Het babytopic (0-1 jaar) Deel 532

Schaamteloze tvp, man van Cassandra87 en dus automagisch trotse papa van G.

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 10:47 schreef Bartholomeus het volgende:
Schaamteloze tvp, man van Cassandra87 en dus automagisch trotse papa van G.

Welkom en gefeliciteerd!

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 10:37 schreef Mineola het volgende:
Mariposas, jouw spoiler idd. Zo herkenbaar van de oudste. Rot op met je meeveren, ik vond het zo zwaar om steeds maar een baby te moeten vasthouden. Wat nou 'geniet er van voor ze niet meer willen'. Het is nu niet anders, ik zit nu opnieuw met een krijsende baby want krampjes, maar ik trek het nu zoveel beter. Cliche, maar echt omdat ik weet dat het beter wordt en het maar kort duurt. Maar ja, dit is de kennis van achteraf he. Op het moment dat je er middenin zit is het gewoon ronduit kut en loodzwaar. Wat kwak zegt, stoppen met je ergeren aan iets dat je niet kan veranderen maar accepteren dat het zo is, dat gaf hier rust.

Maar ik begon het met een maand of vier pas leuk te vinden, daarvoor was het gewoon overleven. En om mensen te begrijpen die genieten van die eerste maanden en een roze wolk hebben, daarvoor had ik een tweede baby nodig En hij is dus echt niet anders dan de oudste, ik ben anders. Maar ik verlang ook nu niet terug naar die eerste weken. Op dat moment was het prima, maar als ik nu hier lees van pas bevallen moeders herinner ik me weer hoe loeizwaar het ook was.

Dit, N. was en is een makkelijke leuke baby, maar toch vond het ik zo zwaar. Vooral omdat ik zelf kapot was, zit je met hechtingen en slaaptekort midden in de nacht te voeden, terwijl je nauwelijks weet hoe dat moet. Elke keer stress of het aanhappen wel zal lukken enzo... En iedereen zegt 'nouja, als het met de baby maar goed gaat, toch?' Ik vind het zelf ook wel fijn als het goed met mijzelf gaat...

Maargoed, ik wist van tevoren dat ik geen babymens ben, hoe meer ze kan hoe leuker het wordt. Handjes zijn hier de bom tegenwoordig!

Zowel mijn man als ik hebben nu nog steeds het gevoel dat er geen tweede komt, ik heb geen idee hoe ik een baby met een peuter zou moeten combineren.

Oh wat een herkenbaarheid! Ik vond de eerste weken ook gewoon kut, helemaal geen roze wolk en daar voelde ik me weer zo schuldig om. En J. was/is echt een makkelijke baby, maar je hele leven staat gewoon zo enorm op z'n kop. En dan nog hechtingen, amper slapen, borstvoeding die niet loopt, kolven, pijnlijke tepels, mensen die zeggen dat je ervan moet genieten want het gaat zo snel
Maar nu met 9 weken is het zo anders al, het wordt dus echt beter (ook zo'n irritant cliché )

Ik had die roze wolk wel. Natuurlijk, het was niet optimaal met hechtingen, borstontsteking en ons verschrikkelijk hete appartement in juli, maar ik was zo blij met ons kindje dat ik alleen kortstondige baalmomenten had. Hij sliep ook wel snel goed en was/is snel tevreden. Zie mezelf niet als een 'babymoeder' (of misschien voel ik me nog wel helemaal niet 'moederachtig') dus ik vond het ook wel verbazingwekkend hoe relatief oké ik me voelde. Ik was wel blij dat ik van die enorme buik af was en eindelijk weer lekker kon gaan sporten en mijn eigen kleding dragen. Ik heb de zwangerschap nog geen seconde gemist Maar broertje en of zusje voor de kleine man zou op termijn wel heel leuk zijn.

Hier ook aankleedkussen tussen onze kussens, maar ook elke avond wel even het wiegje proberen. Wiegje verwarmden we voor met een kruik, dan was de overgang van tegen mij aanliggen wat kleiner. Na twee weken ging het wiegje prima, na 8/9 weken zijn we gestopt met voorverwarmen. En ik ben ook regelmatig na een voeding met haar in slaap gevallen, dat vond ik eerst eng, maar als ik wakker werd lag ik nog precies hetzelfde.

En wat rot van jullie grijze wolken en lastige starrs meer regel dan uitzondering is hier vaak te lezen, maar ook fijn dat de verhalen dat het echt beter wordt er ook veel zijn

Ik kan er gewoon niet over meepraten ze is gewoon heel relaxed, blij en tevreden. Huilt af en toe wel eens, maar dan is het omdat de melk te lang op zich laat wachten of ze wat krampjes heeft. Dat laatste duurt nooit lang, misschien een uurtje soms. Sliep vannacht weer van 23 tot 7.15. Gisteren uit eten geweest, eerst liggen slapen, toen gedronken, toen een tijd liggen kijken en wat kraaien, vond het wel weer prima.

Deze week drie dagen werken! Twee dagen afgelopen week waren leuk, werd er echt wel enthousiast van! Merk wel meteen dat ik in mijn werk met heel veel (grote en kleine) onderwerpen bezig ben, en dat schakelen gaat nog niet vanzelf..

Ik had die roze wolk ook niet echt, maar vond het wel fantastisch zo'n mini. Bij elk nieuw ding wat hij kon was ik tegelijkertijd trots en verdrietig, omdat dat hem minder 'baby' maakte .
Op de 'nagym' van zwangerschapsgym verbaasde ik me er dan ook over dat iedereen het zo zwaar vond, en dat iedereen het zo 'anders' vond, ik vond mijn leven ongeveer hetzelfde alleen dan plus kind. Inmiddels ben ik daar wel op terug gekomen maar je weet eigenlijk gewoon niet van te voren hoe het zal zijn. Of het mee zal vallen of tegen zal vallen. Of je wolk roze of zwart zal zijn.

_{Afgelopen vakantie las ik in de Grazia een interview met Yolanthe die nogal glamoureus en romantisch aan het doen was over het zwanger zijn en moeder worden en zo. Dan denk ik toch altijd even: het lijkt zo mooi, maar straks zit jij ook ondergespuugd, met wallen en striemen blij te zijn als je na twee uur slaap en vier bakken koffie nog ergens een beetje energie vandaan hebt kunnen halen om vòòr het avondeten nog een borstel door je haar te gooien. Ik twijfel ook altijd of je zwangere vrouwen daar wel of niet iets over moet vertellen.}

Die eerste weken is wel iets waar je nooit wat over hoort of leest, totdat je zelf vertelt hoe kut je je voelt. Dan pas komen de verhalen. En wij hadden nog de 'mazzel' (?) Van in het ziekenhuis liggen. De verpleging deed de nachtvoedingen via de neussonde van Sjaak. Wij konden doorslapen dus. Dat viel toen tegen, toen we na 3 weken thuis kwamen

Ik was van tevoren juist gewaarschuwd van alle kanten, over hoe zwaar de kraamtijd wel niet is. Over kraamtranen en postnatale depressie, ruzie met je man en spijt van je baby. Maar gelukkig bleek hier van alles totaal het omgekeerde. Ik heb wel veel gehuild, maar dat was puur van geluk. dan zat ik snikkend op bed te kijken naar die prachtige baby in mijn armen.

De kraamtijd was voor zowel voor mijn man als voor mij een van de gelukkigste periodes in onze levens. Het kan dus ook goed gaan.

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 07:47 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Haha daarom spreek ik ook nauwelijks hier af

Ik heb me aangemeld, dus hopelijk ook snel een schoon huis hier . Opruimen kan en doe ik wel, maar schoonmaken . Ik geloof dat de badkamer pasgeleden nog is gepoetst... _{door de kraamverzorgster}

+1 op grijze wolk.. En MwC, wij ook 2 weken in het zkh, maar wel vanaf dag 1 gekolfd, om de 3u
Bij mij heeft 't steeds wel bui-gewijs aangehouden, vaak op het randje gebalanceerd van pnd. De gelukkige momenten zijn wel talrijker geworden gelukkig, maar toch nog therapie aanstaande.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

JufM, geen nodig hoor, ik denk dat t voor veel moeders erg herkenbaar is. Voor mij ook. Bij J. een zwarte wolk (idd, ivm die onverwachte vroeggeboorte en mijn ziekte). Heeft best een tijdje geduurd voordat ik me over kon geven aan de grillen van een baby en geaccepteerd had dat t leven met een kind echt anders is.

Nu F, een (licht)blauwe wolk, want ik ben wat relaxter, en mijn mantra is 'het is een fase, het gaat voorbij'

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 12:56 schreef mousemicky het volgende:
Heeft best een tijdje geduurd voordat ik me over kon geven aan de grillen van een baby en geaccepteerd had dat t leven met een kind echt anders is.

Nu F, een (licht)blauwe wolk, want ik ben wat relaxter, en mijn mantra is 'het is een fase, het gaat voorbij'

Dit precies!

(En dank voor de schoonmaaktip, ik ga eens kijken! Hier ook idd de kraamhulp die voor het laatst de badkamer deed. Had laatst helpling gevonden, dat leek me ideaal, maar dat zit niet in mijn gemeente. )

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 12:29 schreef LuDann het volgende:
Ik was van tevoren juist gewaarschuwd van alle kanten, over hoe zwaar de kraamtijd wel niet is. Over kraamtranen en postnatale depressie, ruzie met je man en spijt van je baby. Maar gelukkig bleek hier van alles totaal het omgekeerde. Ik heb wel veel gehuild, maar dat was puur van geluk. dan zat ik snikkend op bed te kijken naar die prachtige baby in mijn armen.

De kraamtijd was voor zowel voor mijn man als voor mij een van de gelukkigste periodes in onze levens. Het kan dus ook goed gaan.

Ik was echt niet depressief ofzo hoor! Ik was gewaarschuwd hoe zwaar het zou zijn, maar eigenlijk viel het me wel mee. Gelukkig gunt N. ons meestal genoeg slaap, dat helpt enorm. Maar toch, hoewel het me eigenlijk meeviel, was het toch heel zwaar, en had ik zeker geen echte roze wolk. Ik ging ervan uit dat het zwaar was, en dat was ook zo. Maar ook heel leuk natuurlijk

Ik heb de eerste weken als heerlijk ervaren. Als ik nu foto's van mezelf terug kijk zie ik er vreselijk uit maar wat was en ben ik gelukkig.
Maar ik herken de verhalen van alleen maar op je willen liggen en bij je willen zijn ook niet

Ik heb en had ook gewoon echt een ontzettend makkelijke baby, die zelfs nu ze strontverkouden is gewoon lekker snachts doorslaapt (ok, wel soms 1 voeding snachts) maar dat is ook voeden en weer terug naar bed.

Weet nooit zo goed of ik dat hier wel moet zetten, het voelt soms zo kijk mij het eens goed hebben ofzo

Het lijkt me ook erg zwaar als ze snachts niet willen slapen en alleen maar bij je willen zijn

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 13:18 schreef SaskiaR het volgende:

[..]

Ik was echt niet depressief ofzo hoor! Ik was gewaarschuwd hoe zwaar het zou zijn, maar eigenlijk viel het me wel mee. Gelukkig gunt N. ons meestal genoeg slaap, dat helpt enorm. Maar toch, hoewel het me eigenlijk meeviel, was het toch heel zwaar, en had ik zeker geen echte roze wolk. Ik ging ervan uit dat het zwaar was, en dat was ook zo. Maar ook heel leuk natuurlijk

Hier hetzelfde! Het enige dat ik echt vervelend vond was dat niemand me had verteld dat borstvoeding gewoon veel pijn doet de eerste weken en helemaal niet leuk is dan. Ik ben naar een info avond en aanleg workshop geweest, en bij beide is het niet ter sprake gekomen, net als dat je er in het begin enorm veel mee bezig bent en je een melkkoe voelt. En ik heb tig baby-uitzet lijsten bekeken maar op geen enkele lijst stond tepelcreme, dat lijkt me net zo essentieel bij borstvoeding als een bus poedermelk bij flesvoeding.

Owh en blije R. Van Ingee
En het filmpje van krijger, nee schudden
En het mooie moppie van selvaria

Hoop dat ik geen baby's vergeten ben

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 13:33 schreef snoenk het volgende:
Ik heb de eerste weken als heerlijk ervaren. Als ik nu foto's van mezelf terug kijk zie ik er vreselijk uit maar wat was en ben ik gelukkig.
Maar ik herken de verhalen van alleen maar op je willen liggen en bij je willen zijn ook niet

Ik heb en had ook gewoon echt een ontzettend makkelijke baby, die zelfs nu ze strontverkouden is gewoon lekker snachts doorslaapt (ok, wel soms 1 voeding snachts) maar dat is ook voeden en weer terug naar bed.

Weet nooit zo goed of ik dat hier wel moet zetten, het voelt soms zo kijk mij het eens goed hebben ofzo

Het lijkt me ook erg zwaar als ze snachts niet willen slapen en alleen maar bij je willen zijn

Maar zo'n baby heb ik dus ook... En tóch is het echt zwaar. Voor mij is het ook het feit dat er zoveel in je leven verandert. Ik ben nog steeds zoekende naar hoe ik mijn eigen leven weer kan terugkrijgen, het is nu nog steeds schipperen tussen baby en werk. Ik voel me steeds schuldig als ik N. aan man geef zodat ik wat nuttigs kan doen.

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 13:35 schreef FlyingFish het volgende:

[..]

Hier hetzelfde! Het enige dat ik echt vervelend vond was dat niemand me had verteld dat borstvoeding gewoon veel pijn doet de eerste weken en helemaal niet leuk is dan. Ik ben naar een info avond en aanleg workshop geweest, en bij beide is het niet ter sprake gekomen, net als dat je er in het begin enorm veel mee bezig bent en je een melkkoe voelt. En ik heb tig baby-uitzet lijsten bekeken maar op geen enkele lijst stond tepelcreme, dat lijkt me net zo essentieel bij borstvoeding als een bus poedermelk bij flesvoeding.

Oh god ja. De eerste 8 weken was pijnlijden. Daar wordt ook niks over gezegd. Alle websites over bv juichen alleen maar over hoe goed het voor de baby is. Hoe zwaar het voor mama is, geen woord.

Ik vind de kraamweek met al twee kindjes ook in niets te vergelijken met de kraamweek van de eerste. toen zat ik daar in m'n coconnetje. Als mijn baby overdag sliep, sliep ik mee. En mijn man deed ook veel 's nachts. En sliep dan ook even overdag. Nu slaapt hij de nachten ook slecht maar kan overdag niet bijtrekken dan loopt hij overdag op zijn tandvlees en met de kinderen. Dat maakt het allemaal ook niet makkelijker.

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 13:51 schreef Estrys het volgende:
Ik vind de kraamweek met al twee kindjes ook in niets te vergelijken met de kraamweek van de eerste. toen zat ik daar in m'n coconnetje. Als mijn baby overdag sliep, sliep ik mee. En mijn man deed ook veel 's nachts. En sliep dan ook even overdag. Nu slaapt hij de nachten ook slecht maar kan overdag niet bijtrekken dan loopt hij overdag op zijn tandvlees en met de kinderen. Dat maakt het allemaal ook niet makkelijker.

Ik denk dat het met meerdere kinderen ook echt zwaarder is, in de zwangerschap al lijkt me. Nu deed ik gewoon af en toe smiddags een dutje of lag de hele dag voor pampus op de bank. Als je er al 1 hebt rondlopen gaat dat niet meer.

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 13:40 schreef SaskiaR het volgende:

[..]

Oh god ja. De eerste 8 weken was pijnlijden. Daar wordt ook niks over gezegd. Alle websites over bv juichen alleen maar over hoe goed het voor de baby is. Hoe zwaar het voor mama is, geen woord.

Ja. Al die juichverhalen over dat het zo fijn is, ik snapte er niets van. Pas na vier weken nam de pijn af. Ik voelde me eerst echt abnormaal, "borstvoeding hoort geen pijn te doen". Oké dan doe ik dus blijkbaar iets verkeerd, maar wat dan? Kwestie van wachten en stug volhouden dus

Oh maar als je geen roze wolk hebt in je kraamtijd bedoel ik ook niet dat je gelijk depressief bent hoor, Saskia.

Ik vond/vind het ook zwaar, maar ik vond het fijn dat het zwaar was ofzo. Lastig uit te leggen maar het gevoel dat ik nodig ben... dat heb ik juist nodig. En het klinkt echt heel erg corny, ik weet het, maar sinds Wolk geboren is voel ik me alsof ik eindelijk ben wie ik hoor te zijn. Alles is op zijn plek gevallen, de leegte is gevuld, noem alle cliches maar op. Het klopt gewoon allemaal nu, terwijl ik daarvoor eigenlijk altijd een knagend gevoel ergens achteraf had, ook op mijn gelukkigste momenten.

Misschien zijn dit nog de hormonen die nawerken ofzo, ik ben wel bang dat het straks opeens anders zal voelen. Dat ik eraan zal wennen, dit gevoel van geluk, en dat ik dan weer terug val in een depressie.

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 14:09 schreef LuDann het volgende:

Misschien zijn dit nog de hormonen die nawerken ofzo, ik ben wel bang dat het straks opeens anders zal voelen. Dat ik eraan zal wennen, dit gevoel van geluk, en dat ik dan weer terug val in een depressie.

Hier iig na 10 maanden nog niet Ludann.

quote:

Op zondag 18 oktober 2015 14:12 schreef snoenk het volgende:

[..]

Hier iig na 10 maanden nog niet Ludann.

Dat is geruststellend.