Broer verkloot kerstdiner voor kringlooppersoneel...

Je kan van die ouwe van mij zeggen wat je wilt, maar hart voor de zaak heeft ie.
Hij was van begin af aan al van plan aan het eind van het jaar een groot kerstdiner te organiseren en kerstpakketten uit te delen zonder daarbij enig verschil te maken tussen vast personeel, stagelopers en vrijwilligers.

De kringloop bestaat echter nog niet zo lang en ondanks dat de zaken goed lopen laat de boekhouding zijn oorspronkelijke plan niet toe, namelijk het afhuren van een restaurant en het elders inkopen van de kerstpakketten.
Terwijl hij hiermee thuis in zijn maag zat kwam mijn moeder met het volgende idee, om het kerstdiner gewoon in de kringloopzaak te houden en uit de winkelvoorraad gewoon een cadeau uit te kiezen wat per persoon verschillend is en wat het beste bij die persoon past.
Enthousiast nam ie dat idee over en ging ie aan de slag.

Helaas was er één enkel probleem:
Omdat het voor het personeel was en hij het onzin vond om gasten mee te laten werken aan hun eigen diner moest ie dus hulp elders zoeken.
Ik zit midden in een verhuizing en verbouwing en bovendien had ik mijn eigen kerstborrel op de betoncentrale.
Helaas moest ie dus noodgedwongen mijn broer inschakelen.
Terwijl ie zichzelf bezig hield met het bestellen van eten en drinken en het mailen van de uitnodigingen belaste ie tegen beter weten in mijn broer met twee dingen die op zich toch wel goed moesten gaan.

Ten eerste, het klaarzetten van tafels en stoelen, ongeacht welk type en soort, zolang het personeel er maar van kan eten.

Ten tweede, de door die ouwe ingepakte pakketten voorzien van naamkaartjes en de beste wensen van de zaak.

Op zich geen hogere wiskunde en het resultaat leek er ook naar te zijn.
Toen die ouwe zijn deuren open gooide, er stonden 2 lange rijen tafels en stoelen naast elkaar, keurig gedenkt, voorzien van een borreltje en een hapje vooraf, geheel met brandende kaarsen en een gezellige ambiance.
Mijn vader keek mijn broer aan met een blik van ''Nu kan ik eindelijk toch eens een keer trots op je zijn.''

De gasten bestonden uit allerlei pluimage.
Jong, oud, jonge mooie vrouwen, oudere types, en ook vrijwilligers met een verstandelijke beperking die een familielid hadden meegenomen als begeleiding.
Er was overal rekening mee gehouden en voor iedereen was plaats.
Alvorens men mocht gaan zitten ging iedereen in rijen links en rechts naast de tafel staan om te luisteren naar de speech van die ouwe die tot slot ook een toost uit wilde brengen.

Tien ie echter klaar was en iedereen werd verzocht plaats te nemen klonk er ineens een gekraak van jawelste!
Zeker de helft van het personeelsbestand zakte door de stoel en klapte achterover of men viel loeihard met zijn/haar bek op de tafel!
Ook de helft van de tafels stortte in waardoor menig gast her en der op de koop toe ook nog een lading voedsel en drank over zich heen kreeg wat de ramp en de hysterie helemaal compleet maakte!
Mensen lagen over elkaar heen te spartelen en te schreeuwen!
Vrouwen begonnen te janken over hun kleding en de geestelijk beperkten raakten eveneens in paniek en overstuur!
Van de gezellige sfeer was niets meer over en iedereen die niet op de grond lag werd geholpen door diegenen die niet gevallen waren en diegenen die nog uit zichzelf overeind konden komen.

Nu waren er een aantal mensen echt verkeerd terecht gekomen en er was sprake van kneuzingen, verdraaiingen en blauwe plekken.
De ambulance moest erbij komen, mensen werden met de ziekenwagen afgevoerd of door een partner of begeleider met eigen vervoer naar de eerste hulppost gebracht.

Die ouwe bleef in verbijstering achter.
Bij onderzoek achteraf door achtergebleven personeel kwamen ze tot de conclusie dat sommige stoelpoten niet echt gebroken waren maar gewoon los zaten.
hetzelfde met een paar tafels die bij het neerzetten van de etenswaren in elkaar waren geklapt.
Mijn broer (die zich tevergeefs probeerde te verstoppen op de wc met de deur op slot) werd door die ouwe bij zijn oren gegrepen en ondervraagd.
Schoorvoetend gaf hij toe dat ''Er te weinig meubels waren dus hij ook de hele inventarisatie uit de reparatieafdeling had aangesproken.''
Wat die ouwe daarna zelf ook deed door een stoelpoot aan te spreken om mijn broer daarmee een ''gepaste hoofdmassage'' te geven...

Klacht: om de pijn te verzachten werden de kerstpakketten per pakketdienst bij het personeel thuis bezorgd maar dat ging door het geklooi van mijn broer met de naamkaartjes ook niet goed.
Zo kwam een rollator die voor een oudere medewerkster was bedoeld en die altijd klaagde over ''sjouwen met boodschappen en rugpijn'' terecht bij een voluptueuze stagaire van 25 met op het kaartje ''Ter ondersteuning van het sjouwen van die zware vrachtjes zodat je rug langer mee kan.''
En kreeg een verstandelijk beperkte medewerker die bij zijn oude moeder woont een spannende lingerieslet thuisgestuurd die bedoeld was voor een pasgetrouwd stel met de tekst
''Dat jullie hier beiden veel plezier aan zullen beleven in het nieuwe jaar!''

[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 22-12-2015 23:57:13 ]

quote:

Op maandag 21 december 2015 19:04 schreef Waterdrinker het volgende:
wie leest dit nou

Nieuw hier?

quote:

Op maandag 21 december 2015 19:59 schreef buzz1291 het volgende:
Mooi, nu dus een halve bak koffie over m'n broek, bedankt werkman!

Ik zie het verband niet?