Hou dan beter je bek dicht of zeg gewoon eerlijk dat je lekker veel te lang gaat lullen omdat je een doorgedraaide kletskous bent waar niemand op zit te wachten.
Wie gaat er dan ook op dat tijdstip een presentatie plannen?
Je weet dat dat vandaag, of deze week ergens, nog gaat gebeuren? Nog knapper!quote:Op woensdag 11 mei 2016 05:41 schreef hemarookworst het volgende:
Wie zegt dat het ook nu gelijk gebeurt?
quote:
"Ik heb niet veel tijd dus ik zal het lang houden"
Gaat over toespraken en presentaties die al zijn gebeurdquote:Op woensdag 11 mei 2016 05:45 schreef SuperwormJim het volgende:
[..]
Je weet dat dat vandaag, of deze week ergens, nog gaat gebeuren? Nog knapper!
Misschien heeft hij een uur over een toespraak liggen dromen en is hij nu boos en het eerste wat je dan doe is er hier een topic over maken.quote:
En dat 's morgens vroeg om half 6
Wie gaat er dan ook op dat tijdstip een presentatie plannen?
Toen ik opkeek naar de maan
zag ik geen maan
Ik zag enkel de kraters in haar hart
de avondlucht afstekend tegen de schitteringen van haar ziel
Toen ik landde op de maan
keek ik neer op de aarde en zag ik een planeet
en niet zeven komma een miljard mensen
niet zeven komma een miljard redenen om teleurgesteld te zijn
in de ontwikkeling van nieuwe manieren om elkaar pijn te doen
Nee, toen ik op de maan was
bestond er slechts één
van die zeven komma een miljard levende mensen
en dat was zij
zij was mijn maan
en ik was de hare
maar dat was toen
en dit is nu
en het is tijd om het heden onder ogen te zien
Op de zevende dag rustte god uit
ze keek om zich heen en verklaarde ze dat alles goed was
en ze zag alles
en ze zei tegen zichzelf;
“Ik ben tevreden”
en we voelden hoe we ons voelden
en we deden wat we deden
en het was prachtig
We spraken in een moedertaal
die alleen wij twee kenden
We spraken woorden die we nooit uitspraken
en maakten beloftes die we nooit beloofden
en we wisten wat we voor elkaar voelden
Het was prachtig
wij waren prachtig
maar dat was toen
en dit is nu
We bouwden te snel te hoog
gaven elkaar alle stenen
die de muren van onze gebroken harten weer herbouwden
en zo viel de toren van Babel
We spraken in verschillende talen
konden enkel nog raden naar wat elk gebaar
en ieder woord kon betekenen
en ik was wanhopig
Ze keek naar me en zei;
“Ik ben bang”
en zo werden we wat we geweest waren
in de tijd dat we nog geen twijfels hadden over de ander
we kenden elkaar toen immers nog niet
We veranderden in vreemden
passeerden elkaar in drukke gangen
probeerden elkaars bestaan te vermijden
En toen we onze overeenkomsten testten
daalden we van een perfecte score van honderd
naar nul
We zonken dieper in de oceaan die we maakten van onze gesmolten zielen
en ze vertrok met de laatste boot naar de horizon
en liet me achter, happend naar de lucht
die eerder nog tussen onze lippen hing
huiverend in de kou van haar afwezige omhelzing
maar ik had leren zwemmen
en ik bereikte de kust
maar toen ik naar haar zocht
zag ik dat elke deur die naar haar leidde
gesloten was met meer dan honderd sloten
Dus bouwde ik mijn eigen huis
het staat scheef
en leunt een beetje naar links
maar het heeft vier muren, een dak, een vloer
en een deur
die ik altijd open laat staan.
Je hoeft niet te kloppen
of te zoeken naar een sleutel
voel je vrij weer binnen te komen
wanneer je dat wilt
En wanneer je niet zal komen
zal ik hier niet blijven graven
naar herinnering die we eens deelden
ik zal niet opgeven
ik zal naar buiten gaan
en voor het eerst na vijf jaar
zal ik op jouw deur kloppen
Ik zou vragen of ik binnen mag komen
mezelf opnieuw voorstellen
en om toestemming vragen
of ik je opnieuw zou mogen leren kennen
En ik hoop
dat wanneer we elkaar weer zouden zien
dat je tegen jezelf zegt;
“Ik ben tevreden”
quote:
Goed ik zal het kort houden.
Toen ik opkeek naar de maan zag ik geen maan Ik zag enkel de kraters in haar hart de avondlucht afstekend tegen de schitteringen van haar ziel Toen ik landde op de maan keek ik neer op de aarde en zag ik een planeet en niet zeven komma een miljard mensen niet zeven komma een miljard redenen om teleurgesteld te zijn in de ontwikkeling van nieuwe manieren om elkaar pijn te doen Nee, toen ik op de maan was bestond er slechts één van die zeven komma een miljard levende mensen en dat was zij zij was mijn maan en ik was de hare maar dat was toen en dit is nu en het is tijd om het heden onder ogen te zien Op de zevende dag rustte god uit ze keek om zich heen en verklaarde ze dat alles goed was en ze zag alles en ze zei tegen zichzelf; “Ik ben tevreden” en we voelden hoe we ons voelden en we deden wat we deden en het was prachtig We spraken in een moedertaal die alleen wij twee kenden We spraken woorden die we nooit uitspraken en maakten beloftes die we nooit beloofden en we wisten wat we voor elkaar voelden Het was prachtig wij waren prachtig maar dat was toen en dit is nu We bouwden te snel te hoog gaven elkaar alle stenen die de muren van onze gebroken harten weer herbouwden en zo viel de toren van Babel We spraken in verschillende talen konden enkel nog raden naar wat elk gebaar en ieder woord kon betekenen en ik was wanhopig Ze keek naar me en zei; “Ik ben bang” en zo werden we wat we geweest waren in de tijd dat we nog geen twijfels hadden over de ander we kenden elkaar toen immers nog niet We veranderden in vreemden passeerden elkaar in drukke gangen probeerden elkaars bestaan te vermijden En toen we onze overeenkomsten testten daalden we van een perfecte score van honderd naar nul We zonken dieper in de oceaan die we maakten van onze gesmolten zielen en ze vertrok met de laatste boot naar de horizon en liet me achter, happend naar de lucht die eerder nog tussen onze lippen hing huiverend in de kou van haar afwezige omhelzing maar ik had leren zwemmen en ik bereikte de kust maar toen ik naar haar zocht zag ik dat elke deur die naar haar leidde gesloten was met meer dan honderd sloten Dus bouwde ik mijn eigen huis het staat scheef en leunt een beetje naar links maar het heeft vier muren, een dak, een vloer en een deur die ik altijd open laat staan. Je hoeft niet te kloppen of te zoeken naar een sleutel voel je vrij weer binnen te komen wanneer je dat wilt En wanneer je niet zal komen zal ik hier niet blijven graven naar herinnering die we eens deelden ik zal niet opgeven ik zal naar buiten gaan en voor het eerst na vijf jaar zal ik op jouw deur kloppen Ik zou vragen of ik binnen mag komen mezelf opnieuw voorstellen en om toestemming vragen of ik je opnieuw zou mogen leren kennen En ik hoop dat wanneer we elkaar weer zouden zien dat je tegen jezelf zegt; “Ik ben tevreden”
Zodat iedereen dan uiterlijk om 9 uur gewoon weer aan het werk kan en bereikbaar is voor de klant.quote:
En dat 's morgens vroeg om half 6
Wie gaat er dan ook op dat tijdstip een presentatie plannen?
Wanneer?quote:
[..]
Gaat over toespraken en presentaties die al zijn gebeurd
Je moeder was het daar niet mee eens gisteravond toen ik dat voorstelde.quote:
Ze stuurde je weg inderdaad. "daar kan ik geen lange nacht mee doorhalen" verwijzend naar je mini pener.quote:
[..]
Je moeder was het daar niet mee eens gisteravond toen ik dat voorstelde.
quote:
[..]
Ze stuurde je weg inderdaad. "daar kan ik geen lange nacht mee doorhalen" verwijzend naar je mini pener.
Ik haat sowieso lui die over- of 'onder'-drijven. "Die en die doet 10 keer per dag dit!" -> "Serieus, 10 keer?" -> "Nou ja hihi, 2 of 3 keer".quote:
Mensen die een presentatie of toespraak houden en dan zeggen dat ze het kort zullen houden maar dan een uur gaan doorlullen
Hou dan beter je bek dicht of zeg gewoon eerlijk dat je lekker veel te lang gaat lullen omdat je een doorgedraaide kletskous bent waar niemand op zit te wachten.
En in het geval van zo'n lulverhaal. Als ik er geen zin in heb en hoor dat het kort wordt dan denk ik 'lekker, binnen 10 minuutjes weer weg!" en dan kijk ik vervolgens 20 keer op m'n horloge en is het uiteindelijk geen 10 maar 70 minuten en heb ik na de eerste 10 minuten sowieso niet meer geluisterd.