quote:
Op maandag 8 mei 2017 20:32 schreef Molurus het volgende:[..]
Haha, ja... je moet zulke 'visioenen' natuurlijk ook niet al te serieus nemen. Maar het geeft wel enigszins een gevoel voor 'hersenen als biochemische computer'.
Absoluut, het is zeer verhelderend om in de praktijk mee te maken hoe je bewustzijn gevormd wordt door chemische processen. En het bizar tegelijk, dat je door een simpel molecuul als DMT naar een andere dimensie geschoten kan worden.
Maar goed, zelfs iets simpels als een wijntje drinken bouwt op hetzelfde principe: je gebruikt iets fysieks om een mentale verandering tot stand te brengen. En, zoals jij vaak goed hebt betoogt, het substantiedualisme is failliet. Dan blijft er alleen monisme over: materie leidt dus op de een of andere absurde manier tot een bewuste ervaring.
Dode materie wordt levend, levende materie wordt complex, complexe levende materie wordt bewust, bewuste wezens worden complexer, en wij zijn 1 van de complexe bewuste wezens die het leven ervaren met het gevoel van een vrije wil terwijl die feitelijk niet bestaat dus eigenlijk is je hele leven gepredestineerd maar toch is je hele wereldbeeld gebaseerd op het idee dat je een 'ik' bent die keuzes maakt.
Terwijl dat dus niet kan.
quote:
Op dinsdag 9 mei 2017 16:18 schreef Discombobulate het volgende:[..]
Waarom hebben we in nuchtere toestand wel opeens toegang tot 'waarheid' of 'helderheid'?
Een willekeurige zin waarvan wij zeggen "Ja dit is dat en dat" zou wel even inhoudsloos kunnen zijn als "A smell of petroleum prevails throughout". Ons evolutionaire zijn is geselecteerd op overleving, niet per se op epistemische kwaliteiten lijkt me, zoals waarheid e.d.
Dat onze taal werkt heeft te maken met een sociaal construct - een gemeenschappelijk 'nuchter' construct. Dat andere bewustzijnstoestanden dat niet zijn is simpelweg omdat er geen sociaal taalconstruct van is. Ik kan me een mensheid voorstellen die continu in een psychedelische toestand leeft, stel dat je ze en pil zou geven waardoor ze 'ontnuchteren' (de wereld zien zoals wij die waarnemen). Ik denk dat de inhoud van de ervaringen die ze dan hebben soortgelijke dingen zouden zijn als James' "a smell of petroleum prevails throughout".
Dit is een belangrijke constatering: de 'nuchtere' toestand is niet 'echter' dan de psychedelische toestand. Ze zijn beiden even echt, ze zijn beiden even waar. Omdat het in beide gevallen over een bewuste ervaring gaat en dat is het enige waar we zeker van zijn dat het bestaat (ons eigen bewustzijn heb ik het over, de rest is onzeker).
Beide toestanden zijn even lijp, het maakt niet uit hoe je het leven bekijkt. Het blijft even lijp.
Daarom ben ik zo'n fan van Terence McKenna. Hij geeft namelijk duidelijk aan dat je moet bouwen op je eigen ervaring. ''What do you think when you take psilocybin?'' ''What do you think when you have sex?'' ''What do you think when you face the waterfall?'' The rest is rumor, speculation.
Het punt is dat wetenschap heel praktisch is. De wetenschap kan oppervlakkig gezien een heleboel verklaren en de wetenschap kan door die oppervlakkige kennis geweldige technologie ontwikkelen. Maar de wetenschap gaat voorbij aan de grote problemen en gaat voorbij aan het mysterie an sich (en dat heeft niks met een praktische toepassing te maken).
Het mysterie an sich kan niet verklaard worden (vandaar het woord mysterie) maar je kunt wel je ogen openen, alle vooroordelen wegnemen, alle preconcepties van wat waar is en wat de realiteit is wegnemen, en bouwen op je eigen ervaring. Want voor hetzelfde geld is ons leven een computersimulatie! (klinkt kazig, maar het is wel waar).
quote:
Op dinsdag 9 mei 2017 22:44 schreef JerryWesterby het volgende:Het gaat er al vanuit dat materialisme waar is, en dan is het soort idealisme als van Lanza natuurlijk onzin.
Om idealisme te begrijpen moet je materialisme ondersteboven en binnenstebuiten keren. Dat is niet makkelijk. Het is een beetje als de Necker kubus. Zie je de binnenkant of de buitenkant. Om van het een naar het ander te gaan moet je je manier van kijken als het ware dwingen:
Tja, idealisme of materialisme het maakt niet uit. Ze zijn beiden waar. Wat idealisten goed begrijpen is dat het enige waar we zeker van zijn dat het bestaat, en dat het de realiteit is, dat is ons bewustzijn. In die zin is het bewustzijn primair: alle fysieke objecten kunnen alleen bestaan in jouw realiteit omdat jij een bewustzijn hebt. De fysieke wereld is in die zin strict intern, de fysieke wereld is namelijk niks anders dan een verschijning/functie van het bewustzijn.
Maar wat de materialisten goed begrijpen is dat de fysieke wereld een directe interactie heeft met de mentale wereld: kloot je met het brein, dan kloot je met het bewustzijn. Ergo, wij zijn ons brein.
Het dualisme is failliet, dus materialisme en idealisme zijn een en dezelfde. Het is alleen een verschillend perspectief, kijk ik naar de realiteit door bril A of door bril B? Zowel bril A als bril B geven een accurate representatie van de realiteit, net zoals de psychedelische toestand even 'echt' is als de nuchtere toestand.
quote:
Op dinsdag 9 mei 2017 22:44 schreef JerryWesterby het volgende:Zo is het ook met een mens: aan de buitenkant, in de waarneming, is het een organisme, een biologisch mechanisme. Op een wetenschappelijke manier gezien is er niets anders, omdat die de waarneming bestudeert. Maar vanuit de binnenkant is het een bewuste ervaring. Het is iets om dat organisme te zijn, en dingen waar te nemen. Toch is het een en hetzelfde.
Uitstekende observatie! Het bekende zombie probleem: je gaat ervan uit dat de mensen om je heen een bewustzijn ervaren zoals jij doet. Je gaat ervan uit dat die mensen een leven ervaren, hun eigen universum, hun eigen specifieke realiteit. Die parallel loopt met de jouwe, maar het lot heeft bepaald dat jij persoon A bent die realiteit A ervaart en persoon B ervaart realiteit B.
Maar de wetenschap kan het kwalitatieve aspect van het leven/de realiteit niet doorgronden. Wetenschap is strict kwantitatief in die zin en het is belangrijk om die beperking te belichten. Hoe is het om een kat te zijn? Hoe is het om een chimpansee te zijn? Hoe is het om een totaal ander persoon te zijn?
De vraag ''hoe is het om een kat te zijn?'' lijkt kinderachtig en triviaal. Maar het is verre van kinderachtig en triviaal omdat het een fundamentele beperking van de wetenschap aankaart. Wetenschap kan namelijk nooit, ooit, op geen enkele manier, antwoord geven op die simpele vraag die een kind zou kunnen stellen. Nogmaals, het kwalitatieve aspect van het leven kan niet worden belicht. Ja, een kat heeft bewustzijn. Een kat leeft in zijn eigen realiteit, zijn eigen universum, en die realiteit loopt parallel met de jouwe.