quote:
Dit is ook een ijzersterk artikel. Wie weet kun je dan uit die slachtofferrol komen. Het voelt zeker comfortabel.
’We draven volledig door’
Alptekin Akdoga, Steven Brunswijk en Bojan van der Heijde ergeren zich aan de overdreven correctheid.De Telegraaf sprak met drie Nederlanders die zich juist groen en geel ergeren aan het opgelaaide racismedebat. Ondanks de vrees dat een deel van hun eigen gemeenschap hun openhartigheid niet in dank afneemt, breken deze Surinamer, Turk en homo een lans voor hun land, Nederland.
Alptekin Akdogan: ’Hoezo racisme?’Alptekin Akdogan (34) weet nog goed dat hij in zijn studententijd werd geweigerd bij een discotheek. Hij was met zijn vrienden, jongens van Marokkaanse en Turkse komaf. „Het is verleidelijk om dan de racismekaart te trekken. Maar toen ik de spiegel keek zag ik wat anders. Ik zag een jongen met een petje op en sportschoenen aan. Dat paste gewoon niet in die tent.”
Het is de hypocrisie in het racismedebat waarover Akdogan valt. „Hoezo racisme? Je mag in dit land alles. Je mag moskeeën oprichten, je mag stichtingen beginnen die openlijk samenwerken met de Turkse regering, je mag een politieke beweging als Denk beginnen. Ik vraag nogmaals: hoezo racisme?”
Er wordt tegenwoordig zo vaak geroepen dat iets racistisch is, dat het woord zijn waarde verliest, zegt Akdogan. „Nergens in de wereld verschijnen zoveel allochtonen op televisie om te klagen dat er zo weinig allochtonen op tv zijn. Er is geen ander land op de wereld te vinden is waarin je zo veel kansen krijgt om iets van je leven te maken als in Nederland.”
Kern van de zaak is wel dat je er iets voor moet doen, zegt hij. „Nederland is een netwerkland. Mensen verenigen zich op allerlei manieren en bouwen zo aan hun netwerk om iets van hun leven te kunnen maken. Toen ik studeerde zat er een Marokkaan bij het studentencorps in Utrecht. Die jongen is nu bankier. Het kan dus wel, als je maar wil.”
Maar die wil ontbreekt maar al te vaak, constateert Akdogan. „Allochtonen verenigen zich alleen met elkaar. Turken kruipen bij elkaar in hun moskeeën. Ze luisteren naar imams die door de Turkse staat naar Nederland zijn gezonden. Ze zoeken elkaar op in hun eigen thee- en koffiehuizen en wonen in buurten waar blanken al jaren geleden zijn weggetrokken. Zo hebben ze - vaak met steun van de Nederlandse overheid - hun eigen eigen veilige zone gecreëerd, hun safe space.”
Hij koestert dan ook een groot wantrouwen jegens Kuzu en Öztürk, de twee van origine Turkse boegbeelden van Denk. In de ogen van Akdogan representeren zij dat deel van de Turkse gemeenschap dat Nederland in toenemende mate de rug toekeert.
Akdogan ziet bij Denk een parallel met aartsvijand de PVV. „De onvrede van de Denk-kiezer richt zich op de blanke Nederlander. De PVV’ers richten hun pijlen op moslims. Maar kijk je naar beide groepen dan zie je dat hun woede stoelt op onwetendheid en sociaaleconomische problemen.”
Zelf maakt Akdogan carrière bij een grote personenvervoerder. „Mijn achtergrond speelt daarbij geen rol. Hier word ik louter op mijn kwaliteiten beoordeeld.”
Het sterkt zijn opvatting dat het klimaat hier veel gezonder is dan de schrille toon van het racismedebat doet vermoeden. „Daarom zeg ik: als je in Nederland niet slaagt, slaag je nergens.”
Steven Brunswijk: ’Ik mis de humor’Sylvana Simons? De 32-jarige Steven Brunswijk, wiens alter-ego ’de Braboneger’ een hit is op internet, schudt zijn hoofd. „Ach, ze praat quatsch!”
Brunswijk is geboren in Paramaribo, maar opgegroeid in Tilburg. Zijn handelsmerk is zijn oer-Brabantse tongval die hij inzet om als Braboneger iedereen op de hak te nemen in filmpjes op internet. En ook Sylvana Simons ontsnapt niet aan zijn bij vlagen hilarische tirades.
Brunswijk ergert zich aan het gedweep van Simons met wijlen Malcolm X, ooit leider van de Amerikaanse politiek-religieuze beweging Nation of Islam. „Alsof Nederland te vergelijken is met de Verenigde Staten. Maar hier moesten zwarten nooit achterin de bus zitten. Hier waren geen aparte ingangen in winkels of gesegregeerde scholen. Apartheid, als ik het zo mag noemen, heeft hier nooit bestaan.”
En de politie dan? Recent baarde de aanhouding van de zwarte rapper Typhoon in zijn terreinwagen veel misbaar. „Ik rij ook in een mooie auto, maar ik ben nog nooit aangehouden. Ik werk af en toe in het nachtleven als uitsmijter, dus ik heb ervaring met de politie. Geloof me als ik zeg dat 90 procent van de agenten gewoon fantastisch werk doet.”
Dat wil niet zeggen dat Brunswijk zelf geen nare ervaringen heeft. „Natuurlijk heb ik vroeger op school moeten knokken.” Toch heeft hij grote moeite om de maatschappelijke verontwaardiging over de drek die Sylvana Simons over zich heen heeft gekregen serieus te nemen. „Lees die onlinereacties op Sylvana eens. We hebben het over mensen die nog geen drie woorden foutloos op een rijtje kunnen zetten. Die mensen raken mij niet. Vooroordelen berusten vooral op slechte educatie.”
Vooroordelen zijn ook geen exclusief ’wit’ probleem zoals veel activisten beweren. „Mijn moeder, die is pas racistisch”, lacht hij. Sinds haar komst naar Nederland hield ze een schriftje bij met daarin de namen van mensen waaraan ze een hekel had. „Blanken ja, allemaal. Haar grootste vooroordeel? Je kunt blanken niet vertrouwen, omdat het vrekken zijn. Ze zei weleens: als blanken huilen komen er tranen uit slechts één oog”
Dan serieus: „Ik mis vooral de humor in dit debat.” Iets dat hij expliciet aan de kaak stelt met De Braboneger, waarmee hij na de zomer zelfs op een bescheiden theatertournee gaat.
Zijn atypische geluid heeft Brunswijk niettemin veel kritiek opgeleverd uit de Surinaamse gemeenschap. Dat hij zijn typetje ‘Braboneger’ heeft genoemd in een tijd dat woorden als ’negerzoen’ om politiekcorrecte redenen in onbruik raken, is slecht gevallen. Brunswijk zou zijn ’verkaasd’, klinkt het, ofwel een Hollandse kaaskop zijn geworden.
„Alsof daar iets mis mee is. Ik woon hier toch?! Toch heb ik even getwijfeld over de naam Braboneger. Uiteindelijk heb ik er een goed gesprek over gehad met mijn ouders. De slotsom is dat het woord ’neger’ voor mij juist een positieve lading heeft. Het is afgeleid van negroïde, wat verwijst naar zwart. Ik ben daar trots op. Het zou anders zijn als iemand mij ’nikker’ zou noemen.”
Twee kinderen heeft Brunswijk inmiddels. Weghouden bij Zwarte Piet zal hij ze niet. „Het is heel simpel, ik bén Zwarte Piet niet.”
Bojan van der Heide: ’Mensen niet ophitsen’Bojan van der Heide (36) uit Groningen stoorde zich al Sylvana Simons, maar was helemaal klaar met het nieuwe boegbeeld van Denk toen ze zei te spreken namens homoseksuelen in Nederland. Simons deed dat toen ze aankondigde aangifte te gaan doen tegen racisme.
Van der Heide is zelf homo. „Ze zei tijdens een perspresentatie dat de racistische uitingen jegens haar exemplarisch zijn voor wat heel veel etnische minderheden en ook homo’s dag in dag uit meemaken. Ik vond het belachelijk. Ze pretendeert daarmee mij als homo min of meer te vertegenwoordigen. Maar ik voel me helemaal niet gediscrimineerd. En ik heb haar niet uitgekozen om namens mij te spreken. We worden als homo’s gebruikt voor haar politieke ambities!”
De Groninger, die als webmaster voor een online-winkel werkt, vindt dat Simons zorgt voor regelrechte polarisatie. „Ze draaft volledig door met haar verhalen over racisme. We hebben het juist erg goed voor elkaar in Nederland. Iedereen in Nederland heeft evenveel kansen en evenveel rechten. Door veel te veel te focussen op incidenten maak je het erger dan het is. Er komt een dag dat Simons zelfs een boek racistisch vindt omdat de bladzijden wit zijn.”
Van der Heide gebruikt de term ’Oppression Olympics’ voor de hype rond racisme. „Je ziet het op campussen in Amerika. Mensen voeren een soort strijd om te laten zien wie het meest onderdrukt is. Als je zwart en dik bent en in en rolstoel zit scoor je de meeste punten. Het zogenaamd onderdrukt worden is een ideaal geworden. Dat moeten we in Nederland niet doen.”
In Amerika botsen, net als hier, de strijd voor vrijheid van meningsuiting en de strijd tegen racisme. Alles ligt op de weegschaal. De minste grensoverschrijdingen worden opgeblazen. Het gebruik door de blanke meerderheid van uitingen die horen bij minderheden, ligt gevoelig. Het dragen van dreadlocks of een Mexicaanse sombrero tijdens Halloween leidde al tot boze reacties.
Sylvana en Denk, vindt Van der Heide, doen hard hun best om bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten. „Door mensen met een bepaalde achtergrond of eigenschappen zo duidelijk te profileren en als aparte groep neer te zetten, zorg je voor polarisatie. Het werkt juist contraproductief. We moeten echt oppassen dat de partij mensen niet verder tegen elkaar ophitst.”
Van der Heide draait er niet omheen: natuurlijk is er racisme en discriminatie in Nederland. „Maar het is veel erger geweest en het zal altijd blijven bestaan. We hebben ook prima kanalen om racisme en discriminatie aan te kaarten en te monitoren. Het COC is er, er zijn meldpunten en je kunt naar de politie stappen. Daar hebben we Simons en Denk echt niet voor nodig.”
De Groninger is zelf ook gediscrimineerd vanwege zijn geaardheid. „Dan roepen mensen wat naar je. Nou en? Het gaat erom hoe je hiermee omgaat. Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik onderdrukt word in Nederland. Hou alsjeblieft op met het creëren van een schijnwerkelijkheid en het overdreven slachtoffergedoe. Ik wil niet het idee krijgen dat ik me zielig hoef te voelen.”
Bron