R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zoals ik het altijd heb meegekregen van mijn behandelaren is het niet wenselijk om een dermate hoge dosering te hebben dat je niks meer voelt. De AD is er om de diepe dalen weg te halen zodat je niet steeds in crisis verkeert en juist wat energie en ruimte krijgt om te werken aan de problemen die eronder liggen. Ik zou dus even gaan praten met de persoon die jou je AD voorschrijft hoe hij dit ziet.quote:Op donderdag 11 mei 2017 15:34 schreef Maartel het volgende:
Beetje een lastige vraag, maar als er ervaringdeskundigen zijn zullen ze hier zitten: ik besef me steeds meer hoe ik aan elkaar hang van zelfbeschermingsmechanismes om afwijzing te voorkomen/goedkeuring te krijgen, en wil weer wat dichter bij mijn 'echte' zelf komen, pijnlijke emoties gewoon aangaan etc.
Nu vraag ik me alleen ineens af of dat überhaupt wel mogelijk is zolang ik aan antidepressiva (welbutrin) zit. Is het mogelijk je moeilijke gevoelens onder ogen te zien en te verwerken als je ze eigenlijk dag in dag uit verdooft met medicatie?
Edit: en verder zijn je problemen zo op het eerste gezicht heel herkenbaar voor mij. Dus kan ik je ook uit ervaring vertellen dat als je die emoties eenmaal wel weer gaat voelen ze veel te heftig lijken in het begin, daar zul je echt even tegen moeten knokken (samen met een professional natuurlijk!).
Ik voel zeker niet niets, heb een lage dosering, maar 't haalt absoluut de randjes eraf, en er zijn wel eens momenten dat ik spanning/onrust voel waarvan ik wéét dat het voortkomt uit emotie, maar dat t me heel moeilijk lukt bij die emotie te komen.quote:
[..]
Zoals ik het altijd heb meegekregen van mijn behandelaren is het niet wenselijk om een dermate hoge dosering te hebben dat je niks meer voelt. De AD is er om de diepe dalen weg te halen zodat je niet steeds in crisis verkeert en juist wat energie en ruimte krijgt om te werken aan de problemen die eronder liggen. Ik zou dus even gaan praten met de persoon die jou je AD voorschrijft hoe hij dit ziet.
Edit: en verder zijn je problemen zo op het eerste gezicht heel herkenbaar voor mij. Dus kan ik je ook uit ervaring vertellen dat als je die emoties eenmaal wel weer gaat voelen ze veel te heftig lijken in het begin, daar zul je echt even tegen moeten knokken (samen met een professional natuurlijk!).
Bij een zielige film of feelgood televisie is er werkelijk niets nodig om me in tranen te hebben, dus wellicht ligt die blokkade minder aan de meds en meer aan een leven lang 'sterk moeten zijn'.
Misschien is t ook wel oke zo, het idee begint me alleen steeds meer tegen te staan dat medicijnen vooral symptoombestrijding zijn, zonder eerst even te kijken wat nou eigenlijk de oorzaak van somberheid/angst is.
Maar destijds was ik ook wel dusdanig in constante staat van paniek dat er met therapie ook niet echt veel mogelijk was.
Als je het zo vertelt lijkt het me inderdaad dat het meer te maken heeft met een constante staat van sterk moeten zijn. Als je er nu wat meer vertrouwen in hebt zou ik je zeker aanraden om een goede therapeut te zoeken om je daarbij te helpenquote:
[..]
Ik voel zeker niet niets, heb een lage dosering, maar 't haalt absoluut de randjes eraf, en er zijn wel eens momenten dat ik spanning/onrust voel waarvan ik wéét dat het voortkomt uit emotie, maar dat t me heel moeilijk lukt bij die emotie te komen.
Bij een zielige film of feelgood televisie is er werkelijk niets nodig om me in tranen te hebben, dus wellicht ligt die blokkade minder aan de meds en meer aan een leven lang 'sterk moeten zijn'.
Misschien is t ook wel oke zo, het idee begint me alleen steeds meer tegen te staan dat medicijnen vooral symptoombestrijding zijn, zonder eerst even te kijken wat nou eigenlijk de oorzaak van somberheid/angst is.
Maar destijds was ik ook wel dusdanig in constante staat van paniek dat er met therapie ook niet echt veel mogelijk was.
Zal binnenkort het balletje eens opgooien!quote:
[..]
Als je het zo vertelt lijkt het me inderdaad dat het meer te maken heeft met een constante staat van sterk moeten zijn. Als je er nu wat meer vertrouwen in hebt zou ik je zeker aanraden om een goede therapeut te zoeken om je daarbij te helpen
Mijn huidige therapeut wilde eigenlijk juist de boel afronden omdat ik een erg sterk 'ik ben nooit goed genoeg'-gevoel van huis uit heb meegekregen en ze 't idee had dat verder therapieën alleen maar het idee voedt dat er heel veel aan me mankeert, wat volgens haar reuze meevalt.
Zit ook wel wat in natuurlijk, als je van jongs af aan al van dokter naar dokter gesleept ben is t op een gegeven moment ook wel goed om eens te merken wat je op eigen kracht kunt ipv maar te blijven 'doktoren'.
Maartel, ik vraag me af of je niet anders tegen de medicatie aan kan kijken.
Symptoombestrijding klinkt nogal negatief, misschien kan je het ook als steuntje in de rug zien...
Het dempt misschien wel wat, als ik het zo lees heeft het geholpen om niet meer steeds in staat van paniek te zijn en dat geeft weer ruimte om andere dingen aan te pakken (denk ik).
Symptoombestrijding klinkt nogal negatief, misschien kan je het ook als steuntje in de rug zien...
Het dempt misschien wel wat, als ik het zo lees heeft het geholpen om niet meer steeds in staat van paniek te zijn en dat geeft weer ruimte om andere dingen aan te pakken (denk ik).
Mama van 2 lieve meiden :)
Het kan ook helpen om je in elk geval tijdelijk even redelijk "normaal" te voelen. Soms moet je dingen gewoon ervaren/uitproberen voor je erin kunt gaan geloven, dat het wel beter kan en dat er wel een beter bestaat.
Oja, absoluut, en destijds was het ws. een hele goede keuze (al zat ik toen volgens mij vooral in een heel diep dal omdat ik vlak ervoor medicatie had gekregen die héél verkeerd viel).quote:
Maartel, ik vraag me af of je niet anders tegen de medicatie aan kan kijken.
Symptoombestrijding klinkt nogal negatief, misschien kan je het ook als steuntje in de rug zien...
Het dempt misschien wel wat, als ik het zo lees heeft het geholpen om niet meer steeds in staat van paniek te zijn en dat geeft weer ruimte om andere dingen aan te pakken (denk ik).
Maar het zorgt afentoe wel voor twijfel in hoeverre ik nu echt dingen beleef en voel zoals ik ze 'normaal gesproken' zou voelen, omdat er altijd een medicatie-filtertje overheen zit.
't speelt gewoon afentoe in mijn hoofd.. ik heb de laatste jaren enorme sprongen vooruit gemaakt.. als ik nu met medicatie zou stoppen zou ik dan terug bij af zijn of het inmiddels wel op eigen kracht aankunnen?
Zeker omdat steeds duidelijk wordt dat veel diagnoses ws meer voortkomen uit mogelijk Munchhausen v moeder dan dat er echt zoveel aan me mankeert.. en een heel leven proberen een vierkantje van mezelf te maken terwijl ik gewoon een cirkeltje ben (bij wijze van spreken).
't is een beetje een mini-identiteitscrisis.. in hoeverre ben ik mezelf nog met die medicatie?
Misschien ben ik ook wel meer mezelf dan zonder, maar dan nog heeft íets tot de klachten geleid waar ik als kind nog geen last van had.. Zijn er dan geen gezondere manieren om het aan te pakken dan te verdoven met medicatie?
Maartel, hoe lang slik je die medicatie nu dan?
Misschien kan je wel (rustig aan!) afbouwen proberen, maar dat zou ik dan wel onder begeleiding doen.
Dat je je op een gegeven moment af gaat vragen of het zonder kan, klinkt bekend.
En als je zelf het gevoel hebt dat het wellicht ook zonder kan, dan lijkt het me goed om dat te bespreken.
Ik ben sinds anderhalf jaar aan het afbouwen (volgens mij is zo'n slakkentempo niet heel gebruikelijk
maar tot nu toe werkt het wel). Ik heb het gevoel dat het nu wel zonder zou moeten kunnen. We zullen zien, so far so good. Laatste stap waarschijnlijk voordat de kinderen zomervakantie krijgen .
Misschien kan je wel (rustig aan!) afbouwen proberen, maar dat zou ik dan wel onder begeleiding doen.
Dat je je op een gegeven moment af gaat vragen of het zonder kan, klinkt bekend.
En als je zelf het gevoel hebt dat het wellicht ook zonder kan, dan lijkt het me goed om dat te bespreken.
Ik ben sinds anderhalf jaar aan het afbouwen (volgens mij is zo'n slakkentempo niet heel gebruikelijk
maar tot nu toe werkt het wel). Ik heb het gevoel dat het nu wel zonder zou moeten kunnen. We zullen zien, so far so good. Laatste stap waarschijnlijk voordat de kinderen zomervakantie krijgen .
Mama van 2 lieve meiden :)
Even een vraagje: wat doen jullie wanneer je hele hevige buikloop hebt voor een paar dagen? Inmiddels woon ik sinds woensdag op de WC en dat komt natuurlijk de opname van mijn medicatie ten goede (de pil wordt er immers ook minder veilig door) en ik wilde de psychiater erover mailen, alleen bedenk me net dat het zaterdag is (beetje warrig van de koorts). Heeft iemand tips?
(Op zich niet erg als de AD wat minder doet. Dan schommel ik meer in de extremen van mijn stemming. Alleen ben ik een beetje bang voor de antipsychotica en het weer krijgen van wanen, paranoïde denken en psychoses)
[ Bericht 23% gewijzigd door ChildoftheStars op 26-08-2017 08:31:55 ]
(Op zich niet erg als de AD wat minder doet. Dan schommel ik meer in de extremen van mijn stemming. Alleen ben ik een beetje bang voor de antipsychotica en het weer krijgen van wanen, paranoïde denken en psychoses)
[ Bericht 23% gewijzigd door ChildoftheStars op 26-08-2017 08:31:55 ]
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Kun je die afdeling niet even vragen anders? Waar je ook kan bellen voor crisis? Of de apotheek van het ziekenhuis of HAP. Zaterdag geopend. Als het je gerust stelt.quote:
Even een vraagje: wat doen jullie wanneer je hele hevige buikloop hebt voor een paar dagen? Inmiddels woon ik sinds woensdag op de WC en dat komt natuurlijk de opname van mijn medicatie ten goede (de pil wordt er immers ook minder veilig door) en ik wilde de psychiater erover mailen, alleen bedenk me net dat het zaterdag is (beetje warrig van de koorts). Heeft iemand tips?
(Op zich niet erg als de AD wat minder doet. Dan schommel ik meer in de extremen van mijn stemming. Alleen ben ik een beetje bang voor de antipsychotica en het weer krijgen van wanen, paranoïde denken en psychoses)
Ik heb het meerdere keren gehad in de kliniek en toen is er nooit wat aan gedaan.
Slik je ook lithium? Want dan is het wel belangrijk om je zoutdinges op peil te houden ivm vergiftiging.
Ik bel straks wel even de weekendapotheek. Die is idd 24/7 open. Ik verwacht geen hevige psychotische trekken, alleen ik ben er erg gevoelig voorquote:Op zaterdag 26 augustus 2017 08:44 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Kun je die afdeling niet even vragen anders? Waar je ook kan bellen voor crisis? Of de apotheek van het ziekenhuis of HAP. Zaterdag geopend. Als het je gerust stelt.
Ik heb het meerdere keren gehad in de kliniek en toen is er nooit wat aan gedaan.
Slik je ook lithium? Want dan is het wel belangrijk om je zoutdinges op peil te houden ivm vergiftiging.
En nee
ik slik o.a. prozac, abilify en haldol (plus maagbeschermer en akineton), maar misschien is het inderdaad handig dat ook erbij te vragen. Om 9:00 maar bellen dus
Dank je wel
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Naja... natuurlijk kun je diarreeremmers e.d. krijgen, alleen dat is niet zo handig. Het moet er toch uit en je lichaam besluit niet zo maar om daarop over te stappen. Dus echt even uitzieken.quote:
Ja of simpeler. Vraag gewoon wat tegen buikgriep. Ben je van het hele gezeik af.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Mm mm wel netjes je tekorten aanvullen hequote:
[..]
Naja... natuurlijk kun je diarreeremmers e.d. krijgen, alleen dat is niet zo handig. Het moet er toch uit en je lichaam besluit niet zo maar om daarop over te stappen. Dus echt even uitzieken.
beterschap en succes.
Zeker, veel drinken en zorgen dat de zouten op pijl blijvenquote:
[..]
Mm mm wel netjes je tekorten aanvullen he
Dank je wel
Gaat vast wel lukken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Beterschap ChildoftheStars! Bij twijfel idd even bellen met apotheek of huisarts, hopelijk ben je snel weer beter.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik ben sinds een paar weken begonnen met Dipiperon.
Het moet mijn helpen om met mijn autisme en depressie en angst en vermoeidheid om te gaan.
De eerste dagen merkte ik wel veel verschil, nu is het een beetje hetzelfde en ik kom wel aan...
Ik voel me ook als een zombie. Wie heeft hier ook ervaring mee?
Het moet mijn helpen om met mijn autisme en depressie en angst en vermoeidheid om te gaan.
De eerste dagen merkte ik wel veel verschil, nu is het een beetje hetzelfde en ik kom wel aan...
Ik voel me ook als een zombie. Wie heeft hier ook ervaring mee?
Wel met andere medicatie. Gezond blijven eten (niet meer ineens) en bespreken met de psychiater. Sterktequote:
Ik ben sinds een paar weken begonnen met Dipiperon.
Het moet mijn helpen om met mijn autisme en depressie en angst en vermoeidheid om te gaan.
De eerste dagen merkte ik wel veel verschil, nu is het een beetje hetzelfde en ik kom wel aan...
Ik voel me ook als een zombie. Wie heeft hier ook ervaring mee?
Het goede medicijn vinden kan een behoorlijke opgave zijn
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dank je welquote:
Beterschap ChildoftheStars! Bij twijfel idd even bellen met apotheek of huisarts, hopelijk ben je snel weer beter.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Bedankt!quote:
[..]
Wel met andere medicatie. Gezond blijven eten (niet meer ineens) en bespreken met de psychiater. Sterkte
Ja dat probeer ik nu dus ook zoveel mogelijk gezond eten maar gek genoeg ben ik juist aangekomen ervan haha en inderdaad overleggen met de beste man zal ik gaan doen.
Het kan ook vocht zijn dat je vasthoudtquote:
[..]
Bedankt!
Ja dat probeer ik nu dus ook zoveel mogelijk gezond eten maar gek genoeg ben ik juist aangekomen ervan haha en inderdaad overleggen met de beste man zal ik gaan doen.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ohai. Ik merk dat ik de effecten en bijwerkingen en wat ik nou wil met mijn medicijnen eens een beetje beter op een rij moet krijgen, aangezien de psychiater ook nog een andere optie heeft, en ik ondertussen zoveel verschillende dingen heb gebruikt en er niet eens een duidelijk overzicht van blijkt te zijn bij de apotheek. 
Ik ben gediagnosticeerd met PTSS. Voor die tijd ben ik al begonnen met quatiapine. Ik sliep niet meer, max 2 uur aan een stuk en was in een soort herbelevingsstuip ofzo. De quetiapine heeft dat toen doorbroken voor me.
Daarna ben ik van wachtlijst naar wachtlijst geslingerd. Ik heb in die tijd wel heel veel verschillende probeer medicatie gekregen om me overdag te stabiliseren, oxazepam, fluoxitine, quatiapine, Lorazepam, escolitapram.
Op dit moment slik ik 50 Mg quetiapine in de avond samen met 20 Mg escolitapram. En ben ik aan het afbouwen met de oxazepam, de bedoeling is nog 10 Mg per dag.
Ik heb ondertussen cognitieve gedrags therapie gehad, en de G schema's hebben me eigenlijk wel heel erg geholpen maar nu blijft toch echt vooral het trauma stuk over.
En een groot deel daarvan is voor mij het dromen, wat energie kost en vaak mijn ochtenden verpest als ik serieuze dingen moet doen, omdat ik dan niet genoeg bij kan komen van wat er die nacht allemaal door mijn hoofd gegaan is.
Nu gaat het verder juist wel wat beter. Maar tegen de dromen heeft de psychiater een anti epilecticum geopperd. Ik weet helaas de naam niet meer. Dat zou alleen betekenen dat ik de quetiapine af moet bouwen, en dat zie ik eigenlijk helemaal niet zo zitten aangezien ik wel in een opbouwende lijn zit.
Maar dat gedroom komt me ook mijn neus uit. Nu twijfel ik, van misschien moet ik gewoon even mn kiezen op elkaar houden en hopen dat de EMDR/trauma therapie het dromen op gaat lossen, want dan kan ik daarna altijd die medicijnen nog proberen als het nodig is..
Ik ben gediagnosticeerd met PTSS. Voor die tijd ben ik al begonnen met quatiapine. Ik sliep niet meer, max 2 uur aan een stuk en was in een soort herbelevingsstuip ofzo. De quetiapine heeft dat toen doorbroken voor me.
Daarna ben ik van wachtlijst naar wachtlijst geslingerd. Ik heb in die tijd wel heel veel verschillende probeer medicatie gekregen om me overdag te stabiliseren, oxazepam, fluoxitine, quatiapine, Lorazepam, escolitapram.
Op dit moment slik ik 50 Mg quetiapine in de avond samen met 20 Mg escolitapram. En ben ik aan het afbouwen met de oxazepam, de bedoeling is nog 10 Mg per dag.
Ik heb ondertussen cognitieve gedrags therapie gehad, en de G schema's hebben me eigenlijk wel heel erg geholpen maar nu blijft toch echt vooral het trauma stuk over.
En een groot deel daarvan is voor mij het dromen, wat energie kost en vaak mijn ochtenden verpest als ik serieuze dingen moet doen, omdat ik dan niet genoeg bij kan komen van wat er die nacht allemaal door mijn hoofd gegaan is.
Nu gaat het verder juist wel wat beter. Maar tegen de dromen heeft de psychiater een anti epilecticum geopperd. Ik weet helaas de naam niet meer. Dat zou alleen betekenen dat ik de quetiapine af moet bouwen, en dat zie ik eigenlijk helemaal niet zo zitten aangezien ik wel in een opbouwende lijn zit.
Maar dat gedroom komt me ook mijn neus uit. Nu twijfel ik, van misschien moet ik gewoon even mn kiezen op elkaar houden en hopen dat de EMDR/trauma therapie het dromen op gaat lossen, want dan kan ik daarna altijd die medicijnen nog proberen als het nodig is..
kan je daar wat tegen doen?quote:
[..]
Het kan ook vocht zijn dat je vasthoudt
Topimaraat/ Topamax is waarschijnlijk het medicijn dat je vergeten bent. Mocht je nog wat willen opzoeken ofzo.quote:
Ohai. Ik merk dat ik de effecten en bijwerkingen en wat ik nou wil met mijn medicijnen eens een beetje beter op een rij moet krijgen, aangezien de psychiater ook nog een andere optie heeft, en ik ondertussen zoveel verschillende dingen heb gebruikt en er niet eens een duidelijk overzicht van blijkt te zijn bij de apotheek.
Ik ben gediagnosticeerd met PTSS. Voor die tijd ben ik al begonnen met quatiapine. Ik sliep niet meer, max 2 uur aan een stuk en was in een soort herbelevingsstuip ofzo. De quetiapine heeft dat toen doorbroken voor me.
Daarna ben ik van wachtlijst naar wachtlijst geslingerd. Ik heb in die tijd wel heel veel verschillende probeer medicatie gekregen om me overdag te stabiliseren, oxazepam, fluoxitine, quatiapine, Lorazepam, escolitapram.
Op dit moment slik ik 50 Mg quetiapine in de avond samen met 20 Mg escolitapram. En ben ik aan het afbouwen met de oxazepam, de bedoeling is nog 10 Mg per dag.
Ik heb ondertussen cognitieve gedrags therapie gehad, en de G schema's hebben me eigenlijk wel heel erg geholpen maar nu blijft toch echt vooral het trauma stuk over.
En een groot deel daarvan is voor mij het dromen, wat energie kost en vaak mijn ochtenden verpest als ik serieuze dingen moet doen, omdat ik dan niet genoeg bij kan komen van wat er die nacht allemaal door mijn hoofd gegaan is.
Nu gaat het verder juist wel wat beter. Maar tegen de dromen heeft de psychiater een anti epilecticum geopperd. Ik weet helaas de naam niet meer. Dat zou alleen betekenen dat ik de quetiapine af moet bouwen, en dat zie ik eigenlijk helemaal niet zo zitten aangezien ik wel in een opbouwende lijn zit.
Maar dat gedroom komt me ook mijn neus uit. Nu twijfel ik, van misschien moet ik gewoon even mn kiezen op elkaar houden en hopen dat de EMDR/trauma therapie het dromen op gaat lossen, want dan kan ik daarna altijd die medicijnen nog proberen als het nodig is..
Ik denk het ook.quote:
[..]
Topimaraat/ Topamax is waarschijnlijk het medicijn dat je vergeten bent. Mocht je nog wat willen opzoeken ofzo.
Heel lullig antwoord: niksquote:
Daarom bespreken dus
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Lieve Frip,quote:
Ohai. Ik merk dat ik de effecten en bijwerkingen en wat ik nou wil met mijn medicijnen eens een beetje beter op een rij moet krijgen, aangezien de psychiater ook nog een andere optie heeft, en ik ondertussen zoveel verschillende dingen heb gebruikt en er niet eens een duidelijk overzicht van blijkt te zijn bij de apotheek.
Ik ben gediagnosticeerd met PTSS. Voor die tijd ben ik al begonnen met quatiapine. Ik sliep niet meer, max 2 uur aan een stuk en was in een soort herbelevingsstuip ofzo. De quetiapine heeft dat toen doorbroken voor me.
Daarna ben ik van wachtlijst naar wachtlijst geslingerd. Ik heb in die tijd wel heel veel verschillende probeer medicatie gekregen om me overdag te stabiliseren, oxazepam, fluoxitine, quatiapine, Lorazepam, escolitapram.
Op dit moment slik ik 50 Mg quetiapine in de avond samen met 20 Mg escolitapram. En ben ik aan het afbouwen met de oxazepam, de bedoeling is nog 10 Mg per dag.
Ik heb ondertussen cognitieve gedrags therapie gehad, en de G schema's hebben me eigenlijk wel heel erg geholpen maar nu blijft toch echt vooral het trauma stuk over.
En een groot deel daarvan is voor mij het dromen, wat energie kost en vaak mijn ochtenden verpest als ik serieuze dingen moet doen, omdat ik dan niet genoeg bij kan komen van wat er die nacht allemaal door mijn hoofd gegaan is.
Nu gaat het verder juist wel wat beter. Maar tegen de dromen heeft de psychiater een anti epilecticum geopperd. Ik weet helaas de naam niet meer. Dat zou alleen betekenen dat ik de quetiapine af moet bouwen, en dat zie ik eigenlijk helemaal niet zo zitten aangezien ik wel in een opbouwende lijn zit.
Maar dat gedroom komt me ook mijn neus uit. Nu twijfel ik, van misschien moet ik gewoon even mn kiezen op elkaar houden en hopen dat de EMDR/trauma therapie het dromen op gaat lossen, want dan kan ik daarna altijd die medicijnen nog proberen als het nodig is..
Geef dat aan! Als je nu in een stijgende lijn zit, probeer dat vast te houden. En denk om jezelf en je grenzen. Kiezen op elkaar alleen als je het echt aankan. Je hebt er niks aan om verder van huis te raken. Bespreek dit alsjeblieft
En bij de meesten werkt EMDR heel erg goed, het gaat je helpen, dat durf ik je wel te beloven
Kop op jij
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dit heb ik juist allemaal besproken maar ik moest er allemaal nog maar eens goed over nadenken voor de volgende afspraak.quote:
[..]
Lieve Frip,
Geef dat aan! Als je nu in een stijgende lijn zit, probeer dat vast te houden. En denk om jezelf en je grenzen. Kiezen op elkaar alleen als je het echt aankan. Je hebt er niks aan om verder van huis te raken. Bespreek dit alsjeblieft
En bij de meesten werkt EMDR heel erg goed, het gaat je helpen, dat durf ik je wel te beloven
Kop op jij
Gelukkig maarquote:
[..]
Dit heb ik juist allemaal besproken maar ik moest er allemaal nog maar eens goed over nadenken voor de volgende afspraak.
Ik weet een domme/stomme muts te zijn, maar toch even: is het een idee om lijstjes te maken over wat je wil, wat kan enzovoort en die naast elkaar te leggen om te beslissing wat gemakkelijker te maken?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
