Hoe spreek jij eigelijk je ouders/ooms/tantes/opa&oma's/schoonouders etc aan??
Mijn pa is gewoon je en jij, al dan niet eikel 
.. Oom en tantes eigelijk hetzelfde en ook vooral geen Ome Jaap ofzo zeggen terwijl de rest van de familie dat wel doet.. Opa en oma altijd met U, das gewoon beleefd..
Alleen, nu komt het.. Ik spreek de ouders van mijn vriendin ook gewoon met je en jij aan terwijl mijn vriendin u zegt tegen d'r ouders.. 
Lekker belangrijk.. Maarre ben wel benieuwd wat jullie er van maken!!
Floriz!
Tegen vreemden ligt het er beetje aan, verschilt per persoon denk ik.
quote:Je krijgt gelijk zo'n afstand tussen ouders en kind vind ik
Op maandag 25 november 2002 11:38 schreef Kreator het volgende:
Ik vind U zeggen tegen je ouders vreemd.
Ik zeg overal je of jij tegen in m'n familie. M'n schoonouders noem ik mama Corina en papa Jaap.
quote:EEN vriendin van me spreekt haar ouders gewoon bij de voornaam aan
Op maandag 25 november 2002 11:38 schreef Kreator het volgende:
Ik vind U zeggen tegen je ouders vreemd.
Dat is pas vreemd.. Dat moet ik thuis ook niet proberen..
quote:Doe ik ook wel hoor. Ligt er maar net aan in welke situatie ik zit.
Op maandag 25 november 2002 11:40 schreef Camickaeze het volgende:[..]
EEN vriendin van me spreekt haar ouders gewoon bij de voornaam aan
) Tegen m'n hele familie is het je/jij.quote:Leuke naam heeft jou schoonmoeder
Op maandag 25 november 2002 11:40 schreef teh-cow het volgende:Ik zeg overal je of jij tegen in m'n familie. M'n schoonouders noem ik mama Corina en papa Jaap.
quote:Kijk maar naar Belgen
Op maandag 25 november 2002 11:39 schreef SheDeviltje het volgende:[..]
Je krijgt gelijk zo'n afstand tussen ouders en kind vind ik
die zeggen zelfs nog tegen een lantaarnpaal U
quote:Leg uit.. Het enige wanneer ik mijn pa bij de voornaam noem is wanneer ik na drie keer "pa" geschreeuwt te hebben hij me nog niet hoort.. Maar das dan ook alles..
Op maandag 25 november 2002 11:41 schreef Kreator het volgende:[..]
Doe ik ook wel hoor. Ligt er maar net aan in welke situatie ik zit.
Mensen ouder dan mijn eigen leeftijd + ~20-30 jaar: u
quote:
Op maandag 25 november 2002 11:44 schreef Nitroglycerine het volgende:[..]
Kijk maar naar Belgen
die zeggen zelfs nog tegen een lantaarnpaal U
Hij's leuk..
) iemand niet bij zijn/haar voornaam mogen noemen.. daar heb je een naam voor toch?HEEEJ!!! JIJ DAAR!!!!!!!!!!!!!!! zZaZz HIERO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
tegen de rest U
(heb overigens wel een goede band met mn moeder hoor)
opa oma je/jij
quote:Uuuh.. Van mij mag je.. Maar niet iedereen is daarvan gedient!! De ouders van een vriend van me spreek ik wel gewoon bij de voornaam aan.. Maar die komen uit het Westen en hebben vaak een heel andere mentaliteit dan wij, boeren, uit Apeldoorn..
Op maandag 25 november 2002 11:50 schreef dikkebanaan het volgende:
Maarja.. waarom zou je ('u'
--edit : Krom Nederlands --
eigenlijk tegen iedereen
quote:Ik wil die afstand met mijn pa graag houden. Hij zou willen dat ik je en jij zeg, ik wil dat niet.
Op maandag 25 november 2002 11:39 schreef SheDeviltje het volgende:[..]
Je krijgt gelijk zo'n afstand tussen ouders en kind vind ik
mijn kinderen zeggen wel je en jij
quote:Haha dat doe ik al mun hele leven, zie je videobanden van toen ik 2 was, Joooyce (tegen me moeder) vind het zelf ook best raar, ik zou het zelf denk ik niet doen bij mijn kinderen als ze nog klein zijn
Op maandag 25 november 2002 11:40 schreef Camickaeze het volgende:[..]
EEN vriendin van me spreekt haar ouders gewoon bij de voornaam aan
Tegen familie zeg ik gewoon je, die ik niet ken begin ik gewoon met U en als ze zeggen zeg maar je dan wordt het dus je
Onbekenden zeg ik altijd U tegen
En mijn ouders zijn natuurlijk ook gewoon "je".
Mijn tantes en ooms zijn allemaal "jij" alleen mijn oma sprak ik aan met "u" maar die is nu overleden..
[edit]
ik spreek mijn vader ook altijd met de voornaam aan, dat is zo gegroeid, ik kan hem geeneens papa noemen, dat klinkt echt totaal niet mama is wel mama.
[/edit]
[Dit bericht is gewijzigd door heaven7 op 25-11-2002 12:15]
Nee, 'u' is 'not done' in onze familie. En dat heeft niks met respect te maken of wat dan ook, we zijn elkaars gelijken. Man als ik mijn oma 'u' zou noemen zou ze me heeeel vreemd aankijken en beledigd zijn omdat ik daarmee zeg maar aan zou geven geen familie van haar te zijn... ofzo...
Zijn mensen in een bepaalde functie dan zeg ik u. Het ligt er aan op welk 'nivo' je je bevindt ten opzichte van die andere persoon, hoe goed je hem of haar kent.
Oudere mensen (60plus) zal ik altijd aanspreken met u.
Tot ik een jaar of twaalf was moest ik mijn eigen vader ook aanspreken met u. 
quote:Gewoon je/jij bij familie. Zie de post hierboven
Op maandag 25 november 2002 12:15 schreef BigWillyDerSuperSpender het volgende:
Ik zeg tegen iedereen je/jij, helemaal tegen familie, die zouden het schandalig vinden als ik ze aansprak met 'u', zeker mijn opa en oma.
Nee, 'u' is 'not done' in onze familie. En dat heeft niks met respect te maken of wat dan ook, we zijn elkaars gelijken. Man als ik mijn oma 'u' zou noemen zou ze me heeeel vreemd aankijken en beledigd zijn omdat ik daarmee zeg maar aan zou geven geen familie van haar te zijn... ofzo...
Overigens, wat is er mis met je ouders bij de voornaam noemen? Ik noem mn ouders gewoon bij de naam, dat doe ik al sinds ik 10 ben ofzo.. waarom papa of mama... alsof zij dat niet doorhebben 
Ik noem ze uiteraard nog wel eens papa/mama, maar da's vrij zeldzaam.
[Dit bericht is gewijzigd door Slarioux op 25-11-2002 12:23]
quote:Heb ik ook een tijdje gedaan maar nee, niet mee doorgegaan. Mama/papa geeft toch die speciale band aan die er eigenlijk wel is, ookal is ie niet altijd even duidelijk in mijn geval.
Op maandag 25 november 2002 12:21 schreef Slarioux het volgende:
Gewoon je/jij bij familie. Zie de post hierbovenOverigens, wat is er mis met je ouders bij de voornaam noemen? Ik noem mn ouders gewoon bij de naam, dat doe ik al sinds ik 10 ben ofzo.. waarom papa of mama... alsof zij dat niet doorhebben
Ik noem ze uiteraard nog wel eens papa/mama, maar da's vrij zeldzaam.
Voor vreemden verschilt het beetje per persoon.
quote:Da's waar, je geeft die band er wel mee aan. Maar die band blijkt ook uit zoveel andere manieren, dat ik het niet altijd doe. Voorbeeldje.. als ik iets persoonlijks moet vragen, is het wel altijd pap of papa. Maar als het iets anders is, zoals of mn vader nog iemand terug gebeld heeft voor zn werk of weet ik veel wat, dan zeg ik wel gewoon zn naam.
Op maandag 25 november 2002 12:23 schreef sweek het volgende:[..]
Heb ik ook een tijdje gedaan maar nee, niet mee doorgegaan. Mama/papa geeft toch die speciale band aan die er eigenlijk wel is, ookal is ie niet altijd even duidelijk in mijn geval.
quote:Hiermee geef je direct mijn bezwaar tegen de "verplichte" formele aanspreektitels aan. Als die band vanzelfsprekend was hoefde hij niet bevestigd te worden door aanspreektitels. (nofi)
Op maandag 25 november 2002 12:23 schreef sweek het volgende:
Heb ik ook een tijdje gedaan maar nee, niet mee doorgegaan. Mama/papa geeft toch die speciale band aan die er eigenlijk wel is, ookal is ie niet altijd even duidelijk in mijn geval.
Ik spreek mijn ouders bij de voornaam aan, danwel met je/jij. Dezelfde methode gebruik ik voor bekenden. Bij onbekenden die een stuk ouder zijn in eerste instantie aanspreken met u, totdat zij aangeven minder formeel aangesproken te willen worden.
quote:Die band is gewoon gegroeid op die manier en ik heb hun, net als de meesten denk ik, leren kennen als mijn mama en papa. En ik zie niet echt een reden om dat te gaan veranderen. Het is geen verplichte aanspreektitel van mijn kant, het komt best natuurlijk.
Op maandag 25 november 2002 12:28 schreef Litpho het volgende:[..]
Hiermee geef je direct mijn bezwaar tegen de "verplichte" formele aanspreektitels aan. Als die band vanzelfsprekend was hoefde hij niet bevestigd te worden door aanspreektitels. (nofi)
quote:Mijn bezwaar is ook niet gericht op de kinderen waarbij het natuurlijk komt, maar op de ouders die op die aanspreektitel staan en niet door hun kinderen bij hun voornaam wensen te worden aangesproken op het moment dat de kinderen dat natuurlijk zouden vinden. Dat schept nl. wel een afstand die wat mij betreft tussen ouders en kinderen, zeker als de kinderen al iets ouder zijn, strikt overbodig en onwenselijk is.
Op maandag 25 november 2002 12:30 schreef sweek het volgende:
Die band is gewoon gegroeid op die manier en ik heb hun, net als de meesten denk ik, leren kennen als mijn mama en papa. En ik zie niet echt een reden om dat te gaan veranderen. Het is geen verplichte aanspreektitel van mijn kant, het komt best natuurlijk.
Schoonouders U (en daar was schoonmama niet blij mee) en onbekende mensen ook U..
quote:winnen, waarschijnlijk hebben ze echt zwaar de pest aan je en zeggen ze er nix van om de lieve vrede te bewaren
Op maandag 25 november 2002 11:36 schreef Camickaeze het volgende:Alleen, nu komt het.. Ik spreek de ouders van mijn vriendin ook gewoon met je en jij aan terwijl mijn vriendin u zegt tegen d'r ouders..
Lekker belangrijk.. Maarre ben wel benieuwd wat jullie er van maken!!
Floriz!
hehem,
quote:Cool
Op maandag 25 november 2002 12:39 schreef bastardjimmy het volgende:[..]
winnen, waarschijnlijk hebben ze echt zwaar de pest aan je en zeggen ze er nix van om de lieve vrede te bewaren
hehem,
Waarom heb ik het toch niet zo op schoonouders?? Tref altijd dames met een vreemd stel schoonouders.. Hehehe, nee valt best mee.. Maargoed, op mijn werk ( stage ), werk ik ook met "oudere" mensen en die spreek ik ook gewoon aan met je en jij.. En meestal zelfs nog wel met lelijke vent of iets dergelijks, al geef ik toe dat ik volgens mij in het begin wel u tegen de oudste mensen zei ( lees : 40+ )..quote:Als ze op dat moment jouw vriendin zijn, zijn dat dus jouw ouders. Geen wonder dat dat een constante in je leven is.
Op maandag 25 november 2002 12:42 schreef Camickaeze het volgende:
Cool
quote:Hahahaha, moest ik toch even hartelijk om lachen!!
Op maandag 25 november 2002 12:58 schreef Litpho het volgende:[..]
Als ze op dat moment jouw vriendin zijn, zijn dat dus jouw ouders. Geen wonder dat dat een constante in je leven is.
Errug stom van me..
quote:En die is er niet bij ons....
Op maandag 25 november 2002 12:36 schreef Litpho het volgende:[..]
Mijn bezwaar is ook niet gericht op de kinderen waarbij het natuurlijk komt, maar op de ouders die op die aanspreektitel staan en niet door hun kinderen bij hun voornaam wensen te worden aangesproken op het moment dat de kinderen dat natuurlijk zouden vinden. Dat schept nl. wel een afstand die wat mij betreft tussen ouders en kinderen, zeker als de kinderen al iets ouder zijn, strikt overbodig en onwenselijk is.
quote:Dat is duidelijk (en blij toe), maar ik ga ervan uit dat je mijn bezwaar in principe dus wel kunt begrijpen.
Op maandag 25 november 2002 15:23 schreef sweek het volgende:
En die is er niet bij ons....
quote:Ja hoor ik begrijp het, en heb het wel vaker zien voorkomen... Maar aangezien ik hun een tijdje bij hun voornaam heb genoemd ook, weet ik dat zij het niet als een verplicht iets zien.
Op maandag 25 november 2002 15:25 schreef Litpho het volgende:[..]
Dat is duidelijk (en blij toe), maar ik ga ervan uit dat je mijn bezwaar in principe dus wel kunt begrijpen.
ik hoef gen U te zeggen tegen mijn ouders maar ik heb het me zelf zo ingeprakt dat het er niet uit gaat ,mijn zusje zegt wel gewoon Je en Jij tegen mijn ouders.
mijn schoonouders daarin tegen zeg ik gewoon je en jij tegen ,noem ze ook gewoon bij de voor naam
al de persoon ouder is dan jouw u, als ded persoon jogner is dan jouw je.
als je het niet weet vraag je: Hoe oud?
). Verder zei ik altijd u tegen mijn opa's en oma's. En ik zeg u tegen oudere mensen, tenzij ze zelf zeggen dat ik je mag zeggen. Mijn zoontje van 2 mag trouwens wel je zeggen tegen zijn opa's en oma's Dat willen ze zelf graag en daar heb ik ook geen moeite mee. Tegen de meeste van mijn ooms en tantes zeg ik ook u. Dat was vroeger nu eenmaal zo en dat leer je dan niet zo snel weer af.Viel me trouwens op een tijd geleden alweer, werd ik eerst door een jongen van +/- 12-14 jaar met 'u' aangesproken, en later door een gozer van ver in de 20 (ouder dan ik, ik was 19) ook met 'u', gewoon hier in Amsterdam, dus niet België ofzo... komt dat misschien omdat ik behoorlijk groot ben? 1 meter 95?
Heb ik zelf wel met mensen die er groot/sterk/zelfverzekerd uitzien, durf ik moeilijker zo informeel als je/jij mee om te gaan.
ook spreek ik ze aan met tante/oom
mijn ouders zijn Pa en Ma
en mijn kinderen leer ik U te zeggen
en niet omdat ik "afstand" wil scheppen tussen mezelf en mijn kinderen
ik wil zo ook geen respect afdwingen van de kinderen
maar ik wil ze FATSOEN bij brengen
ik vind het namelijk ongehoord om een brak van 9 of 10 te horen zeggen tegen een wildvreemde oudere vrouw of man
he JIJ daar je verliset je tas
het klinkt toch net wat netter als datzelfde kind zou zeggen : mevrouw u verliest uw tas
tis maar hoe je het bekijkt
Tegen ouderen zeg ik u, maar bij bepaalde mensen die ik al een tijdje ken en toch ook al 40+ zijn, zeg ik gewoon jij en je, omdat de verhouding tov elkaar dat toelaat.
Tegen schoonfamilie zeg ik u, ook mijn schoonouders. En dat wil ik veranderen, want mijn vriend van mijn ouders en oma ook gewoon tutoyeren. Ik weet alleen nog niet hoe ik dat ga aanpakken, Misschien iemand nog tips Ik dacht zelf aan het gewoon vragen (Zou ik jullie voortaan mogen tutoyeren) Of misschien aan mijn zwager vragen, die nu wel al jij en je zegt, hoe hij dat aangepakt heeft?
pa en ma, opa en oma, ome joop, tante greetje.
Mjaah zoiets
Papa : ouwe/ben/kale
Overig : jij/je/eikel/zakkenwasser.
Onbekenden spreek ik wel met U aan, leraren niet, alleen als ik een vraag stel
quote:nee dat is duidelijk...
Op maandag 25 november 2002 20:31 schreef Piro het volgende:
Mama : mam/jij/aapje
Papa : ouwe/ben/kale
Overig : jij/je/eikel/zakkenwasser.
Onbekenden spreek ik wel met U aan, leraren niet, alleen als ik een vraag stel
eens kijken hoe lang je de sempai en de sensei zo kunt aanspreken... Mijn ouders noem ik altijd je/jij en bij de voornaam. Ik zeg zelden pap/mam. Oom en tantes en de rest van de familieleden noem ik hun voornaam. Ze houden niet van titels als 'oom/ tante' hierzo.
Mensen die ik niet of niet goed ken (en die ouder dan mij zijn) spreek ik altijd aan met u en meneer/ mevrouw.
quote:Maar daarvoor hoef je je kinderen toch geen u tegen jou te laten zeggen? Ik heb al op heel jonge leeftijd geleerd dat ik u moest zeggen tegen grote mensen, tenzij anders was aangegeven. Tegen mijn ouders mocht ik dus jij zeggen, tegen bepaalde ooms en tantes, tegen mijn oma. Ik was op heel jonge leeftijd perfect in staat om dat onderscheid te maken. Ik denk dat het ook wel goed is dat ze dat juist leren: dat het tegen de ene persoon toegestaan is om jij te zeggen, maar tegen de ander niet. En onderschat jonge kinderen ook niet, dat kunnen ze heel goed leren. Het is niet zo dat ze alleen u kunnen zeggen als ze dat tegen iedereen doen.
Op maandag 25 november 2002 20:07 schreef Capaja het volgende:en mijn kinderen leer ik U te zeggen
en niet omdat ik "afstand" wil scheppen tussen mezelf en mijn kinderen
ik wil zo ook geen respect afdwingen van de kinderen
maar ik wil ze FATSOEN bij brengen
ik vind het namelijk ongehoord om een brak van 9 of 10 te horen zeggen tegen een wildvreemde oudere vrouw of man
he JIJ daar je verliset je tas
het klinkt toch net wat netter als datzelfde kind zou zeggen : mevrouw u verliest uw tastis maar hoe je het bekijkt
Tenzij het natuurlijk een principe is voor jou dat ze u tegen je zeggen, dan vind ik het wat anders.
Ik zeg zelf dus altijd u tegen mensen, behalve als ik weet dat het niet hoeft (en op Fok zeg ik ook geen u tegen vreemde volwassenen, valt me nu opeens op, maar dat doet eigenlijk niemand )
quote:ze zullen toch ergens met U moeten beginnen, dus dan maar bij mij
Op dinsdag 26 november 2002 15:08 schreef Angeles het volgende:[..]
Maar daarvoor hoef je je kinderen toch geen u tegen jou te laten zeggen? Ik heb al op heel jonge leeftijd geleerd dat ik u moest zeggen tegen grote mensen, tenzij anders was aangegeven. Tegen mijn ouders mocht ik dus jij zeggen, tegen bepaalde ooms en tantes, tegen mijn oma. Ik was op heel jonge leeftijd perfect in staat om dat onderscheid te maken. Ik denk dat het ook wel goed is dat ze dat juist leren: dat het tegen de ene persoon toegestaan is om jij te zeggen, maar tegen de ander niet. En onderschat jonge kinderen ook niet, dat kunnen ze heel goed leren. Het is niet zo dat ze alleen u kunnen zeggen als ze dat tegen iedereen doen.
Tenzij het natuurlijk een principe is voor jou dat ze u tegen je zeggen, dan vind ik het wat anders.
Ik zeg zelf dus altijd u tegen mensen, behalve als ik weet dat het niet hoeft (en op Fok zeg ik ook geen u tegen vreemde volwassenen, valt me nu opeens op, maar dat doet eigenlijk niemand
en ik denk dat het uit mijn eigen opvoeding voortkomt ik zeg nog steeds u tegen mijn moeder en heb daar geen problemen mee
ik heb me eigenlijk nooit afgevraagd waarom dat anders zou moeten/kunnen, mijn broer zegt wel regelmatig jij/je tegen mijn moeder en daar heeft ze ook geen moeite mee
het is dus geen kwestie van moeten (nu niet meer
) in ieder gevalik denk niet dat ik mijn kinderen onderschat (hoop ik tenminste )
maar nogmaals ze moeten het ergens leren, op school leren ze zoiets al lang niet meer (helaas)
quote:Allemaal met 'je' natuurlijk. Ik spreek zelfs bij voorkeur IEDEREEN (dus ook vreemden/ouderen etc.) met 'je' aan.
Op maandag 25 november 2002 11:36 schreef Camickaeze het volgende:
Hoe spreek jij eigelijk je ouders/ooms/tantes/opa&oma's/schoonouders etc aan??
Voor mij is het heel simpel: 
Iedereen is gelijkwaardig, dus dan ga ik geen onderscheid maken in aanspreekvorm. Dus dan moet ik of tegen iedereen (dus ook familie) 'u' zeggen of tegen iedereen 'je'. Dan kies ik toch voor 'je'.
Het is me wel geleerd om 'u' te zeggen, maar als je erover na denkt, is het eigenlijk belachelijk om 'u' te zeggen, wat dat betreft is het Amerikaanse systeem veel beter: 'je' en 'u' = you.
Uitzondering: Als ik ergens werk waar m'n baas wil dat ik 'u' zeg tegen klanten (bv. in een restaurant of winkel), zal ik dat wel doen, want dat vertegenwoordig je meer een bedrijf en niet zozeer jezelf.
quote:
Op donderdag 16 januari 2003 02:53 schreef TrashNSk8 het volgende:
iemand van 85 is niet meer waard dan ik of mijn vrienden en zijn dus ook gewoon een 'je'. Ik haat die beleefdheidsvormen, kweekt alleen maar afstand en ongelijkheid.
Perfect gesproken. Het is gewoon pure discrimatie dat je oudere mensen met 'u' zou moeten aanspreken en jongeren met 'je'. * Realforze pakt artikel 1 van de Grondwet er nog maar eens bij.
Op de universiteit spreken sommige docenten je altijd met 'u' aan 
, en ik spreek ze dan gewoon met 'je' aan. Staan ze soms wel raar van te kijken.
Maar ja, hopelijk sterft het woord 'u' langzaam uit. Volkomen nutteloos woord.
quote:ik ook, altijd al gedaan..vonden mijn ouders zelf prettiger
Op maandag 25 november 2002 11:40 schreef Camickaeze het volgende:[..]
EEN vriendin van me spreekt haar ouders gewoon bij de voornaam aan
mij maakt het niks uit....ik vind pa en ma juist vreemd.....het zijn tenslotte je ouders...nogal kinderachtig, om je ouders pa en ma te noemen als je volwassen bent
vind ik dan
quote:en de groenteboer: groenteboer (terwijl je weet dat ie Jaap heet)
Op donderdag 16 januari 2003 03:24 schreef wogoheid het volgende:[..]
ik ook, altijd al gedaan..vonden mijn ouders zelf prettiger
mij maakt het niks uit....ik vind pa en ma juist vreemd.....het zijn tenslotte je ouders...nogal kinderachtig, om je ouders pa en ma te noemen als je volwassen bent
vind ik dan
Ouders: je/jij
alles wat ouder of onbekend is: u
Kinderen die de ouders met u aanspreken vind ik altijd zielig, of eigenlijk de ouders. Het geeft zo'n rare sfeer tussen ouders en kinderen...
Mevrouw moeder, ben ik uit u ontsproten?!
Daar ben ik het niet mee eens, respect hebben voor andere mensen, zit niet in het woordje u.
Respect zit in je of niet, en respect draag je uit, in je doen, en niet louter in het zeggen van het woordje u.
Zij mag dat. Voor de rest je, jij en jou ik er op los 
Ik ben ooit wel eens 'beschuldigd' door een klasgenoot dat ik dan dus geen respect zou hebben voor mijn ouders, nou die heb ik dus even goed de waarheid gezegd want als respect af moet komen van welk woordje je zegt dan ben je wel erg naief. Ik kan iemand mierzoet 'u' noemen en er geen f*ck van menen. Respect is volgens mij iets totaal anders, dat alleen te voelen is.
Verder noem ik ook mijn ooms en tantes bij de voornaam. Alleen mijn oma's zijn u. Ik noem mijn 'schoonouders' ook gewoon bij de voornaam even als alle ooms en tantes daar in de families. De oma's zijn daar Oma Zusenzo voor iedereen dus dat doe ik ook maar, net als je en jij-en, daar zou ik bij mijn eigen Oma's niet eens over na durven denken.
Ik merk trouwens wel dat het soms heel tricky kan zijn. Ik werk nu in een Engelstalige omgeving en die taal is echt fantastisch. Iedereen is 'you' en dan mogen ze van mij zelf uit maken of ik 'je' of 'u' bedoel.
Maar nu merk ik dat ik in het dagelijks leven steeds meer mensen met 'je' aanspreek, waar ik eigenlijk 'u' gepaster zou vinden, maar dat bedenk ik me dan te laat.
quote:Dat is ook prima, jij voelt respect en uit dat o.a door het woordje u.
Op donderdag 16 januari 2003 09:16 schreef Troel het volgende: Heb hem nou 20 jaar u genoemd, en vind je veel te zwak klinken voor mijn vader... Kwestie van respect dus. In eerste instantie afgedwongen, nu dus mijn eigen keus.
Wat ik bedoel, is dat veel opvoeders hun kinderen dwingen u te zeggen tegen vreemden of ouderen en dat hun gezegt wordt dat dat respect tonen is.
En dan zeg ik: Respect zit niet louter in het woordje u. Je kan je ouders of je buurvrouw u noemen maar geen respect voelen, dan praat je meer over beleefdheid en beleefheid kan erg koud en afstandelijk zijn.
Ik zeg bijna in alle gevallen "je" of "jij". Ik vind het ook raar klinken als iemand "u" tegen mij zegt. Dan heb ik meteen een gevoel van afstand.
Als ik een oudere (die ik niet ken) op straat aanspreek om bijvoorbeeld de weg te vragen ofzo, dan spreek ik hem/haar wel aan met "u", maar als je dan een gesprek zou beginnen zou ik automatisch switchen naar "je", denk ik zo.
Ik vind "u" onpersoonlijk. (niet jou hoor
)quote:Dat waag ik te betwijfelen. Volgens mij is het puur een kwestie van conventie. Je past toe waarmee je bent opgevoed.
Op maandag 25 november 2002 12:23 schreef sweek het volgende:Heb ik ook een tijdje gedaan maar nee, niet mee doorgegaan. Mama/papa geeft toch die speciale band aan die er eigenlijk wel is, ookal is ie niet altijd even duidelijk in mijn geval.
Mijn vader en moeder refereerden aan elkaar als wij erbij waren met "je vader" en "je moeder". "Vraag het maar aan mama" in plaats van "Vraag het maar aan Sidonia" (ik noem maar een naam). Je neemt dit als kind over. De ouders van m'n vriend hebben het andersom gedaan, en hij noemt ze wel bij de voornaam.
Dat kwam op mij in het begin als afstandelijk over, maar dat bleek al gauw grote onzin.
Overigens spreek ik bijna iedereen die geen familie of vriend van me is aan met 'u'. Je zou denken dat dat beleefd is en dus goed, maar het kan je zelfs tegenwerken. Met een informele houding bereik je in veel situaties meer. Sterker nog, soms voelen mensen zich buitengewoon geschoffeerd als je ze met 'u' adresseert.
quote:daar ben ik het mee eens. Als ik u nu met "u" aan ga spreken op het internet) dan klinkt het ineens als denegrerend in plaats van respect betonend. Dat vind ik dan hè.
Op donderdag 16 januari 2003 13:26 schreef Claudia_x het volgende:[..]
Dat waag ik te betwijfelen. Volgens mij is het puur een kwestie van conventie. Je past toe waarmee je bent opgevoed.
Mijn vader en moeder refereerden aan elkaar als wij erbij waren met "je vader" en "je moeder". "Vraag het maar aan mama" in plaats van "Vraag het maar aan Sidonia" (ik noem maar een naam). Je neemt dit als kind over. De ouders van m'n vriend hebben het andersom gedaan, en hij noemt ze wel bij de voornaam.
Dat kwam op mij in het begin als afstandelijk over, maar dat bleek al gauw grote onzin.
Overigens spreek ik bijna iedereen die geen familie of vriend van me is aan met 'u'. Je zou denken dat dat beleefd is en dus goed, maar het kan je zelfs tegenwerken. Met een informele houding bereik je in veel situaties meer. Sterker nog, soms voelen mensen zich buitengewoon geschoffeerd als je ze met 'u' adresseert.
En je moeder bij de voornaam noemen.. nee, daar ben ik ook niet mee opgevoed. Ik kwam vroeger wel iedere dag bij een vriend over de vloer waar de ouders wèl bij de voornaam werden aangesproken, dan vind je het weer doodnormaal. Maar toen die moeder van 'm iets over mijn moeder vroeg en haar bij de voornaam noemde klonk het toch heel vreemd.
Imo is mensen aanspreken met 'u' gewoon een vorm van beleefdheid en is t gewoon norm wat eigenlijk weer meer gehandhaaft moet worden
M'n oom's en tantes bij de voornaam, en m'n opa's en oma's met u (Vroeger ook je en jij, maar ik voel me nu toch een beetje lullig als ik dat moet zeggen). Voor de rest spreek ik de meeste mensen die wat ouder zijn (zeg: 30 en naar boven) sowieso aan met u. Afhankelijk van in welke functie ze op dat moment zitten spreek ik mensen die jonger zijn als een jaar of 30 wel met je en jij aan. Bij mij op de opleiding schijnt het gewoon te zijn dat je leraren gewoon met je en jij, of bij de voornaam kan noemen. Ik krijg dat echt niet voor elkaar dus voor mij is het gewoon u, meneer of mevrouw .Als ze daar problemen mee hebben, moeten ze mij ook maar u noemen
quote:Da's wel grappig
Op donderdag 16 januari 2003 02:12 schreef Realforze het volgende:Het is me wel geleerd om 'u' te zeggen, maar als je erover na denkt, is het eigenlijk belachelijk om 'u' te zeggen, wat dat betreft is het Amerikaanse systeem veel beter: 'je' en 'u' = you.
Engelsen en Amerikanen zeggen namelijk allemaal 'u' tegen elkaar You = u, het zelden meer gebruikte Thou = je.quote:Alle bovenstaande personen zijn 'jij en jouw', behalve oma van moeders kant, ik weet ook niet waarom..
Op maandag 25 november 2002 11:36 schreef Camickaeze het volgende:
Hoe spreek jij eigelijk je ouders/ooms/tantes/opa&oma's/schoonouders etc aan??
Voor de rest hanteer ik een zelfbedachte reden: Iedereen waarvan ik de voornaam weet (en ik die voornaam niet zelf op heb hoeven zoeken
) spreek ik aan met jij en jou. Mijn bedrijfsleider bijvoorbeeld ook. Die moeten we gewoon "Jaaaahaaan" noemen, dus is het een 'jou' Snappie?