R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ervaringen van anderen die moeite hebben met de overgang van student naar volwassenheid ook welkom.
Brengt het ongeluksgetal dit maal wél geluk?
Goed en slecht nieuws:
Goede nieuws: net bij uitstappen van de bus in mijn dorpje kwam ik een leeftijdsgenoot tegen (en dat is zeldzaam) die ik niet kende (nog zeldzamer) dus ik stelde gewoon brutaal de vraag: hey, jou ken ik niet?
Wat doe je hier? En toen hebben we 5 minuten staan praten en weet ik dat ze en waar ze hier woont en haar naam Dus mocht ik haar vaker zien, hebben we mogelijk al wat om over te praten.
Slecht nieuws: net in de trein werd weer even duidelijk waar ik in faal. Aan de andere kant van mijn vierzitter zaten een jongen en twee meiden. Die meiden hoorde bij elkaar, die jongen niet. Meiden in gesprek met elkaar. Opeens mengt die jongen zich in het gesprek, praten lekker. Meid volgende halte eruit. Andere meid blijft en die jongen ook. Praten vervolgens verder, blijkbaar veel overeenkomsten en... aan het eind van de rit nummers uitgewisseld. Ik had me wel kunnen bemoeien met dat gesprek maar niet gedaan want ze waren toch al in gesprek
Maar hier kom de clue: ik spreek mensen niet 'zomaar' aan in het openbaar omdat ik (denk) dat ik niks te vertellen heb. Online heb je snel een gesprek en stuur je aan op een date en pas dan is het moment van de waarheid daar. Offline moet je meteen het gesprek op gang weten te houden.
En ik zou hier nog wel weer een riedeltje kunnen houden over weekend, kleffe stelletjes en Deezertje alleen.. maar dat doe ik niet want ik heb me prima vermaakt vanavond door gewoon zelf te doen wat ik voorgenomen had. Niemand doet 't anders voor je.
Mensen toch een tip om wat sneller contact te maken in de trein ofzo?
Brengt het ongeluksgetal dit maal wél geluk?
Goed en slecht nieuws:
Goede nieuws: net bij uitstappen van de bus in mijn dorpje kwam ik een leeftijdsgenoot tegen (en dat is zeldzaam) die ik niet kende (nog zeldzamer) dus ik stelde gewoon brutaal de vraag: hey, jou ken ik niet?
Wat doe je hier? En toen hebben we 5 minuten staan praten en weet ik dat ze en waar ze hier woont en haar naam Dus mocht ik haar vaker zien, hebben we mogelijk al wat om over te praten.Slecht nieuws: net in de trein werd weer even duidelijk waar ik in faal. Aan de andere kant van mijn vierzitter zaten een jongen en twee meiden. Die meiden hoorde bij elkaar, die jongen niet. Meiden in gesprek met elkaar. Opeens mengt die jongen zich in het gesprek, praten lekker. Meid volgende halte eruit. Andere meid blijft en die jongen ook. Praten vervolgens verder, blijkbaar veel overeenkomsten en... aan het eind van de rit nummers uitgewisseld. Ik had me wel kunnen bemoeien met dat gesprek maar niet gedaan want ze waren toch al in gesprek
Maar hier kom de clue: ik spreek mensen niet 'zomaar' aan in het openbaar omdat ik (denk) dat ik niks te vertellen heb. Online heb je snel een gesprek en stuur je aan op een date en pas dan is het moment van de waarheid daar. Offline moet je meteen het gesprek op gang weten te houden.
En ik zou hier nog wel weer een riedeltje kunnen houden over weekend, kleffe stelletjes en Deezertje alleen.. maar dat doe ik niet want ik heb me prima vermaakt vanavond door gewoon zelf te doen wat ik voorgenomen had. Niemand doet 't anders voor je.
Mensen toch een tip om wat sneller contact te maken in de trein ofzo?
heeft deze reeks wel nut voor jou deezertje?
wat behaal je er mee?
in mijn ogen is het erg invaliderend. Volgens mij is iedereen er over eens dat je professionele hulp nodig hebt, dat dit nodig is weet je zelf ook wel denk ik, maar door deze reeks krijg je denk ik het gevoel dat je aan jezelf werkt.
Echter zorgt het na mijn mening ervoor dat je nog langer die stap kan vermijden.
dus waarom open je steeds nieuwe delen? in mijn ogen kick je wel erg op de (negatieve) aandacht.
wat behaal je er mee?
in mijn ogen is het erg invaliderend. Volgens mij is iedereen er over eens dat je professionele hulp nodig hebt, dat dit nodig is weet je zelf ook wel denk ik, maar door deze reeks krijg je denk ik het gevoel dat je aan jezelf werkt.
Echter zorgt het na mijn mening ervoor dat je nog langer die stap kan vermijden.
dus waarom open je steeds nieuwe delen? in mijn ogen kick je wel erg op de (negatieve) aandacht.
Omdat er wel íets van progressie in zit. Elke dag spreek ik toch weer mensen aan, simpelweg omdat ik nog altijd alleen ben en mensen mij dus niet vanzelf aanspreken, en wordt ook steeds losser daarin (meer zelfvertrouwen). maar er mag wel wat tempo in. Maak in winkels bijvoorbeeld iets langere praatjes ipv stug de vraag te stellen en daarna te bedanken. Het liefst zou ik vanavond de stad induiken en om 3 uur de kroeg verlaten, maar die stap is nog veel te groot, ook omdat ik in mijn eentje ben en mensen/dames die ik aanspreek wel met meerdere zijn en je dus wel een soort van verhaal moet hebben zoals die jongen in de trein hierboven. Die overeenkomsten ontdek je pas als je met elkaar aan de praat bent, maar dan moet je wel in die kroeg staan en dat doe ik nog niet zo snelquote:Op zondag 12 juni 2016 00:09 schreef isax het volgende:
heeft deze reeks wel nut voor jou deezertje?
wat behaal je er mee?
in mijn ogen is het erg invaliderend. Volgens mij is iedereen er over eens dat je professionele hulp nodig hebt, dat dit nodig is weet je zelf ook wel denk ik, maar door deze reeks krijg je denk ik het gevoel dat je aan jezelf werkt.
Echter zorgt het na mijn mening ervoor dat je nog langer die stap kan vermijden.
dus waarom open je steeds nieuwe delen? in mijn ogen kick je wel erg op de (negatieve) aandacht.
Naar een feest gaan is al een stap minder groot want je komt daar voor dezelfde muziek, maar daar is het nu te laat voor dus volgende weekend misschien.
Mijn complimenten. Weet niet wat je vandaag gedaan hebt om van dat negatieve dipje van de afgelopen dagen dat je nu toch weer wat monterder bent, maar hou het vast!
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Omdat ik verder toch niets kan doen en je mensen moet aanspreken want zelf doen ze 't niet.. Stemming zal hoogstwaarschijnlijk omslaan komende week, maar voor nu nog even deze semi-positieve vibe volhouden ja.quote:Op zondag 12 juni 2016 00:30 schreef Koral het volgende:
Mijn complimenten. Weet niet wat je vandaag gedaan hebt om van dat negatieve dipje van de afgelopen dagen dat je nu toch weer wat monterder bent, maar hou het vast!
Elk begin is lastig, maar als je zo doorgaat zullen de dipjes hopelijk minder lang duren en de (semi)positieve vibes elkaar sneller opvolgen.quote:
[..]
Omdat ik verder toch niets kan doen en je mensen moet aanspreken want zelf doen ze 't niet.. Stemming zal hoogstwaarschijnlijk omslaan komende week, maar voor nu nog even deze semi-positieve vibe volhouden ja.
Wie het laatst lacht, lacht het best. Zorg dat jij dat bent.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Het is natuurlijk heel fijn dat je iets zekerder wordt in het aanspreken van mensen, maar dat is volgens mij nooit echt je probleem geweest. Denk je dat je met dit aanmodderen(sorry, maar zo zie ik het) er naar toe kan werken om een emotionele band met iemand te krijgen; de aansluiting? Lees nou eens je OP alsof iemand anders hem geschreven heeft, daar word je toch eigenlijk heel treurig van?
En wees eerlijk, wat probeer je nu eigenlijk te halen uit die treingesprekjes? Verwacht je daar uiteindelijk je droomvrouw mee te vinden of een sociale kring? Ik snap niet zo goed hoe je zoveel waarde kunt hechten aan de mensen die je in een trein ziet zitten. Ik hoop echt dat je een baantje vindt voor deze zomer waar je écht mensen leert kennen. Bij ons is er een autistische jongen komen werken en hij wordt door iedereen omarmd. Je ziet hem gewoon helemaal uit zijn schulp kruipen. Doe jezelf een plezier en zoek iets in de horeca. Dan leer je ook meteen wat werken is.
En wees eerlijk, wat probeer je nu eigenlijk te halen uit die treingesprekjes? Verwacht je daar uiteindelijk je droomvrouw mee te vinden of een sociale kring? Ik snap niet zo goed hoe je zoveel waarde kunt hechten aan de mensen die je in een trein ziet zitten. Ik hoop echt dat je een baantje vindt voor deze zomer waar je écht mensen leert kennen. Bij ons is er een autistische jongen komen werken en hij wordt door iedereen omarmd. Je ziet hem gewoon helemaal uit zijn schulp kruipen. Doe jezelf een plezier en zoek iets in de horeca. Dan leer je ook meteen wat werken is.
Je bent wel echt een zonnestraaltje he. Altijd zo lekker positief. Kijk eens naar wat je wel hebt. Je bent gezond, hebt een goed stel hersenen en wat ik begrijp zie je er normaal uit.quote:
[..]
Omdat ik verder toch niets kan doen en je mensen moet aanspreken want zelf doen ze 't niet.. Stemming zal hoogstwaarschijnlijk omslaan komende week, maar voor nu nog even deze semi-positieve vibe volhouden ja.
Maar nee, maar blijven emmeren over wat je niet hebt of kunt.
Denk je dat mensen dat leuk/aantrekkelijk vinden ofzo?
Daarmee stoot je juist veel mensen af.. En als je iets wil veranderen in je situatie moet je zelf actie ondernemen. De wereld gaat niet veranderen om het meneer Deezer naar de zin te maken. Je zult zelf het roer in handen moeten nemen in plaats van overal zo passief-negatief op te reageren.
Zoveel mensen hebben al advies gegeven: van hobby's, psych, baantjes en zelfs al een meet. Maar echt alles vertik je. Als je dat allemaal niet wil, vind je het blijkbaar niet belangrijk genoeg om iets aan je situatie te veranderen. Maar stop dan ook met dat continue zielige gezeik van je.
Als je het allemaal zo kut vindt, doe er dan wat aan en kom eens van je gat af.
Duidelijker kan ik het niet zeggen.
Geen idee. Hoop denk ik toch wat regulier contact op te bouwen, dus praten, nummers uitwisselen en dan nog eens afspreken en dan samen op stap. Niet meteen mijn droomdate, maar gewoon sociaal zoals met dat Franse meisje laatst. Van 0 vrienden ga je niet meteen naar 5 vrienden en als je geen vrienden hebt schrikken de meeste meiden toch vroeg of laat wel. Liefde is toch onvoorspelbaar dus juist als je het zoekt ga je het niet vinden.quote:
Het is natuurlijk heel fijn dat je iets zekerder wordt in het aanspreken van mensen, maar dat is volgens mij nooit echt je probleem geweest. Denk je dat je met dit aanmodderen(sorry, maar zo zie ik het) er naar toe kan werken om een emotionele band met iemand te krijgen; de aansluiting? Lees nou eens je OP alsof iemand anders hem geschreven heeft, daar word je toch eigenlijk heel treurig van?
En wees eerlijk, wat probeer je nu eigenlijk te halen uit die treingesprekjes? Verwacht je daar uiteindelijk je droomvrouw mee te vinden of een sociale kring? Ik snap niet zo goed hoe je zoveel waarde kunt hechten aan de mensen die je in een trein ziet zitten. Ik hoop echt dat je een baantje vindt voor deze zomer waar je écht mensen leert kennen. Bij ons is er een autistische jongen komen werken en hij wordt door iedereen omarmd. Je ziet hem gewoon helemaal uit zijn schulp kruipen. Doe jezelf een plezier en zoek iets in de horeca. Dan leer je ook meteen wat werken is.
Mja, mijn punt is; waarom zo moeilijk als het makkelijk kan? Er hebben hier al tal mensen gezegd eens met je te willen afspreken. Je hebt websites voor mensen die nieuwe mensen willen ontmoeten. Je kunt een bijbaan nemen, je kunt bij een hobby/sportclub. Waarom toch altijd weer die rottige trein? Snap je nou niet dat je het jezelf gewoon écht ontzettend moeilijk maakt? Lees nou eens dat stukje uit je OP opnieuw.
Dit is toch gewoon écht heel treurig?quote:
Ervaringen van anderen die moeite hebben met de overgang van student naar volwassenheid ook welkom.
Brengt het ongeluksgetal dit maal wél geluk?
Slecht nieuws: net in de trein werd weer even duidelijk waar ik in faal. Aan de andere kant van mijn vierzitter zaten een jongen en twee meiden. Die meiden hoorde bij elkaar, die jongen niet. Meiden in gesprek met elkaar. Opeens mengt die jongen zich in het gesprek, praten lekker. Meid volgende halte eruit. Andere meid blijft en die jongen ook. Praten vervolgens verder, blijkbaar veel overeenkomsten en... aan het eind van de rit nummers uitgewisseld. Ik had me wel kunnen bemoeien met dat gesprek maar niet gedaan want ze waren toch al in gesprek
Waarom nu net dat stukje eruit pikken terwijl je t ook kunt hebben over die dorpsgenoot die hij aansprak bij het uitstappen van de bus?quote:
Mja, mijn punt is; waarom zo moeilijk als het makkelijk kan? Er hebben hier al tal mensen gezegd eens met je te willen afspreken. Je hebt websites voor mensen die nieuwe mensen willen ontmoeten. Je kunt een bijbaan nemen, je kunt bij een hobby/sportclub. Waarom toch altijd weer die rottige trein? Snap je nou niet dat je het jezelf gewoon écht ontzettend moeilijk maakt? Lees nou eens dat stukje uit je OP opnieuw.
[..]
Dit is toch gewoon écht heel treurig?
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Ik snap dat het dan alsnog allemaal geforceerd overkomt, maar als je verder geen sociale contacten hebt moet je toch wat doen om een keer met iemand een praatje te maken? Ja, ik kan ook naar een feest gaan of een hobbyclub, maar ik weet nog steeds niet wat voor hobby of welk werk. Supermarkt werk je met 16-jarigen en die moeten niks hebben van een 25-jarige, en de horeca tja.. zie ik mezelf niet echt in werken.quote:
Mja, mijn punt is; waarom zo moeilijk als het makkelijk kan? Er hebben hier al tal mensen gezegd eens met je te willen afspreken. Je hebt websites voor mensen die nieuwe mensen willen ontmoeten. Je kunt een bijbaan nemen, je kunt bij een hobby/sportclub. Waarom toch altijd weer die rottige trein? Snap je nou niet dat je het jezelf gewoon écht ontzettend moeilijk maakt? Lees nou eens dat stukje uit je OP opnieuw.
[..]
Dit is toch gewoon écht heel treurig?
Ik denk dat hij doelt op hetgeen wat die andere jongen wel kon, spontaan contact leggen zonder afhankelijk te zijn van een bepaald platform als een website of activiteit.quote:
Daarom, al die datingsites en apps zijn zo geforceerd, je mist de spontaniteit van iemand op het eerste gezicht leren kennen. Een voorbeeld is zoals je zelf noemde de trein waarbij je iemand tegenkomt die je wel leuk lijkt, hoe leg je contact en krijg je haar nummer.quote:
Ervaringen van anderen die moeite hebben met de overgang van student naar volwassenheid ook welkom.
Brengt het ongeluksgetal dit maal wél geluk?
Goed en slecht nieuws:
Goede nieuws: net bij uitstappen van de bus in mijn dorpje kwam ik een leeftijdsgenoot tegen (en dat is zeldzaam) die ik niet kende (nog zeldzamer) dus ik stelde gewoon brutaal de vraag: hey, jou ken ik niet?
Slecht nieuws: net in de trein werd weer even duidelijk waar ik in faal. Aan de andere kant van mijn vierzitter zaten een jongen en twee meiden. Die meiden hoorde bij elkaar, die jongen niet. Meiden in gesprek met elkaar. Opeens mengt die jongen zich in het gesprek, praten lekker. Meid volgende halte eruit. Andere meid blijft en die jongen ook. Praten vervolgens verder, blijkbaar veel overeenkomsten en... aan het eind van de rit nummers uitgewisseld. Ik had me wel kunnen bemoeien met dat gesprek maar niet gedaan want ze waren toch al in gesprek
Maar hier kom de clue: ik spreek mensen niet 'zomaar' aan in het openbaar omdat ik (denk) dat ik niks te vertellen heb. Online heb je snel een gesprek en stuur je aan op een date en pas dan is het moment van de waarheid daar. Offline moet je meteen het gesprek op gang weten te houden.
En ik zou hier nog wel weer een riedeltje kunnen houden over weekend, kleffe stelletjes en Deezertje alleen.. maar dat doe ik niet want ik heb me prima vermaakt vanavond door gewoon zelf te doen wat ik voorgenomen had. Niemand doet 't anders voor je.
Mensen toch een tip om wat sneller contact te maken in de trein ofzo?
Als je meteen om nummers ga vragen zijn er maar heel weinig meiden die gelijk hun 06 weggeven. Lijkt me best ongemakkelijk om daar dan bij te zitten, te moeten toezien hoe een ander wel succes hebt en zelf als een vijfde wiel erbij hangt.
Keer meegemaakt in de trein, in zo'n 4 zits dat er 3 met elkaar in gesprek zijn, ik er ongemakkelijk bijzit en mezelf geen houding weet te geven of ik me moet mengen in het gesprek of niet.
+1 omdat hij ook offline meer durft
Dan moet je dingen uitproberen.quote:
[..]
Ik snap dat het dan alsnog allemaal geforceerd overkomt, maar als je verder geen sociale contacten hebt moet je toch wat doen om een keer met iemand een praatje te maken? Ja, ik kan ook naar een feest gaan of een hobbyclub, maar ik weet nog steeds niet wat voor hobby of welk werk. Supermarkt werk je met 16-jarigen en die moeten niks hebben van een 25-jarige, en de horeca tja.. zie ik mezelf niet echt in werken.
Giechelend van de pret reed de bus volgeladen met meiden de afgrond in.
Waarom durf je wel met die Franse meid zomaar spontaan iets af te spreken en niet met de fokkers die je dat al zo vaak hebben aangeboden?
En inderdaad, probeer dingen uit! Zijn genoeg verenigingen en hobby clubs die een bepaald aantal proeflessen/dagen/weken hebben, dan weet je of het iets voor je is of niet
Is dat niet precies wat je doet daarboven?quote:
Ervaringen van anderen die moeite hebben met de overgang van student naar volwassenheid ook welkom.
Brengt het ongeluksgetal dit maal wél geluk?
Goed en slecht nieuws:
Goede nieuws: net bij uitstappen van de bus in mijn dorpje kwam ik een leeftijdsgenoot tegen (en dat is zeldzaam) die ik niet kende (nog zeldzamer) dus ik stelde gewoon brutaal de vraag: hey, jou ken ik niet?
Slecht nieuws: net in de trein werd weer even duidelijk waar ik in faal. Aan de andere kant van mijn vierzitter zaten een jongen en twee meiden. Die meiden hoorde bij elkaar, die jongen niet. Meiden in gesprek met elkaar. Opeens mengt die jongen zich in het gesprek, praten lekker. Meid volgende halte eruit. Andere meid blijft en die jongen ook. Praten vervolgens verder, blijkbaar veel overeenkomsten en... aan het eind van de rit nummers uitgewisseld. Ik had me wel kunnen bemoeien met dat gesprek maar niet gedaan want ze waren toch al in gesprek
Maar hier kom de clue: ik spreek mensen niet 'zomaar' aan in het openbaar omdat ik (denk) dat ik niks te vertellen heb. Online heb je snel een gesprek en stuur je aan op een date en pas dan is het moment van de waarheid daar. Offline moet je meteen het gesprek op gang weten te houden.
En ik zou hier nog wel weer een riedeltje kunnen houden over weekend, kleffe stelletjes en Deezertje alleen.. maar dat doe ik niet want ik heb me prima vermaakt vanavond door gewoon zelf te doen wat ik voorgenomen had. Niemand doet 't anders voor je.
Mensen toch een tip om wat sneller contact te maken in de trein ofzo?
1 + 1 = blauw
Eensquote:
En inderdaad, probeer dingen uit! Zijn genoeg verenigingen en hobby clubs die een bepaald aantal proeflessen/dagen/weken hebben, dan weet je of het iets voor je is of niet
. En ik blijf erbij, zoek hulp met je ASS. Accepteer dat je ASS hebt, erken de problematiek dat dat op kan leveren, geef jezelf een schop onder je kont en leer ermee om te gaan. Zoals veeeelen voor jou.ASS topic op FOK! is een goede start om in te lezen en ervaringen tot je te nemen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Samzz op 12-06-2016 10:32:28 ]
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
ASS hebt, niet ASS'er bent.quote:
[..]
Eens
ASS topic op FOK! is een goede start om in te lezen en ervaringen tot je te nemen.
I stand corrected. Pardon voor de ongelukkige woordkeuze, heb t aangepast.quote:
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
leg de lat eens een heel stuk lager, probeer dat te halen en kijk dan weer of die wat hoger kan.
bijvoorbeeld iedere morgen je bed opmaken, iedere dag koken en daar goed in worden..
wie weinig verwacht krijgt veel
wat je nu doet is iedere dag/ week/ maand jezelf zo voor de gek houden dat je alleen maar teleurgesteld wordt
bijvoorbeeld iedere morgen je bed opmaken, iedere dag koken en daar goed in worden..
wie weinig verwacht krijgt veel
wat je nu doet is iedere dag/ week/ maand jezelf zo voor de gek houden dat je alleen maar teleurgesteld wordt
Hell To The Liars
Ik zie een paar goede stappen (stapjes), maar het zoeken van hulp kan alles sneller laten gaan en TS bovendien de goede kant uit sturen. Nou denkt Deezer zelf het wiel te kunnen uitvinden (surprise: hoewel je op de goede weg bent gaat dat niet lukken), maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?
Bovenstaande zijn slechts voorbeelden, maar dat kan ik inderdaad al. Mezelf vermaken lukt ook nog wel tot op zekere hoogte en af en toe een date ook, maar ik mis gewoon zoals wat ik gisteren zei: mensen om een avondje mee te stappen. Alleen een kroeg binnenstappen en je mengen tussen de mensen die daar al samen gekomen zijn werkt niet. Een feest bezoeken zoals ik vroeger rustig deed in mijn eentje werkt al beter, maar alsnog ben je alleen.quote:
leg de lat eens een heel stuk lager, probeer dat te halen en kijk dan weer of die wat hoger kan.
bijvoorbeeld iedere morgen je bed opmaken, iedere dag koken en daar goed in worden..
wie weinig verwacht krijgt veel
wat je nu doet is iedere dag/ week/ maand jezelf zo voor de gek houden dat je alleen maar teleurgesteld wordt
