wat een vragen heb ik zeg.. terwijl ik hem niet eens zo goed kende... en als ik nu wat aardiger was tegen hem had hij dan nog geleefd?
en als mijn broer gister nou wel tijd had... om langs te gaan?? of hij was iets eerder langsgegaan vanmiddag had hij dan... ach die vragen die hou ik mijn hele leven...
ik weet de antwoorden niet meer...
EN TOCH GELOOF IK HET NOG STEEDS NIET.....
omdat hij zijn beste maat 3 jaar geleden verloren is door een "ongeluk" of?? ik weet het niet... verdomme... ik wil antwoorden..
Verder wens ik jou, dolfina-chica, erg veel succes in deze moeilijke periode.
ik wil alleen weten hoe ik om moet gaan met het feit dat het is gebeurt.. en hoe ik met mijn broer om moet gaan..
ik weet het namelijk niet
Wat klote zeg... krijg je plots weer iets voor je kiezen wat je niet zag aankomen en het is iets waar je erg van schrikt...
Vragen heb je, antwoorden krijg je niet...
Hoe moet je je broertje helpen...
Meid, ik kan alleen maar zeggen, sla die arm om hem heen als hij dat nodig heeft... je hoeft niks te zeggen, het gebaar is genoeg...
En vergeet ook niet op je eigen vrienden terug te vallen, die zijn er voor je en dat weet je ! *KNUF*
Ik ben er helemaal stil van...
Veel sterkte en gecondoleerd met het verlies van die vriend.
[Dit bericht is gewijzigd door KingShakur op 11-11-2000 20:22]
.Jeany, lees ff de volgende topics na, hopelijk kun je er dan ietsie genuanceerder tegenaan kijken.
http://www.fokforum.nl/showtopic/17192
http://www.fokforum.nl/showtopic/16666
http://www.fokforum.nl/showtopic/8211
http://www.fokforum.nl/showtopic/15532
http://www.fokforum.nl/showtopic/15985
http://www.fokforum.nl/showtopic/15568
Uit eigen ervaring weet ik dat iemand zich wel degelijk realiseerd hoeveel pijn het bij de nabestaanden gaat doen, maar op een gegeven moment interesseerd je dat ook niet meer. Diezelfde nabestaanden kunnen je niet helpen. Egocentrisch, ja absoluut, maar dat je ziet gewoon echt geen uitweg meer, je hebt alle opties overwogen en d'r blijft er daarna nog maar eentje over.
[Dit bericht is gewijzigd door zovty op 12-11-2000 22:06]
En ook dolfijntje, jou moet ik een antwoord schuldig blijven. We hebben al heel even gesproken, maar er kwam weinig zinnigs uit, sorry daarvoor. Ik kan je geen advies geven, geen antwoorden geven en zoals ik zei zijn cliche-opmerkingen ook niet erg gelukkig. Maar richt je aandacht voorlopig niet op het waarom, nu het nog zo recentelijk is gebeurd. Probeer jezelf en je broertje er doorheen te slepen, om het later van een iets minder kleine afstand te bekijken...
In ieder geval heel veel sterkte, ook aan je broertje...*knuf*...
Ik hoop, dat het heel snel weer beter gaat!
[Dit bericht is gewijzigd door someone... op 11-11-2000 20:27]
heel veel sterkte
Wat ik hier ook zou schrijven je zou er weinig tot niets aan hebben... Heb er in mijn naaste omgeving nooit mee temaken gehad gellukig...
Heel erg veel sterkte
Het was een verschrikkelijke klap en ik begon ook af te vragen of het aan mij te verwijten viel dat ik haar nooit beter heb leren kennen, net als de rest van de vriendengroep het ook had moeten doen. Maar dat zette ik van me af. Ik wist immers niet dat ze depressief was en daarom kon niemand haar zo helpen.
Ik kreeg een brok in m'n keel tijdens de grafrede en toen ze begraven werd, kon ik afscheid van haar nemen met de gedachte dat ze nu dan eindelijk vrede heeft. Dat was mijn troost. Want meer kan je niet doen, het is gebeurd en je moet verder, hoe moeilijk het ook is. Jezelf moet je je niet verwijten! Hij heeft de beslissing genomen, om wat voor reden dan ook.
Heel veel sterkte en moed toegewenst.
ik blijf deze week bij mijn ma ik ga niet naar hengelo terug, omdat de laatste 2 weken ook al niet zo lekker gaan met mij, maakt mijn ma zich druk dat kan ik aan alles merken, dus om mijn familie te laten zien dat ik sterk genoeg ben blijf ik thuis.
voor steun voor ze en ook dat ik steun heb,
ik ga nog wel een dag op en neer naar mijn kamer in hengelo ff kijken en heb nog een afwas staan. maar verder kan ik het nu ff niet om alleen te zijn, te pijnlijk, en ik laat te veel mensen achter die zich juist dan zorgen gaan maken
quote:Wat nou met recht walgelijk is, is deze reactie!
Op 11 november 2000 19:33 schreef Jeany het volgende:
Ik wil niemand kwetsen, maar de kiddo is een loser first class. En kom me nou niet aan met verhalen van grote problemen zus en nog grotere problemen zo want die zal hij echt wel gehad hebben. Dit neemt echter niet weg het hetgene wat hij zijn ouders, broers, zusjes, blablabla aan doet. Die blijven namelijk hun hele leven met de "waarom" zitten. Op die manier je problemen ontlopen? Walgelijk!
Zelfmoord is de meest ultieme manier om aan al je problemen te ontsnappen. Het verdient natuurlijk altijd de voorkeur om dat op een andere manier te proberen (tot professionele hulp aan toe), maar bij sommige mensen lukt dat op een gegeven moment gewoon niet meer. Op dat moment moeten ze gewoon het recht hebben om uit het leven te stappen. Wat jij hier suggereert is dat een mens altijd verder zou moeten leven, alleen om andere mensen te plezieren. Je leeft in de eerste plaats voor jezelf!
Hierom volg ik ook nauwgezet de politieke discussie over zelfmoord, euthanasie, etc. (en juist ook het schemergebied hiertussen). En ik ben er nog steeds van overtuigd dat het recht op een weloverwogen levensbeeindiging staat boven alle aanspraak die andere mensen op jouw leven kunnen maken.
Tot zover mijn reactie op Jeany; Dolfina: heel veel sterkte toegewenst!!!!
Heel erg om dit mee te maken lijkt mij!
Ik heb hier geen enkele ervaring in en ik hoop dat ook niet te krijgen.
Het is niet niks als iemand in je naaste omgeving zomaar uit het leven stapt!
Maar ga niet jezelf de schuld geven, van als ik nou aardiger was geweest voor hem!
het zat veel dieper bij hem, en hij heeft het waarschijnlijk met niemand besproken.
Je blijft idd met veel vragen zitten, waarom en wat was er mis?
En praat met je broer er over.
Ik wens jou en je broer en je moeder heel veel sterkte toe met het dragen van dit verlies.
Knuf Ellen.
Maar uit deze ervaringen kan ik je misschien wel een beetje op weg helpen. Als eerste: de vraag waarom zal je waarschijnlijk nooit helemaal beantwoord krijgen. Degenen die een idee hebben waarom (als die er al zijn) zullen je waarschijnlijk moeilijk kunnen overtuigen. Ten tweede: probeer (hoe moeilijk het ook is, er gaat veel tijd in zitten) het te accepteren. Ga je niet afvragen 'als dit, of als dat, dan was het niet gebeurd' want daar krijg je niets voor terug. Vaak is die persoon er al veel langer mee bezig, en om hem er dan van af te brengen is heel erg moeilijk. Probeer zijn keuze te accepteren, alleen dan kan je ermee leven.
Dolfijntje, heel veel sterkte de komende tijd. En als je er meer over wilt praten, je kan me altijd bereiken via ICQ of anton@avbohemen.demon.nl
Zoals al diverse keren gezegd is, zelfmoord doe je niet zomaar. Het komt op een onverwacht moment. Maar er is in de meeste gevallen heel erg goed over nagedacht. Er zullen in z'n leven een aantal dingen gebeurd zijn die hij niet goed kon verwerken, sommige dingen gaan mensen boven de pet. Meestal kan professionele hulp uitkomst bieden maar heel af en toe lukt het gewoon niet. Je bent er de hele tijd mee bezig, probeert en probeert, je gaat alle mogelijkheden na, doet zus doet zo. En dan gaat het goed. Even... Ook dat werkte niet. Wat nu? Nog meer denken, denken denken. En op een gegeven moment zie je absoluut geen andere oplossing. Iedereen kan zeggen wat ze willen. Maar als je al zo lang aan het proberen bent, wil je wel, maar kan je het gewoon niet meer. En dan is er een hele mooie oplossing, zelfmoord. Weg problemen, geen gezeur en gezeik meer. Nooit meer dat eeuwige gedoe om van alles. Je doet nooit meer wat verkeerd. Als je op dat punt bent zit het heel diep. Want het is niet zo dat anderen jou niets meer kunnen schelen, verre van, juist dat maakt zelfmoord zo moeilijk. Want als je even goed nadenkt, er zijn altijd mensen voor je, er zijn nog zo ontzettend veel dingen die je wil doen, en toch kan en wil je niet verder. Je besluit te stoppen. Je bedenkt hoe, wanneer, en wat je achterlaat. En dan is er dat moment. Dood. In de meeste gevallen heb ik een enorm respect voor die mensen. Ze hebben het geprobeerd, tot aan het uiterste toe. Het is hun beslissing geweest. HUN BESLISSING. En hoe wreed het ook kan klinken, je hebt het maar te accepteren. Jij in je eentje had er niets aan kunnen doen. Het is nu gebeurd, en je bent verdrietig, maar, als jij enorm graag wat wilt, echt heeeeeeel erg graag, laat jij je dan tegenhouden?
Heb ik zelf ook een keer meegemaakt.
.
de pijn die je droeg,
de pijn die je niet meer verdroeg.
De pijn die je hebt achtergelaten,
had je niet in de gaten.
Heb je nu door wat je hebt losgemaakt?
Heb je door dat je gevoelige snaren raakt?
Zie je hoeveel mensen dezelfde pijn beleven?
Hopelijk vind je je rust en ben je in vrede.
We hebben nog zoveel vragen
waar we geen antwoord op weten of krijgen.
Maar lieve .... je zal altijd een deel van ons leven blijven.
Rust zacht, ....., en vind je rust.
Al was je leven kort en nu uitgeblust.
Veel liefs
[Dit bericht is gewijzigd door dolfina-chica op 17-11-2000 17:43]
en ik herken de zelfmoord neigingen..
Het enige wat ik je kan zeggen is:
'Blijf denken dat hij nu eindelijk verlost is, en z'n rust of het eindelijk wel fijn heeft!'
Tip: bekijk ff mijn website:
http://go.to/thefreakshow
Sterkte, Lee
Verder ben ik zelf al geruime tijd depressief en weet ik hierdoor (ook door contact met andre depresievelingen) dat depressieve mensen goed toneel kunnen spelen. HIer bedoel ik mee dat ze niet laten zien wat er in ze omgaat, ze verbergen het. Meestal omdat ze zich voor hun gevoelens schamen, soms ook omdat ze zo gesloten zijn dat ze het eng vinden om erover te praten.
Daarnaast denk ik net dat het wat had uitgemaakt als je broer die dag naar hem toe was gegaan. Als mensen zelfmoord willen plegen, doen ze dat toch wel. Als het op het ene moment niet kan, dan wachten ze wel tot het andere moment. Persoonlijk denk ik dan ook dat je broer er gewoonweg niets aan had kunnen doen.
Verder zoals al eerder gezegt, sla gewoon een arm om je broer heen als dat nodig is en ben er gewoon voor hem...
Nogmaals veel sterkte toegewenst in deze moeilijke periode.