Franse vakantiekinderen, deel XVI: 7de editie!

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 19:36 schreef Meke het volgende:
Ik vind het stiekem toch wel jammer dat het is afgelopen hoor, meelezen was toch ook wel deel van mijn zomer geworden Is er nog contact geweest met de meiden deze zomer? Zijn jullie nog ingegaan op het aanbod om ze toch mee laten rijden met de stichting, een andere oplossing gevonden of is het bij cadeautjes en kaartjes gebleven?

We hebben zo af en toe contact. Het gaat heel goed met ze. Slimpie is met lof geslaagd voor een schoolexamen en branie is een echte puber. Die laatste krijgt over twee jaar voor haar achttiende een feest (ik stel me er een beetje zo'n tokkie gypsie wedding bij voor. ), waar ze nu al druk mee is. Dan zijn wij ook uitgenodigd en ze wil die dag als thema Nederland-Frankrijk. Dus het buffet moet daar ook een mix van worden en zo.Dus we wisselen nu culinaire informatie uit. Ik geloof dat ze vooral voor frikandellen wil gaan.
Maar wel heel leuk natuurlijk, dat ze het zo wil aanpakken.
Ze kwam laatst met een hele lofzang op ons, via messenger, en dat ze alles aan ons te danken had. Nou, dat vooral getemperd en ik wijt het maar aan de combinatie puberhormonen en Frans melodrama. Wel lief natuurlijk en fijn om te horen dat ze het waardevol heeft gevonden. Maar het is oprecht zo dat we vooral elkáár door die vakanties hebben gesleept. Met andere kinderen was het ons nooit gelukt. Helden zijn het, deze twee begripvolle en geduldige meiden!

Kortom: ik denk dat we hen weer zien op de gypsie wedding en anders mogelijk als één van beiden zelfstandig vliegen mag.
Wij missen zelf de vakanties niet, al komen de herinneringen eraan echt wel wekelijks ter sprake. Vooral omdat we zo vreselijk veel om en met die meiden hebben gelachen. Soms borrelen die vaste grapjes vanzelf weer op. En we zingen sommige liedjes op de radio in Frans fonetisch mee, dat gaat vanzelf en daar komen we nooit meer vanaf!