Maar verder...
Heb gisteren een ontzetten zwaar gesprek gehad met een vriend van me, tot rond een uurtje of half 2 's nachts, dat mij totaal gesloopt heeft... heb geen seconde kunnen slapen....
Het geval?
Deze lieve vriend heb ik via internet leren kennen.
Een schat van een jongen en ik heb hem ook inmiddels keer of 3 gezien.
Na al die lange gesprekken over MSN, over alles wat los en vast zat, en na onze ontmoetingen ging ik meer voor hem voelen dan alleen vriendschap, alleen was dat van zijn kant niet zo.
Ik heb het opzij gezet en heb in de tussentijd mn lieVie ontmoet, die ik niet meer kwijtwil...
Maar toen er met hem even een onzekerheid was, kon ik terugvallen op die vriend van me... die aan mij bekende dat hij ernstig verliefd op me was geworden in die 2 weken... na veel leuke, zware en gezellige gesprekken...
Toen alles met mn lieVie duidelijk was, heb ik het besluit genomen voor hem te kiezen... en dat is een keuze waar ik totaal geen spijt van heb gehad... en dat zal ik niet krijgen ook..
Maar ik voel me zo Fucking schuldig.
Gisteren zo lang zitten praten over zijn gevoelens voor mij, mijn gevoelens voor hem..
Ik geef om hem, hou van hem, maar nu als vriend.
Ik heb mijn keuze gemaakt, en ga deze never nooit meer, als het aan mij ligt, herzien..
Maar hij maakt het me zo moeilijk..
Hij zegt, hij IMPLICEERT dat ik hem heb laten vallen..., hij heeft de trein gemist, hij houdt van me, is verliefd op me, geen dag gaat voorbij dat hij niet aan me denkt... maar hij kan er niets meer mee.
En hoewel hij mn vriend nog nooit ontmoet heeft, hij is nu al jaloers en boos op hem.
Ik wil hem niet kwijt als vriend, want daar is hij me te waardevol voor....
GDVR....
ik hoop dat dit door zet... en die bond voor relativeerders.... tijd dat die er komt.... schrijft u mij maar in als lid!
Waarom stel je het dan zelf voor, muts?
Na maar 5 uurtjes slapen vannacht, 30km fietsen, 4u werken, ben ik eigenlijk best wel aan RUST toe
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |