ADD&ADHD #66

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 15:27 schreef Pulzzar het volgende:
Pffff... wat is het moeilijk te bevatten allemaal

Vandaag ook wat kennissen gesproken op een begrafenis die beiden ADHD hebben. Zo op het eerste gezicht had ik dat niet vermoed. Zo zie je maar weer hoe vaak het voorkomt. Maar ik heb het er ook over gehad met mensen die het niet hebben, maar ook zij kennen uiteraard de verschijnselen dat je aandacht op den duur verslapt wanneer je met mensen praat en ook zij krijgen niet alles 100% mee. Een meisje die ik vandaag had gesproken, moest ook haar studie afbreken omdat ze niet goed in haar vel zat, terwijl ze geen ADD of ADHD heeft.

De toespraken volgen tijdens de begrafenis ging eigenlijk wel goed. Hoewel ik op den duur niks meer mee kreeg toen er een peuter zat te huilen. Dat is iets waar ik ook heel slecht tegenkan: jankende kinderen Met je nagels over het schoolbord gaan vind ik nog 100x aangenamer dan dat schelle hoge kindergejank. Ik word er meteen heel opgefokt en geirriteerd door en moet ik mezelf met alle macht in bedwang houden omdat ik wel weet dat babies en peuters er niks aan kunnen doen. Maar ik kan daar echt niet tegen.

Maar na de begrafenis merkte ik dat ik stoom moest afblazen. Ik fietste niet gewoon naar huis, maar ben half Gouda door gegaan. Ik wist niet eens goed waar ik was en dat interesseerde mij ook niet echt. Als ik maar van mijn lichamelijke onrust af kwam. Met mijn hoofd was ik ook totaal niet bij; ik verzandde zo erg in mijn gedachtenstroom dat ik daar weer angstig van werd. Ik voelde mij zo ontzettend warrig. En ik krijg daarbij dan automatisch een schuldgevoel bij dat ik niet goed mijn best doe.

Hoewel ik de diagnose heb, blijf ik nog steeds twijfelen en ook in hoeverre ik het heb. Dit klinkt allemaal gek, maar omdat ik behoorlijk ben vastgelopen in mijn leven, vind ik het moeilijk om genoegen te nemen met een lichte vorm en dat ik dan geen medicijnen hoef.

Maar ja. Het is zoals het is. Het belangrijkste is dat ik mezelf beter kan gaan accepteren en daar staat de diagnose natuurlijk los van.

Gecondoleerd.
Je doet iig je best. Zou je niet wat tikken van bijv autisme oid kunnen hebben?

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 16:11 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Gecondoleerd.
Je doet iig je best. Zou je niet wat tikken van bijv autisme oid kunnen hebben?

Die heb ik zeker. Fladderen bijvoorbeeld deed ik als kind en toen dachten veel mensen dat ik licht autistisch kon zijn. Ik was ook bang voor bijvoorbeeld het geluid van de centrifuge. Angstig was ik sowieso. Allemaal kenmerken.

Maar uit een test van de GGZ kwam uit dat ik het niet heb. Die test was destijds nodig om het te kunnen uitsluiten, anders had ik niet in groepstherapie persoonlijkheidsstoornissen gekund.

Maar ik moet zeggen, nu begin ik weer te twijfelen.

Maar ik ben ook ontzettend onzeker.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 17:58 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Die heb ik zeker. Fladderen bijvoorbeeld deed ik als kind en toen dachten veel mensen dat ik licht autistisch kon zijn. Ik was ook bang voor bijvoorbeeld het geluid van de centrifuge. Angstig was ik sowieso. Allemaal kenmerken.

Maar uit een test van de GGZ kwam uit dat ik het niet heb. Die test was destijds nodig om het te kunnen uitsluiten, anders had ik niet in groepstherapie persoonlijkheidsstoornissen gekund.

Maar ik moet zeggen, nu begin ik weer te twijfelen.

Maar ik ben ook ontzettend onzeker.

Vaak zijn die tests ook veel momentopnames. Kan je niet om een second opinion vragen?

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 15:27 schreef Pulzzar het volgende:
*knip*

Hoewel ik de diagnose heb, blijf ik nog steeds twijfelen en ook in hoeverre ik het heb. Dit klinkt allemaal gek, maar omdat ik behoorlijk ben vastgelopen in mijn leven, vind ik het moeilijk om genoegen te nemen met een lichte vorm en dat ik dan geen medicijnen hoef.

Maar ja. Het is zoals het is. Het belangrijkste is dat ik mezelf beter kan gaan accepteren en daar staat de diagnose natuurlijk los van.

Jep, erg herkenbaar. Ondanks de het - bijna verplichtte - hokjesdenken van de wetenschap is natuurlijk elk mens uniek. Je zult hoe dan ook je eigen weg moeten vinden en het enige wat de instanties kunnen bieden zijn tools die je kunt gebruiken of mee om kan leren gaan.

Bij mij luchtte het eerst heel erg op de diagnose gekregen te hebben. Maar nu hecht ik daar wat minder waarde aan en probeer ik mezelf er dagelijks weer toe te zetten mijn best te blijven doen en op de goede weg te blijven.

-

Hoe zit het met jullie en relaties? Ik heb zelf het idee dat het patroon zich aan het herhalen is. Ik ben zelf een erg positief persoon over het algemeen en heb altijd het beste met iedereen voor. Zo had mijn ex me voor vanalles uitgemaakt, terwijl ik juist goede bedoelingen had en progressie wou maken in ons beide levens. Denk aan gezond eten, sporten, samen ondernemen enz. In de praktijk gebeurde er echter weinig en kwam ik vooral over als een (te eerlijke) zeikerd. Gevalletje de beste stuurlui staan aan wal denk ik dan. Passief op de bank hangen 's avonds. Partner futloos na een dag hard werken en die vibe/energie hangt dan in de kamer en ik pik dat heel snel op, erger ik me aan of trek me zelf ook die passieve jas aan. Volgende dag nieuwe intenties en repeat.

Bij mijn huidige relatie herhaalt dit zich een beetje en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Maargoed, op school gaat het ook allemaal niet best en heb het gevoel dat ik een aantal jaar achter loop op mijn leeftijdsgenoten. Om daarnaast nog iemand mee te tillen in de richting die ik wil is veel wilskracht en energie nodig, maar de (niet-ADHD) partner vind het wel best want morgen is er immers weer een dag.

Waarom is het zo lastig een aantal van die dingen aan te pakken en het leven te leven zoals ik het wil? Het loopt altijd anders

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 18:30 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Vaak zijn die tests ook veel momentopnames. Kan je niet om een second opinion vragen?

Nou, daar zie ik dan wel tegenop, maar ik kan het bij de aankomende afspraak er wel over hebben. Ik ben immers wie ik ben, of ik dat nou leuk vind of niet. En horen dat ik autistisch ben, vond ik nou niet bepaald leuk.

Als je kijkt naar hoe de dingen praktisch bij mij gaan, lijkt het er wel sterk op dat ik ASS heb. Ik kan bijvoorbeeld erg goed op details letten, maar ik overzie het geheel niet. En inderdaad die tics. Maar haaks daarop staat dat ik mij erg goed in anderen kan inleven en ik heb ook niet meer tijd nodig om dat allemaal te verwerken. Ik kan ook goed verwoorden wat ikzelf beleef en ik kan me ook snel en makkelijk een voorstelling maken hoe iemand anders iets zou beleven en wat hij/zij erbij zou voelen en vaak klopt dat ook nog. Ik heb ook zeker niet het idee ofzo dat ik in the matrix leef. Ik ben sociaal nogal onhandig, maar zoals ik het zelf voel, ben ík degene die raar is en is niet mijn omgeving dat.

Degenen die zich afvroegen of ik autistisch was, waren mijn moeder en een aantal kletstantes die de tics in mijn kindertijd hadden opgemerkt. Degenen die het tegendeel wilden aankaarten, waren vaak juist mensen die in de sociale zorg zitten zoals maatschappelijk werkers die bij me thuis kwamen.

Maar goed, ik zal het nog aankaarten. Wie weet toch of misschien heb ik ook NLD, wat erg op ASS lijkt maar wat het niet is.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 18:42 schreef dvdspelert het volgende:
Bij mij luchtte het eerst heel erg op de diagnose gekregen te hebben. Maar nu hecht ik daar wat minder waarde aan en probeer ik mezelf er dagelijks weer toe te zetten mijn best te blijven doen en op de goede weg te blijven.

Ik probeer dat ook zo te zien, maar ik moet het nog leren. Ik hoop dat mijn eigenwaarde gaat groeien dat ik het hokjesdenken niet meer nodig heb.

Qua relaties heb ik zeer weinig ervaring eerlijk gezegd. Ik val op mannen en ik vind het zeer moeilijk om een partner te vinden. Ik ben door het ontbreken van een auto en rijbewijs nogal beperkt om te reizen. Ik vind eigenlijk alleen Amsterdam enigszins interessant in de gayscene. In andere steden heb je niet meer eigenlijk dan wat kroegjes die allemaal op elkaar lijken en dat heb ik ook wel weer gezien. Er schijnt in Utrecht wel een wat alternatievere plek te zijn en dat vind ik dan weer wel interessant. De gay-seksscène is allemaal erg plat en oppervlakkig.

Maar gelukkig is er internet

Ook weer extreem op seks gericht. Nou moet ik niet gaan ontkennen dat ik dat ook erg lekker vind Maar het is de manier waarop mannen contact met je zoeken. Ze stellen zich meestal niet netjes voor, maar het is meteen van "ben je top of bottom?" "wat vind je geil?" Jezus, vertel eerst 's wat over jezelf man, denk ik. Doe 's je best om jezelf leuk te presenteren, want dat probeer ik ook. En nee, ik raak niet onder de indruk van een foto van je pik en bierbuik en niet je gezicht. Of het is het extreme andere uiterste: dan willen ze alleen maar chatten en zijn ze niet vooruit te branden om iets leuks te ondernemen.

Ik wil een stoere, avontuurlijke kerel met humor en diepgang. En hij moet me - sorry dat ik het zeg - ook fysiek aanspreken. Dat is best moeilijk.

@pulzzar: Lijkt me een hele stap om daar, zelfs al is het tegenover jezelf, al achter te zijn. Zeker ivm andermans mening en hoe een ADHDer daarmee kan zitten.
Heb zelf wel een totaal andere achtergrond want ik liep eigenlijk nooit langer dan een jaar zonder chick Beginnende relaties blijven interresant . Maar ik heb nu een topper. Voor de 2e keer dat ik het langer dan 3 jaar uit heb gehouden. Na die 3 jaar krijg ik echter wel dus datzelfde patroon blijkbaar. Misschien eens een nieuwe hobby proberen

Dat hokjesdenken is fijn om dingen te verduidelijken. Het kan natuurlijk nooit een reden, excuus of oorzaak zijn van je gedrag want uiteindelijk moet ook jij (bijvoorbeeld) op tijd kunnen komen. Ik heb hier van die trainingen in gehad en het gaat vaak al een stuk beter tegenwoordig allemaal. Maar als dat weer eenmaal achter je ligt en je eenmaal de juiste motivatie te pakken hebt voelt het toch wel gewoon goed om je shit voor elkaar te hebben. Misschien extra goed zelfs

Maar in de praktijk, zonder meds, is het nog steeds gewoon kut natuurlijk. Wat was het ook alweer? Rust, reinheid, regelmaat?

Opposites attract?

@ali: Ja dat dus. Tis wel ff hard werken maar dan heb je ook wat. Ben namelijk niet van plan om langer dan mn studie nog moet duren aan de meds te blijven

Ik denk dat de waarheid ergens daartussen ligt en ook weer verschilt van persoon tot persoon.

Ik doe mn best man, echt . Ik kan voor de fuck niet studeren, nooit gekund. Van topo tot anatomie waar ik nu op vast loop. Ik snap dingen en leg de gekste verbanden. Die mindset heeft zeker voordelen, maar ook nadelen. De rest boeit me ook geen fuck eigenlijk maar ik wil niet een gezakte studie + dikke schuld dus ik ben blij met die meds.

ja laten we het gezellig houden enzo..

Ik moet nog steeds reageren op reacties op mijn laatste post. Ben extreem druk. Over 3 maanden ontvang ik mij diploma. Dankzij mijn diagnose en medicatie heb ik voor mijn scriptie een 8 gehaald. Ga na, de rest van mijn opleiding haalde ik met herkansingen en gemiddeld sta ik een 7 voor de vakken Ik had vroeger met alles veel moeite en had overal veel tijd voor nodig. Nu was ik nog eerder klaar dan de studenten zonder een beperking. Bizzar toch?

Mijn zelfvertrouwen is heel erg toegenomen en ik ben kalmer. Hier en daar wat onrustig, omdat ik te vaak heb gefaald waardoor ik bang ben dat het weer verkeerd zal gaan.

Sinds ik medicatie neem ben ik ook gekapt met de hele dating gedoe. Ik denk dat ik de onrust op die manier probeerde te ontlopen. Ook was het een compensatiegedrag voor mijn onzekerheid, omdat ik me kansloos voelde. Een onzekerheid sluimert nog wel wanneer ik negatieve feedback krijg, van mijn leidinggevende bijvoorbeeld. Het eerste moment doet het nog heel erg zeer of voel ik me super machteloos. Ik focus dan teveel op wat slecht gaat en soms blijf ik daar ook in hangen. Ik weet niet of dit komt door een denkpatroon wat erin is gesleten of dat ik toch een vleugje borderline erbij heb? Hoe kom ik daar achter?

Mijn vader loopt sinds kort bij de psycholoog ivm post traumatische stress syndroom ofzo? Iets wat na een ongeluk is gekomen. Mijn ma is meegegaan en zijn gedrag verteld:

Hij kan snel geïrriteerd raken wanneer dingen mis gaan, niet kunne multitasken, ongeduldig en afsnauwen wanneer het teveel wordt. Ook piekert hij extreem veel en heeft hij eetbuien.

Natuurlijk heeft hij mooi weer gespeeld en dit soort dingen niet gedeeld. Sterker nog, hij heeft het niet eens door. Mijn moeder is blij met hoe het met mij gaat en hoopt dat pa ook begeleiding en medicatie krijgt. Mijn methylfenidaat heeft een negatief effect gehad op hem, doordat hij depressief is. Hopelijk geeft hij zich over aan hulp, want mijn ma kan hem niet meer aan.

Ik vraag mij af of dat irritatie/afsnauwen hoort bij ADHD? Pa en ik kunnen beiden slecht tegen negatief feedback. Ik heb nog medicatie waardoor ik rationeler kan denken of mezelf meer kan inhouden en na probeer te denken wat de ander bedoelt en wat ik ermee kan. Waar ik absoluut NIET tegen kan is onduidelijkheid. Dan maakt het mij niet meer uit wie ik tegenover mij heb. Op zakelijk gebied leven we gelukkig in een Hollandse cultuur waarin de meeste mensen to the point zijn. Op zakelijk gebied dan. Op vriendschappelijk gebied varieert het en dan ben ik snel klaar met mensen. Onduidelijke afspraken, onregelmaat, om dingen heen draaien. Ik kan hier niet tegen. Ik zie ook geen manier om hier flexibel in te worden en kies er liever voor om er geen aandacht meer aan te besteden. Voorheen had ik bijvoorbeeld veel tijd voor vrienden en zij niet altijd voor mij. Wanneer ik nu drukker ben en om welke reden dan ook we niet tot elkaar komen, ben ik er gewoon snel klaar mee. Ik ga liever sporten, een dorpje of stad in Nederland verkennen of naar de sportschool. Ik wil duidelijkheid, structuur, voorspelbaarheid. Ik snap nu beter waarom veel relaties van mij op de klippen zijn gelopen. Ze waren onregelmatig: ik viel voor de die-hard workaholics, omdat ze succesvol waren (miste dat bij mezelf). Ik ging om met vrienden die er altijd waren, waarbij ik mij veilig voelde, waarbij alles voorspelbaar was. Dit geldt ook in mijn werk. Ik vind het vreselijk en energierovend om regelmatig op andere werkplekken te zitten en files mee te maken. Ik haat het om aan meerdere projecten te werken en daarop mijn planning heel concreet daarop te maken, om daarna weer om de haverklap van alles te moeten veranderen, omdat ik nog het e.e.a. moet afstemmen met 5 andere afdelingen. Ik kan complexe taken goed uitvoeren, maar niet meerdere taken door elkaar op een dag en vooral niet in een drukke omgeving. I just can't.

Enkele maanden terug heb ik een beoordeling arbeidsvermogen aangevraagd. Hieruit kwamen deze punten ook terug.

Samenvatting:
Ik ben mijn leven aan het reorganiseren op basis van mijn diagnose/kenmerken, zodat ik beter presteer. Tot zover boek ik alleen maar vooruitgang, dus ik zie er veel voordelen in om in alle aspecten van mijn leven rekening te houden met mijn beperking. Door gewoon mijn pillen te slikken en gaan met die banaan werkt dus absoluut niet! Sinds ik koffie vermijd ben ik bijvoorbeeld rustiger. Wanneer ik gezond eet ook. Sporten doet mij onwijs goed. En vlak voor mijn menstruatie zit ik graag onder de douche. Gewoon zitten, in het donker. Word daar zo kalm van. Ik ben momenteel zoekende naar een functie voor na mijn diploma. Ik wil graag de onderzoekskant op. Werken voor de universiteit of een ander instituut. Ik ben heel sociaal, maar ik ben er nu zeker van dat het mij heel erg uitput.

Ik ga later nog wat berichten lezen. Ben in ieder geval nog erg benieuwd naar hoe jullie je leven zijn gaan indelen op basis van ADHD. Net als jullie heb ik ADHD en ben het niet. Maar ik weet zeker dat een omgeving van grote invloed is op hoe je functioneert. Hoever kan je hierin gaan eigenlijk?

Bedankt voor het lezen

quote:

Op zaterdag 16 april 2016 20:37 schreef Schoenenspray het volgende:
Maar ik weet zeker dat een omgeving van grote invloed is op hoe je functioneert. Hoever kan je hierin gaan eigenlijk?

Dat hangt er een beetje van af wat je uitgangspositie is. Als je in een carriere zit waar je werk 100% concentratie vereist en je die niet zomaar kunt veranderen wordt het moeilijk. Maar als je nog voor de keus staat over een vrij algemene studie gedaan hebt kun je er tot op grote hoogte rekening mee houden.

Niet kunnen multitasken is niet perse een probleem heb ik gemerkt. 'Een voor een' is iets dat mensen tegenwoordig zeker accepteren. Ook al omdat collectief het besef gekomen is dat honderd dingen tegelijkertijd doen helemaal niet zo slim is.

Mijn collega's kunnen de hele dag door switchen. Ik moet inkomen en zodra ik erin zit, moet ik weer remmen. Dus ik pingpong dan van hypofocus naar hyperfocus en dan wordt het weer afgekapt, omdat andere projecten weer aandacht nodig hebben. Ik wil mijn creativiteit maximaal kunnen benutten. Liever 1 intensief project dan van alles door elkaar, op andere locaties, met andere mensen. Graag zelfs dezelfde route naar werk, zodat ik bij dezelfde sportschool kan sporten. Nu ga ik kriskras door Nederland, van a12, a13, a4, a50 en allerlei F4F's daar waar ik ben. Mijn brein trekt dat gewoon niet.

quote:

Op zaterdag 16 april 2016 22:29 schreef Schoenenspray het volgende:
Mijn collega's kunnen de hele dag door switchen

ja, m'n buurman ook. En die kan weer voor geen meter koken.

Praat er gewoon over als het teveel wordt. Het is namelijk helemaal geen uitgemaakte zaak dat je maar *moet* multitasken als er iets anders langskomt. Driekwart van de dingen kun je gewoon op je todo lijstje zetten en kunnen morgen ook. En daar hoef je echt niet te moeilijk over te doen. "als ik hiermee klaar ben pak ik het op" is echt algemeen geaccepteerd.

En misschien heb je gewoon de verkeerde baan. Wat doe je eigenlijk? Mag ook per pb, maakt het wat makkelijker te plaatsen.

quote:

Op zondag 17 april 2016 00:49 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Tip: Wees zuinig op je hyperfocussen (of is het foci?). Ik zie het een beetje als het vermogen om te kunnen sprinten, maar dat lukt me niet de hele dag. Dus alleen wanneer ik het echt nodig acht.

Dus probeer ik zoveel mogelijk in mijn standaardtempo te doen en het accelereren alleen daar wanneer het voor mij de moeite waard is.

Overigens zou constant moeten switchen en constant mijn aandacht moeten verleggen urenlang mij best wel uitputten (maar dit laatste is wellicht meer een ASS-ding??)

ik kan me prima hyperfocussen, alleen wel op de verkeerde dingen moet ik m'n huishouden doen? Dan staan er ineens drie zelfgeschreven berichten op de frontpage.

quote:

Op zondag 17 april 2016 01:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik kan het ook prima, heb daar prima controle over (bijvoorbeeld superhandig voor deelname aan het verkeer of als ik me heel even goed moet concentreren voor een bepaalde beweging oid (kopje opvangen die uit de kast valt op het moment dat ik het deurtje opentrek)). Ik kan het alleen niet altijd en constant en zal dus moeten doseren

Ik heb dat met de afwas, die was na 3 uur nog niet af

Ben jij ook zo dol op "projectjes"?

ik ben nu bezig met 'project moestuin' maar dat vind ik ook gewoon echt leuk. Ik ben als kind opgegroeid op een volkstuin, en vind het daarnaast heel erg tof om m'n kids te kunnen leren dat groente niet in de supermarkt groeien.

Ik moet me er alleen wel heel erg toe zetten om naar de moestuin toe te gaan. Als ik er eenmaal structuur in heb aangebracht zal het wel beter gaan tho.

quote:

Op zondag 17 april 2016 01:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

(bijvoorbeeld superhandig voor deelname aan het verkeer of als ik me heel even goed moet concentreren voor een bepaalde beweging oid (kopje opvangen die uit de kast valt op het moment dat ik het deurtje opentrek)).

Die is inderdaad grappig en erg handig

Ik had eigenlijk nooit de relatie met adhd gelegd. Maar ik vond het wel erg handig.

quote:

Op zondag 17 april 2016 10:37 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb een beetje een probleem met teveel dingen willen verzamelen...inclusief mokken
Zijn zo leuk!
Maar m'n keukenkastje puilt wel uit ondertussen. Gelukkig heb ik in de loop der tijd dit kunnen inperken door geen nieuwe meer in huis te halen, maar ze staan dus wel in het keukenkastje gepropt en soms valt er dus 1tje uit wanneer ik er één wil pakken
Is wat jaren geleden dat ik hem niet snel kon vangen voor die op de grond stuk kletterde
Gebeurt om de paar maanden wel een keer, laatste keer vielen er 2 tegelijk uit, de 2e had ik pas toen die bij m'n middel zat, jezus dit huishouden!

Das ook een manier om je hyperfocus te trainen

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik heb een aantal jaar geleden een tijd op vechtsport gezeten. Daar heb ik geleerd klappen nogal hard af te weren. Het vervelende is dat dat ook in een reflex gebeurt als m'n vrouw me voor de grap een tikje in m'n zij wil geven

quote:

Op zondag 17 april 2016 10:44 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

Ik heb een aantal jaar geleden een tijd op vechtsport gezeten. Daar heb ik geleerd klappen nogal hard af te weren. Het vervelende is dat dat ook in een reflex gebeurt als m'n vrouw me voor de grap een tikje in m'n zij wil geven

leermomentje voor haar dus: gewoon niet meer doen

quote:

Op zondag 17 april 2016 10:37 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb een beetje een probleem met teveel dingen willen verzamelen...inclusief mokken
Zijn zo leuk!
Maar m'n keukenkastje puilt wel uit ondertussen. Gelukkig heb ik in de loop der tijd dit kunnen inperken door geen nieuwe meer in huis te halen, maar ze staan dus wel in het keukenkastje gepropt en soms valt er dus 1tje uit wanneer ik er één wil pakken
Is wat jaren geleden dat ik hem niet snel kon vangen voor die op de grond stuk kletterde
Gebeurt om de paar maanden wel een keer, laatste keer vielen er 2 tegelijk uit, de 2e had ik pas toen die bij m'n middel zat, jezus dit huishouden!

Das ook een manier om je hyperfocus te trainen

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Over ongeveer een half jaar gaat hier heel veel mee met mijn zoon die uit huis gaat. Dat scheelt want hier puilt de boel ook aardig uit.

quote:

Op zondag 17 april 2016 10:51 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat zijn leuke (voor ons) momentjes ja
Voor onze "slachtoffers" af en toe misschien ietsjes minder fijn

[..]

Ik heb gelukkig een redelijk grote woning nu, veel ruimte. Ben dit jaar begonnen met weer een poging doen met ruimte maken (door heel veel weg te gooien wat ik niet meer gebruik), maar dat staat nu even stil door andere externe factoren die nu even voorrang moeten krijgen...leuk hoor die plannen die steeds anders lopen

Ik ben al jaren bezig met hulp het hier op te ruimen en het gaat goed, maar langzaam. Zelfs 1 complete kamer is leeg om ruimte te maken voor een bedrijf in huis (dat was een 2-jarig plan en ben per 1 april begonnen)

Maar daardoor verplaatste ook heel veel spul weer. Zoon uit huis zal in 1 keer heel erg veel zijn

Zoonlief en ik hebben beide ADD trouwens. Maar hij heeft er nog eens PDD-NOS gratis bovenop liggen.

quote:

Op zondag 17 april 2016 11:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

story of my life

Alleen is dat in het slop geraakt juist omdat de hulpverlening die me daarbij ondersteunde, het niet kon laten zoveel met mijn uren in hun rooster te schuiven, dat ik de laatste weken alle afspraken heb moeten afzeggen als stressreducerende maatregel, waardoor dat nu weer even stil ligt (lekker handig, onkunde en onbetrouwbaarheid voor iemand die naast ADD ook nog eens ASS-er is. Nou, dat ging dus niet zo goed. Maar working on it).

[..]

Ik heb er geen, kan dat dus niet als bezuinigingsmaatregel inzetten

Het is een bezuiniging in spullen, Helaas zal het financieel een flinke klap worden.

Maar misschien is mijn bedrijf dan ook wat meer op poten tegen die tijd.

Hulp is sterk minder sinds die keukentafelgesprekken van 4 naar 2 uur.

Ik heb door mijn adhd een hulp in de huishouding, vanuit de wmo, voor vier uur per week. Daarnaast ambulante begeleiding voor mijn zoontje (adhd en ws iets van gts). Moet zeggen dat het mede dankzij de eerste redelijk opgeruimd is in mijn huis. Zelf krijg ik het niet zo netjes opgeruimd (kan geen dingen weggooien al gaat het steeds beter.

quote:

Op zondag 17 april 2016 11:26 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hier ook minder uren, maar dat was op zich geen ramp. Wat er echt mis ging, is dat de ervaren mensen vervangen zijn met stagiairs die ik eerst moet uitleggen hoe ze mij moeten behandelen en nadat zij na een aantal maanden weer vervangen worden, kan ik weer opnieuw beginnen.

Ook het regelen van het nodige papierwerk (denk kwijtscheldingen etc) loopt nu zo slecht bij hen, als ik ze een vraag stel wat dit en dat nou precies betekent, dan bellen ze de gemeente omdat ze het zelf niet weten. Soms meermalen per dag een afspraak verzetten terwijl ze uitgelegd is dat autisten niet met deze structuurloosheid om kunnen gaan omdat dit mijn hele planning buiten die afspraken om door de war gooit. En dat is al meer dan een jaar terug erin geslopen.
En ten slotte maanden achtereen mijn grenzen blijven overschrijden, terwijl wanneer ik een grens aangeef, ik dat letterlijk belangrijk vind (als een autist zegt "tot hier en niet verder", dan moet je ook geen millimeter meer pakken, want als een autist dit aangeeft, dan is die marge er gewoon niet).
Vervangers die niet komen opdagen, waardoor uiteindelijk wat oud meubilair niet opgehaald kon worden (kan ik niet alleen de trap afslepen, lang verhaal).

Ja, daar heb ik dus niks aan

Papierwerk is ook hier nog niet goed op orde. O ja kwijtschelding. Al maak ik weinig kans met een werkende zoon daarop.
Toch vallen we onder minima dus het proberen waard.

Ik kwam laatst iets tegen waar je kon invullen hoe thuishulp is tegenwoordig maar dat kan ik volgende week pas hier posten zodra ik thuis achter PC zit. Als ik het niet vergeet.

Nu bij vriend(ja ongelooflijk om een vriend te hebben met ADD ) en op mijn debieltje.

quote:

Op zondag 17 april 2016 11:26 schreef DJMO het volgende:
Ik heb door mijn adhd een hulp in de huishouding, vanuit de wmo, voor vier uur per week. Daarnaast ambulante begeleiding voor mijn zoontje (adhd en ws iets van gts). Moet zeggen dat het mede dankzij de eerste redelijk opgeruimd is in mijn huis. Zelf krijg ik het niet zo netjes opgeruimd (kan geen dingen weggooien al gaat het steeds beter.

Dat had ik tot ze vonden dat ik het ook wel met 2 uur kon.
Bij mijn zoon hetzelfde.
Wat is gts bij je zoontje en hoe oud is hij?

quote:

Op zondag 17 april 2016 11:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Waar kan ik dat invullen?

Volgende week zoek ik het voor jullie op als ik het dus niet vergeet.

Excuus dat ik nu weer over mezelf praat hier. Ik snap best dat het irritant voor anderen kan zijn om dat allemaal te lezen.

Maar is het volgende voor jullie herkenbaar of begrijpelijk en hoe kan ik hiermee verder?

Mijn grootste probleem nu is niet mijn aandacht- en concentratiestoornis maar mijn zelfbeeld. Ik ben dus compleet het tegenovergestelde van druk en adrenaline-junkie. Ik heb altijd een minderwaardigheidscomplex over mezelf gehad.

Afgelopen week was ik eigenlijk en zeker voor mijn doen erg druk. Mijn aandacht en concentratie was dan wel erg kut. Het was erg wazig in mijn hoofd. Maar het maakte me allemaal niks meer uit. Ik dacht ik ga wel ritalin slikken op de momenten dat je je echt moet concentreren ... opgelost, valt prima mee te leven! Bij sociale contacten ging het juist erg goed. Op de sportschool kon ik me niet focussen op de individuele oefeningen (groepslessen gingen wel ok). Maar ik was veel ongeremder in het sociaal contact en ik merkte aan degenen met wie ik dan contact had dat ze dat ook wel leuk vonden. Het was aan een stuk door ouwehoeren over vanalles. Mensen waren ook een soort van blij verrast, want normaal loop ik daar meer als einzelgänger met koptelefoontje rond. Nu leek het alsof ze dachten "wat een aardige spontane gast eigenlijk, had ik niet gedacht". Verder had ik zin om de onrust in mijn lijf er lekker uit te slaan en te trappen op de bokszak. Ik kon vroeger ook zo onrustig zijn, maar dan zat daar veel meer agressie in en werden mensen door mijn uitstraling nogal bang. Maar dat had ik nu dus niet. Ik voelde me ook niet agressief maar juist alsof ik een overschot aan energie had wat er gewoon uit moest. Als dit voortaan the new me zou zijn ... prima!

Maar ik kak nu dus weer helemaal in. Is ook logisch, want je kan niet van het een op het andere moment voor altijd van persoonlijkheid veranderen. Niet dat ik afgelopen week een heel ander persoon was. Deze kanten zaten altijd wel in me. Maar het werd altijd geblokkeerd door een enorme geremdheid. Ik genoot ervan om mezelf nou 's een keer voor de verandering druk en extravert te noemen.

Mijn zelfbeeld is echt een probleem. Ik beredeneer alles heel zwartwit, zo van "ADHD-ers zijn allemaal drukke spontane mensen en hebben door hun impulsiviteit een interessant leven en nu hoor ik ook bij die groep". De grootste onzin natuurlijk, want mensen zónder ADHD kunnen evengoed interessant en leuk zijn. Ik moet dat hokjesdenken loslaten, mezelf accepteren om wie ik ben en gewoon genieten van het leven. Of je nou rustig en introvert bent of druk en extravert of je uiteraard in dat grote uitgestrekte grijze gebied ertussenin bevindt, het is allemaal OK. Iedereen is gelijkwaardig.

Maar gevoelsmatig is dit voor mij nog erg zwartwit en ik ben ontzettend met mezelf bezig. Nogal irritant! Voor mezelf maar ik kan me ook goed voorstellen voor anderen. Ik kan anderen trouwens wel accepteren om wie ze zijn. Ik vind extraverte mensen vaak leuk omdat ze mij prikkelen en enthousiast maken. Maar er zijn ook genoeg rustigere mensen die ik evengoed kan waarderen omdat ze juist harmonie en betrouwbaarheid uitstralen. Totaal niet nodig om mensen in hokjes te plaatsen.

Maar de persoonlijkheidsproblematiek zit er nog.... damn!

quote:

Op zondag 17 april 2016 11:37 schreef drakin het volgende:

[..]

Dat had ik tot ze vonden dat ik het ook wel met 2 uur kon.
Bij mijn zoon hetzelfde.
Wat is gts bij je zoontje en hoe oud is hij?

gilles de la tourette, hij is zeven jaar.
Ik heb het geluk dat ik gen familie in de buurt heb wonen, anders had ik ook vermindering gehad.

quote:

Op zondag 17 april 2016 12:07 schreef DJMO het volgende:

[..]

gilles de la tourette, hij is zeven jaar.
Ik heb het geluk dat ik gen familie in de buurt heb wonen, anders had ik ook vermindering gehad.

Wat nergens op slaat want wie zegt dat ieders familie voor elkaar klaar staat? Daar gaan ze altijd maar vanuit.

Zou het wat betreft dat opruimen zo kunnen zijn dat we van nature op een verkeerde manier beoordelen of iets weg kan? Volgens mij ben je al snel geneigd om jezelf af te vragen 'is dit nog bruikbaar'? En dus niet 'is het waarschijnlijk dat ik dit nog ooit nodig heb?'.

Een stoffer en blik is bijvoorbeeld altijd handig. Maar het eindigde ermee dat ik 7 sets had liggen. Stuk voor stuk natuurlijk 100% functioneel.. maar meer dan 1 of 2 heb je gewoon niet nodig dus de rest kon na dat inzicht weg.

Dat is idd wel een goede caferoker zal morgen eens op die manier naar mijn zooi kijken.

quote:

Op zondag 17 april 2016 12:44 schreef DJMO het volgende:
Dat is idd wel een goede caferoker zal morgen eens op die manier naar mijn zooi kijken.

Stap 2 is iets dat magnetronkoffie ook al indirect aanhaalt; vaste plaatsen. En dan niet het gezeur over 'alles moet een vaste plaats hebben want.. _{daar stopte ik meestal met luisteren. Ik weet niet wat erna komt}. Maar draai het eens om: kijk rond in je huis, kijk naar troep die in een hoekje ligt en vraag jezelf af waarom het daar ligt. Stel je had het toen je het daar neerlegde op willen ruimen, had je dan geweten waar? Vaste plaatsen zijn makkelijk bij het terugvinden. Maar ook bij het opruimen.

Om op de stoffer en blik terug te komen; je heb geen stapel nodig als hij gewoon altijd in de muurkast hangt.

Door schade en schande geleerd.. en het lijkt voorzichtig te gaan werken.

quote:

En mijn vermogen goed te kunnen ordenen gaat lineair achteruit naarmate ik meer externe stressoren heb en dit wordt vaak verergerd naarmate mensen mijn grenzen blijven overschrijden. Tis net een kettingreactie van dingen die ik fout zie gaan en niet goed opgepikt worden omdat ik niet goed begrepen wordt.

Herkenbaar. Dus dat ordenen moet je niet pas doen als de nood aan de man is ('waar zou ik dit nu eens neer gaan leggen'). Maar vooraf: alle poetsspullen liggen altijd in de muurkast. Dus dit ook, en daar ga ik het nu neerleggen.

quote:

Op zondag 17 april 2016 12:07 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

k, dat gaat 'm niet worden dus

kwoot me dinsdag nog maar eens

quote:

Op zondag 17 april 2016 14:55 schreef CafeRoker het volgende:

[..]



Stap 2 is iets dat magnetronkoffie ook al indirect aanhaalt; vaste plaatsen. En dan niet het gezeur over 'alles moet een vaste plaats hebben want.. _{daar stopte ik meestal met luisteren. Ik weet niet wat erna komt}. Maar draai het eens om: kijk rond in je huis, kijk naar troep die in een hoekje ligt en vraag jezelf af waarom het daar ligt. Stel je had het toen je het daar neerlegde op willen ruimen, had je dan geweten waar? Vaste plaatsen zijn makkelijk bij het terugvinden. Maar ook bij het opruimen.

Om op de stoffer en blik terug te komen; je heb geen stapel nodig als hij gewoon altijd in de muurkast hangt.

Door schade en schande geleerd.. en het lijkt voorzichtig te gaan werken.

[..]

Herkenbaar. Dus dat ordenen moet je niet pas doen als de nood aan de man is ('waar zou ik dit nu eens neer gaan leggen'). Maar vooraf: alle poetsspullen liggen altijd in de muurkast. Dus dit ook, en daar ga ik het nu neerleggen.

De pest met mij is, hoe rommelig het ook is, ik weet al m'n spullen die ik nodig heb, te vinden. Tot ik ga opruimen, dan weet ik niks meer te vinden

quote:

Op zondag 17 april 2016 19:59 schreef DJMO het volgende:

[..]

De pest met mij is, hoe rommelig het ook is, ik weet al m'n spullen die ik nodig heb, te vinden. Tot ik ga opruimen, dan weet ik niks meer te vinden

Vroeger ging m'n moeder altijd eens in de zoveel tijd opruimen. Vervolgens vond ik natuurlijk niets meer en zei ze 'ja, ziejewel dat je het niet goed opgeruimd had? Anders kon je het wel vinden'

Als je het na het opruimen niet meer kunt vinden ruim je vast hetzelfde op als m'n vrouw. Alles netjes opstapelen of een kast in duwen. Of in een andere ruimte neergooien. Welke optie het ook is, buiten het feit dat het een beetje geordend uitziet is het nog steeds een netjes opgestapelde rotzooi. Dat zet geen zoden aan de dijk natuurlijk

quote:

Op zondag 17 april 2016 20:08 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

Vroeger ging m'n moeder altijd eens in de zoveel tijd opruimen. Vervolgens vond ik natuurlijk niets meer en zei ze 'ja, ziejewel dat je het niet goed opgeruimd had? Anders kon je het wel vinden'

Als je het na het opruimen niet meer kunt vinden ruim je vast hetzelfde op als m'n vrouw. Alles netjes opstapelen of een kast in duwen. Of in een andere ruimte neergooien. Welke optie het ook is, buiten het feit dat het een beetje geordend uitziet is het nog steeds een netjes opgestapelde rotzooi. Dat zet geen zoden aan de dijk natuurlijk

ik steel een reeks mini-meets voor Met z'n allen elkaar helpen opruimen

quote:

Op zondag 17 april 2016 20:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ben ik dan alweer vergeten