TTKLPT - Avec l'agriculture et l'horticulture

Het unieke van de wiskunde is natuurlijk dat zij zich aan waarneming kan ontrekken en in principe voortkomt uit een zuiver denkproces. Om 2 bij 2 op te tellen heb ik geen appels nodig, dat kan volstrekt virtueel en abstract. Ook de bewijsvoering is helemaal abstract.

Voor de natuurkunde is dat anders, die is primair gebaseerd op waarnemingen waarna er een theorie met behulp van wiskunde aan gekoppeld is. Die kan inderdaad heel anders zijn. De nazi's waren al op weg met het ontwikkelen van een eigen natuurkunde. En dan heb je het over een periode van 12 jaar op een afstand van 50 km.

"Wat een geoudehoer".

Waarom heb je the Donald als avatar geselecteerd loewies?

quote:

Op maandag 21 november 2016 09:14 schreef Z het volgende:
Waarom heb je the Donald als avatar geselecteerd loewies?

Omdat die de presidentsverkiezingen in Amerika gewonnen heeft. Ik zal binnenkort weer eens terug naar mijn oude vertrouwde Chinese jongetje schakelen.

Fijn.

quote:

Op maandag 21 november 2016 11:01 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Maar wiskunde komt helemaal niet voort uit een zuiver denkproces. Het heeft zich aan waarneming kunnen onttrekken na waarneming van objecten die in de geest gecategoriseerd werden. Het is niet voor niets dat kinderen rekenen leren a.d.h.v. plaatjes van een opgedeelde appeltaart. De waarde van symbolen wordt kinderen a.d.h.v. empirische voorbeelden duidelijk gemaakt omdat de symbolen voortgekomen zijn uit onze empirische interpretatie v.d. realiteit. Als jij geboren zou worden zonder werkende zintuigen maar een wel werkende geest dan zou jij nooit tot het idee 1 kunnen komen. Filosofen die gezegd hebben dat wij kennis a priori kunnen ontwikkelen negeerde de oorspronkelijke bron (die van ervaring) van de voorbeelden (zoals wiskunde) die ze aandroegen. Als ze bedoelde dat wij het een groot getal (5 biljoen) bedacht hadden voordat wij dat getal in de realiteit weerspiegeld gezien hadden (5 biljoen appels), dan is dat inderdaad enerzijds een teken van kennis ontwikkeld voor de ervaring maar anderzijds evengoed van kennis die voortgekomen was uit kennis (1) die gebaseerd was op wat wel waargenomen was (1 appel). Zo is het getal 0 alleen tot bestaan gebracht omdat wij 1 hebben geconceptualiseerd. En daarop verdergaand is 0 hetzelfde als 'afwezig van iets (1 of meer)'; het (niet bestaan) bestaat niet in de realiteit maar het concept is er wel uit voortgekomen.
Wel is het zo dat het kunnen van categoriseren -voor de ervaring- aangeboren is en wiskunde is misschien niet veel meer dan dat maar dan heb je het eerder over een kunde dan een theoretisch systeem.

Misschien zou je eens wat kortere berichten moeten maken. Er staan hier zoveel aanknopingspunten en beweringen in dat het moeilijk is er op te reageren zonder zichzelf daarbij onnodig uit te putten en/of het risico te lopen maar al te snel langs elkaar heen te gaan lullen. Dat is sowieso een beetje het probleem van internetfora. In een normaal gesprek onderbreek je elkaar zo nu en dan en weet je het aan de hand van dat soort schijnbare onbeleefdheden toch redelijk centraal te houden. Dan zeg je: 'Wacht even, eerst even dit, eerst even dit.' Als het iemand zomaar vrij staat te blijven oreren, dan verliest hij zichzelf maar al te snel in allerhande schijnbaar gerelateerde, maar daadwerkelijk ongerelateerde zaken. De ontwikkeling van het getalbegrip bij mensen in de loop van hun leven heeft niet zoveel te maken met de ontwikkeling van het nul, bijvoorbeeld.
Om dan toch een poging te wagen het gesprek terug te brengen op de vraag die mij interesseert, het volgende. De wiskunde wordt hier door LK gezien als een studie, een kunde, die zoals alle andere studies en kunde hun oorsprong vinden in de waarneming. Bij Louis komt deze voort uit een zuiver denkproces en onttrekt deze zich van de ervaring. Dat zijn jullie met elkaar eens, want zie, je hoeft geen vijf miljard appels bij elkaar te hebben gezien om tot het idee van vijf miljard - appels of andere zaken - te komen, maar toch tenminste twee appels (een zal niet volstaan). Daar schreef Kafka al over:

Een filosoof hield zich altijd daar op waar kinderen speelden. En als hij een jongen met een tol zag, dan wachtte hij vol spanning. Nauwelijks draaide de tol of de filosoof ging er achteraan om hem te grijpen. Dat de kinderen schreeuwden en hem van hun speelgoed probeerden af te houden, deerde hem niet, greep hij de tol terwijl die nog draaide, dan was hij gelukkig, maar slechts een ogenblik, dan gooide hij hem op de grond en ging weg. Hij geloofde namelijk dat inzicht in iedere kleinigheid, dus bijvoorbeeld ook een draaiende tol, toereikend was voor het inzicht in het algemeen. Daarom hield hij zich niet bezig met de grote problemen, dat leek hem oneconomisch. [etc.]

...maar om tot beantwoording van de daadwerkelijk interessante vragen te komen, dan moeten we eerst tot een ander verstaan van wiskunde komen. Waar de (goede en verstandige, althans) wiskundigen zich mee bezig houden is het uitbreiden van de wiskunde. Wonderlijk daarbij is, dat puur door het denken, er dingen blootgelegd worden die we pas vele jaren later, na hun wiskundige ontdekking, in de werkelijkheid terugvinden. Er gaat zodoende een grote voorspellende kracht uit van de wiskunde (of beter, het wiskundig model) en wel zulk een voorspellende kracht, dat je je welhaast af zal moeten vragen of de werkelijkheid eigenschappen heeft die niet wiskundig van aard zijn.

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 01:53 schreef LelijKnap het volgende:

[..] dan zouden we moeten concluderen dat de mens (zijn brein), van geboorte af, op zo een wijze in elkaar steekt dat het de werkelijkheid kan bevatten, in wiskundige termen althans. Dat is een vrij spannend idee, me dunkt. Het subject (mens) als onderdeel van het object (universum) zou daarmee een maker zijn van objectieve kennis; het universum zou zichzelf via de menselijke vorm begrijpen. Daaruit volgt welhaast een (centrisch) godsidee.

Kijk, dat is nu een spannend idee. Daar kan je vast wel een leuk stukje over schrijven (hoewel ik dat godsidee erbij nu weer niet zo nodig vind, maar goed).

Terwijl mijn vriendin achtereenvolgens masterchef Australia, de tweede helft van dwdd, met het mes op tafel en man of steel keek op televisie, heb ik uit pure verveling een lange novelle van Simone de Beauvoir uitgelezen. Volgens recensenten is de hoofdpersoon autobiografisch ge�nspireerd, hetgeen interessant is omdat de hoofdpersoon op pagina twintig het volgende zegt:

quote:

'Ze is echt zo'n "supervrouw", zei Nicole. 'Zo zijn er veel in Parijs. Ze hebben een vaag beroep, willen graag goed gekleed gaan, doen aan sport, houden het huis keurig op orde, voeden hun kinderen onberispelijk op; ze willen zichzelf bewijzen dat ze in staat zijn op elk niveau succesvol te zijn. Maar eigenlijk zijn ze met te veel zaken tegelijk bezig en komt er niets uit. Dat soort jonge vrouwen doet het bloed in mijn aderen stollen.'

Simone de Beauvoir was zoals men weet een feminist; ik noem mezelf ook een feminist, het is een begrijpelijke en belangwekkende stroming, zoals alle stromingen dat zijn die het opnemen voor onderdrukte bevolkingsgroepen. Daarom is zo het fijn te zien dat ze fulmineert tegen de ambitieuze vrouw, die net als de ambitieuze man een ideaalbeeld is dat te allen tijde bestreden moet worden. Ik ben dan ook blij dat mijn 22-jarige vriendin de hele avond televisie kijkt en daar content mee is; een lijdende hedonist zoekt niets anders dan afleiding en ontspanning.

Altijd dat belerende. Daarom vind ik die stukjes van je dus zo irritant. Dat me dat nu pas opvalt!

Altijd fraai, als een feminist, bij voorkeur een man, gaat vertellen hoe de ideale vrouw dan wel moet zijn. .

Jullie herinneren je Breaking Bad vast nog. Ik ben dat nu aan het kijken. Veel mensen zeggen een hekel te hebben aan de vrouw van Walt (Skyler, rare naam overigens voor een vrouw).
Ik kan dat niet helemaal plaatsen. Dat ze wantrouwend is omdat haar man telkens met smoesjes hele en halve dagen weg is zonder te zeggen waarheen snap ik wel. Verder weet ik niet wat ze fout doet. Ze irriteert me ook niet. Wat denken jullie daar van?

Skyler.
Ik waagde het ooit om in gezelschap toe te geven dat ik haar geweldig sexy vond, maar daar werd ik heel hard om uitgelachen.

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 22:22 schreef Ringo het volgende:
Skyler.
Ik waagde het ooit om in gezelschap toe te geven dat ik haar geweldig sexy vond, maar daar werd ik heel hard om uitgelachen.

Dat vind ik ook! Zeker nu ze niet meer zwanger is.

En dan klagen mensen dat ze zo wantrouwend is. Haar man kookt 40kg meth zonder dat ze er iets van te horen krijgt. Mijn vrouw zou al na 5 kilo gaan vragen wat ik uitspookte.

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 23:07 schreef k_man het volgende:
Ik ben ook pas net aan Breaking Bad begonnen. DVD's geleend van een vriendin. Ben net klaar met seizoen 1.

Oh, leuk. Dan kunnen we samen opkijken.

Vind jij Skyler irritant tot zover?

Misschien is het irritant vinden van Skyler wel iets voor mannen zonder vaste relatie (die in ieder geval nog niet met een vrouw samenwonen). Ik vind haar voor een vrouw niet bijzonder irritant.