Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #24...
Ik vind het vooral erg eenzaam. Ook omdat veel mensen het niet weten en de mensen die het weten zien alleen mijn stoere kant. Ik kan er heel zakelijk over praten, bijna alsof het over iemand anders gaat. Er wordt ook nauwelijks naar gevraagd, wat ik absoluut begrijp. Thuis sluit ik mij zelf soms op in mijn verdriet (en huis/bed). Ik kan ook niet anders als er alleen doorheen, hoe lief mijn vriend ook is. De angst dat dit is hoe ons leven zal blijven is zo groot momenteel. En dat is voor mij gewoon niet genoeg, een leven zonder een kindje
Afspraak bij de gyn was fijn. Ik maak het in mijn hoofd dan al veel spannender als het echt is. We zijn in ieder geval vruchtbaar en mn baarmoeder is goed. Nu bloeduitslagen afwachten.
Malteser
Dad, als dit voor jou goed voelt dan is dat de weg! Ik hoop ook echt dat de narigheid van je lijf nu klaar is!
Aloria, wat fijn dat het jullie dichter bij elkaar heeft gebracht
voor alle meiden in dit topic, het is hier momenteel veel te druk het lijkt me helemaal lastig met de feestdagen, dat maakt het toch allemaal extra confronterend...De enige 'echte' onderbouwing die ik tot nu toe gekregen heb (van zowel de vk als de gyn), is dat een eventuele termijnbepaling anders lastig is. Maar echt een medische onderbouwing of medische risico's gaven ze niet.
SPOILERVoel me nu net zo'n pubermaar we waren er dus juist nog helemaal niet mee bezig omdat ik me er op in gesteld had dat het nog wel een paar weken zou kunnen duren.
Maar ik voel mijn eisprong altijd behoorlijk goed en denk vrij zeker te weten dat ik die dus al weer gehad heb én dat onze timing -onbewust- ook precies goed was...
Er is geen andere reden. Dus ik duim voor je dat het raak is!quote:Op woensdag 11 januari 2017 17:27 schreef twist02 het volgende:
Weet iemand hier toevallig waar het advies op gebaseerd is om na een miskraam eerst een menstruatie af te wachten, voordat je weer probeert om zwanger te raken?
De enige 'echte' onderbouwing die ik tot nu toe gekregen heb (van zowel de vk als de gyn), is dat een eventuele termijnbepaling anders lastig is. Maar echt een medische onderbouwing of medische risico's gaven ze niet.SPOILERVoel me nu net zo'n puber
Maar ik voel mijn eisprong altijd behoorlijk goed en denk vrij zeker te weten dat ik die dus al weer gehad heb én dat onze timing -onbewust- ook precies goed was...
Ja, ik wil vooral nog niet al te veel hoop krijgen hoor, maar was wel even benieuwd naar de reden achter dat advies.
Toevallig gisteren de vk nog aan de lijn gehad en vandaag bij de gyn geweest voor een nacontrole (was alleen een gesprek), vandaar
DaD: jij ook voor nacontrole geweest?
Hopelijk kunnen we snel samen naar Z&G
IMA. Wat ontzettend rot. Mijn ervaring met een miskraam met 7 weken, ik voelde wel heel duidelijk het vruchtje gaan en dit zag er ook duidelijk anders uit als een stolsel. Ik ben dan weer weinig stolsels verloren. Wel 2 dagen flink gebloed en stekende krampen. Hopelijk is het achter de rug!
Heel veel sterkte
Sterkte
ik hoop voor je dat het voorbij is nu!. Ik hoop voor je dat het nu voorbij is. .Ik werd net gefeliciteerd door een collega. Met mijn zwangerschap.
Auw.
.Ok.
.
.
. . En al is je zoontje 15 
SPOILEREen paar weken geleden had ik een echo. Wat ik al vermoedde was waar: het was niet goed. Keurig zakje, dikke placentalaag, maar geen kindje. Ik wilde een natuurlijk verloop afwachten, dus dat hebben we gedaan. Inmiddels ben ik tien weken zwanger (ja, zwanger) Deze week had ik weer een echo. Het vruchtzakje was gegroeid, evenals het placentaweefsel, maar natuurlijk nog steeds geen kindje. En hoe trots ik ook ben op hoe mijn lichaam het doet, op dit moment ben ik echt woest. Waarom snapt mijn lijf wéér niet dat het tijd is om te lozen? (ja dit is oud zeer) Het is niet goed, dus laat het los. Serieus, laat los.
Ik wil me niet meer zwanger voelen, ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet misselijk meer zijn, niet zo doodvermoeid meer zijn, niet zo duizelig meer zijn. Ik wil gewoon kunnen eten en gewoon voor mini kunnen zorgen. En ik wil ffs gewoon een avondje m'n verdriet verzuipen maar zelfs dát kan niet.
Morgen heb ik een afspraak bij de gynaecoloog. Ik ben benieuwd wat zij te zeggen heeft. Een curretage wil ik eigenlijk koste wat kost vermijden. Pilletjes kunnen misschien niet meer (in verband met littekenweefsel en de hoeveelheid placentaweefsel) en als dat zo is, is afwachten de enige optie. Hm. Bah.
SPOILERWas jij kloon CassElliot?
quote:
Hoi, kick. Even spuien, ik ben niet zo vaak boos, maar nu wel.SPOILEREen paar weken geleden had ik een echo. Wat ik al vermoedde was waar: het was niet goed. Keurig zakje, dikke placentalaag, maar geen kindje. Ik wilde een natuurlijk verloop afwachten, dus dat hebben we gedaan. Inmiddels ben ik tien weken zwanger (ja, zwanger) Deze week had ik weer een echo. Het vruchtzakje was gegroeid, evenals het placentaweefsel, maar natuurlijk nog steeds geen kindje. En hoe trots ik ook ben op hoe mijn lichaam het doet, op dit moment ben ik echt woest. Waarom snapt mijn lijf wéér niet dat het tijd is om te lozen? (ja dit is oud zeer) Het is niet goed, dus laat het los. Serieus, laat los.
Ik wil me niet meer zwanger voelen, ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet misselijk meer zijn, niet zo doodvermoeid meer zijn, niet zo duizelig meer zijn. Ik wil gewoon kunnen eten en gewoon voor mini kunnen zorgen. En ik wil ffs gewoon een avondje m'n verdriet verzuipen maar zelfs dát kan niet.
Morgen heb ik een afspraak bij de gynaecoloog. Ik ben benieuwd wat zij te zeggen heeft. Een curretage wil ik eigenlijk koste wat kost vermijden. Pilletjes kunnen misschien niet meer (in verband met littekenweefsel en de hoeveelheid placentaweefsel) en als dat zo is, is afwachten de enige optie. Hm. Bah.
het is niet jouw lijf dat het niet snapt, die doet keurig wat het lege vruchtzakje ervan vraagt met hormonen. Daar kun je zelf niks aan doen. Sterkte!
Ik vind het logisch dat je je zo voelt.Ik luister de laatste tijd veel naar dit liedje, erg mooi (geeft mij kracht).
Ik gun je zo dat je wat rust in jezelf vindt en het niet jezelf of je lijf aanrekent, maar ik weet ook dat dat niet simpel is. Hopelijk kan de gyn je helpen op een manier die prettig is voor jou.
Knuffels!
Wat ontzettend verdrietig en frustrerend Ik hoop dat het snel wel je lijf gaat verlaat! Succes bij de gyn!
Hoop dat het toch nog vanzelf op gang komt. Sterkte bij de gynaecoloog vandaag.Ik heb (gelukkig) tabletjes meegekregen. Dezelfde als die voor mijn inleiding zijn gebruikt toen. Morgenochtend inbrengen, ik ben benieuwd of er iets gebeurt. We wachten af.
Edit: oh ja, de zak was 3.5 centimeter. Keurig op termijn. Hoe stom is dat?
[ Bericht 24% gewijzigd door Bloesem. op 03-03-2017 17:36:36 ]
wat verdrietig dit..Ik heb in precies dezelfde situatie gezeten, wat voelt je lichaam dan ineens als een falend ding he? Ik was ook zo boos, ik herken je woorden zo goed!
Ik hoop dat de tabletjes goed aanslaan en dat het doorzet, hoe gek dat ook klinkt
ik hoop dat ze hun werk doen en je er snel vanaf bent. Dat zinloos zwanger zijn is gewoon kut.quote:Op vrijdag 3 maart 2017 17:09 schreef Bloesem. het volgende:
Ik heb (gelukkig) tabletjes meegekregen. Dezelfde als die voor mijn inleiding zijn gebruikt toen. Morgenochtend inbrengen, ik ben benieuwd of er iets gebeurt. We wachten af.
Edit: oh ja, de zak was 3.5 centimeter. Keurig op termijn. Hoe stom is dat?
ik kom even binnen denderen.. Ben nu waarschijnlijk zo'n vijf weken zwanger. Gisteravond had ik licht rood bloedverlies. Maandverband in gedaan, maar zat niks op. Dit houdt nu de hele dag zo aan..
Niks in maandverband, maar wel elke keer als ik naar het toilet ga, helder rood bloedverlies inmiddels.
Net onder de douche had ik een klein stolseltje/weefsel van donkerrood en wit/doorzichtig.Tevens ook wat (lichte) menstruatie kramp. Maar ook net zo veel misselijkheid en gevoelige borsten..
Ik weet dat je eigenlijk alleen zekerheid krijgt door een echo, maar vroeg me toch af of iemand dit herkent van haar miskraam of dat dit niks voorstelt en dat ik nog wat hoop moet houden..
excuses voor de details.. Bloesem. Sterkte, wat een rottigheid toch. Ik hoop dat de pillen hun werk gaan doen voor je. Sterkte Ik heb helaas beide ervaringen... het kan goed gaan en het kan mis gaan. Bloedverlies komt in 20% van de zwangerschappen voor en daarvan is de helft een miskraam en de andere helft vanwege andere oorzaken. Het is ontzettend klote maar met deze termijn kun je er echt helemaal niets van zeggen.
Hopelijk neemt het snel af
en heb je over een week of 2 een mooie echo!Bloesem
Pff, ik wil heel graag een tweede kindje, maar ik wil echt niet 4 tot 12 weken zwanger zijn
Weet dat ik door die eerste weken heen moet, maar ik heb er zo geen zin in dat het een beetje een drempel is bij het weer zwanger raken. Nouja, dat moet eerst nog maar eens lukken.Lieve Bloesem, wat ontzettend klote zeg!
Hoe gaat het nu? AN. wat moet die onzekerheid klote zijn! Ik hoop op snel goed nieuws voor je!
IMA, ook een
voor jou! Het is zo ontzettend klote als een zwangerschap niet meer zo onbezorgd kan zijn, omdat je zelf hebt ervaren hoe kwetsbaar het eigenlijk is De onzekerheid is nu inderdaad even erg rot.
Ik neem morgen even contact op met m'n fertiliteitsarts, kijken wat zij zegt. (Er stond al een echo gepland voor over 2,5 week)
IMA, sterkte.. Wat rottig toch dat het zo'n grote drempel is
IMA
Het lijkt erop dat de pillen hun werk hebben gedaan. Ongeveer twee uur na het inbrengen kreeg ik ontzettende krampen (in golven, heel apart om mee te maken, je associeert het niet met zo'n pril stadium zeg maar) Dat hield een uurtje aan. Een uur daarna verloor ik *censuur*. Bijzonder proces. Het is nog even afwachten of alles nu achter de rug is, maar het belangrijkste is al gebeurd: ik voel me zó opgelucht
En m'n eerste VBAC is dus mooi geslaagd hè 
Bij mij was het ook in een paar uur helemaal opgeruimd hoor, het kan prima! Ik duim dat alles schoon is bij de controle
Ik ben érg blij voor je dat dit gedeelte erop zit en dat je opgelucht bent.
Vreselijk die onzekerheid AN, wat zei de arts?
Herkenbaar IMA, ik zit daar ook mee. Ik ben al wel een poos aan het WOHTSen, maar ik zie erg op tegen de beginperiode.
AN, wat rot dat je zo bloed. Zoveel onzekerheid brengt dat met zich mee
Hoe gaat het nu? IMA, wat rot dat het je tegenhoudt om überhaupt te starten
Zwanger raken en de begin fase is gewoon erg spannend en onzeker allemaal, zeker als je al andere ervaringen hebt. sterkte verder..Bedankt voor het vragen naar mij van jullie!
De arts gaf zoals verwacht aan dat ze nu op dit moment niks voor me konden betekenen en dat het nog alle kanten op kon.
Ik heb wel een echo eerder staan, aankomende maandag. Dan kan de arts iig zien hoe het er uit ziet en of dat volgens verwachting is.
Spannend dus nog even. Ik besef me dat er dan misschien nog geen hartactiviteit is, maar ze kunnen vast zien of de groei klopt en of er überhaupt nog wat zit.
Ik heb in totaal nu twee volle dagen rood bloedverlies gehad. Vandaag liep het al op zijn retour.
Het zegt uiteraard niks, maar ik ben wel blij dat het bloeden zo goed als is gestopt.
Nog even nagelbijten..
Nog een kleine week in spanning AN, ik duim voor je.
quote:
Spannend AN. Geen krampen o.i.d. gehad dus?
nee klopt. Alleen zondag had ik wat, dat leek op 'menstruatie-achtige-krampen'. Maar geen idee of je bij vijf weken al zulke heftige krampen kan krijgen?
En bedankt Vivi
SPOILERIk bloed nog licht van de miskraam, maar ik heb alle fysieke en mentale tekenen van een eisprong. Kan dat alweer of is mijn lichaam in de war?
. Zou best kunnen toch? Ik lees wel vaker hier dat de cyclus al heel snel weer op gang kan komen..Heb jij al duidelijkheid AN?
En bedankt voor het vragen Burdie. Inderdaad duidelijkheid gekregen..
Baarmoeder was 'leeg'. Geen vruchtzakje of iets..
Ben het dus toch echt vorige week verloren.
Nu even pas op de plaats en over een aantal weken me weer melden bij afdeling fertiliteit..
We hadden zo graag dat hoofdstuk even afgesloten
weer die heftigheid in.. Maar goed, nu maar even eerst rustig aan en ons opladen..
sterkte . En ook nog een
voor jou Bloesem. Hoe gaat het nu? Nof gebruik gemaakt van het ei voor een nieuwe poging? Of was deze zwangerschap juist een verrassing?. Dat is niet de duidelijkheid die je had gewild sterkte! .
Dank jullie wel!Het is een zware dobber. Ik weet dat anderen dit soms nog veel vaker hebben meegemaakt, waardoor ik vind dat ik niet te hard moet zeuren.
Maar gunst, wat waren we blij na twee jaar hopen..
Ik merk dat ik het vooral probeer te blokken, niet over door gaan en gewoon maar knallen.
Af en toe mezelf dus maar even een pas op de plaats gunnen.
Sta het toe op momenten dat het kan, block het op een moment als je er even niet mee dealen kan maar loop er niet voor weg.
Heel veel sterkte
quote:
Lieve An niet denken dat je niet mag 'zeuren', jij hebt er verdriet van (terecht!) en dat mag je hebben en hoef je niet weg te stoppen vanwege ander leed.
Sta het toe op momenten dat het kan, block het op een moment als je er even niet mee dealen kan maar loop er niet voor weg.
Heel veel sterkte
dankjewel! Echt voel je niet bezwaard echt niet doen. quote:
An, leed en leed niet te vergelijken en zo.
quote:
AN, als een zwangerschap eindigt zonder dat zó gewenste kindje doet dat altijd pijn. Of het nu de eerste keer is of de zoveelste, na 2 jaar proberen of na 1 ronde raak, in het eerste trimester of later in de zwangerschap. Je was in verwachting en nu niet meer, en dat is kut. Veel sterkte!
quote:
Dankjulliewel! Heel lief!
Herkenbaar ook wel. Hoewel M een heel groot verband op de wonde is, doet het nog steeds zeer. Terwijl mijn laatste misgelopen zwangerschap al bijna 2 jaar geleden is.
. ! (en anderen ook!)
Het blijft gewoon heel verdrietig.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen tegen haar.
misschien wat jij voelt... was ook jouw kindje... wees beschikbaar als ze wil praten/huilen wat dan ook.quote:
Ik zie dat hier vooral vrouwen schrijven, hoop dat ik toch even in mag breken, afgelopen vrijdag heeft mijn vriendin een miskraam gehad, ze was 9 weken in verwachting. Ik ben nu zelf niet thuis, zij is thuis met mijn dochter, en ik begrijp dat ze wil dat ik beter word maar ik wil haar toch graag troosten en ervoor haar zijn, iemand tips?
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen tegen haar.
En de menstruatie kwam, met heel, heel veel bloed. Nu net heb ik weer een echo gehad en het is LEEG!! 
En er is weer een eisprong op komst Lag bijna te janken op de echo-tafel, zo opgelucht.SPOILERIk weet niet of ik dit hier moet plaatsen. In dit topic is veel pijn en veel verdriet, maar terugkijkend op het proces voelt het voor mij alsof deze miskraam als geheel helend is geweest. De bevalling van mini was vreselijk. Alles wat ik wenste mislukte, ik heb alles los moeten laten. Ik heb daar een trauma aan over gehouden en een fikse hoeveelheid voeding voor een PPD.
Toen ik er deze keer achter kwam dat ik zwanger was, werd ik overvallen door angst. Ik werd gelijk terug gesmeten in dat gevoel van falen, van angst en van pijn. Ik koos ervoor om het aan te gaan en toen kreeg ik een miskraam. En toen ging alles 'on my terms'. Ik besloot of en wanneer er 'ingeleid' ging worden, onder begeleiding van een schat van een gynaecoloog die me iedere keer verzekerde van de kracht van mijn lichaam. Ik heb weeën gehad (in bad, nota bene), ik ben 'vaginaal bevallen' en mijn lichaam is zelf hersteld. Sterker nog, mijn cyclus lijkt gewoon helemaal op orde. Dus hoe raar het misschien ook klinkt, het voelt alsof dit niet voor niets is gebeurd. Het geeft me vertrouwen voor een volgende keer. Ik kan weeën krijgen, mijn lichaam weet wat er moet gebeuren, ik kan het dus wel.
Ik gun je dat zo! Deze kracht is voor jou, vanuit jou, maar bovenal ván jou en daarmee kun je het vervolg aan met je voetjes op de grond en je hoofd in de wolken. Mooie, lichte wolken dit keer.Even een vraagje. Ik heb ook een miskraam gehad, zonder dat ik wist dat ik zwanger was. Tot nu toe niet bizar veel bloed verloren, eigenlijk vergelijkbaar met een normale menstruatie. Is dit herkenbaar voor anderen? Ik lees altijd over enorme stolsels enzo. Ik ben bang dat dat bij mij misschien nog moet komen
Majo, bij mij kwamen er geen stolsels toen ik een miskraam had van een prille zwangerschap. Inderdaad "gewoon" een menstruatie. Ook geen krampen trouwens.
Ruk dat het een mk is, het is jullie zo gegund
Bloesem wat mooi om het zo van je te lezen
Dank voor het delen Ik heb het idee dat het vandaag wat meer op gang komt, meer (donkerder) bloed dus hopelijk is het hierna klaar.Lief BE
omdat ik niet wist dat ik zwanger was is het niet verdrietig en zien we het als iets positiefs dat ik in ieder geval wel zwanger kan worden. We gaan vol goede moed verder ik kom maar weer binnen vallen.. Weer bloedverlies. Het lijkt verdacht veel op de vorige keer.
Bah
Ach AN., wat verdrietigquote:
Weer bloedverlies. Het lijkt verdacht veel op de vorige keer.
Bah
Hoe ver was je? En hoe is het met je schildklier?Ongeveer 5 weken (weer).quote:
[..]
Ach AN., wat verdrietig
M'n schildklier is uitstekend, althans, daarvoor loop ik bij een internist. Hij werkt van zichzelf te traag. Mijn dosering is zodanig dat het genoeg is voor de eerste dagen van een zwangerschap en ik hoog gelijk op bij een positieve test.
Bloeduitslagen zijn ook prima. (Doe ik gelijk na positieve test)
De internist drukte me de vorige keer nog op m'n hart dat die miskraam absoluut niet door m'n schildklier kon komen, gezien m'n waardes dus.
Maar lief dat je meedenkt
. Sterkte, al klinkt dat altijd zo leeg. Knuffel voor jou. Dankjulliewel Het lijkt er op dat ik vanmiddag het vruchtje ben verloren. Hopelijk is het dan nu ook snel klaar.
En dan maandag maar weer bellen met de arts. Kijken hoe nu verder.
Hopelijk is het lichamelijke deel achter de rug!
Vandaag merk ik dat ik het toch lastig vind. Waarom stoot mijn lichaam het vruchtje nog niet af? Ik zou 11 weken en 2 dagen zijn, echo gaf 9w1 dag aan. Dus mijn lichaam heeft al 2 weken de tijd gehad. Zal het dan nu toch op gang komen?
Aan de ene kant vertrouw ik mijn lichaam bijna niet meer en wil ik het zo snel mogelijk af kunnen sluiten. Anderzijds ben ik niet zo van het onnodig ingrijpen en zou ik zeggen dat het lichaam dat zelf zou moeten kunnen regelen.
Sorry voor mijn lange verhaal. Gedachten gaan alle kanten op.
AN. Ook heel veel sterkte!
Bij mij was het vruchtje ook al 2 weken blijven zitten en ik had weinig hoop dat het nog uit zichzelf zou komen. Daarna werd ik ook nog ziek en uiteindelijk zat het vruchtje er 3 weken zonder ook maar enig symptoom dat het zelf zou komen. Precies een week na de echo ben ik gestart met tabletten inbrengen en binnen enkele uren was ik het kwijt. Misschien was het dat weekend ook wel zelf gekomen (was het immers zo snel verloren?), maar dat weet ik dus niet.
Bij de een lukt dat, de ander heeft tabletten nodig en bij de derde is uiteindelijk een curettage nodig. Wat er de komende weken ook gebeurt, schrijf hier gerust van je af. Helaas zijn er hier genoeg dames met dezelfde ervaring, laat dat een steun voor je zijn bij alles wat je voelt en denkt.
Wel of niet ingrijpen is heel persoonlijk denk ik. Ik hechtte minder 'waarde' aan het natuurlijke (klinkt stom zo, maar weet even niet hoe ik het moet zeggen) en wilde het vooral snel achter de rug hebben. Daarom direct gekozen voor een curettage.
Laat het even bezinken en volg dan je gevoel
En spui of vraag hier gerust dingen inderdaad; ik ervaarde hier toen ook veel steun!
Merk dat alles gister zo langs me heen ging en nu met zoveel vragen zit. En dan weet ik niet of ik de vk moet bellen of het zkh.
Weet iemand hoe lang je het eigenlijk 'mag' afwachten? En stel nou dat ik het helemaal zat ben en toch pillen/curretage wil moet ik dan wachten tot de afspraak volgende week of kan dat eerder?
Ik ben na de echo in de ochtend naar huis gegaan met het idee 'afwachten', meer omdat m`n vriend dat wilde. Toen ik hem duidelijk had gemaakt dat ik me nog 100% zwanger voelde en zo snel mogelijk van de vrucht af wilde snapte hij ook wel dat ik niet meer wilde wachten. Heb toen meteen de VK gebeld en ik had (op vrijdag) `s middags nog terecht gekund bij de gyn maar er was een telefoonstoring in het ZKH dus dat liep mis. Toen kon ik meteen de maandag erna terecht bij de gyn voor de tabletten. De VK heeft alles geregeld voor me.quote:
Weet iemand hoe lang je het eigenlijk 'mag' afwachten? En stel nou dat ik het helemaal zat ben en toch pillen/curretage wil moet ik dan wachten tot de afspraak volgende week of kan dat eerder?
Had het weekend er niet tussen gezeten dan had ik dus dezelfde dag of de volgende dag meteen kunnen komen.
Je mag altijd bellen. Dat drukte de gyn me later ook op het hart.
Jouw lichaam dus jij bepaalt.quote:
Jullie reacties zijn zo fijn en steunend. Bedankt! Denk inderdaad dat het laten bezinken het beste is wat ik nu kan ik doen. En geen overhaaste beslissingen nemen.
Merk dat alles gister zo langs me heen ging en nu met zoveel vragen zit. En dan weet ik niet of ik de vk moet bellen of het zkh.
Weet iemand hoe lang je het eigenlijk 'mag' afwachten? En stel nou dat ik het helemaal zat ben en toch pillen/curretage wil moet ik dan wachten tot de afspraak volgende week of kan dat eerder?
En als je voor volgende week bedenkt dat je het anders wilt, dan bel je eerder. Daar is de vk ook voor. En als je toch de gyn zou moeten bellen, weet de vk je dat wel te vertellen. Ik weet niet wat er is afgesproken.
Dat vind ik ook. Ik weet dat sommige (ouderwetse) gyn's het daar minder mee eens zijn, maar dan zou ik gewoon een andere vragen.quote:
[..]
Jouw lichaam dus jij bepaalt.
En als je voor volgende week bedenkt dat je het anders wilt, dan bel je eerder. Daar is de vk ook voor. En als je toch de gyn zou moeten bellen, weet de vk je dat wel te vertellen. Ik weet niet wat er is afgesproken.
Ik heb heel duidelijk gemaakt aan de vk dat ik echt zo snel mogelijk een curretage wilde, en zowel zij als de mensen in het ziekenhuis hebben daar wel echt hun best voor gedaan.
Dat is waar, maar toch een kleine nuancering: een arts kan niets doen met jouw lichaam dat jij niet wil (dus je dwingen om een curettage te ondergaan als 'de tijd op is' ofzo), maar aan de andere kant kan jij de arts niet dwingen om iets te doen wat hij/zij niet wil. En op zich zijn afwachten, pillen en curettage alle drie goede opties, waar je na voorlichting uit kan kiezen, en misschien is het in een individueel geval iets anders, dat weten wij vanaf hier niet. Maar als je kiest voor curettage, moet dat vervolgens wel op de operatiekamer worden gedaan en dus gepland worden. Het is wel heel fijn als ze daarbij rekening houden met jouw wens en gevoel natuurlijk, maar het moment kiezen zal in overleg gaan meestal.quote:
[..]
Jouw lichaam dus jij bepaalt.
En als je voor volgende week bedenkt dat je het anders wilt, dan bel je eerder. Daar is de vk ook voor. En als je toch de gyn zou moeten bellen, weet de vk je dat wel te vertellen. Ik weet niet wat er is afgesproken.
Veel sterkte Songeur!
Zodra ik duidelijk weet voor mezelf wat ik wil bel ik de vk.
Ik begin wat buikkrampen te krijgen en gekleurd slijm te verliezen. Misschien komt het dan toch vanzelf!
Oh maar zo bedoelde ik het ook niet. Dan heb ik het wellicht verkeerd verwoord of wat dan ook. Uiteraard gaat het in overleg.quote:
[..]
Dat is waar, maar toch een kleine nuancering: een arts kan niets doen met jouw lichaam dat jij niet wil (dus je dwingen om een curettage te ondergaan als 'de tijd op is' ofzo), maar aan de andere kant kan jij de arts niet dwingen om iets te doen wat hij/zij niet wil. En op zich zijn afwachten, pillen en curettage alle drie goede opties, waar je na voorlichting uit kan kiezen, en misschien is het in een individueel geval iets anders, dat weten wij vanaf hier niet. Maar als je kiest voor curettage, moet dat vervolgens wel op de operatiekamer worden gedaan en dus gepland worden. Het is wel heel fijn als ze daarbij rekening houden met jouw wens en gevoel natuurlijk, maar het moment kiezen zal in overleg gaan meestal.
Veel sterkte Songeur!
Maar afwachten mag, pillen mag, curettage mag. Het is rot genoeg dus je moet vooral naar je eigen gevoel luisteren. Dat bedoelde ik meer.
Ben ik helemaal met je eensquote:
[..]
Oh maar zo bedoelde ik het ook niet. Dan heb ik het wellicht verkeerd verwoord of wat dan ook. Uiteraard gaat het in overleg.
Maar afwachten mag, pillen mag, curettage mag. Het is rot genoeg dus je moet vooral naar je eigen gevoel luisteren. Dat bedoelde ik meer.
En ik begreep ook wel dat je dat bedoelde, maar had blijkbaar een aanval van uitlegbehoefte 
Ik vind het allemaal vrij heftig, maar t gaat vast goedkomen!
Heel veel sterkte
dat zal wel schrikken geweest zijn.De hele week dacht ik als de miskraam 'klaar' is zsm weer proberen zwanger te worden. Weet nu niet of ik het nog wel aandurf. Gelukkig hoef ik dat nu nog niet te beslissen. Vond het best eng allemaal. Toen ik in een golf een ruime liter bloed verloor was het toch wel spoed. Tweede okteam werd opgeroepen en binnen 10 minuten lag ik op de operatietafel. Mijn man mocht in de uitslaapkamer bij me zijn, zo fijn! Er lag toch niemand anders.
In totaal ben ik zo'n 2 liter bloed verloren. Beangstigend. Ik wist dat dat kon na een bevalling maar nooit van gehoord dat t ook kon na een miskraam.
Fijn om hier even van me af te schrijven! Bedankt voor jullie lieve bemoedigende reacties!
heel veel sterkte met het herstel. Rustig aan he 
Pfff, kan me voorstellen dat je daar even door overdonderd bent ja! Pas goed op jezelf, gun jezelf tijd om te herstellen en bij te komen
En spui je gedachten vooral als je daar behoefte aan hebt!
Goh, wat heftig dat je ook zoiets hebt meegemaakt. Je zegt dat fysiek bijtrekken redelijk snel gaat. Wat versta je onder snel? Ik voelde me wat beter dus ging even naar de winkel vanmiddag om sandaaltjes voor mn zoon te halen maar dat viel me flink tegen. Heb daarna een uur geslapen.quote:
Songeur, wat heftig zeg. Ik heb het ook gehad en het is niet niks. Neem de tijd, denk niet te ver vooruit, en probeer eerst bij te komen. Het kan snel bijtrekken (fysiek) weet ik uit ervaring, maar in je hoofd kan het ook best even duren, niks geks aan.
Ik merk dat ik heel erg alle kanten op ga nog met emoties. Ach het is nog zo kort geleden, we moeten het maar een plekje geven.
Toen ik vandaag een appje kreeg van oud collega dat ze bevallen was vond ik dat wel even flink pittig. Ik gun het haar uiteraard, maar had het mezelf ook zo nog zo gegund.
Nou, iets minder snel dan datquote:
[..]
Goh, wat heftig dat je ook zoiets hebt meegemaakt. Je zegt dat fysiek bijtrekken redelijk snel gaat. Wat versta je onder snel? Ik voelde me wat beter dus ging even naar de winkel vanmiddag om sandaaltjes voor mn zoon te halen maar dat viel me flink tegen. Heb daarna een uur geslapen.
. Ik heb me een week heel rustig gehouden, veel op de bank gelegen. Daarna weer steeds meer gaan doen, dat ging goed. Ik weet m'n HB niet meer, dus onze situaties zijn wellicht niet helemaal vergelijkbaar. Probeer naar je lijf te luisteren, ook al is dat niet leuk En dat doet niets af aan hoezeer je haar haar geluk gunt, maar het doet gewoon zeer. En dat 'mag' ook!
Ik heb niet dezelfde ervaring als jij, maar wel een fluxus gehad na mijn bevalling, waarbij ik in totaal zo'n 2 liter bloed verloren ben. Ik had gelukkig geen transfusie nodig, dus waarschijnlijk was dat zelfs nog minder heftig.
Het voordeel dan is dat je legitiem minimaal een week op bed kunt liggen (want kraamvrouw en zulks), dus dan gaat het herstel sneller. Als ik toen na 2 dagen naar de stad gewild had, was ik waarschijnlijk voor gek verklaard.
Gun jezelf ook voor het fysieke deel dus echt wat meer rust
Maar het is ook dat alles gewoon doordraait. Mijn man dacht volgende week maar weer gewoon te gaan werken. Nu werkt hij 32 uur maar om 4 dagen met 2 kindjes en de schooltripjes op te lossen zie ik echt nog niet zitten.
Ik ga nu lekker slapen, bedankt
Heb je al je vragen kunnen stellen bij de gyn? Zie je op tegen het fysieke deel van de ingreep?
Heel veel sterkte!
Ik heb bij mijn miskraam in mei veel gehad aan de reacties in dit topic. Er zitten hier helaas veel ervaringsdeskundigen. Dus lucht vooral je hart.
Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd!
Ik vind het wel moeilijk om met de goedbedoelde "adviezen" van anderen om te gaan. Het "het komt wel goed" en het "de volgende keer zal het wel goed gaan" mogen van mij verboden worden. Ik snap dat het voor anderen heel moeilijk is om iets te zeggen maar niks wat men nu zegt maar de pijn ook maar iets minder.
Hebben jullie het aan jullie familie / vrienden laten weten dat het mis is gegaan? Ik twijfel om een goede vriend van me in te lichten.
. En natuurlijk daarna, dan begint het pas.Die goedbedoelde adviezen komen inderdaad voort uit het feit dat men niet weet wat anders te zeggen. Het is troostend bedoeld maar zo nietszeggend. In veel gevallen (gelukkig) ook onwetendheid.quote:
Ja, ik weet alles wat ik wil weten voor morgen. Ik heb heel veel op het internet kunnen vinden en zo alle voors en tegens tegen elkaar af gewogen.Ik zie niet op tegen de fysieke gevolgen, ik heb het idee dat mijn lichaam het goed aan kan. Emotioneel is het natuurlijk een ander verhaal, het verwerken van dit verlies moet nog beginnen. Ik kan nu alleen nog maar huilen.
Ik vind het wel moeilijk om met de goedbedoelde "adviezen" van anderen om te gaan. Het "het komt wel goed" en het "de volgende keer zal het wel goed gaan" mogen van mij verboden worden. Ik snap dat het voor anderen heel moeilijk is om iets te zeggen maar niks wat men nu zegt maar de pijn ook maar iets minder.
Hebben jullie het aan jullie familie / vrienden laten weten dat het mis is gegaan? Ik twijfel om een goede vriend van me in te lichten.
Het wel of niet delen met je omgeving is heel persoonlijk. Als je de behoefte voelt ook op andere plaatsen je hart te luchten dan alleen bij je partner en je weet dat jouw omgeving daarin van betekenis kan zijn, is het zeker fijn. Maar dan weet men ook 'dat je bezig bent'. De vraag is of je dat prettig vindt.
Wij hadden de eerste keer een missed abortion met lange nasleep na twee eerdere, goede echo's en hebben daarom onze ouders min of meer in moeten lichten.
De tweede keer had ik een vroege miskraam bij 6 weken en hebben we niets gezegd.
Toen kwam onze zoon.
Nu inmiddels alweer twee vroege miskramen verder waarvan onze familie niet op de hoogte is. Wij willen niet dat ze weten dat we bezig zijn voor een tweede kindje want dat zorgde de vorige keer steeds weer voor hoopvolle blikken richting mijn buik.
En toch is het soms lastig want mijn man is geen prater en ik mis dus soms wel wat.
Wij hebben wat familie ingelicht dat ik zwanger was, dus de miskraam moesten we ook wel vertellen. Mijn vriendinnen weten het ook en 1 bevriend koppel. Een select groepje mensen dus. Ik vind het heel fijn om er open over te praten, maar wil niet dat teveel mensen het weten omdat ze anders gaan wachten op een nieuwe zwangerschap. De eerste kut vraag daarover hebben we al gehad namelijk, pas een paar weken na de tijd.quote:
Hebben jullie het aan jullie familie / vrienden laten weten dat het mis is gegaan? Ik twijfel om een goede vriend van me in te lichten.
En eigenlijk is niks wat men zegt 'goed'. Al moet ik wel zeggen dat er ook mensen op ons reageren dat zij hetzelfde meegemaakt hebben en van hun kan ik de goedbedoelde adviezen een stuk beter hebben. Omdat je weet dat ze het menen en hetzelfde verdriet gehad hebben. Niet dat ze maar wat zeggen om maar wat te zeggen.
*Ik ben niet zo goed met woorden soms, maar hoop dat je het begrijpt.
Veel sterkte!
Heel veel sterkte morgen met het fysieke deel en daarna met het emotionele. Het is ontzettend zwaar om je o zo gewenste kindje los te moeten laten Hier hebben we de 1e miskraam (4,5 week) niet verteld. Bij de 2e (10,5 week) moesten we wel wat familie inlichten, omdat we die al hadden ingelicht na een goede echo en een select groepje vriendinnen/vrienden/collega's. 3e miskraam (7,5 week) hebben we aan ongeveer dezelfde groep mensen verteld. Dat groepje wordt wel steeds groter, omdat we al lang bezig zijn en het soms gewoon goed voelt om het er met anderen over te hebben. Meestal ook los van elkaar eigenlijk en heel soms samen in klein gezelschap.
Soms zou ik willen dat niemand het wist, soms zou ik willen dat iedereen het wist. Ik denk dat het zo voor ons goed is.
Kortom Wolken, als jij het fijn vind om met die goede vriend te praten, doe het dan vooral
Die goedbedoelde opmerkingen kan ik niet meer horen
Niemand kan mij garanderen dat het wel goed komt 
Malteser, zo tussen de regels door ook een
voor jou Dit ja, 1 kind uit 5 zwangerschappen, heftig hoor Malteser.quote:
Malteser, zo tussen de regels door ook een
Heel heftig Malteser! Ik vind 1 miskraam al zo verschrikkelijk zwaar.
Ik kan goed praten met een buurtgenootje van mij. Zij is nu voor de 8ste keer zwanger en heeft nu al 7 keer een miskraam gehad. Ik kan mij echt niet voorstellen waar ze de kracht vandaan haalt om door te blijven gaan.
Mijn moeder heeft het helaas tegen redelijk wat mensen verteld onder het mom van "ik moet mijn verdriet ook kwijt" .... Iets waar ik absoluut niet blij mee ben, idd ook voor de toekomstige blikken.
Ik ben vanmiddag als allerlaatste aan de beurt, ze hebben mij er achteraan geplakt als het ware, ik mag er dus nog de hele dag tegenaan hikken. En dan zal er ongetwijfeld nog wel een spoedje tussendoor komen.
Andere dames
het is toch zo cru als het zovaak misgaat. Voor de rest ook een dikke kus
En Malteser, jij ook
Ik focus me zo op het zwanger worden dat ik bijna vergeet dat het zwanger blijven ook nog een ding is.Malteser, wat vreselijk voor je.
. Peacefull, het is ook goed dat je het stap voor stap beziet. Eerst het ene dan het andere. Het is anders niet goed te overzien.
.Peace, geef nooit die hoop op! Hoop is het enige wat me er nu doorheen sleept. Hoop dat het de volgende keer wel goed gaat. Ik heb namelijk gelijk een bel-afspraak gemaakt met mijn behandelend arts dat zodra mijn cyclus weer op orde is we meteen kunnen beginnen met het IUI traject. De gynaecoloog die de curettage uit gaat voeren was in elk geval positief dat ik wel zwanger kan worden en dat we mijn schildklierproblemen onder controle hebben en verwacht dat ik echt nog wel een kindje ga krijgen. Voor nu een bitterzoete troost.quote:
Geen woorden voor Wolken. Ik leef enorm met je mee. Jouw verhaal (toch nog zwanger voor de start van IUI) gaf mij gek genoeg nog hoop. Bij ons zou dat ook nog kunnen. En nu dan dit.... Ik wil je heel erg veel sterkte wensen vandaag en de komende tijd
En Malteser, jij ook
Ook een
voor Malteser en Fuchsia_roze, wat zwaar lijkt me dat. En ook
voor Peacefull, inderdaad de hoop niet opgeven!Oh, ik geef de hoop ook zeker niet op! Ben elke ronde heel nuchter, maar ook ergens een klein beetje hoopvol. Maar dat jij nog zwanger werd voor de IUI gaf mij echt een bevestiging, het kan nog zo maar! Heb het er zelfs nog met man over gehad. Dat het bij jullie nu zo afloopt is heel erg verdrietig, maar hoeft bij een ander natuurlijk niet zo te zijn. Dat kan ik ook wel los zien. Het bericht van Malteser zette mij ook even met twee voeten op de aarde. Zwanger worden is één ding, het blijven is ook niet altijd even logisch.quote:
[..]
Peace, geef nooit die hoop op! Hoop is het enige wat me er nu doorheen sleept. Hoop dat het de volgende keer wel goed gaat. Ik heb namelijk gelijk een bel-afspraak gemaakt met mijn behandelend arts dat zodra mijn cyclus weer op orde is we meteen kunnen beginnen met het IUI traject. De gynaecoloog die de curettage uit gaat voeren was in elk geval positief dat ik wel zwanger kan worden en dat we mijn schildklierproblemen onder controle hebben en verwacht dat ik echt nog wel een kindje ga krijgen. Voor nu een bitterzoete troost.
En dat kindje gaat er komen Wolken! Fijn dat jullie toch gelijk met IUI kunnen starten zodra alles weer op orde is
Kom je het hier dan nog eens delen? Malteser, wat verschrikkelijke voor jullie.
. En een
voor iedereen die het even kan gebruiken!Malteser, dat wist ik niet, wat vreselijk zeg. Een dikke knuffel.
En Fuschia ook.
Maar zo was mijn post niet bedoeld. Meer ter verduidelijking dat er verschillende redenen en argumenten zijn om het wel of niet te delen. En dat dat dus de ene keer ook nog anders kan zijn dan de andere keer (al hoop ik met heel mijn hart dat het voor de dames hier bij een keer mag blijven). Desalniettemin is het wel lief dat jullie zo reageren.
Wolken, hoe is het gegaan?
Vanmorgen was de eerste ochtend dat ik niet huilend wakker ben geworden. Ik denk dat dit gewoon nodig was om weer vooruit te kunnen kijken, het is toch iets waar je bijna 2 weken tegenaan hebt zitten hikken en nu is het eindelijk voorbij. Iets waar ik echt aan toe was. Ook vanmorgen een paar uurtjes weer gewerkt maar ik duik zo weer mijn bed in, het is toch allemaal redelijk gevoelig en ben nog wel een beetje moe. Ik ken mijzelf en moet opletten dat ik niet meteen teveel ga doen, gisteravond bij thuiskomst nog even de nieuwe gasten verwelkomt en de leukste fietsroutes uitgelegd. Het leven gaat immers gewoon door.
Nogmaals, wat een lieve, zorgzame, en meelevende verpleging en operatiepersoneel. Ze hebben me er echt doorheen gesleept.
. En herkenbaar qua gevoel. Ik heb geen curretage gehad, (bij mij kwam mijn miskraam na 1,5 week vanzelf op gang), maar ik was toen ontzettend opgelucht. Ik had zo aangehikt tegen het lichamelijke deel, daarna was er tijd en ruimte voor andere dingen.
Heel veel sterkte
Malteser, het was volkomen duidelijk dat je er niet echt aandacht aan wilde besteden, maar dat betekend niet dat ik het niet heel erg voor je vindt
Vanmorgen met de post kwam een babymutsje binnen die ik 3 weken geleden voor de gein op Ebay had besteld. Auw.
Na hoeveel tijd was bij jullie de cyclus weer op gang gekomen? Ik ga van de week maar weer ovulatietesten kopen.
Knap dat je het die 1,5 week hebt uitgehouden. Je 1,5 week een soort tikkende tijdbom voelen is niet fijn. Om dan nog niet te spreken van alle emoties die erbij horen.
Ik hoop dat je cyclus snel op gang komt. Een klein succesverhaal: mijn miskraam is donderdag 10 weken geleden. Vandaag ben ik 8 weken zwanger! Hoop voor jou dat het ook snel weer raak is!
Na een spontane miskraam vaak weer na 4 weken. Na een curettage duurt het bij mij vaak een week of 6.quote:
Na hoeveel tijd was bij jullie de cyclus weer op gang gekomen?
Tevens lokquote:
Hoe is het nu met je?
Lichamelijk gaat het heel goed, ik krijg weer wat energie en ik verlies alleen nog een heel klein beetje oud bloed / weefsel .quote:
[..]
Na een spontane miskraam vaak weer na 4 weken. Na een curettage duurt het bij mij vaak een week of 6.
Tevens lokquote:
Hoe is het nu met je?
Geestelijk is een ander verhaal, dat gaat echt in golven. Ik kan weer om bepaalde dingen lachen en dan 1 minuut later in huilen uitbarsten omdat we ons kindje kwijt zijn. En dit gaat zo ongeveer 3 keer per dag zo. Ook dat het leven gewoon doorgaat op oude voet alsof er niks is geweest vind ik nog erg moeilijk.
. Het is ook nog allemaal heel 'vers' natuurlijk. Kan je er goed over praten met je man?Erover praten (wanneer je dat wilt) helpt inderdaad wel, al is het maar met 1 of 2 mensen. En hier uiteraard, als je daar behoefte aan hebt!
Vanaf de positieve test begint de verwachting. Je verwacht een kindje, hoe pril het ook is. Vaak is het je allergrootste wens die in vervulling gaat. Een diep gekoesterde wens die uit gaat komen. En dan ineens is dat over. Het kindje leeft niet, gaat niet leven of komt vroegtijdig te overlijden. Dat is intens verdrietig.
En ondertussen draait de wereld door, gaat de maatschappij gewoon verder. Alsof jullie niet pas iets heel verdrietigs is overkomen. Gun jezelf de tijd. En die tijd gaat niet helen en geeft je geenszins dit zo gewenste kindje terug. Maar die tijd mag je wel pakken, je mag verdrietig zijn. Gun jezelf de tijd en de ruimte om te voelen wat je voelt. En schrijf gerust van je af als je de behoefte voelt.
Mijn moeder had het erover dat ik het een plekje moet gaan geven. Maar wat als ik het geen plekje wil geven? Wat als ik het dichtbij me wil houden? Nou ben ik sowieso redelijk allergisch voor zulke uitspraken maar zou nu ook niet weten hoe ik dat nu moet doen.
Vriendlief snapt mijn gevoelens en emoties maar is zelf van het type "gewoon doorgaan" en heeft ook vanuit huis uit niet geleerd hoe je om moet gaan met andermans gevoelens. Praten doet hij er niet echt over. Ik kan het hem ook niet kwalijk nemen, maar ik heb me de afgelopen 2 weken behoorlijk eenzaam gevoeld. Mijn grootste steun is heel onverwacht mijn broer, Altijd al mijn maatje geweest en ik denk dat hij bijna net zo verdrietig was als ik. Hij is echt super lief en attent.
behalve doen wat goed voelt voor jou/jullieIk kan alleen vanuit mijn eigen ervaring praten en dat hoeft helemaal niks te zeggen over die van jou, dat vooropgesteld.
Bij mij heeft het inmiddels wel een plekje gekregen. Niet omdat ik dat actief zelf 'gedaan' heb ofzo, maar omdat het zo gegroeid is. Ik vind het nog steeds heel erg verdrietig, maar de intensiteit en het echte rauwe van de emotie is veel minder.
Maar ook bij mij ging dat met ups en downs. Het ging eigenlijk al weken best prima met me, toen ik opeens zat te huilen bij het zien van een serie op tv, waar iemand een miskraam had. Dat gebeurt me serieus nooit normaal gesproken, maar opeens was die emotie er weer.
Hopelijk kan je vriend er op moeilijke momenten wel gewoon voor je zijn, al weet hij dan niet wat hij moet zeggen. En wat ontzettend fijn dat je zo'n steun hebt aan je broer!
Hoe lang duurt het na een curretage voordat het hcg uit je lichaam is? Ik lees verschillende dingen maar ik wil zo snel mogelijk van die vreselijke misselijkheid af
Ik ben nu 4 weken verder en de zwangerschapstest is nu echt negatief. Dus bij mij duurde het echt 4 weken. Ik hoop volgende week weer ongesteld te worden.quote:
Toch maar een kickje
Hoe lang duurt het na een curretage voordat het hcg uit je lichaam is? Ik lees verschillende dingen maar ik wil zo snel mogelijk van die vreselijke misselijkheid af
De symptomen waren bij mij trouwens al eerder weg maar bij mij was het vruchtje ook al een tijdje gestopt dus de symptomen namen al af toen ik nog gewoon zwanger was.
Sterkte
Ik zou het je niet durven zeggen laziness. De artsen zeiden tegen mij een maand tot 6 weken, maar ik heb niet gewacht en was binnen een maand opnieuw zwanger.quote:
Toch maar een kickje
Hoe lang duurt het na een curretage voordat het hcg uit je lichaam is? Ik lees verschillende dingen maar ik wil zo snel mogelijk van die vreselijke misselijkheid af
Vervelend dat je nog zo misselijk bent. Daar heb ik nooit bij stil gestaan dat dat nog steeds kon.
het kan tot je eerstvolgende menstruatie duren, hopelijk duurt het niet zo lang.Het was een blighted ovum. De vruchtzak was keurig op termijn. Er zat alleen geen vruchtje inquote:
[..]
Ik ben nu 4 weken verder en de zwangerschapstest is nu echt negatief. Dus bij mij duurde het echt 4 weken. Ik hoop volgende week weer ongesteld te worden.
De symptomen waren bij mij trouwens al eerder weg maar bij mij was het vruchtje ook al een tijdje gestopt dus de symptomen namen al af toen ik nog gewoon zwanger was.
Sterkte
De symptomen zijn dus al die tijd gebleven en toegenomen zelfs helaas. Dat vond ik wel extra heftig. Je rot voelen voor helemaal niks
dichtbij is ook een plekjequote:
Jullie zijn lief
Mijn moeder had het erover dat ik het een plekje moet gaan geven. Maar wat als ik het geen plekje wil geven? Wat als ik het dichtbij me wil houden? Nou ben ik sowieso redelijk allergisch voor zulke uitspraken maar zou nu ook niet weten hoe ik dat nu moet doen.
Vriendlief snapt mijn gevoelens en emoties maar is zelf van het type "gewoon doorgaan" en heeft ook vanuit huis uit niet geleerd hoe je om moet gaan met andermans gevoelens. Praten doet hij er niet echt over. Ik kan het hem ook niet kwalijk nemen, maar ik heb me de afgelopen 2 weken behoorlijk eenzaam gevoeld. Mijn grootste steun is heel onverwacht mijn broer, Altijd al mijn maatje geweest en ik denk dat hij bijna net zo verdrietig was als ik. Hij is echt super lief en attent.
Herkenbaar, ik was ook dolblij met de zwangerschap maar de mankementen waren echt best wel heftig vond ik. Maar ik denk dat het bij mij in totaal 3 tot 4 weken heeft geduurd vanaf het moment dat het vruchtje was gestopt met groeien. Nadat het was gestopt waren de pijnlijke borsten en misselijkheid binnen 2 weken over. De vermoeidheid heeft nog wel een tijd geduurd maar dat kon ook komen door de hele gebeuren er omheen.quote:
[..]
Het was een blighted ovum. De vruchtzak was keurig op termijn. Er zat alleen geen vruchtje in
De symptomen zijn dus al die tijd gebleven en toegenomen zelfs helaas. Dat vond ik wel extra heftig. Je rot voelen voor helemaal niks
Sterkte Laziquote:
[..]
Het was een blighted ovum. De vruchtzak was keurig op termijn. Er zat alleen geen vruchtje in
De symptomen zijn dus al die tijd gebleven en toegenomen zelfs helaas. Dat vond ik wel extra heftig. Je rot voelen voor helemaal niks
wat ontzettend rot! wat naar... sterkte meis! Hopelijk is de misselijkheid snel weg. Sterkte, hopelijk kun je het fysiek vlug afsluiten
Veel sterkte.Hoop dat je je snel beter voelt qua misselijkheid
Hopelijk verdwijnt de misselijkheid snel. Sterkte!
De misselijkheid neemt wat af dus nu de primperan ook afbouwen
Het een plekje geven gaat een wat langer traject zijn denk ik. Om gezondheidsredenen hebben we er al die jaren over gedaan om na lang twijfelen tot een besluit te komen om het nog een keer te willen proberen. Diezelfde gezondheidsredenen hebben ons doen besluiten om het nu hier bij te laten en dolgelukkig te zijn met het jongetje dat we hebben.
Ik "ken" je helemaal niet, maar de tranen schieten in mijn ogen dat jullie deze beslissing hebben moeten maken. Hoe oneerlijk Ik hoop in ieder geval dat het lichamelijk snel beter gaat qua misselijkheid en wens jullie heel veel sterkte!
oh dat is helemaal moeilijkquote:
Dank voor de lieve woorden allemaal.
De misselijkheid neemt wat af dus nu de primperan ook afbouwen
Het een plekje geven gaat een wat langer traject zijn denk ik. Om gezondheidsredenen hebben we er al die jaren over gedaan om na lang twijfelen tot een besluit te komen om het nog een keer te willen proberen. Diezelfde gezondheidsredenen hebben ons doen besluiten om het nu hier bij te laten en dolgelukkig te zijn met het jongetje dat we hebben.
Nogmaals sterkte dan
Wat ons betreft juist het moment omdat er veel van zeven jaar geleden toch al wat in de vergetelheid was geraakt en nu weer heel hard binnen kwam. Laat ik omschrijven als eerder toch een geromantiseerde beslissing tegenover een realistische beslissing nu.quote:
Lazi jullie zitten er eigenlijk nog midden in hè, ik zou zelf zo'n heftige, definitieve beslissing nog niet durven nemen. Fijn dat de misselijkheid al wat aan het afnemen is.
Ah een reality check dus, ontzettend verdrietig om er op zo'n manier achter te moeten komen wat wijsheid is. Het ruimt wel lekker op (in jullie huis en daardoor misschien ook in jullie hoofd), zag ik in het andere topic. Heel veel sterkte.quote:
Wat ons betreft juist het moment omdat er veel van zeven jaar geleden toch al wat in de vergetelheid was geraakt en nu weer heel hard binnen kwam. Laat ik omschrijven als eerder toch een geromantiseerde beslissing tegenover een realistische beslissing nu.
Wat kun je je genaaid voelen he, met alle symptomen die steeds sterker worden en een lege vruchtzak. Ik kan me die frustratie nog heel goed herinneren. Ik hoop dat de symptomen snel verdwijnen. Veel sterkte met het verwerken van de mk en alle gedachten en gebeurtenissen daar omheen Dit. Wat heftig lazi, veel sterkte gewenst.quote:
Ach laziness, wat een heftige beslissing(en)... jeetje. Sterkte met alles!
Zo klinkt het een beetje alsof we er naïef in gingen maar het was een verre van lichtzinnig besluit waar we zo'n zeven jaar over deden. Als het dan toch qua gezondheid voor beiden heftiger uitpakt dan gehoopt hebben wij moeten besluiten dat we na deze ervaring de wens een wens laten omdat wij zelf vinden dat er teveel offers op meerdere vlakken van ons alledrie gevraagd zouden worden.quote:
[..]
Ah een reality check dus, ontzettend verdrietig om er op zo'n manier achter te moeten komen wat wijsheid is.
Qua herstel valt het me wat tegen. De misselijkheid is wel zo goed als weg gelukkig maar mijn buik zeurt behoorlijk. Hoewel allerlei mensen met ervaring zeiden dat het niet zo hoort is het volgens het ziekenhuis wel normaal dus daar vertrouw ik dan maar op.
In overleg met de bedrijfsarts werk ik halve dagen en mijn manager staat er helemaal achter om de tijd te nemen voor de verwerking hiervan.
Dat is een hele geruststelling na dat mijn moeizame zwangerschap en herstel na de bevalling van O zelfs leidde tot uiteindelijk mijn ontslag. Fijne werkgevers ze bestaan gelukkig wel.
Psychisch gaat up and down en dat zal naar ik verwacht nog wel lang zo zijn. Gevoel en ratio zijn twee verschillende dingen hierin.
Vrienden van ons kregen een tweede op de dag dat wij hoorden dat het niet goed was. Het geboortekaartje dat binnen kwam hakte er flink in. En het feit dat O nooit grote broer zal worden is ook flink slikken. Tegelijkertijd is het al jaren onwijs awesome met ons jongetje dus daar gaan we gewoon mee door.
Gelukkig krijg je wel de ruimte op je werk om dit alles een plek te geven.
Sterkte met het afscheid nemen, maar ook weer welkom heten van deze (andere) situatie dan dat jullie voor ogen hadden.
Oh, zo had ik het niet opgevat en zo bedoelde ik het zelf uiteraard ook niet.quote:
Zo klinkt het een beetje alsof we er naïef in gingen
.
Ik heb helaas geen advies. Hier kwam het na exact vier weken weer op gang. Maar ik wil je wel een
geven en ik hoop dat je lichaam het als nog snel weer op gaat pakken.. Geen ervaring hier want werd na 6 weken weer ongesteld.Ik meen me te herinneren dat het bij Burdie ooit ook een tijd duurde?
Of heb ik het verkeerd onthouden? Excuses in dat geval!quote:
Ik heb het er ook heel zwaar mee. Ik wil zo graag verder en nu blijf ik maar vastzitten op dit punt en kan het dan ook niet achter mij laten. Op deze manier ben ik er nog iedere dag mee bezig. Helaas zegt het ziekenhuis er niks aan te kunnen doen en moet ik gewoon afwachten. Het voelt gewoon niet goed en kan verder ook niks online over vinden dat er meer vrouwen zijn geweest bij wie het ongeveer 14 weken heeft geduurd voordat de ongesteldheid kwam.quote:
Wolken wat ontzettend vervelend. Je wil zo graag verder.
Ik heb helaas geen advies. Hier kwam het na exact vier weken weer op gang. Maar ik wil je wel een
Hoe gaat het verder met jou?
Nee klopt helemaal...quote:
[..]
Of heb ik het verkeerd onthouden? Excuses in dat geval!
Wolken, het heeft bij mij iets meer dan een half jaar geduurd de eerste keer. Ik begreep dat tot 12 weken heel normaal kan zijn, maar dat je daarna wel aan de bel moet gaan trekken. Nou loop jij sowieso bij het ziekenhuis toch, ivm jullie traject? Dus dan zullen ze het in de gaten houden... Bij mij is er in elk geval nooit een verklaring voor gekomen, heb wel allerlei onderzoeken gehad en een primolut kuur. En op de dag waarop ze met een kijkoperatie zouden gaan zoeken naar verklevingen, werd ik ongesteld.
Ik vond het echt een hele nare periode, voelde me zó in de steek gelaten door mijn lijf... Ik had ook steeds moodswings en voelde me soms misselijk en zwanger.
Later kreeg ik overigens nog een keer een miskraam en toen had ik na de curettage gewoon weer een normale cyclus.
Dikke knuffel, het is ook een rotperiode, zo'n niemandsland... Vooral inderdaad ook omdat het lijkt of je de enige bent die het meemaakt. Alsof zo'n miskraam alleen niet verdrietig en vervelend genoeg isquote:
[..]
Ik heb het er ook heel zwaar mee. Ik wil zo graag verder en nu blijf ik maar vastzitten op dit punt en kan het dan ook niet achter mij laten. Op deze manier ben ik er nog iedere dag mee bezig. Helaas zegt het ziekenhuis er niks aan te kunnen doen en moet ik gewoon afwachten. Het voelt gewoon niet goed en kan verder ook niks online over vinden dat er meer vrouwen zijn geweest bij wie het ongeveer 14 weken heeft geduurd voordat de ongesteldheid kwam.
. Je wilt verder hè...Heb je trouwens na de curettage nog een test gedaan, is alle hcg je lijf al uit?
Ik kan me zó goed voorstellen dat je verder wil. En dat je je machteloos voelt omdat het ziekenhuis je niet kan helpen. Ik wist niet dat her zo lang kon duren. Wat heftig. Ik hoop dat je niet lang meer hoeft te wachten. Het is vandaag precies 5 jaar geleden, mijn eerste mk. Ik heb er vrede mee, maar vind het toch een bedenkelijk jubileum. Ik heb het er offline bijna nooit meer over, dus wilde het gewoon ergens verteld/gedeeld hebben. Ook dat kindje was immers zo gewenst.
Van de week realiseerde ik me dat deze baby als het goed is rond de slechte echo van dit jaar geboren wordt. 22 maart kregen we te horen dat we voor de tweede keer een missed abortion hadden. Had ik toen maar geweten wat ik nu weet.. Wolken, het kan zomaar zijn dat er ook voor jou iets moois in het verschiet zit
Burdie
.Herkenbaar. Hier bijna 7(!!) jaar geleden, maar vooral rond die tijd van het jaar lijkt het zo kort geleden.quote:
Hoe is het nu met je, wolken?
Het is vandaag precies 5 jaar geleden, mijn eerste mk. Ik heb er vrede mee, maar vind het toch een bedenkelijk jubileum. Ik heb het er offline bijna nooit meer over, dus wilde het gewoon ergens verteld/gedeeld hebben. Ook dat kindje was immers zo gewenst.
voor jou. Mooi symbolisch Aventura
Ik was zwanger.. in totaal 7 positieve zwangerschapstesten van 3 verschillende merken. Test neurotisch na 3 miskramen voor ik G kreeg, ik beken schuld. En toen had ik donderdag avond twee negatieve testen van 2 andere merken, en heeft mijn man nog een extra gehaald van een van de positieve testen en die was vrijdag ook een stuk lichter als eerder. Dus we hebben ons er bij neergelegd dat dit niet goed zit.
Maar ik begreep dat hcg af neemt als het vruchtzakje loslaat?
Ik heb geen buikpijn, geen krampen, geen bloedverlies. Vanochtend alleen een veeg roze/rood. Dus ik zit tussen wal en schip. Op het wachtbankje. En ik kan het niet laten om te denken, zou het heel misschien als met een wonder toch goed zitten? Als ik niet zo idioot veel getest had was ik nu helemaal halleluja..
Sorry voor het warrige verhaal, ik weet even niet wat ik moet denken en voelen
Sterkte met afwachten, zo'n niemandsland is niet fijn!
Bij mijn vroege miskraam heb ik alleen de ervaring van 1 test, dus geen op- of afbouw in streepjes op de test. 3 dagen na de test (die deed ik met 2 dagen overtijd) ging ik bloeden en dat was zonder kramp en stolsels, was eigenlijk gewoon een menstruatie. Als ik geen positieve test had gehad, had ik niet geweten dat het een miskraam was. Ik heb daarna geloof ik ook geen test meer gedaan om te checken of het HCG uit mijn lichaam was. Sterkte met de onzekerheid!
quote:
Ja hoi.. ik wilde onder mijn kloon het andere topic niet bevuilen..
Ik was zwanger.. in totaal 7 positieve zwangerschapstesten van 3 verschillende merken. Test neurotisch na 3 miskramen voor ik G kreeg, ik beken schuld. En toen had ik donderdag avond twee negatieve testen van 2 andere merken, en heeft mijn man nog een extra gehaald van een van de positieve testen en die was vrijdag ook een stuk lichter als eerder. Dus we hebben ons er bij neergelegd dat dit niet goed zit.
Maar ik begreep dat hcg af neemt als het vruchtzakje loslaat?
Ik heb geen buikpijn, geen krampen, geen bloedverlies. Vanochtend alleen een veeg roze/rood. Dus ik zit tussen wal en schip. Op het wachtbankje. En ik kan het niet laten om te denken, zou het heel misschien als met een wonder toch goed zitten? Als ik niet zo idioot veel getest had was ik nu helemaal halleluja..
Sorry voor het warrige verhaal, ik weet even niet wat ik moet denken en voelen
Bij mijn een na laatste miskraam was ik 4 weken plus een beetje ongeveer. Vlak na goede testen werden ook, net als bij jou de testen weer minder duidelijk. Uiteindelijk werd ik redelijk vlug ‘ongesteld’. Zonder krampen of flinke stolsels meer een heftigere menstruatie dat wel.
Sterkte
. Toen ze heb bij mij met 9 weken weggehaald hadden heb ik nog zeker 2 weken positieve zwangerschaptests gehad, het hormoon ging heel langzaam uit mijn lijf. Kan je geen afspraak maken met een gynaecoloog mocht je niet beginnen met bloeden? Dan weet je het zeker.Hier inmiddels 12 weken verder en nog steeds geen ongesteldheid gehad. Behandelend arts zegt maar gewoon geduld te hebben dus we wachten het nog even af. Ik verwacht het binnen een week eigenlik wel precies als we even een weekje op vakantie gaan. Ik heb gelezen dat de eerste keer ongesteldheid na een miskraam wat heftiger kan zijn dus laat ik mij daar naar op instellen, dan kan het alleen maar meevallen.
2 weken geleden een positieve test.. en 3 dagen later begonnen de roze/bruine bloedingen.. nu dus al zo'n 10 opeenvolgende dagen..
We hebben as vrijdag een echo gepland staan.. maar ik heb toch wat vragen..
- wat bedoelen jullie met stolsels? Hier komt af en toe wat bms mee met de bloedingen..
- ik heb een vermoeden dat ik afgelopen dinsdag een vruchtje ben verloren.. maar ik heb nog steeds Knal testen... hcg lijkt dus nog niet terug te lopen.. is dat normaal?
- ik heb ook oplopende zwangerschapskwaaltjes met groeiende borsten met stip op 1.. is dit normaal na een mk?
Ergens wil ik hoop houden ,maar ik wil ook realistisch zijn.. dus ik ben een beetje opzoek naar ervaringen.. al besef ik me dat eea voor iedereen anders kan zijn.. thnx!
Ik had heel vroeg al een bloeding waarbij het in mijn ogen al mis is gegaan. Daarna is de lege vruchtzak nog een aantal weken doorblijven groeien en nam het hcg toe met daarbij flinke zwangerschapsmisselijkheid en groeiende borsten.
Ik duim nog steeds voor je
Wolken ik volg je in het andere topic. Wat ontzettend rot dat je zo lang moet wachten voordat je verder kan
Op basis van je bloedverlies zou ik denken miskraam, maar je testen blijven knallend. Maar dat kan ook betekenen dat er nog weefsel zit dat hcg aanmaakt. Alleen mijn ervaring is dat ik vooral bij zwangerschappen die lánger duurden nog wekenlang knallende testen had. Waar het eerder misging, werden de testen snel lichter. Kortom, hier heb je ook geen reet aan...sterkte met afwachten.
Mijn eerste zwangerschap was een miskraam, toen af en toe bloedverlies rood/bruin, met wel slijm enzo, maar geen stolsels. Uiteindelijk bleek het een missed abortion te zijn, en uiteindelijk curretage gehad. Daarna nog wel echt stolsels verloren, die zagen er bij mij als een soort gek gevormde pruimen ofzo (lastig te omschreven), maar toen was het vruchtje dus al weg.
Bij deze zwangerschap weer 3 weken bloedverlies gehad, voornamelijk bruin met slijm, maar ook wel rood. Dat ging vanzelf weer over en is dus wel goed gegaan.
Had bij de 2e zwangerschap echt veel meer kwalen en ook sterker, dus dat was bij mij wel echt een goed teken. Ik heb geen testen meer gedaan, dus weet niet hoe verkoop van testen geweest zou zijn.
Zoals je al zei, bij iedereen heel anders, maar dit waren mijn ervaringen. Heel veel sterkte met alle onzekerheid en ik duim voor toch een goede echo vrijdag
Bij de zwangerschap die veel later mis ging, hield ik ook heel lang knaltesten maar misschien logisch want daar bleek curettage noodzakelijk.
Ik hoop zo voor je dat er wel iets te zien is vrijdag maar snap ook dat je door al het bloedverlies uitgaat van slecht nieuws. Ook uit zelfbscherming wellicht.
Is een eerdere echo niet mogelijk? Hoe ver zou je nu zijn?
Sterkte lieve Barrel, mijn duimen draaien voor jou.
Ik ben afgaande op de punctie 4 weken echt zwanger (+ 17 dagen als je vanaf 1e dag laatste menstruatie rekent..) dus we gaan uit -volgens de telling- van 6 weken zwangerschap.. is dat nog pril te noemen?
En Maltezer.. we zijn nu op vakantie.. dus eerder was niet echt een optie.
Lazi.. hoe wist jij al dat het mis zat dan ?
Ik wil jou hier helemaal niet zien posten. Ik hoop dat het alleen bloed is en de kleine boon gewoon nog in jou zit. Ook super rot tijdens je vakantie. Ik duim voor je Met prille miskramen bedoelen ze denk ik de miskramen in week 4&5.
Stolsels heb ik alleen gehad bij mijn miskraam met 10,5 week. Stolsels waren ter grootte van een druif o.i.d. Toen nog lang een positieve test gehad, net zoals Aventura en Malteser. Na 4 weken kwam er dan ook nog een stuk weefsel, terwijl ik daarvoor wel "schoon" was verklaard. Daarna was net vloeien snel klaar
Bij mijn miskraam met 7 weken had ik geen stolsels geloof ik, buiten het vruchtje zelf, wat ik wel heel duidelijk gevoeld heb. Ik ben niet zo'n tester, dus weet niet zo goed wanneer de streep af nam. Pas na 3 weken getest en toen was die negatief.
Over zwangerschapskwaaltjes kan ik niet mee praten, want die heb ik alle keren niet/nauwelijks gehad.
geven aan Wolken! Wat frustrerend dat je niet verder kan. Ik duim dat het snel op gang is en het meevalt!Wist ik niet. Daar kwam ik bij de echo pas achter maar achteraf gezien paste het wat mij betreft precies gezien het termijn waarop die bloeding was.quote:Op zondag 5 november 2017 10:18 schreef Barreltje het volgende:
Thnx dames! En wat verdrietig dat er zo veel voorbeelden zijn..
Ik ben afgaande op de punctie 4 weken echt zwanger (+ 17 dagen als je vanaf 1e dag laatste menstruatie rekent..) dus we gaan uit -volgens de telling- van 6 weken zwangerschap.. is dat nog pril te noemen?
En Maltezer.. we zijn nu op vakantie.. dus eerder was niet echt een optie.
Lazi.. hoe wist jij al dat het mis zat dan ?
Helaas is de curettage bij mij dus niet goed gegaan en heeft nogal een nasleep veroorzaakt ( zie ander topic ) .
Dat kan echt heel erg meevallen joh! Ik ervaarde het als een drukkend en ietwat vervelend gevoel. Maar niet als pijnlijk. Ik mocht op het scherm meekijken, dat vond ik wel een soort van 'leuk'.quote:
Dat hoor ik morgen. Aan de ene kant hoop ik van wel, aan de andere kant zie ik er wel tegenop ivm eventuele pijn .
Terug in de tijd, zomer 2015 een missed abortion met curettage, toen een jaar lang geen zwangerschap alleen wat heel vroege miskramen, en toen in de zomer 2016 en hysteroscopie. Daarna raakte ik twee keer in een ronde zwanger, waarvan een miskraam en den tot nu toe goede. Ik heb moeten vechten voor meer onderzoek na de curettage. Ik werd gewoon steeds weggestuurd met de boodschap om te wachten. Dus ik vind het wel goed hoe jij nu geholpen wordt, op zich. Sterkte ermee!
Dank je wel voor je uitleg! Ik zit er ook echt bovenop en gelukkig pakt het ziekenhuis het nu goed op. Maar eerst werd ik ook weggestuurd met dat ik meer geduld moest hebben terwijl ik gewoon voelde dat het niet goed zat.quote:
[..]
Dat kan echt heel erg meevallen joh! Ik ervaarde het als een drukkend en ietwat vervelend gevoel. Maar niet als pijnlijk. Ik mocht op het scherm meekijken, dat vond ik wel een soort van 'leuk'.
Terug in de tijd, zomer 2015 een missed abortion met curettage, toen een jaar lang geen zwangerschap alleen wat heel vroege miskramen, en toen in de zomer 2016 en hysteroscopie. Daarna raakte ik twee keer in een ronde zwanger, waarvan een miskraam en den tot nu toe goede. Ik heb moeten vechten voor meer onderzoek na de curettage. Ik werd gewoon steeds weggestuurd met de boodschap om te wachten. Dus ik vind het wel goed hoe jij nu geholpen wordt, op zich. Sterkte ermee!
Afgelopen vrijdag bloed laten prikken om het vervolg te bepalen.. zaterdag de uitslag gehad en de hcg was dusdanig hoog (1900) dat ik morgen ochtend nogmals bloed moet laten prikken..
Naar aanleiding van die uitslag krijg ik evt een echo om een bbz te lokaliseren.. maar nu is er nog geen reden tot acute zorg..
Ondertussen voel ik me niet meer zwanger (op wat verhoogde reuk na) maar de miskraam heeft nog niet doorgezet.. (bms is nog 11 mm..) Verder heb ik nog dagelijks last van kleine bloedingen.. een maandverband niet waardig.
Nu heb ik een vraagje.. ik zou erg graag vanavond even lekker uitgebreid met een wijntje in bad gaan liggen en heerlijk relaxen... toen ik nog zwanger was en bloedde werd me dat afgeraden.. hoe schadelijk kan het nu nog zijn om in bad te gaan? Er is toch geen levende vrucht meer..
Ik wil alleen wel voorkomen dat dit schade aan mn bm kan veroorzaken waardoor de miskraam evt een lange nasleep krijgt..
Iemand een idee
Hoe groot het risico precies is, durf ik niet te zeggen, maar misschien dus toch beter op de bank liggen met dat wijntje?
Wat ik me dan wel afvraag, waarom is dat niet het geval als je gewoon menstrueert? Dan staat de baarmoedermond toch ook gewoon openquote:
Wat Majo zegt inderdaad. Als je bevallen bent, mag je ook niet in bad zolang je nog vloeit; dat is echt puur voor jezelf en niet zozeer voor de vrucht.
Hoe groot het risico precies is, durf ik niet te zeggen, maar misschien dus toch beter op de bank liggen met dat wijntje?
nouja dit dus.. dan ga ik ook wel eens in badquote:
[..]
Wat ik me dan wel afvraag, waarom is dat niet het geval als je gewoon menstrueert? Dan staat de baarmoedermond toch ook gewoon open
Maar gezien het verloop bij barreltje zou ik het persoonlijk wél aandurven. Bij twijfel echter niet doen.
Hmm, goeie vraag ja...geen idee eigenlijkquote:
[..]
Wat ik me dan wel afvraag, waarom is dat niet het geval als je gewoon menstrueert? Dan staat de baarmoedermond toch ook gewoon open
Nopes, even geen bad zolang je bloedt. Dat is me ook zo verteld.quote:
Zoals al eerder gemeld in de zuster topics.. het is helaas niet goed gegaan..
Afgelopen vrijdag bloed laten prikken om het vervolg te bepalen.. zaterdag de uitslag gehad en de hcg was dusdanig hoog (1900) dat ik morgen ochtend nogmals bloed moet laten prikken..
Naar aanleiding van die uitslag krijg ik evt een echo om een bbz te lokaliseren.. maar nu is er nog geen reden tot acute zorg..
Ondertussen voel ik me niet meer zwanger (op wat verhoogde reuk na) maar de miskraam heeft nog niet doorgezet.. (bms is nog 11 mm..) Verder heb ik nog dagelijks last van kleine bloedingen.. een maandverband niet waardig.
Nu heb ik een vraagje.. ik zou erg graag vanavond even lekker uitgebreid met een wijntje in bad gaan liggen en heerlijk relaxen... toen ik nog zwanger was en bloedde werd me dat afgeraden.. hoe schadelijk kan het nu nog zijn om in bad te gaan? Er is toch geen levende vrucht meer..
Ik wil alleen wel voorkomen dat dit schade aan mn bm kan veroorzaken waardoor de miskraam evt een lange nasleep krijgt..
Iemand een idee
.Bij pillen ja, maar die heeft Barreltje niet gehad.quote:
[..]
Nopes, even geen bad zolang je bloedt. Dat is me ook zo verteld.
Volgens mij omdat het loslaten van de vrucht een wond is in de baarmoeder en het loslaten van menstruatievocht niet?quote:
[..]
Wat ik me dan wel afvraag, waarom is dat niet het geval als je gewoon menstrueert? Dan staat de baarmoedermond toch ook gewoon open
Maar ik weet het niet zeker. Ze hadden het iig over een wond toen, maar heb niet alles onthouden.
Maar dat staat er los van? Ze zei namelijk dat tampons ook niet mochten in verband met infectiegevaar.quote:
[..]
Bij pillen ja, maar die heeft Barreltje niet gehad.
nee, met die pillen wek je weeën en dus ontsluiting op en forceer je het weefsel uit het lichaam. Dat is echt niet vergelijkbaar met een zeer prille spontane miskraamquote:
[..]
Maar dat staat er los van? Ze zei namelijk dat tampons ook niet mochten in verband met infectiegevaar.
Ah zo, dat kan zo zijn.quote:
[..]
nee, met die pillen wek je weeën en dus ontsluiting op en forceer je het weefsel uit het lichaam. Dat is echt niet vergelijkbaar met een zeer prille spontane miskraam
Toch is het beleid bij een prille miskraam hetzelfdequote:
[..]
nee, met die pillen wek je weeën en dus ontsluiting op en forceer je het weefsel uit het lichaam. Dat is echt niet vergelijkbaar met een zeer prille spontane miskraam
niet overal. Het beste blijft om het sowieso even na te vragen bij je arts, maar om nou te doen alsof het Russisch roulette is gaat mij net wat verquote:
[..]
Toch is het beleid bij een prille miskraam hetzelfde
Ik geef alleen aan wat het beleid is en dat de reden kans op infectiegevaar isquote:
[..]
niet overal. Het beste blijft om het sowieso even na te vragen bij je arts, maar om nou te doen alsof het Russisch roulette is gaat mij net wat ver
Gister werd het gewoon bankhangen uiteindelijk..
Vandaag weer bloedprikken en.echo.. het hcg is toegenomen.. van 1900 naar 2100..wat best gek is.. in de bm was verder niks te zien..maar een bbz kon ook niet gevonden worden.. nu donderdag terugkomen om een echo en weer bloedonderzoek te doen.
Met het advies om bij enige buikpijn dan ook meteen contact op te nemen met de spoedeisende dienst.. Dit aspect vijnd ik best spannend.. want wanneer is de buikpijn ZO hevig dat er actie ondernomen moet worden
Dus..voorlopig maar afwachten geblazen...
En ik snap dat je het allemaal wel wat spannend vindt. En wéér wachten... Sterkte
Sterkte Barrel
Verder is er niks te zien op echo's.. en hebben ze dus geen idee waar "het zwangerschap product" gebleven is..
Vandaag naar de gynaecologie poli doorgestuurd door de fertiliteit arts.. met de aanbeveling om een kijkoperatie te doen.. Jee actie!! de gynaecoloog was het daar alleen niet mee eens.. want ze kunnen dus dat "product" niet lokaliseren...
Nu dus weer thuis en over een week terugkomen voor bloedprikken en een echo... en dan maar hopen dat het hcg gaat dalen.. het lijkt er op dat het nu op een plateau zit...
Blughh.. ik hou niet van afwachten...
Voel je je ook nog zwanger? Hopelijk neemt het snel af! Wel bizar dat het kwijt is ergens in je lichaam
Ik wist niet dat dat überhaupt kan! Jammer dat ze het in het ziekenhuis ook niet kunnen verklaren of vinden In zeldzame gevallen vindt de innesteling in de buikholte plaats, en in nog veel zeldzamere gevallen blijft dat de hele zwangerschap goed gaan voor moeder en kind: https://www.today.com/par(...)hers-womb-2D80555102quote:
Wel bizar dat het kwijt is ergens in je lichaam
Barreltje, ik hoop dat je snel weet waar je aan toe bent.
Ja! Hier heb ik een tijdje terug een documentaire of zo over gezien op.... Discovery of zo denk ik? Echt bizar. En wonderlijk.quote:
[..]
In zeldzame gevallen vindt de innesteling in de buikholte plaats, en in nog veel zeldzamere gevallen blijft dat de hele zwangerschap goed gaan voor moeder en kind: https://www.today.com/par(...)hers-womb-2D80555102
Barreltje, ik hoop dat je snel weet waar je aan toe bent.
Dat was een uur lang één groot tranendal want mini-baby's, ziekenhuis, goede aflopen, Amerikaanse emo-verhalen etc.
Barreltje, veel sterkte, wat een onzekere toestand zo. Hopelijk snel een verklaring.
En misschien is het niet van toepassing of niet gewenst als ik het hier vraag, maar laatst ging het erover dat een zwangerschap die na een bepaalde tijdsduur fout gaat niet mee telt als ivf/iui poging. Telt dat ook bij een bbm zwangerschap, en heb je dan nu kans op een extra poging?
oh dat is extra naarquote:
Een extra poging telt alleen als er bij 12 weken een kloppend hartje te zien is en als de zwangerschap daarna misloopt.. en aangezien deze zwangerschap zo rond de 7e week is gestopt .. geldt dat dus niet voor ons..
Ik ga (weer) duimen voor mei 2018
Vandaag precies een jaar geleden zat ik hier thuis op de bank na m'n curettage. Ik voelde me leeg en beroofd van het perfecte toekomstplaatje dat we in ons hoofd hadden sinds de positieve test.
En nu zit ik hier weer op de bank, als moeder van het meest perfecte jongetje ter wereld, knorrend op m'n buik
Iets wat ik op dat moment nooit had durven dromen, zeker niet binnen een jaar
En dat biedt uiteraard geen enkele garantie, maar misschien biedt het wel hoop voor anderen die hier helaas ook 'moeten' posten
het kan écht zomaar omslaan!En iedereen nogmaals bedankt voor alle steun die ik destijds kreeg! Jullie zijn toppers!
Na ruim 3 jaar was ik via IUI voor de eerste keer zwanger, met de 7-weken echo bleek dat het vruchtje niet verder gekomen was dan 5,5 à 6 weken. Ik heb woensdag en donderdag telkens 4 tableten cytotec ingebracht om de miskraam op gang te brengen. Het vloeien kwam heel vlot op gang, maar niet zoveel stolsels. De pijn was die middag vreselijk. Donderdag heeft de cytotec vrijwel niets gedaan.
Sindsdien, nu zondag, vloei ik normale hoeveelheden maar heb ik nog steeds veel pijn, met name in de ochtend lig ik dubbel en moet ik zsm wat innemen en op bed liggen tot het zakt, Erg jammer, had gehoopt dat het ergste rond de kerst achter de rug zou zijn. Woensdagochtend heb ik de controle-afspraak, maar ik zou het erg onwaarschijnlijk vinden dat dit geslaagd is.
Zijn er hier dames met een vergelijkbare ervaring? En had een tweede kuur cytotec dan wel zin? Als ik zou weten dat het dan wel zou helpen zou ik het wel doen, maar ik wil niet nog een week nutteloos met deze pijn rondlopen....
Ik zou alleen bij de SEH terecht kunnen nu, mijn eigen arts is er woensdag weer en dan zie ik haar gelukkig ook gelijk. Ik kan de pijn wel uitzitten tot die tijd, als ik het foldertje bekijk hoef ik nog niet direct te bellen nu, het is alleen heel erg k*t....quote:
Weet je behandelaar al dat je zoveel pijn hebt? Bel maar even.
Ik vind tot woensdag nog best lang als je zoveel pijn hebt.
In het ziekenhuis is er 24u iemand die dienst heeft en ga mee in het advies van Wup dat het goed is even te bellen.
Overleggen kan altijd!
Sterkte
Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel voorbij is
Hier is de miskraam gister spontaan op gang gekomen na ruim 2 weken afwachten. S ochtends wat roze, rond 16 lichte menstruatie. Daarna ging rond 17 een soort kraan open, veeeel bloed verloren in korte tijd en n hoop stolsels. Gelukkig stopte dat redelijk snel weer, maar t was eventjes echt heel erg.. rond 21 uur was t helemaal weer over. Nu nog licht bloedverlies, maar mag geen naam hebben. Heel weinig pijn gehad, paar krampjes maar (gok dat dat ook komt doordat ik natuurlijk al 2x bevallen ben dus t rekt wat makkelijker ofzo).
Nou ja, kan ergens niet geloven dat we t al gehad hebben, maar gezien de hoeveelheid stolsels zal dat toch wel..
Nu nog wennen aan t idee dat er dus echt geen derde meer gaat komen hier..
Zoals aangegeven gaat het nu overdag wel weer redelijk, het is echt de ochtenden die pittig zijn. Als ik het echt niet meer vertrouw ga ik wel bellen, nu wacht ik maar weer even af...
Watmoetikkiezen, fijn dat het spontaan is gegaan en de pijn is meegevallen. Zo'n plens bloed lijkt me heel akelig (heb ik dus ook nog niet gehad), gelukkig dat ook dat op tijd weer ophield. Hopelijk is het in 1x goed gegaan en er niks achtergebleven.Sterkte met het emotioneel verwerken hiervan
Jij ook succes met verwerken! Zeker met lang moeten wachten op een zwangerschap lijkt t me voor jou nog wat lastiger. Hopelijk kun je na morgen verder en is de miskraam dus gelukt..
Meld
Vandaag te horen gekregen dat het zeer waarschijnlijk een miskraam wordt. Dat is verdrietig, maar ik ben ook wel realistisch. Dan is er gewoon iets niet goed met het vruchtje en heel eerlijk... tot nu toe heb ik onwijs geluk met het zwanger worden enzo..
Maar manlief wil het niet geloven, hij had er namelijk een goed gevoel over en is gaan googelen en vraagt zich nu wat dingetjes af... (niet helemaal blij mee, ik wil geen hoop hebben).
Er was een puntje te zien met hartactie. De hartactie was wel onregelmatig en traag. Nu had hij overal gelezen dat je als ik pas 5 weken zou zijn (qua puntje zou dat kunnen, het was niet heel goed te meten door m'n blaas ofzo) een onregelmatige hartslag zou kunnen bij een startend hartje...
Waarom was de vk dan zo duidelijk dat ze bijna zeker was van een dreigende miskraam. Is de trage hartslag daar een voorteken van op hele vroege termijn of dit in combinatie met het niet kloppen qua zwangerschapstest/termijn etc? Iemand daar een zinnig antwoord op
(nod 20 dec, 27 dec een tuurtuurtuurstreepje met early kv, 29 dec een tuurtuurstreepje met early kv, 31 sec een licht streepje met 2v5 kv, 3 jan een streep met 2v5 kv)
En praktisch over de verwachte miskraam (vk verwachtte die binnen een week omdat mijn hoofd nu weet dat het fout zit) ik heb nog wat gewoon maandverband liggen, moet ik hiervoor ultra dik halen
? En geen tampons neem ik aan toch?Sorry hoor voor m'n domme vragen
Het kan nog alle kanten op, maar het is zeer begrijpelijk dat je een slag om de arm houdt en misschien ook wel goed; dan kan het straks alleen maar meevallen (daar duimen we voor).quote:
Hoihoi..
Meld
Vandaag te horen gekregen dat het zeer waarschijnlijk een miskraam wordt. Dat is verdrietig, maar ik ben ook wel realistisch. Dan is er gewoon iets niet goed met het vruchtje en heel eerlijk... tot nu toe heb ik onwijs geluk met het zwanger worden enzo..
Maar manlief wil het niet geloven, hij had er namelijk een goed gevoel over en is gaan googelen en vraagt zich nu wat dingetjes af... (niet helemaal blij mee, ik wil geen hoop hebben).
Er was een puntje te zien met hartactie. De hartactie was wel onregelmatig en traag. Nu had hij overal gelezen dat je als ik pas 5 weken zou zijn (qua puntje zou dat kunnen, het was niet heel goed te meten door m'n blaas ofzo) een onregelmatige hartslag zou kunnen bij een startend hartje...
Waarom was de vk dan zo duidelijk dat ze bijna zeker was van een dreigende miskraam. Is de trage hartslag daar een voorteken van op hele vroege termijn of dit in combinatie met het niet kloppen qua zwangerschapstest/termijn etc? Iemand daar een zinnig antwoord op
(nod 20 dec, 27 dec een tuurtuurtuurstreepje met early kv, 29 dec een tuurtuurstreepje met early kv, 31 sec een licht streepje met 2v5 kv, 3 jan een streep met 2v5 kv)
En praktisch over de verwachte miskraam (vk verwachtte die binnen een week omdat mijn hoofd nu weet dat het fout zit) ik heb nog wat gewoon maandverband liggen, moet ik hiervoor ultra dik halen
Sorry hoor voor m'n domme vragen
Ik vind het wel raar dat de verloskundige het binnen een week verwacht. Hartje was bij mij al een week gestopt met kloppen en toch was het er nog niet uit. Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat je lichaam dat zelf opruimt en al helemaal niet binnen een week. Mocht je lichaam het niet zelf doen, heb je twee opties: medicijnen of curettage. In beide gevallen mag je achteraf geen tampons gebruiken. Zou wel voor de dikkere maandverbanden gaan.
Heel veel sterkte.
In de eerste plaats veel sterkte. Wat een naar nieuws.
Jouw verhaal doet mij ineens denken aan mijn collega. Door een wat onregelmatige cyclus wisten ze niet precies hoe ver ze waren. Na een echo zei de verlos dat het er niet goed uit zag, ook iets met een langzame hartslag oid. Ze mochten kiezen: afwachten tot het vanzelf los kwam of starten met de pillen. Ze hebben het afgewacht en na twee weken kwam er nog niks, maar ze voelde zich wel steeds zwangerder worden. Weer een echo gehad en het resultaat is nu bijna 3!
Ik wil je absoluut geen valse hoop geven! Maar dit schoot ineens zo door mijn hoofd. Ik hoop van harte dat het bij jullie net zo mag lopen als bij mijn collega
Het zo heel naar zijn als jullie nu valse hoop hebben
Als het dan zo is, kan je het maar beter weten en achter de rug hebben zo snel mogelijk, hoe verdrietig ook.En inderdaad geen tampons. Mijn miskraam met 4,5 en 7 weken stelde niet heel veel meer voor als een (zware) menstruatie (voor mijn doen dan). Ik kom dat prima af met gewoon maandverband.
Sterke!
Peace, wat een bizar verhaal, dat er al tabletten worden geadviseerd terwijl er een hartslag is.
Verder gebruikte ik nooit maandverband en had van Libresse gehaald met 3 of 4 druppels op de verpakking. Dat was voldoende, ik had wel best veel bloedverlies de eerste dagen.
5+6 weken te zijn. Traag hartje, wij zagen het niet eens de vk wel. We moesten rekening houden met beide opties het kon goed gaan maar ook een miskraam worden. Wij mochten gekkge een, weekje later al weer kijken en toen zagen we duidelijk een hartje kloppen.
Kan het niet zo zijn dat je een late eisprong had, wellicht met een latere innesteling? Ik snap dat je geen hoop wilt houden want het kan helaas ook fout zitten. Knuffels, hopelijk valt alles mee
Miskramen hier waren allen zoals een zwaardere menstruatie, maandverband was prima
Het is gewoon afwachten... over 2 weken een afspraak bij de gyn, zodat ze meteen de pillen zou kunnen voorschrijven
Wel stom, want ik krijg iedere dag meer zwangerschapsklachtjes
en heb nog geen mini aanwijzing dat er een miskraam aankomt Maar vooral vind ik dat ik niet mag klagen. Ik vind het voor sommige hier, die al jaren bezig zijn veel erger.. Ik hou mij gewoon netjes aan de statistieken, 1 op de 3 is een miskraam...
Zo, ik ga nu een volgend topic openen en we gaan er super lang over doen om die vol te maken keej