Nieuw eigenaar stamcafé veranderd kroeg in nichterig new age hol

Normaliter zit ik iedere laatste werkdag (we hadden vandaag vrij wegens vele overuren deze week) even in ons stamcafé met mijn ploeggenoten van de betoncentrale.
De tent is twee weken dicht geweest wegens een verbouwing nadat de broer van de oorspronkelijke eigenaar het had overgenomen.
Wij gisterenavond dus weer vol zin en nieuwsgierig daar naar toe in de verwachting een paar verbeteringen aan te treffen, immers, de sfeer en de inrichting zou min of meer hetzelfde gebleven zijn zo dachten we, de tent was altijd een populair bruin café met vaste klantenkring dus we hadden geen echte ingrijpende veranderingen verwacht.

Tot onze ontsteltenis troffen we een complete metamorfose aan in de vorm van een loungecafé met alles in pastelkleuren en de barkrukken waren verwisseld door blauw-roze hangbanken.
De biljarttafel was weg en in plaats daar van stond er een grote nichterige glazen tafel met vierkante zwarte leren poefs
De muren hadden de structuur van een pastelroze matras en deed denken aan de isoleercel van een zwakzinnigeninrichting.
De bankstellen zagen er vormeloos uit met rare ronde hoeken die deden denken aan watergolven en de verlichting bestond uit van die zwarte gothicachtige kroonluchters.
Toen we daar onze oogballen overuren lieten draaien om met grote verbijstering alles op te nemen kwam daar de nieuwe eigenaar naar ons toe.

Hij kende ons al omdat ie zijn broer wel eens geholpen had toen die de kroeg nog beheerde en wilde ons nu zelf persoonlijk verwelkomen.
Wijzelf hadden hem wel eens gezien maar hij was ons nooit echt bijgebleven, vooral omdat het een oninteressant figuur is die je snel vergeet en omdat we meestal toch binnen een uur te lazarus zijn om alles en iedereen te onthouden.
Hij ziet er net uit als Jan van Jan Jans en de kinderen met zijn halflange bloempotkapsel en hangsnor.
Hij had een groene wollen trui aan met rode spijkerbroek en beige leren schoenen.
Je zou gelijk denken aan een boomknuffelaar uit de jaren 80.
''Goedenavond heren, Mag ik jullie van harte welkom heten in jullie nieuwe stamcafé?''
Amper had hij dat tot onze bedenking uitgesproken of daar kwam zijn vrouw aan:
Een van voren net zo plat als van achteren zijnde bonenstaak in een paarse mangajurk tot op de grond met wijde mouwen en een opgestoken knot met paarse versiersels en linten.
Je moest echt wel ver heen zijn met zuipen om haar aantrekkelijk te vinden.

Toen ie vroeg of ie onze bestelling op kon nemen kregen we te horen dat er hier nog geen bier getapt werd omdat de tap nog niet geïnstalleerd was. hij serveerde voorlopig alleen cocktails om zijn ''publiek wat te verbreden''
Op de vraag wat voor publiek kregen we gelijk antwoord.
Er kwamen steeds meer types binnen die je kunt rekenen tot de emo's en gothics.
Studenten en studentes twee keer zo jong als wij met geverfd haar.
Ondertussen werden we gewoon half gaar van de alternatieve muziek die er gedraaid werd (easy tune of zoiets) en we vroegen of ie iets van Hazes had.
Nee, die was voorgoed in de ban gedaan en hij had alle CD's van zijn broer in de vuilnisbak geflikkerd.
Toen ie ons daarna vertelde dat de muziek straks toch werd afgezet omdat vanavond thema-avond was met als onderwerp poëzie met sprekers (zijn vrouw!) vanaf het podium was voor ons de maat vol.

Collectief begaven we ons naar de uitgang en trokken bij de garderobe onze jassen weer aan.
Toen kwam Jan van Jan Jans en de kinderen (Ik weet niet eens hoe die knuppel echt heet.)
ons achterna snellem om te vragen wat we gingen doen.
Toen schoot ie helemaal uit de slof toen we hem vertelden dat we een echte kroeg op gingen zoeken en dat ie veel succes gewenst werd met zijn nieuwe nichtenbar.
Toen kwam zijn vrouw er bij en verklaarde pinnig dat het mischien inderdaad beter was dat we vertrokken omdat we toch niets aan waarde toevoegden aan de ''nieuwe stijl'' had onze ploeggenoot ''Rooie Ronald'' het niet meer en bracht zijn vinger in zijn keel.
Voor het aangezicht van de hele aanwezige clientèle liet ie daar zijn hele maaginhoud (twee Mac menu's) over de nieuwe vloer lopen.
Er achteraan gevoegd ''Dat ben ik kwijt, past goed bij de nieuwe kleuren!''
Terwijl de slijmslierten nog uit zijn bek hingen.

Toen hebben we de hele toko met schreeuwende nieuwe eigenaars en verbijsterd emo-publiek achter ons gelaten en zijn we ons heil gaan zoeken in een nabij gelegen biljarthal.

Klacht: Na een paar tientallen biertjes met de keu door het biljartlaken gegaan en onder invloed van alcohol mijn echte naam opgegeven...

[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 20-02-2016 10:23:05 ]