Maar er doet zich al wat grappigs voor, bedacht ik vandaag: ik ben vanwege deze reis dit jaar namelijk waarschijnlijk minder dan 24 uur jarig . Dat heb ik nog nooit meegemaakt en de kans dat dit in mijn leven nog een keer gebeurt is ook niet zo groot.
Ik vertrek op de 15e en dan vlieg ik in de westelijke richting. Het wordt gedurende mijn reis de 16e. Dan kom ik bij de datumgrens en dan wordt het opeens de 17e (verjaardag). Maar het is dan geen twaalf uur 's-nachts, maar ik denk rond een uur of 3 of iets dergelijks. Dus ik ben dan misschien maar een uurtje of 24-3=21 jarig. Wel apart en ik denk dat ik dat niet nog een keer mee ga maken in mijn leven.
Het is natuurlijk wel een oplossing voor mensen die liever niet jarig zijn: ga met een boot bij de datumgrens liggen en kruis de grens als je jarig wordt . Dan hoef je de rest van je leven niet/nauwelijks meer jarig te zijn. Nadeel: op een boot op zee is waarschijnlijk niet veel te beleven.

Wat zijn jou plannen? Zuider en Noorder eiland? Wat wil je doen? Hoe lang blijf je?

(Ik heb overigens voor ik naar NZ vertrok een topic hierover geopend, waarin mede fokkers me tips hebben gegeven wat te doen in NZ. Check de zoek functie.)

quote:

---

Op maandag 9 december 2002 22:39 schreef Ccarrella het volgende:
Hey leuk! Ik begin eind december met mijn rondreis door Nieuw Zeeland. Op 20 december is mijn laatste werkdag (ik werk als ambtenaar in Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland). Dan heb ik nog een paar dagen om mijn rugzak te pakken en afscheid te nemen. Op 1e kerstdag neem ik de ferry naar het zuid eilander. Tussen kerst en nieuw wil ik de (4-daagse) Queen Charlotte track lopen. Met oud en nieuw zit ik waarschijnlijk in Nelson. En 2 januari ga ik een paar dagen kanoen in Abel Tasman national park. Voor daarna heb ik nog niets geregeld, maar ik wil goed de tijd nemen voor het zuider eiland en graag een aantal tramps doen.

Wat zijn jou plannen? Zuider en Noorder eiland? Wat wil je doen? Hoe lang blijf je?

(Ik heb overigens voor ik naar NZ vertrok een topic hierover geopend, waarin mede fokkers me tips hebben gegeven wat te doen in NZ. Check de zoek functie.)

---

Ik denk dat ik snel met het vliegtuig oversteek naar het Zuidereiland, daar een rondje maak (langs westkant naar beneden, Queenstown, eventueel Dunedin en langs de oostkant omhoog, via Christchurch, Kaikoura) en vervolgens terugreis naar Auckland. Tenslotte zou ik nog even naar het hogere noorden (Ninety mile beach/Cape Reinga/Bay of Islands) kunnen gaan. Dat hangt van de tijd die ik verbruikt heb af.
Zeker wil ik minstens een van de twee gletsjers (Franz Josef/Fox Glacier) gaan bekijken. Verder zijn mijn plannen nog niet zo vast omlijnd. Ik heb nog 30 uur in het vliegtuig om mijn Lonely Planet een beetje te "bestuderen". De FOK!-topics heb ik ook gelezen, die bevatten ook leuke informatie.

in ieder geval feliciteerd met je korte verjaardag . Ik hoop dat je veel plezier heb in NZ. Als je terug bent, kunnen we hopelijk onze verhalen uitwisselen met wat whiskey en een sigaar :-D.

Voorlopig geen NZ voor mij. Morgen zeg ik definitief mijn baan op in Stockholm en dan ga ik op goed geluk naar London om daar een baan te vinden. Ondertussen hou ik het Duitse bedrijf aan het lijntje, mocht het me niet lukken een baan te vinden in London.

Maar geniet van NZ en ik hoop dat je een hoop leuke mensen tegenkomt in NZ. Ik ben benieuwd naar je verhalen!

In ieder geval een prettige kerst en een gelukkig nieuwjaar

Jaco

18-12-2002 - ca. 15.00u.
Auckland is een grote stad en ik heb geen zin om er lang te blijven (ik ga liever wat meer wandelen (trampen) ), dus heb ik maar meteen een buspas gekocht (Magic-Bus, ik wil wat anders dan Kiwi-Experience), waarmee ik het volgende rondje ga maken: http://www.magicbus.co.nz/content/plugins/custom_passes/images/details/4_lg.gif
Vandaag even bij Kathmandu (Outdoor winkel) gekeken en een (eerste?) thermo-shirtje gekocht. Ik denk dat ik er nog wel een paar bijkoop. Ze zijn hier niet erg duur, zo'n kans krijg ik als ik terug ben in Nederland niet meer. Verder nog een stel thermische wanten gekocht. Kan ik eindelijk die oude weggooien.
Verder niet het plan om vandaag nog iets bijzonders te gaan doen. Nog een beetje uitrusten van de reis en een beetje van de Jet-lag bijkomen.

Tip voor Auckland: ga lunchen in Ponsonby en neem de ferry naar dat eilandje daar bij de haven.
Tip voor Wellington: blijf er niet te lang! Te Papa is leuk maar dan heb je het wel gehad.

Wat doe je met kerstavond? Weet je al waar je dan bent?

NZ is echt een paradijs, als je naar Nederland teruggaat is het echt vreselijk

Nou geniet ervan en veel plezier!

19-12-02
Reisdag naar Rotorua. Ik werd opgepikt bij de City YHA. We zijn even naar Mount Eden gereden en hebben er een kijkje genomen. Het levert een leuk uitzicht over Auckland op. Vervolgens zijn we verder gereden met een korte "coffee-break" in Rangiriri. Daarna heb ik gloeiwormen bekeken in de Waitomo Caves. In een bootje kun je de grot in varen en dan kun je de gloeiwormen bekijken. Vervolgens heb ik nog even in het Waitomo Cave Museum gekeken. Daarna zijn we doorgereden naar Roturua, waar ik in het Hot Rock hostel overnacht. Dat hostel heb ik samen met een busgenote (Julia) uitgezocht, mede omdat er een zwembad is. Het hostel huisvest ook mensen van kiwi-experience. Het was een beetje rumoerig afgelopen nacht, maar daar slaap ik toch altijd gemakkelijk doorheen.

20-12-02 - ca. 16.45
Opgestaan en samen met Julia met de Magic-Bus meegereden tot aan Wai-o-tapu - Thermal Wonderland. Eerst heb ik de Lady Knox Geiser bekeken. Deze is erg toeristisch: normaal heeft deze geiser een cylus van 1x "geiseren" in de 24-48 uur. Maar ze gooien er gewoon wat zeep in om de oppervlaktespanning van het water te verlagen. Dan gaat de geiser een paar minuutjes later spuiten. Leuk om te zien . Vervolgens heb ik rondgekeken in andere delen van het Thermal Wonderland. Er zijn allemaal kraters met pruttelende gaten, mooie rode en groene kleuren, enz. Na uitgekeken te zijn ben ik teruggegaan naar Rotorua.
Gisteren had ik met Julia al het plan gemaakt om het Tongariro Northern Circuit te gaan wandelen. Heb ik erg veel zin in. We hebben net een paar kaarten van het Tongariro National Park gekocht, zodat we de route even goed kunnen bekijken. Morgen reis ik door naar Turangi, waar we dan wat voorbereidingen moeten doen om te gaan wandelen. Ik heb echt zin om drie dagen te gaan "trampen". Dat is toch een van de redenen dat ik graag naar Nieuw Zeeland wilde gaan.

quote:

---

Op woensdag 18 december 2002 05:48 schreef Ccarrella het volgende:
Welcome in NZ!

Tip voor Auckland: ga lunchen in Ponsonby en neem de ferry naar dat eilandje daar bij de haven.
Tip voor Wellington: blijf er niet te lang! Te Papa is leuk maar dan heb je het wel gehad.

Wat doe je met kerstavond? Weet je al waar je dan bent?

---

ik weet het nog niet precies. Ik ga de Tongariro Northeren circuit trampen, als het weer dat toelaat. Dus dan ben ik van 22-24 december (of iets later als het weer me in de wielen rijdt) aan het trampen, dus 's-avonds op 24 december terug in Turangi. Daarna nog even kijken of ik in Turangi nog iets wil doen. Anders voor ca. 2 nachten door naar Wellington (Te Papa bekijken). De kans dat ik redelijk snel in Nelson zit is aanwezig. Vanuit Nelson ga ik denk ik de Abel Tasman Coastal Track lopen. Maar dat is nog erg ver weg.
Jij bent uitgewerkt vandaag, zie ik. Veel plezier met je vakantie. Anders stuur ik je wel even een mailtje, dan ken je mijn reis-email-adres.

Maar het hele Northern Circuit... Die wil ik dus ook nog wel een keertje helemaal lopen! Ontzettend mooi daar!
* Liejannuh is jaloers!!

Owja, je moet de groeten hebben van je collega's. Die vragen nu iedere dag bij het koffie automaat of ik nog iets van Kees heb gehoord. Ik begin dan meestal een beetje vaag te kijken, want er zitten nogal wat Kezen op de afdeling natuurlijk, maar vervolgens vinden ze het wel onwijs tof dat je verhaaltjes post!

Loopze!! En je weet het, als je loopt heb je zeker 100 gram chocolade per dag nodig. Ik kan Caburry errug aanraden!

Even uitgerust in het hostel en daarna ben ik in Rotorua gaan eten. Eenvoudig vandaag: een pizza bij de Pizza Hut, het smaakte net zoals in Nederland. Vervolgens hebben Julia en ik inkopen gedaan voor het Tongariro Northern Circuit (Bij de 24 uur geopende Countdown supermarkt). Daarna terug naar het hostel, waar ik even lekker gezwommen heb (ik had dit hostel gekozen omdat er een zwembad is. )

21-12-2002

's-ochtens met de bus naar Turangi vertrokken. Eerst even wat Californian Red Wood bekeken (importbomen uit Amerika), daarna voor een tweede keer naar Wai-o-tapu. Weer bij de Lady Knox Geiser gekeken. Het was precies hetzelfde als de dag ervoor... . Bij het Thermal Village gewacht tot de Magic-Bus weer verder ging. Daarna ging het richting Taupo. Er was een tussenstop bij "Crazy Cats Adventure Park". Dit vond ik echt een commerciele Magic-Bus stop. Er was de mogelijkheid om aan een touwtje te slingeren en wat op een quad te rijden. Ik heb rustig een beetje de rest van mijn route zitten plannen. In Taupo een uurtje rondgekeken en wat inkopen gedaan. Vervolgens verder naar Tuangi, waar ik verblijf in Extreme Backpackers. Ik vind het een leuk hostel. Ik voelde me er als snel thuis, altijd een goed teken. 's-Avonds ben ik om 19.00u. naar een door Magic-Bus georganiseerde barbecue bij Club Habitat (een ander Hostel in Turangi) geweest. Het eten smaakte goed. Ze hebben duidelijk ervaring met het organiseren van dit soort dingen. 's-Avonds heb ik verder mijn rugzak uitgeruimd en alleen het hoogst nodige ingepakt omdat ik de komende drie dagen het Northern Cicuit ga wandelen (een van Nieuw-Zeelands Great Walks).

22-12-2002 Mangetepopo parkeerplaats - Ketetahi Hut

Ik was erg vroeg wakker, ik weet eigenlijk niet waarom. Om 7.30u. werd ik opgepikt door Alpine Scenic Tours, de busmaatschappij de me naar de start van het Northern Circuit, de parkeerplaats van Mangetepopo, gaat brengen. Na aankomst op de parkeerplaats heb ik samen met Julia ontbeten. Daarna zijn we gaan wandelen. Deze wandeldag komt voor het grootste deel overeen met de route van de Tongariro Crossing. Het weer was erg goed: volgens mij was het een ideale dag om de Crossing te lopen. Na een aantal uren wandelen kwam ik aan bij de Emerald lakes. DIt zijn drie meren met een groen-achtig water. De zon stond er goed op. Het zag er werkelijk heel mooi uit. Ik heb op deze dag voor mijn doen erg veel foto's genomen. Mijn hand zat erg los op het knopje van mijn fototoestel. En dat is erg ongewoon voor mij. Dus foto's volgen (als ik thuis ben. Ik ben niet van plan om tijdens mijn reis al te gaan ontwikkelen. Ik heb geen zin om de foto's afgedrukt mee te gaan dragen.).
Vervolgens ben ik doorgelopen naar het Blue lake, dat ook erg mooi was. Daarna ben ik verder gegaan naar de overnachtingsplaats, de Ketetahi hut. Deze hut ligt zo, dat je een mooi uitzicht hebt over Lake Rotoaira. Dat uitzicht heb ik dan ook een tijdje zitten bewonderen.
Vervolgens heb ik drie pakjes zeer-snel-klaar-noodles naar binnengewerkt en toen vas het om 22.00 u. Toch echt tijd om te gaan slapen. Het plan is om morgen vroeg op te staan.

23-12-2002 Ketetahi Hut - Waihohonu Hut

Ik was dus al om 5.30u. wakker... Opgestaan om 5.45, even ontbeten en snel weer aan de wandel. Al om een uurtje of half acht stond ik weer aan het Blue Lake. Het zag er echt erg mooi uit: de zon stond er namelijk pal in. De spiegeling was echt mooi, maar het was wel zo scherp, dat ik er zonder zonnebril niet naar kon kijken. Een voordeel van het wandelen van het Northern Circuit in plaats van alleen de Tongariro Crossing is dat je op de dagen dat je in de hutten overnacht op zo'n tijdstip op kan staan, dat je (bijna) geen andere mensen ziet als je aan het wandelen bent.
Vervolgens zijn we via de Oturere Hut doorgelopen naar de Waihohonu Hut. Het was behoorlijk windering, zeker boven op de berg en ik was dan ook erg blij dat ik een goede uitrusting had. Je hebt tijdens deze tocht zeker een (hele) goede regenjas nodig en een goed stel wanten. Tijdens dit stuk van de route kom je door een heel groot lavaveld. Het ziet er wederom mooi uit met al die stenen. Ik ben benieuwd hoe mijn foto's eruit gaan zien. Ik heb er ook deze dag voor mijn doen weer veel genomen.
Bij aankomst in de Waihohonu Hut heb ik maar even een uitje geknapt. Het was een redelijk lange dag vandaag.
's-Avonds sprak ik nog even met een Deen en die liet van zijn digitale camera een foto zien van hoe de Tongariro Crossing er deze dag uit had gezien. In mijn ogen: erg mistig. Ik heb geluk gehad, dat het weer gisteren goed was. Vandaag had ik zeker niet zoveel gezien. Mazzel dus .

24-12-2002 Waihohonu Hut - Whakapapa

Over deze dag is duidelijk minder te vertellen: het weer was guur en er was, op het eerste uur van de tocht na, weinig te zien (van horen zeggen hoorde ik dat ook de Tongariro Crossing erg mistig was). Wel heb ik nog drie foto's gemaakt van een regenboog. Ze zouden wel eens erg mooi kunnen worden. Ik ben benieuwd als ik thuis kom...
Om ongeveer 1.15u. was ik bij het bezoekerscentrum van Whakapapa. Daar heb ik even mijn redelijk natte schoenen verwisseld voor mijn sandalen. Daarna heb ik nog even in dit bezoekerscentrum gekeken, totdat de shuttle-bus me om 17.00 u. weer terug naar mijn hostel zou brengen. Daar kwam ik dan om een uurtje of zes moe en voldaan aan.
's-Avonds mijn wandelsokken en andere zaken even in de wasmachine gedaan. Dat was wel nodig na drie dagen wandelen. Even een lekkere salade gemaakt en een grote lap vlees gegeten. Ik heb de afgelopen drie dagen wel het lekkere eten gemist. Dat krijg je nu eenmaal als je zelf alles mee moet dragen en je in redelijk karige, maar overigens zeer goede, hutten (alleen matrassen+gasfornuizen+water) overnacht.
Ik besef toch niet echt dat het kerstavond is. Er is in het hostel wel Kerstmiscake, maar verder heb ik niet echt een "Kerstgevoel". Het is niet anders. Ik vind ook dat de bomen er met die lampjes in het volle daglicht wel apart uitzien... daar moet je wel even aan wennen.
Ik heb daarna nog even wat gepraat met een aantal mensen in het Hostel. Zo hoor je weer eens een aantal (interessante?) verhalen. Daarna om een uurtje of 12 gaan slapen.

---
Noot:
Ik liep (een deel van) het Northern Circuit in 3 dagen. Maar het kan ook in twee dagen als je niet in de Ketetahi Hut overnacht en redelijk grote afstanden aankan. Als ik erg weinig tijd zou hebben zou ik de eerste dag kiezen uit twee opties:
- Mangetepopo Car Park - Oturere Hut of
- Mengetepopa Car Park - Waihohonu Hut.
Vervolgens kan je de volgende dag doorlopen naar Whakapapa.
Je mist zo het uitzicht bij de Ketetahi Hut, maar als het weer iets minder goed is (volgens mij had ik de eerste dag erg goed weer), zul je er niet veel aan missen, denk ik...

25-12-2002 1e Kerstdag - ca. 18.00 u.

Uitgeslapen tot 9.30u. Lekker gedoucht en ontbeten. Vervolgens heb ik het thuisfront even gebeld, omdat het daar nu natuurlijk Kerstavond is. En er was heel, heel goed nieuws: als ik thuiskom heb ik namelijk een nieuwe woning. Een drie-kamerflat nog wel. Op ongeveer 250 m. afstand van mijn werk nog wel. Blij.
Ik besluit om er verder een rustdag van te maken: een beetje de was laten drogen (erg moeilijk Zeker als het tussendoor een beetje regent ) en een beetje aan mijn verslaglegging werken, telefoonkaartje kopen en aanverwante zaken.() Morgen ga ik in iedergeval door naar Wellington. Ik heb daar nog geen accommodatie geregeld, dus ik hoop dat het gaat lukken... Vandaag lukt het in iedergeval niet. De meeste hostels maken geen "Bookings" op 1e Kerstdag... Ik zie het morgen wel. Maar het zou wel eens lastig kunnen worden. Hetzelfde geldt voor een geschikte plaats voor nieuwjaar. In geval van nood koop ik gewoon een tentje van een NZ$ of 100,-. Ik heb er toch wel een beetje spijt van dat ik mijn tent thuis heb gelaten , maar ja, dat kun je nooit echt voorzien...

quote:

---

Op vrijdag 20 december 2002 10:36 schreef Liejannuh het volgende:
Hot Rock in Rotrua?! Niet het hostel met de onwijs dikke matrassen??? Aan Hot Rock heb ik niet van die hele goede herinneringen! Misschien dat het scheelt dat ik met een paar Engelse meiden op de kamer zat die eigenlijk helemaal niet van backpacken hielden!

Maar het hele Northern Circuit... Die wil ik dus ook nog wel een keertje helemaal lopen! Ontzettend mooi daar!
* Liejannuh is jaloers!!

Owja, je moet de groeten hebben van je collega's. Die vragen nu iedere dag bij het koffie automaat of ik nog iets van Kees heb gehoord. Ik begin dan meestal een beetje vaag te kijken, want er zitten nogal wat Kezen op de afdeling natuurlijk, maar vervolgens vinden ze het wel onwijs tof dat je verhaaltjes post!

Loopze!! En je weet het, als je loopt heb je zeker 100 gram chocolade per dag nodig. Ik kan Caburry errug aanraden!

---

Ik heb op een klein stukje na het hele rondje dat als Northern Circuit bekend staat gelopen, ja. Erg geslaagd.

Doe mijn/jou collega's de groeten terug!

Ennuh, ik had geen chocolade, maar muesli-repen. Die vind ik ook altijd erg OK! In NL ook heel goedkoop te halen bij de ALDI.

Het Northern Circuit klinkt ook supermooi. Ik weet nog goed hoe ontzettend ik onder de indruk was van de Tongariro Crossing! Zo mooi!

Tip voor Wellington: 4 jaar geleden was er geen enkel goed hostel, dus neem er eentje die centraal ligt! En Te Papa is zo onwijs leuk!

quote:

---

Op woensdag 25 december 2002 11:04 schreef Liejannuh het volgende:
Gefeliciteerd met je nieuwe huis!!! Leuk!!!

Het Northern Circuit klinkt ook supermooi. Ik weet nog goed hoe ontzettend ik onder de indruk was van de Tongariro Crossing! Zo mooi!

Tip voor Wellington: 4 jaar geleden was er geen enkel goed hostel, dus neem er eentje die centraal ligt! En Te Papa is zo onwijs leuk!

---

En jammer dat je de Funky Green links heb laten liggen, dat hostel staat wel in de top 3 van beste hostels in Nieuw Zeeland. Trouwens Dames, de eigenaar is inmiddels getrouwd dus misschien....

En na het typen van mijn vorig post was het tijd om te gaan eten: macaroni. Tijdens het eten heb ik even gepraat met twee Engelsen, die toevallig allebei een ambachtelijk beroep hadden: edelsmid en meubelmaker. Daarna vroeg naar bed. Ik merk wel dat het Northern Circuit tamelijk zwaar was...

26-12-2002

Om ca. 7.00 opgestaan. Ontbeten en toen naar Club Habitat (een ander hostel) gelopen om door een Magic Bus te worden opgepikt. Via Taihape, Bulls en Levin ben ik toen naar Wellington gereden. Het was bewolkt en winderig. Met de bus ben ik vervolgens even naar de top van Mount Victoria gereden. Vervolgens ben ik gedropt bij Wellington Downtown Backpackers (gedag gezegd tegen Julia, waar ik toch een week samen mee heb gereisd). Daar eerst even ingecheckt... en toen pas gevraagd of er nog een plaats op de Ferry (Interislander) naar Picton vrij was. Dat had ik beter eerder kunnen doen... Want zoals mij reeds lang vantevoren verteld was, is het in de zomer zoms lastig om een plaats op de ferry te boeken. Er was op korte termijn alleen nog plaats voor 27-12 om 01.30u. en 28-12 om 01.30 u. Ik besefte, dat ik op mijn terugweg ook weer door Wellington kom. Dan kan ik daar als ik zin heb altijd nog twee nachten blijven. Dus vroeg ik of ik weer uit kon checken en voor de ferry van 27-12 01.30u. kon kiezen. Dat was gelukkig geen probleem. Even een paar dollar bijbetaald en ik had een ticket.
Vervolgens ben ik even de stad ingegaan. Bij The Warehouse heb ik een 2-persoons, enkeldaks Hiker Tent gekocht voor NZ$ 29,95. Ik verwacht er niet veel van, maar in geval van nood kan ik nu ook kamperen.
Toen ben ik teruggelopen richting Wellington Downtown Backpackers, via de Burger King. Ik had een keer zin in iets bekends. Een ander probleem was dat een groot aantal voordelige takeaways/restaurants in verband met de Kerstdagen toch gesloten was. In het Hostel kwam ik al snel een eerste lotgenoot tegen. Een Zweedse die ook met de 27-12 01.30u. ferry naar Picton ging. Met haar heb ik even fijn zitten praten en wat koffie gedronken. Dit zijn altijd leuke momenten in een vakantie vind ik. Lekker ongepland en lekker rommelig.

27-12-2002

Om 12.30 zijn we naar het centraal station gelopen, waar om 12.55 een shuttle-bus naar de ferry zou moeten komen. Die kwam echter pas om 01.15. Toen moesten we heel snel onze tassen inleveren en moesten we via het autodek de ferry op. Zodra we aan boord kwamen, vertrok hij al, precies op tijd. Ik had er toch een beetje james-bond-achtig gevoel bij.
Op de ferry heb ik een beetje liggen slapen. Zo nu en dan heb ik een beetje op het dek gekeken. Er stond een mooie, redelijk volle maan, maar er was natuurlijk niet veel te zien. Ik neem me voor om op de terugweg, ik denk zo rond 18 januari 2003, wel op tijd te reserveren, zodat ik dan wel iets zal zien. Of ik ga op stand-by en wacht overdag of er lege plekken zijn.
Bij aankomst in Picton werd een groot gedeelte van de aankomsthal gebruikt als een NZ$ 0,- hostel met een heel grote dormitory. Ik denk dat er wel 50 mensen lagen die hun slaapzak hadden uitgerold (ik ook). Na een uurtje of 4 geslapen te hebben ben ik op zoek gegaan naar een hostel. Ik kwam terecht bij Atlantis backpackers, in een 32 bed dorm. The Villa, die ik de dag vantevoren ook nog gebeld had, had no vancancy (dit schijnt een leuk hostel te zijn, maar ja, als hij vol zit, dan kun je er ook weinig aan doen. Wat wel jammer was, was dat ze s-Middag om 3 uur wel plaats hadden. . Ik had dus even moeten wachten, misschien.)
Ik was toch wel een beetje moe van de nachtelijke overtocht. Ik heb een beetje gewinkeld in Picton en aan het eind van de Queen Charlotte Sound gezeten. Een relaxt dagje verder dus. s-Avonds ben ik nog even met een Duitse en nog een paar andere Duitsers in de Toot n Whistle Inn een wat gaan drinken, waarna het toch echt tijd was om naar bed te gaan.

28-12-2002 ca. 18.00u.

Om ca. 8.30u. opgestaan, tas ingepakt, gebruik gemaakt van het gratis ontbijt van het hostel en vervolgens wat door de stad gelopen. Net als gisteren heb ik weer een tijdje een het eind van de Queen Charlotte Sound gezeten. Om 13.00u. was het tijd om met de bus naar Nelson te gaan. Daar ben ik om 15.30 aangekomen. Gisteren had ik al besloten om meteen door te gaan naar Motueka. Dus ben ik snel naar de Tourist Information gegaan om een plaats op de bus van 20.05u. naar Motueka te boeken. Ik ben snel nog even naar The Warehouse gegaan om ook zon foamen slaapmatje (NZ$ 7,95) te kopen (thermarest ligt ook thuis, net als mijn tent). Nu heb ik een heel erg goedkope kampeeruitrusting. Daarna heb ik even eten gehaald voor tijdens het wandelen van de Abel Tasman Coastal Track, als die niet vol is geboekt. Maar volgens mij hebben ze daar geen boekingssysteem, dus ik denk dat ik morgen wel (kamperend, de hutten zouden wel eens vol kunnen zitten, het is toch hoogzeizoen) aan de wandel kan gaan.

Om een uurtje of zeven heb ik even snel een beef curry gegeten bij een of andere toko. Daarna ben ik bij het information centre op de Knightline-bus naar Motueka gestapt (ca. 20.05u.). Na aankomst bij het Information centre van Motueka ben ik naar het hostel (The White Elephant) gelopen, waar ik overnacht. Daar heb ik snel weer de overbodige spullen uit mijn ruzak gegooid. Na een kopje koffie was het toch echt tijd om te gaan slapen.

29-12-2002

Om ongeveer 7.00u. ben ik opgestaan. Bij de hostel-eigenaar heb ik een DOC-kampeerpas gekocht, waarmee ik twee dagen in het Abel Tasman National Park mag kamperen. Vervolgens ben ik met de bus (Abel Tasman Coach Lines) naar Marahau gegaan. Van daaruit ben ik per watertaxi verder gereisd naar Totaranui. Dat was echt een toeristisch tripje: er werd even kort gedobberd naast split apple rock, een steen die er net uitziet als een gespleten appel. Wel grappig.
Vanuit Totaranui ben ik naar Separation Point gewandeld. Ik dacht dat ik vanaf separation point wel een mooie foto zou kunnen nemen, maar dat viel tegen. Ik kon amper een mooi plaatje in beeld krijgen... Daarna ben ik via Mutton Cove naar Waiharakeke Bay gelopen, waar ik een nacht gekampeerd heb. 's-Avonds heb ik daar nog een paar Nederlanders , en een man die kanotochten begeleidt gesproken. Deze laatste gaf nog een tip voor een goede kampeerplaats: hij raadde mij die bij Tonga Quarry aan.
Tijdens de tocht had ik ook nog een half liter blik bier meegezeuld, dacht ik... Toen ik mijn tent opzette, zag ik al dat mijn oranje UNOX-muts erg nat geworden was, maar ik had niet precies door waarvan... Toen ik 's-Avonds mijn halve liter bier wilde drinken werd alles duidelijk: het blikje was lek gegaan en mijn UNOX-muts had praktisch alles geabsorbeerd. Gelukkig was niet al het bier door mijn rugzak gelopen.

30-12-2002

Om ca. 9.30u. ben ik opgestaan. Na een ontbijt van brood met een blikje Sealord tonijn in pittige hot thai chili saus heb ik alles weer ingepakt en ben ik om ca. 11.00u. weer aan de wandel gegaan. Via de Awarowa inlet ben ik naar Awarowa lodge gelopen. Daar was de mogelijkheid om een flesje cola te kopen en even mijn e-mail the checken. Vervolgens ben ik doorgelopen naar Onetahuti Beach. Hier is een erg grote kampeerplaats, waar erg veel sea-kayakers kamperen. Er stonden zeker een stuk of 25 tenten. Geen aanrader, deze kampeerplaats, vind ik. Het was er erg druk. Daarom ben ik doorgelopen naar Tonga Quarry (de aanrader van de Sea-kayak-tour-leader van gisteravond). Dit vond ik echt wel een heel erg mooie kampeerplaats. Hij ligt een meter of twee boven zeeniveau, dus als je je tent opzet, dan kijk je als je geluk hebt mooi over zee uit. Verder is hij erg rustig. Ik was er echter al om een uurtje of 4 en had zin om nog door te lopen. Dus ben ik verder gegaan naar Bark Bay. Daar heb ik een duik in zee genomen. Lekker. Het water heeft echt een mooie kleur en de temperatuur is redelijk goed. Nog steeds had ik geeen zin om mijn kamp op te slaan. Daarom besloot ik om door te lopen naar Torrent Bay. Torrent Bay is voornamelijk private property. Er staan veel vakantiehuizen. En er zijn erg veel rondrazende speedboten. Op de tweede camping die ik tegenkwam heb ik mijn kamp opgelagen (ca.19.30u.). Ik stond er alleen. Na een goed vullende maaltijd met noodles en een kopje koffie vond ik het om 22.00u. tijd om te gaan slapen. 's-Nachts ben in nog even wakker geworden. Er was een mooie sterrenhemel te zien.

31-12-2002

Om ca. 8.00u heb ik mijn slaapzak weer eens velaten. Snel ontbeten en weer aan de wandel. Deze dag vond ik echt de minste van de drie. Het pad komt nu erg dicht vbij Marahau en ik geloof dat ik de hele dag altijd wel een speedboot gehoord heb. Daarom besloot ik om snel het park uit te lopen. Ik heb de Abel Tasman Coach Line Bus van 12.30u. uit Marahau gehaald en ben weer teruggegaan naar Motueka.
Rond een uurtje of twee was ik weer terug bij de White Elephant om mijn bagage uit de opslag te halen. Toen heb ik nog even een aantal hostels in Nelson gebeld om te kijken of ze toevallig nog plek hadden. Dat wilde niet erg lukken natuurlijk, want het is vanavond oudjaar en Nelson is een erg populaire plek om oudjaar door te brengen. Dus om ongeveer 15.30u. heb ik betaald om bij The White Elephant mijn tentje op te mogen zetten. Om 16.30u. heb ik toch nog een keertje gebeld met Paradiso Backpackers. En toen was er wel plaats: een cancelation. Maar: ik moetst wel voor 19.00u. inchecken. En dat kon ik natuurlijk niet garanderen. Want er reed geen bus die mij op tijd in Nelson kon brengen. En als je gaat liften weet je ook niet zeker dat je er komt. Dus heb ik besloten om rustig het nieuwe jaar in te gaan in Mutueka.
Nadat ik mijn tent op heb gezet, ben ik Motueka ingegaan om even wat inkopen te doen. Ook was het tijd (na twee dagen noodles ) om even een lekkere vette hamburger met wat frieten te eten. .
's-Avonds ben ik rond een uurtje of 11 nog even Motueka ingegaan. Er was niet erg veel te beleven imho. Er was een karaoke bar, die er redelijk melig uitzag. En er waren een aantal bandjes in diverse kroegen. Om een uurtje of half 12 ben ik mijn tent ingekropen. Daar heb ik naar de sterren liggen kijken en heb ik naar de radio geluisterd. Kort na twaalven ben ik gaan slapen.

---
Noot:
Ik heb (een gedeelte van) de Abel Tasman Coastal Track gelopen. Ik vond dit pad erg druk (ook veel dagwandelaars), maar dat zal zeker aan het hoogseizoen liggen. Ook vind ik het erg platgetrden: er is een cafe, internet, de Coastal Track is erg breed, enz. Ik zou er niet weer drie dagen aan besteden (hoewel ik me goed vermaakt heb). Het is een ideaal park als je van zonnebaden en aan het strand liggen houd. Dan pak je je rugzak in, je loopt een uurtje of vier per dag en verder ga je een beetje zwemmen en aan het strand liggen. Het is volgens mij een ideaal park om "in rond te hangen" (zeker in de zomer), het is minder geschikt als je van een pittige rugzaktrektocht houdt. Daarvoor vond ik het Tongariro Northern Circuit veel meer geschikt. Ik denk dat kayaken in het Abel Tasman National Park wel erg leuk kan zijn, hoewel je in het hoogseizoen wel redelijk wat golven van speedboten te verwerken zal krijgen. Dus misschien beter voor het voor- en naseizoen? Ik weet het niet.

ik las dat je de Milford track ook wilde lopen, deze is voorlopig volgeboekt.Ik heb de tocht zelf afgelopen jaar gelopen. tijdens de tocht zijn er 3 lopers niet op komen dagen dus je hebt een kans om mee te lopen. Zorg dat je gewoon in Te Anau bent, en wees bereid om een aantal dagen te wachten. Mocht het nu echt niet lukken dan zijn er voldoende alternatieven achter hande zoals de routeburn en iets pittiger de Dusky track.

De Milford is wel erg gaaf, en vergeleken met de Abel Tasman track een stuk rustiger (slechts 40 zelfstandige lopers en 40 guided lopers <- mensen die 1500 piek betalen om 4 dagen achter een gids aan te hobbelen en elke avond een gespreid bedje en een warm bad hebben...)

Veel Plezier verder nog in Nieuw Zeeland.

Ik geloof graag dat het allemaal een stuk drukker is geworden op de tracks!

Leuk om je verhalen te lezen iig en geniet er nog maar van! Wandelen in Nieuw Zeeland is zo onwijs leuk!!!

Om ca. 8.30u. ben ik opgestaan. Daarna heb ik mijn "spullen" weer eens ingepakt en ben ik naar het information centre van Mutueka gelopen. Daar heb ik meteen een kaartje gekocht om met de Abel Tasman Coachlines bus naar Nelson te gaan. Vervolgens moest ik nog even wachten en die tijd heb ik toen maar besteed met het schrijven van mijn "FOKPOST 31 december 2002 23:33" . Ook heb ik nog even geprobeerd om richting Europa te bellen, maar ik had het idee, dat half backpackend Nieuw-Zeeland dat van plan was. Er was geen verbinding te krijgen om 12.00 (NZ-tijd). Om 12.30u. had ik wel verbinding, maar dat was een beetje een-richtings-verkeer richting mijn kant. Niet erg nuttig dus als je nieuwjaarsgroeten wil doen.
Om een uurje of 1 ben ik op de bus gestapt en door het toch best wel mooie landschap naar Nelson gereden. Bij aankomst ben ik ingechekt bij Nelson Central Backpackers. Best wel een aardig hostel. Alleen een beetje zooiderig, de keuken was niet geheel proper, maar dit hostel ligt wel heel erg centraal aan Trafalgar Street. Toen heb ik snel maar even mijn telefoon opgelanden, zodat ik kon SMS-en (Ik heb een NZ-simkaart gekocht). Toen heb ik FOK/Ccarrella geSMSed om te kijken of er een zeer kleinschalige meeting in Nelson was te houden. Om ca. 16.00u. met Ccarrella en haar vriend afgesproken en een kopje koffie gedronken bij cafe Affair. Daar had ik meteen even de kans om te vertellen welke campings in het Abel Tasman National park ik wel en niet goed vond (altijd leuk om je persoonlijke mening aan anderen te vertellen)...
Daarna heb ik even wat gegeten en om ca. 19.10u. ben ik met Ccarrella en haar vriend even bij het Jazz-festival in Fairfield park wezen kijken. Echt veel muziek was er niet (1 podium) maar er waren wel een heel hoop picknickende Nieuw-Zeelanders. Om een uurtje of negen was het afegelopen. Toen heb ik Ccarrella gedag gezegd en ben ik naar mijn hostel gegaan. Daar heb ik bij wijze van 2e kans Europa gebeld om ze daar alsnog een gelukkig Nieuwjaar te wensen. En toen was het tijd om naar bed te gaan... (ca. 23.00u).

2-1-2003

Om ca. 9.00u. opgestaan. Ik had zin om weer eens rustig een dagje aan "hanging around" te doen. Het is tenslotte vakantie en geen race om zo snel mogelijk zoveel mogelijk te zien. (Hoewel, ik besef wel dat mijn tijd sneller op zal zijn dan ik nu hoop.) Ik heb een beetje langs de rivier geslenterd, een foto van de kerk van Nelson genomen en ben bij het "Centre of New-Zealand" (een heuvel bij Nelson) wezen kijken. 's-Avonds heb ik gedineerd met een bord soep en een komkommer een paprika en een tomaat. Dit om de 2 dagen vitamines die ik gemist heb terwijl ik aan het lopen was in het Abel Tasman national Park weer in te halen. Ter afsluiting van de dag heb ik een beetje in mijn Lonely Planet liggen lezen en ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik me weer goed uitgerust voel. En toen ben ik gaan slapen.

3-1-2003

Om ca. 6.45u. wakker. Slecht geslapen. Er lagen wel 3 snurkers op de kamer, maar ja, dat is het hostelleven. Het weer is ook niet erg Nieuw-Zeelands, hoor ik van de lokale bevolking: het is veel te vochtig. Vandaar dat het waarschijnlijk ook veel warmer aanvoelt dan normaal.
Om 8.15u. heb ik bij het Nelson SBL/Intercity busstation weer de Magic-Bus genomen. Volgens de busschauffeur zijn we toen langs de plaats waar Ernest Rutherford geboren is, gereden. Dat mag je als Fysicus dus niet missen als je in Nieuw-Zeeland bent .
Vervolgens ging het verder naar Murchison. Hier een korte pauze en toen weer verder gereden langs de Buller river. Als het water in deze rivier op zijn hoogst staat, gaat er per seconde iets meer dan 12.000 m^3 door! Dat lijkt me erg veel. Gelukkig stond het water vandaag niet zo hoog. (Ik dacht te horen dat het water in Nederland de laatste dagen wel erg hoog staat... ) Vervolgens ging het verder naar Westport, weer voor een korte stop. Vanaf Westport zijn we naar cape Foulwind gereden voor een wandeling van een uurtje. Daar heb ik ook weer een Zeehondenkolonie bekeken. Er waren weer jongen, net als bij de Zeehondekolonie in Abel Tasman National Park.
Via werkelijk mooie wegen ben ik langs de kust verder gereden naar Punakaiki, de thuisplaats van de pancake rocks & blowholes. Deze heb ik natuurlijk even bekeken. Deze stenen zien er erg apart uit door hun gelaagde structuur. Het is echt net alsof er een stel pannenkoeken op elkaar ligt. Van de blowholes, waar het water erg hard uit schijnt te kunnen spuiten, heb ik niets meegekregen omdat het water te laag stond.
Daarna is de Magic-Bus doorgereden naar Greymouth. Hier heb ik ingecheckt in Noahs Ark Backpackers. Daarna ben ik naar een barbecue geweest in het Railway Hotel. Dit zal wel een redelijk standaard backpackers eetgelegenheid zijn. Voor NZ$ 3,- heb je er onbeperkt saucijzen met brood, aardappelsalade en sla. Het smaakte goed, zeker omdat ik tegen bijbetaling een hele grote T-bone steak had besteld .
Daarna ben ik met nog een aantal mensen naar het naastgelegen hotel gegaan waar in de avond een bandje op zou treden. Maar het was er nog erg rustig (alleen sound-check). Dus ben ik teruggegaan naar het hostel om mijn aantekeningen waarmee ik deze (misschien voor anderen iets te gedetailleerde ) teksten schrijf, heb bijgewerkt. (Maar iedereen kan zelf kiezen of hij/zij het leest, ik schrijf ze ook voor mezelf, dus mijn probleem is het in iedergeval niet ).
Vervolgens heb ik nog een kopje koffie en een kopje thee gedronken en ondertussen even kort gepraat met een Nieuw-Zeelandse die net terugkwam van het trampen van een 6 daagse track. Daarna gedoucht en naar bed.

4-1-03

Om 7.00u. opgestaan. Na een snel ontbijt met Just Right cornflakes o.i.d. ben ik om 8.00u. weer op de bus gestapt. Via Hokitika zijn we naar Ross gereden. Ross is een "small historic goldmining town". In 1907 werd hier de 99 oz. "Honourable Roddy" gevonden. Die is ongeveer een slordige NZ$ 4.000.000,- waarde heb ik me laten vertellen. Die had ik dus ook wel willen vinden.
Hierna zijn we doorgereden naar Franz Joseph (Hostel: Chateau Franz Joseph). Daar was ik van plan om eens flink in de buidel te tasten, maar het is me niet gelukt. Ik wilde wel een Heli-hike doen voor NZ$240,- om ook een keer mee te doen aan een echt Nieuw-Zeelands-Dure-Activiteit. Dus ik meldde me om 14.15u. bij de organiserende firma en de Hike kon volgens het weer niet doorgaan, omdat volgens de weersverwachting oppikken door de helicopter aan het eind van de hike niet mogelijk zou zijn. Er was wel een ander alternatief: "Fly in and walk out". De helicopter zou me voor NZ$ 150,- afzetten op de Franz Joseph gletsjer en dan zouden we de gletsjer afwandelen terug naar een parkeerplaats. Leek mij wel OK. Dus ging ik mijn schoenen voor de hike aantrekken. Na een kwartiertje was ik er helemaal klaar voor. Toen kregen we het bericht dat het 4 km verderop regende. En dat een helicopter in regen niet veilig kan vliegen. Dus hike afgelast. . 2 minuten later regende het in het dorpje ook.
Morgen zijn er wel heli-hikes, maar die zijn allemaal al volgeboekt. En ik had geen zin om vanmiddag alleen een half dagje op de gletsjer te lopen. Dus heb ik net een nacht bijgeboekt en ga ik morgen een "Full-Day-Hike" op de gletsjer doen. Volgens de vrouw achter de receptie is dit eigenlijk veel leuker dan een Heli-hike. Het is namelijk meer actief. Dus misschien veel beter geschikt voor iemand die van wandelen houdt, zoals ik.
Dus toen had ik opeens veel tijd over: een "vrije" middag zowaar. Tijd om even een verhaaltje te schijven zodat iedereen weer een beetje op de hoogte is.

Na het schrijven van mijn vorige verslag ben ik maar teruggegaan naar mijn hostel, waar ik van de gratis "7 p.m. soup" heb mogen genieten. Het smaakte dusdanig goed dat ik er een boterham bij heb genomen en er mijn avondeten van heb gemaakt. Daarna nog even gepraat met een Engelsman die wel een sterk verhaal had: hij was een track gaan lopen (Volgens mij de Rees-Dart Track). Op deze track was het Department of Conservation (DOC) bezig met het opnieuw bouwen van een hut. Hij was moe geworden en wilde het National Park eigenlijk verlaten, maar ja, hoe kom je er nu weg? Toevallig kwam er net een helicopter wat materiaal brengen voor die nieuwe hut en toen heeft hij voor NZ$ 50,- een lift naar Milford Sound gekregen. Dat zou ik nu ook wel willen: een leuk prijsje voor zo'n vluchtje.
Tevens heb ik een kort praatje gemaakt met een onderwijzer uit Alice Spings (Australie). Hij was vanwege de hitte daar op dit moment op vakantie gegaan naar Nieuw Zeeland. Dit schijnen meer mensen uit Alice Springs in hartje zomer te doen. En dat kan ik me volgens mij wel goed voorstellen...
En toen was het bedtijd (ca. 23.00u).

5-1-03

Om 7.15u. ben ik opgestaan en heb ik alles ingepakt voor mijn full-day hike op Franz Josef Glacier. Vervolgens ben in het dorp ingelopen en heb ik een uitrusting uitgezocht. je kunt namelijk over het algemeen niet je eigen schoenen gebruiken, omdat die over het algemeen niet stijgijzervast zullen zijn (die van mij in iedergeval niet). Na een paar redelijk goed zittende schoenen, een gore-tex jas, een stel stijgijzers, een muts, en een stel wanten in ontvangst te hebben genomen zijn we met een groep in de bus gestapt en naar de parkeerplaats onderaan de Gletsjer gereden.
Daar zijn we aan de wandel gegaan. Eerst ging de tocht door de bomen, totdat we aan het begin van de gletsjer kwamen. Daar hebben we de stijgijzers aangetrokken. Daarmee kun je inderdaad gewoon over het ijs lopen. Het viel me mee dat er eigenlijk geen verschil was met gewoon lopen over een gewoon pad. Ik vond het wandelen over het ijs een echt een aparte ervaring. Eerst gaat het redelijk eenvoudig vooruit, want er worden door verschillende gidsen met behulp van hun pikhouwelen namelijk trappetjes uitgehakt in het ijs zodat je er gemakkelijk over kan lopen. Maar iets hoger op de gletser werd het toch iets lastiger: ik ben door een paar redelijk smalle spleten gelopen waar het water langs de zijkant vanaf droop. Mijn fleece werd dus behoorlijk nat (ik had ook beter die gore-tex jas aan kunnen trekken, maar ja, dat had ik eerder moeten bedenken.) Het ijs was erg mooi blauw en de structuren van de gletsjer waren erg mooi om te zien. Na een ruime zes uur op het ijs heb ik de stijgijzers weer losgemaakt en ben ik teruggegaan naar het dorp.
Daar aangekomen besefte ik dat ik toch een behoorlijke pijn in mijn voeten had: dat zijn de gevolgen van gehuurde schoenen. Deze zitten nu eenmaal niet zo lekker als die van jezelf. ik was redelijk moet van de tocht en na gegeten en gedoucht te hebben vond ik het tijd om weer te gaan slapen.

6-1-03

Om 7.00u. opgestaan en na de gebruikelijke ochtenrituelen ben ik om 8.00u. weer op de bus gestapt. De rit ging via Fox Glacier naar lake Matheson. Dit is een bekend "reflection lake". Het een van de bekendste "panoramas" van Nieuw Zeeland. Je kunt er , als de omstandigheden goed zijn (weinig wind) reflecties van Mt Tasman en Mt Cook in zien. Ik heb er een fotootje genomen, maar de omstandigheden waren niet optimaal (te veel wind = golven = slechte tot geen reflectie).
Daarna ben ik langs Knights Point gereden, waarna we met alle mensen van de bus even voorbij Knights Point geluncht hebben aan een nagenoeg verlaten strand.
Vervolgens even een blik geworpen op Thunder Creek Falls, waarna de reis vervolgd werd via de Haast Pass. Daarna zijn we gestopt in Makarora, waar iedereen van de bus overnacht. Het is wat ze bij Magic-Bus een "Wilderness stopover" noemen. In Makarora (40 inwoners) is er namelijk niet veel: een benzinepomp, een winkeltje en verder een heel groot park waar (in de zomer) allemaal toeristen verblijven.
Na een duik in het zwembad, avondeten (BBQ georganiseerd door Magic Bus) en enkele gesprekken met mede-buspassagiers ben ik gaan slapen.

7-1-03

Om 8.00 ben ik opgestaan en om 9.00u. met de bus verder gereden. Deze dag ging het 's-ochtends via lake Wanaka en lake Hawea naar Wanaka. Na een uurtje in Wanaka rondgekeken te hebben, ben ik naar het "Puzzling World Maze", 2 km. buiten Wanaka, gegaan. Hier heeft iemand een redelijk groot, 3-dimensionaal doolhof gemaakt, waar je al lopen je weg naar vier torens moet zien te vinden. Als dat gelukt is moet je ook nog de weg terug zien te vinden om het doolhof te verlaten. Eerst was ik er een beetje sceptisch over, maar toen ik door eht doolhof rondliep was het toch wel leuk. Na een half uur had ik de "puzzel" opgelost en stond ik weer buiten het doolhof.
Een ander onderdeel van het park waren een aantal illusies, zoals een kamer die 30 graden scheef staat met een blijart erop dat maar 15 graden scheef staat, zodat het lijkt of de biljartbal omhoog rolt als je hem loslaat. Ook was er een groot aantal hologrammen. Allemaal wel grappig, maar ik vond het doolhof toch leuker.
Om 12.45u. ben ik met de bus weer verder gereden. Langs de Kawarau river en de Kawarau Bungee-jump ben ik doorgereden naar Queenstown, waar ik ben ingecheckt in Black Sheep Backpackers (een hostel van Magic-Bus concurrent Kiwi-Experience). Daar heb ik snel even een wasje gedraaid. Vervolgens ben ik even de stad ingegaan en heb ik een ticket voor een tour naar Milford Sound geboekt. Op de terugweg zal ik uitstappen in Te Anau, waar ik dan even wat wil gaan wandelen.
Na 2 biertjes met Magic-Bus "discount" bij cafe Red Rock ben ik even in het park aan het meer gaan liggen, waar ik een praatje met twee amerikaanse vrouwen heb gemaakt die ik in Franz Joseph in het hostel al was tegengekomen. Vervolgens heb ik wat takeaway eten gehaald en heb ik aan het meer mijn "diner" gegeten terwijl ik keek naar wat straattheater. 's-Avonds heb ik bij schemerdonker nog een foto van het meer proberen te nemen. Ik ben benieuwd wat het wordt...
Na teruggelopen te zijn naar het hostel heb ik nog een praatje gemaakt met de man die achter de incheck-balie van het hostel stond. Vervolgens heb ik in de keuken nog even gesproken met een aantal Kiwi-Experience reizigers. Over het algemeen zijn deze toch jonger (veelal 18,19 jaar) dan de mensen die met Magic-Bus reizen. Wat bus betreft heb ik voor mijn gevoel de goede keuze gemaakt. En toen was het weer eens tijd om te gaan slapen.

8-1-03

Om ca. 6.00u. (eigenlijk te vroeg, maar ja, lange reis voor de boeg) ben ik opgestaan voor mijn tour naar Milford Sound. Na een snel ontbijt met muesli met "powdered milk" ben ik bij het Millennium hotel door de bus opgepikt. Tijdens de rit naar Te Anau heb ik twee uur geslapen. Een nuttige besteding van mijn tijd, vond ik zelf . In Te Anau had de bus 25 minuten pauze, waarna het verder ging over de Milford Road naar Milford Sound. Een voordeel van zo'n tour boven een lijndienst is dat er een aantal fotostops worden gemaakt, zodat ik de kans had om me een echte toerist te voelen. Het weer was erg mooi: nauwelijks een wolkje aan de lucht en dus veel zon. Erg apart vond ik de Homer Tunnel, een in rots uitgehakte tunnel van 1207m. lengte.
Na aankomst in Milford Sound ben ik om 12.45u. vertrokken voor een 2.5 uur durende cruise door de Sound. De bergen en watervallen zagen er erg mooi uit en Mitres Peak ook. Het had de laatste 72 uur niet geregend, dus er waren niet erg veel watervallen te zien.
Om 15.15u. heb ik weer voet aan wal gezet en ben ik met de bus naar Te Anau gegaan. Bij aankomst heb ik ingecheckt bij Lakefront Backpackers (ca. 17.30u.) Daar ben ik direct naar DOC gegaan om te kijken of er misschien "cancelations" waren voor de Milford Track (Described by some as the finest walk in the world), een van de meest bekende "tracks" van Nieuw Zeeland. Als je dit pad in de Nieuw-Zeelandse zomer wilt wandelen, moet je over het algemeen rond juni/juli voorafgaand aan de zomer dat je wilt wandelen al reserveren.
Ik had (nog?) geen geluk. Er waren geen cancelations. Maar ik krijg wel te horen dat de cancelations op een "whitboard" dat bij de ingang van DOC Te Anau hang, zullen worden aangekondigd. Ik besluit om morgenochtend 1x een poging te wagen om een "cancelation te bemachtigen en wel om 8.30u., direct als DOC zijn deuren opent.
In het dorp wat geshopt en chinees takeaway eten gehaald, dat ik in het hostel heb opgegeten. Tevens heb wat bier uitgedeeld aan Jan (DUI) en Frans (NL). Misschien dat dit mijn kans op een vrije plaats op de Milford Track wat vergroot. En toen was de dag weer voorbij.

9-1-03

Ik schat mijn kans op een plaats op de Milford Track toch laag in en heb er moeite mee om mijn bed uit te komen. Dit lukt uiteindelijk om 7.30u. en na een snelle muesli+thee naar DOC. En daar heb ik (voor mijn gevoel) vreselijke mazzel: er zijn twee vrije plaatsen. Waarvan er een voor mij is. Snel heb ik de hut-fees betaakd (NZ$ 35,- per nacht, zeker niet goedkoop, maar ja...). Ik heb nog vier uur voordat ik vertrek. Dus ben ik snel terug naar het hostel gelopen, mijn bed omgeboekt naar de dag dat ik terugkom van de track, een rijkelijke hoeveelheid eten (voor vier dagen) ingekocht, nog een laatste hamburger met friet gegeten (het worden nu twee dagen noodles en een dag hutspot, dus nog even de vet-hoeveelheid aanvullen ).
Om 13.05u. ben ik opgepikt door Steve van Tracknet die me naar Te Anau Downs bracht. Hij zei dat het toerisme in Nieuw-Zeeland in de afgelopen drie, vier jaar heel erg is toegenomen. De Milford road wordt ook steeds beter gemaakt, zodat er meer en snellere bussen overheen kunnen. Ik ben er toch wel benieuwd naar, hoe het er drie, vier jaar geleden was, maar ik kan de tijd niet terugdraaien.
Bij Te Anau Downs heb ik de boot naar Glade Wharf genomen (startpunt van de track). De boottocht over het noordelijke stuk van Lake Te Anau is mooi. Het weer zit ook erg mee. Het is erg zonnig.
Na afgezet te zijn bij Glade Wharf heb ik de eerste 1 uur en 10 minuten naar de eerste overnachtingsplaats, Clinton Hut, gelopen. De wandeling gaat langs de Clinton river, vandaar ook de naam van deze hut.
Na aankomst ben ik nog even teruggelopen naar een stukje in de buurt liggend wetland, waarna ik een duik heb genomen in de Clinton River (erg koud, maar wel lekker). Na mijn diner met 3 pakjes maggi noodles en het spelen van "500" (met Graham, Robert, Claire en Andrew) een kaartspel dat veel Nieuw-Zeelanders lijken te spelen, word het donker en is het tijd om te gaan slapen. (ca. 22.00u.).

10-1-03 Milford Track: Clinton Hut - Mintaro Hut

Om ca. 7.15u. opgestaan, ontbeten en ingepakt. De wandeling van vandaag ging langs Hirere falls (waar ik Graham, Robert, Claire en Andrew weer tegenkom en een stuk met hun verder loop), naar het eerste uitzicht op Mackinnon pass (bijna het hoogste punt van de tocht). Via de Bus-stop (een plek waar je als het regent kunt wachten op lager water) ging het verder naar Mintaro Hut, de tweede overnachtingsplaats.
De track vind ik erg mooi. Dat het door sommigen als "the finest walk in the world" wordt genoemd geloof ik graag. Bij passeren van elke bocht zie je weer iets nieuws. De bomen met mos erop zien er echt schilderachtig uit.
In de hut heb ik even uurtje een uitje geknapt, waarna ik even ben gaan kijken bij Lake Mintaro. Helaas was het te ondiep om in te zwemmen, dus heb ik me bij de hut maar even opgefrist.
Als avondeten kreeg ik een gedeelte van het eten van een zeskoppig Nieuw-Zeelands gezin, dus kon ik volstaan met een pakje noodles. Hun eten was beter. Heel veel gehakt, met weinig aardappel. Ik geloof nu wel dat Nieuw-Zeelanders echte vleeseters zijn, zoals ik al eerder gehoord had.
's-Avonds heb ik wat gehartenjaagd en Yorhshire Rummy gespeeld. Om ca. 21.45u. was het tijd om te gaan slapen (donker).

11-1-03 Milford Track: Mintaro Hut - Dumpling hut

Met Graham en Robert ben ik om ca. 9.00u verstrokken voor de derde etappe. Helaas is het weer vandaag niet zo goed: het is erg mistig. Dus ik denk dat ik op de Mackinnon Pass niet veel te zien zal krijgen...
Eerst zijn we naar het Mackinnon memorial gelopen. Het waaide er behoorlijk en er was erg veel mist en een beetje regen. Daarna zijn we doorgelopen naar de Mackinnon Pass shelter. Om 12.00u ging het verder naar de "First View of Sutherland Falls". Tijdens de wandeling zijn er heel veel watervallen te zien, het regent immers, dus ze zijn goed gevuld.
Vervolgens zijn we doorgelopen naar Quentin Hut. Na wat gegeten te hebben in de shelter hebben we (Ik, Graham, Robert, Elena (DUI) en Wolfgang (DUI)) de rugzak achtergelaten voor de "side-walk" naar de 630m. hoge Sutherland Falls. Het is mogelijk om achter deze waterval te gaan staan. Dat hebben we dan ook met z'n vijven gedaan. Het is een illusie dat je dan droog blijft. Mijn schoenen stonden in 2 seconden vol water. Maar de natte schoenen worden zeker beloond. Het geweld van de waterval is indrukwekkend. Ik heb geprobeerd een foto te nemen, maar of het wat geworden is, geen idee.
Na teruggelopen te zijn naar de Quintin Shelter heb ik mijn schoenen en sokken uitgewrongen. Na de rugzak weer opgepakt te hebben zijn we doorgelopen naar Dumpling Hut, voor de derde overnachting. Onderweg zie ik nog een keer het bovenste gedeelte van de Sutherland Falls.
Na mijn "self-imported" hutspot (van UNOX, geloof ik) gegeten te hebben, heb ik nog even gehartenjaagd met Graham, Robert, Monique (AUS) en Leonie (AUS). Vervolgens hebben we nog even geezeld. Daarna gingen praktisch iedereen naar bed. Ik heb nog even met Wolfgang gepraat, maar om 22.00u. ging hij ook slapen. Als afsluiting van de dag heb ik nog even op de veranda gezeten, waarna ik ook ben gaan slapen.

12-1-03

Om 6.30u. opgestaan. Om 8.00u. ben ik samen met Graham en Robert gaan lopen. Deze wandeldag heeft een nadeel: ik moet op tijd (om 14.25u) de boot halen op Sandfly Point. Dus het wandelen is iets minder relaxed vandaag, omdat de eindtijd vaststaat.
Via de boatshed doorgelopen naar Giant Gate Falls. Hier heb ik weer een 5 seconden durende duik in het koude water genomen (lekker ). Tevens hebben we hier even geluncht. Vervolgens zijn we doorgelopen naar Sandfly Point, waar we in de shelter op de boot hebben gewacht. Vanuit Milford Sound ben ik met de bus naar Te Anau gegaan. Ik heb deze weg al gezien, dus besteed ik mijn tijd nuttig met slapen. Om 17.00u. heb ik weer ingecheckt bij Lakefront Backpackers. Na de voor het wandelen overtollige spullen weer uit de "storage" gehaald te hebben heb ik even geshopt en weer takeaway gehaald (ik was te moe om te koken). Dat smaakte goed, na al die dagen van eenvoudiger eten! En zoals op zo vele dagen was het alweer bedtijd. Time flies when you're having fun.

Toch wens ik je nog een hele fijne reis in Nieuw-Zeeland

Nu moet je zeker op de meeting komen! Ben toch wel heel benieuwd naar de foto's en de verhalen! Vrees dat die iets te veel tijd innemen bij het koffieautomaat!

Om ca. 6.45u. ben ik weer eens opgestaan. Na een snel ontbijt met geroosterde boterhammen en suiker uit de "free-food-bin" ben ik om 8.15 uur op een Shuttle-bus naar Invercargill gestapt. Deze shuttle heeft aansluiting met een toerbus, de Catlins Coaster, die mij vandaag door de Catlins gaat voeren. Op de shuttle heb ik nog een beetje geslapen, er was nog niet veel interessants te zien, had ik het idee. In Invercargill (Dat, volgens horen zeggen de meest zuidelijke StarBucks koffie winkel ter wereld heeft) ben ik overgestap op deze "Catlins Coaster". Deze voerde mij langs Curio Bay, een hele rustige baai in de Catlins. Het zag er allemaal wel mooi uit, maar het mooie weer moest ik er zelf bij denken. Volgens de chauffeur was het een van de slechtste dagen van januari tot nu toe... erg donker, en geen zonnetje aan de lucht. Na een korte lunch bij Curio Bay ben ik verder gereden naar Lake Wilkie, waar we uit de bus werden gedropt voor een kort wandelingetje. Lake WIlkie is een reflection lake, net als lake Matheson (bij Fox Glacier). Het water was redelijk glad, dus ik heb maar geprobeerd om een foto met wat reflecties te nemen.
Daarna was het tijd om verder te rijden naar Purakanui Falls. Wel aardig, maar na de Sutherland Falls van de Milford Track, valt het toch een beetje tegen, helaas. Vervolgens ging de reis verder naar Nugget Point. In 1770 dacht kapitein Cook dat de stenen die hier liggen gouden Nuggets waren. Hij had zeker een paar biertjes te veel op.
Daarna ben ik doorgereden naar Dunedin, waar ik gedropt werd bij Elm Lodge Backpackers. Ik ben snel de stad ingegaan (steil, vanaf het hostel). Ik kreeg spontaan pijn in mijn benen). Vervolgens heb ik chinees gegeten met 3 duitse vrouwen die ook op de bus naar Dunedin zaten. Ze reizen met z'n drieen (dat zie ik erg weinig) voor 6 maanden door Nieuw Zeeland en vervolgens voor 2 maanden door Australie.
Daarna ben ik naar het hostel teruggelopen, waar ik om ca. 22.45u. maar ben gaan slapen.

---
Noot:
Ik heb niet veel tijd besteed in de Catlins. Ik vond het er erg rustig. Er zaten op de bus wel wat mensen die er een nacht hadden overnacht. Er zijn een redelijk aantal kleine hostels, die aan mooie baaien liggen. Ik sprak een duitse vrouw over het hostel Hilltop. Zij vond het heel erg goed. (Heeft gratis gebruik van fietsen, kanos, boogie boards en wetsuits. Mijn Lonely Planet noemt het: "This exceptional backpackers". Dus het zal wel echt goed zijn.
Nu is het er nog rustig, maar ze zijn bezig om de 22km hoofdweg door de Catlins te asfalteren. Naar schatting zal het aantal toeristen, dat de Catlins bezoekt, van 50.000 per jaar naar 200.000 per jaar stijgen. Dus of het er in de toekomst nog rustig is, ik denk het niet...

14-1-03

Tijd voor een "semi-rustdag" Ik ben om 10.00u. opgestaan, heb mijn was in de wasmachine gegooid en ben maar weer even mijn bed ingedoken. Beetje ontbeten, de was opgehangen en de stad ingegaan om wat verslaglegging van mijn vakantie te doen. Daarna ben ik naar het Information Centre gegaan om wat informatie te halen over de Albatroskolonie die op Otaga Peninsula "woont". Ik kwam tot de ontdekking dat ik al te laat was om deze kolonie te bezoeken. Echt erg was dat eigenlijk niet, want ik heb de laatste tijd al genoeg tours gehad. Dus besluit ik om terug te gaan naar het hostel, waar ik nog even een uitje heb geknapt (nog steeds uitrusten van de Milford Track ). Om 17.00u. ben ik weer opgestaan en heb ik even op de bank in de zon gezeten (eindelijk weer zon: de morgen was net als gisteren donker en grauw geweest) en een praatje gemaakt met Kim, de hostel-balie-werker.
Om ca. 19.00u. ben ik weer de stad ingegaan. Dit keer om een wandeling van een ruim half uur te maken naar Baldwin Street, volgen het Guiness Book of Records de steilste straat ter wereld. (Een dag later, op 15-1-03 kwam ik erachter, dat ik me deze wandeling net zo goed had kunnen besparen: ik had het Magic-programma niet goed gelezen. Op 15-1-03 reden we braaf even langs Baldwin Street , maar ja...) Deze straat is dus echt steil... grappig om te zien, maar echt bijzonder is het natuurlijk niet, maar wel grappig, vind ik.
Daarna ben ik teruggelopen en heb ik avondeten gehaald bij "Asian" aan Moray Pl. Soep+Hoofdgerecht+Chinese thee voor NZ$ 10,-. Dat kan ik toch niet echt duur noemen. Vervolgens ben ik teruggelopen naar "mijn" hostel en heb ik in de gemeenschappelijke ruimte nog wat gepraat, waarna ik ben gaan slapen. (ca. 23.30u.)

15-1-03

Om 7.30u. opgestaan en om 8.30u. op de Magic-Bus gestapt. Het was een saaie dag wat bussen betreft. Eerst hebben we de Moeraki Boulders, een stel grote, ronde stenen die op het strand liggen, bezocht. Heel erg toeristisch. Ik heb er denk ik wel twee minuten over gedaan om een foto van die stenen te nemen, zonder dat er mensen op staan.
En toen was het doorrijden naar Christchurch. Volgens Magic is er blijkbaar weinig te zien. De rit gaat door de Canterbury plains, een grote, platte vlake. Tevens gaat het over de breedste (soms 4-baans) highway die ik tijdens mijn vakantie ben tegengekomen. Om ca. 16.00u. ben ik aangekomen in Christchurch.
Daar heb ik Robert, die ook de Milford Track liep, opgebeld. Hij had me aan het eind van de Track uitgenodigd om "to crush down on his floor". Ik besloot het aanbod niet af te slaan. Een kwartiertje later was hij bij het Information Centre, waarna we met de auto naar zijn huis zijn gereden. Nadat ik mijn spullen had gedropt, zijn we weer de stad ingegaan. Na een kort rondje door de stad gelopen te hebben en een fotootje genomen te hebben van de Christ Church, heb ik bij Dux-Lux, een (voormalig?) syudentencafe een biertje gedronken. Daarna hebben we inkopen gedaan en hebben we "thuis" steak met friet gegeten. Om ca. 20.30u. zijn we naar de Port Hills gereden. Dit zijn eens tel heuvels buiten Christchurch. Er zijn mooie rotsen, waar veel sportklimmers aan het klimmen zijn. Er staan redelijk wat autos. Het ziet er in iedergeval een stuk beter uit dan een indoor klimhal.
Via het strand zijn we terug naar "huis" gereden. Daar heb ik nog even wat TV gekeken en wat chips gegeten. Bedtijd.

16-1-03.

Om ca. 7.30 opgestaan. Robert heeft vakantie, dus we gaan samen naar Arthur's Pass. Dit is een rit van ca. 1.45u. Het gaat door de vallei waar ook de bekende TranzAlpine-trein rijdt (al heeft die een andere route dan de snelweg). Bij Arthur's Pass hebben we de Avalanche Peak Track gelopen. Dit duurde een uurtje of vier. Het was mooi weer en het uitzicht op de top was uitstekend. (Robert had de tocht al 2x eerder gelopen en nooit een uitzicht gehad, dus voor hem was er ook nog iets nieuws te beleven.)
Om 14.15u. zijn we weer in de auto gestapt. Na het oppikken van een liftende backpacker, die naar Christchurch wilde, zijn we de terugreis begonnen. Na de lifter dicht bij Cathedral Square te hebben afgezet, zijn we weer naar "huis gegaan". Daarna volgde het doen van inkopen in de supermarkt, het eten van spaghetti bolognese (wat is het eten van jongeren toch internationaal...). Tijdens het eten kijk ik wat TV.
Het blijkt dat de uitgever van de welbekende Lonely Planet boekjes Nieuw Zeeland tot nummer 1 vakantieland (volgens mij alleen voor "independent travellers") heeft uitgeroepen. En dat wordt natuurlijk breed uitgemeten in het nieuws.
Dus of het er de komende jaren beter/leuker op wordt voor vakanties aan de andere kant van de aarde, weet ik niet.
Ik vind de tours allemaal al redelijk "overgeorganiseerd". En het aantal toeristen is ook al niet mis. Rond 1993 waren het er 1 miljoen, en afgelopen jaar is de 2 miljoen-grens overschreden. Op naar de 3 miljoen? Geen idee. Ik vind het nu in iedergeval al toeristisch genoeg.

Wel lekker zeker om een paar dagen bij iemand in huis te zitten??? Gewoon je spullen neergooien en dan kun je ze ook gewoon even laten liggen enzo!

Je mist nu trouwens maandag wel mijn zelfgebakken cake!

quote:

---

Op vrijdag 17 januari 2003 20:19 schreef Liejannuh het volgende:
Invercargill heeft ook de meest zuidelijke McDonalds ter wereld!

Wel lekker zeker om een paar dagen bij iemand in huis te zitten??? Gewoon je spullen neergooien en dan kun je ze ook gewoon even laten liggen enzo!

---

quote:

---

Je mist nu trouwens maandag wel mijn zelfgebakken cake!

---

quote:

---

Wie mijn curry niet overleeft is een mietje!

---

Om 7.30u. weer eens opgestaan. Na een ontbijt van geroosterd brood met poedersuiker ben ik samen met Robert naat Akaroa gereden. Daar hebben we de Akaroa Historic Village Walk " gedaan (stond in de Lonely Planet). Dat was wel OK. Het is een rondje langs de verschillende oude gebouwen van Akaroa.
Op de terugtocht met de auto hebben we langs de kant van de weg even gepicknickt. Vervolgens ben ik door Robert in het Centrum van Christchurch gedropt, waar ik (weer eens) een beetje heb geinternet. Daarna heb ik een beetje naar het straattheater gekeken. Het is op dit moment "World Busker Festival" (straattheaterfestival) in Christchurch. Dus er lopen genoeg artiesten rond. Daarna ben ik naar Roberts huis gelopen, waar we steak met friet en sla hebben gegeten.
's-Avonds ben ik met Robert en nog een paar vrienden van hem naar een indoor-hockey-trainingswedstrijd Nieuw-Zeeland vs. Australie gaan kijken (zijn huisgenoot speelt als keeper in het team van Nieuw-Zeeland). Het kijken van het hockey was leuk. Het schijnt dat Nederland trouwens een "reasonable good" team heeft. Misschien zie ik er als ik terug ben in Nederland nog wel wat van als het WK, dat in Tsjechie gehouden wordt, wordt uitgezonden.
Na de wedstrijd zijn we weer naar huis gereden, waar we nog even cricket hebben gekeken op TV (ik zou eigenlijk een keer de spelregels moeten leren, het is toch erg bekend, wereldwijd gezien dan).
Om ca. 0.00u. ben ik gaan slapen.

18-1-03

Om 7.00u opgestaan, tas ingepakt, ontbeten. Vervolgens ben ik door Robert naar het Information Centre van Christchurch gebracht, waar ik om 8.15u. weer ben opgepikt door de Magic-Bus. Tijdens de koffiestop reed de Stray-Bus (een soortgelijk busbedrijf als Magic, dat ook transport voor Backpackers verzorgt op eenzelfde soort manier) eerder weg. Dus hadden we wat extra passagiers in de bus die "meeliftten" tot Kaikoura.
In kaikoura ben ik ingecheckt in Dolphin Lodge Backpackers. Daarna heb ik even gedoucht. De rest van de dag heb ik een beetje door de stad gelopen. 's-Avonds heb ik de Noodles die van de Milford Track over waren opgemaakt. Om het geheel wat beter te laten smaken heb ik wat verse groenten, corned beef en tomatensaus aan het geheel toegevoegd. En toen smaakte het best wel aardig!
Gedurende de avond heb ik een beetje "ge-small-talked" met een aantal (mede)reizigers. Ook heb ik vanaf de veranda een beetje naar de opkomende maan zitten kijken. De spiegeling in de zee was tamelijk mooi. Tenslotte ben ik om 0.30u. gaan slapen.

[Dit bericht is gewijzigd door case_ op 19-01-2003 06:53]

Voor het gemak is die puzzel in ongeveer ieder hostel in Nieuw Zeeland terug te vinden!

Heb je nog een whale watching of dolphin swim gedaan in Kaikoura??
Ik heb daar nog bijna een vliegles genomen, maar zat toen even in een traveldipje en had nergens zin in en dus ook niet in een vliegles... Achteraf wel jammer! Want eigenlijk is dat best stoer!

quote:

---

Op zondag 19 januari 2003 11:49 schreef Liejannuh het volgende:
En, ben je al gek geworden van die ontzettend frustrerende puzzel met die blokjes van Stuart Landsborough???
Dat is die puzzel die de eerste keer gewoon lukt en daarna lukt het nooit meer!
Voor het gemak is die puzzel in ongeveer ieder hostel in Nieuw Zeeland terug te vinden!

---

quote:

---

Heb je nog een whale watching of dolphin swim gedaan in Kaikoura??
Ik heb daar nog bijna een vliegles genomen, maar zat toen even in een traveldipje en had nergens zin in en dus ook niet in een vliegles... Achteraf wel jammer! Want eigenlijk is dat best stoer!

---

Ik vind het in Kaikoura allemaal erg commercieel. Die dolphin-swim is al 10 dagen vooruit volgeboekt, maar ik had via Magic wel een plaatsje kunnen krijgen, denk ik.

Ik sprak een Duitser, die in Curio Bay (Curio Bay Backpackers, ik ben er voorbij gereden...) gewoon de zee in liep en een aantal dolfijnen op ongeveer een halve meter afstand te zien kreeg (misschien een tip voor anderen die nog naar Nieuw-Zeeland gaan? Succes niet gegarandeerd. ).
Kijk, dat lijkt mij een stuk leuker dan rond de NZ$100,- betalen in Kaikoura. De mensen die in Curio Bay wonen (en dat zullen er niet veel zijn) vinden dit overigens de normaalste zaak van de wereld, zei hij.

Om ca. 7.00 ben ik weer opgestaan. Mijn tas was zoals gebruikelijk weer in 5 minuten ingepakt. Vervolgens heb ik even hetthuisfront gebeld en ben ik weer op de bus gestapt. De rit ging naar Picton. Er was niet veel te beleven tijdens de busreis, maar ik had een krant gekocht dus ik had iets te lezen. Aangekomen in Picton ben ik op de 1.30u (pm, ik had deze keer wel gereserveerd ) ferry gestapt. Na een tocht van drie uur, met mooie uitzichten, kwam ik om 16.30 u. aan in Wellington. Hier ben ik ingechekt in Rosemere Backpackers. Daarna ben ik even de stad ingegaan, heb ik even geinternet bij dezelfde plaats als op 26 december en heb ik inkopen gedaan bij New World. Ik had namelijk zin in tomatensoep. In het hostel heb ik het gekochte blik soep opgewarmd en gegeten met een komkommer, paprika, tomaat en brood. Het smaakte erg goed.
Tijdens het eten heb ik nog wat gepraat met een Australier (uit Perth) en zijn vriendin. Ze reizen samen voor 1 jaar door vele landen van de wereld.
's-Avonds heb ik nog wat gepraat met een Duitse die ik op 27-12-02 al was tegengekomen in de Toot 'n' Whistle Inn in Picton. Daarna was het tijd om te gaan slapen (ca. 23.30u.)

20-1-03

Om 6.45 u ben ik opgestaan, heb ik gedoucht, ontbeten en vervolgens ben ik naar Wellington City YHA gelopen. Daar ben ik weer opgepikt door de bus. Na een buswissel in Masterton zijn we doorgereden naar Mt Bruce Visitor Centre voor een 20 minuten durende koffiestop. Er was een korte wandeling mogelijk, maar het regende erg (een slechte dag vandaag, qua weer), dus ik besloot om binnen te blijven.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Napier. Daar ben ik maar een uurtje geweest. Ik heb er wel even een krant gekocht. Vanuit beroepstechnisch opzcht had ik dat beter niet kunnen doen.
[beroepsdefomatie]
Mijn aandacht werd al snel getrokken door een kop in het katern "BusinessDay" van de "The Dominion Post" van deze 20e januari 2003. Namelijk: "McParity a way off for NZ dollar". Mijn aandacht was al snel getrokken. 1) het gaat over eten. 2) het gaat over iets economisch.
In dit geval was het de Big-Mac Index, een economische indicator voor het prijspijl in verschillende gebieden van de gehele wereld. De prijs van een Big Mac wordt voor deze index verschillende gebieden van de wereld teruggerekend naar Amerikaanse dollars. Dat levert (volgens de krant) hetvolgende tabelletje op:

..........................Price of a Big Mac (US$)....Over/undervalued +/- %
Iceland................5.51................................+108
Britain................3.19..................................+21
Euro Area...........2.87.................................+8
US Dollar............2.65.................................(fair value)
NZ Dollar.............2.12.................................-20
Australian Dollar...1.76................................-34
Argentina............1.18.................................-55

Waarom vond ik dit nu zo leuk om te lezen? Ik had namelijk al de hele vakantie het idee dat het eten hier toch iets duurder was dan in Australie, waar ik 2 jaar geleden op vakantie was. En deze tabel geeft een indicatie dat dat waar is, in iedergeval voor de Big Mac. Die is hier namelijk 20% goedkoper dan in de US. Maar in Australie is hij maar liefst 34% goedkoper dan in de US. Hetgeen bevestigt dat mijn gevoel juist is (onder de aanname dat de situatie twee jaar geleden vergelijkbaar was).
[/beroepsdeformatie]
Genoeg geneuzeld over cijfertjes, ik ben immers nog steeds op vakantie. Na de krant verder gelezen te hebben kwam ik aan in Taupo (ca. 18.00u). Ik overnachtte daar in Berkenhoff Lodge. De avond verliep rustig. Na wat door de stad gelopen te hebben, wat inkopen te hebben gedaan, even mijn e-mail gecheckt te hebben ben ik naar het hostel teruggegaan.
Ik heb in de keuken wat gepraat met een Francaise en een Amerikaan (69 jaar oud, maar na het overlijden van zijn vrouw weer in goedkope accommodatie verblijvend omdat hij een motel o.i.d. te stil vindt). Het was een leuk gesprek, maar om 22.00u. moest de keuken dicht. Dat waren de regels... en het gesprek viel meteen stil. De enige plaats waar nog iets te praten viel (behalve de TV-kamer, maar die is per definitie niet-communicatief) was de ietwat lawaaiige bar. Daar heb ik nog even een biertje gedronken. Toen ben ik gaan slapen (ca. 0.15u.)

21-1-03

Om ca. 8.00u. ben ik opgestaan. Ik heb nog wat gepraat met de 69-jarige Amerikaan. Vervolgens ben ik om 10.15u. weer op de bus gestapt. De rit ging naar Rotorua (ik ben hier op de heenreis al geweest), aankomst 13.00u. Hier stopt de bus voor 3 uur. Hier heb ik even een pizzatje gegeten aan het meer. Vervolgens heb ik even door de Government Gardens gewandeld. Daarna heb ik de krant gelezen voor het Information Centre, totdat de bus weer vertrok naar Mt Maunganui, waar ik verbleef in Pacific Coast backpackers.
Na een duik in de South Pacific Ocean (erg lekker water, fijne temperatuur, rustig strand), ben ik met een aantal medebuspassagiers (Norbert (DUI), Yael (UK), Karena (DK), Courtney (US)) gaan eten in de stad. Het werd Turks, en het eten was echt goed en het was gezellig, dus ik had zeker niets te klagen deze avond.
Mt Maunganui schijnt een echte trekpleister te zijn voor Kiwi's die vakantie vieren (er is mooi strand). Ik was dan ook blij dat ik er niet drie weken eerder was, want dan was het er vast een stuk drukker geweest.
Om ca. 23.00u was ik weer terug in het hostel. Daar heb ik samen met Norbert en de buschaufeur nog wat gedronken, waarna het tijd was om naar bed te gaan (0.30u.)

22-1-03 tot ca. 18.00u.

Om 7.00u. ben ik weer opgestaan. Om 9.00u. ben ik samen met Rose (UK), Yael en Norbert door de hostel-baas aan de voet van Mt Maunganui gedropt. Daar ben ik naar de top gelopen. Het uitzicht is zeker OK. Vervolgens hebben we even pauze gehouden op een bankje. Het gesprek ging voornamelijk over voetbal, hetgeen ik niet zo interessant vind.
Na teruggewandeld te zijn en even wat in het hostel gezeten te hebben was het weer tijd om op de bus te stappen: de laatste dag met Magic, want de rit ging naar Auckland. Om 2.15u. was er een stop voor een uurtje in Thames. Om ca. 17.30u. ben ik gedropt bij Central City Backpackers in Auckland. Hier had de bus een aanrijding: een witte Toyota parkeerde (waar dat niet mocht) ca. 30 cm. achter de bus. En toen de bus wegreed, rolde hij iets achteruit. Resultaat: een tamelijk verfrommelde motorkap van deze Toyota. De rest van de passagiers moest wachten totdat de schade was afgewikkeld, maar ik was (gelukkig) al op mijn plaats van bestemming. Voor mij was het tijd om in te checken.

[Dit bericht is gewijzigd door case_ op 22-01-2003 11:26]

quote:

---

Op vrijdag 27 december 2002 15:41 schreef Gumtree het volgende:

[..]
Voor Wellington raad ik je het YHA Hostel aan, op loop afstand van het te papa museum. vorig jaar compleet verbouwd. Het is een voormalig hotel geweest. De sfeer was voor een YHA opmerkelijk goed en reuze gezellig. Boek wel even van te voren.

---

Grappig dat je me steeds een paar dagen voor blijft. En is erg handig steeds je verslagen te lezen voordat we vertrekken naar de volgende plaats.

Veel plezier nog op het Noord Eiland. Cheers, Ccarrella!

Ow, en om even volledig of topic te gaan: Case_ ik heb de kaartjes voor
Spinvis! Tot maandag! Goede vlucht enzo!

Na het inckecken in het hostel heb ik even door de stad gewandeld. Kathmandu (een bekende outdoor-winkel), waar ik voordat ik weer naar Nederland zou reizen nog even wat inkopen wou doen, was gesloten. Vervolgens heb ik omdat ik geen zin had om te koken bij de Burger King een double-Whopper menu gehaald. Dit heb ik in het hostel opgegeten. Tijdens het eten heb ik even gepraat met een Canadese die Engelse les had gegeven in Korea. Nu deed ze hetzelfde in Taiwan. Ze was voor drie weken op vakantie in Nieuw-Zeeland.
Na het eten heb ik even geinternet in een internet-gelegenheid aan Queen-street. Vervolgens ben ik teruggegaan naar het hostel, waar ik om ongeveer 23.15u. ben gaan slapen.

23-1-03

Om ca. 8.30u. ben ik opgestaan met het gevoel dat ik geen zin heb om vandaag echt veel te ondernemen. Eerst ben ik even naar de AA (het Nieuw-Zeelandse equivalent van de ANWB) gegaan om te kijken of ik m.b.v. mijn ANWB-pasje gratis kaarten van Nieuw-Zeeland kon krijgen. Ik heb namelijk in het hostel in Kaikoura een mooie set kaarten van de AA zien liggen. Ik vind deze mooie kaarten echter niet terug bij de AA. Ze hebben alleen kaarten met een schaal van 1 cm = 20 km. Deze vind ik niet mooi genoeg om als souvenir mee naar huis te nemen, dus laat ik ze liggen.
Daarna ben ik naar Kathmandu gegaan, waar ik even wat thermokleding heb gekocht. Alles wat ik wilde was voor de helft van de prijs, dus ik heb iets meer gekocht dan ik van plan was. Vervolgens ben ik teruggelopen naar mijn hostel. Daar heb ik even geluncht in de keuken. s-Middags heb ik even in Albert Park gekeken. Aansluitend heb ik in het hostel een krantje en een tijdschriftje gelezen.
s-Avonds ben ik om ca. 20.00u. naar de Skytower gegaan. Met zijn hoogte van 328 m. is dit "the tallest structure of the southern hemisphere". Na het toegangsgeld te hebben voldaan, ben ik naar het hoogste met de lift bereikbare punt van deze toren gegaan. Daar heb ik de zonsondergang bekeken. Het zag er wel aardig uit. Het had denk ik wel een stuk beter gekund, omdat het weer niet optimaal was: er waren redelijk wat wolken aan de lucht.
Na het bezoek aan de toren heb ik in het hostel wat gegeten en zowaar voor de 3e keer gepraat met de man en zoon die ik ook al tijdens de Milford Track was tegengekomen. Daarna heb ik nog wat gepraat met een Amerikaan met een baardje die ook in mijn kamer sliep. Ook heb ik een mede-hostelbewoner nog even verteld wat ik van het Magic-Travelers-network (de bussen waarmee ik gereisd heb) vond. Ter afsluiting van de dag ben ik om ca. 0.15u. gaan slapen.

24&25-1-03

Om 7.00 ben ik (voor de laatste keer deze vakantie in) opgestaan uit mijn hostel-bed. Na gedoucht te hebben en andere formaliteiten te hebben afgehandeld, ben ik de stad in gelopen, waar ik bij StarBucks Coffee een koffie-van-de-dag heb gedronken. Vervolgens ben ik om ca. 8.30 een kaartje gekocht voor de ferry naar Rangitoto, een eiland dat 600 jaar geleden uit de zee is opgestegen door vulkanische activiteit. Om 9.00 ben ik op deze ferry gestapt, die mij om 9.35 uur op het eiland afzette. Ik heb hier twee uur te besteden, omdat ik vanavond mijn vliegtuig moet halen. Dus besluit ik om snel naar te top van het eiland, die op 260m. hoogte ligt, te wandelen. Daar kwam ik na 30 minuten aan. Omdat ik niet zoveel tijd had, heb ik maar snel een paar fotos genomen. Ik vond het uitzicht zeker de moeite waard. Ik heb er ook nog even met een Canadese toeriste gepraat, waarmee ik nog een stukje richting de ferry ben teruggelopen.
Om 11.35u. was het tijd om de ferry terug naar Auckland te nemen. Het weer was slecht: redelijk veel wind, wat regen, en vanaf afstand lijkt het alsof Auckland veel regen te verwerken krijgt (er hangen erg donkere wolken boven de stad). Maar bij aankomst is het er toch (weer?) droog. Ik ben naar het "280 Centre", een food-court dat dichtbij het hostel waar ik afgelopen nacht geslapen heb ligt, gelopen. Daar heb ik geluncht met lasagna, rijst, friet en een kippenpoot. Het was erg veel en het restant heb ik dan ook weggegeven aan een ietwat vaag persoon (die er zelf om vroeg of hij het restant van mijn eten mocht hebben).
Toen was het tijd om met de Air-Bus (shuttle) naar het vliegveld te gaan. Daar heb ik mijn laatste geld besteed aan een kalender, een kop thee en een banaan. Vervolgens ben ik om 18.30u. opgestegen voor mijn 12 uur durende vlucht naar Los Angeles. Ik had gelukkig wat te praten met Josefien, een Nederlandse die via precies dezelfde route als ik ook naar Amsterdam vliegt. Het vliegtuig zit niet helemaal vol, dus we hebben met zn drieen 5 stoelen (in het middengedeelte). Dus ik had de ruimte om goed te slapen, wat ook gelukt is.
In Los Angeles ben ik overgestapt op een krap 4 uur durende vlucht naar Chicago. Daarna ben ik met de aansluitende vlucht in ca. 8 uur verder gereisd naar Amsterdam. Ik zat (geheel onverwacht) weer naast Josefien. Tijdens de vlucht heb mijn boek uitgelezen, weer wat geslapen en het niet altijd even goede eten (halfgare macaroni) van United Airlines gegeten. Op zaterdag 25 januari 2003 om 8.45u. landde het vliegtuig in Amsterdam, waarna ik kon terugkijken op een zeer geslaagde vakantie. Tevens was ik weer veilig en heelhuids in Nederland.

Heb je last van het tijdsverschil? Kan me herinneren dat ik destijds het helemaal hyper was! Werd echt om half 12 s avonds ongeveer naar bed gestuurd, was toen al iets van 40 uur op ofzo en had toch wel 1,5 uur geslapen in die tijd!

quote:

---

Op zaterdag 25 januari 2003 19:05 schreef Liejannuh het volgende:
Welkom thuis!!

Heb je last van het tijdsverschil? Kan me herinneren dat ik destijds het helemaal hyper was! Werd echt om half 12 s avonds ongeveer naar bed gestuurd, was toen al iets van 40 uur op ofzo en had toch wel 1,5 uur geslapen in die tijd!

---

ik lees je verslag met ontzettend veel plezier, doet me denken aan vorig jaar toen ik ongeveer het zelfde heb gedaan. Kun je misschien wat foto's online zetten (mocht je webruimte nodig hebben... be my guest) ik ben reuze nieuwsgierig.

Wat vond je trouwens van de "Berkenhoff lodge" in Taupo? ik vond het één van de mindere hostels in NZ. gewoon niet wat ik gewend was. Jammer genoeg zit het beste hostel van Taupo (Rainbow Lodge) altijd vol.

Wat betreft Berkenhoff Lodge: ook ik vind dit absoluut geen aanrader:
1) Het is domweg te ver van de stad. Zeker een kwartier lopen naar de supermarkt.
2) Ze hebben van die domme regels: keuken om 10 uur dicht (ik had net een leuk gesprek en toen riep een staflid om 10 voor 10: we gaan over 10 minuten dicht. Einde gesprek ) en pas om acht uur open! Ik ken zat reizigers die om 7 uur al willen ontbijten en hoe kan je dan wat te eten maken? Om 8 uur de keuken pas open is echt slecht.
3) De staf was belabberd. In mijn geval zaten er een aantal whooffende (een aantal uren werken per dag in het hostel voor gratis accommodatie en eventueel nog wat andere dingen) jonge Nieuw-Zeelanders in het hostel. Die gingen samen met de staf 's-Avond wat drinken in de bar. Ik was daar ook (biertje gedronken). Een aantal van die Whooffers (die ik toch ook als soort staf beschouw) had behoorlijk diep in het glaasje gekeken... Toen ik om 0.45u. op bed lag, werd er behoorlijk met de deuren geslagen door deze personen. Ze riepen elkaar tot de orde, maar als je in bed ligt is het niet leuk als je die herrie hoort. Zeker niet als je de volgende morgen gaat uitchecken bij zo'n deurenslaande persoon... Domweg niet professioneel genoeg, vind ik.
Een superafrader dus wat mij betreft... maar als je heel erg van veel bier drinken en feesten houdt en er op een dag komt dat er veel mensen feesten, dan zou je er misschien wel een fijne tijd kunnen hebben. Er hangt een fotocollage van zo'n avond aan de muur in het hostel, en het ziet er inderdaad erg party-achtig uit...