Vriend en bruiloft

quote:

Hoi Allemaal,

Ik zit met de volgende situatie waarin ik graag jullie mening zou horen.
Ik heb al ruim 3 jaar een relatie met de liefde van mijn leven. We hebben in het begin flink wat troubles gehad daarvan ik zelf de aanleiding ben geweest die er voor gezorgd hebben dat mijn vriend en ik bij de familie moeilijk van start zijn gegaan.

Nu gaat mijn zus binnen korte tijd trouwen en heeft ze zojuist te horen gekregen dat ze flink in de financiële problemen zit. Hierdoor gaat ze waarschijnlijk besluiten de bruiloft een stuk kleiner te doen om toch nog op kosten te besparen. Dit betekend dat alle aanhang waarschijnlijk niet meer ' welkom' is en ze het alleen met het het gezin van beiden kanten willen 'vieren'.

Nu heeft mijn vriend me voor de keuze gesteld. Of de bruiloft van mijn zus of hij.. Ook heeft hij er al bij genoemd dat mijn zus ziezo nooit meer welkom is bij ons.
Na een ruzie van gisteren heeft hij gezegd dat hij toe wil geven aan mij en dat ik alleen naar het stadhuis en de kerk mag.

Ik weet niet goed hoe om te gaan met deze situatie. Zoals ik al zij is hij de liefde van mijn leven maar het is en blijft ook mijn zus.
Volgens mijn vriend gaan de meeste mensen niet naar een bruiloft als de partner niet is uitgenodigd. Maar geldt dit ook voor als het je zus/broer is?

Wat vinden jullie?

quote:

Op vrijdag 11 september 2015 15:49 schreef nils7 het volgende:
Ik ga het proberen goed te verwoorden.

Ik heb haar overigens geen ultimatum gegeven!

Het klopt dat de relatie tussen mijn schoonfamilie erg slecht is.
Ik heb al ruim 3 jaar een relatie met Leintje91 en ik heb mijn schoonfamilie in totaal niet langer dan anderhalf uur gezien.
Wonen ze ver weg Nils? Eh nee dat niet, 6 minuten lopen.

En waarom dat is? Blijkbaar omdat ze gewoon niet zo graag met andere mensen om gaan (lees ik hier).

Ik voel mezelf niet welkom bij mijn schoonfamilie en geven ze mij geen waardering (wat ik erg mis).
Ik heb dit bij Leintje91 al best vaak aangegeven maar het helpt niet veel.
Als je het gevoel hebt je best te doen voor hun dochter dan is dat toch wel iets wat je soms wel eens wil horen.
Leintje91 woont meer dan de helft van de week bij mij, maar mijn schoonouders hebben nog nooit het fatsoen genomen eens te komen kijken hoe ik woon of hoe wij samen daar toch het merendeel van de tijd wonen.
Ik probeer het allemaal goed te doen en zover ik weet voelt Leintje91 zich als een prinsesje behandeld in onze relatie.

Buiten het geen wat hierboven staat hebben er in het verleden enkele dingen zich afgespeeld tussen mij en mijn schoonfamilie welke voor mij de band (voor zover die er al is) behoorlijk hebben bekoeld.
En dan met name hun gedrag.
Dat is in een wat verder verleden gebeurt en Leintje91 meldde mij dat haar ouders zich nu wel wilde inzetten om een betere band te gaan creëren tussen ons.
Ondanks alles wat er is gebeurt heb ik die deur open gezet, echter dateert haar melding al weer van begin dit jaar (Januar/Februari).
En qua daden is er tot op dit moment nog niks gebeurt, heb vaak zat gevraagd aan Leintje91 om dingen te organiseren zoals op visite of uit eten gaan (zelfs op mijn kosten).
Ik spreek mijn schoonouders niet dus het contact gaat via Leintje91.

Doordat dit blijft door sluimeren komt het op mij over dat mijn schoonouders nauwelijks zich interesseren in ons en blijft het zoals het was, ondanks dat ik de deur open zet.

Wat er in het verleden (enkele dateren uit het begin van onze relatie) is gebeurt tussen ons en mijn schoonfamilie is onder andere (welke ik hier neer wil zetten):
- Lang tegengehouden (jaren) om te overnachten (TS is inmiddels 24 en geen tiener) bij mij
- Het in het begin vaak tussen ons in gestaan om dingen te gaan ondernemen, pas na 2 jaar! kon ik haar eens mee nemen ergens naar toe (Efteling).
- Het onmogelijk maken om kerst samen te vieren (meerdere keren gebeurt)
- Ze (schoonouders) veroorzaakten drama om niks
- Uitgenodigd op mijn vriendin d'r verjaardag om uit eten te gaan, hebben ze afgeslagen maar achteraf gehoord dat ze wel (diezelfde avond) uit eten zijn geweest met die zus en haar vriend!
- En de ergste vond ik dat ik niet bij een familie foto aanwezig mocht zijn en daarover gelogen is richting mij dat de zus en haar vriend (uit de OP) er ook niet samen waren (wat wel zo bleek te zijn).

Vooral de laatste doet mij pijn omdat dat dit gebeurde vlak nadat we terug kwamen van vakantie welke ik 90% heb betaald en we toen toch al een serieuze relatie hadden van bijna een jaar.
Het feit dat er nog eens over gelogen werd en mijn vriendin toen niet voor me op kon komen (want ze had mij ook kunnen laten komen die avond, ik hoefde voor mijn gevoel niet eens op de foto maar dat ik eens welkom was als de rest van de aanhang er wel is) heeft me veel pijn gedaan.
Want de leugen heeft mijn vriendin enkele maanden vol gehouden totdat ik er achter kwam dat de vriend van haar zus er wel was.
Toen ik dat nog niet wist, waren we eens gaan shoppen in Amsterdam en werd ze door haar ouders gevraagd om eens voor een verjaardags cadeau te kijken voor de vriend van d'r zus die toen binnenkort jarig zou zijn.
Waarop ik vroeg of ik ook wat zou krijgen (want al mijn voorgaande verjaardagen heb ik nooit wat gehad, alhoewel dat ik het liefste had gehad dat mijn schoonouders gewoon op bezoek zouden komen ipv. een cadeau alhoewel je ook kan denken als hij wat krijgt waarom ik dan niet, ik ben toch ook een vriend van een dochter van hen).
Toen flipte mijn vriendin in een boekenwinkel omdat ik dacht dat ik achtergesteld werd, toen ik enkele weken later erachter kwam dat hij wel op die familie foto's stond wist ik zeker dat ik werd achter gesteld.

Inmiddels zijn vanaf dat punt bijna 2 jaar verder en heeft het tussen ons strubbelingen opgeleverd!
Het is zelfs uit geweest omdat ik graag een relatie wilde tussen mensen die volwassen met elkaar om gaan en om kunnen gaan (toen zaten haar ouders dat dwars).
Gelukkig gaat het nu stukken beter en probeer ik de zaken uit het verleden een plekje te geven.

Het helpt alleen niet dat mijn schoonfamilie nog steeds afstandelijk is en ik me niet welkom voel, waardoor ik voor mijn gevoel het verleden lastig af kan sluiten.

Toen ik hoorde van de bruiloftsplannen, reisde bij mij de vraag of ik er uberhaupt bij zou mogen zijn.
Leintje91 vertelde meteen al dat ze niet zeker wisten of ze aanhang uit zouden nodigen.
Gezien het verleden, voelde ik me al meteen achter gesteld want het is wat vreemd dat ik mijn vriendin niet zou mogen escorteren over de dansvloer die avond.
Daarna is dat bijgesteld naar dat als haar zus d'r studie haalt (we praten nu nog over begin 2015) dat ze het dan groter zou vieren (met aanhang) maar als ze d'r studie niet haalt dat ze het dan klein wil vieren.
Het verschil tussen klein en groot vieren is alleen het aantal gasten op de bruiloft/feest want de locatie: oud stadhuis, kerk, eten bij een sterren restaurant en daarna het feest op de diner locatie staan al vast.
Nu denk ik van: als je echt op de kosten wil letten waarom dan zo uit pakken voor die 10 man die er komt als je het klein wil houden?
Het verhaal van de studie schuld van d'r zus, daarvan weet ik niet of dat ergens al is uitgelegd maar die studeert al zo lang dat ze de grens inmiddels is overschreden.

De laatste 2 maanden was ik een beetje klaar met mijn schoonfamilie. Mijn schoonouders stappen de open deur niet in en d'r zus eist alle aandacht op met haar bruiloft (had ze het maar gedaan met d'r studie dan was ze niet f*cked zoals nu, maar goed).
Ik heb tegen mijn vriendin gezegd dat het wat vreemd zou zijn als ik mee zou mogen naar de bruiloft en daar voor het eerst (na ruim 3 jaar) uberhaupt haar opa en oma ontmoet (die 5 km verderop wonen) en eventuele andere familie en dat de band tussen mij en mijn schoonouders nog steeds niet goed is.
Ik heb gevraagd aan mijn vriendin om d'r best te doen om er voor te zorgen dat in de afgelopen maanden de ouders wel gebruik zouden maken van de open deur en dat ik eindelijk eens voor gesteld ga worden aan haar opa en oma voordat de bruiloft is (ik vind dat gewoon lullig op dat moment).

Mijn vriendin was positief dat dit zou lukken voor de bruiloft.
Want ik voelde mij niet welkom om bij mensen aan te schuiven die ik niet ken.

Ik heb gezegd dat als het niet zou lukken ik klaar ben met mijn schoonfamilie.
Ik kan de deur niet voor eeuwig open laten staan en dat vernederen ben ik beu en ben ik te goed voor.
Ik wil haar niet weg houden bij d'r ouders en als ze er heen wil prima, maar voor mij hoeft het dan niet meer.

Helaas denkt mijn vriendin vrij recent dat d'r ouders het niet gaan halen om voor de bruiloft een stap richting mij te zetten.
Ik heb ze uitgenodigd om bij mij/ons eens wat te komen drinken.
De bruiloft is over 2 weken, dus ik zie nog mogelijkheden.

Nu was ik daar vrij strikt in, maar heb dat laten varen.

We willen graag samen wonen en heb mijn schoon familie een half jaar gegeven vanaf het moment dat we echt samen zijn gaan wonen om dan alsnog die stap te maken.
Want blijkbaar is er nu te veel strubbles vanwege de bruiloft (op dit moment is het zelfs zo erg dat haar zus de uitnodiging van haar ouders heeft ingetrokken).
Dus er is wat stress bij hen gok ik dus heb ik die stap genomen.

Van heel veel mensen hoor ik dat het vreemd is dat mijn vriendin naar de bruiloft van d'r zus gaat zonder mij.
Laten we wel wezen, dat is ook vreemd (buiten dat het voor mij nogmaals als een klap in mijn achtergestelde gevoel geeft).
Als d'r zus klein wil trouwen vanwege de financien kan ik daar alleen maar respect voor hebben, maar naar mijn idee: trouw dan op maandag ochtend en ga 's avonds met z'n 6'en (het bruidspaar en beide ouders) alleen uit eten.
Dus ik heb tegen mijn vriendin gezegd: "ik wil niet dat je gaat zonder mij, maar ik kan je niet tegenhouden".
Dan wind ik er geen doekjes om maar is geen ultimatum.
Ik heb haar eerlijk gezegd dat ik niet weet wat het met me doet als ik die dag weer een tik krijg van emotionele "achtergestelde" molen.
Maar we hebben daar goede afspraken over gemaakt:
Als ik niet mee mag, kan ik het over mijn hart verdragen dat ze wel naar de officiele gelegenheden gaat (lees stadhuis en kerk) maar dat ik haar daarna op zou halen want ik vind het vreemd dat ze wel gaat feesten met 9 anderen, want wat valt er te feesten (en zonder je geliefde, wat bij een huwelijk juist centraal staat).
Ik dacht deze agreement met haar gemaakt te hebben woensdag middag en daar was ze het zelf mee eens en vond ze super want ik snap haar en zij snapt mij.

Wat ik wel jammer vind dat ik hier wordt weg gezet als iemand die ultimatums stelt terwijl ik dat niet doe en het veel genuanceerder is.
Ik kan het gewoon lastig om haar alleen te laten gaan omdat ik dan weer door mijn schoonfamilie over me heen laat lopen.
Of dat slecht is of goed is, tjah naar wat er allemaal is gebeurt vind ik het nog mild.
Maar ik ben niet de tiran die is voorgesteld maar er zit nuance in en wil gewoon een prima band met mijn schoonfamilie en niet dat ze me blijven vernederen en ik over me heen laat lopen.
Misschien zit er een stukje rancune in maar ik had ook liever gehad dat alles normaal zou verlopen.

Brand me niet af, hulp hierin is welkom.
En ja ik zou haar alleen kunnen laten gaan (en ik dacht dat zelfs was afgesproken, alleen het feest dan niet) maar hoe kan ik er dan voor zorgen dat er een band komt met mijn schoonfamilie en dat afgelopen is dat ze over me heen lopen en me vernederen?

Overigens vertelde Leintje91 gisteren dat ik gewoon mag komen en mee mag dansen
Dus die optie is het beste hahahah

quote:

Op vrijdag 11 september 2015 17:56 schreef RM-rf het volgende:

[..]

en dan? wat verwacht je van dat 'ultimatum' dat je verwacht te gaan stellen?

Denk je dat als je zoiets doet, opeens alles 'voorbij' is als je vriendin 'voor jou kiest'?

Een soort van Symbolische daad en opeens zijn de huidige problemen (namelijk ook een groot wantrouwen tussen jou en je vriendin, over haar omgang tov jou, haar leugens over die familiefoto, en de vraag of ze wel tegenover jou ouders werkelijk jou kant kiest) 'over' zijn, omdat dan die ouders 'symbolisch' niet meer bestaan?

Volgens mij is dat nonsens.. de problemen bijven bestaan, ook als je je vriendin tegen haar zin dwingt geen contact meer met haar familie te hebben..

Ik sta overigens ghel aan jouw kan wat betreft afkeer van die schoonfamilie en hoe ze jou behandelen... enkel, ik betwijfel of wat jij en je vriendin nu werkelijk eraan doen, enige zin heeft..

Als zoals je zelf zegt die schoonouders 6 minuten weg wonen, wat let je om hen zelf op te gaan zoeken en zelf pro-actief dat contact aan te gaan? OOk zelf direkt aan hen duidelijk te maken dat je meer contact wilt en graag dor hen geaccepteerd wil worden

quote:

Op vrijdag 11 september 2015 16:11 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Wat kun je doen? Je verwachtingen bijstellen. Verwacht niks van ze.

En houd ze zoveel mogelijk buiten de relatie met je vriendin, als je begrijpt wat ik bedoel. Heb het er niet steeds over (liefst helemaal niet) en laat haar wel haar relatie met haar familie hebben.

quote:

Op vrijdag 11 september 2015 17:57 schreef Lienekien het volgende:
Begrijp ik nou goed dat die schoonouders met al hun schoonzoons en -dochters zo omgaan?

Lieve god, zeg. En de kinderen komen nog braaf thuis voor verjaardagen en feestdagen? Waarom?

quote:

Op vrijdag 11 september 2015 18:03 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Wat wil je dan bereiken met zo een vervelend berichtje te sturen naar haar op zo een moment?

[..]

Dan snap je mijn punten niet, want ik zeg niet dat je geen gevoelens erover mag hebben en het totaal onbegrijpelijk is. Misschien zeg ik juist vanuit een dergelijke ervaring dat jij je zelfbeeld en eigenwaarde niet aan hun doen en laten op moet hangen. Zeker niet gezien er meerdere aanwijzingen zijn dat het niet zo persoonlijk is als jij het constant meent op te willen, haast wel moeten vatten en jij het aan je verleden koppelt.
Als je echt nader tot elkaar wil komen, dan kun je niet zo vast blijven houden aan jouw perceptie als enige waarheid.

[..]

Waarom ben jij dan achter gesteld op de anderen? Verwacht je dan niet juist een speciale behandeling door te vinden dat het dan maar anders moet bij jou?

[..]

Dat lijkt een realistische angst als het zo een structureel iets is dat de andere partners dit net zo hebben. Maar lijkt het je realistisch als je druk op de ketel gaat zetten om alsnog contact met hen te krijgen? Moet je je dan niet richten op de zelfstandigheid van je vriendin in het algemeen en jullie relatie in het bijzonder in plaats van die schoonouders van alles kwalijk te nemen?

[..]

Dat is helemaal prima, als je het daarna maar los kan laten. Daar lijkt het nu niet op als je denkt nare berichtjes te moeten gaan sturen en jij je miskent voelt ondanks dat het dus niet persoonlijk lijkt te zijn.

quote:

Op vrijdag 11 september 2015 18:12 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Die vriend waar ze al tig jaar mee heeft, dat kan ik ergens nog begrijpen. Dat liegen is fout, maar eerlijk is eerlijk. Jij kan er ook niet zo best mee om gaan, dus ik kan ergens nog best begrijpen dat men je liever niet bevestigde in je toch al afgewezen gevoel en alles. Let's face it, jij wil het op een bepaalde manier en gaat het nooit zo krijgen, dus geruster was je er sowieso niet van geworden..