R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Een goedenavond 
Mijn vriendin en ik hebben al 6,5 jaar een relatie, waarbij we op 3 jaar een half jaartje uit elkaar zijn geweest maar elkaar daarna weer teruggevonden hebben. Mijn vriendin is begin 20, ik mid-20. Over het algemeen is de relatie zeer goed, maar eigenlijk heel 2015 hebben we een heel slecht jaar gehad, waarbij het van kwaad tot erger ging.
Aan het eind van 2014 heb ik namelijk een keer aangegeven dat ik graag met haar oud zou willen worden en dus de rest van mijn leven met haar wilde delen. Daarnaast kreeg ik op dat moment een eigen woning toegewezen, waardoor ik het huis uit zou gaan. Ze gaf al direct aan dat ze nog niet wilde samenwonen en hoewel ik dat in het begin geen probleem vond, begon ik het toch steeds vervelender te vinden.
Kleine tusseninfo die misschien van belang is, misschien ook niet:
Mijn vriendin en ik hebben al 6,5 jaar een relatie, waarbij we op 3 jaar een half jaartje uit elkaar zijn geweest maar elkaar daarna weer teruggevonden hebben. Mijn vriendin is begin 20, ik mid-20. Over het algemeen is de relatie zeer goed, maar eigenlijk heel 2015 hebben we een heel slecht jaar gehad, waarbij het van kwaad tot erger ging.
Aan het eind van 2014 heb ik namelijk een keer aangegeven dat ik graag met haar oud zou willen worden en dus de rest van mijn leven met haar wilde delen. Daarnaast kreeg ik op dat moment een eigen woning toegewezen, waardoor ik het huis uit zou gaan. Ze gaf al direct aan dat ze nog niet wilde samenwonen en hoewel ik dat in het begin geen probleem vond, begon ik het toch steeds vervelender te vinden.
Kleine tusseninfo die misschien van belang is, misschien ook niet:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu woon ik dus inmiddels op mezelf en is ze natuurlijk ook regelmatig hier te vinden. Het heeft de relatie zeker goed gedaan dat we inmiddels een plekje voor onszelf hebben, maar mij steekt het volgende:
Ik ben dus nu midden in de 20, ik weet dat ik met haar de rest van mijn leven wil doorbrengen, maar elke keer als ik haar vraag om na te denken over de toekomst (met mij dus), schiet ze in de stress en geeft ze aan geen toekomst te zien. Als ik haar dan vraag waarom dat is of wat het probleem is, dan is het antwoord 9/10 keer 'geen idee'. Kortom: hier kan ik helemaal niks mee. Nu is het wel zo dat zij al 100% zeker kinderen wil in de toekomst, en ik ben daar nog niet helemaal over uit, dus misschien speelt dat een rol, maar ook dat 'weet ze niet'.
Nou heeft zich dit al ongeveer 3x voorgedaan.. Ik vraag naar de toekomst/samenwonen (al is het maar een open gesprek), zij schiet in de stress.. we praten en we gaan weer verder met waar we gebleven waren. Ik schiet er niks mee op, en zij ook niet. Zij leeft echt in het moment.
Ik weet niet meer zo goed hoe ik hiermee moet omgaan. Soms denk ik: ze is de liefde van mijn leven, als ik lang genoeg wacht dan komt het vanzelf goed. Maar aan de andere kant denk ik: wil ik op deze leeftijd nog wel in een uitzichtloze relatie zitten? Dadelijk wacht ik al die tijd en is het antwoord uiteindelijk nog "ja ik zie 't nog steeds niet, de groeten."
Het vreemde is dat, ondanks dat ze geen toekomst ziet, de relatie niet wil beëindigen, maar ook daarvan weet ze niet te noemen waarom dan niet..
Wat zouden jullie in deze situatie doen?
Dus jij denkt; ze zou eventueel de ware kunnen zijn en je wacht af of zij dat ook vindt.quote:Op donderdag 5 mei 2016 22:29 schreef Ratelbak het volgende:
Soms denk ik: ze is de liefde van mijn leven, als ik lang genoeg wacht dan komt het vanzelf goed. Maar aan de andere kant denk ik: dadelijk wacht ik al die tijd en is het antwoord uiteindelijk "ja ik zie 't nog steeds niet, de groeten."
Juist. Juist.
Prrrrr
Zomaar even een vraag uit nieuwsgierigheid; hoe is je seksleven
First of all, I'm not your friend.
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
Ik zou toch serieus op zoek gaan naar wat ruggengraatzaad. Zij wil de relatie niet uitmaken, maar jou laten spartelen heeft ze geen problemen mee, en jij vindt dat best? Jij kunt het ook uitmaken, hoor. En dat 'ik wil met haar oud worden'... Zij is begin 20 en jullie hebben al 6,5 jaar een relatie? Dan was ze iets van 14 en jij 18? Dan denk ik dat je jezelf wijsmaakt dat ze de ware is, omdat je comfortabel in de relatie zit en niet weet wat je verder moet doen.
Dit gaat hem niet worden, vrees ik.
Dit gaat hem niet worden, vrees ik.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Je zegt het zelf al: hier kun je helemaal niks mee.
Nergens uit het verhaal blijkt dat zij helemaal voor jou gaat. Wel vreemd trouwens, al die vaagheid na zoveel jaren.
Nergens uit het verhaal blijkt dat zij helemaal voor jou gaat. Wel vreemd trouwens, al die vaagheid na zoveel jaren.
Na 6,5 jaar is het niet raar om over samenwonen te gaan praten. Als zij dan vervolgens daarover in de stress schiet geeft dat eigenlijk van haar kant uit dat zij waarschijnlijk niet hetzelfde toekomstplaatje voor ogen heeft als jij. Zeker aangezien ze nog met een collega iets te vriendschappelijk bezig is kun je dit als een teken aan de wand zien. Ik denk daarom dat het niet gaat veranderen en het is aan jou om te beslissen of je nog een paar jaar zonder toekomst een relatie wilt hebben totdat zij een relatie met haar collega begint of dat jezelf het heft in eigen handen neemt en er mee stopt.
Je hebt haar verboden contact te hebben? Dat vind je zelf normaal? En zij ook?
Het is maar FOK!... Look at it this way: in a hundred years, who's gonna care?
50.000 O+
50.000 O+
niet nodig
[ Bericht 90% gewijzigd door Re op 07-05-2016 11:25:52 ]
[ Bericht 90% gewijzigd door Re op 07-05-2016 11:25:52 ]
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
Wat zou jij dan zeggen? 'Ja schat, ga lekker door, stuur nog een paar foto's, zal ik er een paar leuke maken anders?'quote:Op donderdag 5 mei 2016 22:41 schreef MissMSX het volgende:
Je hebt haar verboden contact te hebben? Dat vind je zelf normaal? En zij ook?
Ze mag blij zijn dat hij er niet meteen een eind aan maakte toen.
know'm sayin?
×
word? word.
×
word? word.
Werkt prima dat verbod om met ander kerels geile praat uit te wisselen, gewoon strak aan de lijn houden die ontevreden en ondankbare slet 
Ze is zijn bezit toch niet? Grow the fuck up.quote:Op donderdag 5 mei 2016 22:43 schreef alors het volgende:
[..]
Wat zou jij dan zeggen? 'Ja schat, ga lekker door, stuur nog een paar foto's, zal ik er een paar leuke maken anders?'
Ze mag blij zijn dat hij er niet meteen een eind aan maakte toen.
En ja dus, als hij dat niet tof vindt dat ze dat doet, dan moet hij er een eind aan maken. Zo moeilijk is het allemaal niet hoor: "Schat, leef je uit, maar zonder mij dan."
Het is maar FOK!... Look at it this way: in a hundred years, who's gonna care?
50.000 O+
50.000 O+
Ik hoop voor haar dat ze verder gaat kijken. Ze was nog zo jong toen jullie wat begonnen en begint nu terecht te twijfelen, maar durft uit angst voor jou/opnieuw beginnen niet door te zetten in het afbreken. Het klinkt niet gezond.
Ja doei.
Supervervelend ja, dat zij niet in hetzelfde tempo als jij zit ja. Maar goed, dat kun je nou eenmaal hebben als je met een jonger iemand date, die wellicht nog in een wat andere fase zit..quote:
Een goedenavond
Mijn vriendin en ik hebben al 6,5 jaar een relatie, waarbij we op 3 jaar een half jaartje uit elkaar zijn geweest maar elkaar daarna weer teruggevonden hebben. Mijn vriendin is begin 20, ik mid-20. Over het algemeen is de relatie zeer goed, maar eigenlijk heel 2015 hebben we een heel slecht jaar gehad, waarbij het van kwaad tot erger ging.
Aan het eind van 2014 heb ik namelijk een keer aangegeven dat ik graag met haar oud zou willen worden en dus de rest van mijn leven met haar wilde delen. Daarnaast kreeg ik op dat moment een eigen woning toegewezen, waardoor ik het huis uit zou gaan. Ze gaf al direct aan dat ze nog niet wilde samenwonen en hoewel ik dat in het begin geen probleem vond, begon ik het toch steeds vervelender te vinden.
Hoe zou dit niet van belang zijn denk je?quote:Kleine tusseninfo die misschien van belang is, misschien ook niet:
[spoiler]
Het belangrijkste is dan ook niet dat jij er iets mee moet kunnen, maar dat jullie er beide iets mee moeten kunnen. Dan helpt het niet als je je jongere vriendin een probleem aanpraat dat ze nog niet uitgevogeld heeft dat jij the one bent, zeker als jij niet eenzelfde stelligheid hebt over datgene waar ze wel zeker van is.quote:Nu woon ik dus inmiddels op mezelf en is ze natuurlijk ook regelmatig hier te vinden. Het heeft de relatie zeker goed gedaan dat we inmiddels een plekje voor onszelf hebben, maar mij steekt het volgende:
Ik ben dus nu midden in de 20, ik weet dat ik met haar de rest van mijn leven wil doorbrengen, maar elke keer als ik haar vraag om na te denken over de toekomst (met mij dus), schiet ze in de stress en geeft ze aan geen toekomst te zien. Als ik haar dan vraag waarom dat is of wat het probleem is, dan is het antwoord 9/10 keer 'geen idee'. Kortom: hier kan ik helemaal niks mee. Nu is het wel zo dat zij al 100% zeker kinderen wil in de toekomst, en ik ben daar nog niet helemaal over uit, dus misschien speelt dat een rol, maar ook dat 'weet ze niet'.
Heb je haar weleens gevraagd naar haar toekomstplannen buiten jou om? Heeft ze wel een idee met betrekking tot carriere of andere dingen zoals reizen, hobby's, etc?
Ik zou ook flink gestressd raken als mijn lief me vooral zou vragen om ja te zeggen tegen zijn wil wanneer hij dat wil in plaats van wat meer open staan voor hoe ik me echt voel zonder op zijn pik getrapt te zijn enzo.quote:Nou heeft zich dit al ongeveer 3x voorgedaan.. Ik vraag naar de toekomst/samenwonen (al is het maar een open gesprek), zij schiet in de stress.. we praten en we gaan weer verder met waar we gebleven waren. Ik schiet er niks mee op, en zij ook niet. Zij leeft echt in het moment.
Je wacht niet op haar, maar op haar die jou je zin geeft. Als dit de liefde van je leven is, waarom zou je dan niet nog even wat geduld op kunnen brengen tot zij net zo overtuigd is vanuit zichzelf? Waarom heb je zo een haast?quote:Ik weet niet meer zo goed hoe ik hiermee moet omgaan. Soms denk ik: ze is de liefde van mijn leven, als ik lang genoeg wacht dan komt het vanzelf goed. Maar aan de andere kant denk ik: wil ik op deze leeftijd nog wel in een uitzichtloze relatie zitten? Dadelijk wacht ik al die tijd en is het antwoord uiteindelijk nog "ja ik zie 't nog steeds niet, de groeten."
Ze is 20 man, zoveel lui hebben geen idee wat en hoe de toekomst eruit zou moeten zijn. Maar goed, je vraagt haar denk ik vooral naar jouw toekomst en niet naar de hare. Werkt averechts denk ik, maar misschien ben je zo onzeker dat je liever doordramt naar de zekerheid van een nee dan dat je rust en geduld in jullie liefde kan vinden tot zij zelf de beslissing kan nemen. En ja, het is niet superraar dat ze op d'r 20e nog even moet rijpen daar in..quote:Het vreemde is dat, ondanks dat ze geen toekomst ziet, de relatie niet wil beëindigen, maar ook daarvan weet ze niet te noemen waarom dan niet..
Wat zouden jullie in deze situatie doen?
Gaat hem niet worden. Maar diep van binnen weet je dat zelf natuurlijk ook al, anders had je dit topic niet geopend.
Ik denk dat ze nog wacht tot ze haar gouden pik tegenkomt.
You just ain't it boy. Sorrie, zo gaan die dingen.
Trouwens; Wat is dat met al die chicks in een relatie die met mannelijke collega's appen, non fucking stop?! Je ziet en hoort het overal. Fucking sexting en flirterige kutgeneratie
You just ain't it boy. Sorrie, zo gaan die dingen.
Trouwens; Wat is dat met al die chicks in een relatie die met mannelijke collega's appen, non fucking stop?! Je ziet en hoort het overal. Fucking sexting en flirterige kutgeneratie
Zo, had niet verwacht op nog zoveel reacties 
Omdat Scary_Mary de enige lijkt te zijn die het echt heeft begrepen ga ik die even quoten en de rest van de vragen/commentaren in één keer oppakken.
Buiten mij heeft ze eigenlijk ook niet echt toekomstplannen. Ze weet wel dat ze graag kinderen wil in de toekomst en ze wil misschien nog een keer een maandje naar een ver land (wat ze ook in 2015 heeft gedaan en erg goed bevallen is). Maar qua werk: ze is bijna klaar met haar studie (nog 1 jaar) maar heeft eigenlijk nog geen goed idee wat ze dan wil doen. "Iets met kinderen", meer is het niet. Het gaat dus niet alleen om onze toekomst, maar ook voor zichzelf heeft ze eigenlijk weinig ideeën.
Ik denk dat de kern van het probleem ligt in het feit dat ik nu niet goed kan merken dat ze echt serieus is voor een toekomst en dat steekt een beetje in combinatie met het feit dat het vertrouwen niet optimaal is.
Reactie op al het overige:
- Seksleven is (erg) goed. Ze is wat minder avontuurlijk dan ik, maar daar kan ik vaak goed mee leven en de seks die we hebben daar zijn we beiden tevreden mee.
- "Nergens uit het verhaal blijkt dat ze helemaal voor jou gaat". Zoals ik aangaf leeft zij heel erg in het moment. Als ik met bepaalde dingen zit, dan pakt ze die echt wel op als ik die aangeef. Zoals ik al aangaf is de communicatie goed en ze werkt wel degelijk voor de relatie.
- Over die spoiler: tja, iedereen zal het anders oppakken, maar zoals ik al zei: ze kreeg van mij een 2e kans en daar hoorde inderdaad een tijdelijk contactverbod bij. Dat is altijd al tijdelijk geweest, daar ben ik vanaf dag 1 duidelijk over geweest. Overigens gold het contactverbod alleen voor 'messengers' en niet voor collegiaal contact op de werkvloer natuurlijk. Het ging erom dat ze zou begrijpen dat wat er was gebeurd niet door de beugel kon en niet normaal is. Sinds het contact hervat is gaat dat op een normale manier.
- Ja: we zijn jong begonnen. Ik begrijp dat dit voor veel mensen een raar idee is, en al helemaal als je dan ook met elkaar eindigt, maar probeer die vooroordelen even te parkeren en focus op het verhaal an sich. Wat mij betreft is dit ook de reden dat die 6,5 jaar niet zozeer een graadmeter is om over samenwonen en een toekomst na te gaan denken, maar wat mij betreft meer onze leeftijden in combinatie met dat.
Omdat Scary_Mary de enige lijkt te zijn die het echt heeft begrepen ga ik die even quoten en de rest van de vragen/commentaren in één keer oppakken.
Mee eens. Ik heb al vaker gedacht dat ons leeftijdsverschil 'merkbaar' zou zijn wat betreft fases, en eigenlijk is dat altijd erg meegevallen. Alleen nu ziet er daar nu wel naar uit. Ik weet niet zo goed waar het vandaan komt, maar ik wil op een of andere manier 'vooruit'. Is dat logisch?quote:
Supervervelend ja, dat zij niet in hetzelfde tempo als jij zit ja. Maar goed, dat kun je nou eenmaal hebben als je met een jonger iemand date, die wellicht nog in een wat andere fase zit..
Nouja het kan misschien een vertekend beeld geven, want ze doet natuurlijk ook een hoop goed. Mensen maken fouten, en wat mij betreft is één keer genoeg. Ze weet heel goed wat ze aangericht heeft en ze weet ook dat het bij een 2e keer zonder blikken of blozen exit is. Ze was op dat moment kwetsbaar omdat de relatie niet liep en dan kun je wel eens domme dingen doen.quote:
Hoe zou dit niet van belang zijn denk je?
Ook mee eens, misschien in mijn hoop om de OP kort (als in: leesbaar) te houden soms iets te kort door de bocht gegaan, maar het gaat er mij natuurlijk om dat we er beiden iets mee kunnen.quote:
Het belangrijkste is dan ook niet dat jij er iets mee moet kunnen, maar dat jullie er beide iets mee moeten kunnen. Dan helpt het niet als je je jongere vriendin een probleem aanpraat dat ze nog niet uitgevogeld heeft dat jij the one bent, zeker als jij niet eenzelfde stelligheid hebt over datgene waar ze wel zeker van is.
Heb je haar weleens gevraagd naar haar toekomstplannen buiten jou om? Heeft ze wel een idee met betrekking tot carriere of andere dingen zoals reizen, hobby's, etc?
Buiten mij heeft ze eigenlijk ook niet echt toekomstplannen. Ze weet wel dat ze graag kinderen wil in de toekomst en ze wil misschien nog een keer een maandje naar een ver land (wat ze ook in 2015 heeft gedaan en erg goed bevallen is). Maar qua werk: ze is bijna klaar met haar studie (nog 1 jaar) maar heeft eigenlijk nog geen goed idee wat ze dan wil doen. "Iets met kinderen", meer is het niet. Het gaat dus niet alleen om onze toekomst, maar ook voor zichzelf heeft ze eigenlijk weinig ideeën.
Ook bij dit geldt dat ik waarschijnlijk wat te kort door de bocht ben gegaan. Je moet het niet opvatten alsof ik elke week loop te jengelen over 'of ze er al uit is'. Maar soms ben ik gewoon geïnteresseerd in hoe ze de toekomst ziet (ook zonder mij) en hoe ze zich voelt en daar is ze volledig open in. Ik ben zelden op mijn pik getrapt, ze kan alles tegen mij zeggen, en dat weet ze. We zijn wat dat betreft in onze relatie communicatief erg sterk en we praten veel en open met elkaar.quote:
Ik zou ook flink gestressd raken als mijn lief me vooral zou vragen om ja te zeggen tegen zijn wil wanneer hij dat wil in plaats van wat meer open staan voor hoe ik me echt voel zonder op zijn pik getrapt te zijn enzo.
Dit is eigenlijk exact de vraag die mij al een tijdje bezig houdt. Ik kan het nog niet verklaren. Het is een idee van vooruit willen en bijvoorbeeld samenwonen of een idee hebben over een toekomst samen geeft voor mij aan dat ze serieus is. En het verhaaltje in die spoiler speelt natuurlijk ook een rol. Zoiets doet iets met je, en ondanks dat ik het haar vergeven heb vind ik het soms lastig om te weten dat ze die kerel nog steeds spreekt. Er zijn goede afspraken gemaakt en dat werkt ook prima, maar het vertrouwen moet wel weer opgebouwd worden.quote:
Je wacht niet op haar, maar op haar die jou je zin geeft. Als dit de liefde van je leven is, waarom zou je dan niet nog even wat geduld op kunnen brengen tot zij net zo overtuigd is vanuit zichzelf? Waarom heb je zo een haast?
Ik ben het wel met je eens dat het waarschijnlijk averechts werkt, en dat is ook een van de reden dat ik dit topic open. Dat is dus het gedeelte van mij wat denkt 'als ik gewoon geniet van het moment, valt alles op z'n plaats' in plaats van het bijna geforceerd vooruit willen gaan. Ze is wel iets ouder dan 20, dus dan denk ik wel eens dat dat toch niet zo'n heel gekke leeftijd is om eens over de toekomst na te denken, maar dat zal voor iedereen anders liggen.quote:
Ze is 20 man, zoveel lui hebben geen idee wat en hoe de toekomst eruit zou moeten zijn. Maar goed, je vraagt haar denk ik vooral naar jouw toekomst en niet naar de hare. Werkt averechts denk ik, maar misschien ben je zo onzeker dat je liever doordramt naar de zekerheid van een nee dan dat je rust en geduld in jullie liefde kan vinden tot zij zelf de beslissing kan nemen. En ja, het is niet superraar dat ze op d'r 20e nog even moet rijpen daar in..
Ik denk dat de kern van het probleem ligt in het feit dat ik nu niet goed kan merken dat ze echt serieus is voor een toekomst en dat steekt een beetje in combinatie met het feit dat het vertrouwen niet optimaal is.
Reactie op al het overige:
- Seksleven is (erg) goed. Ze is wat minder avontuurlijk dan ik, maar daar kan ik vaak goed mee leven en de seks die we hebben daar zijn we beiden tevreden mee.
- "Nergens uit het verhaal blijkt dat ze helemaal voor jou gaat". Zoals ik aangaf leeft zij heel erg in het moment. Als ik met bepaalde dingen zit, dan pakt ze die echt wel op als ik die aangeef. Zoals ik al aangaf is de communicatie goed en ze werkt wel degelijk voor de relatie.
- Over die spoiler: tja, iedereen zal het anders oppakken, maar zoals ik al zei: ze kreeg van mij een 2e kans en daar hoorde inderdaad een tijdelijk contactverbod bij. Dat is altijd al tijdelijk geweest, daar ben ik vanaf dag 1 duidelijk over geweest. Overigens gold het contactverbod alleen voor 'messengers' en niet voor collegiaal contact op de werkvloer natuurlijk. Het ging erom dat ze zou begrijpen dat wat er was gebeurd niet door de beugel kon en niet normaal is. Sinds het contact hervat is gaat dat op een normale manier.
- Ja: we zijn jong begonnen. Ik begrijp dat dit voor veel mensen een raar idee is, en al helemaal als je dan ook met elkaar eindigt, maar probeer die vooroordelen even te parkeren en focus op het verhaal an sich. Wat mij betreft is dit ook de reden dat die 6,5 jaar niet zozeer een graadmeter is om over samenwonen en een toekomst na te gaan denken, maar wat mij betreft meer onze leeftijden in combinatie met dat.
Ja, het is logisch, maar de manier waarop lijkt dat wat minder te zijn. Let ook op je gebruik van ik ten opzichte van wij.quote:
[..]
Mee eens. Ik heb al vaker gedacht dat ons leeftijdsverschil 'merkbaar' zou zijn wat betreft fases, en eigenlijk is dat altijd erg meegevallen. Alleen nu ziet er daar nu wel naar uit. Ik weet niet zo goed waar het vandaan komt, maar ik wil op een of andere manier 'vooruit'. Is dat logisch?
Dit impliceert alsof jij geen domme dingen hebt gedaan en de schuld vooral bij haar neerlegt. Niet zo lekker voor het teamgevoel, laat staan uitnodigend voor een volgende stap. Is ze nu niet kwetsbaar denk je? En hoe zit het met je eigen kwetsbaarheid?quote:[..]
Nouja het kan misschien een vertekend beeld geven, want ze doet natuurlijk ook een hoop goed. Mensen maken fouten, en wat mij betreft is één keer genoeg. Ze weet heel goed wat ze aangericht heeft en ze weet ook dat het bij een 2e keer zonder blikken of blozen exit is. Ze was op dat moment kwetsbaar omdat de relatie niet liep en dan kun je wel eens domme dingen doen.
Nou eens zien of dat nu wel beter uit de verf komt danquote:[..]
Ook mee eens, misschien in mijn hoop om de OP kort (als in: leesbaar) te houden soms iets te kort door de bocht gegaan, maar het gaat er mij natuurlijk om dat we er beiden iets mee kunnen.
Goh, dus eigenlijk zouden we wel kunnen spreken van algeheel patroon. Wist jij op je 20e al hoe je toekomst eruit zou zien?quote:Buiten mij heeft ze eigenlijk ook niet echt toekomstplannen. Ze weet wel dat ze graag kinderen wil in de toekomst en ze wil misschien nog een keer een maandje naar een ver land (wat ze ook in 2015 heeft gedaan en erg goed bevallen is). Maar qua werk: ze is bijna klaar met haar studie (nog 1 jaar) maar heeft eigenlijk nog geen goed idee wat ze dan wil doen. "Iets met kinderen", meer is het niet. Het gaat dus niet alleen om onze toekomst, maar ook voor zichzelf heeft ze eigenlijk weinig ideeën.
Dat kun je wel vinden, maar de vraag is of zij het ook zo ervaart. Als ze zegt het niet te weten en jij gaat dan vragen of ze het dan niet beter uit kan maken is misschien niet de beste manier om te bevestigen dat ze alles zou kunnen zeggen tegen je. Je bent dan toch ergens op aan het sturen en dat kan met de beste intenties ten spijt toch anders overkomen.quote:[..]
Ook bij dit geldt dat ik waarschijnlijk wat te kort door de bocht ben gegaan. Je moet het niet opvatten alsof ik elke week loop te jengelen over 'of ze er al uit is'. Maar soms ben ik gewoon geïnteresseerd in hoe ze de toekomst ziet (ook zonder mij) en hoe ze zich voelt en daar is ze volledig open in. Ik ben zelden op mijn pik getrapt, ze kan alles tegen mij zeggen, en dat weet ze. We zijn wat dat betreft in onze relatie communicatief erg sterk en we praten veel en open met elkaar.
Nog iets ter overpeinzing, wat verwacht je nou eigenlijk van haar als je wel denkt dat ze volledig open is? Wil je iets horen zodat jij/jullie/zij er alsnog aan kan werken en jullie alsnog zo spoedig mogelijk doorgaan naar het volgende level? Of zoek je bevestiging dat ze niet twijfelt aan jou ofzo?
Alleen is dit jouw idee van vooruit willen gaan en serieus zijn, terwijl zij haar serieusheid misschien op een andere manier toont. Mis jij misschien signalen die je wel iets meer bevestiging zouden kunnen geven, omdat je teveel naar je eigen parameters kijkt?quote:[..]
Dit is eigenlijk exact de vraag die mij al een tijdje bezig houdt. Ik kan het nog niet verklaren. Het is een idee van vooruit willen en bijvoorbeeld samenwonen of een idee hebben over een toekomst samen geeft voor mij aan dat ze serieus is.
Kun je omgekeerd van haar verwachten dat zij zich serieus genomen voelt als zij jou moet bevestigen zoals jij dat graag wil zien?
Wat betreffen die goede afspraken eigenlijk? Hebben we het hier over de grenzen in haar contact met die collega of gaan ze ook wat dieper naar de onderliggende oorzaak die het versterkte contact destijds aanwakkerde?quote:En het verhaaltje in die spoiler speelt natuurlijk ook een rol. Zoiets doet iets met je, en ondanks dat ik het haar vergeven heb vind ik het soms lastig om te weten dat ze die kerel nog steeds spreekt. Er zijn goede afspraken gemaakt en dat werkt ook prima, maar het vertrouwen moet wel weer opgebouwd worden.
Snap je wel waarom ze die kerel nog spreekt of vindt je eigenlijk dat ze hiermee jou een tegengesteld signaal afgeeft?
Dat is misschien wat te makkelijk beredeneert vanuit jouw iets oudere situatie met een eigen huisje en alles. Voor haar is het misschien wel heel benauwend om over die toekomst na te denken, want dat betekent grote beslissingen nemen en dat kan niet iedereen even goed. Was ze eerder wel goed in keuzes maken of meer een twijfelkont? Zeker niet als je voor de overgang staat van student naar werkend leven, hypotheek en de hele reutemeut. Kan prima los staan van haar liefde voor jou.quote:[..]
Ik ben het wel met je eens dat het waarschijnlijk averechts werkt, en dat is ook een van de reden dat ik dit topic open. Dat is dus het gedeelte van mij wat denkt 'als ik gewoon geniet van het moment, valt alles op z'n plaats' in plaats van het bijna geforceerd vooruit willen gaan. Ze is wel iets ouder dan 20, dus dan denk ik wel eens dat dat toch niet zo'n heel gekke leeftijd is om eens over de toekomst na te denken, maar dat zal voor iedereen anders liggen.
Misschien kan het helpen als je het zo eens verwoord naar haar. Het geeft haar wat meer inzicht in waarom jij zo reageert en misschien ook wat lucht en ruimte dat het niet puur gaat om haar twijfels als een soort tekort schieten. Bespreek samen eens hoe jullie elkaar (kunnen) laten merken dat jullie wel serieus zijn met elkaar. Zelfde met het vertrouwen, vraag naar wat haar signalen zijn en niet of zij degene die jij wil zien al kan laten zien zeg maar.quote:Ik denk dat de kern van het probleem ligt in het feit dat ik nu niet goed kan merken dat ze echt serieus is voor een toekomst en dat steekt een beetje in combinatie met het feit dat het vertrouwen niet optimaal is.
Dit is een mooie, want eigenlijk zeg je hier dat ze je serieus neemt door dingen op te pakken als jij die aangeeft. Daar zit dan misschien het pijnpunt, want het samenwoon-aangeven heeft ze nog niet naar je zin opgepakt. Het samenwonen staat voor jou symbool voor serieus genomen worden nu, dus misschien zit de winst hier in het anders aangeven..quote:- "Nergens uit het verhaal blijkt dat ze helemaal voor jou gaat". Zoals ik aangaf leeft zij heel erg in het moment. Als ik met bepaalde dingen zit, dan pakt ze die echt wel op als ik die aangeef. Zoals ik al aangaf is de communicatie goed en ze werkt wel degelijk voor de relatie.
Waarom zou ze met een tijdelijk verbod leren begrijpen dat dit niet door de beugel kon? Snapte ze jouw gevoel niet, dat je haar soort van af wilde straffen ofzo?quote:- Over die spoiler: tja, iedereen zal het anders oppakken, maar zoals ik al zei: ze kreeg van mij een 2e kans en daar hoorde inderdaad een tijdelijk contactverbod bij. Dat is altijd al tijdelijk geweest, daar ben ik vanaf dag 1 duidelijk over geweest. Overigens gold het contactverbod alleen voor 'messengers' en niet voor collegiaal contact op de werkvloer natuurlijk. Het ging erom dat ze zou begrijpen dat wat er was gebeurd niet door de beugel kon en niet normaal is. Sinds het contact hervat is gaat dat op een normale manier.
Persoonlijke ontwikkeling gaat alleen niet altijd op aan de hand van leeftijd en duur van relaties enzo, dus ik zou hier ook willen pleiten om meer te kijken naar haar levensfase en hoe en wie ze is.quote:- Ja: we zijn jong begonnen. Ik begrijp dat dit voor veel mensen een raar idee is, en al helemaal als je dan ook met elkaar eindigt, maar probeer die vooroordelen even te parkeren en focus op het verhaal an sich. Wat mij betreft is dit ook de reden dat die 6,5 jaar niet zozeer een graadmeter is om over samenwonen en een toekomst na te gaan denken, maar wat mij betreft meer onze leeftijden in combinatie met dat.
Scary mary de enige die het echt heeft begrepen? Omdat de rest een mening heeft die je niet wil horen?quote:
Zo, had niet verwacht op nog zoveel reacties
Omdat Scary_Mary de enige lijkt te zijn die het echt heeft begrepen ga ik die even quoten en de rest van de vragen/commentaren in één keer oppakken.
[..]
Mee eens. Ik heb al vaker gedacht dat ons leeftijdsverschil 'merkbaar' zou zijn wat betreft fases, en eigenlijk is dat altijd erg meegevallen. Alleen nu ziet er daar nu wel naar uit. Ik weet niet zo goed waar het vandaan komt, maar ik wil op een of andere manier 'vooruit'. Is dat logisch?
[..]
Nouja het kan misschien een vertekend beeld geven, want ze doet natuurlijk ook een hoop goed. Mensen maken fouten, en wat mij betreft is één keer genoeg. Ze weet heel goed wat ze aangericht heeft en ze weet ook dat het bij een 2e keer zonder blikken of blozen exit is. Ze was op dat moment kwetsbaar omdat de relatie niet liep en dan kun je wel eens domme dingen doen.
[..]
Ook mee eens, misschien in mijn hoop om de OP kort (als in: leesbaar) te houden soms iets te kort door de bocht gegaan, maar het gaat er mij natuurlijk om dat we er beiden iets mee kunnen.
Buiten mij heeft ze eigenlijk ook niet echt toekomstplannen. Ze weet wel dat ze graag kinderen wil in de toekomst en ze wil misschien nog een keer een maandje naar een ver land (wat ze ook in 2015 heeft gedaan en erg goed bevallen is). Maar qua werk: ze is bijna klaar met haar studie (nog 1 jaar) maar heeft eigenlijk nog geen goed idee wat ze dan wil doen. "Iets met kinderen", meer is het niet. Het gaat dus niet alleen om onze toekomst, maar ook voor zichzelf heeft ze eigenlijk weinig ideeën.
[..]
Ook bij dit geldt dat ik waarschijnlijk wat te kort door de bocht ben gegaan. Je moet het niet opvatten alsof ik elke week loop te jengelen over 'of ze er al uit is'. Maar soms ben ik gewoon geïnteresseerd in hoe ze de toekomst ziet (ook zonder mij) en hoe ze zich voelt en daar is ze volledig open in. Ik ben zelden op mijn pik getrapt, ze kan alles tegen mij zeggen, en dat weet ze. We zijn wat dat betreft in onze relatie communicatief erg sterk en we praten veel en open met elkaar.
[..]
Dit is eigenlijk exact de vraag die mij al een tijdje bezig houdt. Ik kan het nog niet verklaren. Het is een idee van vooruit willen en bijvoorbeeld samenwonen of een idee hebben over een toekomst samen geeft voor mij aan dat ze serieus is. En het verhaaltje in die spoiler speelt natuurlijk ook een rol. Zoiets doet iets met je, en ondanks dat ik het haar vergeven heb vind ik het soms lastig om te weten dat ze die kerel nog steeds spreekt. Er zijn goede afspraken gemaakt en dat werkt ook prima, maar het vertrouwen moet wel weer opgebouwd worden.
[..]
Ik ben het wel met je eens dat het waarschijnlijk averechts werkt, en dat is ook een van de reden dat ik dit topic open. Dat is dus het gedeelte van mij wat denkt 'als ik gewoon geniet van het moment, valt alles op z'n plaats' in plaats van het bijna geforceerd vooruit willen gaan. Ze is wel iets ouder dan 20, dus dan denk ik wel eens dat dat toch niet zo'n heel gekke leeftijd is om eens over de toekomst na te denken, maar dat zal voor iedereen anders liggen.
Ik denk dat de kern van het probleem ligt in het feit dat ik nu niet goed kan merken dat ze echt serieus is voor een toekomst en dat steekt een beetje in combinatie met het feit dat het vertrouwen niet optimaal is.
Reactie op al het overige:
- Seksleven is (erg) goed. Ze is wat minder avontuurlijk dan ik, maar daar kan ik vaak goed mee leven en de seks die we hebben daar zijn we beiden tevreden mee.
- "Nergens uit het verhaal blijkt dat ze helemaal voor jou gaat". Zoals ik aangaf leeft zij heel erg in het moment. Als ik met bepaalde dingen zit, dan pakt ze die echt wel op als ik die aangeef. Zoals ik al aangaf is de communicatie goed en ze werkt wel degelijk voor de relatie.
- Over die spoiler: tja, iedereen zal het anders oppakken, maar zoals ik al zei: ze kreeg van mij een 2e kans en daar hoorde inderdaad een tijdelijk contactverbod bij. Dat is altijd al tijdelijk geweest, daar ben ik vanaf dag 1 duidelijk over geweest. Overigens gold het contactverbod alleen voor 'messengers' en niet voor collegiaal contact op de werkvloer natuurlijk. Het ging erom dat ze zou begrijpen dat wat er was gebeurd niet door de beugel kon en niet normaal is. Sinds het contact hervat is gaat dat op een normale manier.
- Ja: we zijn jong begonnen. Ik begrijp dat dit voor veel mensen een raar idee is, en al helemaal als je dan ook met elkaar eindigt, maar probeer die vooroordelen even te parkeren en focus op het verhaal an sich. Wat mij betreft is dit ook de reden dat die 6,5 jaar niet zozeer een graadmeter is om over samenwonen en een toekomst na te gaan denken, maar wat mij betreft meer onze leeftijden in combinatie met dat.
Ja, ik zei dat nergens uit het verhaal blijkt dat ze voor je gaat. Misschien is de werkelijkheid anders maar ik ga van dit verhaal uit. Je somt eigenlijk bijna alleen maar dingen op die de alarmbellen doen rinkelen en dat is ook niet voor niets.
Lang verhaal kort: jij wilt de zekerheid dat ze altijd je vriendin/vrouw blijft. Zij kan om wat voor reden dan ook die zekerheid nu niet geven. Beide is op zichzelf heel legitiem, maar matcht niet als combinatie.
Het is een duivels dilemma, maar je zult denk ik eerst voor jezelf vast moeten stellen waar jij jouw grens trekt. Hoe lang wil je nog wachten op antwoord voordat je verder gaat met je leven zonder haar?
Daarna kun je het gaan hebben over de achtergrond (en) van haar twijfels. En misschien is het voor haar echt zo simpel als 'ik weet het gewoon nog niet'. En wat ik me afvraag is wat voor 'type' jij bent. Hoe reageer jij als zij nu de toezegging doet dat ze serieus (voor altijd) met jou verder wil, maar over 5 of 10 of om het even hoeveel jaar zegt niet meer te willen. Ga je haar dan houden aan haar toezegging van nu? Het feit dat jij blijkbaar vindt dat je het recht hebt haar iets te verbieden deed bij mij wat dergelijke zaken betreft namelijk wel alarmbellen afgaan. Misschien is zij wel bang dat ze hier nooit meer uitkomt zonder (emotioneel/psychologisch) geweld t.z.t.
Het is een duivels dilemma, maar je zult denk ik eerst voor jezelf vast moeten stellen waar jij jouw grens trekt. Hoe lang wil je nog wachten op antwoord voordat je verder gaat met je leven zonder haar?
Daarna kun je het gaan hebben over de achtergrond (en) van haar twijfels. En misschien is het voor haar echt zo simpel als 'ik weet het gewoon nog niet'. En wat ik me afvraag is wat voor 'type' jij bent. Hoe reageer jij als zij nu de toezegging doet dat ze serieus (voor altijd) met jou verder wil, maar over 5 of 10 of om het even hoeveel jaar zegt niet meer te willen. Ga je haar dan houden aan haar toezegging van nu? Het feit dat jij blijkbaar vindt dat je het recht hebt haar iets te verbieden deed bij mij wat dergelijke zaken betreft namelijk wel alarmbellen afgaan. Misschien is zij wel bang dat ze hier nooit meer uitkomt zonder (emotioneel/psychologisch) geweld t.z.t.
Het is maar FOK!... Look at it this way: in a hundred years, who's gonna care?
50.000 O+
50.000 O+
Heb het ook gehad met m'n ex.
Zij woonde in het buitenland en ik was klaar met m'n studie.
De grote vraag was natuurlijk waar zou ik gaan werken: hier in NL of daar.
Aangezien je niet makkelijk meer kan switchen als je gaat settelen.
Zij kon dat niet handelen, sowieso leefde ze erg van dag tot dag (plannen maken kon al nauwelijks voor een vakantie maar goed) en dat gaf frictie.
Ik wilde een antwoord van haar waar we ons leven zouden starten (overigens wel samen gewoond tijdens onze studie in haar land en het maakte me ook niet uit om daar te gaan wonen).
Ze zei dat ze niet zover in de toekomst kon kijken.
Het is inmiddels m'n ex (vrij snel daarna gebeurt) maar had ook wel te maken met haar dromen die ze in duigen zag vallen hier in NL toen ik mijn bedrijf niet kon starten (kreeg maar 50% kapitaal van de bank) ze zei letterlijk "the bank ruined your life".
Anyways als je niet op de zelfde golflengte zit weet ik niet of dat werkt....
Zij woonde in het buitenland en ik was klaar met m'n studie.
De grote vraag was natuurlijk waar zou ik gaan werken: hier in NL of daar.
Aangezien je niet makkelijk meer kan switchen als je gaat settelen.
Zij kon dat niet handelen, sowieso leefde ze erg van dag tot dag (plannen maken kon al nauwelijks voor een vakantie maar goed) en dat gaf frictie.
Ik wilde een antwoord van haar waar we ons leven zouden starten (overigens wel samen gewoond tijdens onze studie in haar land en het maakte me ook niet uit om daar te gaan wonen).
Ze zei dat ze niet zover in de toekomst kon kijken.
Het is inmiddels m'n ex (vrij snel daarna gebeurt) maar had ook wel te maken met haar dromen die ze in duigen zag vallen hier in NL toen ik mijn bedrijf niet kon starten (kreeg maar 50% kapitaal van de bank) ze zei letterlijk "the bank ruined your life".
Anyways als je niet op de zelfde golflengte zit weet ik niet of dat werkt....
N/A
Disclaimer: ik ben geen expert maar shitposter, dit is geen advies en aan deze post zijn geen rechten te ontlenen
Disclaimer: ik ben geen expert maar shitposter, dit is geen advies en aan deze post zijn geen rechten te ontlenen
Ik heb natuurlijk wel eens 'domme' dingen gedaan, maar zeker niet in deze categorie. Ik snap dat dat niet lekker is voor het teamgevoel, maar wat zij deed kan wat mij betreft niet door de beugel en dan is ze dus schuldig en ik vind dat dat best gezegd mag worden. Ze loopt er overigens ook niet voor weg.quote:
Dit impliceert alsof jij geen domme dingen hebt gedaan en de schuld vooral bij haar neerlegt. Niet zo lekker voor het teamgevoel, laat staan uitnodigend voor een volgende stap. Is ze nu niet kwetsbaar denk je? En hoe zit het met je eigen kwetsbaarheid?
Ze zal nu soms nog kwetsbaar zijn, zeker als ze weer begint te twijfelen als ik er een normaal gesprek over wil, maar het is al een stuk beter dan vorig jaar. Zelf voel ik me op dit moment wel eens kwetsbaar in de zin dat er momentjes zijn dat ik het lastig vind om op te boksen tegen het gevoel dat ik haar nog niet voor de volle 100% vertrouw.
Nee, uiteraard niet. En ik verwacht ook absoluut niet dat ze een hele toekomst met mij kan dromen, maar ik heb momenten dat ik het wel fijn vind als ergens uit blijkt dat ze dusdanig blij met de relatie is dat het een 'jarenplan' is en geen wegwerprelatie zegmaar.quote:
Goh, dus eigenlijk zouden we wel kunnen spreken van algeheel patroon. Wist jij op je 20e al hoe je toekomst eruit zou zien?
Ja, dat is wel een goede. Het is alsof ik heel erg aan het aansturen ben op twee extremen (uit elkaar of een toekomst zien), terwijl dat eigenlijk nergens voor nodig is. Maar wat daar dan de exacte oorzaak van is, vind ik lastig om te ontdekken.quote:
Dat kun je wel vinden, maar de vraag is of zij het ook zo ervaart. Als ze zegt het niet te weten en jij gaat dan vragen of ze het dan niet beter uit kan maken is misschien niet de beste manier om te bevestigen dat ze alles zou kunnen zeggen tegen je. Je bent dan toch ergens op aan het sturen en dat kan met de beste intenties ten spijt toch anders overkomen.
Ik denk vooral dat laatste, al heb ik niet direct aanleiding om te denken dat ze twijfelt buiten de momenten dat ik vraag naar hoe ze toekomst ziet. Wat zich bij ons nu vooral afspeelt is dat als we bij elkaar zijn het eigenlijk ontzettend goed gaat, maar zodra we op onszelf zijn bij ons beiden de onzekerheid erin sluipt en er allerlei rampscenario's in onze hoofden afspelen. Dat heeft allemaal te maken met vorig jaar en het feit dat we op dit moment niet op dezelfde golflengte zitten, maar ik zoek een manier om dat te doorbreken en het lukt me niet om dat zelf te doen.quote:
Nog iets ter overpeinzing, wat verwacht je nou eigenlijk van haar als je wel denkt dat ze volledig open is? Wil je iets horen zodat jij/jullie/zij er alsnog aan kan werken en jullie alsnog zo spoedig mogelijk doorgaan naar het volgende level? Of zoek je bevestiging dat ze niet twijfelt aan jou ofzo?
Ik begrijp niet helemaal wat je hiermee probeert te zeggen. Kun je het anders verwoorden? Zoals ik het nu lees lijkt het me vrij normaal om zelf een beeld te hebben van wanneer een relatie serieus is en de ander daar aan te toetsen. Als zij een ander beeld daarvan heeft dan mag dat natuurlijk, maar zit je niet op dezelfde frequentie en ga je volgens mij langs elkaar heen leven?quote:
Alleen is dit jouw idee van vooruit willen gaan en serieus zijn, terwijl zij haar serieusheid misschien op een andere manier toont. Mis jij misschien signalen die je wel iets meer bevestiging zouden kunnen geven, omdat je teveel naar je eigen parameters kijkt?
Kun je omgekeerd van haar verwachten dat zij zich serieus genomen voelt als zij jou moet bevestigen zoals jij dat graag wil zien?
Zoals ik het begrepen heb hebben ze altijd een goede collegialiteit gehad en omdat die kerel een andere collega leuk vond die een vriendin van mijn vriendin was zijn ze wat meer aan de praat geraakt. Op het moment dat het slecht ging tussen ons zijn ze wat 'closer' geworden en hebben ze dus veel contact gehad. Overigens is ze wel altijd vol blijven houden dat juist hij ervoor gezorgd heeft dat ze haar schouders onder de relatie heeft gezet toen het nodig was. Voor dit alles zijn foto's natuurlijk niet nodig en ook not-done op die manier, dus dat had gewoon consequenties.quote:
Wat betreffen die goede afspraken eigenlijk? Hebben we het hier over de grenzen in haar contact met die collega of gaan ze ook wat dieper naar de onderliggende oorzaak die het versterkte contact destijds aanwakkerde?
Snap je wel waarom ze die kerel nog spreekt of vindt je eigenlijk dat ze hiermee jou een tegengesteld signaal afgeeft?
De 'afspraken' zijn dat ze gewoon weer normaal contact mag hebben met hem, al mogen er geen desbetreffende foto's meer over en weer gestuurd worden. Daarnaast wilde ik me gaan interesseren in hun vriendschappelijk relatie en gaf ik aan dat ze daar open over moest communiceren. Ik heb ook vroeger een vriendin gehad die ik niet leuk vond, maar die enorm belangrijk voor mij is geweest, dus ik weet als geen ander hoe dat kan zijn. Het ging erom dat ze niet meer zo geheimzinnig zou doen maar dat ze gewoon om de zoveel tijd zou aangeven hoe het ging en waar ze het allemaal over hadden. Het is niet zo dat ik letterlijk hun berichtjes lees, o.i.d. Dan is wat mij betreft het einde zoek en zo zit ik ook niet in elkaar.
Hangt heel erg af waar het over gaat, maar als ik echt moest kiezen is ze over het algemeen wel een twijfelkont. Dus inderdaad, wie weet moet ik haar ook gewoon meer de ruimte geven en dat het vanzelf goedkomt op den duur. Dat is ook iets wat ik graag zou willen, ik realiseer me best dat het probleem bij mij zit alleen ik vind het lastig om tot de kern te komen en een oplossing te vinden.quote:
Dat is misschien wat te makkelijk beredeneert vanuit jouw iets oudere situatie met een eigen huisje en alles. Voor haar is het misschien wel heel benauwend om over die toekomst na te denken, want dat betekent grote beslissingen nemen en dat kan niet iedereen even goed. Was ze eerder wel goed in keuzes maken of meer een twijfelkont? Zeker niet als je voor de overgang staat van student naar werkend leven, hypotheek en de hele reutemeut. Kan prima los staan van haar liefde voor jou.
Ga ik doenquote:
Misschien kan het helpen als je het zo eens verwoord naar haar. Het geeft haar wat meer inzicht in waarom jij zo reageert en misschien ook wat lucht en ruimte dat het niet puur gaat om haar twijfels als een soort tekort schieten. Bespreek samen eens hoe jullie elkaar (kunnen) laten merken dat jullie wel serieus zijn met elkaar. Zelfde met het vertrouwen, vraag naar wat haar signalen zijn en niet of zij degene die jij wil zien al kan laten zien zeg maar.
Hoe zou jij dit dan precies aanpakken? Het is nu inderdaad zo dat het samenwonen een beetje gelijk staat aan serieus zijn, maar zoals al een paar keer aangegeven zou ik liever willen dat ik het gewoon kon accepteren dat ze nog niet zo ver is en dat ik gewoon geduldig moet zijn. Geduld is echter niet mijn sterkste kant, en al helemaal niet als het niet 100% looptquote:
Dit is een mooie, want eigenlijk zeg je hier dat ze je serieus neemt door dingen op te pakken als jij die aangeeft. Daar zit dan misschien het pijnpunt, want het samenwoon-aangeven heeft ze nog niet naar je zin opgepakt. Het samenwonen staat voor jou symbool voor serieus genomen worden nu, dus misschien zit de winst hier in het anders aangeven..
In het moment zelf gaf ze aan dat ze er niet mee akkoord zou gaan (dat verbod), maar na een paar uur snapte ze dan toch wel dat wat ze had gedaan niet normaal was in een relatie. Dat heb ik er niet ingepraat, maar tot die 'openbaring' kwam ze zelf. Dat feit heeft ook niet erg geholpen in mijn verwerking daarvan. Ik snap dat iedereen dit soort dingen op hun eigen manier oplossen, maar voor mij was het gewoon not-done dat zij op dat moment nog contact zou hebben met die kerel. Ik was daar absoluut niet blij mee geweest, maar wilde haar nog wel een 2e kans geven. Nouja: dat was mijn voorwaarde, en zoals al eerder aangegeven is het altijd tijdelijk geweest. Als ze het er echt niet mee eens was geweest was ze wel met de relatie gestopt.quote:
Waarom zou ze met een tijdelijk verbod leren begrijpen dat dit niet door de beugel kon? Snapte ze jouw gevoel niet, dat je haar soort van af wilde straffen ofzo?
Nee dat is ook zo, maar ik vind het lastig omgaan met het feit dat we nu niet in dezelfde fase zitten en daarom vroeg ik me dus ook in de OP af hoe anderen hiermee om zouden gaan. Eventueel ervaringsdeskundigen.quote:
Persoonlijke ontwikkeling gaat alleen niet altijd op aan de hand van leeftijd en duur van relaties enzo, dus ik zou hier ook willen pleiten om meer te kijken naar haar levensfase en hoe en wie ze is.
Aha, daar is 'ie dan! De dooddoener van R&P. "blabla wat ik niet wil horen.". Als je nou jouw posts vergelijkt met die van Scary Mary, heb je dan oprecht het gevoel dat je iets toevoegt aan dit topic?quote:
Scary mary de enige die het echt heeft begrepen? Omdat de rest een mening heeft die je niet wil horen?
Ja, ik zei dat nergens uit het verhaal blijkt dat ze voor je gaat. Misschien is de werkelijkheid anders maar ik ga van dit verhaal uit. Je somt eigenlijk bijna alleen maar dingen op die de alarmbellen doen rinkelen en dat is ook niet voor niets.
Ik ben totaal niet bang door 'dingen die ik niet wil horen', alleen zul je zelf ook zien dat de meningen nogal ver uiteen liggen. Ik ben iemand die een relatie niet zomaar weggooit maar zijn schouders eronder zet als het moet. En nu zit ik even in een situatie waarvan ik zelf niet meer goed weet hoe ik er mee om moet gaan en daarom zoek ik naar perspectieven die ik zelf nog niet gevonden heb. Scary_Mary en diverse anderen dragen daar aan bij, maar er zijn er ook al een paar geweest die beter weg kunnen blijven.
Net als het verhaal in die spoiler: iedereen zal het anders oplossen en dat interesseert me echt niet. Ik heb het zo opgelost omdat ik dat de beste manier vond en dat heeft ook de juiste uitwerking gehad wat mij betreft. Alleen vind ik het soms nog lastig dat dat contact hervat is, want het allerliefste heb ik natuurlijk dat ze die kerel nooit meer ziet en spreekt. Ik vind dat helemaal niet zo'n vreemde redenatie in het licht van wat er voorgevallen is.
Dit gaat me iets te ver. Ik verwacht niet de 'zekerheid' dat ze altijd mijn vriendin/vrouw blijft, want relaties kunnen nou eenmaal eindigen. Wat ik wel 'verwacht' (of eigenlijk: hoop) is dat je na zoveel jaar en in de leeftijd waarin we zitten toch wel enigszins durft uit te spreken dat je op termijn een leven met elkaar op wil bouwen samen.quote:
Lang verhaal kort: jij wilt de zekerheid dat ze altijd je vriendin/vrouw blijft. Zij kan om wat voor reden dan ook die zekerheid nu niet geven. Beide is op zichzelf heel legitiem, maar matcht niet als combinatie.
Het is een duivels dilemma, maar je zult denk ik eerst voor jezelf vast moeten stellen waar jij jouw grens trekt. Hoe lang wil je nog wachten op antwoord voordat je verder gaat met je leven zonder haar?
Ik heb vanaf dag één in de relatie altijd gezworen dat ik haar nooit iets zou verbieden, en tot het moment in die spoiler heb ik dat ook nooit gedaan. Ik zag toen echter geen andere oplossing meer en als ze hier niet mee akkoord was gegaan had ik de relatie ook gewoon beëindigd. Ik ben sowieso totaal niet gewelddadig (psychologisch en/of fysiek) en zoals gezegd: in de kern en als we bij elkaar zijn hebben we echt een uitstekende relatie waar (vroeger dan) menig persoon een puntje aan kon zuigen, al zeg ik het zelf. Ik behandel haar absoluut niet slecht en ik voel me eigenlijk een beetje beledigd bij de suggestie, maar je kent ons natuurlijk niet en met zo weinig info is het ook lastig oordelen. Probeer dat laatste dan ook vooral niet te doen, maar probeer je even op de casus te concentreren.quote:
Daarna kun je het gaan hebben over de achtergrond (en) van haar twijfels. En misschien is het voor haar echt zo simpel als 'ik weet het gewoon nog niet'. En wat ik me afvraag is wat voor 'type' jij bent. Hoe reageer jij als zij nu de toezegging doet dat ze serieus (voor altijd) met jou verder wil, maar over 5 of 10 of om het even hoeveel jaar zegt niet meer te willen. Ga je haar dan houden aan haar toezegging van nu? Het feit dat jij blijkbaar vindt dat je het recht hebt haar iets te verbieden deed bij mij wat dergelijke zaken betreft namelijk wel alarmbellen afgaan. Misschien is zij wel bang dat ze hier nooit meer uitkomt zonder (emotioneel/psychologisch) geweld t.z.t.
Ja dit ligt natuurlijk niet helemaal in dezelfde lijn met ons, dus ik vind het lastig om hierop te reageren. Je laatste zin begrijp ik wel, maar dit topic is er dan ook voor bedoeld om ons weer op dezelfde golflengte te krijgen, waarbij het voor mij makkelijker zou moeten zijn op haar golflengte af te stemmen dan zij op de mijne.quote:
Heb het ook gehad met m'n ex.
Zij woonde in het buitenland en ik was klaar met m'n studie.
De grote vraag was natuurlijk waar zou ik gaan werken: hier in NL of daar.
Aangezien je niet makkelijk meer kan switchen als je gaat settelen.
Zij kon dat niet handelen, sowieso leefde ze erg van dag tot dag (plannen maken kon al nauwelijks voor een vakantie maar goed) en dat gaf frictie.
Ik wilde een antwoord van haar waar we ons leven zouden starten (overigens wel samen gewoond tijdens onze studie in haar land en het maakte me ook niet uit om daar te gaan wonen).
Ze zei dat ze niet zover in de toekomst kon kijken.
Het is inmiddels m'n ex (vrij snel daarna gebeurt) maar had ook wel te maken met haar dromen die ze in duigen zag vallen hier in NL toen ik mijn bedrijf niet kon starten (kreeg maar 50% kapitaal van de bank) ze zei letterlijk "the bank ruined your life".
Anyways als je niet op de zelfde golflengte zit weet ik niet of dat werkt....
Alleen: ik weet even niet meer hoe ik dat voor elkaar krijg, dus vandaar dit topic. En eerlijk is eerlijk: ik heb al zeker nuttige inzichten gekregen dankzij dit topic, dus volgens mij is er best licht aan het einde van de tunnel
Overigens: ik ben wel in staat om te lezen, maar niet te reageren in het topic tot morgenmiddag ergens. Niet dat jullie denken dat ik het topic zomaar verlaten heb ofzo
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |