quote:Vannacht gaat OSIRIS-REx de lucht in. Het is het begin van een zeven jaar durende ruimtemissie die draait om aardscheerder Bennu.
Gisteren reisde de United Launch Alliance Atlas V naar het Space Launch complex 41 van Cape Canaveral Air Force Station. En daarmee staat de draagraket - met daarbovenop OSIRIS-REx - helemaal klaar voor lancering. Die lancering zal - als alles volgens plan gaat - vannacht rond 1 uur (Nederlandse tijd) plaatsvinden.
OSIRIS-REx (Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification, Security and Regolith Explorer) begint dan aan zijn lange reis naar planetoïde Bennu. Naar verwachting komt de sonde daar in 2018 aan. De eerste maanden zal OSIRIS-REx gebruiken om de primitieve planetoïde wat beter te leren kennen. Tevens zal OSIRIS-REx in die periode een plek kiezen waar de sonde wat materiaal van het oppervlak van Bennu kan scheppen. Dat moet vervolgens in 2019 gaan gebeuren. Gehoopt wordt dat OSIRIS-REx tussen de 60 gram en 2 kilogram materiaal van Bennu kan verzamelen. Dat materiaal wordt in een capsule opgeslagen.
Terug naar de aarde
In 2021 moet OSIRIS-REx Bennu verlaten voor een andere bestemming: de aarde. Zo'n twee jaar later arriveert het verzamelde oppervlakmateriaal van Bennu dan op onze planeet. Wetenschappers zullen het materiaal uitgebreid analyseren. Een onderzoek dat naar verwachting twee jaar in beslag neemt.
Het jonge zonnestelsel
De ambitieuze ruimtemissie moet meer informatie opleveren over de omstandigheden in het jonge zonnestelsel. Bennu kan ons daar als primitieve planetoïde die in 4,5 miljard jaar tijd nauwelijks veranderd is, naar verwachting heel veel over vertellen.
Bron: https://www.scientias.nl/osiris-rex-staat-klaar-lancering/
[ Bericht 33% gewijzigd door #ANONIEM op 09-09-2016 01:05:58 ]
Ruimtesonde OSIRIS-REx zet na manoeuvre koers richting de aarde
De sonde is officieel onderweg naar planetoïde Bennu, maar koerst momenteel af op onze planeet.
Maar: geen zorgen. Het is allemaal gepland. De sonde zal namelijk in september langs onze planeet scheren voor een zogenoemde ‘gravity assist‘. Hierbij wordt het zwaartekrachtsveld van de aarde gebruikt om de snelheid en richting van de sonde – op kostenbesparende wijze – te veranderen. Na die assist zet de sonde dan echt koers richting Bennu, waar deze vervolgens in de herfst van 2018 moet aankomen.
OSIRIS-REx werd in september gelanceerd. Eind december maakte de sonde zijn eerste grote koerswijziging in de ruimte. Hierbij gebruikte de sonde tevens voor het eerst zijn voortstuwingsmotoren. Een spannend moment. Maar NASA kan nu bevestigen dat die koerswijziging volgens het boekje is verlopen en de sonde nu dus onderweg is naar de aarde.
Het is overigens niet de laatste keer dat OSIRIS-REx een bezoekje brengt aan onze planeet. Tegen 2023 keert deze – als alles goed gaat – opnieuw terug naar de aarde. Maar dan met een belangrijke lading: materiaal van planetoïde Bennu! Het is namelijk de bedoeling dat OSIRIS-REx in 2019 wat oppervlaktemateriaal van de planetoïde haalt, in 2021 afscheid neemt van Bennu en het oppervlaktemateriaal in 2023 op aarde aflevert. Daarbij zal OSIRIS-REx zelf niet terugkeren naar het aardoppervlak: de sonde stuurt een ruimtecapsule met daarin het verzameld materiaal richting de aarde en nestelt zichzelf vervolgens in een stabiele baan rondom de zon.
(scientias.nl)
quote:
Op 
wat een project weer Ruimtesonde zoekt naar planetoïden in aardbaan
In de Lagrange-punten L4 en L5 van veel planeten van ons zonnestelsel hebben zich planetoïden verzameld. (NASA’s Goddard Space Flight Center/Dan Gallagher)
De Amerikaanse ruimtesonde OSIRIS-REx zoekt vanaf vandaag naar kleine planetoïden die in dezelfde baan om de zon draaien als de aarde. De zoekcapagne duurt tot 20 februari.
OSIRIS-REx, die onderweg is naar de planetoïde Bennu, doorkruist momenteel het vierde Lagrangepunt (L4) van de aarde. Dat is een punt op de aardbaan, op ongeveer 150 miljoen kilometer van de aarde. In dat Lagrangepunt kan een klein object – een planetoïde bijvoorbeeld – een vaste relatieve positie behouden ten opzichte van zon én aarde.
Rond deze ‘zwaartekrachtsput’ kunnen zich planetoïden verzamelen. De planeet Jupiter heeft op die manier een gevolg van duizenden planetoïden – trojanen geheten – opgebouwd. Bij de aarde is de teller tot nu toe blijven steken bij 1. Dat komt doordat het L4-punt zich vanuit de aarde gezien dicht bij de zon bevindt, wat het opsporen van aardse trojanen bemoeilijkt.
Wetenschappers vermoeden dan ook dat de aarde meer trojanen heeft. Om die op te sporen zal OSIRIS-REx de komende weken 135 opnamen van zijn omgeving maken. Dat is tevens een mooie oefening voor de waarnemingen die hij in 2018 bij zijn nadering van planetoïde Bennu zal gaan doen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
OSIRIS-REx fotografeert Jupiter en zijn manen
Terwijl de sonde zich naar planetoïde Bennu haast, heeft deze ook nog even de tijd genomen om de gasreus te vereeuwigen.
Op de foto zien we Jupiter en verschillende van zijn manen. Links zie je Callisto. Rechts de manen Io en Europa. Ganymedes bewoog op het moment dat deze foto gemaakt werd voor Jupiter langs en is dus niet zichtbaar.
Grote afstand
Het resulterende kiekje is misschien niet bijster indrukwekkend. Maar vergeet niet dat de sonde op het moment dat deze de foto maakte maar liefst 675 miljoen kilometer van Jupiter en zijn manen verwijderd was! Al ietsje meer onder de indruk nu?
Foto: NASA / Goddard / University of Arizona.
Zoeken naar Trojanen
Overigens maakte de sonde de foto ook helemaal niet om indruk op jou te maken. De foto werd gemaakt in het kader van de Earth-Trojan Asteroid Search. Terwijl de sonde onderweg is naar planetoïde Bennu zoekt deze – tussen 9 en 20 februari – ook nog even naar aardse Trojanen. Dit zijn planetoïden die zich in dezelfde baan als de aarde ophouden. Tot op heden is ons één zo’n Trojaan bekend, maar OSIRIS-REx bevindt zich momenteel op de juiste positie om meer van dit soort planetoïden op te sporen.
Voorbereiding
De zoektocht naar Trojanen is niet alleen bedoeld om meer te weten te komen over de directe omgeving van de aarde. Het is ook een stukje voorbereiding op wat OSIRIS-REx te wachten staat. Zodra deze de planetoïde Bennu nadert, moet deze namelijk ook in staat zijn om eventuele satellieten en andere potentieel gevaarlijke obstakels op het laatste stukje van de reis te detecteren en vermijden.
OSIRIS-REx werd in september gelanceerd en komt in 2018 bij planetoïde Bennu aan. De sonde zal de planetoïde uitgebreid bestuderen en tevens wat materiaal van het oppervlak scheppen en terug naar de aarde brengen. Dat materiaal zal echter pas in 2023 op aarde arriveren. Onderzoekers verwachten dat het allemaal het wachten waard is. Bennu is namelijk een zogenoemde ‘primitieve planetoïde’. Het betekent dat deze sinds zijn ontstaan – zo’n 4,5 miljard jaar geleden – weinig veranderd is en dus veel kan vertellen over de omstandigheden in het jonge zonnestelsel.
(scientias.nl)
Ruimtesonde OSIRIS-REx wijzigt koers
De sonde – die ‘even’ materiaal op moet gaan halen op planetoïde Bennu – stevent nu af op de aarde.
Op 22 september zal de sonde rakelings langs onze planeet vliegen om een zogenoemde zwaartekrachtsslinger te krijgen. Hierbij wordt de zwaartekracht van de aarde gebruikt om de sonde meer snelheid mee te geven. Na die zwaartekrachtsslinger zal de sonde koers zetten richting Bennu.
Misschien nog een koerswijziging
Op dit moment is de sonde 16,6 miljoen kilometer van de aarde verwijderd. De komende weken zal die afstand steeds kleiner worden. Naarmate OSIRIS-REx de aarde nadert, zullen onderzoekers continu in de gaten houden of deze de geplande route vliegt. Mogelijk is er namelijk nog een kleine koerswijziging nodig om tot een optimale zwaartekrachtsslinger te komen.
Spannende missie
OSIRIS-REx is één van de spannendere ruimtemissies die NASA momenteel heeft lopen. De sonde is onderweg naar planetoïde Bennu en gaat daar iets heel bijzonders doen. De sonde zal rustig afdalen naar het oppervlak, aldaar wat materiaal verzamelen en dat vervolgens weer netjes afleveren op aarde. Wetenschappers kunnen dat materiaal dan uitgebreid analyseren en zo meer te weten komen over de omstandigheden in het jonge zonnestelsel.
Het duurt echter nog wel even voor onderzoekers dat materiaal in handen hebben. OSIRIS-REx komt naar verwachting in augustus 2018 bij Bennu aan. In 2019 zal deze wat materiaal van Bennu halen en in 2021 begint de sonde aan de terugreis naar de aarde. Pas in 2023 zal de capsule met daarin wat oppervlaktemateriaal van Bennu op aarde arriveren.
Wil je meer weten over de missie van OSIRIS REx en hoe deze precies oppervlaktemateriaal van Bennu gaat verzamelen? Klik dan hier!
Bronmateriaal:
"NASA’s Asteroid Sample Return Mission Successfully Adjusts Course" - NASA
Afbeelding bovenaan dit artikel: NASA
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 29-08-2017 09:05:31 ]
Er valt niets te klikken helaasquote:Op dinsdag 29 augustus 2017 08:50 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Wil je meer weten over de missie van OSIRIS REx en hoe deze precies oppervlaktemateriaal van Bennu gaat verzamelen? Klik dan hier!
Wil jij de volgende maal als jij c/p doet ook de link even plaatsen a.u.b.? Dank je
Die hoorde er niet meer bij eigenlijk, maar heb het aangepast voor deze keerquote:Op dinsdag 29 augustus 2017 09:00 schreef Juup© het volgende:
[..]
Er valt niets te klikken helaas
Dank je
quote:
[..]
Die hoorde er niet meer bij eigenlijk, maar heb het aangepast voor deze keer
Aarde geeft ruimtesonde OSIRIS REx een duwtje
De ruimtesonde zet nu koers richting planetoïde Bennu.
OSIRIS-REx werd iets meer dan een jaar geleden gelanceerd. Tijdens de lancering verkreeg de ruimtesonde alle momentum die deze nodig had om naar Bennu te reizen. En toch keerde de ruimtesonde afgelopen vrijdag terug naar de aarde voor een extra ‘duwtje’. Dat duwtje was nodig om het baanvlak van de sonde te wijzigen.
Op koers
OSIRIS-Rex naderde de aarde tot zo’n 17.237 kilometer. Hoewel de afstand tussen de ruimtesonde en aarde aanzienlijk was, oefende onze aarde met haar zwaartekracht toch de gewenste invloed uit op OSIRIS-REx. NASA kan dan ook bevestigen: OSIRIS-Rex ligt nu op koers richting Bennu.
De missie
Naar verwachting zal OSIRIS-REx eind 2018 bij Bennu arriveren om de planetoïde tot in detail te bestuderen. Onderzoekers hopen zo meer te weten te komen over de ruimtesteen – die sinds het ontstaan van het zonnestelsel waarschijnlijk nauwelijks veranderd is – en verwachten uiteindelijk dankzij deze missie ook het ontstaan van het zonnestelsel beter te begrijpen.
Wie denkt dat we OSIRIS-REx na diens scheervlucht van dit weekend nooit meer terugzien, heeft het mis. Want het onderzoek van de ruimtesonde vindt niet alleen rondom Bennu plaats. De sonde zal ook afdalen richting het oppervlak, een grondmonster verzamelen en dat vervolgens terugbrengen naar de aarde. Een primeur!
(scientias.nl)
Hebben ze dat ding niet een jaar te vroeg gelanceerd of was de mogelijkheid er niet om een eerder een slinger te geven?
Ik kan me namelijk voorstellen dat ie in een jaar tijd doelloos rondslingeren Osiris eea aan ruimtedeeltjes kan tegenkomen waardoor ie beschadigt raakt.
Er zal vast wel een reden voor zijn maar die weet/snap ik niet.
Iemand die dat uit kan leggen?
Enige dat ik zelf kan bedenken is dat een baan rond de aarde niet rond is maar meer parabolisch en je ook afhankelijk bent van andere planeten zoals de maan qua zwaartekracht/aantrekkingskracht.
Wellicht geef ik nu mezelf antwoord maar een uitleg zou ik erg waarderen!
Toen was de sonde nog niet klaar mssquote:
Misschien een hele domme vraag maar vast wel iemand die hier een antwoord op kan geven:
Hebben ze dat ding niet een jaar te vroeg gelanceerd of was de mogelijkheid er niet om een eerder een slinger te geven?
Ik kan me namelijk voorstellen dat ie in een jaar tijd doelloos rondslingeren Osiris eea aan ruimtedeeltjes kan tegenkomen waardoor ie beschadigt raakt.
Er zal vast wel een reden voor zijn maar die weet/snap ik niet.
Iemand die dat uit kan leggen?
Enige dat ik zelf kan bedenken is dat een baan rond de aarde niet rond is maar meer parabolisch en je ook afhankelijk bent van andere planeten zoals de maan qua zwaartekracht/aantrekkingskracht.
Wellicht geef ik nu mezelf antwoord maar een uitleg zou ik erg waarderen!
En een van de reden dat ze een sonde op een bepaalde tijd lanceren heeft vaak. te maken met de nabijheid van het doel. Denk bijvoorbeeld aan Mars. Het beste moment om te lanceren is als de afstand tussen de Aarde en Mars het kleinst is.
Daarnaast is men ook afhankelijk van de condities op/rond het lanceerplatform (geen storm, etc..)
Zulke missies zijn moeilijk, tijdrovend en kosten heel veel geld. Een manier om het goedkoper te maken is door gebruik te maken van de zwaartekrachtslinger van bijvoorbeeld planeten. Dat is 'gratis' energie die zorgt voor grotere snelheden en koerswijzigingen.
.
[ Bericht 1% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-09-2017 10:17:40 ]
Waarom zou de sonde dan nog niet klaar zijn geweest? Het ding zat al in een baan rond de aarde, al meer dan een jaar zelfs.quote:
[..]
Toen was de sonde nog niet klaar mss
En een van de reden dat ze een sonde op een bepaalde tijd lanceren heeft vaak. te maken met de nabijheid van het doel. Denk bijvoorbeeld aan Mars. Het beste moment om te lanceren is als de afstand tussen de Aarde en Mars het kleinst is.
Daarnaast is men ook afhankelijk van de condities op/rond het lanceerplatform (geen storm, etc..)
Zulke missies zijn moeilijk, tijdrovend en kosten heel veel geld. Een manier om het goedkoper te maken is door gebruik te maken van de zwaartekrachtslinger van bijvoorbeeld planeten. Dat is 'gratis' energie die zorgt voor grotere snelheden en koerswijzigingen.
.
De rest van je uitleg snap ik wel maar eerlijk gezegd beantwoordt dat mijn vraag nog steeds niet.
Image Credit: NASA/OSIRIS-REx team and the University of Arizona
(Bron: Nasa.gov)
nu een stukje verderquote:
Aarde en maan. Foto gemaakt door Osiris Rex, ongeveer 5 miljoen km van de aarde vandaan. gemaakt ongeveer 10 dagen na de earth gravity assist in Oktober.
[ afbeelding ]
Image Credit: NASA/OSIRIS-REx team and the University of Arizona
(Bron: Nasa.gov)
15-02-2018
OSIRIS-REx fotografeert de aarde en de maan
De aarde en de maan vormen al miljarden jaren een duo. Ook op de nieuwste foto van OSIRIS-REx is het tweetal onafscheidelijk.
Het ruimtevaartuig fotografeerde onze thuisplaneet op een afstand van 63,6 miljoen kilometer. Op zo’n flinke afstand zijn er geen continenten en oceanen zichtbaar. De aarde is niets meer dan een fel knikkertje. Daarnaast zweeft onze natuurlijke satelliet, die natuurlijk veel kleiner is.
Op de grotere foto zijn tevens bekende sterrengroepen en sterrenbeelden te zien. Wie wel eens naar de sterrenhemel tuurt, herkent de Pleiaden in het sterrenbeeld Stier. Deze open sterrengroep is linksboven zichtbaar. Op een heldere winternacht is de sterrengroep makkelijk met het blote oog te spotten. De sterren rondom de aarde en de maan vormen het hoofd van het sterrenbeeld Walvis.
OSIRIS-Rex
OSIRIS-REx is in september 2016 gelanceerd en reist naar de asteroïde Bennu. Op dit moment vliegt het ruimtevaartuig met een snelheid van 8,5 kilometer per seconde bij de aarde vandaan. In oktober komt OSIRIS-Rex aan bij Bennu. In 2019 zal OSIRIS-REx wat materiaal van het oppervlak van Bennu halen en in een capsule stoppen. In 2021 verlaat OSIRIS-REx de planetoïde weer om het verzamelde materiaal netjes op aarde af te leveren.
Onderzoekers hopen dankzij deze missie meer te weten te komen over de omstandigheden in het jonge zonnestelsel. Bennu is namelijk een zogenoemde ‘primitieve planetoïde’. Dat betekent dat deze sinds zijn bestaan – zo’n 4,5 miljard jaar geleden – niet of nauwelijks veranderd is. De materialen van deze planetoïde zijn dan ook een soort tijdcapsule en kunnen ons veel meer vertellen over de tijd waarin het zonnestelsel vorm kreeg.
(scientias.nl)
ha ik zie Pleiades in de hoek.quote:
[..]
nu een stukje verder
15-02-2018
OSIRIS-REx fotografeert de aarde en de maan
(scientias.nl)
Ruimtesonde OSIRIS-Rex ontdekt dat er leven is...op aarde
Maar de leefbaarheid van de planeet gaat er niet op vooruit..
Dat is af te leiden uit dit onderzoek, gepresenteerd tijdens de 49e Lunar and Planetary Science Conference. De onderzoekers bogen zich over gegevens die ruimtesonde OSIRIS REx (zie kader) tijdens een scheervlucht langs de aarde verzamelde.
OSIRIS REx is onderweg naar planetoïde Bennu en zal naar verwachting in november arriveren. Afgelopen september scheerde de sonde nog een keertje langs de aarde voor een zwaartekrachtsslinger: hierbij wordt de zwaartekracht van onze planeet gebruikt om de sonde op snelheid te brengen. Tijdens de scheervlucht naderde de sonde onze planeet tot een afstand van zo’n 17.235 kilometer en maakte deze verschillende foto’s van de aarde.
Water
Uit de door OSIRIS REx verzamelde data blijkt dat de aarde bedekt is met grote hoeveelheden water. Dat water zit niet alleen in de oceanen, maar ook in de atmosfeer.
Uit balans
Daarnaast concluderen de onderzoekers dat de atmosfeer “uit balans” is. En dat is – als je op zoek bent naar leven – een goed teken. Zo herbergt de aardse atmosfeer grote hoeveelheden zuurstof en methaan. Beide elementen verdwijnen normaliter gaandeweg uit de atmosfeer. Dat de aardse atmosfeer er toch rijk aan is, wijst erop dat op aarde bronnen van methaan en zuurstof te vinden zijn (in dit geval gaat het onder meer om levensvormen die aan fotosynthese doen).
Ontwikkeling
Maar de onderzoekers komen in hun studie nog tot een andere conclusie. Ook de zich naar Bennu haastende OSIRIS-REx moet namelijk concluderen dat de leefbaarheid van de aarde er niet op vooruitgaat. Zo meet OSIRIS-Rex zo’n 12% meer methaan in de atmosfeer dan in het jaar 1990 (toen ruimtesonde Galileo – onderweg naar Jupiter – een blik op de aarde wierp). En ook de CO2-concentratie is sindsdien met 14% toegenomen.
Het onderzoek lijkt misschien wat ludiek, want wat leren we hier nu werkelijk van? We weten toch dat de aarde leefbaar is? Dat de aarde leven herbergt? En dat we de aarde met zijn allen aan het uitputten en vervuilen zijn? Allemaal waar. En toch is dit onderzoek nuttig. Over een paar jaar hopen astronomen namelijk de instrumenten te hebben om van een afstandje op potentieel leefbare planeten buiten ons zonnestelsel op zoek te gaan naar sporen van leven. En hoe kunnen we ons daar nu beter op voorbereiden dan van een afstandje naar onze eigen planeet te kijken: de enige planeet waarvan we op dit moment zeker weten dat er leven is?
(scientias.nl)
After an almost two-year journey, NASA’s asteroid sampling spacecraft, the Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification, Security-Regolith Explorer (OSIRIS-REx), caught its first glimpse of asteroid Bennu last week and began the final approach toward its target. Kicking off the mission’s asteroid operations campaign on Aug. 17, the spacecraft’s PolyCam camera obtained the image from a distance of 1.4 million miles (2.2 million km).
On Aug. 17, the OSIRIS-REx spacecraft obtained the first images of its target asteroid Bennu from a distance of 1.4 million miles (2.2 million km), or almost six times the distance between the Earth and Moon. This cropped set of five images was obtained by the PolyCam camera over the course of an hour for calibration purposes and in order to assist the mission’s navigation team with optical navigation efforts. Bennu is visible as a moving object against the stars in the constellation Serpens.
Credits: NASA/Goddard/University of Arizona
OSIRIS-REx is NASA’s first mission to visit a near-Earth asteroid, survey the surface, collect a sample and deliver it safely back to Earth. The spacecraft has traveled approximately 1.1 billion miles (1.8 billion km) since its Sept. 8, 2016, launch and is scheduled to arrive at Bennu on Dec. 3.
“Now that OSIRIS-REx is close enough to observe Bennu, the mission team will spend the next few months learning as much as possible about Bennu’s size, shape, surface features, and surroundings before the spacecraft arrives at the asteroid,” said Dante Lauretta, OSIRIS-REx principal investigator at the University of Arizona, Tucson. “After spending so long planning for this moment, I can’t wait to see what Bennu reveals to us.”
spacecraft and text on black background with red play button
NASA's OSIRIS-REx asteroid sample return mission launched in 2016 and now (August, 2018) is entering its approach phase.
Credits: NASA's Goddard Space Flight Center/Katrina Jackson
This video is public domain and can be downloaded from NASA's Scientific Visualization Studio.
As OSIRIS-REx approaches the asteroid, the spacecraft will use its science instruments to gather information about Bennu and prepare for arrival. The spacecraft’s science payload comprises the OCAMS camera suite (PolyCam, MapCam, and SamCam), the OTES thermal spectrometer, the OVIRS visible and infrared spectrometer, the OLA laser altimeter, and the REXIS x-ray spectrometer.
artikel hier te lezen: https://www.nasa.gov/feat(...)-operations-campaign
Ruimtesonde OSIRIS-REx arriveert maandag op zijn bestemming: planetoïde Bennu
En dat betekent dat er wéér een spannende ruimtemissie van start gaat!
Misschien ben je nog maar net bekomen van de zenuwslopende landing van Marslander InSight. En toch moeten we je vragen om je alweer op te maken voor een volgende mijlpaal: de aankomst van OSIRIS-REs bij Bennu. Komende maandag rond 18.00 uur (Nederlandse tijd) gaat het gebeuren. En je kunt het natuurlijk live volgen via NASA TV.
Een terugblik
OSIRIS REx werd in september 2016 gelanceerd en is dus al eventjes onderweg. Na ongeveer een jaar rond de zon te hebben gedraaid, kreeg de sonde een zwaartekrachtsslinger van onze planeet, waardoor deze het duwtje kreeg dat nodig was om Bennu te bereiken. Met vrij hoge snelheid scheerde de sonde op Bennu af. Tot augustus 2018: toen begon OSIRIS-REx zijn eindbestemming officieel te naderen en dat vereiste dat deze wat afremde om een ontmoeting mogelijk te maken. En komende maandag moet de sonde zich dus in een baan rond Bennu nestelen.
HAYABUSA
NASA heeft nog nooit materiaal van een planetoïde gehaald en naar de aarde gebracht. Toch is de missie van OSIRIS-REx geen wereldprimeur. De Japanners hebben namelijk tijdens de Hayabusa-missie al eens wat materiaal van een planetoïde gehaald en op aarde bestudeerd. En inmiddels is de Hayabusa2-missie in volle gang: eerder dit jaar arriveerde een Japanse ruimtesonde bij de planetoïde Ryugu. En ook deze planetoïde zal wat materiaal aan de Japanners moeten afstaan. Dat materiaal wordt al in 2020 terug op aarde verwacht.
De toekomst
Het is het begin van een opwindende missie. Voor het eerst gaat NASA namelijk materiaal van een planetoïde halen en terugbrengen naar de aarde (zie kader). OSIRIS-REx zal na aankomst meer dan een jaar de tijd krijgen om Bennu in kaart te brengen en te zoeken naar de beste plek voor het verzamelen van oppervlaktemateriaal. En in 2020 zal de sonde afdalen naar het oppervlak van Bennu om daadwerkelijk wat materiaal op te halen. De sonde gebruikt daarvoor een robotarm waarmee deze gedurende vijf seconden contact maakt met Bennu. Gedurende die vijf seconden komt uit de robotarm stikstofgas zetten, waardoor oppervlaktemateriaal omhoog geslingerd wordt en door OSIRIS-REx verzameld kan worden. Aan boord van de sonde bevindt zich voldoende stikstofgas om drie pogingen te doen om materiaal te verzamelen. Gehoopt wordt dat de sonde zo tussen de 60 en 2000 gram materiaal kan opdoen. In 2021 keert OSIRIS-REx terug naar de aarde, waar deze in 2023 het verzamelde materiaal moet afleveren.
Bennu. Afbeelding: NASA / Goddard / University of Arizona.
NASA hoopt dankzij de OSIRIS-REx-missie meer te weten te komen over de omstandigheden in het piepjonge zonnestelsel. “Planetoïden zijn restanten van de bouwblokken waaruit de planeten gevormd zijn,” aldus NASA. Ook moet de missie meer inzicht geven in wat planetoïden ons te bieden kunnen hebben. “Exemplaren zoals Bennu bevatten natuurlijke grondstoffen zoals water, organische materialen en metalen.” Sommige van die grondstoffen kunnen van pas komen tijdens toekomstige, verre ruimtemissies.
(scientias.nl)
NASA vindt resten van water op asteroïde Bennu
De asteroïde Bennu.
AP
De Osiris-Rex van NASA heeft sporen van water gevonden op de asteroïde Bennu. Het water zit binnenin de ruimterots. Het ruimtevoertuig vliegt al een paar jaar rond de asteroïde om verkenningen uit te voeren.
Bij de verkenning werd geen vloeibaar water gevonden, daar is de asteroïde te klein voor, maar wel moleculaire sporen van water. Die zijn mogelijk afkomstig van de grotere asteroïde waar Bennu eerst aan vast zat.
Lees ook
NASA-sonde landt op asteroïde op weg naar aarde
De onderzoekers zijn enorm blij met de vondst, ze hadden gehoopt dit te zullen vinden. De asteroïde stamt uit de tijd dat ons zonnestelsel is ontstaan. Doordat er water op gevonden is, kunnen de gegevens van het onderzoek veel duidelijk maken over die beginperiode.
De NASA-missie heeft 2,2 miljoen kilometer afgelegd sinds de lancering in 2016 om bij de asteroïde te komen. Als alles goed gaat keert de missie in 2023 terug met stukken rots van Bennu. De monsters kunnen wetenschappers meer vertellen over het ontstaan van ons zonnestelse
(HLN)
Want:
Ook via Nu.nl: https://www.nu.nl/wetensc(...)lanetoide-bennu.htmlquote:Kleine kans op inslag
Er is een kleine kans dat de planetoïde eind volgende eeuw inslaat op de aarde. Bennu is te klein om de planeet en de mensheid in zijn geheel te vernietigen, maar die kan wel veel schade aanrichten.
Volgens missieleider Dante Lauretta zal bij een inslag meer dan zeventig keer zoveel energie vrijkomen als bij de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en drie keer zoveel als het totaal van alle kernwapens die ooit tot ontploffing zijn gebracht.
Bennu maakt een krater van 4 kilometer in doorsnede en ongeveer 1 kilometer diep. Na de knal ontstaat een drukgolf die zich met een snelheid van bijna 6.000 kilometer per uur verspreidt. Brokstukken kunnen honderden kilometers verder terechtkomen.
Als Bennu in zee terechtkomt, kan een tsunami met golven van 28 tot 56 meter hoog ontstaan.
Amerikaanse sonde in een baan rond asteroïde gekomen
AP De sonde OSIRIS-REx kwam op 3 december na een reis van meer dan twee jaar en twee miljard kilometer aan bij de asteroïde Bennu.
WETENSCHAP Een sonde van het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA is gisteren in een baan rond een asteroïde gekomen, om er later stalen van naar onze planeet te brengen.
Planetoïde Bennu is het kleinste object in de kosmos waar ooit een door mensenhanden gemaakt tuig rond heeft gedraaid. De sonde OSIRIS-REx kwam op 3 december na een reis van meer dan twee jaar en twee miljard kilometer aan bij Bennu, een object dat aan 100.000 kilometer op meer dan 110 miljoen kilometer van ons rond onze ster wentelt. De verkenner stabiliseerde zich toen op 7 kilometer van de asteroïde.
Lees ook
NASA-sonde scheert langs verste ruimteobject ooit door de mens bestudeerd en stuurt al eerste signaal door
Nadat de één miljard dollar kostende Osiris-Rex zijn doelwit wekenlang nauwgezet had bestudeerd, kwamen de motoren gisteren om 20.43 uur acht seconden tot ontbranding om perfect in een baan rond de koolstofrijke Bennu te komen, aldus de NASA.
Potentieel gevaar
Dat hemellichaam heeft een diameter van slechts 492 meter. In juli 2020 moet de sonde stalen nemen van de asteroïde. Die landen in een soort container in september 2023 in de Amerikaanse staat Utah.
Bennu geldt als een potentieel gevaarlijke asteroïde voor ons. Er is 1 kans op 2.800 dat het ding rond het jaar 2135 met ons in botsing komt.
Wetenschappers hopen dankzij de missie meer te leren over het ontstaan van ons zonnestelsel.
AP De asteroïde Bennu
(HLN)
OSIRIS-REx kiekt Bennu, de aarde en de maan
En wij hebben ons nog nooit zo klein gevoeld.
Vorige week nestelde de ruimtesonde OSIRIS-REx zich in een nauwe baan rond planetoïde Bennu. Maar kort daarvoor maakte de sonde nog een mooie foto waarop behalve Bennu, ook de aarde en de maan te zien zijn!
Afbeelding: NASA / Goddard / University of Arizona / Lockheed Martin Space.
Onze thuisplaneet zie je helemaal links. Het kleine stipje ernaast, is de maan. Heb je je ooit zo klein gevoeld?
Stipje
Op de foto zien we dus de plek waar OSIRIS-REx vandaan komt (en weer naar zal terugkeren), maar ook de plek die de sonde de komende jaren zijn thuis mag noemen. De twee zijn momenteel zo’n 114 miljoen kilometer van elkaar verwijderd. Geen wonder dat onze planeet slechts een stipje aan de hemel is.
Aardscheerder
Hoewel een afstand van 114 miljoen kilometer behoorlijk groot is, wordt Bennu overigens beschouwd als een aardscheerder, oftewel een planetoïde die zich in de nabijheid van de aarde ophoudt. Aangenomen wordt dat Bennu – als onderdeel van een veel grotere planetoïde – tussen 700 miljoen en 2 miljard jaar geleden in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter is ontstaan. Een catastrofale botsing zou ervoor gezorgd hebben dat de planetoïde in stukjes uiteenviel en ook de kleine Bennu – met een diameter van ongeveer 500 meter – ontstond. Onder meer onder invloed van de zwaartekracht van de grote planeten in ons zonnestelsel zou Bennu de planetoïdengordel verlaten hebben en dichter naar de aarde toe zijn gereisd.
Nog dichterbij
De afstand tussen Bennu en de aarde is momenteel nog behoorlijk groot. Maar daar komt de komende decennia verandering in. Zo zal Bennu in 2060 op een afstand die slechts twee keer groter is dan de afstand tussen de aarde en de maan langs onze thuisplaneet scheren. En afgaand op wat we nu van de planetoïde weten, is er zelfs een piepkleine kans (1 op 2700) dat deze ergens tussen 2175 en 2196 op de aarde klapt. Overigens is dat niet iets om nu al van wakker te liggen: een kans van 1 op 2700 wil zeggen dat er 99,963% kans is dat de planetoïde de aarde mist.
De komende twee jaar zal OSIRIS REx Bennu tot in detail bestuderen. Tevens staat een afdaling richting het oppervlak gepland. Tijdens die afdaling moet de ruimtesonde wat materiaal van het oppervlak halen. In 2023 zal dat materiaal door OSIRIS REx weer op aarde worden afgeleverd.
(scientias.nl)
OSIRIS-REx fotografeert planetoïde Bennu van slechts 1,6 kilometer afstand
De beelden onthullen wat er allemaal op het oppervlak van de planetoïde te zien is.
OSIRIS-REx maakte de foto’s op 17 januari, van een afstand van slechts 1,6 kilometer. De foto’s zijn gemaakt met de NavCam 1. Deze camera maakt foto’s van Bennu die gebruikt kunnen worden om de baan die de sonde rond de planetoïde trekt, te monitoren (zie kader). De camera die OSIRIS-REx moet gaan gebruiken voor wetenschappelijke doeleinden – OCAMS – is op dit moment nog niet actief.
Zwaartekracht
OSIRIS-REx heeft zich op 1 januari in een baan rond Bennu genesteld. De afstand tussen Bennu en OSIRIS-REx is klein, omdat Bennu een geringe zwaartekracht heeft (ongeveer vijfmiljoenste van de zwaartekracht van de aarde). OSIRIS-REx moet dan ook dicht bij Bennu in de buurt blijven, wil deze in de greep blijven van de zwaartekracht van de planetoïde. Ondanks dat de afstand tussen Bennu en OSIRIS-REx klein is, gaan onderzoekers er vanuit dat de ruimtesonde zo af en toe toch in actie moet komen om niet bij Bennu vandaan te zweven. Vandaar dat NavCam 1 overuren draait: continu wordt er in de gaten gehouden of OSIRIS-REx nog netjes in zijn baan zit.
Hoewel de beelden dus niet direct bedoeld zijn om meer over Bennu te weten te komen, geven ze wel een mooi beeld van het oppervlak van de planetoïde. We zien op de foto’s het zuidelijk halfrond van Bennu. Een oppervlaktekenmerk dat direct in het oog springt, is de enorme kei – in zijn geheel te zien op de afbeelding links en half in de schaduw op de afbeelding rechts. Deze is ongeveer 50 meter breed.
Afbeelding: NASA / Goddard / University of Arizona / Lockheed Martin.
Op beelden die vanaf een iets grotere afstand van Bennu zijn gemaakt, springt de kei nog meer in het oog. Neem bijvoorbeeld de foto hieronder, gemaakt van een afstand van zo’n 13 kilometer.
Afbeelding: NASA / Goddard / University of Arizona.
Binnenkort zal OSIRIS-REx het oppervlak van Bennu gedetailleerd gaan bestuderen. Op basis van die waarnemingen kan vervolgens een geschikte landingsplek voor de sonde worden gekozen. Naar verwachting daalt OSIRIS-REx dan in 2020 af naar het oppervlak van Bennu om daar wat oppervlaktemateriaal te verzamelen. In maart 2021 zal de sonde Bennu verlaten en koers zetten richting de aarde, waar deze het verzamelde materiaal in 2023 moet afleveren.
(scientias.nl)
Ben wel benieuwd naar detail foto's van die kei.
Bennu is zo te zien verre van rond, dus waarom zou je elke uitstulping zo noemen?
Beestje hoeft maar een naam te hebben.quote:Op vrijdag 1 februari 2019 16:20 schreef vannelle het volgende:
Waarom noemen ze dat een kei?
Bennu is zo te zien verre van rond, dus waarom zou je elke uitstulping zo noemen?
En Bennu is niet heel ijzig, meer een bal ruimtepuin. Dus ijsbal is niet zo treffend.quote:
[..]
Beestje hoeft maar een naam te hebben.
Puist zou ook een goede naam zijn geweest.
Planetoïde Bennu vertoont stoffonteinen (en tal van andere verrassingen)
De kleine planetoïde Bennu, gefotografeerd op 2 december vanaf 24 kilometer afstand door ruimtesonde OSIRIS-REx. (NASA/Goddard/University of Arizona)
Op de 525 meter grote planetoïde (101955) Bennu komen mysterieuze stoffonteinen voor. De ontdekking van de stofexplosies is de grootste verrassing van het recente onderzoek van de Amerikaanse ruimtesonde OSIRIS-REx. De eerste resultaten van de missie zijn gepresenteerd op de 50e Lunar and Planetary Science Conference in The Woodlands, Texas, en gepubliceerd in een reeks artikelen in verschillende tijdschriften. Hieronder volgt een puntsgewijze opsomming van de belangrijkste resultaten.
Stoffonteinen • In totaal zijn 11 stofexplosies aan het oppervlak waargenomen. Het weggeblazen materiaal valt soms terug naar het oppervlak, maar gaat soms ook zo snel dat het in de ruimte verdwijnt. De oorzaak van de stofexplosies is nog onbekend.
Rotsblokken • Aan het oppervlak van Bennu (dat ca. 100 miljoen à 1 miljard jaar oud is) komen veel meer en grotere rotsblokken voor dan verwacht, tot afmetingen van ruim 50 meter. De rotsblokken dateren vermoedelijk uit de periode waarin Bennu losgeslagen werd van een groter 'moederlichaam'. Barsten in de rotsblokken wijzen op thermische breukprocessen.
Grindbak • De massa van Bennu blijkt 73 miljard kilogram te bedragen. Daaruit volgt dat het hemellichaam zeer poreus moet zijn. Het is zo goed als zeker een rubble pile - een soort 'vliegende grindbak'. Het oppervlaktemateriaal van Bennu is extreem donker; het weerkaatst gemiddeld slechts 4 procent van het opvallende zonlicht.
Samenstelling • Spectroscopische waarnemingen hebben het bestaan van koolstofhoudende en gehydrateerde mineralen en (o.a.) magnetiet aangetoond. Dat wijst erop dat het materiaal waaruit Bennu bestaat lang geleden de inwerking van water heeft ondervonden (zo goed als zeker toen Bennu nog deel uitmaakte van een veel groter moederlichaam).
Rotatieperiode • Bennu draait ongeveer eens per vier uur om zijn as. Door de wisselwerking van zwaartekracht en middelpuntvliedende kracht stroomt fijn materiaal naar het evenaargebied, langs noord-zuid-gerichte 'bergkammen'. Door de invloed van zonlicht neemt de rotatieperiode echter met 1 seconde per 100 jaar af, zo blijkt uit metingen. De steeds sneller wordende rotatie zal er in de toekomst mogelijk toe leiden dat de poreuze planetoïde volledig uit elkaar valt.
OSIRIS-Rex (Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification, Security-Regolith Explorer) werd in 2016 gelanceerd, kwam begin december 2018 bij Bennu aan en beschrijft sinds 31 december een baan rond het kleine hemellichaam, momenteel op een afstand van slechts 1,6 kilometer. Het is de bedoeling om in de zomer van 2020 oppervlaktemateriaal (inclusief kiezels van een paar centimeter groot) te verzamelen dat in najaar 2023 teruggebracht wordt op aarde. Doordat het oppervlak veel meer grote rotsblokken vertoont, werken vluchtleiders momenteel aan een alternatief scenario voor die bemonstering. (GS)
(allesoversterrenkunde)