Mijn bezorgde buurmeisje en haar ongeplande zwangerschap

Ik kwam mijn buurmeisje twee jaar geleden op straat tegen en ze zag er heel bezorgd uit.
Ik zei tegen haar dat ze er niet zo goed uitzag en ik vroeg aan haar wat er aan de hand was. Ze zei dat ze net had vernomen dat ze twee weken zwanger was en dat haar vriend de relatie een week geleden had verbroken. Ze was wanhopig en ze wist niet hoe het verder moest met haar leven.

Ik vond het zielig voor haar en had haar beloofd dat ik ervoor zou zorgen dat haar kind gezond en sterk wordt geboren. Ze keek mij verbaasd aan en vroeg hoe ik dat zou gaan doen en waarom. Ik zei aan haar dat ik dit onvoorwaardelijk voor haar overhad, maar dat ze wel mijn instructies moest volgen. Ze bleef mij vragend aankijken en zei twijfelend: “Oké, ik wil het proberen.” Ik keek haar vastberaden aan en zei tegen haar: “Niet proberen, je kunt mij vertrouwen en gerust zeggen: “Goed, ik ga ervoor.” Ze zei toen: “Oké, ik leg mijn wil in jouw handen.” Ze zei gelijk aan mij dat ze niet rookte en ook niet dronk. Ik zei aan haar: “Dat is alvast een gezonde start, daar hoef ik mij nu gelukkig geen zorgen over te maken.”

Zo gezegd, zo gedaan. Elke ochtend, voordat ik naar mijn werk ging, belde ik bij haar aan en gaf haar een bakje met fruit, zoals: walnoten, 5 stuks cherrytomaatjes, een gesneden perziken en nectarine, aardbeien, een gesneden kiwi, stukjes mango, een gepelde mandarijn, stukjes peen, zwarte druiven, ongezouten pijnboompitten en zonnepitten. Ook kocht ik elke week voor haar een kuipje hüttenkäse, fetakaas, broccoli en enkele flesjes Floradix. Over de Floradix moest ze eerst met haar arts overleggen.

Dit heb ik negen maanden volgehouden. En nog twee maanden na haar bevalling.
Ze is toen bevallen van een prachtige, rozige dochter met een gave, gezonde huid zonder vlekjes.

Ik was zeer ontroerd toen ik haar zag en ik voelde mij van binnen zeer voldaan dat ik aan haar gezondheid wat heb kunnen bijdragen. Ze is nu een heel sterke, stevige dreumes met veel kracht in haar kleine handjes. Soms wil ze haar moeder helpen met de boodschappen en tilt ze een zakje aardrappelen van ongeveer drie kilo’s op en loopt ze een eindje mee rond.

Ze zijn ondertussen verhuisd naar een andere stad, dicht bij hun familie. Ik geef haar nog steeds instructies hoe ze haar kroost hygiënisch en gezond kan laten opgroeien. Zo af en toe belt zij mij op en brabbelt haar dochtertje ook enkele woordjes tegen mij.

[ Bericht 0% gewijzigd door Begripvol op 12-09-2015 16:09:01 ]

quote:

Op zaterdag 12 september 2015 15:47 schreef Metalfrost het volgende:
En nu? Je verwacht een schouderklopje?

Vandaag is het mijn buurmeisje, morgen kan het een migrant zijn.
Een reden minder om nog tijd over te hebben om aan zelfmoord te denken.

quote:

Op zaterdag 12 september 2015 16:20 schreef Nemephis het volgende:

[..]

Bedoel je nou te zeggen dat je zelfmoordneigingen hebt?

What's the point of this topic

Je moet al het nieuws volgen, zodat je inzicht krijgt in het geheel. Pas dan zul je in de gelenheid zijn om mij te begrijpen.