Na lang twijfelen besloten om hier mijn verhaal te doen.
Sinds een paar maanden heb ik een relatie met een leuke man, we zijn allebei 24. We hebben leuke kliks, lol enz.
Nu is het ook dat net een paar maanden voordat wij wat kregen mijn vriend, ik noem hem even voor het gemak Simon, via de kerk in aanraking is gekomen met een homofiele huisarts van 39 in onze studentenstad. Hij zocht nog een huisarts en hij is met die man in contact gekomen en dat is zijn huisarts geworden. Prima. Eigenlijk vanaf het eerste moment is er ook een vriendschap ontstaan en die man heeft zelfs aan het begin verteld dat hij eigenlijk verliefd was op Simon. Dit was niet wederzijds. Toch is er een vriendschap ontstaan (die dus al liep voordat wij iets kregen). Ik had de naam van de huisarts al wel vaak horen vallen voordat we wat kregen in het kader van dat Simon daar vaak een avondje wijn ging drinken of ze gingen samen naar een concertje of weet ik veel wat. Nou ben ik best ruimdenkend en zeker niet jaloers of claimerig of wat dan ook, dus toen wij wat kregen vond ik het ook echt niet erg dat die avonden door bleven gaan vooral omdat Simon had gezegd dat nu ook voor die man duidelijk was dat er geen liefde in het spel zat maar puur vriendschap. Tot ik door begin te krijgen
- hoe ontzettend veel tijd hij bij die man doorbrengt (eigenlijk komt het erop neer dat vanaf vrijdagmiddag vier uur tot zondagavond hij met wat tussenfases altijd bij die man zit). Vaak gaat hij er dus om vier uur heen op vrijdag, en komt zaterdagochtend om zes uur terug. Dan komt hij thuis (wij wonen samen) en gaat even wat nuttige dingen doen en gaat er dan 's middags weer heen om te varen/zwemmen/borrelen/concertje. Zondag idem
- die man is gigantisch claimerig en heeft eigenlijk al van a tot z het weekend volgepland met Simon met allerlei activiteiten.
- Simon vindt het contact met die man leuk (vertelt ook dat hij met die man goede gesprekken heeft die hij bv met zijn vader nooit had) maar ik merk ook dat hij ook weleens geïrriteerd is omdat die man dus bv afspraken wil die hij soms gewoonweg niet wil bv vanwege studiedruk
- huisarts stelt zich zeer jaloers en vervelend op naar mij. Vertelt Simon bv dat hij het niet snapt dat hij een relatie met mij heeft want hij zou naast hem iemand met meer stijl verwachten
- dingen samen doen in het weekend is er tussen Simon en mij simpelweg niet bij. Als ik een voorstel doe om een keer wat leuks te doen komt er direct overheen dat ik heus wel weet dat hij dit en dat en zus en zo met die man gaat doen en dat ik me niet zo afhankelijk moet opstellen.
- ik heb zelf ook heus wel mijn hobbies en contacten voor de duidelijkheid maar op een totaal andere manierdan hij met die huisarts
- er zijn altijd spanningen. bv als Simon jarig is dan wil die man het perse met Simon alleen vieren. Simon kiest daarvoor, dus op zijn verjaardag zit hij bij die man zijnverjaardag te vieren en zit ik alleen thuis.
Nu na een aantal jaar loop ik me er compleet op stuk. Simon heeft namelijk aan zijn familie (allemaal traditionele gezinnen die gewoon als man en vrouw hun dingen samen doen en ook heus weleens apart dingen doen maar dit wat wij hier hebben is daar zeker niet) verteld dat hij bij mij in een GEVANGENIS zit. Hij heeft ze verteld dat IK allemaal dingen met hem wil doen en hem geen ruimte geef om een keer wat met een ander te doen. Complete onzin! Ik gun Simon alles, ook gewoon vrienden uiteraard en een eigen leven. Het is totaal niet hoe het is.
Zijnfamilie heeft zich nu tegen me gekeerd en krijg de meest gemene opmerkingen. Ikword ook niet meer uitgenodigd.
Ik ben helemaal kapot.
weet t niet meer