Het aangaan van sociale contacten topic #2

Ja want dat is uiteraard wat ik altijd doe.

Van alles wat je kunt bedenken zijn er mensen aan het ene uiterste, maar ook aan het andere uiterste.

Hallo Fok!-mensen,

Een paar maanden geleden in soort gelijke topic reeks heb ik ook een paar post 's geplaatst met vragen omtrent het aangaan van sociale contacten.

Sinds die tijd ben ik begonnen aan een nieuwe studie en heb ik daardoor ook iets meer oppervlakkige contacten verkregen.

Het gaat gelukkig steeds beter met het stellen van open vragen en doorvragen.

Echter sinds de studie begonnen is, was hierdoor het tijdslot van de tekencursus niet meer mogelijk.
Hier baal ik best wel van omdat ik voor de rest niet echt heel veel hobby's heb .

Nu was het zo dat ik met een paar studiegenoten wat activiteiten zou gaan ondernemen in groepsverband echter zijn deze allemaal tot op heden niet doorgegaan.
Dit heeft er nu voor gezorgd dat ik de afgelopen 2 maanden buiten de college dagen geen enkele (groep 's)activiteit heb ondernomen, wat ik zelf wel een beetje karig vind.

Nu is het lijkt mij verstandiger om eerst te proberen wat nieuwe kennissen/vrienden op te doen voor te gaan zoeken naar een vriendin.
Zou het in mijn geval zin hebben om me al aan te gaan melden bij een dating-site, of zet ik dan mijn prioriteiten verkeerd?

Alvast bedankt voor het lezen.

Je zegt zelf dat je t verstandiger vindt om eerst vrienden te maken en dan de zin erna de vraag om op een datingsite te gaan.

Niet helemaal logisch he

Nu vraag ik mezelf af hoe ik dit correct moet verwoorden, denk dat ik doel op het feit dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten.

Het is nou eenmaal niet zo dat zodra je op een dating-site aanmeld dat je gelijk een geschikte wederhelft kan/mag vinden(?)

En ben het er mee eens dat het niet helemaal logisch is, maar verstand en rede gaan niet altijd 100% synchroon.
En mede daarom vraag ik hier dus om advies.

Mijn mening is, als je veelproblemen hebt met interactie met anderen (ook eigen geslacht), dat een relatie wss niet gaat werken. Aangezien dat ook interactie is met een ander en dan nog een paar stappen dieper.

Maar er zijn altijd uitzonderingen.

quote:

Op donderdag 1 september 2016 21:41 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Als je als mens intrinsiek defect bent, heeft dat echt 0 zin.

Jij hebt toch een meisje leren kennen waarmee je een hele leuke date had? Dat is misschien niet goed afgelopen, maar wel iets waar je zelfvertrouwen uit kan halen. Er was tenminste een iemand in je leven die je zag staan.

Hoi, ik wilde even laten weten dat mijn sociaal leven een stukkie beter is dan begin dit jaar. Het gaat leuk bij de volleybalclub, en ik doe zelfs mee aan het wedtsrijdteam. Ondanks dat ik in een andere levensfase zit dan de rest van mijn team, is het wel heel gezellig en mag men mij, dat is een heel fijn en warm gevoel. Daarnaast leer ik een aantal mensen kennen via NMLK. Zelfs een heel leuke vrouw waarvan ik hoop dat ik haar binnenkort tot mijn vriendenkring mag rekenen. Ze zei laatst dat ze het jammer vindt dat ze me zo weinig ziet omdat ze me zo leuk vindt. Wat een compliment! Ik vind haar ook een tof wijf en dit is gewoon super, dat het klikt tussen ons. Met de eenzaamheid komt het langzaam goed, dus.

Dat gezegd hebbende, heb ik wel het besluit genomen om binnen 5 jaar weer terug te gaan naar het noorden. Ik mis de vriendengroep die ik daar heb, al 10 jaar lang. Ik mis de knusheid die ik daar voel, en die er uiteindelijk niet is in Utrecht. Ik wil dichter bij mijn familie wonen. Het leven is te kort voor verdriet en maar doorstoempen. Mensen om je heen is het allerbelangrijkste dat er is. Dat heb ik nu wel door. Althans voor mij geldt dat.

Goed. Nu de volgende stap. Af komen van mijn dateangst en overtuigingen dat er geen man meer is voor mij voor huisje-boompje-beestje. Doodsbang.

quote:

Op dinsdag 8 november 2016 00:25 schreef Andromache het volgende:
Hoi, ik wilde even laten weten dat mijn sociaal leven een stukkie beter is dan begin dit jaar. Het gaat leuk bij de volleybalclub, en ik doe zelfs mee aan het wedtsrijdteam. Ondanks dat ik in een andere levensfase zit dan de rest van mijn team, is het wel heel gezellig en mag men mij, dat is een heel fijn en warm gevoel. Daarnaast leer ik een aantal mensen kennen via NMLK. Zelfs een heel leuke vrouw waarvan ik hoop dat ik haar binnenkort tot mijn vriendenkring mag rekenen. Ze zei laatst dat ze het jammer vindt dat ze me zo weinig ziet omdat ze me zo leuk vindt. Wat een compliment! Ik vind haar ook een tof wijf en dit is gewoon super, dat het klikt tussen ons. Met de eenzaamheid komt het langzaam goed, dus.

Dat gezegd hebbende, heb ik wel het besluit genomen om binnen 5 jaar weer terug te gaan naar het noorden. Ik mis de vriendengroep die ik daar heb, al 10 jaar lang. Ik mis de knusheid die ik daar voel, en die er uiteindelijk niet is in Utrecht. Ik wil dichter bij mijn familie wonen. Het leven is te kort voor verdriet en maar doorstoempen. Mensen om je heen is het allerbelangrijkste dat er is. Dat heb ik nu wel door. Althans voor mij geldt dat.

Goed. Nu de volgende stap. Af komen van mijn dateangst en overtuigingen dat er geen man meer is voor mij voor huisje-boompje-beestje. Doodsbang.

Waarom dan binnen 5 jaar?

Even doemdenken: ga je dan niet juist 5 jaar lang dingen opbouwen die je weer gat missen wanneer je besluit terug te gaan?

quote:

Op vrijdag 28 oktober 2016 04:41 schreef anotherRandomdude het volgende:
Dit heeft er nu voor gezorgd dat ik de afgelopen 2 maanden buiten de college dagen geen enkele (groep 's)activiteit heb ondernomen, wat ik zelf wel een beetje karig vind.

Voor dat soort maanden lijkt mij dit wel een uitkomst;
R&P / Mensen van 18-25 jaar die graag nieuwe contacten willen opdoen #8

Mij heeft het iig wel goed gedaan in vergelijkbare maanden.

quote:

Op donderdag 21 juli 2016 00:40 schreef 0906 het volgende:
Er is tijdsdruk, ik ben al 26 en het voelt gewoon alsof ik een groot deel van mijn leven gemist heb, alsof je een jarenlange gevangenisstraf hebt uitgezeten. Ik wil inhalen wat ik gemist heb, als ik nog jaren zo blijf doorsukkelen ben ik bang dat het straks te laat is en niet meer binnen de doelgroep pas.

Dit is extreem pijnlijk en hetgeen ik ook doormaak alleen ben ik nu in de 30, Het voelt idd alsof je in een gevangenis zit alsof het leven langst je heen gaat, alsof je alles overslaat dat het leven de moeite waard maakt.
Zo geïsoleerd leven is echt iets van deze tijd geloof ik.
Als je zo doorsukkelt dan op een gegeven moment wordt het lijden te zwaar en kan je bijvoorbeeld naar de fles grijpen....
Het is zeker zwaar... altijd alles alleen doen, het is bijna onmogelijk, elke dag is zwaar en kut als je alleen bent met het gevoel dat niemand me je om wil gaan (wat ook waarheid is in mijn wereld),
En dan opeens na Decennia alleen te zijn, ben je zo gewend om alleen te zijn dat je alleen nog maar in je eigen wereld kan leven, geïnstitutionaliseerd... zoals in Shawshank Redemption. (er van uitgaande dat je je leven nog niet hebt beëindigd op dit punt) Alleen nog 4 muren en je eigen gedachtes en fantasie, en dan komen de hallucinaties , serotonine explosies vanwege fictieve positieve ervaringen in je eigen wereldje, het constant in jezelf praten... soms hardop omdat je het zelf niet meer in de gaten hebt.

Als je er wat aan kan doen... doe het dan en zet de knop om... als je wel wil zo als in mijn geval maar de knop simpelweg niet kan vinden... better luck in next life...

Man zijn in deze wereld in deze tijd is 10 x niks. Als ik vrouw zou zijn geweest had ik een volwaardig leven kunnen leven in mijn jeugd en de jaren erna.

Maar als man zijnde en 1 mentaal defect hebben is ongelooflijk kut.

Het voelt misschien nog wel erger dan in een gevangenis zitten omdat je daar nog sociale contacten opdoet, het voelt eerder als een eenzame opsluiting in een donkere kelder.

[ Bericht 8% gewijzigd door -Deluzion- op 03-12-2016 20:40:40 ]

Ik zou bijna aanraden ga aan de fles drank. Zuip je eigen helemaal naar de klote en meld je helemaal afgebroken en levensmoe aan bij een kliniek.

Na het stoppen moet je wel aan de slag gaan met jezelf en na een paar jaar lacht het leven (zelfs alleen ja) je toe.

Je weet niet hoe sterk je bent, tot sterk zijn je enige optie is.

Daarna moet je heel veel dingen weer leren, stapje voor stapje.
Je eerste avond uit, nieuwe vrienden maken met je nieuwe mindset, leren omgaan met andere geslacht, assertiever worden etc etc.

Uit je comfortzone stappen is moeilijk, en terug je comfortzone in is ook iets wat mensen lekker makkelijk vinden.. Tenzij dat er allemaal niet meer is, dan kan je alleen nog maar vooruit.


Wat ik bedoel te zeggen, alles kan je leren. het is makkelijk om te zeggen dat je als een gevangene leeft en niet meer normaal kan functioneren, maar je bent geen gevangene.. Dus er iets niets wat je let om flink aan de slag te gaan met je problemen (onder voorbehoud van extremen)

[ Bericht 26% gewijzigd door Droopie op 03-12-2016 20:55:12 ]

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 20:20 schreef -Deluzion- het volgende:

[..]

Dit is extreem pijnlijk en hetgeen ik ook doormaak alleen ben ik nu in de 30, Het voelt idd alsof je in een gevangenis zit alsof het leven langst je heen gaat, alsof je alles overslaat dat het leven de moeite waard maakt.
Zo geïsoleerd leven is echt iets van deze tijd geloof ik.
Als je zo doorsukkelt dan op een gegeven moment wordt het lijden te zwaar en kan je bijvoorbeeld naar de fles grijpen....
Het is zeker zwaar... altijd alles alleen doen, het is bijna onmogelijk, elke dag is zwaar en kut als je alleen bent met het gevoel dat niemand me je om wil gaan (wat ook waarheid is in mijn wereld),
En dan opeens na Decennia alleen te zijn, ben je zo gewend om alleen te zijn dat je alleen nog maar in je eigen wereld kan leven, geïnstitutionaliseerd... zoals in Shawshank Redemption. (er van uitgaande dat je je leven nog niet hebt beëindigd op dit punt) Alleen nog 4 muren en je eigen gedachtes en fantasie, en dan komen de hallucinaties , serotonine explosies vanwege fictieve positieve ervaringen in je eigen wereldje, het constant in jezelf praten... soms hardop omdat je het zelf niet meer in de gaten hebt.

Als je er wat aan kan doen... doe het dan en zet de knop om... als je wel wil zo als in mijn geval maar de knop simpelweg niet kan vinden... better luck in next life...

Man zijn in deze wereld in deze tijd is 10 x niks. Als ik vrouw zou zijn geweest had ik een volwaardig leven kunnen leven in mijn jeugd en de jaren erna.

Maar als man zijnde en 1 mentaal defect hebben is ongelooflijk kut.

Het voelt misschien nog wel erger dan in een gevangenis zitten omdat je daar nog sociale contacten opdoet, het voelt eerder als een eenzame opsluiting in een donkere kelder.

Als vrouw wel ja? Dat gaat ook niet altijd op.

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 20:48 schreef Vimbavimba het volgende:

[..]

Als vrouw wel ja? Dat gaat ook niet altijd op.

Over het algemeen vind ik dat het vrouwen het heel erg makkelijk hebben, mannen misschien ook wel .. maar 1 mentaal defect hebben als man kan fataal zijn. Ik ben simpelweg heel erg gepest door meisjes in mijn middelbare schooltijd en het zit in mijn systeem dat ik niks waard ben en dat vrouwen goddelijke wezens zijn. Ik mag ze niet eens aankijken of laat staat in de buurt komen.
Dat is wat ik eraan over heb gehouden aan de pesterijen. Het was systematisch en ging jaren door.
Het zit in mijn systeem en door jaren lang geïsoleerd leven zijn deze denkbeelden in stand gehouden.

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 20:55 schreef -Deluzion- het volgende:

[..]

Over het algemeen vind ik dat het vrouwen het heel erg makkelijk hebben,

ik ken jou als user niet echt, en in R&P ga ik altijd voorzichtiger met mensen om dan andere topics?

maar dit slaat echt helemaal nergens op!

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 20:59 schreef Droopie het volgende:

[..]

ik ken jou als user niet echt, en in R&P ga ik altijd voorzichtiger met mensen om dan andere topics?

maar dit slaat echt helemaal nergens op!

Ok laat ik het zo zeggen, de problematiek die ik doormaak in mijn leven, zou ik als vrouw zijn nooit zo kunnen meemaken.

Ik denk er wel vaak aan dat ik het jammer vind dat ik niet als vrouw geboren ben. Dan had ik deze problemen die ik nu heb, nooit gehad. Waarschijnlijk hele andere problemen maar never nooit in wereld met de lijdensdruk die ik nu dagelijks ervaar.

[ Bericht 15% gewijzigd door -Deluzion- op 03-12-2016 21:09:57 ]

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 21:02 schreef -Deluzion- het volgende:

[..]

Ok laat ik het zo zeggen, de problematiek die ik doormaak in mijn leven, zou ik als vrouw zijn nooit zo kunnen meemaken.

Mannen maken in principe makkelijker sociale contacten als vrouwen, dus qua eenzaamheid vind ik dat apart. Dan zou je als vrouw al helemaal geen aansluiting kunnen vinden?

Maar ik ken jouw problematiek niet, dus kan er verder (nog) niet over oordelen.

Denk wel dat je vrouwen hier mee te kort doet.

Bedenk maar zo, als man kan jij vanavond in je eentje je helemaal kapot zuipen en alleen weer veilig thuis komen. voor vrouwen is dat stuk ingewikkelder en onveiliger.

Ik als vrouw heb ook geen vrienden en het lukt ook niet om ze te maken dus doe alsjeblieft niet alsof mannen van die special snowflakes zijn

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 21:14 schreef Elvi het volgende:
Ik als vrouw heb ook geen vrienden en het lukt ook niet om ze te maken dus doe alsjeblieft niet alsof mannen van die special snowflakes zijn

En toch denken andere mensen als je geen vrienden hebt dat er wat mis is met je.

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 21:14 schreef Elvi het volgende:
Ik als vrouw heb ook geen vrienden en het lukt ook niet om ze te maken dus doe alsjeblieft niet alsof mannen van die special snowflakes zijn

Je eigen keus?

Vrouwen zijn er op uit om mij te vernietigen, alleen dit al is reden genoeg om zo ver mogelijk bij ze uit de buurt te blijven (het is wederzijds , vrouwen willen niks van mij weten, haten mij al voor het eerst dat ze me zien, hebben direct la een uitgesproken mening)
Dit denk patroon zit in mijn systeem, is er simpelweg niet uit te krijgen zonder een ervaring die dit beeld kan veranderen. Naar mate de tijd vordert worden mijn denkpatronen extremer.

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 21:21 schreef -Deluzion- het volgende:
Vrouwen zijn er op uit om mij te vernietigen, alleen dit al is reden genoeg om zo ver mogelijk bij ze uit de buurt te blijven (het is wederzijds , vrouwen willen niks van mij weten, haten mij al voor het eerst dat ze me zien, hebben direct la een uitgesproken mening)
Dit denk patroon zit in mijn systeem, is er simpelweg niet uit te krijgen zonder een ervaring die dit beeld kan veranderen. Naar mate de tijd vordert worden mijn denkpatronen extremer.

Schematherapie, zeg het 2 keer per week tegen mensen en op fora.

Schematherapie FTW!

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 21:17 schreef DatIsJammurZeg het volgende:

[..]

En toch denken andere mensen als je geen vrienden hebt dat er wat mis is met je.

Tip de belangerijkste 20 cm zitten niet in je broek, maar tussen je oren.

Je bedenkt stigma's die niet van toepassing zijn op jou.

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 21:17 schreef -Deluzion- het volgende:

[..]

Je eigen keus?

Nee

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 22:03 schreef Elvi het volgende:

[..]

Nee

Ik heb altijd (de illusie?) dat je als vrouw zijnde er alleen maar een beetje leuk moet uitzien en dat de rest dan vanzelf gaat, dat onzekerheid, verlegen zijn en zo juist goede eigenschappen zijn voor een vrouw.

quote:

Op zaterdag 3 december 2016 22:27 schreef -Deluzion- het volgende:

[..]

Ik heb altijd (de illusie?) dat je als vrouw zijnde er alleen maar een beetje leuk moet uitzien en dat de rest dan vanzelf gaat, dat onzekerheid, verlegen zijn en zo juist goede eigenschappen zijn voor een vrouw.

Nee. Waarom denk jij te weten hoe het is om vrouw te zijn als je zelf een man bent? Je hebt gewoon vreemde denkbeelden over vrouwen die absoluut niet kloppen.