R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dag Fokkers,
Ik moet even mijn verhaal kwijt. Dit is iets waar ik al langer mee zit en ik wil het gewoon even opschrijven. Misschien is het herkenbaar voor sommigen, misschien ook niet.
Here goes: Ik voel me een flinke loser. Al een hele tijd. En dat is een kutgevoel.
De reden dat ik me een loser voel is niet op één dingetje of actie of situatie gebaseerd. Het is eigenlijk een algeheel gevoel door meerdere factoren die het gevoel samen opbrengen.
Allereerst, ik doe het in mijn leven denk ik niet slecht. Ik heb een vaste baan, die ik over het algemeen daadwerkelijk leuk vind. Ik heb een koophuis en mijn vaste lasten zijn dusdanig dat ik van mijn (modale) inkomen genoeg geld overhoud om ook wat te kunnen sparen zelfs.
Ik heb momenteel geen relatie, maar het 'loser' voelen heeft daar eigenlijk weinig mee te maken, gek genoeg.
Ik heb namelijk naast wat scharrels, twee keer in mijn leven een lange relatie gehad. Een van 3 jaar en een van vijf jaar. Met die van vijf jaar heb ik ook een poos samengewoond.
Het huisje-boompje-beestje ding heb ik al meegemaakt en ondanks dat ik dat wel fijn vond is het niet iets waar ik mijn geluk van laat afhangen.
Waarom ik me een loser voel is denk ik het algehele gevoel van, nauwelijks vrienden hebben (daar kom ik zo nog wel ff op terug) en niks bijzonders doen/meemaken dag in dag uit.
Het is gewoon doordeweeks naar werk... naar huis, savonds film kijken of wat gamen. The occassional porno kijken (want ja, dat doen mannen gewoon) en dan naar bed. Dikke vette sleur.
Und zzee next day, herhaalt dat riedeltje zich dan weer gewoon. Tot het vrijdag is en ik weekend heb, en weet je wat het enige is waar ik mij op verheug in het weekend?
Uitslapen. Yup. Ik ben geen ochtend mens. Dus ik lig dan graag tot 11 soms 12 uur gewoon in bed. Verder is het weekend dan best wel een struggle omdat ik vaak bij god niet weet wat ik moet doen.
Daar komt dus het onderdeel geen vrienden hebben. Ik heb wel een paar 'vrienden' ...zijn gasten die ik al heul lang ken, en zodoende is er nog wel voldoende bodem om af en toe af te spreken. Maar ik merk keer op keer dat het niet vanuit hun komt. IK stuur het whatsappje elke keer. Ik ben diegene die via FB eens een berichtje stuurt, of gewoon even opbelt. Niet hun.
Dus ja, als er dan afgesproken wordt enzo, dan is het omdat IK daar moeite voor heb gedaan. Anders zou het er letterlijk nooit van komen.
Goed. Lang verhaal enigszins kort proberen te maken. Ik voel me VAST. Ik voel me saai, ik voel me niet gewild, ik voel me een fucking loser. Zo'n gevoel van, als ik morgen omval dan zouden er een handjevol mensen op mijn begrafenis komen (waarvan mijn ouders ws de enigen zouden zijn die zouden huilen, en de rest zou er meer uit een awkward van 'tja... laat ik maar gaan' gevoel bij zijn)
Oh, en voordat het (uiteraard goedbedoelde) advies komt van "zoek vrienden, ga uit, ga op een sport, ga bij een club" ... trust me, been there, done that.
Ben een tijd lang naar de sportschool gegaan waar ik ook van die klasjes deed (bootcamp enzo) heb ik nul vriendschappen aan over gehouden. Iedereen deed gewoon zijn ding en ging daarna naar huis, je kwam er niet tussen.
Heb een tijd op atletiek gezeten. Wederom, mensen praten daar wel wat met je en er worden wat interesses uitgewisseld, maar verder dan dat ging-het-niet.
Oh, misschien ook nuttig om mijn leeftijd even te vermelden: ik ben 35. En daar zit 'm denk ik ook een groot deel van de crux. Bijna iedereen legt de fundatie voor zijn vriendschappen in zijn tienerjaren en begin twintig-jaren. En aangezien ik dat ook heb gedaan, maar diezelfde mensen van toen, verdomd weinig interesse meer tonen in het onderhouden van die vriendschap, merk ik dat het héél, erg lastig is om op deze leeftijd nog serieuze nieuwe vriendschappen op te bouwen.
Iedereen heeft op deze leeftijd alles namelijk al voor elkaar. Meeste hebben relaties en/of kinderen. Drukke baan, huisje, boompje beestje... en uiteraard al hun eigen bestaande vriendenclubje, waar jij noooo way meer tussen gaat komen.The game's done dude. Je hebt de boot gemist.
Dat gevoel een beetje.....
Sorry voor het lange verhaal. Als mensen het willen aanvullen met hun eigen ervaringen,of adviezen feel free
en sowieso iedereen bedankt die de tijd heeft genomen deze lap tekst door te lezen 
Ik moet even mijn verhaal kwijt. Dit is iets waar ik al langer mee zit en ik wil het gewoon even opschrijven. Misschien is het herkenbaar voor sommigen, misschien ook niet.
Here goes: Ik voel me een flinke loser. Al een hele tijd. En dat is een kutgevoel.
De reden dat ik me een loser voel is niet op één dingetje of actie of situatie gebaseerd. Het is eigenlijk een algeheel gevoel door meerdere factoren die het gevoel samen opbrengen.
Allereerst, ik doe het in mijn leven denk ik niet slecht. Ik heb een vaste baan, die ik over het algemeen daadwerkelijk leuk vind. Ik heb een koophuis en mijn vaste lasten zijn dusdanig dat ik van mijn (modale) inkomen genoeg geld overhoud om ook wat te kunnen sparen zelfs.
Ik heb momenteel geen relatie, maar het 'loser' voelen heeft daar eigenlijk weinig mee te maken, gek genoeg.
Ik heb namelijk naast wat scharrels, twee keer in mijn leven een lange relatie gehad. Een van 3 jaar en een van vijf jaar. Met die van vijf jaar heb ik ook een poos samengewoond.
Het huisje-boompje-beestje ding heb ik al meegemaakt en ondanks dat ik dat wel fijn vond is het niet iets waar ik mijn geluk van laat afhangen.
Waarom ik me een loser voel is denk ik het algehele gevoel van, nauwelijks vrienden hebben (daar kom ik zo nog wel ff op terug) en niks bijzonders doen/meemaken dag in dag uit.
Het is gewoon doordeweeks naar werk... naar huis, savonds film kijken of wat gamen. The occassional porno kijken (want ja, dat doen mannen gewoon) en dan naar bed. Dikke vette sleur.
Und zzee next day, herhaalt dat riedeltje zich dan weer gewoon. Tot het vrijdag is en ik weekend heb, en weet je wat het enige is waar ik mij op verheug in het weekend?
Uitslapen. Yup. Ik ben geen ochtend mens. Dus ik lig dan graag tot 11 soms 12 uur gewoon in bed. Verder is het weekend dan best wel een struggle omdat ik vaak bij god niet weet wat ik moet doen.
Daar komt dus het onderdeel geen vrienden hebben. Ik heb wel een paar 'vrienden' ...zijn gasten die ik al heul lang ken, en zodoende is er nog wel voldoende bodem om af en toe af te spreken. Maar ik merk keer op keer dat het niet vanuit hun komt. IK stuur het whatsappje elke keer. Ik ben diegene die via FB eens een berichtje stuurt, of gewoon even opbelt. Niet hun.
Dus ja, als er dan afgesproken wordt enzo, dan is het omdat IK daar moeite voor heb gedaan. Anders zou het er letterlijk nooit van komen.
Goed. Lang verhaal enigszins kort proberen te maken. Ik voel me VAST. Ik voel me saai, ik voel me niet gewild, ik voel me een fucking loser. Zo'n gevoel van, als ik morgen omval dan zouden er een handjevol mensen op mijn begrafenis komen (waarvan mijn ouders ws de enigen zouden zijn die zouden huilen, en de rest zou er meer uit een awkward van 'tja... laat ik maar gaan' gevoel bij zijn)
Oh, en voordat het (uiteraard goedbedoelde) advies komt van "zoek vrienden, ga uit, ga op een sport, ga bij een club" ... trust me, been there, done that.
Ben een tijd lang naar de sportschool gegaan waar ik ook van die klasjes deed (bootcamp enzo) heb ik nul vriendschappen aan over gehouden. Iedereen deed gewoon zijn ding en ging daarna naar huis, je kwam er niet tussen.
Heb een tijd op atletiek gezeten. Wederom, mensen praten daar wel wat met je en er worden wat interesses uitgewisseld, maar verder dan dat ging-het-niet.
Oh, misschien ook nuttig om mijn leeftijd even te vermelden: ik ben 35. En daar zit 'm denk ik ook een groot deel van de crux. Bijna iedereen legt de fundatie voor zijn vriendschappen in zijn tienerjaren en begin twintig-jaren. En aangezien ik dat ook heb gedaan, maar diezelfde mensen van toen, verdomd weinig interesse meer tonen in het onderhouden van die vriendschap, merk ik dat het héél, erg lastig is om op deze leeftijd nog serieuze nieuwe vriendschappen op te bouwen.
Iedereen heeft op deze leeftijd alles namelijk al voor elkaar. Meeste hebben relaties en/of kinderen. Drukke baan, huisje, boompje beestje... en uiteraard al hun eigen bestaande vriendenclubje, waar jij noooo way meer tussen gaat komen.The game's done dude. Je hebt de boot gemist.
Dat gevoel een beetje.....
Sorry voor het lange verhaal. Als mensen het willen aanvullen met hun eigen ervaringen,of adviezen feel free
en sowieso iedereen bedankt die de tijd heeft genomen deze lap tekst door te lezen
Dat dat van je vrienden je dwars zit kan ik heel goed begrijpen, helemaal als je het wel hebt geprobeerd. Je moet vaak geluk hebben dat je bij bepaalde activiteiten mensen tegenkomt met wie het zo goed klikt dat je ook buiten die interesse gewoon af kan spreken.
Dat je leven een sleur is in jouw ogen is vervelend. Heb dat zelf ook wel een keer gehad. Punt is dat dat bij de meeste mensen eigenlijk wel zo is. Het stoort ze alleen wat minder. Ik denk dat de meeste mensen (mijn vrienden en kennissen in ieder geval) eigenlijk elke week wel een beetje dezelfde dingen doen. Je kan het spannend proberen te maken, maar dat begint bij jezelf. Eens ergens naartoe gaan waar je anders nooit naartoe zou gaan, etc. Ik doe zelf ook vaak de standaard dingetjes, maar ik loop niet met het gevoel rond dat ik in een sleur zit. Je kan nou eenmaal niet elke week continue andere spannende dingen doen.
Ik plan gewoon altijd iets heel erg leuks een paar weken/maanden van te voren zodat ik wat enorm leuks en spannends heb om naar uit te kijken. Vakanties bijvoorbeeld. Dan stoort het me dus veel minder dat de normale weken eigenlijk standaard een beetje worden ingevuld. Ik haal daar al genoeg plezier uit, dus dat scheelt ook.
Heb je ooit een huisdier overwogen? Dat je in ieder geval niet thuiskomt in een leeg huis? Altijd fijn om opgewacht te worden door een paar katten of een hond (mits je niet hele lange dagen maakt). Kan je plezier wellicht ook wat verhogen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-07-2016 10:04:01 ]
Dat je leven een sleur is in jouw ogen is vervelend. Heb dat zelf ook wel een keer gehad. Punt is dat dat bij de meeste mensen eigenlijk wel zo is. Het stoort ze alleen wat minder. Ik denk dat de meeste mensen (mijn vrienden en kennissen in ieder geval) eigenlijk elke week wel een beetje dezelfde dingen doen. Je kan het spannend proberen te maken, maar dat begint bij jezelf. Eens ergens naartoe gaan waar je anders nooit naartoe zou gaan, etc. Ik doe zelf ook vaak de standaard dingetjes, maar ik loop niet met het gevoel rond dat ik in een sleur zit. Je kan nou eenmaal niet elke week continue andere spannende dingen doen.
Ik plan gewoon altijd iets heel erg leuks een paar weken/maanden van te voren zodat ik wat enorm leuks en spannends heb om naar uit te kijken. Vakanties bijvoorbeeld. Dan stoort het me dus veel minder dat de normale weken eigenlijk standaard een beetje worden ingevuld. Ik haal daar al genoeg plezier uit, dus dat scheelt ook.
Heb je ooit een huisdier overwogen? Dat je in ieder geval niet thuiskomt in een leeg huis? Altijd fijn om opgewacht te worden door een paar katten of een hond (mits je niet hele lange dagen maakt). Kan je plezier wellicht ook wat verhogen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-07-2016 10:04:01 ]
dat is een hele goede tip.quote:[b]Op donderdag 21 juli 2016 10:00 schreef AlwaysHappy het volgende:[/b.
Heb je ooit een huisdier overwogen? Dat je in ieder geval niet thuiskomt in een leeg huis? Altijd fijn om opgewacht te worden door een paar katten of een hond (mits je niet hele lange dagen maakt). Kan je plezier wellicht ook wat verheugen.
Praat hier eens over met je vrienden als je durft. Daar kan je erg positieve feedback op krijgen die je ogen kunnen openen....quote:
Dag Fokkers,
Ik moet even mijn verhaal kwijt. Dit is iets waar ik al langer mee zit en ik wil het gewoon even opschrijven. Misschien is het herkenbaar voor sommigen, misschien ook niet.
Here goes: Ik voel me een flinke loser. Al een hele tijd. En dat is een kutgevoel.
De reden dat ik me een loser voel is niet op één dingetje of actie of situatie gebaseerd. Het is eigenlijk een algeheel gevoel door meerdere factoren die het gevoel samen opbrengen.
Allereerst, ik doe het in mijn leven denk ik niet slecht. Ik heb een vaste baan, die ik over het algemeen daadwerkelijk leuk vind. Ik heb een koophuis en mijn vaste lasten zijn dusdanig dat ik van mijn (modale) inkomen genoeg geld overhoud om ook wat te kunnen sparen zelfs.
Ik heb momenteel geen relatie, maar het 'loser' voelen heeft daar eigenlijk weinig mee te maken, gek genoeg.
Ik heb namelijk naast wat scharrels, twee keer in mijn leven een lange relatie gehad. Een van 3 jaar en een van vijf jaar. Met die van vijf jaar heb ik ook een poos samengewoond.
Het huisje-boompje-beestje ding heb ik al meegemaakt en ondanks dat ik dat wel fijn vond is het niet iets waar ik mijn geluk van laat afhangen.
Waarom ik me een loser voel is denk ik het algehele gevoel van, nauwelijks vrienden hebben (daar kom ik zo nog wel ff op terug) en niks bijzonders doen/meemaken dag in dag uit.
Het is gewoon doordeweeks naar werk... naar huis, savonds film kijken of wat gamen. The occassional porno kijken (want ja, dat doen mannen gewoon) en dan naar bed. Dikke vette sleur.
Und zzee next day, herhaalt dat riedeltje zich dan weer gewoon. Tot het vrijdag is en ik weekend heb, en weet je wat het enige is waar ik mij op verheug in het weekend?
Uitslapen. Yup. Ik ben geen ochtend mens. Dus ik lig dan graag tot 11 soms 12 uur gewoon in bed. Verder is het weekend dan best wel een struggle omdat ik vaak bij god niet weet wat ik moet doen.
Daar komt dus het onderdeel geen vrienden hebben. Ik heb wel een paar 'vrienden' ...zijn gasten die ik al heul lang ken, en zodoende is er nog wel voldoende bodem om af en toe af te spreken. Maar ik merk keer op keer dat het niet vanuit hun komt. IK stuur het whatsappje elke keer. Ik ben diegene die via FB eens een berichtje stuurt, of gewoon even opbelt. Niet hun.
Dus ja, als er dan afgesproken wordt enzo, dan is het omdat IK daar moeite voor heb gedaan. Anders zou het er letterlijk nooit van komen.
Goed. Lang verhaal enigszins kort proberen te maken. Ik voel me VAST. Ik voel me saai, ik voel me niet gewild, ik voel me een fucking loser. Zo'n gevoel van, als ik morgen omval dan zouden er een handjevol mensen op mijn begrafenis komen (waarvan mijn ouders ws de enigen zouden zijn die zouden huilen, en de rest zou er meer uit een awkward van 'tja... laat ik maar gaan' gevoel bij zijn)
Oh, en voordat het (uiteraard goedbedoelde) advies komt van "zoek vrienden, ga uit, ga op een sport, ga bij een club" ... trust me, been there, done that.
Ben een tijd lang naar de sportschool gegaan waar ik ook van die klasjes deed (bootcamp enzo) heb ik nul vriendschappen aan over gehouden. Iedereen deed gewoon zijn ding en ging daarna naar huis, je kwam er niet tussen.
Heb een tijd op atletiek gezeten. Wederom, mensen praten daar wel wat met je en er worden wat interesses uitgewisseld, maar verder dan dat ging-het-niet.
Oh, misschien ook nuttig om mijn leeftijd even te vermelden: ik ben 35. En daar zit 'm denk ik ook een groot deel van de crux. Bijna iedereen legt de fundatie voor zijn vriendschappen in zijn tienerjaren en begin twintig-jaren. En aangezien ik dat ook heb gedaan, maar diezelfde mensen van toen, verdomd weinig interesse meer tonen in het onderhouden van die vriendschap, merk ik dat het héél, erg lastig is om op deze leeftijd nog serieuze nieuwe vriendschappen op te bouwen.
Iedereen heeft op deze leeftijd alles namelijk al voor elkaar. Meeste hebben relaties en/of kinderen. Drukke baan, huisje, boompje beestje... en uiteraard al hun eigen bestaande vriendenclubje, waar jij noooo way meer tussen gaat komen.The game's done dude. Je hebt de boot gemist.
Dat gevoel een beetje.....
Sorry voor het lange verhaal. Als mensen het willen aanvullen met hun eigen ervaringen,of adviezen feel free
Och herkenbaar, maak mij er tegenwoordig niet druk meer om, ik ga ook niet de hele tijd achter mensen aan appen, verjaardagen sla ik voor een groot deel gewoon over ( reden: ik liep alle verjaardagen langs en toen ik jarig was had niemand tijd, want stel dat je een cadeautje moet kopen) Heb een paar goede vrienden en daar doe ik af en toe wat mee, moet zeggen, denk niet dat anderen het altijd zo leuk hebben, vaak valt dat ook vies tegen.
Laatst was ik met een kennis op pad en overal waar we kwamen was het, hey, hoi, en moi.
Nah, zegt ze, jij kent ook iedereen! Tja misschien omdat ik eigenlijk overal wel kom en zij altijd thuis zit bij de kinderen.
Laatst was ik met een kennis op pad en overal waar we kwamen was het, hey, hoi, en moi.
Nah, zegt ze, jij kent ook iedereen! Tja misschien omdat ik eigenlijk overal wel kom en zij altijd thuis zit bij de kinderen.
Verder vind ik dat TS niet echt een reden heeft om zich een loser te voelen.
[ Bericht 75% gewijzigd door #ANONIEM op 21-07-2016 10:12:30 ]
[ Bericht 75% gewijzigd door #ANONIEM op 21-07-2016 10:12:30 ]
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Even wat verwijderd en een post aangepast. Laten we ons best doen om TS te helpen. Niet de situatie naar jezelf toe trekken of off-topic posts gaan uitlokken. Thanks 
quote:
Even wat verwijderd en een post aangepast. Laten we ons best doen om TS te helpen. Niet de situatie naar jezelf toe trekken of off-topic posts gaan uitlokken. Thanks
Was allebei ontopic maar gooi maar weer weg idd.
Gooi deze ook maar weg.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Je hoeft geen ladingen vrienden te hebben om een leuk leven te hebben. Kwaliteit over kwantiteit. Ga dingen doen omdat jij ze leuk vindt en je leert vanzelf mensen kennen met dezelfde interesses. Niet van de een op de andere dag, maar als je lekker in je vel zit leg je veel makkelijker contact.
Dat je op 'oudere' leeftijd geen vriendschappen meer kunt sluiten is onzin, maar je moet niet als een of ander bedelend hondje je afhankelijk opstellen. Onafhankelijkheid en plezier uitstralen nodigt mensen uit tot interesse tonen, het tegenovergestelde niet.
Dat je op 'oudere' leeftijd geen vriendschappen meer kunt sluiten is onzin, maar je moet niet als een of ander bedelend hondje je afhankelijk opstellen. Onafhankelijkheid en plezier uitstralen nodigt mensen uit tot interesse tonen, het tegenovergestelde niet.
Ja doei.
Heh... thanks voor de reacties so far.
Vind het overigens wel grappig dat sommigen zeggen dat ik geen reden/recht heb om me een loser te voelen.
Die 'tough love' kan ik ook wel waarderen hoor. Misschien is het voor een klein deel ook waar. Zoals ik zei, ik kan het slechter doen.... ben tenminste niet werkloos, heb een leuk huisje, een auto voor de deur (die ik de helft vd tijd niet eens gebruik omdat ik liever naar mijn werk fiets )
Dus ja, things could be worse. Dat weet ik.
Tegelijkertijd heb ik het 'loser' gevoel toch nog regelmatig....en dat sucks gewoon.
Misschien is het wel een beginnende midlife crisis?
Dat gevoel van..... dus dit is het? Het kan alleen nog maar bergaf gaan vanaf hier?
Oh en wbt huisdier, sorry! Heb ik helemaal niet vermeld in mijn verhaal.... maar ik woon samen met een lief, soms autistisch poezenbeest.
Die zo nu en dan, wanneer zij er zin in heeft, genegenheid toont in de vorm van een kopje geven of op schoot komen liggen.
Dus ja, typisch een kat. Doet alleen lief wanneer zij er zin in heeft, maar toch houd ik van haar
Vind het overigens wel grappig dat sommigen zeggen dat ik geen reden/recht heb om me een loser te voelen.
Die 'tough love' kan ik ook wel waarderen hoor. Misschien is het voor een klein deel ook waar. Zoals ik zei, ik kan het slechter doen.... ben tenminste niet werkloos, heb een leuk huisje, een auto voor de deur (die ik de helft vd tijd niet eens gebruik omdat ik liever naar mijn werk fiets
)Dus ja, things could be worse. Dat weet ik.
Tegelijkertijd heb ik het 'loser' gevoel toch nog regelmatig....en dat sucks gewoon.
Misschien is het wel een beginnende midlife crisis?
Dat gevoel van..... dus dit is het? Het kan alleen nog maar bergaf gaan vanaf hier?
Oh en wbt huisdier, sorry! Heb ik helemaal niet vermeld in mijn verhaal.... maar ik woon samen met een lief, soms autistisch poezenbeest.
Die zo nu en dan, wanneer zij er zin in heeft, genegenheid toont in de vorm van een kopje geven of op schoot komen liggen. Dus ja, typisch een kat. Doet alleen lief wanneer zij er zin in heeft, maar toch houd ik van haar
Je zegt in de OP dat je geen ochtendmens bent en je daarom tot 11-12 uur in je bed ligt. Zou dat ook een reden kunnen zijn dat je daarom in het weekend ook maar weinig mensen tegenkomt? Ik bedoel, zaterdag is vaak wel een dag waarop er in een dorp/stad wat te beleven valt en wellicht ook wat vroeger op de dag. Ervan uitgaande dat je dan pas 14:00(?) op gang komt en de dag min of meer al voorbij is.
Ga je verder wel goed met je familie om? Neven, nichten, broers, zussen waarmee je dingen kan doen? Vriendenkring van hun, door het ondernemen van activiteiten waarbij ze iemand meenemen, zodat je met nieuwe mensen in aanraking komt?
Lastige situatie wel, ook omdat je zegt dat je al dingen hebt ondernomen om met mensen in contact te komen maar die weinig hebben opgeleverd.
Succes in ieder geval.
Ga je verder wel goed met je familie om? Neven, nichten, broers, zussen waarmee je dingen kan doen? Vriendenkring van hun, door het ondernemen van activiteiten waarbij ze iemand meenemen, zodat je met nieuwe mensen in aanraking komt?
Lastige situatie wel, ook omdat je zegt dat je al dingen hebt ondernomen om met mensen in contact te komen maar die weinig hebben opgeleverd.
Succes in ieder geval.
Dan had je moeten voorstellen om eens zaterdagavond uit te gaan.quote:
Heb een tijd op atletiek gezeten. Wederom, mensen praten daar wel wat met je en er worden wat interesses uitgewisseld, maar verder dan dat ging-het-niet.
5 Ferrari's op videoband!
Vriendschappen zie ik ook ontstaan tussen mensen die veel ouder zijn dan jij. Dus het is wel mogelijk. Maar vaak zie je dat die vriendschappen meer gebaseerd zijn op een onderlinge band dan op het feit dat je toevallig met elkaar opgescheept zat in de klas. Dus op iets dat je met elkaar deelt of met elkaar meemaakt.
Dat het op de sportschool mislukt is dat is dan ook niet zo raar. Je bent er enkel om te sporten en bouwt er niet een band op met mensen. Het is geen plek waar mensen zich bijzonder open naar elkaar stellen.
Een band opbouwen met mensen gebeurt sneller in een omgeving waar gedeelde interesses zijn. Wat zijn je interesses eigenlijk? Zet die op een rijtje en ga daarna uitzoeken waar je mensen kunt vinden die dat met je delen. Daar ontstaat de basis voor vriendschappen meestal.
Dat het op de sportschool mislukt is dat is dan ook niet zo raar. Je bent er enkel om te sporten en bouwt er niet een band op met mensen. Het is geen plek waar mensen zich bijzonder open naar elkaar stellen.
Een band opbouwen met mensen gebeurt sneller in een omgeving waar gedeelde interesses zijn. Wat zijn je interesses eigenlijk? Zet die op een rijtje en ga daarna uitzoeken waar je mensen kunt vinden die dat met je delen. Daar ontstaat de basis voor vriendschappen meestal.
Ga een hobbie zoeken. En dan iets wat jij echt echt echt heel heel heel leuk vind!quote:
Oh, en voordat het (uiteraard goedbedoelde) advies komt van "zoek vrienden, ga uit, ga op een sport, ga bij een club" ... trust me, been there, done that.
Ben een tijd lang naar de sportschool gegaan waar ik ook van die klasjes deed (bootcamp enzo) heb ik nul vriendschappen aan over gehouden. Iedereen deed gewoon zijn ding en ging daarna naar huis, je kwam er niet tussen.
Heb een tijd op atletiek gezeten. Wederom, mensen praten daar wel wat met je en er worden wat interesses uitgewisseld, maar verder dan dat ging-het-niet.
Oh, misschien ook nuttig om mijn leeftijd even te vermelden: ik ben 35. En daar zit 'm denk ik ook een groot deel van de crux. Bijna iedereen legt de fundatie voor zijn vriendschappen in zijn tienerjaren en begin twintig-jaren. En aangezien ik dat ook heb gedaan, maar diezelfde mensen van toen, verdomd weinig interesse meer tonen in het onderhouden van die vriendschap, merk ik dat het héél, erg lastig is om op deze leeftijd nog serieuze nieuwe vriendschappen op te bouwen.
Praat erover met mensen op een club, bij een uitje, een evenement, een Meetup.
Leg connecties, rondom dat onderwerp. Als je het leuk vind om daar over te praten maakt het niet eens uit of ze een relatie hebben of niet. Of wat ze van jou vinden.
Als je gaat pokemon go-en om vrienden te vinden, dan gaat het niet lukken. Als je gaat pokemon go-en omdat je een pokemon master wilt worden, dan ga je zeker vrienden vinden die net zo leuk (of net zon loser) als jij zijn.
Gast, als jij je al een loser voelt, ben ik al helemaal een loser: 27, werk sinds mijn afstuderen bij een uitzendbureau , geen vriendin, woon in het huis van mijn overleden oma dat nu te koop staat dus geen fucking idee waar ik heen moet als dat huis is verkocht. Vrienden spreek ik nauwelijks meer omdat ze allemaal aan de vriendin zijn, dus zit buiten werk om ook alleen maar een beetje op fok, in de gym of in mijn eentje op de racefiets.
Enige optie is uiteindelijk om uit je comfortzone te stappen en op een teamsport gaan, vrijwilligerswerk gaan doen. Maar als je daar veel zin in had gehad, had je dat waarschijnlijk al gedaan. Veel andere opties zijn er niet om je sociale kring uit te breiden.
Edit: oh en ik heb ook geen auto
, geen vriendin, woon in het huis van mijn overleden oma dat nu te koop staat dus geen fucking idee waar ik heen moet als dat huis is verkocht. Vrienden spreek ik nauwelijks meer omdat ze allemaal aan de vriendin zijn, dus zit buiten werk om ook alleen maar een beetje op fok, in de gym of in mijn eentje op de racefiets.Enige optie is uiteindelijk om uit je comfortzone te stappen en op een teamsport gaan, vrijwilligerswerk gaan doen. Maar als je daar veel zin in had gehad, had je dat waarschijnlijk al gedaan. Veel andere opties zijn er niet om je sociale kring uit te breiden.
Edit: oh en ik heb ook geen auto
Interessant zeg jouw leven in andermans topic. Volgens mij was dat niet helemaal de bedoeling, is ook aangegeven.quote:
Gast, als jij je al een loser voelt, ben ik al helemaal een loser: 27, werk sinds mijn afstuderen bij een uitzendbureau
Enige optie is uiteindelijk om uit je comfortzone te stappen en op een teamsport gaan, vrijwilligerswerk gaan doen. Maar als je daar veel zin in had gehad, had je dat waarschijnlijk al gedaan. Veel andere opties zijn er niet om je sociale kring uit te breiden.
Edit: oh en ik heb ook geen auto
Het zet de boel misschien wat in perspectief? Ik vind TS een zeiksnor, hij moet blij zijn met wat hij heeft naar mijn idee.quote:
[..]
Interessant zeg jouw leven in andermans topic. Volgens mij was dat niet helemaal de bedoeling, is ook aangegeven.
Hoeveel mensen hebben in deze maatschappij nu echt nog handen vol vrienden rond die leeftijd? Ik ken ze niet veel, vooral niet tussen de 30 en 40 aangezien iedereen dan volop gefocust is op zijn eigen gezin en carriere. Als de kinderen het huis uit vliegen komt er misschien wat meer ruimte. Maar ik denk dat bij meer dan de helft van de mensen alleen de directe familie jankt op de begrafenis. De rest is er alleen omdat ze vonden dat ze ''het niet kunnen maken om niet te komen''.. TS is daarin gelijk net zoals nog miljoenen andere mensen, dus wat is het probleem?
TS hoezo probeer je te investeren in je vrienden maar lees ik niet veel terug over een eventuele zoektocht naar een relatie? Investeren in vrienden (die een relatie hebben) in deze periode van het leven is vaak een nutteloze en bovendien ondankbare taak.
Als jij het recht hebt om je leven niet boeiend te benoemen in andermans topic, dan heeft TS ook het recht om niet helemaal tevreden te zijn met zijn leven en daar verandering aan te willen brengen.quote:
[..]
Het zet de boel misschien wat in perspectief? Ik vind TS een zeiksnor, hij moet blij zijn met wat hij heeft naar mijn idee.
Je zit dus muurvast in een routine waar je niet gelukkig van wordt, doorbreek die. Je zegt dat je financiële situatie wel OK is, ooit erover gedacht om eens een verre reis te maken, met een reisgezelschap bijv? Of lukt dat niet met het werk wat je doet?
quote:
Here goes: Ik voel me een flinke loser. Al een hele tijd. En dat is een kutgevoel.
De reden dat ik me een loser voel is niet op één dingetje of actie of situatie gebaseerd. Het is eigenlijk een algeheel gevoel door meerdere factoren die het gevoel samen opbrengen.
quote:Waarom ik me een loser voel is denk ik het algehele gevoel van, nauwelijks vrienden hebben (daar kom ik zo nog wel ff op terug) en niks bijzonders doen/meemaken dag in dag uit.
Het is gewoon doordeweeks naar werk... naar huis, savonds film kijken of wat gamen. The occassional porno kijken (want ja, dat doen mannen gewoon) en dan naar bed. Dikke vette sleur.
Und zzee next day, herhaalt dat riedeltje zich dan weer gewoon. Tot het vrijdag is en ik weekend heb, en weet je wat het enige is waar ik mij op verheug in het weekend?
Uitslapen. Yup. Ik ben geen ochtend mens. Dus ik lig dan graag tot 11 soms 12 uur gewoon in bed. Verder is het weekend dan best wel een struggle omdat ik vaak bij god niet weet wat ik moet doen.
Daar komt dus het onderdeel geen vrienden hebben. Ik heb wel een paar 'vrienden' ...zijn gasten die ik al heul lang ken, en zodoende is er nog wel voldoende bodem om af en toe af te spreken. Maar ik merk keer op keer dat het niet vanuit hun komt. IK stuur het whatsappje elke keer. Ik ben diegene die via FB eens een berichtje stuurt, of gewoon even opbelt. Niet hun.
Dus ja, als er dan afgesproken wordt enzo, dan is het omdat IK daar moeite voor heb gedaan. Anders zou het er letterlijk nooit van komen.
Tja. Je kijkt naar je eigen leven en vervolgens naar het leven van anderen. En dan voel jij je een loser.quote:Iedereen heeft op deze leeftijd alles namelijk al voor elkaar. Meeste hebben relaties en/of kinderen. Drukke baan, huisje, boompje beestje... en uiteraard al hun eigen bestaande vriendenclubje, waar jij noooo way meer tussen gaat komen.The game's done dude. Je hebt de boot gemist.
Dat gevoel een beetje.....
Maar hoe goed ken je dat leven van die ander eigenlijk? Volg je ze op de social media? Blader je door tijdschriften met verhalen over het leven van anderen? Kijk je rond in hun huis als je bij hen over de vloer komt? Of heb je diepgaande gesprekken met je vrienden over hun leven en hun problemen?
Het is een feit dat het in Nederland belangrijk is dat je leven 'geslaagd' is. Want geluk is tegenwoordig maakbaar. Hoe mooier jouw leven, hoe meer kans op een mooie baan, een mooie carrière met bijbehorend salaris, veel vrienden en uiteraard een mooie vriendin en prachtige dotjes van kinderen met een prachtige toekomst voor zich.
Omdat geluk maakbaar is, is falen geen optie. Toch?
Dus plaatsen we massaal de mooiste verhalen en foto's op social media, staan die tijdschriften vol met prachtige verhalen van mensen die vertellen hoe geweldig hun leven wel niet is en houden we snel, snel even een schoonmaak in huis wanneer we bezoek verwachten (gek hé dat je in Nederland altijd een afspraak moet maken om langs te mogen komen
).Wat jij niet ziet is dat die super baan onder een k@t leidinggevende is, type cuppasoup baas.
Dat die carrière move noodgedwongen was omdat hij er uit gesmeten was door een conflict.
Dat dat salaris toch eigenlijk niet zo hoog is als hij graag wil doen voorkomen en hij die leasebak grotendeels zelf moet betalen en nog op moet tellen bij zijn inkomen voor de belastingen ook.
Dat die 'vrienden' van hem eigenlijk alleen bestaan op social media en de enkelen die hij irl ziet alleen contact met hem zullen hebben zolang hij geen spoortje 'probleem' laat merken want die vriendschappen mogen alleen 'leuk' zijn.
Dat hij voortdurend hoog oplopende ruzies heeft met die mooie vriendin/vrouw die als er geen bezoek is ook gewoon zonder make-up in haar housepak op de bank hangt.
Dat die dotjes van kinderen vaak stront vervelend zijn en thuis alle tijd en aandacht opeisen waardoor hij nauwelijks buiten de deur komt buiten zijn werk om en die toekomst is nog maar af te wachten met alle etiketjes die er opgeplakt zitten en de heftige puberteit waar ze nog doorheen moeten...
Dat dat huis toch echt een grotere bende is dan de jouwe 2 uur voordat jij een voet over hun drempel zet.
Mooi voorbeeld ook: Die prachtige kerstrapportages in de weekbladen met van geluk stralende gezinnen, prachtige kleding, toppunt van gezelligheid met familie en vrienden..
De praktijk? Met de Kerst zijn de meeste kinderen dwars, lustten ze dat feest-eten niet, zit de kleding onder de vlekken en geeft de peuter van alle spanning en stress over op de feestjurk van de moeder. Hebben Papa en Mama ruzie over de voorbereidingen en kan minimaal één bezoekend familielid het niet laten sneren uit de delen.
Al die dingen zie jij niet omdat men dat jou niet wil laten zien. Niet dat het allemaal bij iedereen speelt
maar doorgaans minimaal één punt wel, vaker meerdere.En waarom denk je dat zij niet het initiatief nemen om contact met jou op te nemen? Wat dacht je van lusteloosheid, sleur, vermoeidheid en eigenlijk gewoon op de bank/in bed willen blijven hangen?
Ik hoop dat je er wat aan hebt om het eens (wat overtrokken) van de andere kant te bekijken.
Je doet het niet slecht, de vrienden die je hebt zijn ws échte vrienden en die vriendin die komt vast ooit wel!
Bedankt voor de reacties wederom
@Ouder1
Mooi geschreven, en waarschijnlijk ook voor het grootste deel waar. Het lijkt soms inderdaad alsof het gras bij de buurtjes altijd groener is. Terwijl hun leven misschien ook in zo'n sleur kan zitten.
Het klopt dat mensen vaak alleen hun allerleukste momenten delen op social media etc waardoor het lijkt alsof ze altijd toffe dingen aan het doen zijn.
Oh en ik ben by the way blij dat ik geen kinderen heb. Scheelt me bakken met geld en ik kan de deur uit gaan wanneer ik er maar zin in heb.
@ Bruh
Investeren in een relatie doe ik wel.... ik heb het tinder ding geprobeerd een tijdje (maar ik vond het
) en ik probeer nu een beetje via via te kijken of er wat leuks op mijn pad komt.
Maar ook hier geldt weer, dat de meest leuke meiden van boven de 25 negen van de tien keer al bezet zijn....en de trollen die niemand meer wil, die blijven over (oei, zei ik dat hardop? sorry
maar zo voelt het wel soms als ik op datingsites kijk)
@Ouder1
Mooi geschreven, en waarschijnlijk ook voor het grootste deel waar. Het lijkt soms inderdaad alsof het gras bij de buurtjes altijd groener is. Terwijl hun leven misschien ook in zo'n sleur kan zitten.
Het klopt dat mensen vaak alleen hun allerleukste momenten delen op social media etc waardoor het lijkt alsof ze altijd toffe dingen aan het doen zijn.
Oh en ik ben by the way blij dat ik geen kinderen heb. Scheelt me bakken met geld en ik kan de deur uit gaan wanneer ik er maar zin in heb.
@ Bruh
Investeren in een relatie doe ik wel.... ik heb het tinder ding geprobeerd een tijdje (maar ik vond het
) en ik probeer nu een beetje via via te kijken of er wat leuks op mijn pad komt. Maar ook hier geldt weer, dat de meest leuke meiden van boven de 25 negen van de tien keer al bezet zijn....en de trollen die niemand meer wil, die blijven over (oei, zei ik dat hardop? sorry
maar zo voelt het wel soms als ik op datingsites kijk)
Wat voor dingen vind je eigenlijk boeiend om te doen en wat zijn je verdure interesses? Doorgaans verzamelen mensen van boven de 25 hun vrienden via die weg namelijk.quote:
Ja maar de vraag is in hoeverre het mogelijk is (binnen realistische grenzen). TS geeft aan dat hij al teamsporten en meer van dat soort heeft geprobeerd, maar dat het niet werkt.quote:Op vrijdag 22 juli 2016 10:31 schreef AlwaysHappy het volgende:
[..]
Als jij het recht hebt om je leven niet boeiend te benoemen in andermans topic, dan heeft TS ook het recht om niet helemaal tevreden te zijn met zijn leven en daar verandering aan te willen brengen.
Soms ligt de oplossing misschien meer in het accepteren van de situatie dan om een (onrealistisch) plaatje na te streven van hoe je leven er idealiter uit zou moeten zien.
TS geeft zelf al aan ''been there, done that'' wat betreft de adviezen van ga bij een sportclub, zoek vrienden'', maar heel veel meer smaken om je leven te veranderen zijn er toch niet? Klinkt alsof TS op zoek is naar tips die niet bestaan, alsof iemand hier op het forum met een nooit eerder gepost wonder komt waardoor zijn leven opeens wel ten positieve zal veranderen.
Als je je leven kut vindt, zijn de enige opties nu eenmaal vrijwilligerswerk, (sport) clubs, een nieuwe baan met nieuwe collega's of in je eentje uitgaan en daar mensen aanspreken. Of open een beachclub in Brazilië, kijk een paar afleveringen van ik vertrek. Lijkt verandering dan toch opeens niet zo aantrekkelijk meer? Misschien besef je dan dat je leven toch niet zo slecht is als je het zelf vindt..
[ Bericht 5% gewijzigd door Bruh op 22-07-2016 17:59:22 ]
Is het een optie om in de plaatselijke kroeg te gaan zitten?
Ik herken je gevoel trouwens ook. Ik heb hetzelfde. Ik ken veel mensen, maar ik ben mijn huidige vriendengroep een beetje ontgroeid. Ik wil ook nieuwe vrienden en nieuwe dingen doen, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.
Ik herken je gevoel trouwens ook. Ik heb hetzelfde. Ik ken veel mensen, maar ik ben mijn huidige vriendengroep een beetje ontgroeid. Ik wil ook nieuwe vrienden en nieuwe dingen doen, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
|
|
