FOK!forum / Relaties & Psychologie / Muurtjes
Tigavrijdag 22 november 2002 @ 18:05
De laatste tijd zit ik weer in een dipje. Het ging lang goed, maar nu zit ik weer niet lekker in mijn vel.
Ik merk dat ik me de laatste tijd weer meer ben gaan afsluiten voor andere mensen, terwijl ik me lange tijd juist steeds opener ben gaan opstellen. Ik vertelde mensen meer over wat mij bezig hield en dan vertellen anderen ook meer aan jou. Dat ging een tijd goed, totdat ik een lichamelijke klacht kreeg die mijn omgeving niet snapte, niet geloofde, want je kon het niet zien! Maar het zat mij wel erg dwars. Ik kon heel veel dingen niet meer doen en was bang dat ik als ik eenmaal zou gaan werken, ik eigenlijk niet heel veel kans zou maken dat ik uberhaupt aangenomen zou worden. En ik had pijn en lag daarom soms huilend in mijn bed. Alleen de fysio was toen een steun voor me. Het is zo erg als niemand je gelooft; je voelt je dan zo verschrikkelijk alleen. Er was nog een persoon waar ik nog wel redelijk wat kwijt kon, maar achteraf bleek dat dat zo ongeveer alleen was zodat hij me het bed ik kon krijgen...
Dus de periode waarin ik me opener had opgesteld kwam tot een einde en ging me weer meer afsluiten: niemand wilde toch naar me luisteren als ik vertelde wat me echt dwarszat of er werd overheen geluld. Dus het was maar weer doen alsof alles ok was.
Ik voel me nu weer zo stom dat ik weer een muur om me heen heb gezet; al de moeite die ik had gedaan om opener te zijn was voor niks (of misschien niet helemaal voor niks, want je leert er wel van; maar zo vaak als het is, leer ik het misschien wel nooit).
Dit moest er even uit, ik voel me gewoon een beetje stom nu, ik weet niet waarom.
Babs_voor_intimivrijdag 22 november 2002 @ 18:10
Je moet niet denken dat het aan jou ligt: soms zijn mensen gewoon zo egoistisch. Kop op!
Stiflervrijdag 22 november 2002 @ 18:13
Niets is zo vervelend als wanneer je omgeving je niet begrijpt/ gelooft. Het eenzame gevoel keert terug en je kruipt andermaal terug in je schulp, omdat je bang bent gekwetst te worden. Zoals je zelf zegt, was het een leermoment.. je kan deze ervaring ook aangrijpen om te realiseren dat je uiten en open opstellen ook een deur opent voor volledige vriendschap. Misschien heb je dit nog niet meegemaakt... en dat van die jongen was ook een kolerestreek... maar er zijn echt mensen, die je wel kunnen waarderen om wie je bent... en zo zal het altijd gaan. Soms zijn de dingen net zo pijnlijk als je maar zeker kan zijn van jezelf.. dan is het goed, de omgeving kan je niet beinvloeden.

Suc6

addicted_to_jellybeansvrijdag 22 november 2002 @ 18:18
Geef niet op , voor die ene jongen komen straks andere mensen in de plaats die je wel waarderen om wie je bent .
Je moet je er alleen wel open voor stellen dat is heel moeilijk maar uiteindelijk krijg je er veel meer voor terug .
Babs_voor_intimimaandag 25 november 2002 @ 21:42
ja, heb je op dit moment een vriend trouwens? Wordt niet duidelijk uit je verhaal. Of zit daar juist het probleem?
EggsTCdinsdag 26 november 2002 @ 08:24
Babs_voor_intimidinsdag 26 november 2002 @ 17:15
quote:
Op dinsdag 26 november 2002 08:24 schreef EggsTC het volgende:
Waarom ben je boos?