Betoncentrale: Ongelijke kansen autochtonen vs asielzoekers...

Of we het nu leuk vinden of niet is een discussie apart, we krijgen door de instroom in onze omgeving steeds meer te maken met asielzoekers.
Als buren, collega's en wat al nog meer.
Zo ook bij de betoncentrale.
Onze nieuwe collega is Mounir.
Mounir ia achter in de dertig, komt uit Syrië en werkt nu al een maandje bij ons op de betoncentrale.

Het moet gezegd worden, hij doet erg goed zijn best om zich aan te passen.
Alhoewel zijn Nederlands nog erg gebrekkig is gedraagt hij zich netjes, werk hard en er komt geen onvertogen woord uit.
In tegenstelling tot de meeste Hollandse nieuwelingen zit hij tenminste ook niet de hele dag met zijn telefoon te spelen.
Bloed, zweet en tranen willen we zien bij de betoncentrale en als dat ook gebeurt is het bij ons goed ongeacht waar je vandaan komt.
Mounir is dus al een beetje op zowat alle fronten ingeburgerd.
Alleen op één dingetje na
Mounir is namelijk nog steeds als de dood voor honden.
Groot, klein dat maakt hem niks uit, hij mijd ze als de pest.
Onlangs kwam ik hem buiten werktijd tegen toen ik met mijn vriendin door de binnenstad liep en hij was als de dood voor onze maltezer.
Hij begroete ons vriendelijk maar wist niet hoe snel ie door moest lopen.
Naderhand verklaarde hij dat hij in Syrië alleen maar ervaring had met katten (''poesjes'' zoals hij ze steevast noemt.) maar dat dat ook ''onreine'' dieren zijn lag dat om één of andere reden toch anders qua gevoel.

Nu zaten we deze week toevallig samen in de buitendienst in het centrum van de stad, er moesten betonnen rioleringspijpen geplaatst worden.
Het weer was mooi en het was best druk voor doordeweeks.
Nu heb je daar ook van die openbare zitbankjes waarop een jongedame van begin twintig ging zitten met een jonge puppy.
Wij werkten net achter die bankjes dus ze zat met haar rug naar ons toe.
Aangezien het lunchpauze was en we buiten zaten te eten zag ik hier mijn kans schoon om ook dit integratieonderwerp te behandelen.
Ik sprak de jonge dame aan met ''hallo'' en begon een gesprek met haar over hondjes terwijl ik ook een paar keer het hondje aaide.
Na dit gesprek wende ik mezelf tot Mounir.

Ik begon op een luchtige manier een gesprek over ons Nederlanders als hondenliefhebbers en nog el meer over onze trouwe viervoeters en dat hij als hij echt goed wilde integreren maar eens beter zijn best moest doen om zich hier over heen te helpen.
Gaandeweg praatte ik zo een tijdje op hem in en wist hem met moeite over te halen om ook eens een keertje te aaien.
Echter, in de tijd dat ik op hem in praatte was de betreffende jongedame opgestaan en was haar plaats ingenomen door een ander exemplaar zonder hondje en riante voorgevel.
Deze dame ging daar op dat bankje wat zitten appen.
Met haar rug naar ons toe was ze toevallig echter bijna niet van de vorige jongedame te onderscheiden.

Groot was haar schrik toen Mounir met tegenzin zijn trillende arm over haar schouder gooide onder de kreet ''Mag iek ook even aaien doen?''
Waarop hij voor hij er erg in had met zijn hand haar halfblote voorgevel bestreek.
Nou, toen brak de pleuris uit!
De jonge vrouw zette het op een schreeuwen en klapte Mounir keihard op zijn kop met haar smartphone!
Terwijl ze daar de hele winkelstraat bij elkaar krijste kwamen daar haar vriend vanuit een winkel aan de overkant aan rennen en van de andere kant een koppel agenten.
Voordat Mounir tot zijn eigen verbijstering en met een gapende hoofdwond nog maar net ''sorry, sorry'' uit kon brengen vroeg de prinsenmarij wat hier aan de hand was waarop haar vriend schreeuwde dat ''die buitenlander'' zijn vriendin bij haar tieten had gegrepen.
Toen de agenten Mounir daarop om tekst en uitleg vroegen kon hij tijdens het bloed deppen alleen maar gebrekkig stamelen: ''
M...Mijn collega daar heeft gezegd dat iek moest proberen , omdat ik in mijn land alleen maar poesjes heb geaaid iek moest ditte probeer zegt ie''
Waarop het geschreeuw van vriend en vriendin ontaarde in een regelrechte scheldpartij over ''testosteronbommen!'' en ''oprotten naar eigen land!''

Resultaat: we zijn allebei opgebracht naar het plaatselijke bureau, de betoncentrale is ingelicht en we moesten allebei op het matje komen.
Omdat het verhaal zo bezopen klonk dat ze er niks anders van konden maken dat het inderdaad zo gegaan moest zijn omdat het niet te verzinnen is hebben we beiden onze functie behouden maar zijn we wel stande pede overgeplaatst naar de productiehallen op het bedrijfsterein zelf.
Geen buitendienst voorlopig meer voor ons dus...
De jongedame in kwestie heeft trouwens excuses gekregen en schadevergoeding voor haar smartphone.

Klacht: Op zich best wel een goede kutsmoes want ook de politie heeft de aanklacht niet verder in behandeling genomen. Mijn klacht is dan ook dat ik ondanks mijn donkere haar en ogen niet genoeg op een immigrant lijk om hier zo ook mee weg te kunnen komen...

P.s. Omdat de anderen niet alles hoeven te weten hebben we ze maar een verkorte versie gegeven dat de hoofdwond van Mounir door een hond komt en dat ie daarom voortaan maar liever binnen werkt...

[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 12-03-2016 23:19:11 ]

quote:

Op zaterdag 12 maart 2016 23:03 schreef Fer het volgende:
Wel zielig dat deze cumlaude afgestudeerde hersenchirurg op zo'n vieze betoncentrale moet werken.

Altijd handig ter aanvulling bij de bedrijfshulpverlening.