ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #143 Wij groeten U

quote:

Op maandag 7 december 2015 02:24 schreef Aiciu het volgende:
Ik zag op tv iets waarin werd beweerd dat bij autisten de hersenen beschadigd zijn, het was iets met feit of fabel ofzo, maar dat lijkt me niet toch? Lijkt me eerder dat het bij ons iets anders in elkaar zit ofzo..

Er wordt zoveel door zovelen beweert. Ik heb even snel gegoogled, maar kon deze uitzending niet vinden.

Wel vond ik iets anders, wat een vermoeden van mij wel bevestigt:
Hierzo staat volgende:

quote:

Autisme beschermt hersenen?
Het syndroom van Asperger kan beschermen tegen Alzheimer. Dit beweren onderzoekers van Harvard. Mensen die Asperger hebben, een vorm van autisme, bleken hersenen te hebben die zich makkelijker kunnen aanpassen. Dit wordt plasticiteit genoemd. Oudere mensen hebben minder plastische hersenen. Verminderde plasticiteit wordt ook in verband gebracht met geestelijke achteruitgang. Doordat mensen met Asperger extra plastische hersenen hebben zou dit mogelijk kunnen beschermen tegen geestelijke achteruitgang zoals bij de ziekte van Alzheimer.

Ik snap wel waarom die onderzoekers deze link leggen.
Eén belangrijk aspect wat bij autisme is waargenomen, is volgende:
In de peutertijd bestaan er gewoonlijk veel meer verbindingen tussen de hersencellen dan bij volwassenen en in de vroege jeugd wordt het aantal verbindingen sterk weggesnoeid (zoek maar op "autism synaptic pruning" ) en dit gebeurt bij autisme minder.

Je zou kunnen zeggen dat de hersenen van mensen met autisme jonger blijven (want blijkbaar is het sterk verminderen van het aantal verbindingen in de hersenen een standaard verouderingsproces).

Een ander ding wat mij opgevallen is, is dat niet-autisten veel dingen automatisch lijken te kunnen doen, terwijl mensen met autisme dit meer moeten aanleren. Maar als je dingen moet aanleren voor je ze kunt itt dat je ze automatisch al hebt geleerd, is natuurlijk ook op te vatten als een vergrote flexibiliteit van de hersenen. Het kost wel meer moeite en bepaalde dingen zak ik mezelf dus moeten aanleren, maar het grote voordeel is natuurlijk dat itt niet-autisten, ik kan kiezen wat ik aanleer. Dit kan ook opgevat worden als een grotere flexibiliteit (ten slotte hebben niet-autisten hier veel minder invloed op).

Dit levert in de praktijk voor autisten wel de nodige problemen op, daar die iets aangeleerd moet worden wat de eventuele niet-autistische familieleden hen niet aan -kan- leren, daar ze het automatisch al kunnen en niet beter weten (ze snappen niet dat autisten dit niet vanzelf doen, maar zien wel dat er problemen zijn) en eventuele andere wel-autistische familieleden dit ook niet weten, daar er niemand voor ze is die het ze kan leren.

In de praktijk levert dit veel problemen op, onbegrip en misverstanden.

Het moet in principe makkelijk zijn om dit gat voor een groot deel dicht te slaan, maar daar is een bepaalde vorm van (psycho-)educatie voor nodig waarvan ik niet weet of die überhaubt wel bestaat. En ik neem aan van niet, daar zelfs het concept dat aan autisten uitgelegd kan worden hoe niet-autisten denken en werken nog niet eens gezien wordt. Andersom zal dit al makkelijker gaan en sneller tot meer resultaat kunnen leiden, maar het bij voorkeur meest gewenste doel om onderling begrip te kweken (wat intra-familiaire kennis zou vereisen, dus dat de niet-autistische gezinsleden begrijpen hoe de autistische gezinsleden werken en ook omgekeerd en ze (liefst intuïtief) op elkaar kunnen inspelen) zodat dit gestroomlijnder gaat.

Je hoeft elkaar niet perfect te kennen, zolang de onderlinge omgangsregels maar duidelijk zijn.

Maar even terugkomend op die extra plasticiteit van de hersenen: Ik merk wel dat ik een bepaalde flexibiliteit heb die ik kan inzetten, een vermogen dat niet-autisten nauwelijks hebben.

Heeft autisme dan toch eindelijk een voordeel

quote:

Op maandag 7 december 2015 03:03 schreef EricOscuro het volgende:
Voor mezelf zie ik het probleem niet.
Mijn ex had een zoontje met PDD-Nos. Geen probleem,
Accepteren dat hij soms dingen te letterlijk neemt? Ja, voor zover het om mijzelf gaat... prima.
Maar als het om hem zelf ging... dan trainde ik hem zonder dat hij dit zelf besefte hier wel op.

Ik daagde hem vaak uit met een glimlach, en hij maakte grote sprongen wat betreft het zien van tekens die hij herkende als een grap. Ik weet dat hij nooit geneest van ADHD/ Pdd-Nos... maar als hij een ding van mij geleerd heeft die jaren... dan is dat niet iedereen het slecht bedoeld als dat persoon tegen je in gaat. En dat ook iemand met een gladgestreken bakkes je op stang kan proberen te jagen... zonder dat dat persoon er slechte bedoelingen mee heeft.

En natuurlijk kan ik daar niet alle credits voor nemen... maar van een recalcitrante puber van amper 14 is hij wel tot behoorlijk maatschappelijk sociaal functionerend mens uitgegroeid toen hij bijna 18 was.
En natuurlijk als zijn moeder op familiebezoek ging (enzovoorts) liet ik hem een half uurtje langer opblijven... en als ik na dat half uurtje langer opblijven hem uitlegde dat hij daarna echt naar bed moest... omdat zijn moeder kwaad op mij zou worden als ze terugkwam als hij nog steeds op was.... dan begreep hij dat, en dan ging hij ook zonder morren naar bed.

Ach feitelijk moeten we vooral ons eigen inlevingsvermogen aanspreken om deze kinderen een kans te geven.

En natuurlijk heb ik ook wel eens harde onterechte verwijten naar mijn kop geslingerd gekregen... maar een uurtje laten zijn zij dat al weer half vergeten... als je dan alsnog verwijten terugslingert, maak je de kloof alleen maar erger. Dat zijn de momenten dat je de verwijten niet persoonlijk moet nemen (zoals je bij een dronken vriend ook de harde woorden soms van je af moet schudden).

En nee, niemand komt van autisme (etc) af... dat blijft hun hele leven zo... Maar je kunt met wat geduld en inlevingsvermogen de scherpste kantjes hier wel van af halen.
Helaas raakte het uit tussen deze ex en mij... ik had haar zoon graag nog wat verder geholpen... zijn draai in de wereld te vinden. Ik kan slechts hopen dat deze 3,5 jaar hem genoeg bagage hebben gegeven om niet in de problemen te komen.

Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt. Eén van mijn exen had ook een zoontje met een sterkere vorm van autisme, maar de moeder kon daar heel goed mee omgaan (wel toevallig dat ze mij even als partner had, dit was nog voordat ik m'n eigen ASS-diagnose had ).

Ik kan me heel goed voorstellen hoe rot het is om zo'n kind dan toch uit je leven te zien verdwijnen, dat je verder geen biologische band met ze hebt, is op dat moment ook minder belangrijk.

Met die ex van mij heb ik verder geen contact, maar we wonen niet eens zover bij elkaar vandaan en ben er een half jaartje terug zelfs nog even op bezoek geweest (ik stond gewoon ineens voor de deur ) en even bijgekletst, was heel gezellig eigenlijk

Geduld is iets wat iedereen nodig heeft (ook niet-autisten) en zeker als kind denk ik ook dat je die kans verdient, zelfs als je als opvoeder het geduld daarvoor niet hebt (dat is dan de fout van de opvoeder wat mij betreft, een kind moet alle kans krijgen zich te kunnen ontwikkelen..vind ik dan).

Dat dingen letterlijk nemen herken ik overigens bij mezelf ook wel
Ik zie het juist als een voordeel (een groot voordeel zelfs ), daar ik merk dat er ontzettend veel dingen misgaan in de communicatie bij niet-autisten, zelfs onderling wanneer er geen autisme bij de communicatie betrokken is.

Ik merk wel dat autisten onderling (zeker als ze de diagnose nog maar kort hebben en/of heel weinig aan lotgenoten blootgesteld zijn) vaak wat onwennigheid, omdat ze zo gewend zijn om aan te moeten leren op een voor hun niet-natuurlijke manier te moeten denken (want alles te letterlijk nemen wordt vaak als fout gezien, terwijl m.i. die fout niks met de autist zelf te maken heeft, maar met een gebrek aan inlevingsvermogen van de betrokken niet-autisten. Zeker niet altijd hun fout, want de psycho-educatie is nogal gebrekkig op dit gebied).

quote:

Op maandag 7 december 2015 09:33 schreef sacha het volgende:

[..]

je kunt iemand ook aanspreken op zijn post gedrag in plaats van zijn wel of niet autist zijn

Zoiets dus?

quote:

Op maandag 7 december 2015 02:27 schreef Rickertman96 het volgende:

[..]

Van zijn 64 posts in R&P sinds begin 2014, zijn er 53 gemaakt in de relaties sc en de overige 11 zijn van dit niveau:

^{Topic over de acceptatie van homo's}

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 01:25 schreef Rickertman96 het volgende:
Ik accepteer ze niet, sorry

^{topic over gedrag meisje (en ook al is TS zelf ook een beetje twijfelachtig, dan nog vind ik dit een beetje een laag niveau)}

quote:

Op donderdag 2 juli 2015 01:19 schreef Rickertman96 het volgende:
Typisch vrouwen dit, hoort erbij

^{Topic over iemand die denkt dat zijn vader vreemdgaat}

quote:

Op maandag 7 december 2015 01:42 schreef Rickertman96 het volgende:
Probeer de telefoon van je vader weer te bemachtigen en stuur een bericht terug naar de dame in kwestie over een date op een bepaalde datum. Confronteer en bedreig haar of sla haar desnoods neer.

Dus ik vind dat Aiciu's eerste ingeving nog niet eens zo vergezocht is

Aiciu uit het dan wel niet op een 100% gewenste manier, maar ik vind zelf dat Aiciu aanspreken op zijn post onterecht is als een veel ergere post gewoon door omstanders onaangeroerd mag blijven.

quote:

Op maandag 7 december 2015 10:44 schreef Aiciu het volgende:
Geen idee hoe je quote's kan knippen, maar mijn enige idee werkt niet. (selecteren en dan op quote drukken).

Dingen te letterlijk nemen vind ik echt irritant, laatst zei iemand "loop naar het einde van het terrein en dan moet je daar maar kijken waar het precies zit" Dus dan loop ik naar het einde van het terrein en ga dan pas zoeken Waardoor ik er al voorbij gelopen was.
Of meer situaties dat ze het gewoon verkeerd zeggen en dan mij de schuld geven dat ik twijfel.

Als iemand ziet van "ga daar heen" ja, waar is daar dan? Wees dan duidelijk dan hoef ik me ook niet dom te voelen

Onbekende dingen niet snappen herken ik ook, de kans is groot dat ik het verneuk als ik zelf wat ga bijvullen/snijden/wat dan ook, dus wacht ik maar tot een ander het doet of iemand het uitlegt. Maar in beide gevallen krijg ik gezeik

En als ik wel iets zeg wat goed is dan is het "je wordt steeds slimmer, dat kan ik wel waarderen" Ja sorry hoor, maar dat is toch gewoon een belediging?

Ik ben nu trouwens aan het daten met iemand die een of ander sociaal maatschappelijke opleiding gevolgd heeft die wel snapt hoe ze met me om moet gaan, zou wel handig zijn als het wat wordt

Vetgedrukte: Niet-autisten hebben heel veel moeite met dingen letterlijk zeggen zoals ze het bedoelen. Ik vind het heel begrijpelijk dat ze jou de schuld geven, want als het je al lukt om ze duidelijk te maken dat de fout toch echt bij de ander ligt, dan krijg je over het algemeen gesproken een (soms zelfs zeer) geagiteerde reactie terug (als je dan nog verder doorgaat, kunnen ze zelfs ontploffen van woede, ze vatten het persoonlijk op of zo).

Je kan het ze nooit altijd duidelijk maken en het gaat ook niet helpen, want veel niet-autisten kunnen gewoon niet altijd letterlijk zijn.

quote:

Op maandag 7 december 2015 10:59 schreef sacha het volgende:
ik zeg ook nooit meer tegen mijn kind:
'doe je kleren in de wasmand en ga plassen'

Dat kun je maar beter niet doen idd

quote:

Op maandag 7 december 2015 11:03 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ik moest lachen

Ik had overigens vorige week wel een 'letterlijk opvatten moment'.
Tijdens een cursus spelen we situaties uit, en in 1 situatie vroeg degene die het uitspeelde aan mij "pak nog een extra deken". Dus ik loop naar de andere kant van de zaal, dwars door een andere groep, en zoek een deken. Bleek dus dat het onderdeel was van het toneelspel Ja ehm... dat kan ik toch niet ruiken

Jaweeeel, daar heb je toch die extra voelsprieten voor?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

heeele late edit

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 7% gewijzigd door magnetronkoffie op 07-12-2015 15:50:43 ]

Even een vraagje voor de mensen hier:

Stel dat jullie iets hebben meemaakt wat jullie als heel vervelend hebt ervaren, waartoen jullie sterk onder druk kwamen te staan en emotioneel gezien overbelast zijn geweest (bijvoorbeeld depressie, verhuizing, burn-out, dat soort dingen) en jullie dus emotioneel gezien een hele heftige periode hebben meegemaakt.
Stel jullie zijn er weer uit gekomen en alles kabbelt relatief rustig voort.

De vraag die ik wil stellen is: Stel dat in die kalme fase iemand iets vraagt wat tijdens die slechte fase is gebeurd waardoor jullie om wat voor reden dan ook terug moeten denken aan die slechte tijd. Is het bij jullie dan (ook) zo dat de negatieve emoties die jullie toen ervaren hebben, dan ook weer terugkomen (ook al is er tijdens die kalme fase waarin die vraag gesteld wordt, geen sprake van psychische nood)?

Dus als jullie moeten denken aan iets uit het verleden dat naar was, dat het later dan ook weer naar voelt?

quote:

Op dinsdag 8 december 2015 09:12 schreef Juup© het volgende:

[..]

In principe geen last van. Wat gebeurd is in het verleden bekijk ik feitelijk, maar er zijn wel een paar gebeurtenissen die mijn overprikkeling "kunnen" triggeren mits ik niet zo lekker in mijn vel zit.

Ik heb dit eigenlijk altijd wel gehad, dat wanneer ik aan iets terugdenk in mijn verleden, dat ik dan datzelfde gevoel opnieuw krijg. Wel is me ook opgevallen dat naarmate ik er vaker aan terugdenk en het beter heb leren relativeren, dit me steeds minder moeite kost.

quote:

Op dinsdag 8 december 2015 10:04 schreef Amnistia het volgende:
Ik krijg van verschillende mensen altijd te horen dat ik wel een 'autist' lijk..het is nooit vastgsteld, met ik herken wel sommige dingen, maar ook dingen niet...

Dit komt best wel veel voor, zowat niemand herkent zich in alle kenmerken van autisme.
Sterker nog, gewoonlijk uit autisme zich bij vrouwen anders dan bij mannen, maar ook daar zijn weer uitzonderingen op.