De PC van vroeger...

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 10:35 schreef female81 het volgende:
Ik zou nog vergeten dat je vroeger gewoon alles op je pc kon zetten, ook hele oude programma's, zonder dat het besturingsysteem voor jou beslist dat jij dat niet meer mag gebruiken.

Zo'n harde knip hadden Mac gebruikers in 2002. System programma's kun je niet op OSX draaien zonder gedoe.
En daarna is het nooit meer goedgekomen.

En verder... heb ik weleens een oude BASIC "Nibbles.bas" (ook bekend als Snakes) op Windows 95 gezet. Start je het spel op, knalt die slang gelijk tegen de rand. Bij BASIC is dat eenvoudig op te lossen, maar...
... besef hoe ontzettend snel een programma voor DOS uit 1995 zou zijn op de hardware van nu. In plaats daarvan hebben moderne programma's veel (grafische) flauwekul waardoor je grosso modo op een modern snelle PC nog net zo traag bent als 25 jaar geleden.

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 10:55 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Om vroeger zoiets simpels als een lijn met Pascal op je scherm te krijgen moest je ook al libararies laden. Dus in principe ook al een shitload aan code voor de meeste simpele lijn, laten we het niet hebben over een user interface bouwen daarmee.

Om begin jaren '90 in 3D te tekenen (met PLAMO) moesten studenten van de TU Delft speciaal naar het rekencentrum, waar snelle Unix-computers stonden. Voor de basiscursus waren dat heel eenvoudige ontwerpen met een handvol wiskundige vormen.
Zat je nog minuten te wachten tot je ontwerp was doorgerekend en zichtbaar werd.

Manman.. Ik heb ze gehad... C64, XT... Vriendje had een amiga... Toen kregen wij iets met een pentium... Mmx 167 MHz... Later kocht ik een echte eerste pc voor games... Pentium 3 met Riva tnt2 ultra gfx.... Kon ik unreal en hl
Alflife op spelen...

Nu kan ik meer op mijn telefoon dan al die machines samen.

Alhoewel.. Ik kon op dec64 games aanpassen om levens te krijgen en cheaten..

Herkenbaar. Mijn eerste pc was een 386 sx 25. Prachtig was dat! Spelletjes kopiëren (met virussen uiteraard), muziek maken met Impulse Tracker en zelfs porno op postzegelformaat. Later kwam er een Pentium 3 met W98, maar was lang niet zo leuk. DOS 6.22 was veel leuker

quote:

Op woensdag 10 augustus 2016 08:43 schreef Sigaartje het volgende:

[..]

Ik download ze. Er zijn ook nog hele tijdschriften over de Commodore te downloaden uit de jaren 80, Compute! heet dat geloof. Heb ik jaren geleden gedownload. Smullen. In de jaren 80 typte ik die spelletjes over uit dat blad. En spelletjes uitwisselen met collega's natuurlijk, die hadden ook allemaal een Commodore thuis. We hadden een heel clubje op het werk. Dat waren tijden!

Commodore Info was zo'n blad. Hier kun je ze downloaden: http://commodore.hcc.nl/d(...)jdschriften?id=21974

Computeren was toen een heel andere ervaring dan het nu is. Ik kon Hello World-achtige programma's maken voordat ik wist hoe je een spelletje moest opstarten. Dat is tegenwoordig volkomen ondenkbaar.

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 10:35 schreef female81 het volgende:
Ik zou nog vergeten dat je vroeger gewoon alles op je pc kon zetten, ook hele oude programma's, zonder dat het besturingsysteem voor jou beslist dat jij dat niet meer mag gebruiken.

Heb je wel eens van DOSBox gehoord? Hiermee kun je een IBM PC compatible computer met MS-DOS emuleren en oude programma's laten lopen onder Windows. Het wordt vooral gebruikt voor oude spelletjes maar ik ben zelf geen gamer (nooit geweest ook) en ik gebruik het o.m. om oude programma's zie ik ooit zelf in Pascal heb geschreven te kunnen blijven gebruiken.

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2016 18:14 schreef DemonRage het volgende:
Als je opgegroeid bent met computers dan had je vast in het begin een homecomputer, zoals MSX of Commodore-64 en ondertussen won de Personal Computer ofwel PC ook langzaam terrein in huishoudens.

Ik herken me totaal niet in het beeld dat je hier schetst van het begin van het personal computer tijdperk. Een MSX of Commodore 64 of zo is er bij ons nooit in huis geweest. De eerste computer was een IBM PC kloon en die was ergens in de eerste helft van de jaren '80 aangeschaft door mijn vader.

quote:

[ afbeelding ]

De behuizing leek als twee druppels water op die van de originele XT op je foto. Met je plaatje klopt trouwens iets niet, het toetsenbord op het plaatje is namelijk een AT toetsenbord en geen XT toetsenbord. Een XT toetsenbord had niet 12 maar 10 functietoetsen, en die bevonden zich links, niet aan de bovenzijde.

quote:

Als je toen nog kind was en gewend was spelletjes te spelen op andere computers of misschien de eerste consoles, dan had je geen flauw idee wat je moet zo'n lomp crèmewit 3-delig apparaat kon doen want het was toch voornamelijk kantoorspul dat door grote mensen gebruikt werd.

Integendeel, ik wist heel goed wat je ermee kon doen. Programmeren natuurlijk! We hadden ook boeken van Peter Norton, Van Wolverton, Ray Duncan en een hoop boeken over Turbo Pascal.

quote:

Maar het had toen z'n charme. Wow! een computer... dan ga je met de tijd mee! Zelfs bij Kinderen voor Kinderen hebben ze er een liedje over gemaakt:

Kinderen voor Kinderen 6 - Papa, papa

In die video hebben ze kennelijk CGA monitoren. Maar dat was spielerei. Daar kon je geen serieus werk mee doen vanwege de maximale resolutie van 640×200 in grafische mode in twee 'kleuren' (oftewel: zwart-wit). Als je in grafische mode meer 'kleuren' wilde dan moest je de resolutie terugschroeven naar 320×200 en dan kon je werken met maar liefst vier (!) kleuren die je kon kiezen uit een palet van 16. En dan sprongen de tranen in je ogen, en dat was niet omdat het zo mooi was, want dat was het niet, ook niet naar toenmalige maatstaven.

Textmode was niet veel beter, dan kon je kiezen uit 80 of 40 kolommen met 25 regels en dan kon je zowaar ook alle 16 (!) kleuren gebruiken. Maar omdat de karakters een raster van 8×8 pixels gebruikten zagen die letters er ook beroerd uit. Heck, in vergelijking was zelfs teletekst van destijds high tech. Daar hadden ze bij IBM even niet bij nagedacht, waarschijnlijk omdat er in de VS geen teletekst bestond (en ook nooit heeft bestaan).

quote:

De mogelijkheden van zo'n eerste pc waren erg beperkt. Het beeldscherm gaf voornamelijk letters en cijfers weer in het groen of het oranje dus plaatjes en foto's daar dacht je nog niet eens aan.

Toch wel. Mijn vader wilde al meteen grafisch (programmeer)werk doen op de PC en daarom gebruikte hij van meet af aan een Hercules kaart. Dat was (een joekel van) een grafische kaart die in 1982 was geïntroduceerd maar die nooit officieel erkend is door IBM. In textmode gedroeg zo'n kaart zich exact als een MDA (Monochrome Display Adapter) van IBM en dan kon je werken met 80 kolommen en 25 regels tekst, maar dan wél met fatsoenlijke letters, aangezien deze een raster van 9×14 pixels gebruikten. Maar daarnaast had de kaart een grafische mode met een resolutie van 720×348, en dat zag er op de toenmalige monitoren wél goed uit. De kaart deed geen kleur, maar daar hadden we toen ook nog geen behoefte aan.

Twee bijzonderheden: de monitor werd met een digitale verbinding op de grafische kaart aangesloten, dus niet analoog zoals je misschien zou denken. Pas veel later met de komst van de VGA kaart kwamen er analoge verbindingen. En tegenwoordig gebruiken we weer digitale verbindingen ... En: op de grafische kaart zat ook een parallelle poort voor de aansluiting van een printer! Tegenwoordig kun je je niet meer voorstellen dat je een printer zou aansluiten op je grafische kaart, maar toen was dat toch echt zo.

quote:

Geluid was er niet echt alleen een ingebouwd speakertje dat PIEP kon zeggen of deuntjes kon piepen. Muziek en geluidseffecten had je niet.

Inderdaad, maar ik kan me niet herinneren dat we dat toen misten. Als je medio jaren '80 muziek wilde maken met een computer dan kocht je een Atari ST, maar dat is weer een heel ander verhaal.

quote:

Het enige geluid dat constant te horen was, was het gejank van de harde schijf... als je er een in had zitten.

Nee hoor, daar kan ik me niets van herinneren.

quote:

Meestal startte je het ding op met diskettes, waarna na lang krassen eindelijk A:\> op het scherm verscheen of er werd naar de datum en tijd gevraagd want dat kon dat ding toen ook nog niet onthouden.

Inderdaad, mijn vader heeft een hele tijd gewerkt met twee 5,25 inch floppy drives en dat was al luxe. Dan kon je namelijk de floppy met het besturingssysteem in de A-drive laten zitten en je floppy met het programma in de B-drive stoppen. Dan moest je eventueel werk dat je wilde opslaan óf ook op de floppy met het programma zetten, óf de floppy in de B-drive uitwisselen tegen een floppy om je werk apart op te slaan. Dat kon omdat programma's destijds volledig in het werkgeheugen pasten, samen met het besturingssysteem.

Het werkgeheugen van een IBM PC was destijds maximaal 1 MiB, maar daarvan konden programma's én het besturingssysteem maar maximaal 640 kiB gebruiken, de rest was gereserveerd voor het systeem (zoals videogeheugen en BIOS).

Mensen die maar één floppy drive hadden (en geen harde schijf oftewel Winchester disk zoals die toen nog wel werd genoemd) hadden het nog een stuk lastiger en waren voortdurend aan het jongleren met floppies met daarop het besturingssysteem, het gebruikte programma, en floppies voor de opslag van gegevens.

Op een gegeven moment werden mijn vader en ik dat wisselen van floppies toch wel zat en toen zijn we op een zaterdagochtend heel vroeg in de auto gestapt en naar Duitsland gereden om daar een harde schijf en de bijbehorende controller te kopen. Het was een heel eind rijden en we moesten wel echt vroeg op pad omdat de winkels in Duitsland destijds nog om 12:00 sloten op zaterdag. Mijn pa had in de Duitse computerbladen die we toen lazen een annonce gevonden van een klein zaakje vlak over de grens dat een Seagate harde schijf en de controller aanbood tegen een aanzienlijk lagere prijs dan je er toen in Nederland voor moest betalen. Ik meen me te herinneren dat het bij elkaar neerkwam op zo'n 700 gulden (!) en dat we toch een kleine 200 gulden hadden uitgespaard, zodat het inderdaad loonde om ervoor naar Duitsland te rijden.

quote:

Een harde schijf was zelfs luxe en als je 20 MB had, dan had je al veel en het ging er dan vooral om dat programma's er niet eeuwig over deden om op te starten vergeleken met opstarten vanaf diskette. Harde schijven waren gruwelijk lomp en zwaar:
[ afbeelding ]
En dan die constructie en dat metaalwerk! Alsof je je programma's en documenten opslaat in een verstevigd reactorvat. Daar kon je iemand mee doodgooien, als je het überhaupt al opgetild kreeg.

Dit is zwaar overtrokken en ook weer totaal niet mijn ervaring. Natuurlijk waren ze gebouwd als een tank, evenals floppy drives, maar daar is niets mis mee, integendeel. Ook toen was het al net zo belangrijk als nu dat je geen data kwijtraakte. Veel van die schijven werken ook vandaag de dag nog probleemloos (bij verzamelaars of in computermusea) en dat zul je waarschijnlijk over 30 jaar van onze hedendaagse harde schijven en SSD's niet kunnen zeggen.

De schijf die mijn vader kocht in Duitsland had een capaciteit van 32 MiB (!) en dat was meteen ook het maximum dat de destijds gebruikte versie van DOS ondersteunde als je je tenminste niet in allerlei bochten wilde wringen met speciale drivers. Tegenwoordig zou je daar net één foto van een goede digitale camera op kwijt kunnen of één liedje in FLAC, maar toen leek ons dat een respectabele capaciteit.

Het installeren van zo'n harde schijf was trouwens geen sinecure maar een avondvullend programma (zie hier). Toenmalige moederborden voor IBM compatible PC's hadden totaal geen I/O poorten, afgezien van een 5-polige DIN connector voor het toetsenbord. Alle aansluitingen die je verder wilde hebben (ook voor bijvoorbeeld een floppy drive of een seriële poort) moest je zelf toevoegen met behulp van controllerkaarten. En ja, die controllerkaarten voor harde schijven (met een eigen BIOS) moesten ook weer worden geconfigureerd met behulp van jumpers. Iets on screen configureren in het BIOS was er niet bij, dat bestond gewoon niet.

quote:

Toen pc's iets moderner werden toen kwam de muis om de hoek kijken, zo'n vierkante die je al RSI geeft als je er naar kijkt. RSI (ookwel muisarm ) was toen ook nog niet echt bekend btw.

De muis deed bij ons pas laat zijn intrede, hoewel je ook medio jaren '80 al muizen had, ook van Microsoft. Dat waren seriële muizen, en je had ook busmuizen, die heb ik ook nog gehad. Maar als je toch geen grafische interface gebruikte, dan was een muis ook niet echt nodig. Ik voer bepaalde handelingen ook nu nog steeds sneller uit met het toetsenbord dan iemand die daarvoor een muis gebruikt.

quote:

Dan had je op een gegeven moment nog zo'n knopje dat je op hedendaagse pc's niet meer tegenkomt:
[ afbeelding ]
Overclocken voor n00bs! of eigenlijk meer underclocken omdat oude spelletjes op nieuwere pc's onspeelbaar werden.

Geen ervaring mee, de programma's die ik gebruikte of zelf maakte werkten altijd prima in de 'turbo' stand. Pas heel veel later ondervond ik problemen bij snelle CPU's met programma's die waren geschreven in Borland Pascal, en nee, daar hielp geen 'turbo' knop tegen, voor zover die nog aanwezig was. Je kreeg dan een Runtime Error 200. Maar al gauw verschenen er patches om dat probleem op te lossen, zowel voor bestaande programma's als voor de compiler zelf.

quote:

Echte kantoorpikkies hadden natuurlijk ook een printer bij hun computer. Zo'n matrix-printer, die met veel kabaal een regel tekst op het papiertje drukte. Ze hadden wel het voordeel dat de inkt nog lang mee ging, zelfs als je voor de lol complete banners afdrukte.

We hadden thuis een Star NL10 en die maakte een snerpend geluid dat echt door merg en been ging. Het ding gebruikte kettingpapier en dat lag dan op zo'n plankje onderaan een speciaal computermeubeltje zoals die destijds veel werden gebruikt. Maar voor kantoorwerk gebruikten we die printer niet, daar was ie ook niet geschikt voor. Wel om output van onze eigen programma's te printen, of handleidingen en documentatie van besturingssystemen en compilers, of ellenlange listings, en af en toe een recept of zo. Het voordeel was dat dat kettingpapier gewoon doorliep.

quote:

In die tijd was een computer nog echt iets moderns en iets wat nog niet in elk huishouden te vinden was. En als je er dan mee opgroeide, er ervaring mee kreeg en alles er van snapte wat voor je ouders en anderen van hun leeftijd hokus pokus was dan werd je al snel een whizzkid genoemd en dan was je ook onofficiëel de helpdesk van de hele familie en hun kennissen... iets waar je overigens niet meer vanaf komt, want zelfs vandaag de dag gaan ze er nog steeds vanuit dat je van alles wat ook maar computer-achtig is verstand hebt.

Het klinkt alsof je het helemaal niet leuk vindt. Ik wist er in het begin juist veel minder van dan mijn vader, die had bijvoorbeeld ervaring met mainframes en met programmeren in FORTRAN lang voordat er zoiets was als een thuiscomputer, en die ervaring had ik niet. Maar we leerden allebei heel veel in die periode en daar heb ik tot op de dag van vandaag nog altijd plezier van. In feite is het leren nooit meer opgehouden.

quote:

Ook zo erg was hoe de digibeten van toen de namen van alle onderdelen van een computer uitspraken, in van dat overdreven Engels alsof je naar een nagesynchroniseerde jaren '80 film aan het kijken was.

Dit herken ik totaal niet. Ik keek af en toe - en kijk nog wel eens - naar nagesynchroniseerde speelfilms op de Duitse TV, maar dat is dan uiteraard Duits, en daar heb je eigen termen voor zowat alles wat met computers te maken heeft. Een computer is een Rechner, een harddisk een Festplatte, een toetsenbord een Tastatur, een printer een Drucker, en ga zo maar door. Niks steenkolenengels dus.

quote:

Als je dan kijkt waar we tegenwoordig zijn en bedenkt:

Hoeveel van deze:
[ afbeelding ]
heb je nodig om dezelfde rekenkracht te verkrijgen als 1 van deze:
[ afbeelding ]

Dat weet ik niet, maar het zegt me niets. Het gaat er niet om hoe krachtig een computer is maar wat je ermee weet te doen. Een mooi voorbeeld vind ik altijd de boordcomputer aan boord van de LM (Lunar Module) waarmee in juli 1969 de eerste mensen op de maan landden. Die computer was veel minder krachtig dan de allereerste IBM PC, maar er werd wél een prestatie van formaat mee geleverd. En om even - ook letterlijk - dichter bij huis te blijven: ik had er vroeger veel plezier in om programma's die ik schreef in Pascal te optimaliseren door bepaalde routines te herschrijven in assembly. Die programma's liepen dan zelfs op een XT als een tierelier.

[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 18-09-2016 19:42:14 ]

quote:

Op vrijdag 16 september 2016 00:55 schreef Riparius het volgende:
Het installeren van zo'n harde schijf was trouwens geen sinecure maar een avondvullend programma (zie hier).

Ja mooie tijden waren dat. Had je een nieuwe geluidskaart gekocht en dan werkte dat ding niet, ondanks dat je volgens de handleiding (die in het Jengels was (Japans Engels )) alles goed gedaan had. En dan uren liggen kutten met kabeltjes, jumpertjes IRQ's etc etc en dan was het al lang voorbij bedtijd en dan zat ik samen met mn pa nog te kloten en te kutten en dan ging je maar naar bed uiteindelijk. En dan 's morgens had mijn pa het telkens weer voor elkaar gekregen dat het werkte

Tegenwoordig plug je een kaart erin, driver installeren en klaar. Dat was vroeger inderdaad hele andere koek. Zeker ook omdat handleidingen (als die er al bijzaten) vaak niet in fatsoenlijk Engels waren en bijzonder onduidelijk

quote:

Op vrijdag 16 september 2016 00:55 schreef Riparius het volgende:
Maar we leerden allebei heel veel in die periode en daar heb ik tot op de dag van vandaag nog altijd plezier van.

En dat ook. Mijn pa is later helemaal Apple freak geworden
Ik heb zelf ruim 10 jaar in de IT gewerkt.

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2016 18:14 schreef DemonRage het volgende:

Hoeveel van deze:
[ afbeelding ]
heb je nodig om dezelfde rekenkracht te verkrijgen als 1 van deze:
[ afbeelding ]

Volgens wikipedia is de ARM cortex A9 7500 MIPS en de 8088 0,75 MIPS dus ongeveer 10.000 keer zo snel.

Ofwel: 10.000 XT pc's geven dezelfde rekenkracht als 1 moderne smartphone.

En qua opslag:128GB opslag is 6400 keer zoveel opslag als 20MB

Eigenlijk best zonde om dat te gebruiken voor kattenfilmpjes en facebook

quote:

Op vrijdag 16 september 2016 00:55 schreef Riparius het volgende:
Dat weet ik niet, maar het zegt me niets. Het gaat er niet om hoe krachtig een computer is maar wat je ermee weet te doen. Een mooi voorbeeld vind ik altijd de boordcomputer aan boord van de LM (Lunar Module) waarmee in juli 1969 de eerste mensen op de maan landden. Die computer was veel minder krachtig dan de allereerste IBM PC, maar er werd wél een prestatie van formaat mee geleverd. En om even - ook letterlijk - dichter bij huis te blijven: ik had er vroeger veel plezier in om programma's die ik schreef in Pascal te optimaliseren door bepaalde routines te herschrijven in assembly. Die programma's liepen dan zelfs op een XT als een tierelier.

Dit dus

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 12:46 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Zo'n harde knip hadden Mac gebruikers in 2002. System programma's kun je niet op OSX draaien zonder gedoe.
En daarna is het nooit meer goedgekomen.

Dit kan ik me nog herinneren. De eerste paar versies van Mac OS X hadden nog wel de mogelijkheid om Mac OS Classic te draaien (Mac Os 9 zat dan op de achtergrond, dus het was meer dat je twee besturingssystemen had), maar dat hield al vrij snel op. Zelf vond ik het vooral balen dat voor mijn scanner geen software voor Mac OS X beschikbaar was.

Sowieso op het begin veel gevloekt op Mac Os 10. Vond de overgang best groot.

Mijn eerste pc wad een Windows 95. Dat is de enige wat ik nog weet.

Homecomputers waren tof. Zelf spelletjes maken terwijl je maar 8k geheugen had en andere hobby dingetjes. Toen homecomputers verdwenen en het allemaal PC werd toen vond ik er geen reet meer aan. De nadruk kwam toen op puur gebruiken te liggen en er was weinig hobby-achtigs meer aan. Daarom heb ik ook jarenlang geen computer meer gehad thuis (op het werk natuurlijk wel). Computer werd pas weer tof met internet.

quote:

Op zaterdag 17 september 2016 01:10 schreef Atak het volgende:
Mijn eerste pc wad een Windows 95. Dat is de enige wat ik nog weet.

Windows 95 is een besturingssysteem.

OT: herkenbaar topic dit.

quote:

Op vrijdag 16 september 2016 00:55 schreef Riparius het volgende:

[..]

Ik herken me totaal niet in het beeld dat je hier schetst van het begin van het personal computer tijdperk. Een MSX of Commodore 64 of zo is er bij ons nooit in huis geweest. De eerste computer was een IBM PC kloon en die was ergens in de eerste helft van de jaren '80 aangeschaft door mijn vader.

[..]

De behuizing leek als twee druppels water op die van de originele XT op je foto. Met je plaatje klopt trouwens iets niet, het toetsenbord op het plaatje is namelijk een AT toetsenbord en geen XT toetsenbord. Een XT toetsenbord had niet 12 maar 10 functietoetsen, en die bevonden zich links, niet aan de bovenzijde.

[..]

Integendeel, ik wist heel goed wat je ermee kon doen. Programmeren natuurlijk! We hadden ook boeken van Peter Norton, Van Wolverton, Ray Duncan en een hoop boeken over Turbo Pascal.

[..]

In die video hebben ze kennelijk CGA monitoren. Maar dat was spielerei. Daar kon je geen serieus werk mee doen vanwege de maximale resolutie van 640×200 in grafische mode in twee 'kleuren' (oftewel: zwart-wit). Als je in grafische mode meer 'kleuren' wilde dan moest je de resolutie terugschroeven naar 320×200 en dan kon je werken met maar liefst vier (!) kleuren die je kon kiezen uit een palet van 16. En dan sprongen de tranen in je ogen, en dat was niet omdat het zo mooi was, want dat was het niet, ook niet naar toenmalige maatstaven.

Textmode was niet veel beter, dan kon je kiezen uit 80 of 40 kolommen met 25 regels en dan kon je zowaar ook alle 16 (!) kleuren gebruiken. Maar omdat de karakters een raster van 8×8 pixels gebruikten zagen die letters er ook beroerd uit. Heck, in vergelijking was zelfs teletekst van destijds high tech. Daar hadden ze bij IBM even niet bij nagedacht, waarschijnlijk omdat er in de VS geen teletekst bestond (en ook nooit heeft bestaan).

[..]

Toch wel. Mijn vader wilde al meteen grafisch (programmeer)werk doen op de PC en daarom gebruikte hij van meet af aan een Hercules kaart. Dat was (een joekel van) een grafische kaart die in 1982 was geïntroduceerd maar die nooit officieel erkend is door IBM. In textmode gedroeg zo'n kaart zich exact als een MDA (Monochrome Display Adapter) van IBM en dan kon je werken met 80 kolommen en 25 regels tekst, maar dan wél met fatsoenlijke letters, aangezien deze een raster van 9×14 pixels gebruikten. Maar daarnaast had de kaart een grafische mode met een resolutie van 720×348, en dat zag er op de toenmalige monitoren wél goed uit. De kaart deed geen kleur, maar daar hadden we toen ook nog geen behoefte aan.

Twee bijzonderheden: de monitor werd met een digitale verbinding op de grafische kaart aangesloten, dus niet analoog zoals je misschien zou denken. Pas veel later met de komst van de VGA kaart kwamen er analoge verbindingen. En tegenwoordig gebruiken we weer digitale verbindingen ... En: op de grafische kaart zat ook een parallelle poort voor de aansluiting van een printer! Tegenwoordig kun je je niet meer voorstellen dat je een printer zou aansluiten op je grafische kaart, maar toen was dat toch echt zo.

[..]

Inderdaad, maar ik kan me niet herinneren dat we dat toen misten. Als je medio jaren '80 muziek wilde maken met een computer dan kocht je een Atari ST, maar dat is weer een heel ander verhaal.

[..]

Nee hoor, daar kan ik me niets van herinneren.

[..]

Inderdaad, mijn vader heeft een hele tijd gewerkt met twee 5,25 inch floppy drives en dat was al luxe. Dan kon je namelijk de floppy met het besturingssysteem in de A-drive laten zitten en je floppy met het programma in de B-drive stoppen. Dan moest je eventueel werk dat je wilde opslaan óf ook op de floppy met het programma zetten, óf de floppy in de B-drive uitwisselen tegen een floppy om je werk apart op te slaan. Dat kon omdat programma's destijds volledig in het werkgeheugen pasten, samen met het besturingssysteem.

Het werkgeheugen van een IBM PC was destijds maximaal 1 MiB, maar daarvan konden programma's én het besturingssysteem maar maximaal 640 kiB gebruiken, de rest was gereserveerd voor het systeem (zoals videogeheugen en BIOS).

Mensen die maar één floppy drive hadden (en geen harde schijf oftewel Winchester disk zoals die toen nog wel werd genoemd) hadden het nog een stuk lastiger en waren voortdurend aan het jongleren met floppies met daarop het besturingssysteem, het gebruikte programma, en floppies voor de opslag van gegevens.

Op een gegeven moment werden mijn vader en ik dat wisselen van floppies toch wel zat en toen zijn we op een zaterdagochtend heel vroeg in de auto gestapt en naar Duitsland gereden om daar een harde schijf en de bijbehorende controller te kopen. Het was een heel eind rijden en we moesten wel echt vroeg op pad omdat de winkels in Duitsland destijds nog om 12:00 sloten op zaterdag. Mijn pa had in de Duitse computerbladen die we toen lazen een annonce gevonden van een klein zaakje vlak over de grens dat een Seagate harde schijf en de controller aanbood tegen een aanzienlijk lagere prijs dan je er toen in Nederland voor moest betalen. Ik meen me te herinneren dat het bij elkaar neerkwam op zo'n 700 gulden (!) en dat we toch een kleine 200 gulden hadden uitgespaard, zodat het inderdaad loonde om ervoor naar Duitsland te rijden.

[..]

Dit is zwaar overtrokken en ook weer totaal niet mijn ervaring. Natuurlijk waren ze gebouwd als een tank, evenals floppy drives, maar daar is niets mis mee, integendeel. Ook toen was het al net zo belangrijk als nu dat je geen data kwijtraakte. Veel van die schijven werken ook vandaag de dag nog probleemloos (bij verzamelaars of in computermusea) en dat zul je waarschijnlijk over 30 jaar van onze hedendaagse harde schijven en SSD's niet kunnen zeggen.

De schijf die mijn vader kocht in Duitsland had een capaciteit van 32 MiB (!) en dat was meteen ook het maximum dat de destijds gebruikte versie van DOS ondersteunde als je je tenminste niet in allerlei bochten wilde wringen met speciale drivers. Tegenwoordig zou je daar net één foto van een goede digitale camera op kwijt kunnen of één liedje in FLAC, maar toen leek ons dat een respectabele capaciteit.

Het installeren van zo'n harde schijf was trouwens geen sinecure maar een avondvullend programma (zie hier). Toenmalige moederborden voor IBM compatible PC's hadden totaal geen I/O poorten, afgezien van een 5-polige DIN connector voor het toetsenbord. Alle aansluitingen die je verder wilde hebben (ook voor bijvoorbeeld een floppy drive of een seriële poort) moest je zelf toevoegen met behulp van controllerkaarten. En ja, die controllerkaarten voor harde schijven (met een eigen BIOS) moesten ook weer worden geconfigureerd met behulp van jumpers. Iets on screen configureren in het BIOS was er niet bij, dat bestond gewoon niet.

[..]

De muis deed bij ons pas laat zijn intrede, hoewel je ook medio jaren '80 al muizen had, ook van Microsoft. Dat waren seriële muizen, en je had ook busmuizen, die heb ik ook nog gehad. Maar als je toch geen grafische interface gebruikte, dan was een muis ook niet echt nodig. Ik voer bepaalde handelingen ook nu nog steeds sneller uit met het toetsenbord dan iemand die daarvoor een muis gebruikt.

[..]

Geen ervaring mee, de programma's die ik gebruikte of zelf maakte werkten altijd prima in de 'turbo' stand. Pas heel veel later ondervond ik problemen bij snelle CPU's met programma's die waren geschreven in Borland Pascal, en nee, daar hielp geen 'turbo' knop tegen, voor zover die nog aanwezig was. Je kreeg dan een Runtime Error 200. Maar al gauw verschenen er patches om dat probleem op te lossen, zowel voor bestaande programma's als voor de compiler zelf.

[..]

We hadden thuis een Star NL10 en die maakte een snerpend geluid dat echt door merg en been ging. Het ding gebruikte kettingpapier en dat lag dan op zo'n plankje onderaan een speciaal computermeubeltje zoals die destijds veel werden gebruikt. Maar voor kantoorwerk gebruikten we die printer niet, daar was ie ook niet geschikt voor. Wel om output van onze eigen programma's te printen, of handleidingen en documentatie van besturingssystemen en compilers, of ellenlange listings, en af en toe een recept of zo. Het voordeel was dat dat kettingpapier gewoon doorliep.

[..]

Het klinkt alsof je het helemaal niet leuk vindt. Ik wist er in het begin juist veel minder van dan mijn vader, die had bijvoorbeeld ervaring met mainframes en met programmeren in FORTRAN lang voordat er zoiets was als een thuiscomputer, en die ervaring had ik niet. Maar we leerden allebei heel veel in die periode en daar heb ik tot op de dag van vandaag nog altijd plezier van. In feite is het leren nooit meer opgehouden.

[..]

Dit herken ik totaal niet. Ik keek af en toe - en kijk nog wel eens - naar nagesynchroniseerde speelfilms op de Duitse TV, maar dat is dan uiteraard Duits, en daar heb je eigen termen voor zowat alles wat met computers te maken heeft. Een computer is een Rechner, een harddisk een Festplatte, een toetsenbord een Tastatur, een printer een Drucker, en ga zo maar door. Niks steenkolenengels dus.

[..]

Dat weet ik niet, maar het zegt me niets. Het gaat er niet om hoe krachtig een computer is maar wat je ermee weet te doen. Een mooi voorbeeld vind ik altijd de boordcomputer aan boord van de LM (Lunar Module) waarmee in juli 1969 de eerste mensen op de maan landden. Die computer was veel minder krachtig dan de allereerste IBM PC, maar er werd wél een prestatie van formaat mee geleverd. En om even - ook letterlijk - dichter bij huis te blijven: ik had er vroeger veel plezier in om programma's die ik schreef in Pascal te optimaliseren door bepaalde routines te herschrijven in assembly. Die programma's liepen dan zelfs op een XT als een tierelier.

Wat een post zegt, mooi om tev lezen

Top-post, Riparius!

quote:

Op vrijdag 16 september 2016 00:55 schreef Riparius het volgende:
... CGA ... 640×200 ... 320×200 ...

Iemand die × gebruikt ipv x

quote:

... In textmode gedroeg zo'n kaart zich exact als een MDA (Monochrome Display Adapter) van IBM en dan kon je werken met 80 kolommen en 25 regels tekst, maar dan wél met fatsoenlijke letters, aangezien deze een raster van 9×14 pixels gebruikten. Maar daarnaast had de kaart een grafische mode met een resolutie van 720×348, en dat zag er op de toenmalige monitoren wél goed uit. De kaart deed geen kleur, maar daar hadden we toen ook nog geen behoefte aan.

Was een puik ding ja en nog best een fijne resolutie. En er was ook nog CGA emulatie voor bepaalde spelletjes.

Met het font vond ik het wel amusant hoe het font weliswaar 8×14 ofzo was (want tsja, bytes), maar het scherm 9 pixels in de breedte per karakter reserveerde. Dus altijd een lege pixel tussen karakters in, wat voor linedrawing dan weer lelijk is. Dus voor de hogere 8-bit "ASCII" karakters werd het laatste bitje nog een keer herhaald, zodat die leegte verdween.

(Wat met textmode "grafische" mousepointers soms voor rare artefacten zorgde.)

quote:

Inderdaad, mijn vader heeft een hele tijd gewerkt met twee 5,25 inch floppy drives en dat was al luxe. Dan kon je namelijk de floppy met het besturingssysteem in de A-drive laten zitten en je floppy met het programma in de B-drive stoppen. Dan moest je eventueel werk dat je wilde opslaan óf ook op de floppy met het programma zetten, óf de floppy in de B-drive uitwisselen tegen een floppy om je werk apart op te slaan. Dat kon omdat programma's destijds volledig in het werkgeheugen pasten, samen met het besturingssysteem.

En volgens mij had DOS destijds ook nog een soort van B-drive emulatie? Als je naar B: ging terwijl je die drive niet had, dan vroeg 'ie je om een andere diskette in het station te stoppen. En als je weer terug ging naar A:, dan checkte 'ie het serienummer van de disk in het station, als die niet met de ouwe "A:" floppy overeen kwam vroeg 'ie je om weer terug te wisselen.

quote:

Op vrijdag 16 september 2016 12:39 schreef Metro2005 het volgende:

[..]

Volgens wikipedia is de ARM cortex A9 7500 MIPS en de 8088 0,75 MIPS dus ongeveer 10.000 keer zo snel.

Ofwel: 10.000 XT pc's geven dezelfde rekenkracht als 1 moderne smartphone.

De Arm Cortex A9 is niet echt modern te noemen, dat is een processor uit 2009. Huidige processors voor tablets en mobieltjes zijn drie a vier keer zo snel.

Geweldige herinneringen...... Ik mocht geen pudding kloppen met de mixer, als mijn vader op zondagmiddag een computerprogramma opnam van de radio, want dat stoorde

En ik mocht als kind wel eens een programmaatje overtypen uit een computerblad, daar verdiende ik een gulden mee

quote:

Op maandag 19 september 2016 14:34 schreef Dinus het volgende:
een computerprogramma opnam van de radio

Als in
- een programma op de radio over computers
- programeercode die werd voorgelezen op de radio?

Het was iets met rare geluiden..... het was een programma voor op de pc.
Het was inderdaad een radio programma over computers.
Meer weet ik er ook niet van

Even gegoogled:

In de jaren 80 had elke homecomputer zijn eigen BASIC-dialect. De programma's waren niet zonder meer onderling uitwisselbaar. Om dit probleem te verhelpen heeft men Basicode, een soort Esperanto voor homecomputers, ontwikkeld.

In 1981 werd Basicode door de Nederlandse Omroep Stichting in het radioprogramma Hobbyscoop tot leven geroepen. Het idee hiervoor kwam van zendamateur en toenmalig Philips-ingenieur Klaas Robers. Samen met enkele computer-enthousiasten ontwikkelde hij een uniforme standaard voor het overdragen van Basic-programma's via geluidscassettes, wat toen het gebruikelijke medium was om computerprogramma's op te slaan. Deze standaard werd Basicode genoemd. Later werden uitgebreidere versies uitgebracht onder de naam Basicode-2 en Basicode-3.

Voor veel homecomputers kwam een vertaalprogramma beschikbaar dat Basicode kon lezen en verwerken. De Basicode-programma's werden als geluidsbestand aan het eind van het programma uitgezonden en klonken als cirkelzaaggeluiden. Bekende woorden voor elke uitzendingen waren: "drie seconden na nu...". Niet iedere luisteraar kon dit geluid waarderen en dat leidde ertoe dat de Basicode-uitzendingen werden 'verbannen' naar middengolfzender Radio 5. De grotere storingsgevoeligheid op de AM en het gebruik van de Optimod-signaalprocessing gooiden echter vaak roet in het eten waardoor de programma's niet in te lezen waren. De Optimod werd daarom speciaal voor de Basicode-uitzendingen tijdelijk uitgezet.

Ook de TROS deed een tijd aan Basicode. Zij namen Basicode-3 onder de loep, een uitgebreidere versie dan Basicode-2.

quote:

Op maandag 19 september 2016 10:49 schreef Ericr het volgende:

[..]

De Arm Cortex A9 is niet echt modern te noemen, dat is een processor uit 2009. Huidige processors voor tablets en mobieltjes zijn drie a vier keer zo snel.

Ik kon de specs voor nieuwere mobile processors niet zo snel vinden maar het illustreert heel goed hoe idioot snel moderne processors zijn.

quote:

Op maandag 19 september 2016 10:20 schreef LintuxCx het volgende:
Top-post, Riparius!

[..]

Iemand die × gebruikt ipv x

Ja. Het Andreaskruis.

quote:

[..]
Was een puik ding ja en nog best een fijne resolutie. En er was ook nog CGA emulatie voor bepaalde spelletjes.

Ik had verschilende CGA emulatoren die allemaal zo hun voor- en nadelen hadden. Maar die gebruikten we weinig, omdat we geen spelletjesmensen waren en omdat serieuze programma's die iets deden met grafiek al heel gauw ondersteuning hadden voor de Hercules kaart. Ik speelde wel schaak met bijvoorbeeld Psion Chess en dat had voor die tijd prima Hercules graphics (zowel 2D als '3D'). Zag er onvergelijkbaar veel beter uit dan in CGA.

quote:

Met het font vond ik het wel amusant hoe het font weliswaar 8×14 of zo was (want tsja, bytes), maar het scherm 9 pixels in de breedte per karakter reserveerde. Dus altijd een lege pixel tussen karakters in, wat voor linedrawing dan weer lelijk is. Dus voor de hogere 8-bit "ASCII" karakters werd het laatste bitje nog een keer herhaald, zodat die leegte verdween.

Inderdaad.

quote:

(wat met textmode "grafische" mousepointers soms voor rare artefacten zorgde).

Die 'grafische' muiscursors in textmode kwamen pas later omdat je daarvoor een ander schermfont in textmode moest kunnen laden, en dat kon (en kan) niet met Hercules of CGA, dat kwam pas met de EGA kaart. Maar EGA was voor veel hobbyisten met een monochrome monitor niet aantrekkelijk omdat je dan ook meteen een andere monitor moest kopen om iets met kleur te kunnen doen en kleurenmonitoren waren toen duur. Je kon een EGA kaart wel gebruiken met een monochrome monitor maar daar schoot je qua resolutie niets mee op, integendeel. EGA bood in grafische mode een maximale resolutie van 640×350 tegenover 720×348 voor Hercules. En in textmode bleef alles bij hetzelfde in vergelijking met MDA, afgezien dan van de mogelijkheid om in textmode met user defined fonts te kunnen werken (wat interessant kon zijn als je bijvoorbeeld tekstverwerking in het Russisch wilde doen).

Grafische muiscursors in textmode heb ik voor het eerst gezien bij een wat latere versie van de legendarische Norton Utilities. Borland hield het voor de IDE van Turbo Pascal altijd bij een gewoon textmode blokje voor de muiscursor. Wat oudere versies van de IDE hadden trouwens helemaal geen muisondersteuning.

quote:

En volgens mij had DOS destijds ook nog een soort van B-drive emulatie? Als je naar B: ging terwijl je die drive niet had, dan vroeg 'ie je om een andere diskette in het station te stoppen. En als je weer terug ging naar A:, dan checkte 'ie het serienummer van de disk in het station, als die niet met de ouwe "A:" floppy overeen kwam vroeg 'ie je om weer terug te wisselen.

Dat werkt nog steeds zo in een command line venster onder Windows, als je althans nog een interne floppy drive in je systeem hebt. Maar die serienummers kwamen pas later, met MS-DOS 4.01 in 1988. Oudere versies hadden geen serienummers. Je kon een floppy wel een volumelabel geven met het commando LABEL en als je dan met slechts één floppy drive werkte dan kon het systeem aan de hand van die labels de bron- en doelfloppy van elkaar onderscheiden. Maar de meeste mensen gebruikten geen volumelabels of geen consistente labels. Dan kon het systeem de bron- en doelfloppy feitelijk niet van elkaar onderscheiden, en als je dan een verkeerde floppy in de drive stopte wanneer er om de doelfloppy werd gevraagd kon het gebeuren dat je de data op die floppy corrupt maakte.

[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 21-09-2016 16:08:35 ]