Zwaluw & Enk Ervaringen gezocht

Geen ervaring mee. Maar in ieder geval succes gewenst met welke behandeling dan ook.

Waar woon je? Wat zijn je klachten en/of diagnose?

Ik heb hier 10 jaar geleden gezeten. Op de Zwaluw. Mij heeft het veel geholpen, dankzij het programma en dankzij de steun van mede-cliënten. Echter ik ken ook mensen die het helemaal niet goed is bevallen.

Ik spreek dus over 10 jaar geleden. Wat ik toen meemaakte en achteraf realiseer, was dat de therapeuten zeer weinig betrokken waren. Ik heb dat zelf ook wel ondervonden, maar ik heb gezien dat andere cliënten schandalig slecht werden behandeld. Je hebt altijd een paar maanden de tijd nodig om te zien of de behandeling bij jou aanslaat. Als dat niet voldoende het geval was, werd je weggestuurd met een verwijsbriefje naar de GGZ. Dan zaten ze weer thuis, terwijl ze een paar dagen ervoor midden in hun behandeling zaten en daardoor emotioneel helemaal ontregeld waren.

Misschien is het nu allemaal verbeterd hoor. Maar ik ben NIET! te spreken over wat ik daar had meegemaakt. De behandelaars - met uitzondering van wat sociotherapeuten die wel heel betrokken en hulpvaardig waren - vond ik erg afstandelijk en rigide. Alles behoorde je maar in de groep te bespreken. Ik snap waarom ze dat doen, maar ze waren er veel te rigide in. Soms zijn gevoelens zo beladen dat het gewoon echt niet lukt om ze te delen.

Bij een intensieve groepsbehandeling moet je er sowieso rekenen op een paar mensen die extra moeilijk in de omgang zijn en je veel spanning kunnen geven. Er zit altijd wel een narcist bij bijvoorbeeld. Hoe moeilijk dat ook is; in die zin is dat wel een goede training voor jezelf, want in real life zal je ook dat soort mensen tegenkomen en je moet leren daarmee om te gaan. Bijvoorbeeld hun kwetsende gedrag niet te persoonlijk op te vatten.

De meesten zijn eigenlijk gewoon 'normaal', alleen onzeker over zichzelf. Bij hen kan je erkenning en herkenning vinden. Dat is ook hetgeen waarom ik persoonlijk wel baat had bij de behandeling.instabiel mensen die je beter kunnen begrijpen als de meeste andere mensen en daar kan je erg vanop knappen en sterker worden.

Toch zijn zij wel emotioneel instabiel en zodoende kunnen ze onbetrouwbaar zijn. Na een intensieve therapie wil je vaak contact houden met anderen. En dat loopt vaak fout met soms hele nare gevolgen. Ik neem dat hen niet (meer) kwalijk, maar wel de Zwaluw/Enk dat ik en mijn groepsgenoten er niet op werden voorbereid.

Ik besef dat ik je waarschijnlijk nu extra in de war hebt gemaakt. Als je toch voor deze instelling kiest, hoop ik dat het goed bij je aanslaat. En bij velen is dat ook wel gebeurd.

Maar mijn advies is toch ook je op andere instellingen te richten. Je kan ook terecht bij de Viersprong, Scelta, PuntP of PsyQ. Maak je keuze niet op basis van afstand maar op basis van zorgkwaliteit.

Feel free to send me a PM als je nog vragen hebt

Zo te lezen kan jij wel goed relativeren en heb jij al veel zelfinzicht. Ik heb tijdens mijn behandeling meerdere mensen met PTSS meegemaakt en bij de meesten sloeg het wel aan. Mensen met dissociatie zijn daar veel en ze weten wel hoe je daarmee moet omgaan. Als het echt in die mate zo slecht met je gaat dat je voor een dagje op een gesloten afdeling moet worden opgenomen, dan kan dat. En als je daarvan weer enigzins herstelt bent, doe je gewoon weer mee.

Ook voor anorexia of eetproblemen kan je worden behandeld.

Mijn idee nu is dat je daar wel op je plek kan zijn.

Degenen die over de Zwaluw/Enk klagen, zijn wat ik heb meegemaakt veel mensen die achteraf een andere stoornis blijken te hebben. Ik heb weet ik sinds kort ADD, maar dat werd daar niet herkend. Ook mijn borderline-thematiek werd niet herkend, want daar was ik volgens hen niet impulsief genoeg voor. Maar ik blijk wel degelijk borderline-trekken te hebben. Volgens hen piekerde ik gewoon teveel; er werd geen aandacht besteed aan de inhoud waarover ik piekerde. Daarmee ben ik achteraf vastgelopen.

Je moet het zien dat je in een leefmilieu wordt gezet en je moet het zoveel mogelijk met elkaar oplossen. Er zijn geen psychologen of therapeuten waar je individueel iets mee deelt. Dat doe je met je groepsgenoten.

De setting is wel erg beschermd en disciplinair. Vooral in de Zwaluw leef je erg met elkaar: koken, afwassen, boodschappen doen, schoonmaken. Dat heeft mij wel goed gedaan. Ik ben absoluut dankzij de Zwaluw en het naprogramma van de Enk een ander persoon geworden in positieve zin.

Je moet in de groep passen. Voor sommigen ging dat helaas niet op. Maar nogmaals mijn indruk nu zegt dat jij er wel tussen zou kunnen passen.

Nogmaals. Hou rekening met de moeilijkere mensen. Maar die heb je ook elders. En sta op je strepen wanneer dat nodig is tegenover de therapeuten: je hoeft het niet altijd met hun eens te zijn

Ten tijde van de Zwaluw overheersten mijn angsten nogal. Dat werd bij de behandeling veel minder en ik was daarna gemotiveerd om mijn leven op te pakken. Maar ik kon niet omgaan met gevoelens van afwijzing. Toen mijn relatie op een nare manier uitging, stortte mijn wereld in elkaar en kwam ik weer in oude patroon. Daarna werd bij de Viersprong borderline geconstateerd en ging ik mentalisation based treatment doen.

Ik heb nog steeds moeite met mijn emotieregulatie, maar ik kan wel beter relativeren nu waardoor spanning niet zo snel hoog oploopt.

Eigenlijk moet je dan vanzelf je leven op kunnen pakken, maar dat ging bij mij niet voldoende. Op een goede dag lukte het mij om de teringzooi in mijn huis op te ruimen en te sporten. Maar de volgende dag lag ik dan de hele dag in bed. Ik voelde mij een luie lamzak. Heb het hele internet afgespeurd op zoek naar therapeuten die niet persé in mijn emoties willen duiken maar mij willen leren structuur in mijn leven te brengen. Lijstjes en planningen werkten niet. Uiteindelijk kwam ik toch uit op ADD. Ik liet mij testen en ik blijk het te hebben

Wat voor jou misschien ook een goed advies is:

- doe eerst de Zwaluw of Enk, zodat je je emoties in die mate kan leren reguleren dat je niet meer in crisis verschijnt en je dissociatie onder controle hebt en een goed eetpatroon kan ontwikkelen.

Als de klinische of dagklinische fase voorbij is, dringen ze er waarschijnlijk sterk op aan dat je de tweedaagse gaat doen. Dat kan heel goed helpen. Maar wat doe je erna dan?

Bespreek dat alvast bij de intake. Je zou bijvoorbeeld na de Zwaluw of Enk ergens anders mentalisation based treatment kunnen volgen. Of dialectische gedragstherapie of schematherapie

Als de sfeer goed voelt, is het waarschijnlijk ook de beste keuze.

Ondanks dat het zwaar was, heb ik er ook veel leuke momenten beleefd. We gingen bij de Zwaluw ook weleens naar een café, bijvoorbeeld als iemand zijn laatste avond op de kliniek had. En bij de slaapzaal was een soort woonruimte en daar gingen we ook vaak een film kijken.

Je wordt ook bij de Zwaluw aangespoord om na een paar maanden 'structurele avonden' te volgen. Dat houdt in dat je een avond zelf wat gaat doen buiten de kliniek om. Amersfoort is een leuke stad. Ik ging dan naar de sportschool. Maar in zo'n stad kan je vanalles doen. En de omringende bossen zijn mooi

De eerste weken dat je daar zit, zullen je klachten zeer waarschijnlijk erger worden. Logisch, want je komt uit je comfortzone. In jouw geval zou het bijvoorbeeld kunnen dat je meer of heftiger gaat dissociëren of nachtmerries of paniekaanvallen krijgt. Is heel eng maar het hoort erbij. Je wordt daar heel goed opgevangen. In eerste instantie zullen andere cliënten je helpen het te kunnen hanteren. Lukt dat niet, dan komt de sociotherapeut erbij. In uiterste geval kom je terecht op gesloten afdeling waar je zo kort mogelijk verblijft en daarna doe je weer mee.

Je maakt van tevoren duidelijke afspraken om niet te vallen in destructief gedrag, zoals verslaving, agressie, automutilatie of suicidepogingen. Doe je dat toch, krijg je een officiele waarschuwing en zet je je behandeling op het spel. Ze zijn daar echt heel streng in. De regels zijn in principe voor iedereen hetzelfde. Maar het hangt ook per persoon af, want voor de één is bepaald gedrag destructiever dan voor de ander.

De bedoeling is dat je gezond gedrag aan gaat leren om je spanning en emoties te kunnen reguleren. Als je bijvoorbeeld boosheid voelt opkomen, is het beter dat je bijvoorbeeld even weg gaat en tegen een boom gaat trappen dan dat je met spullen gaat gooien of iedereen verbaal gaat uitschelden. Heb je neiging tot automutilatie of merk je dat je gaat dissocieren / in je hoofd gaat zitten: ga dan met iemand praten. Vaak is dat al heel effectief om de spanning te doen laten zakken. Maar je moet ook leren doseren. Als je alleen maar over je eigen problemen praat om die spanning maar kwijt te kunnen, kunnen sommigen zich eraan irriteren. Dat wil je natuurlijk ook niet. En alles maar voor jezelf houden werkt evenmin. Dus je leert doseren. Wanneer is het OK om jezelf onder de aandacht te brengen en wanneer is het OK je te richten op iemand anders.

Misschien maak je wel mee dat één iemand in je groep continu wilt inbrengen. Dan ga je je eraan irriteren, maar je durft dat niet te zeggen uit angst de ander te kwetsen. Daarmee verandert er niks. Op den duur ga je experimenteren met je eigen gedrag en ga er toch wat van zeggen. Maar je irritatie is dan al zo hoog opgelopen dat het er heel bot uitkomt en je kwetst diegene inderdaad en je krijgt de rest ook nog tegen je. Allemaal erg confronterend maar ook erg leerzaam!

Na de behandeling zal je waarschijnlijk nog steeds klachten hebben en is alles nog niet opgelost. Maar je merkt dan wel dat je als persoon bent gegroeid en dat het destructieve gedrag behoorlijk is afgenomen.

Je zal mensen meemaken die gedurende de hele behandeling nauwelijks progressie ontwikkelen. Maar je zal ook meemaken dat bijvoorbeeld de 'ergste gevallen' helemaal transformeren tot personen die veel aangenamer zijn in de omgang.

Je maakt je eigen proces mee maar ook dat van anderen.

Kortom. Je gaat veel meemaken, maar de bedoeling is dat je er sterker uitkomt.

En nog een tip

Een beetje rebelleren mag best af en toe! Probeer je gevoel voor humor erin te houden.

Daar ben je niet de enige in hoor. Je gaat sowieso veel herkenning bij anderen vinden.

En met rebelleren bedoel ik bijvoorbeeld dat je een grap uithaalt.

En ik ging een keer met een groepje overdag wat drinken in Amersfoort. We hadden maar 3 kwartier de tijd, maar het was gezellig en vervolgens kwamen we 3 uur later terug en behoorlijk aangeschoten. Meerdere therapieblokken gemist en een hoop gelazer van met name de andere cliënten. De sociotherapeut vond het stiekem wel leuk dat ik me een keer had laten gaan en plezier had beleefd.

Kijk. Eigenlijk is er niets mis met jou. Dat weet je ergens ook wel. Maar voor jou voelt het anders. Je onzekerheid en angst maken dat je heel erg wordt belemmerd in het dagelijks leven. Je 'gezonde ik' - de persoon die je werkelijk bent - wordt overschaduwd door je persoonlijksstoornissen en PTSS. Bij zo'n behandeling komt je werkelijke persoonlijkheid meer naar voren en kom je erachter dat je helemaal niet zo slecht en minderwaardig bent als je je nu voelt.

Maar bespreek ook alvast bij intake wat je eventueel erna zou willen doen. Bijvoorbeeld mentalisation based treatment of schematherapie. Dan kunnen ze er rekening mee houden dat dat je aanspreekt en kan je later terwijl je nog in behandeling bent op de Zwaluw of Enk je alvast aanmelden voor zo'n behandeling. Anders komt er zo'n groot gat ertussen en ben je veel tijd kwijt.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 22:34 schreef Leliepostit het volgende:
Die 'gezonde ik' is er al bijn a 10 jaar niet meer, dus ik heb geen idee wie die persoon moet zijn.Ik wil na mijn tussen jaar wel gewoon aan mijn volle studie beginne, want ik wil wel bij blijven. Ik moet zoveel nog herkansen van dit jaar en ik zie niet hoe ik alles op een rijtje kan krijgen voor na mijn jaar behandeling. Alsof ik door de bomen het bos niet meer kan zien. Ik tel de dagen af tot ik wegga en mijn hele leven moet achterlaten voor iets onbekends. Het liefst wil ik uit de rijdende trein springen die naar de bestemming gaat. Ik wil vluchten, maar het heeft geen zin. Mijn benen zijn vastgevroren en kan niet weg.

Die gezonde 'ik' is er wel hoor! Alleen je psychische klachten en emoties vertroebelen je zelfbeeld. In jouw hoofd overheersen nu de gedachten dat jij niks waard bent en dat het nooit meer goed komt.

Dat is angst en verdriet die nu erg aanwezig is. Dat betekent echter zeker niet dat jij geen realiteitsbesef meer hebt. Je reageert hier op het forum heel helder en zelfbewust. Ik heb genoeg mensen hier meegemaakt die een stuk gekker zijn dan jij.

Geef jezelf de tijd en wees geduldig. Wanneer jij op de Zwaluw of Enk gaat leren je emoties te reguleren, kom je al een heel stuk verder. Dat is een proces waar je doorheen moet. De emoties die jij krampachtig probeert te blokkeren, moeten er juist uit. Maar natuurlijk niet in één keer, want dan word je overspoeld met angstaanvallen, dissociatie, woede en somberheid en neemt daarmee de neiging tot destructief gedrag toe.

Wat jij hier beschrijft, daar ben je absoluut niet de enige in!!! Ik snap heel goed dat je jouw problemen zo snel mogelijk opgelost wilt hebben, maar dat gaat helaas niet.

Hoe jouw herstel gaat verlopen, valt niet te voorspellen. Dat is bij iedereen uniek. De één herstelt heel snel en is na de Zwaluw/Enk in zoverre herstelt dat hij/zij het leven zelfstandig kan oppakken. Er zijn er ook waarbij het heel langzaam gaat of helemaal geen effect heeft. Maar bij de meesten zit het ertussenin. Vooral de structuur, veiligheid en de herkenning en erkenning die je daar krijgt, is heel helend.

Nogmaals mijn gevoel zegt dat jij er wel wat aan gaat hebben.

En waar je niet over durft te praten, daar kan je misschien wat mee met creatieve therapie, psychomotorische therapie of muziektherapie.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 17:47 schreef isax het volgende:

[..]

Past DGT dan niet beter bij je?

Misschien zinnig om naar te informeren.

Wachttijden spelen ook mee natuurlijk. Ik denk dat het beter is om met deze behandeling te starten dan weer 's 10 maanden te moeten wachten.

Wat zij beschrijft, is erg herkenbaar, want er zijn daar zoveel mensen die dezelfde gevoelens ervaren. Welke behandeling je ook doet: het is sowieso helend om je begrepen door anderen te voelen en dat je niet gek bent.

De Zwaluw/Enk is ten opzichte van andere behandelingen nogal ouderwets. Het is puur gericht op het afleren van destructief gedrag en aanleren hoe je op een gezondere manier je spanning kan reguleren.

Maar het is heel uitgebreid. Eigenlijk alles binnen de structuur die je daar krijgt, heeft min of meer een therapeutische functie. Zelfs bijvoorbeeld dat je de taak krijgt om de boodschappen te verzorgen of af te wassen.

Je maakt ook behoorlijk wat mee. Het kan erg gezellig zijn, want ondanks persoonlijkheidsstoornissen zijn het allemaal normale mensen. Maar omdat ze meer moeite hebben hun emoties te reguleren, loopt de spanning wel redelijk vaak op. Dat kan heftig en vermoeiend zijn. Maar tegelijkertijd krijg je ook iets van "hey, ik ben niet de enige die zo reageert!" En later ga je ook steeds meer begrijpen dat dat soort gevoelens eigenlijk heel normaal zijn en dat ieder mens die weleens ervaart.

Het verschil met iemand met een persoonlijkheidsstoornis zoals borderline of een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en iemand die dat niet heeft, is dat de mensen die het wel hebben meer moeite hebben om hun emoties te reguleren. Erfelijkheid heeft daar zeker mee te maken, maar ook dingen die je meemaakt vormen je.

Als je in je leven te weinig aandacht en liefde hebt ervaren, ontwikkel je een minderwaardigheidscomplex. Je zelfbeeld raakt dan zo vervormd dat het onrealistisch is. Je bent dan teveel overtuigd dat je minderwaardig bent en daarvanuit krijg je gedragsproblemen en psychische klachten. Je kan misschien rationeel bedenken dat je te min over jezelf denkt, maar je gevoel zegt dat het daadwerkelijk zo is.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 18:50 schreef isax het volgende:

[..]

Wat heb je aan een behandeling die niet de juiste voor je is?
Geloof me ik heb nogal wat wachtlijsten getrotseerd, zelfs wachtlijsten van langer dan een jaar, en ben toch van mening dat je niet voor minder moet gaan.

De viersprong heeft geloof ik een wachttijd groep, dan valt het best mee. Leer je iedereen kennen enzo. En er is altijd uitval waardoor je opeens maanden eerder aan de beurt bent.

Ik denk zelf dat de Zwaluw/Enk erg geschikt voor haar kan zijn, op basis van wat zij schrijft en op basis van wat ik daar zelf heb meegemaakt.

Ten eerste omdat ze de intake al gedaan heeft en al bijna kan beginnen. Ervan af zien en weer wachten brengt enorm veel stress. Dat raad ik zelf niet aan.

Ten tweede omdat ze schrijft ook last van dissociatief gedrag/herbelevingen te hebben. Als dat zou gebeuren, kan ze in alle veiligheid opgevangen worden. Ze schrijft tevens last te hebben van een eetstoornis: ook dat wordt daar behandeld.

Ik heb daar ook gezeten. Achteraf gezien met een diagnose die niet helemaal correct was. Maar mij heeft de structuur die ik daar kreeg en de hulp en steun van mijn groepsgenoten mij zoveel verder geholpen. Ik was er nog lang niet, maar de scherpe kanten waren er behoorlijk van af.

Je kan sowieso niet voorspellen hoe een behandeling zal verlopen. Perfecte behandelingen bestaan niet.

quote:

Op donderdag 11 augustus 2016 11:43 schreef Leliepostit het volgende:
Ik ga inderdaad wel door met Zwaluw&Enk, omdat ik tot nu toe een fijn gevoel had bij de mensen van de intake en de omgeving. Daarnaast kan ik eind deze maand beginnen. Als het binnen een maand of twee niet bevalt zal ik mij meteen inschrijven voor iets anders. Als je het niet probeert dan weet je het ook niet. Momenteel heb ik ook slecht nieuws gekregen vanuit mijn familie, waardoor opname nu wel heel erg fijn is voor rust en voor bescherming (van mezelf).DGT lijkt mij ook erg interessant om te doen, maar heel veel lijkt mij interessant om te doen. Er is zoveel en ik zie door de bomen het bos niet meer. Ik ga gewoon dit avontuur in en als het niet lukt dan hoop ik dat ik nog puf en zin heb om door te vechten met een andere behandeling.

En waar kom je dan terecht? De Zwaluw of de Enk?

Hou er rekening mee dat de eerste maanden het zwaarst worden. Je raakt dan emotioneel ontregeld en dat kan betekenen: meer angst, meer somberheid, meer neiging tot zelfdestructief gedrag, meer dissociatie.

Laat dat geen reden zijn om ermee te kappen, want dat is juist de bedoeling. Je moet toegang krijgen tot je gevoel.

Als je na een paar maanden merkt dat de behandeling 'iets' met je doet, of je dat nou als positief of negatief of beide ervaart, dan is het goed. Je bent daar sowieso niet alleen en andere clienten kunnen waarschijnlijk ook dingen herkennen bij jou en jou vertellen hoe dat bij hen eraan toe ging.

Het zou ook kunnen dat er na 2 maanden nog niet echt specifiek wat is veranderd bij jou. Dat hoeft niet persé te betekenen dat het bij jou niet aanslaat, want zo heb ik er ook meer gekend. Maar hou het dan wel in de gaten.