Genderdysforie #53: Plat, platter, platst

Hoe lang duurt het ongeveer voordat je een oproep krijgt na de verwijzing van je arts? Ik weet dat de wachttijden lang zijn. Kan slecht tegen wachten :p
Ik denk dat ik straks wel even bel, of vinden ze dat irritant?

Wat vonden jullie de fijnste verandering toen jullie begonnen met hormonen? Ik heb gelezen dat mensen beschreven hoe je gevoel veranderd, dat dingen anders aanvoelen.
Stoppen erecties snel?

Ik heb het idee dat ik te snel te veel wil. Mijn hoofd zit vol met wat als dit en hoe gaat het straks zus en zo. Is dit raar? Ik wil gewoon voor mijzelf alles op een rijtje hebben en een beetje inzicht in wat ik kan verwachten.

zucht....

quote:

Op woensdag 4 november 2015 08:55 schreef IDontEvenKnow het volgende:
Hoe lang duurt het ongeveer voordat je een oproep krijgt na de verwijzing van je arts? Ik weet dat de wachttijden lang zijn. Kan slecht tegen wachten :p
Ik denk dat ik straks wel even bel, of vinden ze dat irritant?

Wat vonden jullie de fijnste verandering toen jullie begonnen met hormonen? Ik heb gelezen dat mensen beschreven hoe je gevoel veranderd, dat dingen anders aanvoelen.
Stoppen erecties snel?

Ik heb het idee dat ik te snel te veel wil. Mijn hoofd zit vol met wat als dit en hoe gaat het straks zus en zo. Is dit raar? Ik wil gewoon voor mijzelf alles op een rijtje hebben en een beetje inzicht in wat ik kan verwachten.

zucht....

Nee, zelf bellen kan ik alleen maar aanmoedigen, zelf bellen ze soms niet of laat dus zelf initiatief nemen helpt vaak (zelfs als ze het nog niet weten, weet je dat weer ^^)

Hmm, fijnste verandering was voor mij indirect: Ik had een stuk meer zin en energie om aan mezelf te werken doordat ik begon aan de hormonen. Fysiek was het krijgen van kleine borsten ook leuk maar dat gaat zo geleidelijk dat ik er niet echt bij stil stond

Ochtend erecties waren bij mij echt heel snel verdwenen, dat moet weken zijn geweest. Verder was het krijgen van erecties verder voor mij niet zo moeilijk, ik mastrubeerde regelmatig. Wel werd de huid wat zacht, iets minder gevoel en waren orgasmes een stuk droger -minder tot geen sperma meer, beetje voorvocht- en voelde het slechter dan zonder hormonen. Beetje waardeloos vond ik

En nee, is niet raar, heb ik ook best last van. Maak lijstjes en neem ze ook mee naar het VU tijdens de gesprekken, dat helpt wel vind ik en laat ook zien dat je er serieus mee bezig bent

quote:

Op woensdag 4 november 2015 08:55 schreef IDontEvenKnow het volgende:
Hoe lang duurt het ongeveer voordat je een oproep krijgt na de verwijzing van je arts?

Volgens deze prognose is het 11 weken. Maar daar mag een korreltje zout bij, nu er weer een psycholoog ziek is.

quote:

Ik denk dat ik straks wel even bel, of vinden ze dat irritant?

Het klinkt als een cliché, maar een beller is sneller!

quote:

Wat vonden jullie de fijnste verandering toen jullie begonnen met hormonen? Ik heb gelezen dat mensen beschreven hoe je gevoel veranderd, dat dingen anders aanvoelen.

Voor mij was het een gevoel van thuiskomen na afscheid van een hormoonhuishouding, die voor mij als vijandig aanvoelde.

quote:

Ik heb het idee dat ik te snel te veel wil. Mijn hoofd zit vol met wat als dit en hoe gaat het straks zus en zo. Is dit raar? Ik wil gewoon voor mijzelf alles op een rijtje hebben en een beetje inzicht in wat ik kan verwachten.

Mja, toen ik besefte dat keeping up male appearances onhoudbaar aan het worden was, wilde ik ook het liefst nog eergisteren aan alles tegelijk beginnen
Gewoon rustig doorgaan met ademhalen en laten gebeuren wat gebeuren moet.
En je vooral niet druk maken over wat ze naar aanleiding van de gesprekken en vragenlijsten van je vinden.

quote:

Op woensdag 4 november 2015 11:28 schreef wonderer het volgende:
Dat ochtenderecties weggaan, vind ik wel apart. Voor zover ik weet, is de oorzaak daarvan niet afhankelijk van hormonen (aangezien cisvrouwen ze ook krijgen, al vallen ze een stuk minder op). Het zou in principe een kwestie moeten zijn van bloedvaten verwijden zodat er meer bloed naar de zwellichamen stroomt.

De aansturing van het wijder worden van de bloedvaten kan toch hormonaal zijn?

Het is nu 14 dagen na de operatie en beetje bezorgd de labia minora. Dit waren de dag na de operatie dat ik ze te zien kreeg 2 donkere 'dadels' van dezelfde grootte. Nu is afgelopen week de linker schaamlip wat sneller dan de ander lichter van kleur geworden en nu ook groter geworden. Nu groeit er ook een soort aanhangsel van zacht weefsel. De andere is klein en kleur maar langzaam lichter.
Geen idee waar dit naar toe gaat maar ik heb volgende week donderdag mijn controle. Dat afwachten of morgen bellen naar spreekuur?

PS: Ik heb nergens met mn handen aangezeten, gebruik alleen tissues,gaasjes na elke plas, dilatie en spoelbeurt

quote:

Op woensdag 4 november 2015 13:30 schreef wonderer het volgende:

[..]

Dat is inderdaad niet onmogelijk, maar daar heb ik in de artikelen die ik erover gelezen heb niets van teruggezien.

Ik had met een paar weken hormonen ook geen ochtenderecties meer. Mijn vermoeden is dat de cyproteronacetaat een belangrijke factor is. In de tijd na de operatie heb ik wel af en toe een gevoel dat lijkt alsof de resterende zwellichamen vollopen met bloed gehad. In de periode dat ik weer androcur heb gebruikt was dat weg, en nu ik daar opnieuw mee gestopt ben lijkt het weer terug te komen.

quote:

Op donderdag 5 november 2015 16:47 schreef Vivie het volgende:
Het is nu 14 dagen na de operatie en beetje bezorgd de labia minora. Dit waren de dag na de operatie dat ik ze te zien kreeg 2 donkere 'dadels' van dezelfde grootte. Nu is afgelopen week de linker schaamlip wat sneller dan de ander lichter van kleur geworden en nu ook groter geworden. Nu groeit er ook een soort aanhangsel van zacht weefsel. De andere is klein en kleur maar langzaam lichter.
Geen idee waar dit naar toe gaat maar ik heb volgende week donderdag mijn controle. Dat afwachten of morgen bellen naar spreekuur?

PS: Ik heb nergens met mn handen aangezeten, gebruik alleen tissues,gaasjes na elke plas, dilatie en spoelbeurt

Mogelijk dat de bloedtoevoer en vooral de afvoer aan de ene kant wat beter is dan aan de andere kant waardoor het genezingsproces niet helemaal symmetrisch verloopt. Dat extra weefsel zal wel eens wat hypergranulatie kunnen zijn (wild vlees, maar dat klinkt zo stom in deze ). Bij de controle kan de chirurg dat weg halen. Als je twijfelt gewoon morgen spreekuur bellen.

quote:

Op donderdag 5 november 2015 17:48 schreef Fixers het volgende:

[..]

Ik had met een paar weken hormonen ook geen ochtenderecties meer. Mijn vermoeden is dat de cyproteronacetaat een belangrijke factor is. In de tijd na de operatie heb ik wel af en toe een gevoel dat lijkt alsof de resterende zwellichamen vollopen met bloed gehad. In de periode dat ik weer androcur heb gebruikt was dat weg, en nu ik daar opnieuw mee gestopt ben lijkt het weer terug te komen.

[..]

Mogelijk dat de bloedtoevoer en vooral de afvoer aan de ene kant wat beter is dan aan de andere kant waardoor het genezingsproces niet helemaal symmetrisch verloopt. Dat extra weefsel zal wel eens wat hypergranulatie kunnen zijn (wild vlees, maar dat klinkt zo stom in deze ). Bij de controle kan de chirurg dat weg halen. Als je twijfelt gewoon morgen spreekuur bellen.

Ok, dat is fijn om te weten. Weet dat ik iig geen extreme pijn of bloedingen heb. Misschien hoort dit er gewoon een beetje bij. Het ziet er iig niet smakelijk uit. Vraag me af hoe die 'homp' ooit schaamlippen gaat worden, bizar dat er ook ook nog plas door heen gaat

Plassen gaat trouwens wel gewoon goed, het is een directe straal

quote:

Op zondag 1 november 2015 11:53 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Het komt op me over alsof je alleen vanuit je eigen situatie denkt.

Iemand zou het bijvoorbeeld niet kunnen vertellen omdat hij/zij daar niet meer mee bezig is. Als ik mijn operatie heb gehad, dan wil ik ook niet meer met het transgender-zijn bezig zijn. Dan wil ik leven als vrouw en er niet meer aan denken.
Ik denk dat dat voor meer transgender-personen geldt. Voorop gesteld, ik zou een eventuele partner het waarschijnlijk wel vertellen, als ik haar helemaal vertrouw. Maar ik kan me goed voorstellen dat er anderen zijn die er niet meer mee bezig willen zijn en er niet meer aan willen denken. Je bent ten slotte een vrouw/man, en geen transgender.
Daarnaast maakt het voor de ander geen verschil zolang ze het niet weten. Dat maakt het ook wel makkelijker om het niet te vertellen. Ik wil zelf geen kinderen, dus voor mij maakt het ook niet uit dat ik geen baarmoeder heb. Ik kan een potentiële partner vertellen dat ik geen kinderen wil, en dan hoef ik het er niet eens over te hebben.

Dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen, dat een transgenderpersoon het niet aan zijn/haar partner wil vertellen. Ik zal er zelf denk ik op een gegeven moment ook niet zoveel mee bezig zijn als dat ik nu ben(tja ik heb het niet zo lang geleden ontdekt), maar het niet vertellen aan je partner? Dat is toch heel oneerlijk. Jij weet immers wel wat jouw partner biologisch is, maar andersom niet. En wat als je partner wel kinderen wil? Het is juist vanzelfsprekend dat je zulke dingen met je partner deelt. Omdat er anders geen eens sprake is van een vertrouwensband.

''Je bent ten slotte een vrouw/man, en geen transgender.'' Dit is wel heel makkelijk gezegd, maar niet echt realistisch, in ieder geval niet als je op zoek bent naar een partner.

quote:

Op zondag 1 november 2015 21:18 schreef klassiek_1 het volgende:

[..]

Geen idee. Kan ook geen wetenschappelijke verklaringen vinden voor mijn gevoel.

Het is er gewoon.

Nou je bent er tenminste eerlijk over. Zelf heb ik dat veel liever dan mensen die zeggen dat ze een transgenderpersoon zouden daten, maar dat eigenlijk helemaal niet zo zien zitten.

Toen ik jonger was deed het me pijn, de gedachte dat er best veel kans is dat ik word afgewezen door mijn biologische ''status''. Nou niet meer sinds ik heb beseft dat we nou eenmaal niks kunnen doen aan wat we aantrekkelijk vinden. Het kan altijd verschuiven, maar sommigen houden nou eenmaal erg van een biopussy of van een biodick om het zomaar even te zeggen

quote:

Op donderdag 5 november 2015 19:58 schreef Butti het volgende:

[..]

Nou je bent er tenminste eerlijk over. Zelf heb ik dat veel liever dan mensen die zeggen dat ze een transgenderpersoon zouden daten, maar dat eigenlijk helemaal niet zo zien zitten.

Toen ik jonger was deed het me pijn, de gedachte dat er best veel kans is dat ik word afgewezen door mijn biologische ''status''. Nou niet meer sinds ik heb beseft dat we nou eenmaal niks kunnen doen aan wat we aantrekkelijk vinden. Het kan altijd verschuiven, maar sommigen houden nou eenmaal erg van een biopussy of van een biodick om het zomaar even te zeggen

Ja, ieder zo zn voorkeur. Liever eerlijk dan politiek correct interesse tonen

Nog even met de verpleegkundige van het spreekuur plastische chirirugie gebeld. Ze had niet de indruk dat dit ernstig was en zei dat er daar veel veranderd en soms in snelle tijd. Revisie ingrepen komen ook pas op later tijdstip en de controle is volgende week, dus even afwachten

Verhaal had ze volgens mij al een aantal keer gehoord ^^

Fijn weekend

quote:

Op vrijdag 6 november 2015 14:03 schreef wonderer het volgende:

[..]

En toch denk ik dat mensen ons eerder afwijzen op wat ze denken dat we zijn, dan om wat we werkelijk zijn.

Wat denk jij dan dat mensen denken dat wij zijn?

Maar als het gaat om daten specifiek, lijkt me sociale druk(daar speelt het algemene beeld wat men van ons denkt ook een rol in, maar ook de identiteit van van de ander zelf, ''Ben ik nou lesbisch/homo of hetero?'' Voor ons is het makkelijk, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor een ander niet zo is.) en het lichamelijke de belangrijkste redenen om ons af te wijzen. Misschien zelfs het lichamelijke boven sociale druk.

Heb het gevoel niks nieuws te hebben gezegd, maargoed jouw punt was me niet helemaal duidelijk vandaar.

quote:

Op maandag 9 november 2015 09:14 schreef wonderer het volgende:

[..]

Mannen in vrouwenkleren (en vice versa). Aandachtshoeren. Mensen (met een beetje geluk tenminste ) met veel bagage die het alleen maar over de transitie kunnen hebben. In ieder geval niet als complexe wezens met dezelfde wensen, verlangens en talenten als ieder anders.

Ik ervaar zelf dat onbegrip één van 's mens grootste vloeken is btw. De meeste mensen zijn dol op het maken van (domme/achterlijke) aannames (lopende bandwerk voor sommigen zelfs), het is blijkbaar hoe "de mens" bedraad is..

quote:

Op maandag 9 november 2015 11:44 schreef wonderer het volgende:

[..]

En dat zou niet eens zo erg zijn (want het is wel heel vermoeiend om overal maar kennis van te nemen), als men zich ervan bewust was en dus open stond voor nieuwe ervaringen. Maar nee, vooroordelen en misinformatie worden als heilige waarheid gezien waar niet aan getornd kan worden.

Zulke mensen zoveel mogelijk negeren, das het minst slechte advies dat ik kan bedenken

quote:

Op maandag 9 november 2015 09:14 schreef wonderer het volgende:

[..]

Mannen in vrouwenkleren (en vice versa). Aandachtshoeren. Mensen (met een beetje geluk tenminste ) met veel bagage die het alleen maar over de transitie kunnen hebben. In ieder geval niet als complexe wezens met dezelfde wensen, verlangens en talenten als ieder anders.

Dat laatste zorgde bij mij de afgelopen week steeds voor twijfels of ik wel aan de transitie wilde beginnen. Heel vervelend als je steeds maar word gezien als "die transgender". Maar gelukkig besef ik wel dat op me gemak voelen zwaarder weegt dan wat anderen van me denken. Het is alleen niet fijn die gedachte.

Ja, ik woon nu nog in een dorp, wat het nadeel heeft dat iedereen elkaar zo onderhand al kent. Als ik eenmaal weg ben hier dan stealth, dat gaat alleen nog wel even duren

quote:

Op donderdag 5 november 2015 19:35 schreef Butti het volgende:

[..]

Dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen, dat een transgenderpersoon het niet aan zijn/haar partner wil vertellen. Ik zal er zelf denk ik op een gegeven moment ook niet zoveel mee bezig zijn als dat ik nu ben(tja ik heb het niet zo lang geleden ontdekt), maar het niet vertellen aan je partner? Dat is toch heel oneerlijk. Jij weet immers wel wat jouw partner biologisch is, maar andersom niet. En wat als je partner wel kinderen wil? Het is juist vanzelfsprekend dat je zulke dingen met je partner deelt. Omdat er anders geen eens sprake is van een vertrouwensband.

''Je bent ten slotte een vrouw/man, en geen transgender.'' Dit is wel heel makkelijk gezegd, maar niet echt realistisch, in ieder geval niet als je op zoek bent naar een partner.

Dat jij je dat niet kunt voorstellen, betekent niet dat er geen mensen zijn die dat zo voelen.
Ik ben gewoon passable, en ik zie niet wat het een ander dan aangaat dat ik transgender ben.
En wat schiet mijn partner er mee op dat ze weet dat ik biologisch een man ben (ik geloof dat je daarop doelt). Ik kan haar niet zwanger maken ofzo. Ik ben lichamelijk een vrouw.
Overigens wil ik helemaal geen kinderen, dus die situatie zal zich niet voordoen.

En ik vind het wel degelijk realistisch. Ik BEN en vrouw. Ik ben geen transgender. Transgender is niet wat mij definieert als persoon. Het geeft alleen aan dat er iets mis is gegaan met hoe ik geboren ben. Maar dat betekent niet dat het mijn hele leven hoeft te tekenen.
Ik leef als vrouw, en dat is wat ik wil. Dat trans zijn gaat niemand wat aan. Ik ben de gene die bepaalt of iemand dat weet.

Dat jij of een eventuele partner meent recht te hebben op die informatie is wat anders. Maar ik vind dat jullie dat recht niet hebben.
Is het eerlijk als ik een eventuele partner het vertel wanneer het serieus wordt? Zeker. Ik zal het ook zeker ovewegen, maar volgens mij is dat niet de discussie. De discussie was dat ik me kan voorstellen dat er mensen zijn die dat niet doen. Die dat hun leven lang een geheim houden. Ik kan me best voorstellen dat die mensen er zijn.

Bij mij zou het ook een geheim zijn, maar dat alleen bepaalde mensen het weten die ik vertrouw.

quote:

Op woensdag 11 november 2015 10:43 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Dat jij je dat niet kunt voorstellen, betekent niet dat er geen mensen zijn die dat zo voelen.
Ik ben gewoon passable, en ik zie niet wat het een ander dan aangaat dat ik transgender ben.
En wat schiet mijn partner er mee op dat ze weet dat ik biologisch een man ben (ik geloof dat je daarop doelt). Ik kan haar niet zwanger maken ofzo. Ik ben lichamelijk een vrouw.
Overigens wil ik helemaal geen kinderen, dus die situatie zal zich niet voordoen.

En ik vind het wel degelijk realistisch. Ik BEN en vrouw. Ik ben geen transgender. Transgender is niet wat mij definieert als persoon. Het geeft alleen aan dat er iets mis is gegaan met hoe ik geboren ben. Maar dat betekent niet dat het mijn hele leven hoeft te tekenen.
Ik leef als vrouw, en dat is wat ik wil. Dat trans zijn gaat niemand wat aan. Ik ben de gene die bepaalt of iemand dat weet.

Dat jij of een eventuele partner meent recht te hebben op die informatie is wat anders. Maar ik vind dat jullie dat recht niet hebben.
Is het eerlijk als ik een eventuele partner het vertel wanneer het serieus wordt? Zeker. Ik zal het ook zeker ovewegen, maar volgens mij is dat niet de discussie. De discussie was dat ik me kan voorstellen dat er mensen zijn die dat niet doen. Die dat hun leven lang een geheim houden. Ik kan me best voorstellen dat die mensen er zijn.

Bij mij zou het ook een geheim zijn, maar dat alleen bepaalde mensen het weten die ik vertrouw.

Ik kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die dat niet doen, maar ik kan me niet voorstellen dat ze dat niet willen doen. Het is toch fijn om dit met je partner te kunnen delen, wetend dat zij/hij het allemaal oké vindt.

Het hoeft je leven ook niet te tekenen, maar mijn punt is dat er eventuele partners zullen zijn die er niet van houden en ik vind dat zij het recht hebben om te weten hoe het zit, zodat zij ook die vrijheid hebben om te kiezen of ze verder willen met je of niet.

Niet iedereen moet het weten, maar er zit toch wel een verschil tussen iedereen en je partner.