[Football Manager #270] Transfers!

quote:

Op vrijdag 5 februari 2016 19:47 schreef Typisch het volgende:

[..]

Voor de nieuwe Ronaldo of Messi moet je toch meer naar de regens kijken.

quote:

Op zaterdag 6 februari 2016 04:56 schreef wimderon het volgende:
Een verslag van vier seizoenen bij Ajax:

Het is uiteindelijk een net iets langere post geworden dan ik had verwacht

quote:

Op zaterdag 6 februari 2016 09:53 schreef GwaiLow het volgende:

[..]

Wat zijn regens eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 6 februari 2016 12:29 schreef EnGCatjuh het volgende:

[..]

Hulde voor dit verslag Wat alleen werd aangegeven, wel een beetje jammer dat je een koopclub hebt gemaakt van Ajax. Ondanks dat het de snelste weg naar succes is, is het natuurlijk niet helemaal des Ajax' om de eigen talenten amper speeltijd te gunnen op jonge leeftijd.

quote:

Op zaterdag 6 februari 2016 12:44 schreef donroyco het volgende:

[..]

Regenerated players.

quote:

[..]

Je moet daar een balans tussen zien te vinden.

quote:

Op zaterdag 6 februari 2016 12:29 schreef EnGCatjuh het volgende:

[..]

Hulde voor dit verslag Wat alleen werd aangegeven, wel een beetje jammer dat je een koopclub hebt gemaakt van Ajax. Ondanks dat het de snelste weg naar succes is, is het natuurlijk niet helemaal des Ajax' om de eigen talenten amper speeltijd te gunnen op jonge leeftijd.

quote:

Op zaterdag 6 februari 2016 14:06 schreef wimderon het volgende:

[..]

Tja, boden van 40+ miljoen (en 25 voor een keeper) zijn natuurlijk lastig af te slaan. Qua echt goede talenten had ik alleen een paar middenvelders (Nouri en Van de Beek) en een spits (Zivkovic). Die spits is nog steeds tweede keus achter Milik en Van de Beek is dit seizoen pas echt een stuk beter geworden bij Milan. Nunnely is nog steeds aan het groeien, maar die was er de afgelopen seizoenen echt nog niet klaar voor. Voor de rest houdt het niet over in mijn game.

Natuurlijk is het realistischer om talenten door te laten stromen, maar als ze van niveau middenmoot eredivisie zijn blijf je ook hangen in het elk jaar kampioen worden en vroeg uitgeschakeld worden in Europa. Grote aankopen heb ik steeds ook pas gedaan nadat er weer iemand voor veel geld weggekocht was, het uitgangspunt was steeds het aantrekken van jonge talenten die nog enkele jaren in de jeugd moesten worden opgeleid, zoals in het echt toch ook gebeurt. In het echt wordt er wel niet zoveel betaald voor zulke bitterjonge talenten, maar dat ligt meer aan het spel.

quote:

Op zaterdag 6 februari 2016 04:56 schreef wimderon het volgende:
Een verslag van vier seizoenen bij Ajax:

Seizoen 2015/2016:

Nog voor de start van de eerste oefenwedstrijd werd Nicolai Boilesen al van de hand gedaan. Weliswaar voor een schijntje (¤ 325.000), maar hij had een aflopend contract en was derde keus achter Mitchell Dijks en Nick Viergever. Omdat er middenvelders op overschot waren en speeltuinvoetballer Thulani Serero niet paste bij het powermiddenveld dat ik voor ogen had mocht hij ook vertrekken bij een redelijk bod. Hij bracht 3,7 miljoen euro op en vond onderdak bij Lille.

De start van het seizoen was fris en fruitig, met doelpuntrijke wedstrijden. Sparta Praag werd aan de kant gezet in de derde voorronde van de Champions League en in de competitie werden prima overwinnigen geboekt, onder meer dankzij negen doelpunten van Arkadiusz Milik in de eerste vier wedstrijden. Met Andrija Zivkovic werd ondertussen ook de eerste en enige aanwinst van deze transferperiode binnengehaald. Voor slechts 1,9 miljoen euro leek het een koopje.

In de playoffs voor plaatsing voor de Champions League moest afgerekend worden met AS Monaco en dat bleek een brug te ver, na een 3-1 nederlaag in Monaco kwamen we thuis niet verder dan 3-3. Vlak daarna volgden nog twee nederlagen in de competitie, thuis tegen ADO en uit tegen Excelsior. Volendam werd dan wel verslagen in de tweede ronde van de beker, maar daarvoor was wel een verlenging nodig geweest. Daarna volgde een keurige overwinning in de Europa League, uit tegen Anderlecht. Wat volgde was echter wederom een vrij kansloze nederlaag tegen koploper PSV en een eerste crisis dreigde.

[ afbeelding ]

Van de interlandbreak werd gebruik gemaakt om een andere tactiek in te slijpen: van een tactiek met twee aanvallers pal naast een diepe spits werd overgeschakeld op een meer traditionele 4-3-3, met twee diepe vleugelspitsen, een complete spits en drie middenvelders die zowel aanvallend als verdedigend hun taken hadden.

De eerste wedstrijd met de gewijzigde tactiek werd ongelukkig verloren bij Heracles (waarna de onvermijdelijke Jan Smit binnen 5 seconden na het laatste fluitsignaal al op het veld stond te dansen), maar daarna trad er lichte verbetering in. Zo kabbelde het seizoen rustig voort richting winterstop, waarbij de volgende ronde van de Europa League werd bereikt (onder meer door twee overwinningen op Lokomotiv Moskou) en in de competitie zat ik koploper PSV inmiddels weer op de hielen. Vlak voor de winterstop ging het echter opnieuw mis: Willem II was na penalty's te sterk in de beker en daar waren zowel de supporters als het bestuur niet blij mee.

[ afbeelding ]

De winterstop werd gebruikt om de inmiddels weer fitte Ron Vlaar op proef te nemen. Na een keurig optreden in de oefenwedstrijd tegen HSV bleef hij nog een tijdje op proef mee trainen, waarna plotseling Red Bull Salzburg en het machtige PSG een contract voorschotelden aan Ron Beton. Snel handelen was noodzakelijk en ook ik deed een aanbod. Na een paar dagen bedenktijd koos Vlaar onverwacht voor Ajax, vooral omdat hij weer in Nederland wilde voetballen. Een ander probleem dat zich voordeed was dat mijn onbetwiste topscorer, Milik, in de verloren bekerwedstrijd tegen Willem II een zware blessure had opgelopen en de enige andere spits in mijn selectie er helemaal niks van kon. Van de niet nader te noemen huurling van Arsenal werd dan ook afscheid genomen en ter vervanging werd de lange en sterke Kroaat Nikola Kalinic van Fiorentina gehuurd.

[ afbeelding ]

Het gemis van Milik bleek desondanks groot en de resultaten na de winterstop waren wisselvallig, met als ultieme dieptepunt de 6-0 nederlaag uit tegen Athletic voor de Europa League. Een volledig terechte uitslag, die door verschillende knappe reddingen van Jasper Cillessen beperkt bleef tot 'slechts' 6-0.

De strijd om de titel en rechtstreekste plaatsing voor de Champions League was echter nog volledig open en in de uitwedstrijd tegen PSV moest het dan ook gebeuren. Wat volgde was echter opnieuw een volledig terechte nederlaag. Desondanks was het vertrouwen van het bestuur in mijn kunnen blijkbaar enorm groot, want ik kreeg een nieuw contract voorgelegd met een duur van liefst drie jaar. Ze stelden zelfs een enorme loonsverhoging voor, maar die had ik niet verdiend vond ik zelf. Voor een wat lager salaris dan voorgesteld werd het nieuwe contract beklonken en ik kon gaan werken richting de toekomst met een talentvolle spelersgroep.

Ondanks de terugkeer van Milik werd het seizoen afgesloten met een zeer matige reeks, waardoor PSV dat op haar beurt ook het nodige puntenverlies leed niet meer onder druk gezet kon worden. Aan geen enkele doelstelling (bereiken groepsfase van de Champions League, kampioen worden, beker winnen) was dus voldaan.

[ afbeelding ]

Noemenswaardig op trainersvlak was nog dat Feyenoord na een paar maanden al afscheid nam van Giovanni van Bronckhorst. Zijn vervanger was Fernando Hierro. Henk de Jong was door AZ weggeplukt bij Cambuur om de weggestuurde John van den Brom op te volgen. Jaap Stam werd door Roda JC benaderd om de club uit het sportieve dal te helpen en daar ging hij gretig op in.

Seizoen 2016/2017:

Ik was vrij tevreden over de selectie, die bol stond van de grote talenten. Cillessen was een betrouwbare doelman. Achterin was de bezetting met Tete-Vlaar-Veltman-Riedewald op papier prima. Op het middenveld waren meesttijds Klaassen, Gudelj en Bazoer actief en voorin stonden (Andrija) Zivkovic, Milik en El Ghazi. Over de backups was ik op een enkeling na niet heel tevreden. De jonge jongens die er nog niet klaar voor waren werden te huur aangeboden of mochten in Jong Ajax hun wedstrijden af gaan werken. De wat oudere jongens zag ik het liefst vertrekken. John Heitinga die een flink salaris opstreek kreeg geen nieuw contract, Nick Viergever (waar bijna elke week Alan Pardew voor de tribune had gezeten) werd verkocht aan Crystal Palace van manager Pardew en Amin Younes was te licht bevonden en vertrok naar FC Utrecht. De jonge Uruguayaan Rodrigo Bentancur kwam over van Boca Juniors en vergrootte de opties op het middenveld, terwijl Donny van de Beek vanuit Jong Ajax overkwam. Nog niet alle posities waren dubbel bezet, maar overhaaste aankopen werden niet gedaan en de voorbereiding kon beginnen.

De voorbereiding werd begonnen met een paar weken zeer zware conditietraining, aangezien vorig seizoen was gebleken dat de spelers in de eerste fase van het seizoen fysiek niet goed voorbereid waren. Daarna werd er nog wat ruimte ingebouwd voor het inslijpen van een nieuw systeem. Ditmaal werd er gekozen voor een 4-2-3-1 systeem. Met achterin twee aanvallend ingestelde vleugelverdedigers, een centrale verdediger met naast zich een voetballende verdediger. De bedoeling van het nieuwe systeem was dat het middenveld wat beter bezet zou gaan worden. De twee vleugelspelers speelden daarom iets verder naar achteren en kregen een meer controlerende rol. Centraal op het middenveld een balveroverende en een spelmakende middenvelder. Voorin was een belangrijke rol weggelegd voor de spits: van hem werd een zeer complete bijdrage verwacht. Hij zou in de rug gesteund gaan worden door een aanvallend ingestelde echte nummer 10.

Het plan om de jonge talenten bij elkaar te houden en op zoek te gaan naar goedkope aanvullingen voor de breedte kon al snel de prullenbak in. Real Madrid kwam bij me aankloppen voor Andrija Zivkovic en bood in totaal ruim 15 miljoen euro. Aangezien ik dat veel te weinig vond deed ik een tegenbod van ruim 30 miljoen euro plus de nodige clausules. Real zou Real echter niet zijn als ze dit bod zonder morren accepteerden. Het resultaat was echter dat ik mijn beste speler van de tweede seizoenshelft kwijt was en ineens een bult geld tot mijn beschikking kreeg. Omdat mijn scouts en ik ons huiswerk prima hadden gedaan kon er meteen geschakeld worden. De meer gevestigde namen vroegen tijdens de contractonderhandelingen allemaal bedragen die ver boven dat van de grootverdieners lagen dus kwam de focus op jongere talenten te liggen. De Kroatische ploeggenoten en vrienden Andrija Balic en Nikola Vlasic werden een paar dagen na elkaar vastgelegd. Daarmee was het transferpotje echter nog lang niet leeg. Een derde Kroaat bleek onhaalbaar. Linksbuiten Marko Pjaca verkoos een transfer naar Atletico. Ook een andere linksbuiten, de Braziliaan Lincoln, bleek onhaalbaar nadat er geen overeenstemming bereikt kon worden over een contract. Omdat Viktor Fischer niet verfijnd genoeg was bleef ik verder zoeken naar een linksbuiten en kwam ik uiteindelijk uit bij de veelzijdige Uruguayaan Giorgian De Arrascaeta, die al enkele jaren op het hoogste niveau actief was in Zuid-Amerika. Dat was de laatste grote aankoop van deze zomer. Tussendoor kwamen Arsenal en Barcelona nog even twee talentjes ophalen die net een paar maanden deel uitmaakten van de jeugdopleiding.

[ afbeelding ]

De oefenwedstrijden verliepen voorspoedig, maar in de eerste de beste wedstrijd waar wat op het spel stond ging het meteen weer mis. In een knotsgekke wedstrijd werd in Praag met 5-3 verloren van het plaatselijke Sparta. Opnieuw twijfel over de gekozen tactiek en de Champions League leek wederom ver weg. In de return was Ajax echter oppermachtig en met 5-0 werd Sparta terug naar Tsjechië gestuurd.. Vanaf dat moment waren we op de brommer. De groepsfase van de Champions League werd bereikt door CSKA uit te schakelen (met dank aan Musa die z'n vizier niet op scherp had staan) en in de competitie werd niet verloren voor de winterstop.

In de Champions League werd een poule geloot met daarin Real Madrid, Schalke en Red Bull Salzburg. Mede dankzij een fraaie overwinning op Real werd de poule afgesloten op een tweede plaats. Overwintering was dus een feit, waar de doelstelling in Europa slechts plaatsing voor de groepsfase van de Champions League was.

[ afbeelding ]

Een van de hoogtepunten van de eerste seizoenshelft was de 3-0 zege op aartsrivaal Feyenoord. Op zich is een 3-0 zege van Ajax op Feyenoord natuurlijk niet heel bijzonder, maar in dit geval was het een wedstrijd die de supporters zeer tevreden stemde. Na een vroege voorsprong van moest Ajax na een half uur al met 10 man verder na een rode kaart van Davy Klaassen. Ondanks de numerieke meerderheid van Feyenoord werd de voorsprong van Ajax nog voor rust verdubbeld door een kenmerkend eigen doelpunt van Sven van Beek. Vlak na rust volgde ook de 3-0 nog. Feyenoord slaagde er op haar beurt nauwelijks in om de bal in bezit te houden en wist zelfs niet één schot op doel te produceren.
[ afbeelding ]

De enige smet op de eerste seizoenshelft was de uitschakeling in de KNVB beker. Regerend bekerwinnaar Vitesse was te sterk en zou uiteindelijk voor het tweede jaar op rij de beker winnen.

[ afbeelding ]

De nieuwe aankopen ontwikkelden zich prima. Andrija Balic had inmiddels een basisplek veroverd op de nummer 10-positie, waardoor Davy Klaassen een linie teruggezakt was op het middenveld. Giorgian De Arrascaeta had zoals verwacht weinig problemen om zich in het elftal te spelen op links en op rechts had Nikola Vlasic onverwacht een basisplek veroverd ten koste van Anwar El Ghazi.

Vlak na de jaarwisseling werd al overeenstemming bereikt met Hoffenheim over een transfer van Viktor Fischer. Even later toonden verschillende clubs interesse in de inmiddels naar de bank verdreven El Ghazi. Uiteindelijk wilde Porto het meeste geld op tafel leggen en voor bijna 15 miljoen vertrok ook hij bij Ajax. Met de opbrengst van beide spelers werd alsnog de jonge Braziliaan Lincoln aangetrokken. Het besef dat je flink wat geld neer moest leggen voor een transfersom en een contract om echt stappen te maken was er inmiddels. Rodrigo Bentancur was nog niet rijp voor het eerste elftal evenals Abdelhak Nouri en zij werden uitgeleend aan respectievelijk VFB Stuttgart en SC Heerenveen.

Een paar dagen voor het verstrijken van de transferdeadline kwam Borussia Dortmund met een niet te weigeren bod van 41 miljoen euro op Davy Klaassen, die vlak daarvoor een verbeterd contract had getekend. Opnieuw had ik dus de mogelijkheid om de selectie te voorzien van meerdere kwaliteitsimpulsen. De uitblinkende rechtsback Hidde Ter Avest werd overgenomen van FC Twente en ter vervanging van Davy Klaassen viel het oog op Moussa Dembele, die bij Tottenham Hotspur op een zijspoor was beland. Het salaris dat hij vroeg was echter dermate hoog dat ik er niet mee akkoord kon gaan. Er werden ten langen leste twee multifunctionele middenvelders vastgelegd. Marouane Fellaini kwam over van Lazio, nadat hij ook daar geen basisplaats had kunnen veroveren en Kristoffer Ajer (die vorig seizoen al eens in beeld was geweest) werd met het oog op de toekomst overgenomen van Juventus, waar hij totaal niet in de plannen voorkwam. Kwantitatief was ik er dus op vooruit gegaan en met Fellaini dacht ik iets fysieks binnengehaald te hebben wat ik nog miste op het middenveld. Ik was met Klaassen echter wel mijn onverwoestbare aanvoerder kwijt.

Op deadlineday toonde Benfica plotseling interesse in een van mijn wonderkinderen, Kenny Tete. De boden volgden elkaar in rap tempo op en werden met het uur hoger. Omdat ik Hidde Ter Avest (en Ricardo van Rhijn) achter de hand had wilde ik voor de juiste prijs best een deal sluiten, dat gebeurde dan ook voor het lieve sommetje van 25,5 miljoen euro. Geld moet rollen dacht ik dus werden last minute deals gesloten met AC Milan en Dinamo Zagreb om keeper Gianluigi Donnarumma en aanvallende middenvelder Ante Coric over te nemen. Een nieuwe keeper omdat Diederik Boer had aangegeven te stoppen aan het einde van dit seizoen en een aanvallende middenvelder om die positie dubbel bezet te hebben na het vertrek/verhuur van drie middenvelders.

[ afbeelding ]

Dit bracht de totale inkomsten uit transfers voor het seizoen 2016/2017 (zomer en winter) op 137 miljoen euro, waar er 119 miljoen uitgegeven werd. Een leuke plus en tevens een verbetering van de kwaliteit van de selectie, op papier in ieder geval.

Na de winterstop gingen we gewoon op ons elan door. Er werd dan weliswaar verloren van Fortuna Sittard, maar drie dagen later werd Liverpool in een prima wedstrijd met 2-0 geklopt. In de return van drie weken later was Liverpool echt genadeloos op de counter en stonden we bij rust al met 3-0 achter door een hattrick van Daniel Sturridge. De ingevallen Ante Coric scoorde nog wel de 3-1, wat genoeg zou zijn om door te gaan naar de kwartfinale, maar in de 82e minuut zorgde een doelpunt van Coutinho alsnog voor uitschakeling. Het hele team was er ziek van en voor de manager was duidelijk dat Ajax centraal achterin snelheid tekort kwam om zo ver naar voren te kunnen spelen.

In de competitie stonden we op een straatlengte voorsprong en er was ruimte om meer speeltijd te geven aan de talenten die op de deur stonden te kloppen. Achter het ongenaakbare Ajax eindigde SC Heerenveen verrassend op de tweede plaats, mede dankzij een uitblinkende Nouri. Feyenoord, dat Hierro al snel had vervangen voor Henk de Jong, eindigde op een kleurloze zevende plaats.

[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Al met al een prima seizoen. Het kampioenschap werd gemakkelijk binnengehaald, er werd overwinterd in de Champions League, de selectie was uitgebreid met een aantal talenten en er werd een flinke winst gedraaid. Alleen de vroege uitschakeling in het bekertoernooi was een tegenvaller.

Seizoen 2017/2018:

Met het opgespaarde geld van afgelopen seizoen, aangevuld met het budget voor het komende seizoen was het doel de selectie te voorzien van enkele versterkingen die er direct zouden staan. De Griek Sokratis Papastathopoulos mocht vertrekken bij Borrussia Dortmund en hoefde niet veel te kosten. Hij voldeed precies aan mijn wensen: zeer snel, zeer goede mandekker en prima tackle in de benen. Dat hij aan de bal niet bijzonder was deerde niet veel, omdat Joël Veltman, die de aanvoerdersband had overgenomen, prima voldeed als voetballende verdediger. Ron Vlaar dreigde hierdoor op het tweede plan terecht te komen, maar hij was bereid een lager salaris en een rol als wisselspeler te accepteren. Omdat al bekend was dat Lasse Schøne transfervrij naar Panathinaikos zou vertrekken en Nouri en Van de Beek er nog altijd niet klaar voor waren was ook een extra middenvelder gewenst. Joshua Kimmich had enorme concurrentie bij de Duitse grootmacht Bayern München en had geen uitzicht op speeltijd. Hij keek er al geruime tijd naar uit om de club te verlaten en nadat ik hem meermaals had lekker gemaakt voor een transfer naar Ajax zag hij een overgang helemaal zitten. Hij moest echter wel bijna 20 miljoen euro opbrengen. Bayern bleek niet bereid om ook maar een cent af te doen van de vraagprijs en voor een bedrag van ¤19.750.000 werd Kimmich de duurste aankoop in de geschiedenis van de club. Hij mocht met Gudelj, Bazoer en Fellaini gaan vechten om de twee posities centraal op het middenveld.

In juli ging het pas echt los op transfergebied. Binnen twee weken werd Ajax ruim 110 miljoen euro rijker. Riechedly Bazoer had dan eindelijk zijn droomtransfer naar Manchester United te pakken en bracht 42 miljoen euro op. De hele club had onderhand wel genoeg van zijn constante gezeur over een transfer en voor beide partijen leek dit de enige juiste oplossing. Daley Sinkgraven kwam, zoals we hem kennen, niet verder dan wat leuk uitziende actietjes en blonk vooral uit in balverlies op gevaarlijke plekken en was fysiek net zo sterk als een willekeurige speler uit de C2 van de plaatstelijke voetbalvereniging. Hij vertrok voor 1,9 miljoen naar Montpellier. Real Madrid had liefst 43,5 miljoen over voor Jairo Riedewald en Jasper Cillessen vertrok voor 25,5 miljoen naar AC Milan.

In eerste instantie werd de hand op de knip gehouden wat aankopen betreft. De ervaren Maarten Stekelenburg keerde terug op het oude nest om als mentor van Gianluigi Donnarumma te gaan fungeren en Klaas-Jan Huntelaar werd tot vreugde van de fans binnengehaald zodat Arkadiusz Milik eindelijk serieuze concurrentie had in de spits. Uiteindelijk werd alsnog de knip getrokken om de Braziliaan Jorge vast te leggen. De linksback was net iets duurder dan Kimmich en werd de nieuwe recordaankoop van de club. Desalniettemin was er opnieuw een flinke plus te noteren qua financiën en zijn er enkele gerichte versterkingen toegevoegd aan de selectie.

[ afbeelding ]

De enige twijfel was of de zeer jonge Donnarumma al klaar was om de rol van eerste keeper over te nemen of dat toch een beroep moest worden gedaan op de ervaren Stekelenburg. Maar over het algemeen was ik zeer tevreden met mijn selectie. De oefenwedstrijden werden vlot gewonnen, ondanks de enorm zware conditietrainingen die ook dit jaar weer op het programma stonden in de voorbereiding.

Het begin van het echte werk verliep echter moeizaam. De strijd om de Johan Cruijff Schaal werd met moeite gewonnen van Vitesse (3-2) en de eerste competitiewedstrijd werd zelfs verloren uit bij Feyenoord (1-0). De thuiswedstrijd die volgde tegen AZ liep niet veel beter af met slechts een 1-1 gelijkspel en de persoonlijke doelen die ik mezelf gesteld had (ongeslagen blijven en meer dan 100 doelpunten scoren in de competitie) waren al verloren of ver uit zicht.

Drie overwinningen werden gevolgd door opnieuw puntenverlies in eigen huis, tegen Heerenveen kwamen we niet verder dan 2-2. Een kleine aanpassing in tactiek volgde en ik begon mezelf af te vragen of de resultaten in eigen huis het gevolg waren van het wijzigen van de veldafmetingen van de maximaal toegestane afmetingen naar de minimaal toegestane afmetingen.
[ afbeelding ]

In de Champions League was Ajax ondertussen terecht gekomen in een redelijk zware groep met Arsenal, Borussia Dortmund en AA Gent. De eerste wedstrijd, in en tegen Gent, leverde een spectaculaire 6-2 overwinning op en bleek het begin van een reeks wedstrijden waarin er op los gescoord zou worden. De reserves bereikten gemakkelijk de kwartfinales van de beker door overwinningen op FC Eindhoven, VVV en SC Heerenveen. In de Champions League werd thuis met 4-2 van Dortmund gewonnen en dat vond Davy Klaassen bepaald niet leuk. Daarna werd weliswaar krap van Arsenal verloren; in Londen werd het 1-0, maar thuis werd er revanche genomen met een 3-2 overwinning. Een stand die overigens bij rust al was bereikt. Omdat Arsenal al punten had laten liggen tegen Dortmund en Gent en ik (naast een uitwedstrijd tegen Dortmund) nog een thuiswedstrijd tegen Gent tegoed had was overwintering in de Champions League al zo goed als zeker binnen.

In de genoemde wedstrijd tegen Arsenal was spits Milik tegen een lichte blessure aangelopen. Hij was niet beschikbaar voor de wedstrijd tegen PSV van een paar dagen later. PSV stond weliswaar laag in het linkerrijtje, maar het bleef een belangrijke wedstrijd voor de fans. Omdat Klaas-Jan Huntelaar totaal niet bleek te passen in de spelopvatting van dit Ajax kreeg de jonge Sergio Diaz de kans in de punt van de aanval. Hij betaalde dit vertrouwen aardig uit met 5 doelpunten en hij werd bekroond met een beoordeling van 10,0. De 8-2 einduitslag was nog geflatteerd, aangezien PSV slechts 2 schoten op doel had gehad in de gehele wedstrijd.

[ afbeelding ]

Vlak daarna werd AA Gent overtuigend met 6-0 aan de kant gezet en ook in de competitie bleven de resultaten naar behoren, al werd er nog wel twee keer gelijk gespeeld voor de winterstop. In de uitwedstrijd tegen Borussia Dortmund werd met een 4-3 overwinning uiteindelijk zelfs nog de eerste plaats in de poule behaald ten koste van de Duitsers.

[ afbeelding ]

Tevreden gingen we de winterstop in. Er was nog een bult geld en mijn oog viel op Daniel Sturridge, die mij afgelopen seizoen nog eigenhandig de Champions League uit had geknikkerd. 39,5 miljoen was de vraagprijs van Liverpool voor de ontevreden spits. Denkende dat een echte topspits wel eens het ontbrekende puzzelstukje kon zijn trok ik de stoute schoenen aan en verklaarde me bereid de 39,5 miljoen in een keer af te tikken. Ik was bereid Sturridge een fors bedrag te geven, maar aan zijn eis om meer dan een half miljoen euro per maand te willen verdienen kon ik niet voldoen, zelfs al had ik het gewild.

Omdat er geen echte andere topspits haalbaar bleek werden de pijlen dan maar gericht op het centrum van de verdediging. Joël Veltman was weliswaar aanvoerder en deed het opbouwend prima, maar verdedigend liet hij zich regelmatig te gemakkelijk wegzetten of maakte hij foutjes die tot gevaarlijke situaties leidden. Voor 24,5 miljoen euro kwam Antonio Rüdiger over van VFB Stuttgart. Deze allround-verdediger had niet alleen een basisplaats bij Stuttgart, maar ook in het Duitse nationale elftal. Er moest dan ook flink wat afgetikt worden aan premies voordat hij bereid was Ajax te komen versterken, maar uiteindelijk kwam het wel tot een deal.

Ondertussen liep de transferperiode langzaam op z'n einde, maar de verdraaide deadlineday doemde weer op. Ook dit keer was het weer raak: Juventus voldeed aan de gelimiteerde transfersom van de Kroaat Ante Coric (23,5 miljoen) die exact een jaar eerder nog voor 17,5 miljoen euro was aangetrokken. Omdat ik dit al had zien aankomen had ik Coric nog extra weinig speelminuten gegeven in de laatste periode voor de winterstop in een poging hem buiten de schijnwerpers te houden, maar het mocht niet baten. Ook het aanbieden van een nieuw contract was geen optie, aangezien daar als harde eis een ontsnappingsclausule van slechts 22,5 miljoen werd geëist door zijn zaakwaarnemer. Er restte slechts een paar uur om een vervanger te halen, maar die was al snel gevonden: De Spanjaard Marco Asensio, die tevens de Nederlandse nationaliteit bezit, had nog geen minuut gespeeld voor Real Madrid dit seizoen. Hij werd voor 27 miljoen opgehaald. Na Kimmich, Jorge en Rüdiger nu al de vierde recordaankoop voor de club.

[ afbeelding ]

Omdat Coric geen vaste basisspeler was veranderde er eigenlijk niet zo veel. Rüdiger werd moeiteloos ingepast en wisselde met Papastathopoulos en Veltman af. De eerste competitiewedstrijden na de winterstop werden moeiteloos gewonnen, met tussendoor een moeizame kwartfinale van de beker tegen FC Groningen. Een halve B-ploeg had een verlenging nodig en spelers die rust kregen moesten alsnog van de bank af komen om uitschakeling te voorkomen.

Als poulewinnaar in de Champions League ontliep Ajax de echt grote tegenstanders in de eerste knock out-ronde. Tottenham Hotspur kwam uit de koker en het beloofde een fraai weerzien met diverse oude bekenden te worden. De voorbereiding op het belangrijke duel werd echter verstoord door een aanbieding van Napoli om daar de touwtjes in handen te nemen. Die aanbieding van Napoli sloeg ik gedecideerd af, omdat ik met deze talentvolle groep op z'n minst een keer ver wilde komen in de Champions League. Dit tot vreugde van het bestuur en de fans.

Die gedachte kon echter al snel voor minstens een seizoen de prullenbak in. Ondanks dat de wedstrijd gelijk op ging en de cijfers dit leken te bevestigen waren de Spurs op eigen veld levensgevaarlijk met oud-Ajacied Christian Eriksen als spil en Harry Kane als gevaarlijk eindstation. Na 90 minuten stond er een keiharde 3-0 op het scorebord in Londen. Zo goed als einde verhaal dus in de Champions League, wederom in de achtste finales. Omdat de voorsprong in de competitie wederom groot was kwam de focus vooral te liggen op de beker.

In de halve finale van het bekertoernooi werd simpel afgerekend met FC Twente, in de finale wachtte het Ado Den Haag van Jimmy Floyd Hasselbaink. Ado, dat uiteindelijk tweede zou worden in de competitie en waar Hasselbaink al sinds december 2016 de scepter zwaaide, was een zeker niet te onderschatten tegenstander, maar de finale was nog een paar weken weg. In de return tegen de Spurs leken we bevrijd van de druk en speelden we eigenlijk onze beste wedstrijd van het seizoen. Een tegentreffer van Harry Kane betekende echter dat er vijf doelpunten gemaakt dienden te worden. Dat bleek een onmogelijke opgave en het bleef bij slechts 2-1.

[ afbeelding ]

De resterende competitiewedstrijden werden plichtmatig afgewerkt en als bonus werd de beker binnengehaald ten koste van Ado. Henk de Jong werd voor het tweede seizoen op rij zevende met Feyenoord, maar mocht gewoon aanblijven.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Tijdens dit seizoen waren enkele van de jongere jongens duidelijk een stap beter en volwassener geworden. Tevens waren een paar van de verhuurde spelers duidelijk betere voetballers geworden tijdens hun uitleenbeurt. Het werd echter wel steeds lastiger om de groep bij elkaar te gouden. De grote clubs, met Manchester City, Real Madrid en Borussia Dortmund voorop zaten elkaar op de tribunes te verdringen om de nodige talenten aan het werk te zien. Contractverlenging werd er daardoor niet eenvoudiger op en de eisen werden ook steeds hoger. Maar goed, ik was tevreden over de groep die er was. De enige speler waarop ik aasde was de legendarische Arjen Robben, die zijn aflopende contract bij Manchester City niet zou gaan verlengen. Hij kon overgehaald worden om terug te keren naar Nederland. Na getekend te hebben besloot hij echter vrijwel meteen dat hij twee weken later zou gaan stoppen met voetballen. Niet alleen een miljoen euro down the drain, maar ook een leuke speler misgelopen.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Seizoen 2018/2019:

De eerste daden van het seizoen waren het vastleggen van de nodige jonge talenten. Door het transferpotje nooit tot de bodem te legen was er de nodige ruimte hiervoor. De Poolse allrounder Przemyslaw Butenko werd als eerste aangetrokken, daarna volgden Carreño, Cimirot, Nielsen en Macharek. In tegenstelling tot Butenko mochten zij allemaal beginnen in Jong Ajax.

Als boost voor de spelersgroep werd nog een klinkende naam aangetrokken als aanvulling op de trainersstaf:
[ afbeelding ]

Met deze selectie ging ik het seizoen in:
_{screens zijn van na het seizoen, Van Rhijn, De Arrascaeta en Bentancur zitten ook al bij hun nieuwe clubs}

Doelmannen:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Rechtsback:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Linksback:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Centrale verdedigers:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Centrale middenvelders:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Nummer 10:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Rechtsbuiten:
[ afbeelding ]

Linksbuiten:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Spits:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

De inmiddels al 1,5 seizoenen gehanteerde tactiek was tot in de puntjes ingeslepen en met bijna ongewijzigde spelersgroep werd de voorbereiding aangevangen.

Alleen Przymeslaw Butenko werd aan de eerste selectie toegevoegd, terwijl Abdelhak Nouri en Richairo Zivkovic niet meer verhuurd zouden worden. De eerste oefenwedstrijd werd op 14 juli glansrijk met 9-0 gewonnen van Fussbalclub Wels uit de Oostenrijkse Regionalliga Mitte. Een paar dagen later volgde de ontnuchtering na een 3-2 nederlaag, nota bene in eigen huis, tegen Kuban Krasnodar. Het daaropvolgende weekend was er meteen de kans om dit recht te zetten via een vriendschappelijk toernooi in de eigen ArenA. Omdat er gespeeld werd op zaterdag en zondag werd er gekozen voor gemixte opstellingen. Middels een 1-0 zege op Stoke City werd de finale bereikt, die met 2-1 gewonnen werd van Pescara. De voorbereiding werd afgesloten met potjes tegen Beitar Jerusalem (4-0) en Hannover 96 (3-1)
[ afbeelding ]

Een paar dagen na de laatste wedstrijd wachtte de wedstrijd om de Johan Cruijff-schaal, met Ado Den Haag (nummer 2 van de eredivisie) als tegenstander. Een dominant Ajax rekende simpel af met Ado, dat blij mocht zijn dat het uberhaupt op het scorebord had weten te komen: 4-1 voor Ajax.
[ afbeelding ]

De eerste zes competitiewedstrijden werden allemaal gewonnen, op de uitwedstrijd tegen Heerenveen na zelfs met ruime cijfers. Slechter nieuws was er te noteren op het lotingfront. Giorgio Infantino had de balletjes goed opgewarmd en Ajax werd geloot in een groep met naast (opnieuw) AA Gent twee absolute topclubs: FC Barcelona en Chelsea.
[ afbeelding ]

In de aanloop naar de eerste wedstrijd in de Champions League kon José Mourinho zich weer eens niet inhouden. Blijkbaar voelde hij de nodige druk, terwijl hij met het grote geld van Chelsea thuis aan mocht treden tegen Ajax uit de Mickey Mouse-competitie. Ik was zelf wel wat bevreesd voor de enorm sterke spits Gabriel Barbosa, maar voorafgaand liet ik dat niet merken. Dat vertrouwen sloeg over op de spelers en Londen werd met een 4-1 overwinning verlaten door Ajax.
[ afbeelding ]

Het weekend na deze fraaie overwinning waren we vrij. Nadat op woensdag FC Lisse eenvoudig door een volledige B-ploeg opzij gezet was voor de beker wachtte de uitwedstrijd tegen Feyenoord. Ondanks dat drie dagen later al de thuiswedstrijd tegen Barcelona op de rol stond kon ik het ten opzichte van de fans niet maken om aan te treden met een B-ploeg. Desondanks speelde Ajax geen topwedstrijd, maar was het wel beter dan de Rotterdammers. Een hattrick van Mevlut Erdinc bezorgde de thuissupporters echter een topdag. De DVD werd nog dezelfde avond in productie genomen.
[ afbeelding ]

Tijd om te treuren was er niet, want thuiswedstrijden in de Champions League zijn zeker in deze poule cruciaal. Barcelona trad aan met de volledige MSN. Messi had in 2018 voor het vierde jaar op rij en voor de achtste keer in totaal de Ballon d'Or gewonnen, Neymar was afgelopen jaar tweede geworden in diezelfde verkiezing en Suarez kennen we ook allemaal. Dan hadden ze Breel Embolo nog achter de hand. De goals vielen als rijpe appelen, maar de uitslag gaf de verhoudingen prima weer: Ajax had Barcelona van het kastje naar de muur getikt en eigenlijk gewoon weggespeeld.
[ afbeelding ]

Met een tweeluik tegen AA Gent op komst stond ik er prima voor in de poule. Datzelfde goldt, ondanks de nederlaag tegen Feyenoord, voor de competitie. Vlak voor en na de interlandbreak werden nog twee reguliere overwinningen geboekt op Heracles en Go Ahead waarna we richting Gent trokken. Na een vroege 2-0 achterstand, gingen we in een knotsgekke wedstrijd naar gelijk, naar voorsprong, naar gelijk, naar voorsprong, naar gelijk, waarna Arkadiusz Milik in de 84e minuut uiteindelijk de 5-4 zege veiligstelde, al kreeg Gent in blessuretijd nog een goede kans op de 5-5.
[ afbeelding ]

Met het scorend vermogen zat het wel snor, dat werd geïllustreerd met een 6-2 tegen Vitesse, 8-0 tegen Longa (beker), een keurige 2-0 zege op PSV in Eindhoven en een 5-1 tegen AA Gent (Champions League). De goede flow werd even onderbroken door een 2-2 in de uitwedstrijd tegen FC Groningen. Een gelijkspel dat grotendeels te wijten viel aan de rode kaart van Sokratis Papastathopoulos, die bij Ajax in 74 wedstrijden reeds 36 gele en 2 rode kaarten achter zijn naam heeft staan. Ondanks dat enkele spelers rust kregen met het oog op de wedstrijd tegen Chelsea werd de draad meteen weer opgepakt met een 6-1 overwinning op FC Utrecht. De ontevreden Richairo Zivkovic snoerde even wat mondjes.
[ afbeelding ]

Op volle oorlogssterkte traden we in de eigen ArenA aan tegen Chelsea. Ook dit keer had de psychologische oorlogsvoering van José Mourinho geen enkel negatief effect op Ajax. Integendeel, de spelers waren alleen maar meer gemotiveerd en stuurden hun Londense collega's met een 4-0 nederlaag terug de Noordzee over. Met deze overwinning werd ook meteen de eerste plaats in de poule verzekerd en de laatste wedstrijd tegen FC Barcelona was er dus eentje om des keizers baard.

MVV, Willem II en Fortuna Sittard werden aan de kant gezet en er restten nog drie uitwedstrijden voor de winterstop. Barcelona (Champions League), Excelsior en Heerenveen (beker). Alle spelers die op scherp stonden mochten thuisblijven en met een licht verzwakte groep werd het vliegtuig naar Barcelona genomen. De spelers dachten blijkbaar dat ze op een leuk schoolreisje waren in Barcelona, want na een vroege rode kaart van Joël Veltman kregen ze ongenadig hard met 5-0 op hun flikker door drie goals van Suarez en twee van Neymar. Tegen Excelsior werd wel gewonnen (3-0) en Heerenveen kreeg in eigen huis zelfs met 7-1 klop.

[ afbeelding ]

1 januari naderde met rasse schreden en daarmee kwam ook de interesse voor spelers steeds meer op gang. Het doel was wederom om de eerste 18 bij elkaar te houden. Vlak na de jaarwisseling kwam Arsenal al op de proppen met een bod voor Rodrigo Bentancur en die werd voor een redelijke prijs, met een hoog percentage bij doorverkoop, van de hand gedaan. Aardige speler op papier maar in het handjevol wedstrijden dat hij de kans kreeg had hij nooit indruk kunnen maken. Ricardo van Rhijn was ontevreden over zijn gebrek aan speeltijd en omdat hij voorbijgestreefd was door de jonge Przemyslaw Butenko (die inmiddels was omgeturnd tot rechtsback) als back-up voor Ter Avest heb ik Van Rhijn voor een zacht prijsje laten vertrekken.

Met de opbrengst van Bentancur werd gekeken naar een buitenspeler, om die posities nog wat beter bezet te hebben. Het raadplegen van mijn shortlist leverde niet echt iets op, dus wierp ik een blik op de transferlijst. Daar stonden gelukkig wel wat interessante namen op. Quincy Promes mocht weg bij Liverpool en Gerard Deulofeu zat op een zijspoor bij PSG. Er werd een persoonlijk akkoord bereikt met zowel Promes als Deulofeu, maar omdat Deulofeu net wat beter was in de kleine ruimte (en een stukje jonger is) viel de keuze op hem. Promes vertrok niet veel later naar Swansea City.

Op de laatste dag van de transferwindow kwam Newcastle vanuit het niets met een bod op Giorgian de Arrascaeta. Die was mij in voorgaande seizoenen goed van dienst geweest, maar dit seizoen kwam hij eigenlijk niet veel in mijn plannen voor, dus ook hij mocht nog vertrekken. Ook al omdat Deulofeu zowel op links als op rechts inzetbaar was. Met zijn opbrengst, plus de transfersom van Van Rhijn en wat er nog in het transferpotje zat ging ik toch nog de markt op. De jonge Fransman Lucas kwam amper aan spelen toe bij Atletico en ook hij stond op de transferlijst. Een allround-verdediger zonder zwakke punten die ook nog eens linksbenig was en in nood ook als linksback kan spelen was een prima aanvullig op mijn selectie. Dit betekende wel het einde van Ron Vlaar bij Ajax 1, hij werd teruggezet naar Jong Ajax. Hij had al laten weten aan het einde van het seizoen te stoppen en was inmiddels nog trager geworden dan Van Beukering dus die keuze was niet heel moeilijk. Met de aankoop van Lucas was de selectie op alle posities dubbel bezet met spelers die bijna niet voor elkaar onderdeden, ik kon dus dik tevreden de tweede helft van het seizoen in. Het enige minpuntje was de onvrede van Hidde Ter Avest over het mislopen van een transfer naar Manchester City, maar daar was hij gelukkig weer overheen toen de belangrijke wedstrijden eraan kwamen.

[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Vlak na het verstrijken van de transferdeadline liet de zaakwaarnemer van Marko Pjaca me nog weten dat Pjaca mocht vertrekken bij de Spurs. Omdat ik hem in 2016 al eens uitgebreid had gescout en hem toen misgelopen was aan Atletico wist ik dat het een uitstekende speler was en kwamen we al snel tot een overeenkomst voor aan het einde van het seizoen. Zo was ik ook alvast ingedekt voor een mogelijk vertrek van Lincoln (al zie ik niet zo snel iemand de gelimiteerde afkoopsom van ¤180.000.000 aftikken), Asensio, Vlasic of Deulofeu na dit seizoen.

[ afbeelding ]

Omdat de competitie alweer zo goed als beslist was ging de volledige focus op de Champions League. Als de beker nog kon worden meegepakt was dat mooi meegenomen, maar niet meer dan dat. Na wat obligate oefenpotjes werd de competitie weer op gang gefloten en plichtmatig werden de eerste wedstrijden afgewerkt. Voor de beker was een uitwedstrijd tegen Vitesse uit de loting gerold. Met slechts enkele aanpassingen aan de opstelling ging het toch helemaal mis. Bij rust stond het al 4-0 voor de Arnhemmers. We kwamen nog wel terug tot 4-2, maar de overwinning is nooit in de buurt geweest. Slecht nieuws met het oog op de eerste KO-fase van de Champions League, die over twee weken al stond te wachten. Tegenstander daarin was AS Monaco, dat in 2015/2016 nog verantwoordelijk was geweest voor de uitschakeling van Ajax in de laatste voorronde van de Champions League. Voordat het zover was werden nog drie competitiewedstrijden winnen afgesloten, met onder meer een fraaie 3-0 zege op Feyenoord.

[ afbeelding ]

Hopende dat de zege op Feyenoord het moraal een boost had gegeven togen we naar het prinsdom. In een vlakke wedstrijd zorgden Lincoln en Milik met doelpunten uit halve kansen voor een zeer belangrijke uitzege: 0-2. Na wedstrijden tegen Twente (2-0), Heracles (3-0) en Go Ahead Eagles (6-0) waren we ondertussen al vijf wedstrijden zonder tegendoelpunt en stond de return tegen Monaco op het programma. Wat volgde was een wedstrijd waarin Ajax bij tijd en wijle demonstreerde en Monaco niets in te brengen had. De reeks wedstrijden zonder tegendoelpunten werd voortgezet met een klinkende 3-0.
[ afbeelding ]

Die reeks werd de volgende wedstrijd (thuis tegen PSV) doorbroken door Victor Ibarbo, maar twee doelpunten van Arkadiusz Milik in de slotfase zorgden alsnog voor een zege. De loting voor de kwartfinale van de Champions League koppelde Ajax aan Tottenham Hotspur. Opnieuw een ploeg dus die recentelijk verantwoordelijk was geweest voor uitschakeling van Ajax in het kampioenenbal. Wat restte voor de drie competitiewedstrijden voorafgaand aan het eerste duel tegen The Spurs was de spelers fit houden, de moraal hoog houden en iedereen zo optimaal mogelijk aan de aftrap te krijgen. Er werd flink gerouleerd, wat weliswaar alsnog resulteerde in 9 punten, maar niet zonder moeite.
[ afbeelding ]

Over mondjes snoeren gesproken: De oppermondjessnoerder, Ruben Schaken, was nog geen jaar gestopt als actief voetballer en hij werd al benoemd tot manager van AZ. Nota bene op 1 april en het was niet eens een grap.
[ afbeelding ]

Maar goed, de Champions League stond weer voor de deur en de kwartfinale werd begonnen met een thuisduel. Met een volledig fitte selectie tot mijn beschikking en met veel vertrouwen een aardige reeks overwinningen was het belangrijk een goede uitgangspositie te verwerven voor de return. Op een regenachtige dinsdag was Ajax duidelijk de betere ploeg, de beste kansen waren echter voor Tottenham. Met 1-1 gingen we aan de thee en na de rust was het wedstrijdbeeld hetzelfde. Gerard Deulofeu werd de grote man, door 2 prachtige assists af te leveren bij Lincoln en Milik. Een kolderiek eigen doelpunt in de 85e minuut zette Ajax in een zetel. 4-1 was ondanks het spelbeeld toch geflatteerd, maar zonder meer welkom.
[ afbeelding ]

Met de competitiewedstrijd tegen MVV als hinderlijke onderbreking werd er toegewerkt naar de return in Londen. In het pas opgeleverde New White Hart Lane had ditmaal Tottenham Hotspur een licht overwicht. Echt veel gevaar leverde dit echter niet op. Een doelpunt van Alderweireld leidde dan ook niet direct tot paniek. Al maanden kon Ajax terugvallen op een solide verdediging en dat was nu niet anders. Lincoln kon in de slotfase zelfs nog de 1-1 binnenschuiven, waardoor de halve finale definitief een feit was.

Naast Ajax hadden het sterke Barcelona (5-2 en 0-5 in de poulefase), Liverpool (Ajax uitgeschakeld in 2016/2017) en het voor mij relatief onbekende Sporting de halve finale bereikt. Ik hoopte vooral Barcelona te ontlopen bij de loting en dat lukte. Met Liverpool werd echter de derde ploeg die direct verantwoordelijk was voor uitschakeling in de afgelopen drie seizoenen geloot. De grote kwelgeest van toen, Daniel Sturridge, was er echter niet meer bij. Een blik op de rest van de selectie leerde dat die wel erg veel middelmaat herbergde en in de Premier League stond Liverpool dan ook slechts 12e. Alle reden om vertrouwen te hebben in een goede afloop en dat werd de spelers ook duidelijk gemaakt voorafgaand aan de wedstrijd op Anfield.

In een gelijkopgaande wedstrijd was het een clash van stijlen. Waar Liverpool het vooral moest hebben van hun fysieke spel, lag bij Ajax zoals altijd de nadruk op combinatiespel en technisch vernuft. Het werd een open wedstrijd waarin beide teams genoeg goede kansen kregen. Maar waar Liverpool vooral via spits Vincent Aboubakar erg wild omging met de kansen bleef Ajax veel rustiger. Marco Asensio bracht Ajax al vroeg op voorsprong en na een klein uur bracht Liverpool via Coutinho de stand in evenwicht. Opnieuw Asensio en vlak daarna Milik bezorgden Ajax de zege en een prima uitgangspositie. In de andere halve finale won Sporting verrassend met 2-1 uit bij Barcelona.
[ afbeelding ]

Een volledig B-elftal zette Willem II met 5-0 opzij in de laatste competitiewedstrijd van het seizoen. Dat bracht het totaal aantal punten in de eredivisie op 93, en doelsaldo van 103 voor en 16 tegen. Op een straatlengte achter Ajax evenaarde Jurgen Streppel het kunststukje dat Co Adriaanse hem 20 jaar geleden had voorgedaan, hij werd tweede met Willem II. Feyenoord eindigde voor het derde jaar op rij als 7e, terwijl het AZ van Schaken naar de nacompetitie mocht om handhaving af te dwingen.
[ afbeelding ]

In de thuiswedstrijd tegen Liverpool drie dagen later werd een enorm risico genomen door drie van de betere spelers niet op te stellen. Er was geen sprake van blessures, vermoeidheid of hoogmoed, maar zowel Lincoln als Jorge als Rüdiger stond op scherp. Gerard Deulofeu was opnieuw belangrijk met de 1-0 na 13 minuten en lange tijd was er geen vuiltje aan de lucht. Maar doelpunten van Alfred Duncan en Philippe Coutinho zorgden er voor dat een verlenging ineens niet ver weg meer was met nog een kwartier te spelen. Marouane Fellaini werd ingebracht om de orde te herstellen en iemand als Lincoln werd nog steeds op de bank gehouden. Het liep Ajax bij momenten nog dun langs de broekspijpen en met klotsende oksels werd het laatste fluitsignaal opgelucht aangehoord.
[ afbeelding ]

Na de wedstrijd stond er al een privéjet met draaiende motoren klaar om af te reizen naar Lissabon en daar de wedstrijd tussen Sporting en Barcelona te bekijken. Ik wilde toch wel even met eigen ogen zien of Barcelona het eventueel alsnog zou gaan redden en indien dat niet het geval was alvast een indruk van Sporting op te doen. Sporting kwam vroeg op voorsprong en na een half uur kreeg Sergio Busquets ook nog eens een rode kaart onder z'n neus gedrukt, dat was wel gespeeld. Ondanks dat Barcelona nog terugkwam tot 1-1 via Messi concentreerde ik me op Sporting. Het bleek een verzameling van Brazilianen en Argentijnen, aangevuld met degelijke Portugezen én de Schot Ryan Gauld.

In de ruim drie weken die er zat tussen de halve finale en de finale stond er verder geen wedstrijd meer op het programma. Dankzij mijn prima trainersstaf werden mijn spelers in topconditie en -vorm gehouden, maar om het ritme niet helemaal te verliezen en omdat tennisvoetbal de spelers onderhand ook de neus uitkwam werd een onderlinge wedstrijd ingepland van Ajax tegen Jong Ajax. Jong Ajax was, ondanks flink wat verhuurde spelers, met overmacht kampioen geworden in de Jupiler League en dus best een redelijke tegenstander om tegen te sparren.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

De laatste 'test' resulteerde in een 6-1 overwinning van het eerste op het tweede elftal.
[ afbeelding ]

Het slechte nieuws was dat Arkadiusz Milik vlak voor de wedstrijd zijn knie had verdraaid op de training en hij er een week of twee uit zou liggen. De afwezigheid van de onbetwiste eerste keus in de spits zou slecht nieuws zijn, zeker aangezien tweede spits Richairo Zivkovic nog niet helemaal hersteld was van een achillespeesblessure die hem drie maanden aan de kant had gehouden. Tot overmaat van ramp moest een week voor de finale ook Marco Asensio afhaken met een blessure. De Nederlandse Spanjaard, of Spaanse Nederlander hoe u wilt, die de tweede seizoenshelft had uitgeblonken als nummer 10 kreeg te kampen met een hernia.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Ondertussen was een echte Champions League-koorts uitgebroken in Nederland. NPO 1 had bekend gemaakt onder leiding van de nieuwe anchorman Joep Schreuder een marathonuitzending van 24 uur in aanloop naar de finale te gaan maken en op Radio 1 zou Jack van Gelder eenmalig terugkeren bij de NOS om samen met Arno Vermeulen verslag uit te brengen, net als ze dat in 1995 vanuit Wenen hadden gedaan. Alle 75.635 kaarten voor een plaatsje in Old Trafford waren ook de deur uitgevlogen.

Door de blessures moest er wat gesleuteld worden aan de opstelling. Achterin stond het met keeper Donnarumma en verdedigers Ter Avest, Papastathopoulos, Rüdiger en Jorge als een huis. Op het middenveld had Kimmich z'n vaste plekje als spelmaker, terwijl Ajer als balverorende middenvelder de voorkeur kreeg boven Fellaini en Gudelj. Deulofeu had inmiddels een vaste plaats als rechtsbuiten veroverd. Als vervanger voor de nummer 10-positie werd Lincoln uit de hoge hoed getoverd. Hij had tot nu toe letterlijk maar een paar minuten op die positie gespeeld sinds zijn komst naar Ajax, maar toch kreeg bij de voorkeur boven Balic. Op links kwam zo een plekje vrij voor Vlasic. Omdat Milik nog steeds half geblesseerd was en niet eens op 80% van zijn kunnen was, zat er niet veel anders op dan Zivkovic ondanks totaal gebrek aan wedstrijdritme een basisplaats te geven.

Al na drie minuten werd Ajax voor de eerste keer gevaarlijk via een corner. De bal bleef een paar seconden op de doellijn liggen waarna Sokratis Papastathopoulos de bal intikte en Ajax een vroege voorsprong bezorgde. Nog binnen het kwartier betaalde Nikola Vlasic het vertrouwen van de manager terug en verdubbelde de voorsprong. Daarna hielden de ploegen elkaar in evenwicht en gebeurde er weinig meer tot aan de rust. Omdat Zivkovic in de eerste helft onzichtbaar was geweest werd besloten om de half fitte Milik alsnog in te brengen. Of het aan de dreiging van Milik lag of niet zullen we nooit weten, maar verdediger Paulo Oliveira kreeg het voor elkaar om binnen een paar minuten twee eigen doelpunten te maken, waarna het met een 4-0 tussenstand niet meer mis kon gaan. Gerard Deulofeu maakte niet veel later zelfs de 5-0. Sporting kreeg wel wat kansjes, maar wist niet meer op het scorebord te komen. De Champions League was binnen en alles en iedereen viel elkaar in de armen.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Intussen heeft Lincoln in 2,5 seizoenen blijkbaar dermate veel indruk gemaakt dat hij inmiddels tot de legendes van Ajax wordt gerekend, samen met Van Basten, Bergkamp en Cruijff.
[ afbeelding ]

Eerder dit seizoen had ik een nieuw contract getekend met een duur van liefst 4 jaar. Met de overwinning in de Champions League had ik echter alles gewonnen wat er te winnen valt voor Ajax. Behalve de wereldbeker voor clubteams dan. Voordat een nieuwe uitdaging overwogen gaat worden moet die volgend seizoen eerst maar gewonnen worden. Of de Champions League opnieuw gepakt zou kunnen worden is nog maar de vraag. Kan de selectie bij elkaar gehouden worden, blijven de belangrijke jongens weer (bijna) een heel seizoen fit en pakt de loting wederom zo gunstig uit? De doelen voor aankomend seizoen: 100 punten of meer in de eredivisie en de wereldbeker winnen. Zo ver mogelijk komen in de Champions League en als het even kan de beker meepakken.

Het is uiteindelijk een net iets langere post geworden dan ik had verwacht

quote:

Op zondag 7 februari 2016 21:58 schreef EnGCatjuh het volgende:
Eerste seizoen met Telstar afgesloten en... mwuah ik ben niet ontevreden. Door een aardige eindsprintje uiteindelijk 8ste geworden in de Juup op 3 punten van de nummer 5 en slechts 8 punten achter de verrassende kampioen Achilles '29. Die 8ste plaats leverde me wel een plekje op in de nacompetitie.

De tegenstander was NAC, die op even veel punten 7e waren geworden en ik een aantal weken hiervoor nog met 3-1 thuis had verslagen. Na een 0-0 in Breda ging de NOAD ADVENDO Combinatie in een KOLKEND TATA Steel Stadion met dezelde cijfers af. De gehuurde trukendoos op links, Ridgeciano Haps (2) en Damiano Schet (1), vonden het net namens de Witte Leeuwen.

[ afbeelding ]

In de tweede ronde wachtte Excelsior, die op plek 17 in de Eredivisie waren geëindigd. Ondanks dat Telstar beter was, wist Excelsior in de 85e minuut een doelpuntje mee te pikken in het TATA Steel Stadion via Kuwas, en zo een fantastische uitgangspositie te creëren voor de tweede wedstrijd op Woudestijn. Ik gokte door mijn Match Tactics op Att. St. Situations te zetten, en die gok pakte goed uit toen op slag van rust de gehuurde Thomas Ouwejan uit een vrije trap binnenkopte. De stand was weer gelijk. Het dak ging er helemaal af toen in de 90+1e minuut Damiano Schet de bevrijdende 2-0 binnenschoof uit een crescendo voorzet van Crescendo van Berkel, en zo een verlenging voorkwam en Telstar naar de playoff finale schoot!

[ afbeelding ]

In de finale wachtte Helmond Sport, die in de laatste reguliere wedstrijd van het seizoen nog met 4-1 van de mat werden geveegd. Echter, het loodzware programma van de nacompetitie eiste zijn tol, en de eerste wedstrijd in Helmond eindigde in een bloedeloze 0-0. Ook de thuiswedstrijd stond niet bol van de spanning, maar het was fijn toen Tarik Tissoudali halverwege de eerste helft de 1-0 op het scorebord bracht. Wat een held. Maar niet zo'n held als de in de winterstop van moederclub AZ gehuurde keeper Nick Olij, die de door een schedelbreuk gestopte Cor Varkevisser moest doen vergeten. Tot dan toe was dat niet bepaald gelukt, mede door blessures, maar een minuut of 8 voor het einde van de wedstrijd gebeurde er dit:

Telstar 1-0 Helmond Sport - Match Highlights

Wat een held Die verdient een standbeeld. In de laatste minuten gebeurde niks noemenswaardigs meer, en dus was het definitief: promotie! Met Telstar!

[ afbeelding ]

Dit is de eindstand van het seizoen, het zijn misschien wel de drie meest onwaarschijnlijke ploegen die promoveren:

[ afbeelding ]

Tot slot nog de selectie en de team van het seizoen:
[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Dan nu wacht een zware taak: de selectie op Eredivisie-niveau brengen. Ik ben benieuwd.

quote:

Op maandag 8 februari 2016 11:40 schreef Lindgren. het volgende:

[..]

Die heb ik op Reddit langs zien komen

quote:

Op maandag 8 februari 2016 15:01 schreef Lindgren. het volgende:
Dante Rigo wordt bij mij trouwens echt een baas. Een soort Bazoer-tafereel. Jong van PSV overgekomen, even laten rijpen en dan de Eredivisie bazen.

[ afbeelding ]

8,15 gemiddeld in 17 potjes deze seizoenshelft. Wonderkid dus ook, verwachtte ik eigenlijk niet toen ik 'm kocht.