OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
mijn ervaring met het hebben van een diagnose is dat er dan wel ineens mogelijkheden zijn die anders niet zouden kunnen.quote:Op zondag 17 april 2016 19:52 schreef Moonah het volgende:
Boh, even van me afschrijven.
Ik heb écht altijd al geweten dat onze zoon 'anders' is. Heb ook een hele poos aan ASS gedacht. Maar toen kwam de TOS in beeld (taalontwikkelingsstoornis). Speciaal onderwijs, van daaruit werd SI (sensorische informatieverwerkingsproblemen) en dyspraxie (motorische ontwikkelingsstoornis) geconstateerd. Veel van het opvallende gedrag viel hieruit te verklaren. Mijn man en ik hebben altijd heel goed kunnen anticiperen op gedrag van Thies (we hebben ook maar één kind, dat scheelt denk ik wel in de hoeveelheid aandacht die we aan hem kunnen besteden). Wij ervaren dus totaal geen problemen met zijn gedrag.
Bij de overstap naar regulier onderwijs is hij een poosje gepest ("Ze vinden me raar mama..."
De laatste tijd maak ik af en toe forse paniekaanvallen bij hem mee en ook de juf zegt dat ze regelmatig paniek in zijn ogen ziet. Dat doet me verdriet en zet me ook weer aan het denken. Mijn zus is kinderpsycholoog en zei dat ze met gediagnosticeerde kinderen werkt die soms minder opvallend gedrag vertonen dan Thies.
Mijn man is klaar met onderzoeken en behandelingen, "Thies is goed zoals hij is". En dat is ook zeker zo.
Wat zou een evt diagnose kunnen toevoegen? Ik denk zelf aan voortgezet onderwijs, dat hij ihkv passend onderwijs meer begeleiding kan krijgen. Maar verder.... Wij als ouders voelen ons niet handelingsverlegen. Maar ik zou het zo fijn vinden als mijn menneke het wat makkelijker zou kunnen krijgen mbv behandeling ofzo...
Iemand?
dat is hier op het voortgezet goed opgepakt. ik heb heel veel medewerking van de diverse klassementoren gehad en ook werd er goed meegedacht en ook naar L. werd geluisterd wat hij nodig had.
maar diep van binnen haat ik die stempels, de hokjes. ik vond het een nederlaag om met ouders van kinderen te moeten praten om te verklaren waarom mijn kind was zoals hij was, want hij was maar vreemd in hun ogen. ik heb nooit een vreemd kind gezien, alleen een kind die de dingen anders zag en deed dan anderen. gewoon zijn eigen mooie zelf.
ik heb hier heel lang niet meer meegepost omdat ik het gevoel heb in een hele andere wereld dan jullie te zitten. ik mis de ervaringen met de problemen waar ik op dit moment tegenop loop.
het moment dat L. van school komt en door moet nadert met een noodgang en ik loop alleen maar tegen muren, want hier stopt het gewoon. als ouder kom je buiten spel te staan.
als hij 18 wordt, laat ook de hulpverlening hem los.
hij is een echte puber nu, hij wil niks en hij doet niks. haalt de stomste streken uit en is niet te bereiken als ik hem vraag waarom hij iets doet.
het moment dat L. van school komt en door moet nadert met een noodgang en ik loop alleen maar tegen muren, want hier stopt het gewoon. als ouder kom je buiten spel te staan.
als hij 18 wordt, laat ook de hulpverlening hem los.
hij is een echte puber nu, hij wil niks en hij doet niks. haalt de stomste streken uit en is niet te bereiken als ik hem vraag waarom hij iets doet.
Lijkt me inderdaad een moeilijke situatie Lady_wrb. En gelukkig kan ik er nog niet over meepraten. De puberteit is wel een angst van mij. Ik ken overigens wel iemand die na zijn 18e nog een verlenging heeft gekregen t/m zijn 23e als het om hulpverlening gaat. Dat gaat via de rechter. Maar die haalde dan ook wel extreem stomme streken uit, dus ik hoop eigenlijk dat het bij jullie niet zo ver zal gaan en dat L. op zijn 18e het licht ziet als het gaat om vervolgopleidingen en zo.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Kan me voorstellen dat je hier geen herkenbaarheid vindt lady wrb. Eigenlijk best gek, alsof oudere kinderen met ASS geen problemen hebben.
Moonah, volgens mij is het bij de vraag of je eeen diagnose wil belangrijk om je eigen voor- en tegens te scheiden van die van je kind. Hij is goed zoals ie is, ongetwijfeld, maar de maatschappij is ook zoals die is en die zal zich minder aan hem aanpassen een op hem anticiperen dan jullie. Helpt het hem om in de maatschappij te functioneren als hij een diagnose en bijbehorende begeleiding/behandeling/hulpmiddelen krijgt?
Dot heeft geen diagnose, door haar iqscores krijgt zij sowieso een 'speciale behandeling', maar ik moet bekennen dat wij het heel fijn vonden om met een aantal andere ouders van ASSkinderen in gesprek te zijn. Veel meer dan we hadden verwacht, de herkenning van zowel problemen als koddige gezinssituaties is toch fijn.
Moonah, volgens mij is het bij de vraag of je eeen diagnose wil belangrijk om je eigen voor- en tegens te scheiden van die van je kind. Hij is goed zoals ie is, ongetwijfeld, maar de maatschappij is ook zoals die is en die zal zich minder aan hem aanpassen een op hem anticiperen dan jullie. Helpt het hem om in de maatschappij te functioneren als hij een diagnose en bijbehorende begeleiding/behandeling/hulpmiddelen krijgt?
Dot heeft geen diagnose, door haar iqscores krijgt zij sowieso een 'speciale behandeling', maar ik moet bekennen dat wij het heel fijn vonden om met een aantal andere ouders van ASSkinderen in gesprek te zijn. Veel meer dan we hadden verwacht, de herkenning van zowel problemen als koddige gezinssituaties is toch fijn.
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Je hebt inderdaad een verwijsbrief nodig naar de ggz.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Dank voor de reacties. 
Food for thought en om te bespreken met mijn man. 
. Heel mooi en knap. Maar hij gaat er dus vanuit dat iedereen dat zou moeten doen. Hij vindt het een gebrek aan respect van 'de maatschappij' dat mensen die 'anders' zijn zich zouden moeten verantwoorden. Ik ben het daar wel mee eens, maar de maatschappij verander je nu eenmaal niet zo maar.
De paniekaanvallen ontstaan vooral als er iets niet volgens de regels gaat/hoe het hoort. Bv eventjes dubbelparkeren voor een snelle boodschap. Of toen we gisteren bij het hotel (we waren een weekendje weg) op de bus moesten wachten, aan de overkant (weg is nog geen 3 meter breed) staat een bankje, ik wil daar gaan zitten maar laat de koffer staan -> Hysterie ten top. Bang dat we de bus missen, bang dat er dieven komen om onze koffer te stelen.... Ik 'dram' dan ook niet door, maar pas me aan aan Thies. Geen probleem. Maar ik schrik van de enorme heftigheid en het zo niet flexibel zijn...
Food for thought en om te bespreken met mijn man. Zoals jij het omschrijft/beleeft Lady, zo denkt mijn man er ook over. Gisteravond hebben we nog gepraat, en hij vindt dus dat een label zou betekenen dat Thies fout zou zijn. Mijn man kijkt heel puur naar mensen, zonder (voor)oordeelquote:Op zondag 17 april 2016 23:10 schreef lady-wrb het volgende:
maar diep van binnen haat ik die stempels, de hokjes. ik vond het een nederlaag om met ouders van kinderen te moeten praten om te verklaren waarom mijn kind was zoals hij was, want hij was maar vreemd in hun ogen. ik heb nooit een vreemd kind gezien, alleen een kind die de dingen anders zag en deed dan anderen. gewoon zijn eigen mooie zelf.
. Heel mooi en knap. Maar hij gaat er dus vanuit dat iedereen dat zou moeten doen. Hij vindt het een gebrek aan respect van 'de maatschappij' dat mensen die 'anders' zijn zich zouden moeten verantwoorden. Ik ben het daar wel mee eens, maar de maatschappij verander je nu eenmaal niet zo maar. De paniekaanvallen ontstaan vooral als er iets niet volgens de regels gaat/hoe het hoort. Bv eventjes dubbelparkeren voor een snelle boodschap. Of toen we gisteren bij het hotel (we waren een weekendje weg) op de bus moesten wachten, aan de overkant (weg is nog geen 3 meter breed) staat een bankje, ik wil daar gaan zitten maar laat de koffer staan -> Hysterie ten top. Bang dat we de bus missen, bang dat er dieven komen om onze koffer te stelen.... Ik 'dram' dan ook niet door, maar pas me aan aan Thies. Geen probleem. Maar ik schrik van de enorme heftigheid en het zo niet flexibel zijn...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar jij en je man maken een ideale wereld voor hem. De rest van de maatschappij verlangt dat hij maar gewoon mee moet doen. Dan is het wel handig als hij leert hoe.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ja, dat klopt.quote:
Maar jij en je man maken een ideale wereld voor hem. De rest van de maatschappij verlangt dat hij maar gewoon mee moet doen. Dan is het wel handig als hij leert hoe.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Lastig Moonah. Ik heb het even opgezocht maar Thies is 10 (of wordt het dit jaar nog) en hij heeft dus de tijd waarin jij de meeste invloed op zijn leven hebt, wel gehad. Wat Tico zegt is terecht.... en ik denk dat het tijd is dat Thies leert wat de maatschappij van hem verwacht (en andersom). Een diagnose is in mijn ogen geen beperking maar een gereedschap. Je hebt het nodig om mogelijkheden te creëren....
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Je man heeft een mooie kijk op het leven, Moonah. En wellicht ging het vroeger ook meer op deze manier. Maar nu is de maatschappij zo hard geworden en je valt er zo ontzettend snel buiten
Dat vind ik ook zo'n beangstigend idee. Het gemak waarmee mensen langs de zijlijn komen te staan. Ik geloof niet in het nut van diagnoses, maar ik ben wel gaan geloven in de juiste hulp. Als ik zie wat mijn kind allemaal heeft geleerd op school, de enorme vooruitgang die hij geboekt heeft, dan ben ik toch blij met de diagnose. Want die diagnose heeft hem op de juiste school gekregen met de juiste ondersteuning.
Dat vind ik ook zo'n beangstigend idee. Het gemak waarmee mensen langs de zijlijn komen te staan. Ik geloof niet in het nut van diagnoses, maar ik ben wel gaan geloven in de juiste hulp. Als ik zie wat mijn kind allemaal heeft geleerd op school, de enorme vooruitgang die hij geboekt heeft, dan ben ik toch blij met de diagnose. Want die diagnose heeft hem op de juiste school gekregen met de juiste ondersteuning.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
helemaal niets. L. is er bij Lucertis uitgekegeld omdat hij er te weinig kwam en werd verwezen naar het jeugdsociaal wijkteam. na een gesprek kwam men tot de conclusie dat als L. niet wil, ze niets kunnen betekenen. mijn opmerking dat L. standaard niets wil omdat een autist nou niet echt bekend staat vanwege enthousiasme in iets nieuws werd meteen van tafel geveegd.quote:
welke hulpverlening krijgen jullie op dit moment dan, Lady_wrb?
en daar stond ik weer met lege handen
het gaat overigens op school best aardig. hij zit in 5 havo en zit middenin de schoolonderzoeken waar hij dus (op het irritante af) bijzonder laconiek mee omgaat. geen stap te hard en de wereld is mooi zal ik maar zeggen.
wat resulteerde in een 1 voor een practicum natuurkunde omdat hij dat helemaal vergeten was en dus gewoon niet geweest is. en het mag niet ingehaald worden.
hij heeft de mazzel dat hij best goede cijfers had staan, dus de schade blijft beperkt tot een 6 gemiddeld nu, maar de schrik zit er bij mij nu aardig in, ik vertrouw geen vrije dag meer.
mocht hij slagen, dan gaat hij naar de hogeschool van amsterdam voor de studie game development.
(schijnt een studie met een hoog percentage autisten te zijn
)
op het hva zijn mogelijkheden voor studenten met functiebeperking, waaronder autisme ook valt.
ik moet nog contact opnemen met de decaan om dat nog eens goed door te spreken hoe dat nou zit.
ik vind het doodeng in elk geval. als ouder sta je op dit punt nagenoeg buitenspel.
maar goed, het is zoals het is, er moet gestudeerd worden
wat resulteerde in een 1 voor een practicum natuurkunde omdat hij dat helemaal vergeten was en dus gewoon niet geweest is. en het mag niet ingehaald worden.
hij heeft de mazzel dat hij best goede cijfers had staan, dus de schade blijft beperkt tot een 6 gemiddeld nu, maar de schrik zit er bij mij nu aardig in, ik vertrouw geen vrije dag meer.
mocht hij slagen, dan gaat hij naar de hogeschool van amsterdam voor de studie game development.
(schijnt een studie met een hoog percentage autisten te zijn
)op het hva zijn mogelijkheden voor studenten met functiebeperking, waaronder autisme ook valt.
ik moet nog contact opnemen met de decaan om dat nog eens goed door te spreken hoe dat nou zit.
ik vind het doodeng in elk geval. als ouder sta je op dit punt nagenoeg buitenspel.
maar goed, het is zoals het is, er moet gestudeerd worden
Het klinkt alsof hij er zelf minder last van ondervindt dan jij, klopt dat, of is dat maar schijn? Waar maak je je het meest zorgen om? Fijn dat het zo goed gaat op school, en dat hij weet wat hij daarna kan/wil gaan doen!
wat de hulpverlening betreft lijkt het 18 worden dus niet eens zoveel verschil te maken?
wat de hulpverlening betreft lijkt het 18 worden dus niet eens zoveel verschil te maken?
in de haak.
Het lijkt me ook moeilijk om te bepalen wat nu precies het pubergedrag is en waar het autisme om de hoek komt kijken. Ik ga jou in de toekomst vast nog wel stalken als ik hier mee te maken krijg.
En het is inderdaad zo dat je steeds meer 'buitenspel' komt te staan als ouder, naarmate de kinderen ouder worden.
Ik zie dat al met J. Hij is nu 12 jaar en moet nu de handelingsplannen zelf ook ondertekenen. Voorheen was onze handtekening voldoende, maar nu dus niet meer. Net zoals hij zelf ook moest tekenen voor het aanmeldingsformulier voor het voortgezet onderwijs. Dat vond ik ook wel even wennen en geeft ook een extra verantwoordelijkheid, want het moet hem wel allemaal goed uitgelegd worden. En als hij het er niet mee eens is, dan zal hij ook echt niet tekenen.
En het is inderdaad zo dat je steeds meer 'buitenspel' komt te staan als ouder, naarmate de kinderen ouder worden.
Ik zie dat al met J. Hij is nu 12 jaar en moet nu de handelingsplannen zelf ook ondertekenen. Voorheen was onze handtekening voldoende, maar nu dus niet meer. Net zoals hij zelf ook moest tekenen voor het aanmeldingsformulier voor het voortgezet onderwijs. Dat vond ik ook wel even wennen en geeft ook een extra verantwoordelijkheid, want het moet hem wel allemaal goed uitgelegd worden. En als hij het er niet mee eens is, dan zal hij ook echt niet tekenen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dit vat het voor mij idd wel samen.quote:
Een diagnose is in mijn ogen geen beperking maar een gereedschap. Je hebt het nodig om mogelijkheden te creëren....
Dank allemaal voor het meedenken. Lady en Livelink, jullie zijn al een fase verder. Boh... Als ik het toelaat om (te) veel na te denken over de toekomst verdrink ik in de zorgen en mijn angst/verdriet daarover. Ik ga daar op korte termijn hulp voor zoeken, want hier heeft niemand wat aan. En verder is er bij mijn man ook wel iets in beweging gezet geloof ik. Ik zal een lange adem moeten hebben, maar ik hoop wel dat hij uiteindelijk gaat openstaan voor verdere begeleiding dan wel onderzoek.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moeilijk is het he Moonah. 
ik herken dat ook wel, je wil je kind zo graag gewoon fijn, vrolijk en puur zien opgroeien tot een gezonde volwassene. En dan die enorme kwetsbaarheid... Erg lastig om te bepalen wat het beste voor ze is. Ik heb geleerd om ´t maar gewoon per stapje te bekijken. En erop te vertrouwen dat er meerdere wegen naar Rome zijn.
ik herken dat ook wel, je wil je kind zo graag gewoon fijn, vrolijk en puur zien opgroeien tot een gezonde volwassene. En dan die enorme kwetsbaarheid... Erg lastig om te bepalen wat het beste voor ze is. Ik heb geleerd om ´t maar gewoon per stapje te bekijken. En erop te vertrouwen dat er meerdere wegen naar Rome zijn.
in de haak.
Moonah, goed om iets te gaan doen met je zorgen, angst en verdriet .
Volgende week ga ik met M en juf om tafel, eens kijken of we een paar "beren op de weg" kunnen tackelen die in de weg staan voor het schoolkamp .
. Volgende week ga ik met M en juf om tafel, eens kijken of we een paar "beren op de weg" kunnen tackelen die in de weg staan voor het schoolkamp
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ja, ik ook.quote:
Sterkte dames, allemaal.
Tnx again Trui, Nijna en Lily. Het is fijn hier even ongegeneerd te kunnen spuien.
Je raakt precies het pijnpunt.
Succes met tackelen Nijna. Bij ons op school was een jongen die werd gewoon elke avond opgehaald. Werd (gelukkig!) prima geaccepteerd door de groep.
En nu zit ik alweer te huilen...quote:
Moeilijk is het he Moonah.
Je raakt precies het pijnpunt. Ja, dit zal ik moeten gaan leren. En dat zal ook wel lukken (hoop ik!!).quote:Erg lastig om te bepalen wat het beste voor ze is. Ik heb geleerd om ´t maar gewoon per stapje te bekijken. En erop te vertrouwen dat er meerdere wegen naar Rome zijn.
Och hemel, nog zoiets ja. Thies lag laatst in bed wakker. "mama, wanneer moet ik op schoolkamp?".quote:
Volgende week ga ik met M en juf om tafel, eens kijken of we een paar "beren op de weg" kunnen tackelen die in de weg staan voor het schoolkamp
Succes met tackelen Nijna. Bij ons op school was een jongen die werd gewoon elke avond opgehaald. Werd (gelukkig!) prima geaccepteerd door de groep.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hier nog 1 jaar voor ze op kamp moet. Met de fiets nog wel, echt een flinke afstand. Dat alleen al is iets om wakker van te liggen, want dat fietsen van Cato is echt nog niet zo geweldig. (Het verkeersexamen binnenkort is ook flink spannend). En dan heb ik ´t nog niet eens over of ze zich tijdens de kampdagen een beetje staande weet te houden, en of ze er kan slapen.. Pfff!
in de haak.
Vorig jaar waren ze ook op schoolkamp, toen heeft ze heimwee gehad, vertelde ze later. Maar de leerkracht toen, zei dat het prima was gegaan.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ze wil ook niet meer logeren bij opa en oma sindsdien...
Haar eigen oplossing is om gewoon maar helemaal niet te gaan, maar er zijn natuurlijk wel tussenoplossingen... Al begon ze nu dat ze anderen dingen ook niet leuk vond, maar ik denk dat de heimwee de grootste beer op de weg is zeg maar.
Ik wil haar met alle liefde ophalen om thuis te slapen, maar we zullen wel zien waar we op uit komen. Ik hoop dat we er op een of andere manier een soort succeservaring van kunnen maken...
Ze gaan dit jaar nog met de bus, volgend jaar moeten ze fietsen
(Ik snap eerlijk gezegd de noodzaak ook niet zo om vanaf groep 4 op kamp te gaan, maar goed... )Mama van 2 lieve meiden :)
Oeh Nijna, je spoiler... Vertrouwen is wel een állereerste voorwaarde.
En nee, ik vind groep 4 op kamp wel bijzonder vroeg.
Sowieso vind ik verplicht op kamp gaan nogal wat. Moet je eens kijken hoeveel stress het voor diverse kinderen (en hun ouders...) oplevert. Weegt dat werkelijk op tegen de baten?
Thies vindt het al spannend om met de bowlingclub een uitstapje te maken binnenkort. Hij gaat het wél doen. Samen met het vriendje dat hij daar heeft gevonden, die vindt het ook spannend. Kunnen ze mooi elkaar steunen. Stap één.
Want ik heb hier inmiddels geleerd dat ik me nog geen zorgen moet gaan maken over op kamp gaan met een onveilige groep...
Succes met het verkeersexamen Trui... Wat doet het met het zelfvertrouwen van een kind als het als enige of één van de weinigen niet zou slagen? Het is allemaal zo zichtbaar en meetbaar/vergelijkbaar.
Vertrouwen is wel een állereerste voorwaarde.En nee, ik vind groep 4 op kamp wel bijzonder vroeg.
Sowieso vind ik verplicht op kamp gaan nogal wat. Moet je eens kijken hoeveel stress het voor diverse kinderen (en hun ouders...) oplevert. Weegt dat werkelijk op tegen de baten?
Thies vindt het al spannend om met de bowlingclub een uitstapje te maken binnenkort. Hij gaat het wél doen. Samen met het vriendje dat hij daar heeft gevonden, die vindt het ook spannend. Kunnen ze mooi elkaar steunen. Stap één.
Want ik heb hier inmiddels geleerd dat ik me nog geen zorgen moet gaan maken over op kamp gaan met een onveilige groep...
Succes met het verkeersexamen Trui... Wat doet het met het zelfvertrouwen van een kind als het als enige of één van de weinigen niet zou slagen? Het is allemaal zo zichtbaar en meetbaar/vergelijkbaar.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah
Je weet het altijd het juiste te zeggen tegen ons en ik weet even niet wat ik moet zeggen. Ik hoop dat je goede hulp vindt en dat jij en je man wat antwoorden vinden op al die vragen die nu zo bij jullie spelen.
Zouden er nou kinderen zijn voor wie kamp echt het hoogtepunt van hun schoolloopbaan is? Ik ken alleen maar kinderen die er tegenop zagen en zelf kijk ik er ook niet met genoegen op terug.
Op de open dag van de VSO waar J. naar toe gaat hield de directeur een praatje over hoe de gang van zaken is op school en zo. Daar vertelde hij ook over het kamp voor de brugklassen. Na afloop vroeg hij of er nog vragen waren en mijn kind stak als eerste heel dapper zijn vinger op om voor een volle zaal met ouders en kinderen te vragen of het kamp verplicht was
Helaas was het antwoord dat het inderdaad verplicht was, maar ik wist ook al dat hij na het woord kamp niks meer van het verdere verhaal gehoord heeft en alleen maar heeft gehoopt dat hij er onderuit kon komen. En dan moet hij ook nog dit jaar op afscheidskamp
Wat dat betreft heb ik nu soms ook wel eens het gevoel dat ik dit jaar ergens vanaf juni kopje onder zal gaan en pas weer boven water kom als het oktober/november is en ik een beeld heb van hoe het gaat straks op het voortgezet onderwijs. Ik merk dat ik al het hele jaar verlamd ben van de onzekerheid hoe het allemaal zal gaan straks. En dan zegt iedereen dat ik nog even moet genieten van dit laatste schooljaar van relatieve rust, maar dat kan ik niet met die enorme onzekerheid voor de boeg.
Je weet het altijd het juiste te zeggen tegen ons en ik weet even niet wat ik moet zeggen. Ik hoop dat je goede hulp vindt en dat jij en je man wat antwoorden vinden op al die vragen die nu zo bij jullie spelen.
Zouden er nou kinderen zijn voor wie kamp echt het hoogtepunt van hun schoolloopbaan is? Ik ken alleen maar kinderen die er tegenop zagen en zelf kijk ik er ook niet met genoegen op terug.
Op de open dag van de VSO waar J. naar toe gaat hield de directeur een praatje over hoe de gang van zaken is op school en zo. Daar vertelde hij ook over het kamp voor de brugklassen. Na afloop vroeg hij of er nog vragen waren en mijn kind stak als eerste heel dapper zijn vinger op om voor een volle zaal met ouders en kinderen te vragen of het kamp verplicht was
Helaas was het antwoord dat het inderdaad verplicht was, maar ik wist ook al dat hij na het woord kamp niks meer van het verdere verhaal gehoord heeft en alleen maar heeft gehoopt dat hij er onderuit kon komen. En dan moet hij ook nog dit jaar op afscheidskamp
Wat dat betreft heb ik nu soms ook wel eens het gevoel dat ik dit jaar ergens vanaf juni kopje onder zal gaan en pas weer boven water kom als het oktober/november is en ik een beeld heb van hoe het gaat straks op het voortgezet onderwijs. Ik merk dat ik al het hele jaar verlamd ben van de onzekerheid hoe het allemaal zal gaan straks. En dan zegt iedereen dat ik nog even moet genieten van dit laatste schooljaar van relatieve rust, maar dat kan ik niet met die enorme onzekerheid voor de boeg.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |