Is het mogelijk om vervloekt te zijn?

Nope, not possible

wat ik er van begrepen heb is dat alleen familie van de eerste graad je kunnen vervloeken. voornamelijk ouders. broers en zussen ook wel. maar moeten ouder zijn. dat heeft mijn oma ooit verteld.

quote:

Op zondag 20 september 2015 22:38 schreef cluelezz het volgende:
Hoe wordt hier gedacht over een fenomeen als vervloeking? Is zoiets mogelijk? En zo ja, hoe kom je van de vloek af?

Ik heb het sterke vermoeden dat ik door meedere personen in mij leven ben vervloekt. Ik denk dan aan drie personen. Een heeft me zelfs vervloekt toen ik nog in de buik van mijn moeder zat. Ik vraag mij af of de pech die ik in mjn leven ervaar misschien hierdoor veroorzaakt wordt?

Wat naar voor je. Ik ben zelf niet zo thuis in deze materie maar op google vond ik wel het een en ander wat je misschien zou kunnen helpen.
http://www.beliseheksenforum.com/viewtopic.php?f=4&t=255&start=10
http://camothsway.weebly.com/vloeken.html
Als je gelovig bent is dit misschien iets voor je,
http://www.bornagainminis(...)_vloekverbreking.pdf

quote:

Op zondag 20 september 2015 23:36 schreef pipojansen het volgende:
wat ik er van begrepen heb is dat alleen familie van de eerste graad je kunnen vervloeken. voornamelijk ouders. broers en zussen ook wel. maar moeten ouder zijn. dat heeft mijn oma ooit verteld.

Volgens mij kunnen anderen dat ook, ongeacht leeftijd.

quote:

Op zondag 20 september 2015 22:38 schreef cluelezz het volgende:
Hoe wordt hier gedacht over een fenomeen als vervloeking? Is zoiets mogelijk? En zo ja, hoe kom je van de vloek af?

Ik heb het sterke vermoeden dat ik door meedere personen in mij leven ben vervloekt. Ik denk dan aan drie personen. Een heeft me zelfs vervloekt toen ik nog in de buik van mijn moeder zat. Ik vraag mij af of de pech die ik in mjn leven ervaar misschien hierdoor veroorzaakt wordt?

Het is wel erg makkelijk om je pech wat je hebt te gooien dat het komt, omdat je vervloekt ben. Een nuchter persoon is pas gelukkig wanneer hij het geluk zelf wil en uitdenkt. Dus probeer het eea bij jezelf is te zoeken.

Nope, lijkt me schier onmogelijk. Wat wel mogelijk lijkt is dat mensen die denken dat ze vervloekt zijn raar gedrag gaan vertonen en de vervloeking als het ware zo inleven dat het bijna een echte vervloeking lijkt

Ik heb zelf ook het "gevoel" vervloekt te zijn (mogelijk in een vorig leven).
Dit heeft er meer mee te maken dat ik mensen afstoot door "afwijkend" gedrag te vertonen als gevolg van negatieve energie.
Hoe meer ik mijn best doe om mensen te (willen) helpen, hoe afstandelijker ze worden.
Tevens word ik tegengewerkt om te mediteren.
Het focussen op de chakra's wordt tegengehouden, waardoor ik nooit spiritueel "sterker" in mij schoenen kan staan.
Visualiseren wordt simpelweg vervangen door een soort-van donkere mist en schimmen.
Ook zijn er voornamelijk nachtmerries als ik mijn derde oog probeer te openen.
Allicht heeft TS hetzelfde meegemaakt.

Na er uitvoerig over nagedacht te hebben, heeft het mogelijk te maken met dat ik in een vorig leven (of misschien zelfs meerderen) slechte dingen heb gedaan (misschien wel moord?), wat weer doorwerkt in dit leven.
Hierdoor zal het erg lastig worden om een spiritueel balans te vinden, en negatieve invloeden te weren.
Onbewust voelen andere mensen dit aan, en gaan mij uit de weg.
Het selecte groepje mensen dat ik kan vertrouwen, geven mij weliswaar positieve energie.
Dit heeft echter een te kleine invloed om het negatieve af te wenden.
Het zorgt er eerder voor dat negatief/positief als een chaos verstrengeld raken, en het positieve als in een katapult weggeschoten wordt.
Alsof het niet is toegestaan om positieve energie te dragen.
Dat bedoel ik dan ook met vervloekt zijn, en begrijp TS dan ook

quote:

Op donderdag 24 september 2015 21:50 schreef cluelezz het volgende:

[..]

Interessant. Die gedachte is ook meerdere malen bij mij opgekomen, dat mijn pech en ellendige omstandigheden te wijten zou kunnen zijn aan een vorig leven, waar ik me slecht heb gedragen en momenteel voor boet. Dat zou bv kunnen verklaren waarom ik neergezet ben bij ouders, die nooit kinderen hadden moeten krijgen. Indien dit het geval is, valt hier uberhaupt wat aan te doen? Ik vermoed zelf van niet. Misschien is het dan wel onze lotsbestemming om het leed te doorstaan en is het positieve niet voor ons weggelegd.

Verder interessant wat je schrijft over het positieve//negatieve. In mijn leven ervaar ik dat het negatieve meer kracht heeft. Indien ik uit balans ben, verdrietig ben, snellen negatieve ervaringen me met grote snelheid toe. Bijvoorbeeld ik krijgt slechts nieuw te horen en/of maak iets naars mee op straat die zelfde dag nog. Wanneer ik me goed voel, kan ik hoogstens erin slagen neagtieve gebeurtenissen niet te doen plaatsvinden, maar een echte fijne gebeurtenis//interactie overkomt me niet. Vandaar mijn gevoel dat positiviteit maar geringe kracht heeft.

Aannemende dat het klopt (vervloekt/danwel negatief als gevolg van handelen vanuit een vorig leven), voelt het als een groot onrecht.
Jij kunt er nu immers niks aan doen wat er destijds gebeurt is.
Wat je echter wel kunt doen is een schild vormen, om negativiteit tegen te gaan.
Ik probeer op sommige dagen juist sterker te zijn, door te denken dat werkelijk niks belangrijk is, en er alleen wit licht om mij heen is.
Op dit soort dagen zijn er soms kleine lichtpuntjes.
Het kan zomaar zijn dat je dan goede mensen aantrekt.
Deze goede mensen zullen dan weer positieve energie uitstralen, wat je weer kan helpen om sterker te worden.
In mijn beleving zijn dat de mensen die niet zozeer met persoonlijk gewin/succes als in populariteit bezig zijn, maar spiritueler zijn ingesteld, en eerder tegenslagen zullen kunnen verwerken dan anderen.
Het lastigste is om tegen je gevoel in te gaan.
Datgene wat de vloek zou betekenen (negatieve gedachten sturen, energie vreten), dat is waar je tegen wilt vechten, en wat je al min of meer geaccepteerd hebt.
Het is als het ware een levenslang gevecht, waarin alleen jij, hoe zwaar en uitzichtloos ook, de uiteindelijke uitslag van zult bepalen.

Probeer eens een dag lang, als je gedachten af te wenden, en slechts wit licht te zien/positieve energie aan te trekken.
En misschien, gaat dit wel steeds makkelijker?

Zit tussen je oren. Niet aanstellen en gewoon de dag plukken.

Oké, dit valt wel eens beetje in de categorie 'vreemde overtuigingen', kenmerkend voor schizoptypische mensen. Ook huist er het risico in dat je je problemen als uitzichtloos en onoplosbaar gaat beschouwen. Plus het lijkt me ook niet zo bevorderlijk voor je verantwoordingsgevoel. Maar goed, buiten dat om: het is een beetje een karma-idee in feite. En ik heb het ook wel eens gedacht in m'n eigen leven. Maar ja, het probleem ermee is dat je het nooit zou kunnen bewijzen. Het bevindt zich totaal buiten je zich. Dat maakt het een nutteloze, en niet bepaalde helpende gedachte. Zo kun je nog duizenden ideeėn bedenken die niet te bewijzen zijn maar waar je wel je hele leven in kunt geloven. Het is maar net waar je zin in hebt.

Het is mogelijk om verdoemd te zijn, niet zozeer vervloekt. Door bepaalde omstandigheden waar je zelf geen invloed op hebt kan je leven getekend zijn. Vervloekt zou wellicht ook kunnen, maar ik zou het dan eerder als pure pech definiėren.

Ik ben zowel vervloekt als verdoemd.

quote:

Op zondag 20 september 2015 22:38 schreef cluelezz het volgende:
Hoe wordt hier gedacht over een fenomeen als vervloeking? Is zoiets mogelijk? En zo ja hoe kom je van de vloek af?

Tegen de wind in pissen

quote:

Op zondag 27 september 2015 10:58 schreef BadderHaring het volgende:
Zit tussen je oren. Niet aanstellen en gewoon de dag plukken.

Dit. Als er mensen uit je omgeving zijn die je haten en die je leven verzieken, mijd die mensen dan en ga je eigen leven leven

Probeer er achter te komen waardoor je verkeerde of slecht uitpakkende keuzes maakt, en doorbreek die als het je lukt..

Niet gemakkelijk.. Heb zelfs ook de kosmische loterij gewonnen wat dat betreft!

quote:

Op donderdag 24 september 2015 21:25 schreef boempa het volgende:
Ik heb zelf ook het "gevoel" vervloekt te zijn (mogelijk in een vorig leven).
Dit heeft er meer mee te maken dat ik mensen afstoot door "afwijkend" gedrag te vertonen als gevolg van negatieve energie.
Hoe meer ik mijn best doe om mensen te (willen) helpen, hoe afstandelijker ze worden.
Tevens word ik tegengewerkt om te mediteren.
Het focussen op de chakra's wordt tegengehouden, waardoor ik nooit spiritueel "sterker" in mij schoenen kan staan.
Visualiseren wordt simpelweg vervangen door een soort-van donkere mist en schimmen.
Ook zijn er voornamelijk nachtmerries als ik mijn derde oog probeer te openen.
Allicht heeft TS hetzelfde meegemaakt.

Na er uitvoerig over nagedacht te hebben, heeft het mogelijk te maken met dat ik in een vorig leven (of misschien zelfs meerderen) slechte dingen heb gedaan (misschien wel moord?), wat weer doorwerkt in dit leven.
Hierdoor zal het erg lastig worden om een spiritueel balans te vinden, en negatieve invloeden te weren.
Onbewust voelen andere mensen dit aan, en gaan mij uit de weg.
Het selecte groepje mensen dat ik kan vertrouwen, geven mij weliswaar positieve energie.
Dit heeft echter een te kleine invloed om het negatieve af te wenden.
Het zorgt er eerder voor dat negatief/positief als een chaos verstrengeld raken, en het positieve als in een katapult weggeschoten wordt.
Alsof het niet is toegestaan om positieve energie te dragen.
Dat bedoel ik dan ook met vervloekt zijn, en begrijp TS dan ook

Ik begrijp je volkomen..

Maar elke actie heeft een evenredig tegengestelde reactie.. Des te meer jij positief wil zijn, des te meer negatief er op je pad komt!

Als het ware wordt je op de proef gesteld.. En er zijn maar weinigen die echt oprecht positief en non polair zijn.. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Het lijkt me wel een keertje tof om gewoon in schubbekutteveen of eender welk ander klein teringdorpje op zondagmorgen tijdens de mis de kerk in te stormen als een malloot en naar het altaar te rennen schreeuwend dat je bezeten bent door de duivel en vervloekt en alles en beelzebub en weet ik wat al dies meer en dat meneer pastoor je moet helpen.

Gewoon om te kijken wat er gebeurd.

Klein beetje offtopic, maar het lijkt me een alleraardigst experiment.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2015 21:02 schreef I-care het volgende:

[..]

Ik begrijp je volkomen..

Maar elke actie heeft een evenredig tegengestelde reactie.. Des te meer jij positief wil zijn, des te meer negatief er op je pad komt!

Als het ware wordt je op de proef gesteld.. En er zijn maar weinigen die echt oprecht positief en non polair zijn.. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Bedankt voor je reactie
Hoe meer ik erover nadenk en filosofeer, des te meer "het leven op zijn plek valt".
Als mens is er een bepaalde behoefte om een zekere kant opgestuurd te worden, positief danwel negatief.
Er lijkt een soort van weegschaal te bestaan, die alle beslissingen en welwillendheid danwel onwil probeert te neutraliseren naar een soort van midden-staat, een blanco ruimte in de ziel zonder vloer om op te staan.
Ook is er het besef dat er een zekere beschermer actief is, om te voorkomen dat erge dingen gebeuren.
Zo scheelde het gisterochtend een haartje, of ik kwam tegen de voorkant van een auto aan, waardoor ik mogelijk eronder belandde.
Het was een situatie waarin de automobilist had moeten stoppen, aangezien er haaientanden voor de auto's staan.
Wonder boven wonder had ik helemaal niks, de auto kreeg een lekker achterband, omdat de zijkant van de standaard erdoorheenging (vaag, maar is echt zo gebeurd).
Tevens kom ik de laatste tijd meer hoogsensitieve personen tegen, met een zekere binding met het ongrijpbare, alsof ik daarvoor een magneet ben.

Dat voelt aan als een beloning voor het willen helpen van mensen.

Hoe meer ik het besef heb van het belang van waardering, en het accepteren van tegenslagen, des te positiever mijn ervaringen met andere mensen zijn.

Zo was er onlangs een meneer, die mij vertelde dat ik zoveel goede energie uitstraal, dat was echt fijn om te horen.
Het geeft een indicatie, dat ik goed bezig ben.
Het willen loslaten van het belang van de ego, des te sterker het gevoel van positiviteit is.

Echter, des te harder de klap kan zijn bij tegenslagen, en misschien is dat wel het gevoel van vervloekt zijn, het gevoel dat je niet verder mag, maar in het veilige doch saaie midden moet blijven, om (spiritueel) verder te komen.

En misschien wil ik wel te grote stappen maken, en is het de bedoeling dat de stapjes heel klein zijn? 1 stap vooruit, klein stuk terug en weer wachten?

Het is vooral een grote zoektocht naar het ongrijpbare, wat is het juiste pad, wie moet ik helpen, waarom gebeuren bepaalde dingen.

Acceptatie is daarbij een erg krachtig iets, iets wat vanuit een persoon zelf kan komen.
Daar heb ik dan wel grip op, en dat kunnen negatieve entiteiten allicht niet uitstaan...

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2015 21:19 schreef Geralt het volgende:
Het lijkt me wel een keertje tof om gewoon in schubbekutteveen of eender welk ander klein teringdorpje op zondagmorgen tijdens de mis de kerk in te stormen als een malloot en naar het altaar te rennen schreeuwend dat je bezeten bent door de duivel en vervloekt en alles en beelzebub en weet ik wat al dies meer en dat meneer pastoor je moet helpen.

Gewoon om te kijken wat er gebeurd.

Klein beetje offtopic, maar het lijkt me een alleraardigst experiment.

jaa dat heb ik altijd al eens willen doen met een zwaar gelovige lerares van mij.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2015 22:01 schreef boempa het volgende:

[..]

Bedankt voor je reactie
Hoe meer ik erover nadenk en filosofeer, des te meer "het leven op zijn plek valt".
Als mens is er een bepaalde behoefte om een zekere kant opgestuurd te worden, positief danwel negatief.
Er lijkt een soort van weegschaal te bestaan, die alle beslissingen en welwillendheid danwel onwil probeert te neutraliseren naar een soort van midden-staat, een blanco ruimte in de ziel zonder vloer om op te staan.
Ook is er het besef dat er een zekere beschermer actief is, om te voorkomen dat erge dingen gebeuren.
Zo scheelde het gisterochtend een haartje, of ik kwam tegen de voorkant van een auto aan, waardoor ik mogelijk eronder belandde.
Het was een situatie waarin de automobilist had moeten stoppen, aangezien er haaientanden voor de auto's staan.
Wonder boven wonder had ik helemaal niks, de auto kreeg een lekker achterband, omdat de zijkant van de standaard erdoorheenging (vaag, maar is echt zo gebeurd).
Tevens kom ik de laatste tijd meer hoogsensitieve personen tegen, met een zekere binding met het ongrijpbare, alsof ik daarvoor een magneet ben.

Dat voelt aan als een beloning voor het willen helpen van mensen.

Hoe meer ik het besef heb van het belang van waardering, en het accepteren van tegenslagen, des te positiever mijn ervaringen met andere mensen zijn.

Zo was er onlangs een meneer, die mij vertelde dat ik zoveel goede energie uitstraal, dat was echt fijn om te horen.
Het geeft een indicatie, dat ik goed bezig ben.
Het willen loslaten van het belang van de ego, des te sterker het gevoel van positiviteit is.

Echter, des te harder de klap kan zijn bij tegenslagen, en misschien is dat wel het gevoel van vervloekt zijn, het gevoel dat je niet verder mag, maar in het veilige doch saaie midden moet blijven, om (spiritueel) verder te komen.

En misschien wil ik wel te grote stappen maken, en is het de bedoeling dat de stapjes heel klein zijn? 1 stap vooruit, klein stuk terug en weer wachten?

Het is vooral een grote zoektocht naar het ongrijpbare, wat is het juiste pad, wie moet ik helpen, waarom gebeuren bepaalde dingen.

Acceptatie is daarbij een erg krachtig iets, iets wat vanuit een persoon zelf kan komen.
Daar heb ik dan wel grip op, en dat kunnen negatieve entiteiten allicht niet uitstaan...

Nee, er is geen winst in marginalisatie van het goede, er is slechts volharding, van welke kant dan ook..