Mooi artikel in De Volkskrant van vandaag:
quote:
Vijf redenen waarom Fargo 2 de beste is
De film Fargo was bijna instant een klassieker. Toch werd er ook een serie van gemaakt. Werkt dat? Ja dus.
Eind november, toen de laatste aflevering van het tweede seizoen van de serie Fargo werd uitgezonden door de Amerikaanse kabelproducent FX en werd doorgezet op Netflix, maakte de Amerikaanse 'showrunner' Noah Hawley bekend dat er een derde seizoen zat aan te komen. Fargo, seizoen 3, zal vanaf de lente van 2017 worden uitgezonden. Dat had er, aldus Hawley, mee te maken dat er niet genoeg winter over was om het hele seizoen dit jaar al op te nemen. 'En Fargo is een winterserie', voegde hij er aan toe.
We kunnen ons langzamerhand geen voorstelling meer maken van Minnesota in de zomer. Er zal best wel eens iets in bloei staan in Bemidji en er zal heus wel eens iemand in een T-shirt rondlopen in Luverne, om twee onvergetelijke stadjes uit de eerste twee seizoenen te noemen. Maar niet in de serie Fargo, waar de sneeuw rood kleurt van het bloed en de lijken stijfbevroren op de akkers blijven liggen.
In elke aftiteling zien we Joel en Ethan Coen vermeld als 'executive producers'. De meesterlijke Amerikaanse filmmakers presenteerden in 1996 met Fargo een zwarte misdaadkomedie die inmiddels geldt als een Amerikaanse klassieker. Noah Hawley was eerder vooral bekend als schrijver van Bones, een redelijk originele variant van een soort CSI-achtige misdaadserie, maar enige huiver was gerechtvaardigd: Waarom zou je aan Fargo komen? Fargo was in zichzelf, als heel weinig films, perfect.
Toch wist Hawley met het eerste seizoen, in 2014, de kritische stemmen het zwijgen op te leggen met een tiendelig seizoen dat mooi het midden hield tussen een origineel verhaal en een eerbetoon aan de film Fargo en het hele oeuvre van de broers Coen.
En toch bereidde dat eerste seizoen ons niet helemaal voor op seizoen twee, dat vorige week werd afgesloten en nu beschikbaar is op Netflix. In een topjaar voor series stak Fargo 2, dat de onthutsende gebeurtenissen in Luverne, Minnesota in het jaar 1979 beschrijft, ver uit boven de concurrentie. Hoe komt dat? Vijf redenen en een voetnoot.
1 DE PERSONAGES
Peggy Blumquist
Kirsten Dunst (33) speelt mogelijk de opvallendste rol in Fargo 2, die van schoonheidsspecialist Peggy Blumquist, een vrouw die in haar kelder een labyrint van glossy magazines heeft aangelegd, alsof we daarmee in haar hoofd zijn beland. Dunst is een van de weinige actrices die als kindster werkte, in blockbusters als Spider-man stond, maar ook in Melancholia van Lars von Trier te zien was. En haar familie komt uit: Minnesota.
Misschien dat Hawley in het eerste seizoen toch vooral een monument voor het meesterwerk Fargo wilde oprichten en wellicht nerveus was dat de gebroeders over zijn schouder meekeken. Dus was het eerste seizoen vooral een variant op het werk van de Coens met deputy Molly Solverson, verzekeringsman Lester Nygaard en moordenaar Lorne Malvo als versies van bekende Fargo-types.
Maar in het tweede seizoen lijkt de navelstreng doorgeknipt en staan schoonheidsspecialist Peggy Blumquist (Kirsten Dunst), haar man, de slager Ed Blumquist (Jesse Plemons), godmother Floyd Gerhardt (Jean Smart), sheriff Hank Larsson (Ted Danson) en zijn schoonzoon State Trooper Lou Solverson (Patrick Wilson) volledig op eigen benen. Ze bevolken een wereld waarin hun flegmatische inborst of hun onderdrukte waanzin tot het uiterste wordt beproefd.
Het echtpaar Blumquist lijkt aan het begin van het seizoen te staan voor de spreekwoordelijke kleine luiden die door het noodlot wreed vermalen worden, maar wat kan de kijker zich vergissen. Keer op keer, trouwens, het hele seizoen lang. Dunst en Plemons zijn het beste echtpaar van dit televisieseizoen - eigenlijk sinds Tony en Carmela.
2 CAMERAMAN DANA GONZALES
Fargo 2 geeft zich met huid en haar over aan het jaar 1979 en niet alleen in de aankleding, de muziek, de haarstijl, de auto's, een wereld waar personges nog blauwbekkend in een telefooncel op zoek zijn naar een kwartje. Dana Gonzales heeft een kleurenpalet ontwikkeld dat doet denken aan die licht verkleurde foto's die we zelf uit dat decennium hebben. Of dat doet denken aan die ene winterdag dat je het gevoel hebt dat het licht weer aan het terugkeren is. En als stilistische verwijzing naar de klassiekers van de jaren zestig en zeventig wordt de split screen-techniek van stal gehaald en met een achteloze virtuositeit ingezet.
3 DE DIALOGEN
Lees vooral op Wikiquote de dialogen nog eens na: trefzeker, absurdistisch, diep roerend, of, op een bijna raadselachtige manier, alles tegelijk. Neem dit korte gesprek tussen Betsy (een jonge moeder die aan kanker lijdt) en haar vriendin Noreen.
Noreen Vanderslice: 'Camus says knowin' we're gonna die makes life absurd.'
Betsy Solverson: 'Well, I don't know who that is. But I'm guessing he doesn't have a 6-year-old girl.'
Noreen Vanderslice: 'He's French.'
En in de laatste aflevering zit een monoloog over Vietnam die rustig naast de befaamde Indianapolisspeech van Robert Shaw uit Jaws kon worden gelegd.
4 DE MUZIEK
Geweldige soundtrack met opmerkelijke covers van klassiekers. California dreaming van Bobby Womack bijvoorbeeld en andere schatten. Fargo 2 steekt Breaking Bad naar de kroon.
5 RONALD REAGAN
Als een mysterieuze rode draad loopt de fascinerende figuur van Ronald Reagan door het seizoen. Als de politicus die op bezoek komt in Minnesota en als de acteur in een aantal filmscenes die in de verhitte fantasie van Peggy Blumquist (Kirsten Dunst) tot leven komt. 'It's morning again in America' was de slogan waarmee hij een paar jaar later president zou worden. Maar die morgen is in Fargo 2 nog niet aangebroken.
Voetnoot: En dan was er nog de ufo, waar we verder helaas geen mededelingen over kunnen doen. Peggy: Blumquist: 'It's just a flying saucer, hon'.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer