Zwanger... en dan gaat het mis #22

Burdie, ik heb sinds je eerste berichtje hier zeer geregeld aan je gedacht. Helaas merk je daar weinig van. Wat jammer dat ik/wij/Fok je niet de warmte kunnen geven die je nu nodig hebt.

quote:

Op donderdag 26 november 2015 15:13 schreef Cygne het volgende:
Burdie.

Ik snap t wel. T voelt ook eenzaam. Ik post soms ook wat en dan haal ik het weer weg omdat ik niet wil dat t wéér over mij gaat.

Het is al erg genoeg voor je dàt t weer over jou gaat

Iedereen hier die het kan gebruiken een dikke knuffel Één van de weinige topics in OUD waar je hoopt nooit te hoeven posten

En nog een extra voor Lingue die vandaag een verjaardag had moeten vieren

Burdie
Je hormonen spelen hier vast nog in mee
Wat vervelend dat je je hier zo eenzaam in voelt. Heb je in je omgeving mensen waar je mee kan praten? Ik merk dat dat bij mij heel erg helpt. Heel veel praten.
Gewoon je verhaal hier posten hoor!
Fijn dat je je nu wat beter voelt.

quote:

Op donderdag 26 november 2015 15:13 schreef Cygne het volgende:
Burdie.

Ik snap t wel. T voelt ook eenzaam. Ik post soms ook wat en dan haal ik het weer weg omdat ik niet wil dat t wéér over mij gaat. En omdat ik denk dat t niemand wat boeit, maar dat is echt mijn eigen gevoel.

Ik herken het ook wel. Het voelt in mijn geval soms wel een beetje als de Grote L-E Show, omdat het zo verweven is met ons dagelijks leven dat ik er in elk topic wel over kan beginnen. Juist daarom is het fijn dat dit topic er is, ongegeneerd praten over de Bak Ellende, omdat het mag, en ik hoop dat iedereen hier zijn ruimte neemt. Ik trek het niet om bij elk nieuw bericht hier te lezen, dus soms gaan er dagen overheen, maar echt, dat maakt mijn medeleven en warmte niet minder. Hoewel ook ik als geen ander weet hoe je daar geen boodschap aan hebt als een reactie uitblijft. Nu ja, kusjes all around dan maar

quote:

Op donderdag 26 november 2015 15:22 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Het is al erg genoeg voor je dàt t weer over jou gaat

Iedereen hier die het kan gebruiken een dikke knuffel Één van de weinige topics in OUD waar je hoopt nooit te hoeven posten

En nog een extra voor Lingue die vandaag een verjaardag had moeten vieren

Dankjewel er had hier idd een taart met 1 kaarsje moeten staan! En een dreumes die iedereens hart zou laten smelten...
Nu ik zo rustig thuis zit na het werken komt toch alle emotie wel los op verschillende manieren. Alsof mijn lichaam reageert nu ik in ontspan modus op de bank zit.
Alsof ademhalen 100x moeilijker gaat, alsof de zin om voor mijzelf te zorgen even niet aanwezig is.
Geen dag gaat voorbij dat zij niet in gedachte is. Veel momenten waarop gedacht wordt dat het anders had moeten zijn,dat het niet zo is zoals zo graag gewenst.
Veelal zijn de dagen normaal en gewoon ok. Maar die bijzondere dagen in juni en november en de feestdagen hebben toch altijd dat extra zwarte randje.

quote:

Op donderdag 26 november 2015 19:32 schreef Lingue het volgende:

[..]

Dankjewel er had hier idd een taart met 1 kaarsje moeten staan! En een dreumes die iedereens hart zou laten smelten...
Nu ik zo rustig thuis zit na het werken komt toch alle emotie wel los op verschillende manieren. Alsof mijn lichaam reageert nu ik in ontspan modus op de bank zit.
Alsof ademhalen 100x moeilijker gaat, alsof de zin om voor mijzelf te zorgen even niet aanwezig is.
Geen dag gaat voorbij dat zij niet in gedachte is. Veel momenten waarop gedacht wordt dat het anders had moeten zijn,dat het niet zo is zoals zo graag gewenst.
Veelal zijn de dagen normaal en gewoon ok. Maar die bijzondere dagen in juni en november en de feestdagen hebben toch altijd dat extra zwarte randje.

Ik weet niet wat ik moet zeggen, mn hart krimpt ineen als ik posts dit lees maar ik kan me waarschijnlijk niet eens voor 1% voorstellen hoe je je moet voelen op deze dagen

Heel heel veel sterkte vandaag met dit verdriet en weet dat ook jouw dochter niet vergeten wordt maar bij veel FOK!ers voortleeft

quote:

Op donderdag 26 november 2015 19:32 schreef Lingue het volgende:

[..]

Dankjewel er had hier idd een taart met 1 kaarsje moeten staan! En een dreumes die iedereens hart zou laten smelten...
Nu ik zo rustig thuis zit na het werken komt toch alle emotie wel los op verschillende manieren. Alsof mijn lichaam reageert nu ik in ontspan modus op de bank zit.
Alsof ademhalen 100x moeilijker gaat, alsof de zin om voor mijzelf te zorgen even niet aanwezig is.
Geen dag gaat voorbij dat zij niet in gedachte is. Veel momenten waarop gedacht wordt dat het anders had moeten zijn,dat het niet zo is zoals zo graag gewenst.
Veelal zijn de dagen normaal en gewoon ok. Maar die bijzondere dagen in juni en november en de feestdagen hebben toch altijd dat extra zwarte randje.

Lingue.. een hele dikke knuff

Lingue Wat mooi dat er zo aan haar gedacht wordt.

Lingue

quote:

Op donderdag 26 november 2015 14:45 schreef Unihipili het volgende:

Mijn miskraam is anderhalf jaar geleden en ik vind het nog steeds eenzaam.

Dit inderdaad, al is het voor mij korter geleden. Eenzaam blijft het

Burdie, je hebt niet zo veel aan woorden achteraf misschien, maar ik had je vraag niet gezien.
Ik lees dit topic wel regelmatig, omdat ik zelf ontzettend veel heb gehad aan de ervaringen hier. Soms weet ik alleen niet zo goed wat te posten of heb ik die ervaring niet (zoals bijv een curretage)

Lingue, dikke voor jou, ik kreeg kippenvel van je post. Dat inmense verdriet. Ik heb gedacht aan jou en je dochtertje vandaag. Het leven is niet eerlijk, maar gelukkig gaan ook de dagen met het zwarte randje weer voorbij.

Burdie, wat ontzettend rot dat je je zo eenzaam voelt. For what's worth it, ik heb de dag van je curretage veel aan je gedacht (en ook in dit topic gepost). Fijn dat bv weer goed op gang komt en kuiken weer lekker kan drinken.

Lingue, sterkte

Lingue voor deze moeilijke dag

voor Burdie

Sowieso veel sterkte voor iedereen hier. Ik weet nooit zo goed wat ik hier moet posten en hoe zwaar het gevoel moet zijn.. Daarom maar een voor iedereen hier!


Wilde jullie nog even bedanken voor de reacties op m'n vraag hoe ik het beste kon blijven praten met m'n vriendin die haar kindje verloor kort voordat de mijne geboren werd. Heb kunnen uitleggen dat ik het lastig vond om met haar te praten en ik veel aan haar dacht, dat was fijn

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Linque

Linque

Lingue

Burdie, hoop dat je je snel weer oké voelt en die hormonen het je niet zo lastig maken

En voor iedereen die het gebruiken kan ook een

Heh, fieder wat een nare uitslag. En ook dat ze er niks mee kunnen.

Moeilijk Fieder. Vooral omdat ze niet behandelen. Zei de arts er verder niks over?

Hier lijkt het of het moeilijker wordt. Dacht ik in juli nog aan vooruitkijken, nu het allemaal zo lang duurt wordt dat lastiger. Zeker omdat ik samen met een paar vriendinnen en kennissen zwanger was, en hun baby's binnenkort worden geboren. Normaal ben ik niet zo op anderen gericht, maar dit is wel erg in my face zeg maar. En weer een sint en kerst zonder zwanger te zijn. Gister was ik zo boos en verdrietig dat ik het liefst de hele dag in bed wilde blijven. Maar goed, mijn leven dendert door en kniezen past niet in mijn schema

Snap ik Aventura, naar gevoel is dat. Ik duim voor snel een mooie plakker voor je.

He wat lastig Fieder!

Aventura Heel herkenbaar! Ik had gehoopt allang weer zwanger te zijn en dat dat nu nog niet is, maakt het zo moeilijk. Zeker met de gelijklopers!

Daar komt bij dat mijn behandelend arts mij adviseert om mij, en met name mijn longen, te gaan behandelen. Daarbij moet ik ik mijn zwangerschapswens op pauze zetten en kan ik minder vruchtbaar worden. Dus misschien daarna helemaal niet meer natuurlijk zwanger worden. Tot nu toe ga ik tegen dit advies in, omdat ik mij okay voel. Ik heb geen last van mijn lijf en longen, ik werk notabene 32-36 uur per week. Niet echt iemand die een behandeling nodig heeft van een half jaar-jaar in mijn optiek
Het maakt mijn emoties wel nog complexer. Regelmatig boos & verdrietig op de wereld en zo jaloers op de mensen die zo maar even zwanger worden en een gezond kind baren. Ik denk alleen maar "hoe dan" Elke maand als ik niet zwanger blijk te zijn, breek ik een beetje De druk is een beetje te hoog aan het worden..

/eindedagboek post.

Ja die druk. Heel veel mensen weten het van de miskraam. Achteraf wilde ik dat ik het niet had verteld. Het is veel leuker om met een verrassing te komen, en wat als het niet meer lukt, dan is het extra beladen allemaal. Ik heb verder geen gezondheidsproblemen meer (had een hoge bloeddruk maar de internist heeft me nu zelfs teruggestuurd naar de huisarts voor verder begeleiding) maar mijn leeftijd werkt tegen me. Ik wilde liever niet zo'n oude moeder worden.

voor jullie dames

quote:

Op vrijdag 27 november 2015 00:01 schreef Gevalletje het volgende:
Sowieso veel sterkte voor iedereen hier. Ik weet nooit zo goed wat ik hier moet posten en hoe zwaar het gevoel moet zijn.. Daarom maar een voor iedereen hier!

Wilde jullie nog even bedanken voor de reacties op m'n vraag hoe ik het beste kon blijven praten met m'n vriendin die haar kindje verloor kort voordat de mijne geboren werd. Heb kunnen uitleggen dat ik het lastig vond om met haar te praten en ik veel aan haar dacht, dat was fijn

Fijn dat je hier advies hebt gekregen, daar wat mee gedaan hebt en erbij bleek dat het werkte.
Soms heb je geen woorden en/of weet je niet hoe iets is, dan is dat toegeven en ook al heel betekenisvol.

Even over mezelf:
Wat ik er het meest moeilijke aan vind/vond is dat (in willekeurige volgorde) 1. Het een taboe is en er niet over gesproken wordt, 2. Niet veel mensen het begrijpen, 3. Niet veel mensen durven toegeven dat ze iets niet begrijpen (niet weten hoe ze echt steun kunnen bieden, zonder de 'goedbedoelde adviezen'), 4. Bijna niemand wist dat ik toen zwanger was (en nog steeds niet weet), 5. Ik geen kans kreeg om er opnieuw voor te gaan want relatie liep stuk.

[ Bericht 5% gewijzigd door Unihipili op 28-11-2015 22:35:40 ]

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 10:03 schreef Aventura het volgende:
Ja die druk. Heel veel mensen weten het van de miskraam. Achteraf wilde ik dat ik het niet had verteld. Het is veel leuker om met een verrassing te komen, en wat als het niet meer lukt, dan is het extra beladen allemaal. Ik heb verder geen gezondheidsproblemen meer (had een hoge bloeddruk maar de internist heeft me nu zelfs teruggestuurd naar de huisarts voor verder begeleiding) maar mijn leeftijd werkt tegen me. Ik wilde liever niet zo'n oude moeder worden.

Wij zeggen er nu maar bij dat we eerst uitgebreid willen opknappen, en dan eens kijken of we een tweede nog aandurven. Op dit moment kan ik op die vraag namelijk nog geen antwoord geven, ik ben zo bang dat het weer mis gaat. En weer, en weer, en weer...
(En toch weet ik dat ik er op een dag weer klaar voor zal zijn. Kan morgen zijn, kan over een jaar. Maar ooit. Ik wil voor mezelf ook voorlopig die druk er niet op.)

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 23:19 schreef Burdie het volgende:

[..]

Wij zeggen er nu maar bij dat we eerst uitgebreid willen opknappen, en dan eens kijken of we een tweede nog aandurven. Op dit moment kan ik op die vraag namelijk nog geen antwoord geven, ik ben zo bang dat het weer mis gaat. En weer, en weer, en weer...
(En toch weet ik dat ik er op een dag weer klaar voor zal zijn. Kan morgen zijn, kan over een jaar. Maar ooit. Ik wil voor mezelf ook voorlopig die druk er niet op.)