quote:psies zo denk je ook dan op die leeftijd (had ik dan tenminste) vond het ook niet leuk ,nu ze ouder word word het leuker ,ze komt nu met dingen zoals vriendjes enzo van hoe deed jij dat of wat moet ik doen,zulke dingen zijn leuk,maar als je dan een jaar of 15 bent en zij was 4 had je echt wat moet ik met een klein zusje ,ze wou steeds met je met de barbies spelen enzo ,en op een leeftijd van 15 heb je dat wel een beetje gehad,ik vond het soms best wel moeilijk met zo een leeftijds verschil je leeft toch allebij in een hele andere wereld zeg maar
Op zaterdag 23 november 2002 13:25 schreef moussy het volgende:[..]
Dit lijkt me ook vreselijk, vooral op die leeftijd, de periode net voor de pubertijd terwijl je zelf je draai niet kan vinden. Volgens mij moet je dan denken dat alle aandacht ingepikt wordt door een "indringer"
quote:Heb je ook geen 'empty nest'gevoelens? Heel je lijf en leden hebben klaar gestaan om dat kindje te ontvangen en nu is dat weg...je hormonen moeten wel nu op alle gekke plekjes zijn en niet op de 'goede'... zou het kunnen dat het gevoel van zoeken en verlangen ook niet een groot deel het verlangen naar/rouwen over Mink is? (ik gok ook maar wat hoor!) Ik bedoel dus niet dat je een nieuwe zwangerschap als eenv ervanging van Mink zou ervaren, mar dat de gevoelens die je nu hebt.. 'het verlangen naar een kind' eigenlijk 'het verlangen naar Mink' is.
Op zaterdag 23 november 2002 11:00 schreef moussy het volgende:[..]
Dat geeft toch ook niet
[..]Als ik hier naar kijk, Ethisch vraagstuk prematuur geboren kindje , dan gaat er iets door me heen van geef dat kind maar aan mij!! Maar een moeder die in de WAO zit maakt niet zo veel kansen voor adoptie of pleegouderschap.
[..]Het lijkt misschien wel als of ik een nieuw probleem aan het creëren ben... voor mezelf dan. Maar het voelt allemaal zo raar. Daar waar bij andere alles doorgaat, kind geboren, mee naar huis er voor je kind zijn, het verzorgen enz enz. Dat is bij mij gestopt en ik denk dat ik daarom zo sterk het verlangen heb naar een derde kind. Maar aan de andere kant ik wéét dat Mink niet te vervangen is en dat is ook iets dat ik niet wil. Aan de ene kant denk ik, ik zie wel hoe het loopt, maar aan de andere kant wil ik nu wel eens zekerheid met dingen. Ik weet het gewoon niet....
....maar daarna ben ik weer triestig...
quote:Dag lieve Moussy
Op zaterdag 23 november 2002 00:37 schreef moussy het volgende:
Hoe is dat nou om enigskind te zijn?
Voel je het bijv. als een gemis om geen broers en/of zusters te hebben?
En hoe stond/sta je tegenover je ouders? Voor je je bijv. verantwoordelijk, of weer totaal niet?
Ik ben enigskind en heb het altijd vreselijk gevonden dat ik geen broertje(s) en/of zusje(s) had 
De reacties van anderen waren ook altijd hetzelfde:
"Goh ben je enigskind? Dan word je ook heel erg verwend zeker!"
Terwijl dat in mijn geval helemaal niet opging.
Het was een bewuste keus van mijn moeder om maar één kind te willen. Meer kinderen had ze (gezien haar slechte jeugd) niet aangekund.
Omdat ik zelf ook geen gelukkige jeugd heb gehad, heb ik ook vaak een broer of zusje gemist om de nare dingen mee te delen, om iemand te hebben die in dezelfde situatie als ik zat en daar verdriet en pijn mee te kunnen delen.
Natuurlijk was het naar school gaan en de vakanties e.d. extra moeilijk zonder broer of zusje; je moest alles alleen doen.
Ook voor wat betreft het leren voor jezelf opkomen en ruzie maken heb ik een broer of zusje gemist. Als ik ruzie maakte, was dat altijd met mijn ouders. Dat win je nooit natuurlijk. 
Zelfs nu, ik ben al 29, mis ik nog steeds een broer of zus. Alleen al als ik eraan denk dat mijn ouders wat ouder worden en ik er straks alleen voor sta als het echt niet meer goed gaat met ze.
Ik voel me nog steeds eenzaam en nog steeds is het verlangen naar een broer of zus aanwezig, hoe gek dat misschien ook klinkt. 
[Dit bericht is gewijzigd door DuchessX op 23-11-2002 14:31]
quote:ben ik niet met je eens,ik ben 11 jaar alleen geweest en nooit verwend
Op zaterdag 23 november 2002 00:40 schreef Erosjuhhh het volgende:
mijn ervaring is dat enigskind-eren veeeel verwender zijn..
krijgen altijd geld van hun ouders mee waar ze ook maar heen gaan..
en broertjes/zusjes missen ze niet... ze weten immers niet wat dat is om die te hebben
Net zoals ER schrijft ben jij vreselijk moedig en heb ik diepe bewondering voor je. Ik zou willen dat ik je kon adviseren maar dat kan ik helaas niet. Wel een goed idee om middels dit topic af te tasten wat de meningen van anderen zijn, om op basis daarvan je eigen mening te kunnen vormen.
Ik wens je heel veel succes en sterkte. Je komt er vast wel uit
Hoe ik tegenover mijn ouders sta? Tja vrij normaal denk ik, het zijn gewoon mijn ouders en tja meer is er niet over te zeggen, het zijn ouders.
quote:Slaat echt nergens op. In mijn geval dan (Ik ben enig kind).
Op zaterdag 23 november 2002 00:40 schreef Erosjuhhh het volgende:
mijn ervaring is dat enigskind-eren veeeel verwender zijn..
krijgen altijd geld van hun ouders mee waar ze ook maar heen gaan..
en broertjes/zusjes missen ze niet... ze weten immers niet wat dat is om die te hebben
-'Krijgen altijd geld van hun ouders mee waar ze ook heen gaan' -- Ik krijg van mijn ouders een vastgesteld bedrag per maand wat ik mag besteden aan noodzakelijke dingen (een basishoeveelheid kleding in mijn kast bijvoorbeeld), absoluut niet meer, en wat ik voor de rest nodig heb aan geld verdien ik zelf bij. Ik heb al jaren meerdere baantjes.
-'Broertjes/zusjes missen ze niet' -- Bullshit! Als ik iets mis is het dat wel. Ik vind het juist leuk om dingen te kunnen delen en te kunnen bepraten, maar die mogelijkheid heb ik dus wat minder.
Bovendien moet ik altijd 100 % voor mezelf opkomen als ik het niet met mijn ouders eens ben (komt best nogal eens voor), en heb ik dan niet direct iemand in de buurt die samen met mij strijdt, om het zo maar te zeggen. Het samen sterk-gevoel zeg maar. Ik heb dat altijd alleen moeten doen.
En ja, het ziet er bij vrienden die nog thuis wonen altijd héél gezellig uit als ik langskom (al weet ik dat ze ook best wel eens ruzie maken).
Verdere nadelen:
-Mensen die automatisch al wat terughoudender worden ten opzichte van jou als je zegt dat je enig kind bent, want 'ze is vast een enorm verwend nest'. Zonder jou echt te kennen.
-De deur naar de rest van de wereld staat wat minder wijd open. Met een broer of zus leer je bijvoorbeeld ook zijn of haar vrienden kennen en ga je er zelf ook regelmatig mee om, als enig kind moet je heel je sociale leven zelf opbouwen. Dat moet anders ook, maar als enig kind moet je er veel meer moeite voor doen. Je mist 'kruiwagentjes' en dergelijke.
[Dit bericht is gewijzigd door postinggirl op 23-11-2002 15:38]
ik heb ook met dit dillemma gezeten. voor mijn oudste hebben we een kindje verloren. gelukkig kregen we een jaar daarna een gezonde zoon.
daarna hebben we weer een kindje verloren en besloot ik dat het voor mij genoeg was. ik wilde niet meer. toen mijn oudste bijna 5 was raakte ik ongepland zwanger van de jongste. mijn zwangerschap was een hel. ik was constant bang het kind te verliezen en raakte mede door het verleden in de war. ben na de geboorte van jongste zoon in een zware depressie geraakt en ben 5 maanden "opgeborgen" geweest. ben nog steeds bezig om uit mijn dal te kruipen. mijn zoon heeft vroeger wel gevraagd om een broertje of zusje, maar meer omdat zijn vriendje ook een zusje kreeg. nu zijn ze (bijna) 9 en 3 en helemaal aan elkaar verknocht. ik heb het moeilijk gehad, maar ik ben zo trots op mijn jongens!
wat ik maar wil zeggen moussy: neem de tijd. volgens mij ben je nog steeds in een rouwproces. dat heeft ook zijn tijd nodig. en ik weet zeker dat je daarna de juiste beslissing zult nemen. ik wens je heel veel sterkte toe.
En aan moussy: ook zonder 2e broertje of zusje zal René bij jullie een fantastische jeugd hebben. Ze heeft een broertje, hij is alleen ergens anders.
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik ben op zich best verwend, in de zin van dat ik nooit aandacht tekort ben gekomen en ook nooit spulletjes. Ik heb geen verwend karakter, ik kan heel makkelijk delen met anderen. Dat had ik als kind al.
Ik had vroeger een vriendje en vriendinnetje die, als ik hun zin niet wilde doen, riepen dat dat gewoon kwam omdat ik enigskind was en dús egoïstisch - een soort chantagemiddel dus. En dat terwijl ik juist veel te toegeeflijk en te aardig voor anderen was toen ik klein was en allesbehalve verwend en egoïstisch. Ik liet zelfs een beetje te veel over me heen lopen.
Wat ik ook wel heel goed geleerd heb is om mezelf te vermaken. Ik kon heel goed alleen spelen (ook al hadden we altijd wel genoeg vriendjes, vriendinnetjes, nichtjes en neefjes over de vloer, maar die waren er natuurlijk niet altijd, zoals een broertje of zusje wel). Ik kan mezelf nu nog steeds heel goed bezighouden - het is ook onzin dat de ouders van enigskinderen die kinderen eeuwig en altijd bezig moeten houden, want dat is niet zo.
Het enige nadeel is dat je ouders wel heel bezorgd zijn en veel op je letten, maar dat had bij mij een andere reden, namelijk dat ze me bijna kwijt zijn geweest.
quote:Dat is misschien wel een voordeel! Ik heb altijd met m'n zusje gespeeld en heb dus veel meer moeite met mezelf te vermaken... Ik kan heel moeilijk alleen zijn, omdat ik vrijwel altijd iemand had met wie ik uren doorbracht....
Op zaterdag 23 november 2002 17:46 schreef Angeles het volgende:Wat ik ook wel heel goed geleerd heb is om mezelf te vermaken. Ik kon heel goed alleen spelen (ook al hadden we altijd wel genoeg vriendjes, vriendinnetjes, nichtjes en neefjes over de vloer, maar die waren er natuurlijk niet altijd, zoals een broertje of zusje wel). Ik kan mezelf nu nog steeds heel goed bezighouden - het is ook onzin dat de ouders van enigskinderen die kinderen eeuwig en altijd bezig moeten houden, want dat is niet zo.
M'n neefje is ook enigskind... en die kon als kind zijnde wel heel moeilijk delen... als hij bijvoorbeeld tv aan het kijken was en wij speelden met speelgoed van hem, dan kwam hij er gelijk aan om het af te pakken... maar goed, misschien ligt dat ook wel totaal aan de opvoeding...
quote:Ik denk het ook... en ook aan het karakter. Enigskind zijn is natuurlijk maar een heel klein deeltje van iemand en het is lang niet allesbepalend. Als iemand toch al moeite heeft met delen zal het dat misschien wel versterken.
Op zaterdag 23 november 2002 17:55 schreef Qarinx het volgende:M'n neefje is ook enigskind... en die kon als kind zijnde wel heel moeilijk delen... als hij bijvoorbeeld tv aan het kijken was en wij speelden met speelgoed van hem, dan kwam hij er gelijk aan om het af te pakken... maar goed, misschien ligt dat ook wel totaal aan de opvoeding...
quote:Dat ben ik dus nu al. Ik ben dus vreselijk bang om René óók kwijt te raken.
Op zaterdag 23 november 2002 17:46 schreef Angeles het volgende:
Het enige nadeel is dat je ouders wel heel bezorgd zijn en veel op je letten, maar dat had bij mij een andere reden, namelijk dat ze me bijna kwijt zijn geweest.
quote:Dat is ook heel begrijpelijk, net als bij mijn ouders.
Op zaterdag 23 november 2002 20:38 schreef moussy het volgende:[..]
Dat ben ik dus nu al. Ik ben dus vreselijk bang om René óók kwijt te raken.
Een voordeel was dat er een aantal huizen verderop een gezin woonde met drie zonen. Daar was (ben) ik kind aan huis. En die jongens zaten elkaar altijd aardig in de haren. :-) Kon ik wel om lachen soms.
Maar ik denk, dat als ik ooit kinderen krijg, ik er toch wel meer dan 1 zou willen.
Ik moet zeggen dat ik het nooit heb betreurd. Ik ben altijd wel min of meer een Einzelgaenger geweest, maar ik weet niet of dit te maken heeft met de afwezigheid van een broer of zus - ik begin steeds meer te denken dat het een aangeboren karaktertrek is.
Ik denk dat ik wel verwend ben, maar wel op een verantwoorde wijze. Dwz.: ik ken gezinnen waar de kinderen iedere dag een cadeau kregen, doorgaans volkomen nutteloze dingen.
Toen mijn ouders eenmaal doorhadden dat ik ontzettend van literatuur en klassieke muziek houd, werd ik daar haast onder bedolven.
Ik heb ook nooit moeite gehad met delen, integendeel.
Eigenlijk ben ik blij dat ik geen broer of zus heb - ik zou mijn halfbroers absoluut niet willen missen, maar die liepen mij, dankzij het leeftijdsverschil, niet in de weg. En mijn voorkeuren en hobbies waren nogal vreemd voor kinderen en jongeren van mijn leeftijd - bovendien ging zo'n beetje al mijn tijd daarin zitten. Ik zou een broer of zus waarschijnlijk alleen maar als afleiding hebben beschouwd.
Afgezien van een van mijn beste vrienden en een ex-vriendin, ben ik ook het enige enige kind (dit staat voor geen meter) dat ik ken.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
quote:Ow, da's een goeie. Ik kan geen ruzie maken. Nooit geleerd, als enigskind. En dat kan heel erg lastig zijn. Ik kan me moeilijk verweren, hoewel ik verbaal echt wel uit de voeten kan. Maar ruzie maakt mij heel erg van streek. Ik denk dat het scheelt als je dat als kind leert, ruzie maken.
Op zaterdag 23 november 2002 21:00 schreef case_ het volgende:
Ik ben ook enigskind. Ik heb er nooit moeite mee gehad. Hoewel ik me wel eens afvraag, hoe het zou zijn om een broer of zus te hebben. Ik denk dat het wel leerzaam is als je eens ruzie kan maken met een broer of zus: misschien heeft dat zelfs wel enkele leerzame aspecten (maar natuurlijk ook nadelen).
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
quote:Het is prima om enigskind te zijn.
Op zaterdag 23 november 2002 00:37 schreef moussy het volgende:
Hoe is dat nou om enigskind te zijn?
Voel je het bijv. als een gemis om geen broers en/of zusters te hebben?
En hoe stond/sta je tegenover je ouders? Voor je je bijv. verantwoordelijk, of weer totaal niet?
Ik zit er totaal niet mee. Ik heb 2 hele goeie vrienden/vriendinnen die een zusje/broertje hebben maar ik ben blij dat ik er niet 1 heb.
Voordeel van alleen zijn is dat je niet hoeft te delen. Het klinkt heel egoistisch maar het is wel zo. Je krijgt meer/makkelijker support van je ouders (financieel) omdat er meer geld over is.
Daarnaast heb je nooit het probleem dat je broer(tje)/zus(je) de spreekwoordelijke Donald Duck heeft ingepikt.
Aan de andere kant heb je ook niet de leuke dingen er van maar ik kan me prima in me eentje vermaken en als ik lol met anderen wil hebben dan ga ik gewoon naar een vriend/vriendin toe dus naar mijn mening gaat het allemaal prima. 
Komakie: "Van sneeuwballen gooien komt boemsen!"
Shaun Farmer: "That's gnarly"
quote:DIT heb ik ook.
Op zaterdag 23 november 2002 01:02 schreef MSXUser het volgende:
Op zich heb ik altijd heel weinig moeite gehad met het enigskind zijn. Ik ben m'n hele leven al een 'loner' en kan me prima alleen vermaken in m'n kleine, vertrouwde wereldje.
Probleem is misschien wel dat ik daardoor wel meer moeite heb met het leggen van contacten. Ik ben gewoon iemand die niet gauw op de voorgrond treedt.
Wat betreft verwennerij... ja, ik heb het niet slecht gehad wat financieel betreft. Ik heb altijd prima rond kunnen komen, maar dat ik echt alles gedaan kreeg... nee, dat zeker niet.
Verder is het zo dat relationele banden met onder andere de familie nooit hecht waren. [knip]
ik ben wel verwend denk.
Ik kreeg niet alles wat mijn hartje begeerde maar ik merkte en merk!!! wel dat ik meer krijg dan kinderen die wel broers of zusjes hebben.
MIjn ouders zeggen ook altijd van als je nog een broer of zus had gehad dan gaven we je dit of dat niet want dan moet de ander ook.
Kijk ik heb vroeger altijd de sporten die ik wilde doen kunnen doen. judoeen ging op een gegeven moment niet meer maar ik mocht wel op paardrijden. Wij gingen 1 keer per jaar naar spanje, frankrijkrijk... noem het maar + nog een keer naar centerparks voor twee weken (kerst) en nog een weekje duinrell met de caravan.
Voor mijn ene opa en oma was ik het oudste en voor de andere opa en oma het jongste kleinkind en dat heeft ook zijn voordelen.
Ik kreeg qua geld echt niet alles wat ik wilde.
Ik moest zelf wat hh taken uitvoeren voor mijn zakgeld... ok ik kreeg het ook wel als ik nix deed maar zo ben ik niet.
Ik kreeg een tientje in de week tot ik ging werken en ik vanwege school niet meer op donderdagavond kon werken en toen kreeg ik ineens 25,- in de week.
Om het bedrag waar ik dus niet voor kon werken te compenseren.
Uitgaan hebben mijn ouders nooit voor me betaald, alleen als ik ging vrijdansen in de dansschool.
Mijn ouders brachten me wel altijd weg en haalden me op als ik ergens stond. Nu nog steeds. Ik kan ze ten alle tijden bellen en ze staan voor me klaar.
Ik zie het niet hebben van broer of zussen dus echt niet als een verlies.
Ik denk er verder ook niet bij na... ook al ben ik nu wel van de tweede zwanger omdat ik wel twee kinderen wil.
Ik hoop ook met al mijn hart dat het een beetje goed gaat tussen die twee maar ja, dat is een stukje karakter en een stukje opvoeding natuurlijk dus we zien wel...
Niet meer piekeren hoor Moussy!!!!!
Ik ook namelijk, sterker nog. Van mijn vaders kant was ik lange tijd de enige kleinzoon. (geen neefjes, nichtjes enzo).
Ik zelf vind niet echt dat ik verwend ben, oke ik heb het echt niet slecht gehad, maar verwend nee niet echt.
TJa en broertjes en zusjes misje je niet als je die nooit gehad hebt. Kijk bij mijn vrienden zie ik soms wel hoe gezellig het is, maar ik kan het ook goed met mijn ouders vinden.
En ik heb mee ook nooit alleen gevoeld ofzo, heb altijd veel vrieden gehad.
Dus een straf is het niet, alleen denk ik zelf, mocht ik kinderen krijgen dat ik het liefst er wel 2 zou willen hebben. Maar goed daar kan je natuurlijk ook niks over zeggen
quote:Maar dat hangt ook weer van de opvoeding af: hier ben ik eentje van drie..noooooit geleerd om goed ruzie te maken. Kan er nu ook dagenlang naar van zijn, ik vind dat soort dingen echt heel moeilijk. Als je je kind leert ruzie maken en af en toe het gevoel geeft dat ze een overwinning boeken of dat er naar ze geluisterd wordt, hoef je daar geen 'extra kindje voor te maken' ...
Op zaterdag 23 november 2002 21:16 schreef Rewimo het volgende:[..]
Ow, da's een goeie. Ik kan geen ruzie maken. Nooit geleerd, als enigskind. En dat kan heel erg lastig zijn. Ik kan me moeilijk verweren, hoewel ik verbaal echt wel uit de voeten kan. Maar ruzie maakt mij heel erg van streek. Ik denk dat het scheelt als je dat als kind leert, ruzie maken.
....maar daarna ben ik weer triestig...
quote:Niet om je aan te vallen maar weet je hoe ik dit vind klinken?
Op zondag 24 november 2002 08:55 schreef Angel22 het volgende:
Ja ik ben enigst kind en ik denk ook wel verwend.
Ik kreeg niet alles wat mijn hartje begeerde maar ik merkte en merk!!! wel dat ik meer krijg dan kinderen die wel broers of zusjes hebben.
MIjn ouders zeggen ook altijd van als je nog een broer of zus had gehad dan gaven we je dit of dat niet want dan moet de ander ook.
Kijk ik heb vroeger altijd de sporten die ik wilde doen kunnen doen. judoeen ging op een gegeven moment niet meer maar ik mocht wel op paardrijden. Wij gingen 1 keer per jaar naar spanje, frankrijkrijk... noem het maar + nog een keer naar centerparks voor twee weken (kerst) en nog een weekje duinrell met de caravan.
Voor mijn ene opa en oma was ik het oudste en voor de andere opa en oma het jongste kleinkind en dat heeft ook zijn voordelen.
Ik kreeg qua geld echt niet alles wat ik wilde.
Ik moest zelf wat hh taken uitvoeren voor mijn zakgeld... ok ik kreeg het ook wel als ik nix deed maar zo ben ik niet.
Ik kreeg een tientje in de week tot ik ging werken en ik vanwege school niet meer op donderdagavond kon werken en toen kreeg ik ineens 25,- in de week.
Om het bedrag waar ik dus niet voor kon werken te compenseren.
Uitgaan hebben mijn ouders nooit voor me betaald, alleen als ik ging vrijdansen in de dansschool.
Mijn ouders brachten me wel altijd weg en haalden me op als ik ergens stond. Nu nog steeds. Ik kan ze ten alle tijden bellen en ze staan voor me klaar.
Ik zie het niet hebben van broer of zussen dus echt niet als een verlies.
Ik denk er verder ook niet bij na... ook al ben ik nu wel van de tweede zwanger omdat ik wel twee kinderen wil.
Ik hoop ook met al mijn hart dat het een beetje goed gaat tussen die twee maar ja, dat is een stukje karakter en een stukje opvoeding natuurlijk dus we zien wel...
Niet meer piekeren hoor Moussy!!!!!
"Ik had er niet aan moeten denken om dit alles met een broer of zus te moeten delen!!!"
