Review: Night of the Proms 2002

Gisteravond was het zover, mijn eerste Proms ervaring. Om ong. kwart voor acht begon de eerste avond van de Night of the Proms editie Nederland.

Wie Ahoy' (daar werd het gehouden) een beetje kent, die weet dat je een centraal midden stuk hebt met daar aan 3 kanten omheen tribunes. Wij hadden de duurste kaarten zodat we op de VIP-tribune op het midden veld recht voor het podium zaten net achter het "springveld".

Gelukkig was de bar al open dus installeerden wij ons met en biertje (voor mij), koffie en spaatje (voor de dames) op de tribune. De tribunes vulden zich langzaam en klokslag acht uur ging het licht uit en begon "Fine Fleur" Het achtergrond koor met het opwarmen van het publiek door middel van het inzetten van de wave die langzaam op gang kwam maar naarmate het publiek losser werd uitgroeide tot een volwaardige golfslag waar menig surfer bang van zou worden
Natuurlijk viel het orkest in met de befaamde standaard opening; de ouverture van Also Sprach Zarathusta (Johan Strauss)
De host van de avond was Carl Huybrechts.

Het orkest "Il Novecento" onder leiding van Robert Groslot begon de avond met "Guillaume Tell" (van G. Rossini), waarna John Miles het over nam. Hij begon de avond natuurlijk met het stuk "Music". Bij zijn volgende nummer (sh*t - welk nummer was dat ook al weer?) waarna David Garrett een stukje meespeelde (David Garrett is een jonge violist die er uit ziet als een overmaatse hippy met muts , maar spelen kan die zeker op de Stradivarius!).

Na de uitvoering van Danse Macabre (welbekend ook uit het Efteling spookhuis) was het de beurt aan The Pointer Sisters.

Deze dames al zijn ze al wat op leeftijd hebben nog steeds de swing en de voice van hun tijd bewaard, de nummers "Fire" , "I'm so Excited" en "Jump" lieten de zaal losbarsten echt heerlijk muziek, op de plaat al goed, maar live nog beter.

Na dat geweld was het natuurlijk tijd voor wat rustigers.

Een tussen stuk van orkest "Il Novecento" onder leiding van Robert Groslot erg mooi gespeeld.

Daarna trad er een mooie verschijning op, helemaal in het rode na bij het tweede nummer bleek strakke avondjurk gekleed met een figuurtje :~9 om op te eten, de musical ster Petra Berger.

Het geen ze zong is niet echt mijn stijl "Terra Promessa" en "Eres Todo Para Mi" zijn toch klasieke werken. Maar het klonk toch zeker niet verkeerd.

Tussen elke artiest en de volgende volgt dus elke keer een klassiek werk, wat met veel gevoel voor theater werd gespeeld door "Il Novecento" en nu dus weer.

Marco Borsato mocht het orkest aflossen, ik heb nog nooit zo'n schaam vertoning gezien, die man kan echt niet meer zingen, z'n stem is compleet weg. Waar de Pointer Sisters even lieten horen wat een vocale stem is , bleef hij in de schaduw van de artiest die hij ooit was.

Gelukkig voor hem zijn de nummers "Binnen" , "Ik leef niet meer voor jou" en "Dromen zijn bedrog" zo bekend dat het publiek ze uit volle borst meezong zodat Marco zelf weinig meer hoefte te doen.

Na de vertoning van Marco kwam Carl Huybrechts gelukkig het einde van deel één afkondigen, tijd voor een biertje.
Na 30 minuten pauze waarvan 20 in de rij voor de biertent gingen we verder met deel twee. Deze jongen was natuurlijk niet gek dus direct twee biertjes meegenomen de tribune op

De opening van deel twee gebeurde door het koor "Fine Fleur" met "Carmina Burana" (van Carl Orff) voor de mensen die dat niets zegt, Oh Fortuna zegt misschien meer. en dat gezongen door een 50 man sterk koor wat bestaat uit jonge gasten, oftewel: dat swingt de pan uit. Daarna een iets rustiger uitvoering: "Les contes d'Hoffmann: Barcarolle" (van J. Offenbach).

Na het prachtige koor geweld was het de beurt aan niemand meer of minder dan Bonnie Tylor .. Zij heeft nog steeds die fantastische rauwe stem al was ze een beetje verkouden.

Dat mocht de pret niet drukken met "Total Eclipse of the Heart" en "It's a hardache" liet ze het podium trillen... prachtig dus.

Na het vocale rauwe geluid trad het orkest weer op met iets wat ik nog nooit gehoord had maar wat bijzonder mooi was "The Planets: Mars" (van Gustaf Holst) errug mooi opgebouwde muziek met een briljant uitgevoerde lichtshow.
Na deze orkestrale uitspatting kwam de laatse artiest van de avond.

Nu ja artiest, 2 mans formatie onder begeleiding van de electrische band, het orkest en het koor. The Simple Minds..

Deze groep is nog steeds erg goed en het dak ging zowat van Ahoy af. Ze brachten de nummers "Don't you", "Belfast Child" en "Alive and Kicking".

Na al dit werd er afgesloten met traditie getrouw "Land of Hope and Glory" door het hele publiek , het koor en het orkest. Je krijgt gewoon kippevel bij dit nummer.
Het eind was ook een traditie . "Let it be" van the Beatles , maar nu gezongen door alle artiesten het koor en het publiek uit volle borst.

Inmiddels was het al elf uur geworden en begon de strijd om de weg naar de uitgang. Na die gevonden te hebben was ons avondje Night of the Proms compleet. Ik mag wel zeggen dat het een hele belevenis was en de kaarten voor volgend jaar alweer besteld zijn .. Ja ik ben een fan van het gebeuren geworden.

quote:

---

Op donderdag 21 november 2002 23:38 schreef Pechvogel het volgende:
Ik ben ook geweest!!

En heb nu een joekel van een blauwe plek op mn kuit omdat ik t niet kon laten om te gaan springen voor mn stoeltje en dat stoeltje precies net onder mn knieholte stond.....(valt best tegen, de beenruimte op de eerste rang...maar het was waarschijnlijk ook niet de bedoeling dat ik daar ging springen )

Maar t was echt SUPERGAAF!! Ik was er de eerste avond en heb t echt super naar mn zin gehad.

Wat er bij "mij" ook nog was, was het hele publiek dat onder leiding van het orkest "het kleine café aan de haven" zong. Dat was ook echt vet gaaf!!!!!!

En die "overmaatse hippy met muts" was echt supergoed (en superleuk )

---

quote:

---

Op vrijdag 22 november 2002 18:55 schreef OneSoul het volgende:
Night of the Proms 2002 o.a. Roxette

Er was al een topic

---

Voor de rest is het een review en dat andere topic was al vrij oud.
En Sbje vond het Ok