Ik ben een kluizenaar en ik vind dat helemaal prima

De afgelopen vijf maanden ben ik steeds verder geďsoleerd geraakt. De huidige situatie is nu: de enige mensen die ik nog zie, is mijn huisgenoot, de mensen van groepstherapie en de anoniemen die ik tegenkom in het openbaar. De mensen die ik niet zie, maar wel spreek, zijn mijn ouders, mijn beste vriendin en een handjevol FOK!kers die mij verder buiten het forum kennen. Voor de rest spreek of zie ik niemand, kom ik alleen naar buiten voor therapie en boodschappen, en dat is het dan.

Maar het rare is, is dat ik het helemaal prima vind. Nog geen twee jaar geleden, zou ik dit verschrikkelijk gevonden hebben en elke week wel twee of drie keer met verschillende mensen moeten afspreken. Echt totaal de andere kant op gedraaid dus en ik weet niet echt hoe het komt. Apathie door antidepressiva? Voorbode van een ernstige terugval? Of een stukje volwassenheid dat ik mijn kring heel selectief en klein houd?

Ik heb bijvoorbeeld van de week eens uit verveling weer Tinder geďnstalleerd. Eerst dacht ik: leuk, paar matches, aandacht, zelfvertrouwen (ook al is het een foto van 8 maanden geleden en zie ik er nu als crap uit). Maar ben nu bijvoorbeeld aan het praten met een meid en heb er nu al geen zin in. Het enige wat ik denk, is: crap, dadelijk vindt ze me leuk, word ik toch nieuwsgierig, gaan we daten en heb ik iemand die ik dagelijks een portie aandacht moet geven. In bed rotten en drie dagen lang Pokémon vangen, zit er niet meer in. Ander voorbeeld. Tijdje terug kreeg ik een appje van een vriendin uit een ver verleden, met de vraag hoe het met me ging. Vroeger zou ik meteen hebben gereageerd en een afspraak voorgesteld hebben om bij te praten. Nu had ik niet eens gereageerd. Had geen zin om een portie van mijn aandachtsenergie weg te geven, laat staan om gepreek te horen dat ik slecht bezig was door niemand meer te spreken.

Maar goed, ik weet niet wat ik met dit topic wil, behalve het van me afschrijven en me afvragen of ik wel zo gezond bezig ben door mezelf zo te isoleren, ondanks dat ik het prima vind.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:12 schreef Milchat het volgende:
Heb je een burnout of ben je depressief? Of een vergelijkbare toestand?

Zit al twee jaar aan de antidepressiva ja (Lexapro en Wellbutrin). Naast dat ik niet meer dood wil, doet het niet veel.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:26 schreef Jopie78 het volgende:

[..]

Dat vlakt je gevoel enorm af. Je zou dit kunnen bespreken met je psychiater. Sociale afkeer lijkt mij wel een reden om langzaam af te gaan bouwen, of iets anders te gaan proberen.

Ja, dat was sowieso de reden om hem dringend te spreken binnenkort.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:29 schreef loni55 het volgende:

[..]

Werk je?

Studeer, maar zit nu in een roostervrije periode tot september. Zou eigenlijk wel weer willen sporten, maar de keuken in en koken, is al veel moeite.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:33 schreef Hochwinter het volgende:

[..]

Vrijwilligerswerk tot september?

Kan. Maar dan moet ik wel meer kunnen dan achter m'n eigen fornuis staan ... Alles kost ontzettend veel energie nu. Alsof m'n lichaam nog depressief is, maar m'n hoofd niet meer (of in ieder geval een stuk minder). Bloedtest begin dit jaar wees op niets uit trouwens.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:37 schreef loni55 het volgende:

[..]

Je moet iets voor jezelf vinden. De hele dag thuis zitten, daar krijg je inderdaad zelfmoord neigingen van.
Sporten is een leuk begin maar niet voldoende.

Maar het gekke is, is dat ik in m'n hoofd niet (meer) somber ben. Tenzij ik een tentamen verknal. Maar voor de rest vermaak ik me echt prima zo. Van buiten lijkt het heel ongezond deze levensstijl, maar zo voelt het absoluut niet.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:49 schreef MevrouwPuff het volgende:
Jij hebt gewoon structuur nodig. Je hebt amper daglicht en ziet niemand, niet zo gek dat je meer gaat houden van Pokémon dan van mensen.

Je hebt een vreselijk lange roostervrije periode, dat is gewoon heel onhandig voor mensen. Ik herken het ook van mezelf, als ik een vrije dag heb kom ik soms ook met moeite van de bank af.

Vrijwilligerswerk is echt een hele goede, want je moet toch dingen doen. Schema makem voor jezelf waarbij je minstens een x per dag buiten komt en interactie met anderen hebt kan daarbij helpen. Al ga je in de bieb of in zo'n hipsterwerkplek zitten gamen, je hebt echt een vergroting van je wereld tov je studentenkamer.

Verder is de gedachte of een actie helpend is misschien ook wel goed: word ik op dot moment blijer van een relatie of van Pokémon vangen? Hoe zou dat over 5 jaar zijn? Ben ik nu toe aan een grote verandering (een relatie) of toch nog even wachten... Dan ben je je er bewuster van dat het je eigen keuze is om iets wel of niet te doen en zou je makkelijker vrede met je gedrag kunnen hebben, omdat je het bewust doet.

Eerst gingen die basale dingen heel goed, toen ik net met therapie begon. Bijna dagelijks naar buiten, drie keer per week sporten, etc. Maar altijd als het studeren te druk wordt, neemt dat de overhand wat betreft prioriteit. Dan skip ik sporten en verlies ik langzamerhand alle regelmaat. Zat net in DM ook al te bespreken dat ik oude hobby's op kan pakken, schrijven bijvoorbeeld. Relatie hoef ik niet. Nou ja, de verantwoordelijkheid en verplichtingen eromheen niet. Tenzij ik ineens de ware tegenkom of zoiets, maar zie dat maar eens gebeuren.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:54 schreef Fem_LittleLady het volgende:
Hmmm heb ook een periode zoiets gehad, nergens zin in, geen zin in sociale contacten, eigenlijk was bed uitkomen al teveel, heb destijds mijn dag en nacht ritme omgedraaid, zat heel veel te chatten, die mensen vroegen tenminste niet constant door hoe het ging, want die wisten buiten wat ik vertelde niets van mij.

Na een half jaar was ik het wel zat, ben op een avond flink gaan drinken, zodat ik straalbezopen was en viel toen om 10 uur in slaap, dit is een van de weinige manieren die ik ken om in 1x mijn ritme weer om te draaien, in de ochtend was ik om half 8 klaarwakker en ben toen mezelf gaan dwingen om elke dag wat te gaan doen, niet meteen het sociale maar wel bed uit, aankleden, eten, iets in huis doen en wat meer op pad, liever tussen vreemde mensen, die vragen niets, dan tussen de mensen die ik ken en dat heeft mij behoorlijk geholpen met dat je veel nieuwe mensen leert kennen.
Dat is ook denk ik de enige keer geweest in die periode dat ik heb gedronken, omdat ik dan nog slomer en vermoeider van kan worden.

Ik mag helaas niet drinken met deze antidepressiva. Maar ik kan me dat gevoel van het zat zijn wel iets van bij voorstellen.

quote:

Op zondag 17 april 2016 09:18 schreef loni55 het volgende:

[..]

Maar toch wil je daar verandering in brengen?

Ik weet het niet. Het énige verschil met toen ik net in een depressie kwam, is dat ik nu niet meer dood wil en toen wel ... Maar eerlijk gezegd ligt die gedachte nu niet ver weg, voorspel ik zo.

quote:

Op zondag 17 april 2016 09:35 schreef misterxvany het volgende:
Nou, zoals ik het lees, vind je het niet prima.

Daarbij, als je hoofd wel wil en je lichaam niet, waardoor denk je dat je lichaam aangestuurd wordt? Al helemaal als blijkt dat je verder gewoon gezond bent.

Ja, goed punt. Binnenkort maar eens bespreken met de psychiater. Merkte wel dat die apathie erger werd toen ik een tweede medicijn erbij nam.

quote:

Op zondag 17 april 2016 09:35 schreef MevrouwPuff het volgende:

[..]

Dus als je druk bent met studeren, zet je andere zaken op een lager pitje, prima, dat leek voor je te werken. Maar nu je roostervrij bent (heb je wel tentamens oid?) werkt het niet meer en is een dagstructuur juist wel weer zinnig. Het is maar voor tijdelijk, maar nu een kluizenaar zijn, maakt het opnieuw oppakken van de studie in september mogelijk ook weer lastiger.

Nee, geen tentamens meer. Goed punt wel dat die ongestructureerdheid voor problemen kan zorgen in september!