'Max beet me anders nooit.'

Willy Peters werd gegrepen door zijn eigen pitbulls. De doorgedraaide honden verscheurden zijn armen. De rechter moest geamputeerd worden, de linker werd ternauwernood gered. ,,Als ik nu geblaf hoor, krimp ik ineen.''



Het is dinsdagavond 1 december als Peters (43) en zijn vriendin thuis aan de Rhijnauwensingel in de Rotterdamse Beverwaard mot krijgen. Peters is op stap geweest, tot onvrede van zijn vriendin. Tijdens de ruzie zit Peters op de bank en leunt hij met zijn voeten op een glazen tafel. Als de glasplaat plotseling barst, ontstaat er kortsluiting in de kop van pitbull Max. ,,Waarschijnlijk schrok hij. Hij schoot in de stress en greep mijn rechterarm. Daarna heeft hij me door de openstaande tuindeur naar buiten gesleurd.''

Max sleept zijn baasje over de grindtegels. De andere pitbull des huizes, Faith, heeft haar kaken inmiddels in Peters' linkerarm gezet. Toegesnelde buren gooien van achter een schutting stenen naar de honden, maar die laten pas los als een moedige buur de tuin betreedt en de honden afleidt. Eindelijk kan Peters, die in shock verkeert, worden weggesleept.

Shock
Als hij in het Erasmus Medisch Centrum zijn ogen opent, is zijn rechterarm verdwenen en zit de linker van boven tot onder in het verband. Artsen vertellen hem dat zijn rechterarm bij binnenkomst in het ziekenhuis alleen nog maar uit bot bestond. ,,Daar viel dus niets meer aan te redden. Door die shock heb ik gelukkig niet alles bewust meegemaakt. Maar in mijn dromen komt het soms terug. Ik heb er nachtmerries van.''

2015 was toch al niet Peters' jaar. In maart lag hij een week in coma na een motorongeluk. De werkloze autosloper hoopte deze winter een nieuwe baan te vinden en wilde weer gaan fitnessen. Dat zit er voorlopig niet in. Naar de wc gaan, aankleden, scheren; Peters heeft bij de simpelste handelingen hulp nodig. Het maakt hem ook creatief. ,,Weet je hoe ik de telefoon opneem? Ik ga met mijn tong over het touchscreen.''

Geknakt is hij, maar niet gebroken. Hij maakt al grappen over de tatoeages die hij kwijt is door de amputatie en huidtransplantatie. Op zijn rechterarm stond In Loving Memory voor zijn overleden ouders, op zijn linker de geboortedata van zijn kinderen. ,,Weet je wat die tatoeages gekost hebben? Pure kapitaalvernietiging!''

Hoop
Peters houdt zich vast aan het goede nieuws. De stomp aan zijn rechterarm is groot genoeg om een prothese aan te bevestigen en mogelijk kan hij na verloop van tijd ook zijn linkerarm weer gebruiken. Tijdens een 12 uur durende operatie transplanteerden artsen huid en pezen van zijn been naar zijn arm. ,,Ik kan mijn vingers nu een klein beetje bewegen. Hopelijk wordt dat steeds meer. Binnenkort mag ik gaan revalideren in een kliniek in Nijmegen.''

Bang
De pitbulls Max en Faith zijn na de aanval afgemaakt. Voor Peters kwam de kronkel in Max' kop als een complete verrassing. ,,We hebben ze 3 jaar geleden van andere mensen overgenomen toen ze 1 jaar oud waren. Ik denk nu dat ze als pups iets ergs hebben meegemaakt. Natuurlijk wisten wij van de slechte reputatie van pitbulls, maar we kennen ook goede verhalen over die honden. Ze luisterden altijd heel goed. Met Max kon ik ook stoeien. Hij heeft nooit eerder gebeten.'' Bang voor honden is hij wel geworden. ,,Als ik nu geblaf hoor, krimp ik ineen. Zelfs als het een chihuahua is.''


http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)e-anders-nooit.dhtml

Kom er maar in Erodome. Voor hetzelfde geld was ie de taoeage in z'n nek kwijt geweest.

quote:

Op maandag 21 december 2015 08:54 schreef hpeopjes het volgende:
Hahahahaha zo'n proleet verminkt door z'n eigen tokkiehonden!

Jij zegt het, ik dacht het.

quote:

Op maandag 21 december 2015 09:01 schreef Richestorags het volgende:
Random verhaal over dat pitbulls zulke lieve familiehonden zijn.

Ja maar, ja maar.....Max had hem hiervoor nog nooit gebeten.

quote:

Op maandag 21 december 2015 09:09 schreef schvvmert het volgende:
Hee tong wanneer neem jij zo'n hond?

Ben als kind gebeten. Schijt al in m'n broek bij een beftekkel.