MaJo's grote reistopic

Ik zal een dezer dagen weer een update doen, had er de afgelopen week de puf niet voor wegens het onverwachts overlijden van een vriend

Na bijna een jaar wordt het hoog tijd om mijn reisverslag eens af te maken! Aangezien volgende week weer naar de VS gaan en ik daar ook verslag van wil doen leek het me wel zo netjes om dit verslag af te schrijven dus here we go

Toen we bij Boston aankwamen was het meteen duidelijk dat dit een stad is met veel files. Omdat we eenmaal aangekomen bij het hotel toch niet meer echt iets zouden gaan doen (het is inmiddels 5 uur) besluiten we iets door te rijden naar Camebridge om daar de sfeer te proeven van dit studentenparadijs. Hier maken we weer eens mee hoe schreeuwend duur het in de VS kan zijn: parkeren kost 12 dollar per uur. We doen dus even een snel rondje om de sfeer op te snuiven. We lopen over de campus van Harvard met de indrukwekkende gebouwen. Het is echt een dorpje op zich. We denken eraan om hier een trui te kopen, minstens 70 dollar dus nee, laat maar. Wel koop ik een studentenblok zodat ik mijn mede rechtenstudenten jaloers kan maken We gaan door naar het hotel en eten wat in de buurt. We zijn het vele rijden even moe en gaan lekker op tijd naar bed.







De volgende dag staat de Freedom Trail op de planning in downtown Boston. Deze wandeling brengt je langs 18 punten die erg belangrijk zijn voor de geschiedenis van de stad. Zo komen we bij Old South Meeting House, een plek waar de Bostonians elkaar ontmoetten om dingen te bespreken en waar het begin van de revolutie (tegen de Engelsen) werd uitgeroepen en waarop de Boston Tea Party volgde. Daarna komen we bij Old State House vanwaar de declaration of independence werd uitgeroepen (en ook een massacre plaatsvond). Vervolgens gaan we naar het huis van Paul Revere, dit was degene die Boston rondging om mensen erop te attenderen dat de Britten eraan kwamen. Een erg interessante tocht dus met veel aandacht voor de geschiedenis van Boston.

Halverwege maken we een stop bij het oudste restaurant van de stad (ze claimen zelf de oudste van de VS te zijn) Ye Olde Union Oyster House (1826). Dit restaurant staat bekend om de goede visgerechten en dan met name de oesters. Mijn man bestelt de oesters en ik ga iets op safe voor de fried shrimp. Erg lekker! En ik waag me zelfs nog aan een oester, valt ook nog best mee!


Old South Meeting House


Old State House


Paul Revere House

Als we bijna aan het einde van onze wandeling zijn beginnen we erg moe te worden. Mijn man is een groot basketbalfan dus hij wil wel even langs het Celtics Stadion. Jammer genoeg zijn er geen tours omdat er 's avonds een concert is. De detour wordt uiteindelijk een tijdelijke eindstop omdat onze voeten het niet meer trekken Daarna weer terug naar de beginplek van de Freedom Trail om de rest van Boston te verkennen. We gaan naar Beacon Hill met allemaal schattige straatjes, vooral Acorn Street is erg pittoresk. Ook komen we langs de plek waar iedereen onze naam kent!


Cheers!




Acorn Street

Om een uur of 6 hebben we eigenlijk het meeste van de sights wel gezien dus we gaan even chillen in het park en cribbage spelen. Daarna door naar Little Italy, wat we al tegengekomen waren toen we de Freedom Trail deden. Uiteindelijk hadden we aan 1 volle dag genoeg om Boston te verkennen, dat verwacht je eigenlijk niet bij zo'n grote stad.

De volgende dag hebben we een lange reisdag voor de boeg. Vanaf Boston naar ons hotel in Rhode Island is het slechts 1,5 uur rijden maar we willen toch ook graag even Cape Cod meepikken. Maar niet voordat we eerst stoppen in Plymouth. Dit is de plek waar de pelgrimvaders in 1620 aankwamen vanuit Rotterdam. Er is niet heel veel te zien behalve een rots waar ze voet aan land hebben gezet (al wordt dat door sommigen weer weerlegd) en een replica van de Mayflower maar het is toch wel bijzonder als je bedenkt hoe dat destijds geweest moet zijn.


Replica van the Mayflower


De steen!


Huisje rondom de steen.

Dan door naar Cape Cod, de slurf die uitsteekt vanuit Massachussetts. Het plan is om helemaal naar de punt te rijden maar helaas redden we dat net niet. Eerst rijden we een stuk langs stranden en vuurtorens. We spotten ook nog een zeehond die helaas een beetje cameraschuw blijkt te zijn. Om te lunchen rijden we naar Wellfleet, een van de onontdekte parels van Cape Cod volgens Lonely Planet. Dit klopt wel aardig! Het is erg klein met slechts een paar huizen en 2 restaurants maar het ziet er niet uit alsof er erg veel toeristen komen. Zeker niet buiten het seizoen. Mijn man besluit voor fish & chips te gaan, dat hoort eigenlijk ook aan zee. Ik denk een simpele BLT te bestellen maar deze blijkt aangevuld te zijn met twee flinke stukken kibbeling. Vrrreemd... Na een hap ben ik er geen fan van maar een BLT en daarna wat kabeljauw gaat er dan weer prima in!


Wellfleet


De stranden van Cape Cod


Als kreeft op de foto met een kreeft!

Next up onze laatste stop: New York

quote:

Op woensdag 20 september 2017 18:26 schreef Fogel het volgende:
Leuke update
Heb ongeveer dezelfde route gedaan bijna 20 jaar geleden.

Ik kijk uit naar je volgende update

Thanks! Ik ga proberen de volgende update vanavond te doen, dan is ie klaar

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 20:19 schreef Its-Jojo-4you het volgende:
Volgens mij bevalt het goed in New York

internet was prut woensdag en mobiel verslag uitbrengen is wat lastiger. De afgelopen dagen druk geweest maar het komt er écht aan. In ieder geval voor donderdag want dan gaan we weer naar de VS

Ik heb lang tegen dat laatste verslag uit 2016 aan zitten hikken waardoor het nooit meer iets geworden is met dit topic Maar ik ga mijn leven beteren want als travel mod hoor je natuurlijk wel reisverslagen te posten! Ik begin daarom nu met onze meest recente reis en zal dan later nog wat oude verslagen posten Maar nu eerst:

Indonesië 25 augustus - 14 september 2018

Na meerdere reizen naar de VS hadden we ons oog al een tijdje op Azië laten vallen. Een bestemming kiezen was nog lastig want Sri Lanka, Vietnam en Thailand leken ons ook wel wat. Uiteindelijk de knoop doorgehakt, mede doordat veel vrienden ons vertelden dat Indonesië een goed land was om te "beginnen" in Azië. Dus Indonesië werd het!

De planning: Jakarta - Bogor - Bandung - Jogjakarta - Malang - Banywangi - Menjangan Island - Munduk - Ubud - Nusa Ceningan

Jakarta

Na een vlucht die eeuwig lijkt te duren komen we met enige vertraging aan in Jakarta. Het is vroeg in de ochtend dus we besluiten een paar uurtjes te slapen voordat we de stad gaan verkennen. Dat is een goed plan want we zijn echt kapot van de vlucht.

Van tevoren heeft iedereen ons afgeraden om naar Jakarta te gaan. We hebben deze adviezen genegeerd want we zijn erg geïnteresseerd in onze koloniale geschiedenis en dan kan Batavia natuurlijk niet ontbreken.

Een bezoekje aan het oude centrum is dan ook het eerste wat we doen. Maar niet voordat we eerst flink af moeten dingen op een taxi. Het standaard starttarief is 100000 roepia, zo'n 6 euro. Veel te duur, 20000 voor een klein ritje is een stuk realistischer. Gelukkig hebben wij ons hier van tevoren in verdiept en kunnen we al een paar woordjes Bahasa Indonesia zodat we ook kunnen zeggen dat we het te duur vinden. Dat werkt goed en we dingen zo af naar 20000

Het oude Batavia bestaat eigenlijk alleen nog uit een groot plein met daar omheen oude Nederlandse gebouwen. Het stadhuisplein heet tegenwoordig Fatahilla Square. In een van de oude gebouwen zit nu Cafe Batavia. De inrichting is nog ouderwets koloniaal en op de menukaart staan bitterballen en poffertjes Aangezien we pas net uit Nederland komen slaan we de Nederlandse gerechten over Maar wel grappig om zo'n Nederlandse sfeer te voelen zo ver van huis.







Als we het plein verlaten gaan we op zoek naar een taxi om ons naar Monas Square te brengen, het centrale plein van de stad. Het verkeer is echt gekkenhuis met alle scooters en auto's die elkaar links en rechts inhalen. Eindelijk vinden we een taxi maar we komen al snel in een dikke file te staan. Het laatste stukje lopen we maar tussen de auto's door

Omdat de Asian Games gaande zijn is Monas Square vol met kraampjes, muziek en zijn er veel mensen op de voet. We hebben hier een heerlijke maaltijd voor omgerekend nog geen 90 cent Het plein zelf is eigenlijk niet zo heel interessant maar de sfeer is er wel goed. Ook zijn we nog erg moe dus we duiken om half negen alweer ons bed in



Hotel: Yello Hotel Harmoni
Gegeten: Bij een kraampje op Monas Square

Bogor

Over deze locatie hebben we een tijdje zitten twijfelen omdat het eigenlijk wat onhandig ligt ten opzichte van onze volgende bestemming maar we besluiten toch naar Bogor te gaan. Met de metro zijn we er binnen een uurtje. Een taxi vinden zonder goed af te dingen gaat hier wat moeilijker dus we betalen iets teveel maar ach, het gaat ook maar om een paar euro hooguit.

We checken in in ons hotel dat op steenworp afstand van de Botanische tuinen ligt. Deze botanische tuinen zijn vroeger door de Nederlanders aangelegd om bepaalde gewassen uit te proberen zoals koffie, thee en cacao. Blijkbaar hebben wij die dus naar Indonesië gebracht in plaats van andersom (wist ik niet).

Ik had gelezen dat er maar 1 hoofdingang is van de Botanische tuinen maar dat op zondag er meerdere ingangen zijn. Laat het nou net zondag zijn dus vol vertrouwen lopen we naar de dichtstbijzijnde ingang. Deze lijkt open maar er wordt ons verteld dat je hier niet in mag, alleen eruit. 250 meter verderop zou de volgende ingang zijn. Dat is onzin want we hebben al zo'n 500 meter vanaf ons hotel hierheen gelopen en we hebben geen andere ingang gezien. Die is er dan ook niet en we lopen uiteindelijk naar de hoofdingang, ongeveer een kilometer verderop. Het is behoorlijk heet en we hadden maar 1 flesje water bij ons dus daar moeten we vanaf nu echt op gaan letten.





De Botanische tuinen zijn mooi maar we merken dat we toch wat last hebben van de jetlag en de hitte. Na een uur houden we het dus weer voor gezien. Maar niet voordat we eerst nog een heerlijke nasi goreng gegeten hebben

Dan begint een zoektocht naar hoe we het beste van Bogor naar Bandung kunnen komen de volgende dag. Op internet valt hier bar weinig over te vinden, het enige dat duidelijk is is dat je waarschijnlijk terug moet naar Jakarta om de weg naar Bandung te vervolgen. Gelukkig is de receptionist van het hotel heel behulpzaam en regelt tickets voor de volgende dag met een busje naar Bandung. Weer een zorg minder!

Om af te koelen gaan we in het hotel zwemmen. Afkoelen is het zeker want het water is zo koud dat we er binnen een paar minuten weer uit zijn

's Avonds eten we bij de Koreaan. Na een paar dagen Indonesie hebben we de nasi namelijk wel even gehad, vooral wanneer je het als ontbijt, lunch en avondeten hebt We willen daarom proberen zoveel mogelijk verschillende Aziatische landen aan te doen qua eten En Koreaans bevalt goed We hebben een kleine BBQ waar we zelf ons rundvlees op moeten bakken. Erg smakelijk

Hotel: Hotel Royal Amaroossa
Gegeten: Grand Garden voor lunch, Koreaans 's avonds

Bandung

Het is maar goed dat het hotel deze transfer geregeld heeft want het busje dat ons meeneemt naar Bandung is ergens verstopt achter een groot winkelcentrum. Samen met 3 anderen vertrekken we in het kleine busje. Hoe lang het zal gaan duren is de vraag aangezien het verkeer rond de steden erg onvoorspelbaar is. Het kan dus 2,5 uur duren maar ook 8 uur. We hebben geluk en na 3,5 uur komen we aan in Bandung.

Hier maken we een grote fout door een taxi te nemen die op de meter rijdt, het is namelijk maar een kilometer naar het hotel dus zo duur zou het niet kunnen worden. Beginnersfout De taxi neemt een flinke omweg ondanks dat we meerdere keren aangeven dat het niet klopt. Na een half uur (!!) komen we dan eindelijk bij het hotel. In eerste instantie weigeren we te betalen wat er op de meter staat (omgerekend 6 euro) maar op een gegeven moment geven we het maar op en nemen ons verlies. Maar we balen er wel flink van!

In het hotel nemen we eerst een uitgebreide lunch omdat we 's ochtends maar een matig ontbijt (uiteraard nasi goreng) hebben gehad. Ik bestel de pittige kip want ik ben geen mietje als het aankomt op kruiden. De kip is helemaal bedekt met sambal waar de pitjes van de pepers nog goed zichtbaar zijn. Ik neem stoer een hap met allemaal saus erop, dat is een grote fout Ik sta ontzettend in de brand en krijg bijna geen lucht meer. Dit is het pittigste wat ik ooit heb gegeten

We gaan op zoek naar een chauffeur om ons de volgende dag de omgeving van Bandung te laten zien. Door een tip in een blog vinden we Henry die ons de volgende morgen oppikt. Hij heeft zelf een programma opgesteld op basis van wat wij aangegeven hebben interessant te vinden.

De eerste stop is een rijstveld. Wij verwachten zo'n mooi gelaagd rijstveld zoals je het van tv kent maar nee, we stoppen bij een dor rijstveld langs de snelweg Het ziet er niet super interessant uit maar we krijgen wel uitleg hoe rijst precies wordt geoogst en spreken een paar locals.





De volgende stop is Kawah Putih, een oud zwavelmeer met daaromheen allemaal gekleurde rotsen. Dit heeft veel weg van Yellowstone! We nemen een busje naar boven die het niet echt nauw neemt met de snelheid en het ontwijken van de hobbels in de weg Je moet je dus goed vasthouden want anders slinger je zo het busje uit.

Het zwavelmeer zelf is erg indrukwekkend en erg fotogeniek. Je mag er maar een kwartier rondlopen omdat de zwavellucht gevaarlijk is. Het stinkt inderdaad naar rotte eieren. Dat zijn we wel gewend na Yellowstone vorig jaar Je kunt zowat het meer inlopen waardoor onze schoenen helemaal onder de zwavelmodder zitten. De geur ruiken we weken later nog steeds!





Nadat we de busrit naar beneden overleeft hebben (hij ging zowaar nog harder!) gaan we in de buurt lunchen. Ze hebben een uitgebreide kaart met allemaal eten en drinken maar als we bestellen blijken ze alleen nasi goreng en thee te hebben, ook goed

Dan door naar de volgende stop: een theeplantage. Wow, dit is een stuk indrukwekkender dan het rijstveld Zover als het oog reikt alleen maar theeplanten, in een golvend landschap waar je zelf tussen de planten door kan lopen. Het weer betrekt waardoor er mist over de plantage trekt maar dat maakt het alleen nog maar magischer.







Bij de laatste stop, Kawah Rengganis, maakt de mist het plaatje ook nog mooier dan het is. Deze heet water baden liggen verstopt in de heuvels waardoor er nog weinig toeristen komen. Als je zonder chauffeur bent heb je namelijk geen idee waar je precies moet zijn. Dit is echt een verborgen parel, zo mooi Laten we hopen dat dit zo lang mogelijk redelijk onontdekt blijft.







Hierna zijn we helemaal kapot en onze chauffeur Henry ook We eten 's avonds Chinees (nummer 3 op onze Aziatische maaltijden bingokaart!) en gaan op tijd naar bed. Morgen moeten we namelijk op tijd opstaan om de trein naar Jogjakarta te nemen.

Hotel: Java Hotel
Eten: lunch in hotel, local lunch, Chinees en Westers avondeten

Jogjakarta

Vandaag staat onze eerste treinrit op het programma. Java is 1200 kilometer breed en om dit helemaal te doorkruisen kun je het beste met de trein gaan. De treinrit van Bandung naar Yogyakarta duurt 8 uur maar we zitten in een comfortabele coupe met genoeg beenruimte. Je kunt in Indonesië namelijk kiezen tussen 3 klassen: Ekonomi, Bisnis en Eksekutif (ja dat schrijf je echt zo). Wij zitten in de duurste, Eksekutif. Vooraf hebben we gehoord dat dit een van de mooiste ritten door Indonesië is, het zou dus zonde zijn om in slaap te vallen. Na een kwartier hou ik het echter niet meer vol en val ik in een diepe slaap Mijn man ziet de prachtige rijstvelden aan zich voorbijtrekken. De rit gaat voorspoedig en 's middags komen we aan in Jogjakarta dat vooral bekend staat vanwege de bekende tempels Prambanan en Borobudur.

We zitten in een idyllisch hotel met een relaxed zwembad en we hebben een fijne kamer met uitzicht op dit zwembad. Om eens heen zitten een stuk of 3 moskeeën die 5x per dag flink overheersen. Gelukkig slapen we er 's nachts doorheen 's Avonds eten we bij een vegetarisch restaurant waar we een van de lekkerste sate's ooit eten. Saté bij een vegetarisch restaurant? Jazeker! Gemaakt van tempé en bijna niet te onderscheiden van vlees.



De volgende dag hebben we een relaxochtend op de planning staan: eerst een full body massage en even zwemmen en relaxen aan het zwembad. Om half 3 worden we opgehaald om Prambanan te bezoeken, het grootste Hindoe-Javaanse complex van Indonesië. Het idee is om de tempel eerst te bezichtigen en dan de zonsondergang te bekijken. Het is alleen flink bewolkt dus dat laatste zit er niet in.

Het complex bestaat uit verschillende tempels die allemaal gewijd zijn aan een andere god. De blikvanger is Candi Shiva (candi betekent tempel). Links en rechts naast Candi Shiva staan de kleinere tempels Candi Vishnu en Candi Brahma. Daarnaast staan nog weer kleinere tempels en het geheel wordt omringd door 244 kleine tempels die bijna allemaal ingestort zijn. Helaas is het complex nooit gerestaureerd en ligt een groot gedeelte dus in puin.





Naast Prambanan zijn er nog 2 andere tempels waar we heen lopen. 1 daarvan is gesloten omdat ze bezig zijn met reconstructies en de ander is mooi maar na Prambanan een stuk minder indrukwekkend.

We blijven hier tot zonsondergang maar door de bewolking maken we hier niets van mee. Wel is het mooi om het complex zo in de schemering te overzien en is het behoorlijk rustig.



Terug in het hotel boeken we gelijk een tour met dezelfde chauffeur voor Borobudur de volgende dag. Het advies om hierheen te gaan met zonsondergang slaan we in de wind. We zijn het vroege opstaan een beetje zat en de volgende dag zullen we extreem vroeg op moeten staan vanwege het bekijken van de Bromo, waarover later mee

We spreken dus af om 9 uur in plaats van half 4 's nachts. Onze chauffeur is vriendelijk maar spreekt niet heel goed Engels dus behalve ons af en toe iets aan te wijzen wordt er weinig gesproken. Eenmaal bij Borobudur aangekomen is het duidelijk dat dit de meest toeristische plek is waar we tot nu toe zijn geweest. Ook worden we weer vele malen aangehouden door verschillende groepen meisjes, gezinnen en anderen om met ons op de foto te gaan. We zijn het inmiddels gewend en vinden het niet erg.





Als de Borobudur opdoemt besef je toch wel even dat je nu oog in oog staat met het grootste Boeddhistische complex ter wereld. Het complex is opgebouwd als een stoepa en bestaat uit 9 verdiepingen. De eerste zes verdiepingen zijn vierkant, de bovenste drie zijn rond. Elke verdieping heeft afbeeldingen in steen die een heel verhaal vertellen. We lopen alle verdiepingen af en komen langzaamaan bovenaan waar de bekende stoepa’s staan. Het zijn 72 kleinere stoepa’s die rondom 1 grote stoepa zijn geplaatst.



Hoe verder we boven komen hoe drukker het is. Het is nauwelijks mogelijk om foto’s te maken zonder daar toeristen op te krijgen maar met een beetje geduld lukt dit wel. Eigenlijk is de Borobudur van bovenaf het mooiste omdat ook de omgeving erg mooi is en je er vanaf hier goed zicht op hebt. We houden het niet al te lang uit want de zon is inmiddels flink gaan schijnen.

We gaan dus weer naar beneden vanwaar we de Borobudur nog een keer in ons opnemen. Hier worden we aangesproken door een man die wijst naar een oude vrouw in een rolstoel. Zij wil graag onze hand vasthouden. De vrouw is een jaar of 90 oud, heeft geen tanden meer en heeft een lange haar op haar kin. Ze vindt het heel fijn om even contact te maken en dat doen we dan natuurlijk ook.

Na 1,5 uur houden we het voor gezien en gaan we op zoek naar onze chauffeur. Maar niet voordat we door een heel stratencomplex met alleen maar kraampjes worden geloodst. Hier zie je toch echt wel aan dat het enorm toeristisch is, maar de drukte was minder dan ons was voorspeld.

‘S avonds eten we bij een Spaans restaurant. We vinden het Indonesische eten lekker maar proberen toch wat te variëren. Het restaurant is het op 3 na beste restaurant van Jogjakarta en we eten er inderdaad heerlijk. Van hieruit lopen we naar het plein Alun Alun Kidul dat bekend staat om neon verlichte autootjes die om het plein heen rijden. In het midden van het plein staan 2 grote bomen waarvan wordt gezegd dat als je hier geblinddoekt tussendoor weet te lopen al je wensen uitkomen.

Het is vooral een overdaad aan licht, kleuren en veel geluid. We bekijken de geblinddoekte mensen, kinderen die met glow in the dark speeltjes gooien, anderen die proberen om op stelten te lopen maar het meest in het oog springen toch wel de over the top neon verlichte autootjes met muziek. Grappig om even naar te kijken maar we blijven er niet heel lang. Morgenochtend staat er weer een lange treinrit op de planning naar Malang. We kunnen dus onze nachtrust goed gebruiken.




Hotel: Dusan Jogja Village Inn (ons favoriet van de hele reis )
Gegeten: vegetarisch restaurant Milas, Spaans restaurant Sixsenses, Thais restaurant Yam Yam

Malang/Bromo

Dan staat alweer de tweede treinrit op de planning: van Jogjakarta naar Malang. De trein vertrekt om 8 uur 's ochtends en eigenlijk beseffen we dan pas dat we vannacht om 1 uur al opgepikt worden in ons hotel voor de tour naar Bromo. Misschien niet heel handig gepland maar het voordeel is wel dat we de volgende dag bij kunnen slapen in plaats van meteen weer verder moeten reizen.

We hebben weer Eksekutif geboekt maar deze trein is iets minder luxe dan de eerste trein. Zo zijn er hurktoiletten. Nu zijn we dat inmiddels wel gewend op Java maar in een schuddende trein is dat wel even behelpen. Daarnaast is het ijskoud in de trein, voor het eerst hebben we warme kleding nodig.



De reis gaat weer voorspoedig en om 4 uur komen we aan in Malang. We nemen de taxi naar ons hotel, eten wat en liggen al om 7 uur op bed. De wekker gaat namelijk al om 12 uur 's nachts. Opstaan is even doorbijten maar de gedachte van wat er komen gaat houdt ons op de been: de Bromo vulkaan!

We worden opgewacht door onze gids Vira die ons naar de jeep brengt. We hebben een andere persoon die met ons meegaat, een vriendelijke Indonesiër die Gito heet. Daarnaast is chauffeur Andra van de partij. Gito praat gebrekkig Engels maar genoeg om een beetje mee te kletsen. Vira spreekt echter goed Engels en vertelt al wat over Bromo. De rit duurt 2,5 uur en al gauw wordt deze erg hobbelig. Een tukkie doen in de jeep zit er dus niet in.

Rond half 4 komen we in een file van jeeps terecht, we zijn niet de enigen met dit plan. We parkeren langs de weg en moeten nog een klein stukje lopen. Dan drinken we nog een kopje thee en eten gebakken banaan voordat we verder op pad gaan. Er zijn nog 3 Spanjaarden aangesloten die in een andere jeep zaten.

We komen bij het uitzichtpunt waar een paar honderd mensen aan het wachten zijn op de zonsopgang. Vira weet een mooi plekje te bemachtigen en dan is het eerst vooral wachten want het is nog pikkedonker. Rond 5 uur begint het een beetje licht te worden waardoor je het eerste voorproefje krijgt van de Bromo en de andere vulkanen eromheen. Om half zes komt de zon op en voor je het weet is het helemaal licht. Het is een prachtig uitzicht, de vulkanen gehuld in een lichte mist waar de zon op schijnt.





Achter de Bromo zijn er op het moment grote branden waardoor er grote wolken achter opdoemen en op een gegeven moment de Bromo in een dikke wolklaag verstoppen. We hebben geluk gehad dat we überhaupt de Bromo nog hebben kunnen zien! Grappig detail: Bromo is niet de meest in het oog springende vulkaan maar het kleine broertje links ervan. Men heeft het vooral over de Bromo omdat je deze kunt beklimmen.

Om een uur of zes gaan we terug naar de jeep en rijden we naar beneden om de Bromo zelf te gaan beklimmen. Eerst pauzeren we in de buurt van de Bromo waar we een hele fotosessie maken op en rondom de jeeps. De andere chauffeur kent een paar grappige trucjes wat erg leuke foto's oplevert.





Dan is het tijd om de Bromo zelf te beklimmen. Het is 1,5 kilometer lopen door de zogenaamde Sea of Sand. Je kunt kiezen om te wandelen of dit per paard te doen. Ik wil eerst per paard maar als ik zie hoe deze behandelt worden loop ik liever... Vira vertelt ons dat de paarden alleen ‘s ochtends en ‘s avonds te drinken krijgen. Ze worden erg slecht behandelt.

De wandeling is goed te doen maar na 1,5 kilometer begint het pas echt, nu moet je naar boven klimmen. Het is inmiddels warmer en de klim is heftig. Ons mondkapje die we op moeten tegen het zand en de rook die uit de Bromo komt bemoeilijkt het ademen. Uiteindelijk komen we moe maar tevreden helemaal bovenop de vulkaan. Je kunt recht in de krater kijken waar een kokend meer zit. Dit is wel heel bijzonder!







De Bromo is een actieve vulkaan en heeft af en toe nog uitbarstingen. Je ziet ook echt de rook er vanaf komen. Regelmatig is er teveel rook waardoor je de vulkaan niet op mag, we hebben dus geluk! De rand is smal en het is er druk dus we blijven niet al te lang op de vulkaan zelf.



Langzaamaan dalen we weer af waar we terugkomen bij de jeep. We maken nog even een fotosessie met ons hele clubje en rijden weer terug naar Malang. Achter de Bromo zijn dus branden en we rijden er pal langs. Best spannend want het vuur loopt bijna tot de weg waar wij rijden!





Gelukkig is de terugweg een stuk korter en minder hobbelig waardoor we om half 1 weer terug zijn bij ons hotel. We eten snel wat en vervallen dan in een diepe slaap. Ik zelfs zo diep dat ik het avondeten oversla en pas de volgende ochtend weer wakker word. Dat was even nodig!

De trein naar het oosten van Java, onze eindbestemming op Java om over te steken naar Bali, vertrekt pas om 4 uur ‘s middags. We hebben dus gelukkig nog een paar uur de tijd om Malang zelf ook te verkennen.

Onze eerste stop is Warna Warni, een buurt bestaande uit vrolijke huizen in alle kleuren van de regenboog. Deze wijk was een aantal jaar geleden nog een sloppenwijk maar een student heeft de wijk met een project aangepakt en meer kleur gegeven. Je moet een kleine entree betalen om er rond te lopen (omgerekend 12 cent) en van dat geld knappen ze weer dingen op en geven ze de bewoners voorlichting over onder andere hygiëne.







Ook hier willen veel bezoekers weer met ons op de foto. We trekken inmiddels steeds meer de stoute schoenen aan en vragen ook om foto’s met hen, wel zo leuk! We lopen even door het wijkje, wat aan de andere kant van de rivier weer verder gaat. Ook hier betaal je 12 cent entree. Een kleine bijdrage voor een mooi project.

Van onze gids Vira hadden we gehoord dat we zeker Tugu Malang moesten bezoeken, het centrale plein van Malang. Het plein is omgeven door oude Nederlandse koloniale gebouwen, waardoor je je even terug in de tijd waant. Ook worden de straatnamen hier nog dubbel aangegeven met ook de Nederlandse naam. Eerst nemen we een kijkje in het gelijknamige hotel dat gevuld is met allemaal kunstwerken. Daarna gaan we naar Restaurant Inggul waar we de lekkerste maaltijd tot nu toe eten. Dit is echt Indonesisch! Ook hangen hier nog allemaal oude posters uit de koloniale tijd wat het toch wat extra's geeft.





Dan moeten we terug naar het hotel om de tassen te pakken voor de derde treinrit van 8 uur van deze week. We nemen de trein naar Banyuwangi op het meest oostelijke puntje van Java. Naar Banyuwangi rijden alleen Ekonomi treinen, de laagste klasse. Het is een prima trein maar in plaats van een tweezits hebben we nu een vierzits met 2 mensen tegenover ons. Daarmee hebben we eigenlijk nog geluk want de rest van de trein bestaat uit zeszitsbanken. Het enige nadeel is dat we erg weinig beenruimte hebben waardoor we regelmatig even de benen moeten strekken. Om 12 uur ‘s nachts komen we uitgeput aan in Banyuwangi waar we nog snel wat eten en dan helemaal kapot ons op bed laten vallen. Op naar een nieuw avontuur: Bali!

Hotel: Harris Hotel
Gegeten: alleen maar in het hotel

quote:

Op woensdag 7 november 2018 21:16 schreef Its-Jojo-4you het volgende:
Leuk verslag MaJo
Ik ben alleen voor werk dat geweest en relatief weinig van het land gezien. Misschien toch overwegen er eens op vakantie te gaan

Ik kan het je absoluut aanraden! De mensen zijn er supervriendelijk (Amerikanen vallen erbij in het niet ), heerlijk eten, mooie natuur, interessante cultuur. Ik wil zeker een keer terug

quote:

Op woensdag 7 november 2018 22:23 schreef Budapestenaar het volgende:
Foto's van Boston bekeken. Riep veel herinneringen op. Ik was er in 2003. Ben je nog binnen geweest bij 'Cheers'?

Morgen even verder lezen

Nope, alleen langsgelopen

quote:

Op zaterdag 10 november 2018 02:24 schreef liesje1979 het volgende:
Leuk verslag weer!

[..]

Weet iemand toevallig hoe deze struik heet, die met die witte kokervormige bloemen. Ik ben volgens mij op zoek naar de naam van deze struik. Hij geeft in de nacht een heerlijke maar zeer sterke geur af. Of het is een look a like.

Thanks!

Oef geen idee hoe die bloemen heten, vind ze wel heel mooi Onze gids vertelde dat je een paar dagen gaat trippen als je die bloemen eet. Ik ga er eens een Google zoektocht voor je aan wijden

Gevonden: ze heten Angel's Trumpets en vallen onder de Brugmansia familie. Je moet ze dus absoluut niet opeten want dan ga je trippen

[ Bericht 10% gewijzigd door MaJo op 10-11-2018 12:58:47 ]

Volgende week weer onze volgende grote reis (VS) dus hoog tijd om dit verslag af te maken Dus hier is dan eindelijk:

Deel 2: Bali

Menjangan Island/Munduk

Na 10 dagen Java gaan we verder met Bali, waar we ook 10 dagen zullen blijven. We merken dat het vele reizen en vroeg opstaan op Java er wel ingehakt heeft dus we zijn wel toe aan wat meer relaxtijd.

Vanaf Banyuwangi nemen we de veerboot naar Gillimanuk. We proberen maar niet al teveel te denken aan de verhalen over te vol bepakte boten die regelmatig zinken. Gelukkig valt het hartstikke mee en komen we helemaal veilig aan op Bali. We worden opgehaald door ons hotel wat weer een afdingronde met de lokale taxi scheelt.

Ons hotel ligt in Pejarakan, vlakbij het National Park Menjangan Island. Het is een heerlijk afgelegen hotel met maar 2 andere hotelgasten waar we gelijk een klik mee hebben. Leuk om even mee te kletsen en een Bintang te drinken.

Onze chauffeur vertelt ons dat je vanuit het hotel een snorkeltrip kunt regelen dus we boeken dat meteen voor de volgende dag. Ook vertelt hij dat we 's avonds meekunnen naar de lokale tempel als we daar interesse in hebben. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen!

Als we 's avonds op de afgesproken tijd op de chauffeur staan te wachten is hij echter in geen velden of wegen te bekennen. We vertellen aan het personeel dat we naar de tempel zouden gaan. De chauffeur moest alleen onverwacht ergens heen, dus bieden een jongen en een meisje aan om met ons mee te gaan. Wayan en Ketut doen ons eerst een sarong om en mijn man nog een doek op het hoofd. Terwijl we naar de tempel lopen vertellen ze ons van alles over hun leven, de gebruiken, de taal etc. We voelen ons meteen bij hun op ons gemak.

Bij de tempel aangekomen volgen we precies de aanwijzingen op die ons gegeven worden. Mijn man volgt Wayan en ik Ketut want er zijn een aantal dingen die verschillend zijn voor mannen en vrouwen. Ze leren ons de woorden die we uit moeten spreken en de handelingen die we moeten doen, zoals het drinken van water en het plakken van rijst op je voorhoofd en hals.

We lopen verder het tempelcomplex in waar vijf verschillende kleinere tempels zijn waar je verschillende Goden kunt aanbidden. Bij elk van de vijf wordt er een kleine offering gedaan, wierook aangestoken en worden de woorden en handelingen weer herhaalt. Na de vijfde tempel wordt er water over ons heen gegooid waardoor onze zielen weer schoon zijn. Een hele bijzondere ervaring! Het meest bijzondere vinden wij het dat we dit met twee lokale jongeren hebben kunnen doen zonder dat er een massa toeristen bij is.

De volgende dag worden we 's ochtends opgepikt bij het hotel om te gaan snorkelen. We zitten samen met 10 anderen op het bootje dat naar Menjangan Island vaart, een nationaal park dat bekend staat om de mooie snorkelplekken. Bij het instappen in de boot gaat het mis: ik glij uit en knal keihard met mijn voet tegen een houten plank Het doet behoorlijk pijn en ik vermoed al snel te maken te hebben met een gebroken teen. Ik ga echter stug door want hoe vaak kun je snorkelen op zo’n idyllische plek?





Eerst gaan we snorkelen op een plek met een muur van koraal. Het koraal bereikt bijna de zee en gaat dan plots de diepte in. Een mooie plek om te snorkelen en allerlei kleurige visjes te spotten. Het bootje wacht ons een eindje verder op waar we de lunch van het hotel nuttigen. Nooit geweten dat koude nassi goreng ook erg lekker is!

Daarna varen we een stukje verder naar de zogenaamde "Coral Garden" waar je vlak boven het koraal kon snorkelen met ook daar weer allemaal diverse visjes en mooi koraal. Dit is mijn eerste snorkelervaring ooit en ik vind het fanastisch Mijn man heeft het al eerder gedaan maar hij vindt dit de mooiste snorkelervaring tot nu toe. Hoewel we zeker niet de enigen in het water waren voelde het toch alsof je bijna alleen was. Die rust onder het water, het kijken naar alle kleuren en levendigheid, een hele ervaring.

Op de boot terug merken we bij mijn man dat hij aardig verbrand is en pas later blijk ook ik flink verbrand te zijn We hebben er niet aan gedacht dat met een shirt aan snorkelen verstandiger was. Ook al waren we goed ingesmeerd, de zon is zo sterk dat we alsnog erg verbrand zijn. Je moet je dus voorstellen dat ik rood haar heb en een hele lichte huid dus ik zag er echt uit als een kreeft :’)

Als we terugkomen bij het hotel pakken we alles snel in en brengt de chauffeur ons naar onze volgende bestemming: Munduk. We hadden al gelezen dat dit een oase van rust is te midden van allemaal rijstvelden en we komen dan ook aan bij een idyllisch hotel wat helemaal weg is van de reuring van alledag. Een goeie plek om lekker even uit te rusten en aan het zwembad te hangen. Mooi ook om te zien dat er op Bali nog degelijk plekken bestaan die nog niet overspoeld zijn door toeristen. Nog even genieten van de rust want de volgende bestemming is Ubud, een van de meest populaire plekken voor toeristen op Bali.





Ubud

Na het idyllische noordwest Bali trekken we verder naar een van de populairste bestemmingen: Ubud. We vragen onze chauffeur om op de route van Munduk naar Ubud op mooie plekken te stoppen. De route zelf is al adembenemend mooi met links en rechts uitgestrekte rijstvelden en nauwelijks bebouwing. Heel wat anders dan Java!

We stoppen op een uitkijkpunt precies tussen Lake Tamblingan en Lake Buyan. Een prachtig wijds uitzicht over deze 2 meren. We worden ook nog aangesproken door een man of we misschien een vleermuis of een leguaan vast willen houden, nou nee liever niet! Maar ik maak er stiekem wel even een foto van, het is wel een bizar gezicht om zulke grote vleermuizen in het daglicht te zien hangen.





Aangekomen in Ubud, het spirituele hart van Bali wat volgens anderen fantastisch zou zijn, maakt het niet meteen veel indruk op ons. Na het rustige noordwesten van het eiland is het hier een stuk drukker en erg toeristisch. De chauffeur dropt ons in een drukke straat omdat hij naar eigen zeggen de straat van ons hotel niet in kan rijden omdat het eenrichtingsverkeer is. Hij verzekerd ons dat het een klein stukje lopen is maar met de backpacks, mijn manke voet en de hitte is het toch een stuk verder dan dat hij zei. Gelukkig kunnen we het hotel bellen en die pikken ons alsnog op.

Het hotel is prima maar ligt een klein beetje achteraf. De straat is niet eenrichtingsverkeer maar is maar op 1 plek te bereiken en laten wij nou net precies aan het einde zitten. Hemelsbreed zitten we dus maar een paar honderd meter van het centrum maar met de auto is dat gelijk een paar kilometer. Nou is dat natuurlijk prima zonder zware bepakking.

We lunchen in ons hotel en rusten even wat uit maar veel tijd hebben we niet. Vanavond staat namelijk een van de gaafste dingen van onze reis op de planning: eten bij Room 4 Dessert. Dit dessertrestaurant is niet onopgemerkt gebleven door Netflixserie Chef's Table die er een hele aflevering aan gewijd heeft.

Als we bij Room 4 Dessert aankomen blijken we niet op de lijst te staan. We hebben pas voor over 3 dagen geboekt, oeps! Gelukkig is er nog een tafeltje vrij en kunnen we meteen terecht. Dat is een geluk want dit restaurant is maanden van tevoren volgeboekt. We gaan voor een proeverij van 9 desserts. Je kunt ook 9 bijpassende cocktails nemen maar dat vinden wij iets te gek. We gaan dus voor 2 cocktails en 9 desserts. En het is heerlijk! Eigenlijk zit er niets tussen wat niet lekker is. Als je van toetjes houdt en in Ubud bent kan ik dit absoluut aanraden



De volgende dag plannen we een relaxdagje in. Lekker een beetje rondlopen in Ubud en chillen aan het zwembad. Ubud is naast het spirituele centrum van Bali ook het artistieke centrum en dat is duidelijk! Er zitten allemaal galeries en leuke winkeltjes met zelfgemaakte souvenirs. We kijken onze ogen uit in een galerie met allemaal houtwerk en gave schilderijen maar helaas houden ze hier Europese prijzen aan. Dat valt ons sowieso op aan Ubud, het is hier stukken duurder dan we tot nu toe gewend zijn.





's Avonds eten we in een restaurant wat ons aangeraden was door twee Duitsers in ons hotel in Pejarakan. Het heet Fair Trade Warung Bale en de gehele opbrengst wordt besteed aan gezondheidszorg voor mensen die het niet kunnen betalen. Een goed doel en nog lekker eten ook!

Tijdens ons verblijf is ons opgevallen dat er sprake is van een soort taxikartel. Uber en Grab zijn verboden in Ubud dus je bent aangewezen op de lokale chauffeurs. Die hebben echter prijsafspraken gemaakt dus voor een taxi vragen ze standaard 100.000 roepia (6 euro), ongeacht de afstand. Gelukkig komen we een eerlijke chauffeur tegen die ons een normale prijs vraagt. We vragen meteen om zijn kaartje en spreken af dat hij ons de volgende dag Ubud laat zien.

Komang pikt ons de volgende ochtend op bij ons hotel en we vertrekken naar Tegalalang. Een immens rijstterras zoals je het kent uit de boeken, met allemaal plateaus zover als het oog strekt. Wat mooi! Ook al is het een toeristische trekpleister, het voelt nog heel authentiek aan. De toegangsprijs is een donatie en het is nog niet overladen met kraampjes met souvenirs.



We rijden door naar Tirta Empul, een van de bekendste tempels van Bali waar je een reinigingsritueel kunt doen. Hier is het een stuk drukker maar met name ook met Indonesische toeristen. Hier is, net als bij de Borobudur, een sarong verplicht. Ik koop er een als souvenir en mijn man krijgt er een te leen. Eerst lopen we door het tempelcomplex. Het is er erg druk maar als je iets verder loopt is er opeens niemand meer. We gaan hier even zitten en kijken naar mensen die offers brengen aan de goden.





Daarna is het tijd voor de rituele reiniging. We leggen al onze spullen in een kluisje, inclusief camera en telefoons, want we gaan in diep heilig water waarbij je onder allemaal kleine fonteintjes je ziel reinigt. Het zijn er 13 naast elkaar en daarnaast ligt nog een bad met een aantal fonteinen. Mensen staan in de rij per fontein omdat je ze allemaal moet doen voor een goede reiniging. Helaas hebben we hier geen foto van kunnen maken maar het toeval wil dat ik 's avonds op Instagram een foto vind waar wij op de achtergrond aan het baden zijn



In het tweede bad schijnen we het niet helemaal goed te doen. We zien een lange rij voor de meest linkerfontein maar van een Australische begrijpen we dat je hier van rechts naar links moet gaan en dan eindigt aan de linkerkant. We doen dit braaf om daarna tot de conclusie te komen dat dit helemaal niet nodig was, blijkbaar heeft dit iets met de doden te maken. Een Indonesische gids stelt ons gerust dat het niet erg is, eigenlijk hebben we gewoon de uitgebreide versie gedaan.

We kleden ons weer om en gaan op zoek naar Komang. Hij vraagt of we zin hebben om ergens koffie te gaan drinken, daar zeggen we geen nee tegen. We verwachten ergens naar een tentje langs de weg te gaan maar hij brengt ons naar een grote plantage waar ze niet alleen koffie verbouwen maar ook thee, cacao en allerlei fruitsoorten. En tot onze grote verrassing is het ook een Luwak farm. Kopi Luwak (kopi is koffie) wordt gemaakt uit koffiebonen die door het darmkanaal van civet katten zijn gegaan. Deze beesten verteren de bonen niet en poepen ze in zijn geheel weer uit. Door dit proces schijnt de koffie een bijzondere smaak te hebben en is het de duurste koffiesoort ter wereld.

Helaas wordt er tegenwoordig vaak misbruik gebruikt van deze beestjes en worden ze in kooien gezet terwijl ze eigenlijk een groot territorium nodig hebben. Komang verzekerd ons dat deze civet farm de diertjes vrij rond laat lopen. Dat hopen we dan maar!

Eerst krijgen we een tasting van allerlei soorten koffie en thee en als we willen kunnen we tegen betaling ook een kopje Luwak koffie proberen. We willen het graag eens proberen en de prijs valt hier mee (3 euro per kopje). De koffie is lekker, erg zacht van smaak. Maar is het echt zo bijzonder? Daarvoor zijn we waarschijnlijk niet kenner genoeg. In ieder geval bijzonder om eens uit te proberen. Ook ligt er een civet te chillen die ik natuurlijk even moet aaien





Dan zit de dag rondom Ubud er weer op. We gaan ergens in het centrum eten waar we eindelijk een nasi Rendang eten. Daar zijn we al de hele reis naar op zoek Inmiddels is de mening over Ubud al wat bijgesteld. Ja, het is toeristisch maar je hebt er leuke restaurantjes en winkeltjes en de omgeving is prachtig.

Onze laatste dag in Ubud dopen we om tot een chilldagje. Voor onze verjaardagen hebben we van mijn broer en zwager een massage cadeau gekregen bij hun favoriete massagesalon. We krijgen een heerlijke couples massage bij Jaens Spa waarna we de rest van de dag heerlijk relaxed zijn en eigenlijk, op wat zwemmen na, nauwelijks wat doen. Ook vanavond eten we weer heerlijk, dit maal rijsttafel bij Warung Nia. Dit is de lekkerste maaltijd tot nu toe!



Canggu

Over onze laatste bestemming hebben we een tijd zitten twijfelen. We zouden eigenlijk naar Nusa Ceningan gaan, een klein bounty eilandje ten zuidoosten van Bali om echt nog het tropische gevoel mee te krijgen. Echter werd ook dit eilandje getroffen door de aardbevingen in Lombok en vertrouwen we er niet op om nu op een klein eiland te gaan zitten. Na veel wikken en wegen besluiten we pas in Ubud om als laatste bestemming Canggu te nemen. We horen hier goede verhalen over. We boeken 4 nachten omdat we ook geen zin meer hebben om steeds alles heen en weer te slepen.

Onze chauffeur Komang, die ons eerder de omgeving van Ubud heeft laten zien, rijdt ons naar Canggu. Dit plaatsje gelegen aan zee ligt 1,5 uur ten zuiden van Ubud en ligt vlak bij de toeristische plaatsen Kuta en Denpasar. Zodra we er aan komen is het meteen duidelijk dat dit niet de ideale bestemming voor ons is. Het stadje bestaat uit 2 lange straten die naar zee lopen en langs deze straten zitten allemaal hippe restaurantjes, barretjes en winkeltjes. Het ziet er hartstikke leuk en hip uit maar het heeft eigenlijk niets met Indonesië te maken. Je zou ook in Spanje kunnen zitten bij wijze van spreken.





We nemen afscheid van Komang en checken in in ons hotel. Een luxe hotel met een heerlijk zwembad op 5 minuten lopen van de zee. Omdat we te laat waren voor het ontbijt gaan we meteen lunchen bij een nabijgelegen restaurant met lounge stoelen en hippe muziek. Je betaalt hier Europese prijzen dus het Indonesische gevoel is, op de vriendelijke mensen na, eigenlijk helemaal verdwenen.

Desalniettemin vermaken we ons goed in Canggu. 's Avonds doen we een drankje bij Old Man's Bar, the place to be als je van een feestje houdt. Vanavond is het er rustig maar 2 avonden later is het Dirty 'ol Wednesday waarbij er flink gedronken en gedanst wordt.



De tweede dag maken we er een stranddagje van. We waren al gewaarschuwd dat er hoge golven zijn die vooral voor surfers fijn zijn maar daar laten we ons natuurlijk niet door afschrikken. Als we echter een paar keer door de golven op de bodem worden gesmeten gaan we maar snel weer veilig naar onze strandbedden, deze zee kun je beter bekijken dan je erin begeven. Wel heerlijk om zo naar alle surfers te kijken die de tijd van hun leven hebben.



's Avonds gaan we naar Deus Ex Machina, een motorwinkel met daarbij een uitgebreid restaurant en bargedeelte. Er hangt een relaxte sfeer en er staat een rij om ter plekke een tattoo te laten zetten. Wij houden het echter bij een paar drankjes

De rest van onze tijd in Canggu bestaat vooral uit chillen, aan het zwembad hangen, lunchen, een middagtukkie doen en 's avonds lekker uit eten. Woensdagavond gaan we nog even dansen bij Old Man en op donderdag krijgen we een uitgebreide couples massage bij ons hotel. 2,5 uur lang masseren en scrubben. Heerlijk!

Op onze laatste avond maken we een strandwandeling en bekijken de zonsondergang. Een prachtig tafereel waar we intens van genieten. Het besef dat de vakantie nu echt voorbij is zinkt in. Wat hebben we weer een mooie reis gemaakt en ontzettend veel gezien! Een ding weten we zeker: we komen absoluut terug naar Indonesië!

quote:

Op woensdag 3 april 2019 07:34 schreef UIO_AMS het volgende:
Leuk! Eindelijk de rest van het verslag. .

En ook eindelijk een beeld van hoe je er uit ziet. .

En Menjangan.

Ja dat werd wel eens tijd he ik ga mijn best doen om vaker te updaten!

Volgens mij heb je een bril nodig, in mijn vorige verslagen staan ook al foto’s van mij

quote:

Op dinsdag 9 april 2019 12:36 schreef UIO_AMS het volgende:
Je verslag van Indonesië is inmiddels opgenomen in TRV / Reisverslagen van FOK!kers

Ik zal nu mijn best doen om écht vaker te posten