OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Klap wat k#t!
Wel bijzonder te lezen hoe jullie het oppakken, kan me er wel in vinden maar het blijft gewoon vervelend (understatement)
Wel bijzonder te lezen hoe jullie het oppakken, kan me er wel in vinden maar het blijft gewoon vervelend (understatement)
Dat van dat hartje kan ik me voorstellen. Maar toch erg verdrietig.
Burdie ik hoop dat je intussen vaak in bad bent geweest en dat de bovenverdieping zichzelf per ongeluk heeft verbouwd
Burdie ik hoop dat je intussen vaak in bad bent geweest en dat de bovenverdieping zichzelf per ongeluk heeft verbouwd
Officieel moet je wachten tot je helemaal niet meer vloeit, maar ik ben wel al een paar keer in bad geweest met kuiken samen. (Foei!quote:Op donderdag 10 december 2015 20:40 schreef Suikertante het volgende:
Dat van dat hartje kan ik me voorstellen. Maar toch erg verdrietig.
Burdie ik hoop dat je intussen vaak in bad bent geweest en dat de bovenverdieping zichzelf per ongeluk heeft verbouwd
)Klap, ik had de eerste mk ook alleen een leeg vruchtzakje. Ja, het is vast net iets minder stom dan wanneer je al een hartje hebt gehad en het gaat alsnog mis, maar toch moet je schakelen in je gevoel en toekomstplannen. Want het kindje was even zo gewenst en geliefd en gewild als wanneer het wel goed was gegaan. 't Blijft gewoon stom.
(En je gevoel 'er klopt iets niet' herken ik heel erg, en er niet aan durven toegeven, want dan voelt het als een selffulfilling prophecy.)
Nou dit dus is zo waar, bij het zien van een tweede streep is het gewenst en gaat je gevoel aan de haal.quote:Op donderdag 10 december 2015 20:59 schreef Burdie het volgende:
[..]
Klap, ik had de eerste mk ook alleen een leeg vruchtzakje. Ja, het is vast net iets minder stom dan wanneer je al een hartje hebt gehad en het gaat alsnog mis, maar toch moet je schakelen in je gevoel en toekomstplannen. Want het kindje was even zo gewenst en geliefd en gewild als wanneer het wel goed was gegaan. 't Blijft gewoon stom.
(En je gevoel 'er klopt iets niet' herken ik heel erg, en er niet aan durven toegeven, want dan voelt het als een selffulfilling prophecy.)
Ookal is het pril, het doet iets met je en je wordt er verdraaid onzeker van als het (weer) gebeurd.
Mijn vertrouwen krijgt er een beste deuk van in elk geval...
Lees ik nou tussen de regels door dat jij ook...?quote:
[..]
Nou dit dus is zo waar, bij het zien van een tweede streep is het gewenst en gaat je gevoel aan de haal.
Ookal is het pril, het doet iets met je en je wordt er verdraaid onzeker van als het (weer) gebeurd.
Mijn vertrouwen krijgt er een beste deuk van in elk geval...
disclaimer
True dat is ook zo ja! We hadden ons er al helemaal op ingesteld. J als grote broer 
!
Mijn ouders waar we nu bij inwonen zijn ook erg lief.
Het is gewoon ff k*t.
Knuffels aan iedereen
& dank voor jullie lieve woorden
!Mijn ouders waar we nu bij inwonen zijn ook erg lief.
Het is gewoon ff k*t.
Knuffels aan iedereen
& dank voor jullie lieve woorden
♥ J & S
Ja, dat denk ik nu ook.. Bluetje.quote:
[..]
Lees ik nou tussen de regels door dat jij ook...?
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
quote:
[..]
Nou dit dus is zo waar, bij het zien van een tweede streep is het gewenst en gaat je gevoel aan de haal.
Ookal is het pril, het doet iets met je en je wordt er verdraaid onzeker van als het (weer) gebeurd.
Mijn vertrouwen krijgt er een beste deuk van in elk geval...
Ja, dat is zo. Zodra je een tweede streepje plast ga je plannen maken. Hoe zal het kindje zijn, hoe zal het eruit zien? Als je dan een miskraam krijgt gaat er even een hele dikke streep onder die plannen. Je mis het kindje dat het had kunnen worden. En je krijgt inderdaad het gevoel dat je lichaam niet doet, wat het had moeten doen. Zo voelt het. Je weet dat je er niks aan had kunnen doen, toch voelt het zo, toch maakt het een deuk in je zelfvertrouwen.
Klaprooss, wat ben je sterk.
Maar zorg goed voor jezelf op emotioneel vlak, je mag er best om rouwen.
Miskramen zijn sowieso rot, maar ik kan voor mijzelf wel beamen dat na hartactiviteit te hebben gezien met 8,5 week en toen na 10,5 week toch te horen dat het mis was, echt heel zwaar was. Ik had er tot die echo namelijk niet zo veel vertrouwen in, probeerde geen plannen te maken of dingen voor te stellen (niet dat echt lukt 
) Bij de echo was ik echt verrast dat er een hart klopte en dat we dat konden zien en horen, toen ging bij mij het vertrouwen groeien en de plannen kwamen Zeker ook bij mijn vriend was de klap daardoor nog groter, hij had dit echt niet meer verwacht na een goede echo (ondanks dat ik dit regelmatig als statistisch gegeven had benoemd) Ik heb echt weleens gewenst die goede echo niet gehad te hebben en aan de andere kant ben ik wel heel dankbaar voor dat mooie moment en ik kijk ook nog regelmatig naar de echo foto's.
Ik heb ook een hele vroege miskraam gehad daarvoor en dat was ook allemaal rot en verdrietig, maar op een heel ander niveau. Om nog maar niet te spreken over het lichamelijke stuk
Wat ik vooral ook rot vind, is dat een "onbezorgde" zwangerschap mij afgepakt is en dat het vertrouwen in mijn lijf heel laag is geworden (en dat was al laag)
) Bij de echo was ik echt verrast dat er een hart klopte en dat we dat konden zien en horen, toen ging bij mij het vertrouwen groeien en de plannen kwamen Zeker ook bij mijn vriend was de klap daardoor nog groter, hij had dit echt niet meer verwacht na een goede echo (ondanks dat ik dit regelmatig als statistisch gegeven had benoemd) Ik heb echt weleens gewenst die goede echo niet gehad te hebben en aan de andere kant ben ik wel heel dankbaar voor dat mooie moment en ik kijk ook nog regelmatig naar de echo foto's.Ik heb ook een hele vroege miskraam gehad daarvoor en dat was ook allemaal rot en verdrietig, maar op een heel ander niveau. Om nog maar niet te spreken over het lichamelijke stuk
Wat ik vooral ook rot vind, is dat een "onbezorgde" zwangerschap mij afgepakt is en dat het vertrouwen in mijn lijf heel laag is geworden (en dat was al laag)
Redelijk, de EUG is nu ruim zeven maanden geleden en hoewel ik toen echt in de overlevingsstand zat merk ik dat de klap pas echt later komt. Het feit dat ik er bijna niet meer was maar ook de angst dat het nog een keer kan gebeuren. De meeste dagen gaat het goed hoor, maar er zijn ook dagen dat het me echt naar de keel vliegt, dat het verdriet echt even heel hoog zit.quote:
We gaan volgend jaar een PGD traject in en hoewel ik blij ben dat het kan, vind ik het toch moeilijk. Omdat ik dan voor mijn gevoel dan echt het vertrouwen in mijn lichaam opzeg. Het voelt toch een beetje als falen. Maar aan de andere kant wil ik ook niet nog meer miskramen.
@Fuchshia, dat van die onbezorgde zwangerschap.. Dat je niet meer blij kunt zijn met een positieve test. Bang dat het toch wel weer misgaat.
Heftig Cygne Ik kan mij voorstellen dat het rot voelt om je lichaam het niet zelf te laten doen, maar je moet ook aan je eigen psychische toestand denken bij het verwerken van de miskramen. Plus het lichamelijke stuk. Is er nu ook meer kans dat je nog eens een EUG krijgt?
ik moest je afkortingen even googelen hoor
Ik kan mij voorstellen dat het rot voelt om je lichaam het niet zelf te laten doen, maar je moet ook aan je eigen psychische toestand denken bij het verwerken van de miskramen. Plus het lichamelijke stuk. Is er nu ook meer kans dat je nog eens een EUG krijgt?ik moest je afkortingen even googelen hoor
Ja, die klap komt later. Zijn de mensen om je heen zich daar bewust van?quote:
[..]
Redelijk, de EUG is nu ruim zeven maanden geleden en hoewel ik toen echt in de overlevingsstand zat merk ik dat de klap pas echt later komt. Het feit dat ik er bijna niet meer was maar ook de angst dat het nog een keer kan gebeuren. De meeste dagen gaat het goed hoor, maar er zijn ook dagen dat het me echt naar de keel vliegt, dat het verdriet echt even heel hoog zit.
We gaan volgend jaar een PGD traject in en hoewel ik blij ben dat het kan, vind ik het toch moeilijk. Omdat ik dan voor mijn gevoel dan echt het vertrouwen in mijn lichaam opzeg. Het voelt toch een beetje als falen. Maar aan de andere kant wil ik ook niet nog meer miskramen.
@Fuchshia, dat van die onbezorgde zwangerschap.. Dat je niet meer blij kunt zijn met een positieve test. Bang dat het toch wel weer misgaat.
Ik moest googlen op PGD. Lijkt me een heftig traject, maar ook fijn dat de optie er is.
Ja, ik ben tegelijkertijd doodsbang en kijk uit naar een positieve test. Tot nu toe wint mijn zwangerschapswens, maar geen idee voor hoelang. Ik vind het echt slopend.quote:
[..]
@Fuchshia, dat van die onbezorgde zwangerschap.. Dat je niet meer blij kunt zijn met een positieve test. Bang dat het toch wel weer misgaat.
Fuchsia, die kans is groter inderdaad, zo'n tien procent kans op herhaling.
L-E, gelukkig wel, ik kan naast WJ ook heel veel kwijt bij mijn moeder. Bij mijn vader probeer ik het niet zo te laten merken omdat het hem teveel pijn doet, dat zie ik als hij naar me kijkt. Het heeft ons als gezin wel veel dichter bij elkaar gebracht. WJ durft het nu ook beter bespreekbaar te maken met vooral zijn zus en zijn moeder. De jongste van mn schoonzus voelt het ook heel goed aan, die weet gewoon als ik me verdrietig voel en dan kruipt ze bij me op schoot of pakt ze me aan de hand om even een stukje te wandelen. Het meisje is zes, maar ze voelt dat zo goed aan, heel waardevol is dat.
Sinds kort heb ik een nieuwe teamleider op mijn werk, hij is op de hoogte van de hele situatie inclusief translocatie, miskramen, EUG en PGD en daar is gewoon alle begrip voor. 'Health is the most important', zegt hij dan. Ik spreek mijn collega's en teamleiders alleen via skype, maar het is zo'n warm team. Echt een lichtpuntje wel.
L-E, gelukkig wel, ik kan naast WJ ook heel veel kwijt bij mijn moeder. Bij mijn vader probeer ik het niet zo te laten merken omdat het hem teveel pijn doet, dat zie ik als hij naar me kijkt. Het heeft ons als gezin wel veel dichter bij elkaar gebracht. WJ durft het nu ook beter bespreekbaar te maken met vooral zijn zus en zijn moeder. De jongste van mn schoonzus voelt het ook heel goed aan, die weet gewoon als ik me verdrietig voel en dan kruipt ze bij me op schoot of pakt ze me aan de hand om even een stukje te wandelen. Het meisje is zes, maar ze voelt dat zo goed aan, heel waardevol is dat.
Sinds kort heb ik een nieuwe teamleider op mijn werk, hij is op de hoogte van de hele situatie inclusief translocatie, miskramen, EUG en PGD en daar is gewoon alle begrip voor. 'Health is the most important', zegt hij dan. Ik spreek mijn collega's en teamleiders alleen via skype, maar het is zo'n warm team. Echt een lichtpuntje wel.
quote:
[..]
Ja, ik ben tegelijkertijd doodsbang en kijk uit naar een positieve test. Tot nu toe wint mijn zwangerschapswens, maar geen idee voor hoelang. Ik vind het echt slopend.
Dubbel he.. Tegelijk hopen dat die test positief is en toch ook weer niet. Of zo.
Die kans is dan best groot Cygne, dat lijkt mij erg spannend.
Fijn dat je zoveel steun ervaart en het je gezin dichter bij elkaar heeft gebracht. En je nichtje Wat bijzonder zeg!
Ook erg belangrijk dat je op je werk goed opgevangen wordt en het zo warm aanvoelt.
Dat was bij mij na mijn miskraam erg fijn ook. Stuurt mijn manager op mijn 1e werkdag zo'n lief mailtje (met strekking: welkom terug, maar doe rustig aan, als het niet gaat, dan gaat het niet). Nu is het bij iedereen wel in de vergetelheid geraakt lijkt het wel, maar ik praat er zelf ook niet over op mijn werk. De hoopvolle blikken op een zwangerschap zijn soms wel erg aanwezig voor mijn gevoel
En ja, alles is dubbel. Ik worstel ook erg met jaloezie. En ik vind al die emoties allemaal maar verrot vermoeiend en moeilijk.
Fijn dat je zoveel steun ervaart en het je gezin dichter bij elkaar heeft gebracht. En je nichtje
Wat bijzonder zeg!Ook erg belangrijk dat je op je werk goed opgevangen wordt en het zo warm aanvoelt.
Dat was bij mij na mijn miskraam erg fijn ook. Stuurt mijn manager op mijn 1e werkdag zo'n lief mailtje (met strekking: welkom terug, maar doe rustig aan, als het niet gaat, dan gaat het niet). Nu is het bij iedereen wel in de vergetelheid geraakt lijkt het wel, maar ik praat er zelf ook niet over op mijn werk. De hoopvolle blikken op een zwangerschap zijn soms wel erg aanwezig voor mijn gevoel
En ja, alles is dubbel. Ik worstel ook erg met jaloezie. En ik vind al die emoties allemaal maar verrot vermoeiend en moeilijk.
Herkenbaar, vandaag een presentatie met een collega. Vertelt ze naast me aan de hele groep dat ze zwanger is. Ik haar feliciteren natuurlijk maar ondertussen zakte ik door de grond.
Dat klinkt allemaal fijn, heel warm inderdaad.quote:
L-E, gelukkig wel, ik kan naast WJ ook heel veel kwijt bij mijn moeder. Bij mijn vader probeer ik het niet zo te laten merken omdat het hem teveel pijn doet, dat zie ik als hij naar me kijkt. Het heeft ons als gezin wel veel dichter bij elkaar gebracht. WJ durft het nu ook beter bespreekbaar te maken met vooral zijn zus en zijn moeder. De jongste van mn schoonzus voelt het ook heel goed aan, die weet gewoon als ik me verdrietig voel en dan kruipt ze bij me op schoot of pakt ze me aan de hand om even een stukje te wandelen. Het meisje is zes, maar ze voelt dat zo goed aan, heel waardevol is dat.
Sinds kort heb ik een nieuwe teamleider op mijn werk, hij is op de hoogte van de hele situatie inclusief translocatie, miskramen, EUG en PGD en daar is gewoon alle begrip voor. 'Health is the most important', zegt hij dan. Ik spreek mijn collega's en teamleiders alleen via skype, maar het is zo'n warm team. Echt een lichtpuntje wel.
quote:
Herkenbaar, vandaag een presentatie met een collega. Vertelt ze naast me aan de hele groep dat ze zwanger is. Ik haar feliciteren natuurlijk maar ondertussen zakte ik door de grond.
Ik vrees echt voor de dag dat iemand mij persoonlijk over haar zwangerschap verteld. En misschien is het maar beter ook als het een keer gebeurd, dan heb ik dat ook maar gehad.
Het moment is alweer voorbij. Ik gun het haar en de anderen ook gewoon. Door die schrikmomenten moet je gewoon heen. En dan weer vooruit kijken. Hoe is het nu met jou? 'Mag je nu zwanger worden of moet je wachten?quote:
[..]
