[CZT #48] Chronisch Ziek Topic

quote:

Op zaterdag 24 september 2016 21:51 schreef MarieAlice het volgende:
Het is dus een gebroken rib. Aan de andere kant als mijn andere gebroken, edoch helende rib. En een verstuikte pols. En veel kneuzingen.

En dus veel lompigheid.

Oh jeetje maar goed dat je dan toch naar de spoedpost bent gegaan nog. Is dat allemaal van die kast of ook nog van die val van de week? Doe maar echt ff rustig aan hoor

* Sylvana zou je soms wel in bed willen vastbinden

[ Bericht 5% gewijzigd door _Hestia_ op 24-09-2016 22:01:17 ]

quote:

Op zaterdag 24 september 2016 21:53 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Oh jeetje maar goed dat je dan toch naar de spoedpost bent gegaan nog. Is dat allemaal van die kast of ook nog van die val van de week? Doe maar echt ff rustig aan hoor

Dat is van de kast. Mja, twee meter hoog, 1.20 breed en gevuld met boeken. De val gaf alleen een buil en een hersenschudding.

Ik weet dat ik rustig aan moet doen en ik probeer echt. Maar ik word er zo kregelig van dat ik gewoon thuis zit te zitten nu.

quote:

Op zaterdag 24 september 2016 22:03 schreef MarieAlice het volgende:

[..]

Dat is van de kast. Mja, twee meter hoog, 1.20 breed en gevuld met boeken. De val gaf alleen een buil en een hersenschudding.

Ik weet dat ik rustig aan moet doen en ik probeer echt. Maar ik word er zo kregelig van dat ik gewoon thuis zit te zitten nu.

Maar als je hoofd op die manier steeds optaters blijft krijgen, gaat het herstel alleen maar langer duren. Dus nu geduld hebben, geeft betere effecten op de lange termijn denk ik.

Je hoeft het niet allemaal te laten he, maar vindt andere manieren om het te doen: langzamer, als Tom erbij is, die kast alvast neerleggen en dan ermee bezig gaan, zulke dingen.

Zo de eerste van een paar nachten alleen slapen achter de rug. En ik heb ruk geslapen. Ben nu zelfs een paar keer zo verward wakker geworden (normaal 1 keer). En het is weer heel vaag wat er nu precies aan de hand was. Weet wel dat ik het licht aan heb gedaan en dat er niks aan de hand was.

quote:

Op zaterdag 24 september 2016 23:23 schreef Aspergermeisje het volgende:

[..]

Maar als je hoofd op die manier steeds optaters blijft krijgen, gaat het herstel alleen maar langer duren. Dus nu geduld hebben, geeft betere effecten op de lange termijn denk ik.

Je hoeft het niet allemaal te laten he, maar vindt andere manieren om het te doen: langzamer, als Tom erbij is, die kast alvast neerleggen en dan ermee bezig gaan, zulke dingen.

Je (enfin, de rest ook) hebt gelijk hoor.

Maar het is soms moeilijk. Tom heeft dezelfde krankzinnige werkuren als ik normaal en daarna gaat hij meestal naar de werf en daarna is hij pompaf en laat ik hem zoveel mogelijk met rust. En die kast had ik al tien keer zo versleept, zonder problemen, zelfs de gang door, naar de woonkamer. Maar ik ben nu blijkbaar tot een kluns verworden die zelfs dat niet kan. En ik vind dat redelijk moeilijk te accepteren.

Dus denk ik dat ik me morgen ga inschrijven voor vakken van een andere afstudeerrichting dan de mijne. Dan heb ik alvast iets te doen en misschien dat ze ook dit jaar nog mensen zoeken voor de bijlessen van andere vakken of zo.

quote:

Op zondag 25 september 2016 16:03 schreef MarieAlice het volgende:

[..]

Je (enfin, de rest ook) hebt gelijk hoor.

Maar het is soms moeilijk. Tom heeft dezelfde krankzinnige werkuren als ik normaal en daarna gaat hij meestal naar de werf en daarna is hij pompaf en laat ik hem zoveel mogelijk met rust. En die kast had ik al tien keer zo versleept, zonder problemen, zelfs de gang door, naar de woonkamer. Maar ik ben nu blijkbaar tot een kluns verworden die zelfs dat niet kan. En ik vind dat redelijk moeilijk te accepteren.

Dus denk ik dat ik me morgen ga inschrijven voor vakken van een andere afstudeerrichting dan de mijne. Dan heb ik alvast iets te doen en misschien dat ze ook dit jaar nog mensen zoeken voor de bijlessen van andere vakken of zo.

Ik zal nooit zeggen dat het niet moeilijk is. Dat weet ik zeker, dat het heel moeilijk is waar je nu doorheen gaat. En ik oordeel ook niet over de dingen die je wel doet, want ik weet ook hoe dat bij mij gaat (toch gewoon dingen doen met knetter erge migraine). En je kunt ook niet altijd voorzien hoe iets loopt.

Dus ik begrijp dat allemaal en hoop dat het je helpt dat wij van buitenaf meelezen en je daarin af en toe tips kunnen geven. Mij heeft het altijd wel geholpen als mensen me serieuzer namen dan ik mezelf nam, om iets milder naar mezelf te zijn.

Ik zou nu zo graag willen gaan slapen (als vriend zo naar bed gaat nog ff voor z'n nachtdienst), maar dan bega ik dezelfde fout als op m'n laatste werk voor ik ziek uitviel. Dus vanavond maar op tijd naar bed. En mocht ik weer niet kunnen slapen blijf ik morgen maar wat langer liggen.

Oké, als dit zo doorgaat kan ik aan het einde van deze week opgenomen worden op de psychiatrische afdeling.

Alweer niet geslapen vannacht. Ging expres vroeg naar bed, want moe (zat om 14:45 al in te kakken), maar nadat vriend vlak voor hij wegging buiten ging staat roken en hoesten heb ik niet meer geslapen tot hij weer thuis was en naast me kwam liggen.

Fijn he, slaapproblemen?!

Ik hoorde weer een bingokaartzin. Wederom van m'n vriend: Ik vroeg hem of hij ff de pan - die hij vies had gemaakt, terwijl hij wist dat ik die vanavond nodig zou hebben voor het eten - schoon wilde maken. Wilde hij wel, maar vroeg toch een soort van waarom, dus ik uitleggen dat ik ff de puf niet had omdat ik zo moe ben. Zegt ie: "Ik ben óók moe."

Máár...
- Hij besluit zelf uit bed te komen na 4,5 uur slaap (hij had door kunnen slapen)
- Hij zei zelf eerder op de dag dat hij lekker/goed geslapen had ("Had ik echt ff nodig".)
- Én hij zei zelfs dat hij eigenlijk te lang geslapen heeft (om vanavond voor z'n werk nog te kunnen slapen).

Ik heb gereageerd met dat hij maar even aan een aantal jaar geleden moest denken, hoe ik toen was na slaapgebrek. (Dat hij z'n vader had langsgestuurd, omdat hij bang was dat ik boven op zolder zou hangen of iets dergelijks.)

Ik merk het nu al namelijk. Tijdens het eten maken was één van m'n caafjes aan het piepen, en ik dacht: "Hou je kop stom beest!" (en nog iets anders). Is dus puur de moeheid die dan spreekt zegmaar. Ik kreeg ook gelijk tranen in m'n ogen nadat ik dat had gedacht. Zo wil ik niet denken, ik wil niet zó moe zijn.

Hoe lang moet je vriend nog nachtdienst draaien Jaimy?

quote:

Op maandag 26 september 2016 18:10 schreef Jaimy_Luca het volgende:
Ik hoorde weer een bingokaartzin. Wederom van m'n vriend: Ik vroeg hem of hij ff de pan - die hij vies had gemaakt, terwijl hij wist dat ik die vanavond nodig zou hebben voor het eten - schoon wilde maken. Wilde hij wel, maar vroeg toch een soort van waarom, dus ik uitleggen dat ik ff de puf niet had omdat ik zo moe ben. Zegt ie: "Ik ben óók moe."

Máár...
- Hij besluit zelf uit bed te komen na 4,5 uur slaap (hij had door kunnen slapen)
- Hij zei zelf eerder op de dag dat hij lekker/goed geslapen had ("Had ik echt ff nodig".)
- Én hij zei zelfs dat hij eigenlijk te lang geslapen heeft (om vanavond voor z'n werk nog te kunnen slapen).

Ik heb gereageerd met dat hij maar even aan een aantal jaar geleden moest denken, hoe ik toen was na slaapgebrek. (Dat hij z'n vader had langsgestuurd, omdat hij bang was dat ik boven op zolder zou hangen of iets dergelijks.)

Ik merk het nu al namelijk. Tijdens het eten maken was één van m'n caafjes aan het piepen, en ik dacht: "Hou je kop stom beest!" (en nog iets anders). Is dus puur de moeheid die dan spreekt zegmaar. Ik kreeg ook gelijk tranen in m'n ogen nadat ik dat had gedacht. Zo wil ik niet denken, ik wil niet zó moe zijn.

Je zou ook een beetje blij kunnen zijn dat je vriend voldoende rust heeft kunnen nemen voor hij aan het werk gaat, in plaats van hem zowat te chanteren met halve zelfmoordwensen als hij niet reageert zoals jij zou willen. Gelukkig dat het tóch echte liefde is, dat jullie voor elkaar gemaakt zijn etc.....
Was je blijer geworden als je vriend ook scheel uit zijn ogen had gekeken van moeheid?

Rottig dat je slaapproblemen hebt, maar reageer het niet af op anderen.

quote:

Op maandag 26 september 2016 18:37 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Je zou ook een beetje blij kunnen zijn dat je vriend voldoende rust heeft kunnen nemen voor hij aan het werk gaat, in plaats van hem zowat te chanteren met halve zelfmoordwensen als hij niet reageert zoals jij zou willen. Gelukkig dat het tóch echte liefde is, dat jullie voor elkaar gemaakt zijn etc.....
Was je blijer geworden als je vriend ook scheel uit zijn ogen had gekeken van moeheid?

Rottig dat je slaapproblemen hebt, maar reageer het niet af op anderen.

Wist je niet dat dit inmiddels het grote J_L topic is inmiddels??
Excuus alvast, maar grote frustratie mijnerzijds.

Héél veel helaas

Maar ligt dat per se alleen aan haar? Wie weet ligt het wel aan mij, we zijn ongeveer op hetzelfde moment het topic binengekomen. En laatst lag het aan Jaroon.

En dit klinkt veel aanvallender dan ik het bedoel, maar ik vind het nu precies wel wat makkelijk om weer te gaan zeggen dat het *door Jaimy komt*

Geen verwijtend bedoelde vraag, echt neutraal:
Is het echt onmogelijk om dan gewoon te negeren wat ze schrijft en zelf wat te schrijven of op anderen te reageren? Ik bedoel maar, ik kan snappen dat je je soms aan iemand ergert, maar om dan geheel uit een topic wat toch enigszins je plek is, te gaan wegblijven, dat is toch wel al drastisch?
(Of heb ik hiermee mijn eigen vraag beantwoord?)

quote:

Op maandag 26 september 2016 19:07 schreef MarieAlice het volgende:
Maar ligt dat per se alleen aan haar? Wie weet ligt het wel aan mij, we zijn ongeveer op hetzelfde moment het topic binengekomen. En laatst lag het aan Jaroon.

En dit klinkt veel aanvallender dan ik het bedoel, maar ik vind het nu precies wel wat makkelijk om weer te gaan zeggen dat het *door Jaimy komt*

Wat mij als meelezer stoort is hoe slecht ze doelbewust omgaat met haar (brakke) lijf.
Ik zie de rest van de posters vechten, keuzes maken, afwegen wat je kunt doen en laten om zo gezond mogelijk te blijven en toch ook een leuk leven te hebben. Maar JL post zowat alleen maar over doelbewuste sabotage (niet eten, niet willen meten, medicatie niet genomen etc.) Onnodig pijnlijk voor mensen die wel serieus met hun ziekte omgaan.

Ze heeft uitgelegd hoe het komt (en heeft zich er blijkbaar bij neergelegd) maar wil of kan zich niet realiseren hoe de inhoud van haar postings overkomen op anderen en hoeveel irritatie ze opwekt ermee. En daar zou ze aan moeten werken, maar dat doet ze niet 'omdat ik hier ook over mezelf mag posten'. Ikke, ikke, ikke....

En als ik dan zie hoe ze haar vriend hier afserveert, ik vind het tenenkrommend. Totaal geen zelfreflectie of spijt dat ze in het moment wellicht overtrokken gereageerd had (door slaapgebrek, is ook echt niet fijn). Ze voelt zich nog steeds volkomen in haar recht staan en dat vind ik gestoord. Dat hij buiten durft te roken en te hoesten. En durft te zeggen dat hij moe is, schande!

quote:

Op maandag 26 september 2016 19:13 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Het is niet alleen het negeren, maar vooral veel frustratie over wát ze er allemaal uitkermt.
Zaken over haar voeding en gezondheid bijvoorbeeld, wat imo een dikke vette fuck you is naar mensen die zich dat niet kunnen veroorloven.
Continue zeiken en janken en verkapte doodswensen neerpleuren, in een topic vol mensen die oprecht voor hun leven en gezondheid vechten.
En dat keer op keer op keer wéér.

Dat snap ik wel op zich. En soms denk ik (en dat weet Jaimy ook) wel 'komaan, herpak je nu eens' of 'je weet toch dat mensen daar zus of zo op gaan reageren'.
Maar ik weet niet. Misschien zijn die doodswensen ook gewoon waar zij mee zit en heeft ze het heel moeilijk en hoort dat niet therapietrouw zijn en tegen advies ingaan bij de andere problematiek? Niet dat het dan minder frustrerend is, maar het is voor *mij* iets wat ik in mijn achterhoofd probeer te houden.'
Maar wat zou er dan volgens jou kunnen gedaan worden om dit topic weer meer een veikige plek of meer als vroeger te laten zijn?

Ze heeft idd serieus hulp nodig, en m.i. is ze gewoon een soort van "verslaafd" aan het negatieve aandacht is ook aandacht principe.

Dit was echt een heel fijn topic, ik had het idee dat ik mijn plekje hier op Fok!had gevonden. Maar ik voel me hier niet meer thuis, en zoals blijkt uit het aantal postende users een heleboel mensen met mij.