(ouders van) jonge kinderen met een ASS deel 40

Geloof mij maar, de juffen zijn ook gesloopt na de eerste week.

Ja dat geloof ik graag.

M heeft zijn eerste schoolweek er ook weer opzitten. Hij had er zin in en iedereen loopt weer met hem weg. Van de 2 juffen heeft hij 1 nieuwe en ook dat was geen probleem. We hebben over 2 weken een afspraak in het ziekenhuis met de kinderarts om een chronische machtiging voor fysiotherapie te regelen.

Waar ik vandaag wel (weer) tegenaan liep was het feit dat hij niet goed prioriteit kan geven aan datgene wat hij hoort. Dat betekent dus dat mijn stem evenveel prioriteit heeft als het fluiten van een vogel of de stemmen van anderen. Tel daarbij op dat hij nogal in zichzelf gekeerd kan zijn en je kunt je indenken hoe dat in het verkeer gaat Ik liep vandaag met de fiets aan mijn hand naar school met 2 keurig luisterende peuters en 1 kleuter die half op de straat loopt, in slakkengang oversteekt en vooral niet reageert Iemand daar ervaring mee? Want met 3 kinderen en 2 handen kan ik ze niet steeds bij de hand nemen. Ik heb hem nu maar de fiets laten vasthouden maar dat was ook niet ideaal.

Als peuters goed luisteren, kan je ze misschien zoals livelink zegt, voor je laten lopen. En dan kleuter bij de hand nemen en erachter lopen.
Iets anders weet ik zo ook niet, verkeer blijft een ingewikkeld iets...

Fiets hoeft nu niet maar vanaf januari gaan ze alledrie naar school en dan moet ik meteen door naar mijn werk. Maar ik hoop eigenlijk dat we er toch aan kunnen werken dat hij me wel hoort en reageert eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 9 september 2016 21:56 schreef Kyara het volgende:
Ja dat geloof ik graag.

M heeft zijn eerste schoolweek er ook weer opzitten. Hij had er zin in en iedereen loopt weer met hem weg. Van de 2 juffen heeft hij 1 nieuwe en ook dat was geen probleem. We hebben over 2 weken een afspraak in het ziekenhuis met de kinderarts om een chronische machtiging voor fysiotherapie te regelen.

Waar ik vandaag wel (weer) tegenaan liep was het feit dat hij niet goed prioriteit kan geven aan datgene wat hij hoort. Dat betekent dus dat mijn stem evenveel prioriteit heeft als het fluiten van een vogel of de stemmen van anderen. Tel daarbij op dat hij nogal in zichzelf gekeerd kan zijn en je kunt je indenken hoe dat in het verkeer gaat Ik liep vandaag met de fiets aan mijn hand naar school met 2 keurig luisterende peuters en 1 kleuter die half op de straat loopt, in slakkengang oversteekt en vooral niet reageert Iemand daar ervaring mee? Want met 3 kinderen en 2 handen kan ik ze niet steeds bij de hand nemen. Ik heb hem nu maar de fiets laten vasthouden maar dat was ook niet ideaal.

kleuter achterop je fiets zetten? of op je zadel

Das een goeie. Alleen wel lastig als de peuters dan iets geks doen.

Ja, en die willen dan ook.

Maar goed, praktische dingen kant we wel uit. Ik heb natuurlijk al langer 3 kinderen en 2 handen Was eigenlijk benieuwd naar ervaringen met het het filteren zelf. Ik vond het sowieso wel weer even confronterend dat je kind net even anders is. En ergens hoop ik nog steeds dat het minder wordt, dat hij er overheen groeit.

quote:

Op zaterdag 10 september 2016 09:31 schreef Kyara het volgende:
Ja, en die willen dan ook.

Maar goed, praktische dingen kant we wel uit. Ik heb natuurlijk al langer 3 kinderen en 2 handen Was eigenlijk benieuwd naar ervaringen met het het filteren zelf. Ik vond het sowieso wel weer even confronterend dat je kind net even anders is. En ergens hoop ik nog steeds dat het minder wordt, dat hij er overheen groeit.

Jan hoort mij ook nooit. Die rende ook altijd overal heen .. dan moest ik echt keihard gillen om hem te laten stoppen. Ik heb voor hem heel lang een tuigje gehad, voor z'n eigen veiligheid. nu is hij 7,5 en gaat het iets beter, maar soms als hij iets ziet, kan hij nog steeds als een kruising tussen een blind paard en een dolle stier de weg oprennen

Ja, dat is inderdaad ook wel zo. Ik had sowieso al bedacht dat het goed was op 1 op 1 te gaan fietsen. Echt zelf fietsen duurt nog wel even maar met zijwieltjes kun je natuurlijk wel doorfietsen. En dan raakt hij in elk geval gewend aan het verkeer idd.

En misschien moet ik het ook alleen maar toejuichen dat hij zelf na denkt. Als ik zeg "oversteken" dan steken mijn meiden meteen over (en als ik zeg stoppen, dan stoppen ze abrupt). M gaat, als ie me hoort, eerst zelf bekijken of er een auto aan komt en beoordelen of het veilig is. Het is alleen niet even handig

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Het is inderdaad ook verwarrend als je het ene moment zelf moet kijken en opletten en het andere moment "bevelen" moet opvolgen. Ook iets om even te realiseren.

Zo staat Chris regelmatig met piepende remmen van zijn fiets stil voor oranje, en ik aan de andere kant van de weg.. Maar ik kan er nu wel op vertrouwen dat hij bij groen pas weer naar me toekomt.
Toen hij jonger was, liet ik hem zelf kijken en liep/fietste dan achter hem aan, natuurlijk lette ik ook wel op, soms een greep zijn nekvel. Hij had alleen niet 2 wandelende zusjes, maar een broer in de kinderwagen, dat scheelde mij weer.
Ook dingen zeggen als "even goed kijken of het al kan" vlak voordat je gaat lopen (zelf zie je de mogelijkheid vaak al voordat je echt kunt lopen). Dan had hij die tijd om zelf te kijken en konden we tegelijk.

Dat prio geven kan hier ook wel een ding zijn, maar wordt beter met het ouder worden. Echt even fysiek aanraken was de snelste optie. Zelfs juf moet dat soms in de klas doen, als hij te diep in zijn werk/leesboek zit. Even een tikje op de schouder en dan is hij er wel weer..

Zo zei ik tegen onze M.dat ze goed moest kijken voor ze overstak. Kijken deed ze wel, vervolgens fietste ze rustig door... tot we erbij vertelden dat ze ook moest stoppen als dat nodig was. Sindsdien gaat het wel beter .
Bijna 9 nu, ze fietst een klein stukje voor me vaak, ze lijkt ook iets beter op te letten dan. Maar we hebben denk ik nog wel aardig wat oefening nodig voor ze echt zelf kan, we komen er wel.

Het lastige aan het verkeer is dat je met andere mensen te maken hebt die zich niet altijd precies aan de regels houden en dat maakt het onvoorspelbaar. Blijven oefenen en herhalen.

even van me afschrijven hoor.

Jan heeft sowieso ADHD en een SMI stoornis. Daarnaast loopt het onderzoek Gilles de la Tourette nog steeds dmv half jaarlijkse bezoeken aan de neuroloog.

Vanwege z'n ADHD loopt Jan nu weer bij z'n vaste kinderfysiotherapeute. Waar zij vroeger nog invloed op hem kon uitoefenen, lukt haar dat inmiddels ook niet meer: hij vliegt en stuitert alle kanten op, wil dingen op z'n eigen manier doen, en ga zo maar door. luisteren naar instructies? Hij hoort ze niet eens, doet het gewoon op z'n eigen manier, want dat is de enige juiste. Daarom heeft zij haar stagaire, die pedagogiek studeert erbij gevraagd. Ook de mening van een andere collega, gespecialiseerd in kinderen met HB, is om raad gevraagd, ivm zijn ontzettend hoge citoscores. Zij denken dus naast ADHD / smi stoornig ook aan hoogbegaafdheid. een killende combi als je 't mij vraagt.

Binnenkort weer een gesprek met alle partijen om de tafel, waarbij dit keer ook de fysio/smi therpaeute en haar stagaire pedagogiek bij aan zullen schuiven.

Wat is SMI?

sensomotorische integratie stoornis denk ik
Op welke vlakken DJMO?

Is wel een heftige combi zo. Juist als die verschillende combinaties lijkt me zo moeilijk inschatten/inspelen. Dat is dan echt zorg op maat idd.

quote:

Op donderdag 15 september 2016 15:21 schreef livelink het volgende:
Wel fijn dat alle betrokkenen ook met elkaar overleggen, DJMO. Kunnen ze het op school nog wel behapstukken?

De ellende is dat het op school bijna een modeljongetje is. Hoewel daar nu ook de concentratie ver te zoeken is. Dus daar komt het beetje bij beetje ook wel zichtbaar inmiddels.

quote:

Op woensdag 14 september 2016 22:49 schreef Kyara het volgende:
sensomotorische integratie stoornis denk ik
Op welke vlakken DJMO?

Hij zoekt enerzijds heel erg de prikkels op: overal op kauwen (potloden worden kaalgekauwd, ze zijn weg voor je met je ogen kan knipperen bij wijze van spreken) terwijl hij anderzijds heel prikkelgevoelig is: hij kan bv niet tegen de geur van banaan om maar iets te noemen, dan raakt hij bijkans in paniek.

quote:

Is wel een heftige combi zo. Juist als die verschillende combinaties lijkt me zo moeilijk inschatten/inspelen. Dat is dan echt zorg op maat idd.

Mjah, 3,5 jaar geleden werd het vanuit triversum nog afgedaan met een: zwakbegaafd, niet leerbaar, zet maar op een MKD. En ik ben daar nog steeds woest over. Ik ben zó blij dat ik Jan toen bewust naar een gewone basisschool heb gestuurd en elders mijn heil gezocht heb in de hulpverlening.

quote:

Op donderdag 15 september 2016 21:42 schreef livelink het volgende:
Wat denk je dat er nu uit gaat komen, DJMO? Welke kant moet de hulp voor Jan nu opgaan als het aan jou ligt?

Ze gaan nu eerst de cito's die nu komen afwachten, en van daaruit willen de pedagoge / fysiotherapeute aansturen op een hernieuwde IQ test vanuit school. Op die manier zal school ook iets met de uitkomsten moeten doen (is mij verteld). Ik weet het op het moment echt even niet.

28 en 29 september zitten we weer bij de kinderpsych en neuroloog, en bij die eerste gaan we naar andere medicatie kijken, omdat z'n gedrag echt niet door de beugel kan. Niet voor z'n omgeving thuis, maar ook niet voor hemzelf. Hij is zwaar overprikkeld, dat zie je aan z'n hele lijf. Als het niet anders kan, dan wil ik eventueel ook speciaal onderwijs overwegen zodat hij in een (veel) kleinere klas terecht komt dan waarin hij nu zit.

De clonidine dempte de prikkels van buitenaf, waardoor hij hanteerbaarder (voor mij) werd, en de ritalin maakte hem geconcentreerder, maar daar viel hij teveel van af.

Wat een zoektocht DJMO en wat goed dat je toch je gevoel hebt gevolgd mbt school enzo.
Succes met verder puzzelen en zoeken.

Ik ben benieuwd wat er vanuit school uit gaat komen DJMO.

Wij hebben morgen een kennismakingsgesprek met een medewerkster van het CJG. Bij ons thuis. Dat zowel Eva als vriend er niet bij zijn was niet erg, omdat het een kennismaking betrof.
Bij de volgende afspraak is het wel fijn als vriend erbij is, Eva moet er dan ook bij zijn.

Op zich gaat het momenteel wel goed met Eva. We zien heel duidelijk hoe ze omgaat met situaties, maar met duidelijke uitleg krijgen we haar snel weer in haar eigen doen.
Zo gaat de juf verhuizen (binnen haar dorp, dus ze blijft de juf van Eva), maar Eva raakte helemaal in paniek dat ze weg ging. Ik heb heel duidelijk uitgelegd hoe het zat en dat ze echt niet wegging. Eva kalmeerde daardoor (reactie is paniek, oprollen tot balletje en boos terugroepen als ik met haar wil praten), maar ik wil het toch bij de juf nog even aankaarten. Dat wanneer de verhuizing ter sprake komt in de klas ze wellicht luchtig tussen neus en lippen door kan aangeven dat ze blijft.
Mijn angst voor volgend schooljaar wordt hier wel mee gestaafd: groep drie zit op een andere locatie. Dus wijziging in locatie, klas en juf.

Vorige week ging ik naar de kapper en zat hier met mijn vriend over te praten. Ik wilde weer een nieuwe kleur in mijn haar. Gevolg: kind over de zeik, want dat mocht niet.
Uitgelegd dat het echt niet groen, geel of paars ging worden, maar iets donkerder of lichter. Eva gerustgesteld. Naar de kapper gegaan en het duurde vervolgens twee dagen voordat ze er iets over zei. Ze gaf toe dat het wel meeviel.
Maar.....eergisteren zat ze zachtjes met haar vingers door mijn haar en vroeg toen wel heel timide of ik het de volgende keer weer lichter kon verven. Angst was gelijk dat de kapper die kleur dan niet zou hebben.

Het zijn dus allerlei kleine zaken van alle dag, die bij haar grote zorgen kunnen brengen. Ze houdt niet van verandering en kon dit vorige week ook goed aangeven. Toen we spraken over mijn kappersplannen zei ze ook dat ik niets mocht afknippen. Ik vroeg vervolgens waarom niet, waarop ik als antwoord kreeg 'dat ben ik niet gewend'. En daar zit het hem dus precies.
Ik heb haar geprezen dat ze het zo goed verwoorde en gevraagd of ze misschien ook weer kon wennen aan een nieuw kapsel, maar 'dat wil ik helemaal niet'. Gossie.

Vorige week ook gesproken met de juf. Ze gaat wel met sprongen vooruit, durft nu voor het eerst ook haar vingertje op te steken in de kring. Heel groep 1 niet gedaan en nu durfde ze het zomaar. Ze kreeg dus ook de beurt en zei vervolgens 'juf ik vind je lief '. Schatje. Ik vond het zo dapper van haar. De eerste keer in de kring iets zeggen en dan ook nog zoiets beladen.
De juf gaat in gesprek met de IB-er over Eva. Zij zal dan vervolgens af en toe met haar een gesprekje voeren als ze 'toevallig' door de klas loopt. Ook zal de juf haar af en toe werkjes geven die net wat moeilijker zijn, om te testen wat ze kan. Ze verzuchtte namelijk thuis net voor het begin van school 'maar mama, ik doe allang werkjes die kindjes van 6 ook doen'. Ze wilde wel graag wat moeilijkere werkjes, maar ook niet teveel.
Juf gaat het voorzichtig aftasten.
Moet ook niet te grof, want als ze iets niet kan slaat de faalangst ongenadig hard toe.

Nou goed, ik dacht ik doe even een kleine status update liep een beetje uit de hand.