Op zondag 3 januari 2016 16:56 schreef Zerkalo het volgende:Allereerst: heb er lang over nagedacht om me aan te melden en dit verhaal te delen, maar door het meelezen heb ik gemerkt dat veel hier wel serieus bespreekbaar is. Dus vooruit dan maar, ik zal het niet te lang maken , een beetje de essentie:"
Het is een werkelijke weergave van de situatie dus aub wel serieuze reacties, als het kan. al kan ik natuurlijk ook tegen kritiek dus dat is geen probleem, nou...
Bij mij op kantoor werkt (e) een leuk uitziende secretaresse van midden 20. We hebben vanaf het begin een leuk contact gehad maar dat was het dan. Wel droeg ze vaak uggs of andere platte laarzen , altijd zwart en op een of andere manier windt het me op, een leuke meid vooral met uggs te zien lopen.
Na een personeelsfeestje misschien iets teveel gedronken...was al laat en ik ben met haar vanaf kantoor mee naar huis gefietst. (ik woon 2 km van haar vandaan), even mee naar haar omdat het al laat was en ze het eng vond alleen over straat te gaan. Maar goed, met mijn zatte hoofd heb ik haar "opgebiecht" dat ik haar stijl en uggs echt super gaaf vond en ik daar altijd naar keek. zelfs een stapje verder (omdat ze ook vriij open reageerde en het gesprek soepel liep), dat ik wel eens had gefantaseerd dat ik eraan zou mogen ruiken aan de binnenkant.... (wat ook zo is).
Ze lachte en zei " als je dat echt zo graag wil: jij mag er best aan ruiken als jij dan maandag mijn lunch betaalt". Dus ik 20 seconde ofzo mijn neus er in terwijl zij lachte, daarna haar goedenacht gewenst.
We gingen wel eens vaker lunchen, dus dit viel niet echt op. Maar goed, dus voor haar betaald zoals afgesproken.
Zij komt (moet zeggen kwam maar zie verderop) op kantoor ook meestal de post rondbrengen en ophalen en ik zit momenteel in mijn eentje in een kamer op kantoor.
Om een lang verhaal kort te maken: Het komt erop neer dat ik al maanden een keer of 3 in de week haar lunch betaalde en ik dan op kantoor even haar laarzen mag kussen als zij de post komt halen. Vraag me niet hoe het zover heeft kunnen komen maar van 1 keer kwam er een 2e keer en op een gegeven moment is het dus van kwaad tot erger gegaan. Maar om eerlijk te zijn: ik vind het spannend en leuk en dus niks aan de hand zou je zeggen.
Nu kwam ze dus (we zijn inmiddels 3 maanden na de eerste "keer") mijn kantoor binnen met iets heel anders: ze had leuke uggs in de stad gezien en die zou ik ook vast leuk vinden bij haar.
Kwam er op neer dat ze het wel logisch vond dat ik die haar kado zou doen.
Ik had zoiets van: dit gaat me allemaal wat te ver, maar ik was nog verbaasder toen ze me op subtiele maar toch duidelijke wijze liet weten dat ik er vast niet op zat te wachten dat mijn collegas zouden weten van mijn fetisj en dat ik een paar keer in de week een seconde of 20 op mijn knietjes zat om haar laarzen te kussen.
Schrok er dus nogal van, deze wending had ik niet verwacht. Ze gaf aan dat ze het graag de volgende dag wilde hebben en dat ik het gewoon in een envelop kon doen die ze dan tijdens haar "rondje" wel zou komen ophalen.
Eenmaal thuis had ik een dubbel gevoel: voelde me dom en gewoon raar dat ik me in deze situatie had laten belanden maar van de andere kant wond het me ontzettend op en kreeg ik een enorme stijve toen ik eraan terug dacht. (vandaar dat ik het onder sex post). Dus ja, wat nu? Heb me afgetrokken terwijl ik aan haar dacht en gewoon bij alles wat er gebeurd was, en ik stond ervan te kijken dat deze benauwde situatie me toch ook wel opwond
De volgende dag een envelopje klaargelegd (dom is ze trouwens niet, want ze heeft op whatsapp of mail het contact formeel gehouden, een bewijs dat ze me zo onder druk zet heb ik dus niet) maar er wel bij gezegd dat ik geen geldboom in de tuin heb dus of ze het wel redelijk wil houden.
Maar wederom een combi van een raar gevoel maar ook een stijve piemel (sorry voor het taalgebruik).
Na de laarzen is het inderdaad enige tijd rustig geweest maar nu kon ik dus recent mijn werk telefoon abo verlengen en kreeg daarbij een nieuw toestel. Had dit eigenlijk niet nodig omdat ik pas enkele maanden geleden een nieuwe iphone 6s plus had aangeschaft maar goed, als je het van je baas krijgt zeg je geen nee natuurlijk.
Zij was hiervan op de hoogte en , om een lang verhaal kort te maken, bel ik nu met de verkregen telefoon van mijn werkgever en heeft zijn mijn iphone, die ze zogenaamd van mij heeft overgekocht.
als ik dit nu opschrijf loopt dit dus steeds meer uit de klauwen....
het is zo dubbel allemaal. van de ene kant heb ik een goede baan en wil echt niet dat mijn collegas dit ooit te weten komen. van de andere kant krijg ik dus een stijve als ik haar zie op het werk, dus van de ene kant vind ik het blijkbaar ook wel leuk (wat ik nooit had gedacht).
maar uiteindelijk wil ik er ook niet te ver in verstrikt raken...
weet dat het mijn eigen schuld is dus ik neem niemand wat kwalijk alleen mezelf....
waar ik nu ook nog mee in mijn maag zit: zij is per 1-1-2016 van baan veranderd (ze had geen vast contract) dus werkt nu niet meer bij mij.
Ook dit is weer heel dubbel: ik zie haar nu dus niet meer als ik morgen ga werken, en ze kan niet meer zo bij me binnenlopen, maar van de andere kant heeft zij niks te verliezen als het verhaal bekend wordt aangezien ze dus bij een andere werkgever zit, en zij heeft nog steeds veel contact met haar ex collegas begrijp ik.
ook ik app nog steeds met haar maar ben echt benieuwd hoe dit verder zal gaan. na wat ik inmiddels heb meegemaakt, zie ik er haar ook wel voor aan om me te bellen of zelfs bij me aan de deur te komen met hoe nu verder.
nogmaals ik ben zelf schuld, ik zoek dus geen medelijden want ik ben zelf stom geweest, wilde dit graag even kwijt en ben benieuwd hoe mensen op fok hier tegenaan kijken.
Het raarste is en blijft dat het zo dubbel is: ze appte me de beste wensen en toen ik haar naam in het scherm zag staan, voelde ik kriebels in mijn buik en heb me daarna op haar afgetrokken.
dus ja: weet zelf ook niet echt wat ik wil...
hopende op serieuze reacties en vragen mag altijd natuurlijk.
sorry dat het zon lang verhaal is geworden.....
Alvast bedankt voor het lezen en meedenken!