LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Tip 1
Schrijven is een narcistische uiting bedoeld om een innerlijke gedachtewereld bloot te geven die anderszins, denkt de schrijver, onzichtbaar blijft. Zeg tegen jezelf: ik ben een narcist en heb aandacht nodig. Stuur je teksten naar je directe omgeving opdat zij denken: goh, dit had ik nou nooit achter jou gezocht.
Tip 2
Bedenk dat er een miljoen aspirerende schrijvers in Nederland zijn. Bedenk vervolgens waarom je niet geïnteresseerd bent in wat zij te vertellen hebben. Tel deze kwesties bij elkaar op en kom tot een conclusie.
Tip 3
Schrijf een tekst van duizend woorden. Vraag jezelf af waarom een ander zich vijftien minuten zou willen concentreren voor deze tekst. Blijf net zo lang teksten naar je omgeving sturen totdat ook hun complimenten opdrogen en er uiteindelijk pas na enkele herinneringen nog een paar woorden vanaf kunnen.
Schrijven is een narcistische uiting bedoeld om een innerlijke gedachtewereld bloot te geven die anderszins, denkt de schrijver, onzichtbaar blijft. Zeg tegen jezelf: ik ben een narcist en heb aandacht nodig. Stuur je teksten naar je directe omgeving opdat zij denken: goh, dit had ik nou nooit achter jou gezocht.
Tip 2
Bedenk dat er een miljoen aspirerende schrijvers in Nederland zijn. Bedenk vervolgens waarom je niet geïnteresseerd bent in wat zij te vertellen hebben. Tel deze kwesties bij elkaar op en kom tot een conclusie.
Tip 3
Schrijf een tekst van duizend woorden. Vraag jezelf af waarom een ander zich vijftien minuten zou willen concentreren voor deze tekst. Blijf net zo lang teksten naar je omgeving sturen totdat ook hun complimenten opdrogen en er uiteindelijk pas na enkele herinneringen nog een paar woorden vanaf kunnen.
Graag op anoniem
Is dit alleen voor tips, of beantwoord je ook vragen?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Is vijftien minuten lezen voor duizend woorden niet wat aan de lange kant?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ligt eraan hoeveel whisky je intussen drinktquote:Op dinsdag 8 september 2015 00:15 schreef PeteSampras het volgende:
Is vijftien minuten lezen voor duizend woorden niet wat aan de lange kant?
Dank voor je vraag. Een verstandig mens is een langzaam mens; verder verwijs ik je door naar het antwoord van beeer.
Tip 4
Er wordt veel gepubliceerd en weinig verkocht dan wel gelezen. Ligt dat aan de vraag of aan het aanbod? Erken dat wat in de winkels ligt rotzooi is en vraag je af waarom mensen 20 euro zouden neertellen voor jouw prachtige psychologische roman
Tip 4
Er wordt veel gepubliceerd en weinig verkocht dan wel gelezen. Ligt dat aan de vraag of aan het aanbod? Erken dat wat in de winkels ligt rotzooi is en vraag je af waarom mensen 20 euro zouden neertellen voor jouw prachtige psychologische roman
Graag op anoniem
Als je vijftien minuten over een tekst van duizend woorden doet, kan je dan nog wel spreken van concentreren?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Een goede vraag: kan iemand zich vijftien minuten lang concentreren? Me dunkt van wel, maar maximaal een keer per dag.
Tip 5
Hoe wordt een schrijver gedefinieerd? Iedereen die schrijft, iedereen die gepubliceerd is? Een schrijver is iemand die gelezen wordt. Probeer zo veel mogelijk draagvlak te vinden onder je beoogde publiek. Bedenk: is dit voor mijn publiek interessant of vind ik het alleen maar interessant. Let wel, wees geen broodschrijver, voor die paar rotcenten hoef je het niet te doen
Tip 5
Hoe wordt een schrijver gedefinieerd? Iedereen die schrijft, iedereen die gepubliceerd is? Een schrijver is iemand die gelezen wordt. Probeer zo veel mogelijk draagvlak te vinden onder je beoogde publiek. Bedenk: is dit voor mijn publiek interessant of vind ik het alleen maar interessant. Let wel, wees geen broodschrijver, voor die paar rotcenten hoef je het niet te doen
Graag op anoniem
Geldt dat ook allemaal voor topics op een internetforum?
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Leuke ironische vraag, ik geef een serieus antwoord: ligt eraan wat je met je topic wilt bereiken en wat je beoogde publiek is.
Tip 6
De psychologische roman is uitgemolken, voorspelbaar, tergend. Niemand zit meer te wachten op De Grote Ontroering. Probeer eens wat anders, zoals de komedie, een onontgonnen gebied. Schrijf een stuk dat je vrienden aan het lachen maakt, als je dat kunt tenminste
Tip 6
De psychologische roman is uitgemolken, voorspelbaar, tergend. Niemand zit meer te wachten op De Grote Ontroering. Probeer eens wat anders, zoals de komedie, een onontgonnen gebied. Schrijf een stuk dat je vrienden aan het lachen maakt, als je dat kunt tenminste
Graag op anoniem
Als ik nu iets schrijf wat mijn beoogde publiek verschrikkelijk vindt, maar een ander publiek prachtig, heb ik dan nu wel of geen goede tekst geschreven? Of beter, heb ik mijn werk als schrijver dan wel goed gedaan?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Dat vraag ik me ook wel eens af. Bij 99% van posts is het duidelijk, die gooi ik er gewoon met 400 aanslagen per minuut uit in de volgorde zoals ik het al typende bedenk. Maar af en toe maak ik eens een post die ik herlees, verbeter en soms helemaal herschrijf. Soms omdat het onderwerp een wat bondiger en kernachtiger of helderder beschouwing verdient, maar meestal om er een leuk stukje van te maken. Dan krijg je daarvoor erkenning in de vorm van een paar smilies of opmerkingen, en die heb ik dan ook wel graag als ik er moeite voor gedaan heb. Maar ja, er krijgen ook posts een vergelijkbare waardering wat mij de indruk geef dat dat ook weer niet zoveel voorstelt. En als je dan zoiets geplaatst hebt tegen het einde van een topic, en je wordt niet geciteerd in de nieuwe dan heb je het eigenlijk maar voor een paar lezers geschreven. Dus hoe beleef ik daar plezier aan?quote:Op dinsdag 8 september 2015 20:18 schreef Mainport het volgende:
Leuke ironische vraag, ik geef een serieus antwoord: ligt eraan wat je met je topic wilt bereiken en wat je beoogde publiek is.
Dat is niet specifiek het probleem van mensen met schrijversambities. Dat is het probleem van introspectie, de blik van de wereld afwenden en navelstaren, dat zie je ook in allerlei TV-programma's, in interviews en menig fokker stelt blijkt volledig door zichzelf in beslag genomen bij het bespreken van een maatschappelijke kwestie.quote:Tip 6
De psychologische roman is uitgemolken, voorspelbaar, tergend. Niemand zit meer te wachten op De Grote Ontroering. Probeer eens wat anders, zoals de komedie, een onontgonnen gebied. Schrijf een stuk dat je vrienden aan het lachen maakt, als je dat kunt tenminste
Mijn tip is om met ritme of cadans te schrijven. Dat is wat het lezen zelf prettig maakt, ongeacht de inhoud.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Voor smaakrelativisten is in dit topic geen plaats; wij hangen hier het universalisme aan. Als jouw beoogde publiek het niets vindt maar het de normen van de goede smaak kan doorstaan, heb jij een keurige tekst geschreven. Om je vraag te beantwoorden: als dat andere publiek smaak heeft heb jij inderdaad je werk goed gedaan.quote:
Als ik nu iets schrijf wat mijn beoogde publiek verschrikkelijk vindt, maar een ander publiek prachtig, heb ik dan nu wel of geen goede tekst geschreven? Of beter, heb ik mijn werk als schrijver dan wel goed gedaan?
Toch moet het beoogde publiek niet uitgevlakt worden. Tekst moet enige relevantie en weerslag hebben; l'art pour l'art is een uitgestorven stroming.
Tip 7
Als je niets relevants te melden hebt, schrijf dan niets. Wek in ieder geval de schijn van een origineel inzicht zodat de lezer niet zonder lege handen achterblijft. Originaliteit bestaat eigenlijk niet, maar ideeën kunnen wel beter geformuleerd worden of in een relevant verband gezet.
Graag op anoniem
Dat is een uitstekende tip, ik neem de vrijheid om hem iets anders te benaderen.quote:
[..]
Dat vraag ik me ook wel eens af. Bij 99% van posts is het duidelijk, die gooi ik er gewoon met 400 aanslagen per minuut uit in de volgorde zoals ik het al typende bedenk. Maar af en toe maak ik eens een post die ik herlees, verbeter en soms helemaal herschrijf. Soms omdat het onderwerp een wat bondiger en kernachtiger of helderder beschouwing verdient, maar meestal om er een leuk stukje van te maken. Dan krijg je daarvoor erkenning in de vorm van een paar smilies of opmerkingen, en die heb ik dan ook wel graag als ik er moeite voor gedaan heb. Maar ja, er krijgen ook posts een vergelijkbare waardering wat mij de indruk geef dat dat ook weer niet zoveel voorstelt. En als je dan zoiets geplaatst hebt tegen het einde van een topic, en je wordt niet geciteerd in de nieuwe dan heb je het eigenlijk maar voor een paar lezers geschreven. Dus hoe beleef ik daar plezier aan?
[..]
Dat is niet specifiek het probleem van mensen met schrijversambities. Dat is het probleem van introspectie, de blik van de wereld afwenden en navelstaren, dat zie je ook in allerlei TV-programma's, in interviews en menig fokker stelt blijkt volledig door zichzelf in beslag genomen bij het bespreken van een maatschappelijke kwestie.
Mijn tip is om met ritme of cadans te schrijven. Dat is wat het lezen zelf prettig maakt, ongeacht de inhoud.
Tip 8
Zorg dat iedere regel telt. Lezen is intensief en vergt veel concentratie: spring niet achteloos met de tijd van uw lezer om. Elke zin moet op zichzelf kunnen staan, neem niet de tijd voor een gezapige inleiding vol overbodige kitsch om een sfeerbeeld te schetsen dat uiteindelijk toch niemand gelooft. Als een zin geen functie heeft is de zin niet waarachtig en haalt het alle vaart uit de tekst.
Graag op anoniem
Tip 9
Zoals voor elke ondernemer geldt, moet je het gat in de markt vinden. Wat is nog niet dan wel onvoldoende gezegd? Voeg iets toe, vul wat aan, waarom ken men niet om jou heen? Waarom zouden we naar jou luisteren? Zie een leegte, een gebrek, en doe daar wat mee. Erken dat de literatuur hopeloos achterloopt op de werkelijkheid en breng daar verandering in
Zoals voor elke ondernemer geldt, moet je het gat in de markt vinden. Wat is nog niet dan wel onvoldoende gezegd? Voeg iets toe, vul wat aan, waarom ken men niet om jou heen? Waarom zouden we naar jou luisteren? Zie een leegte, een gebrek, en doe daar wat mee. Erken dat de literatuur hopeloos achterloopt op de werkelijkheid en breng daar verandering in
Graag op anoniem
Is schrijven dan net zoiets als ondernemen?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Buiten die vergelijking niet. Misschien dat sommige schrijvers denken van wel, maar daar wordt hun product niet beter van. Ik had moeten zeggen: zoals voor elke kunstenaar geldt, moet je vernieuwend zijn.
Tip 10
Bedenk dat kunstschilders al honderd jaar de figuratieve fase voorbij zijn. Waarom zou je je in jouw roman nog laten leiden door een of ander zinloos plot? Dat leidt alleen maar af van de kern. Lees je in over de 4, 7 of 13 archetypes van plots (de theorieën verschillen) en kom erachter dat jouw plot altijd een uitgekauwde afgeleide van een dezer plots is. Een plot kan structuur geven, maar laat het vooral niet leidend zijn.
Tip 10
Bedenk dat kunstschilders al honderd jaar de figuratieve fase voorbij zijn. Waarom zou je je in jouw roman nog laten leiden door een of ander zinloos plot? Dat leidt alleen maar af van de kern. Lees je in over de 4, 7 of 13 archetypes van plots (de theorieën verschillen) en kom erachter dat jouw plot altijd een uitgekauwde afgeleide van een dezer plots is. Een plot kan structuur geven, maar laat het vooral niet leidend zijn.
Graag op anoniem
Goede tips, alleen heb je er niets aan. Slechte tips dus.
Schrijf gewoon wat je kunt en wilt. Als je alleen een boek probeert te schrijven om rijk en beroemd te worden, wordt het nooit iets. Als je alleen een boek probeert te schrijven omdat je rijk en beroemd bent en vindt dat het bij je status hoort, dan wordt het al helemaal niets.
Schrijf gewoon wat je kunt en wilt. Als je alleen een boek probeert te schrijven om rijk en beroemd te worden, wordt het nooit iets. Als je alleen een boek probeert te schrijven omdat je rijk en beroemd bent en vindt dat het bij je status hoort, dan wordt het al helemaal niets.
Open deuren, beste Ser.
Tip 11
Schrijven is het gevecht tegen clichés. Als het je lukt een tekst zonder clichés (ook qua stijl) te schrijven, is het eigenlijk altijd een geslaagde tekst. Lees teksten van anderen en wijs de clichés aan. Neem de theorieën van de post hierboven: het zijn terechte punten en hij heeft gelijk, maar iedereen weet dat al lang. Ook in mijn tips zullen ongetwijfeld een paar open deuren zitten - daarom moet je je beoogde publiek in het achterhoofd houden.
Tip 11
Schrijven is het gevecht tegen clichés. Als het je lukt een tekst zonder clichés (ook qua stijl) te schrijven, is het eigenlijk altijd een geslaagde tekst. Lees teksten van anderen en wijs de clichés aan. Neem de theorieën van de post hierboven: het zijn terechte punten en hij heeft gelijk, maar iedereen weet dat al lang. Ook in mijn tips zullen ongetwijfeld een paar open deuren zitten - daarom moet je je beoogde publiek in het achterhoofd houden.
Graag op anoniem
Ik denk juist dat de mensen feitelijk keer-op-keer hetzelfde verhaal willen horen, iedere keer in een iets ander jasje. Dus de ene keer een arts met donker haar die zijn vorige liefde niet kan vergeten maar toch langzaam valt voor de charmes van de knappe en onzekere kassajuffrouw, en de volgende keer een blonde advocaat die zijn vorige liefde, etc.quote:
Tip 9
Zoals voor elke ondernemer geldt, moet je het gat in de markt vinden. Wat is nog niet dan wel onvoldoende gezegd? Voeg iets toe, vul wat aan, waarom ken men niet om jou heen? Waarom zouden we naar jou luisteren? Zie een leegte, een gebrek, en doe daar wat mee. Erken dat de literatuur hopeloos achterloopt op de werkelijkheid en breng daar verandering in
Er is al zeker 50 jaar niets nieuws meer geschreven, dus probeer dat dan ook niet.
The End Times are wild
Je hebt gelijk, maar je conclusie is te defaitistisch.quote:
[..]
Ik denk juist dat de mensen feitelijk keer-op-keer hetzelfde verhaal willen horen, iedere keer in een iets ander jasje. Dus de ene keer een arts met donker haar die zijn vorige liefde niet kan vergeten maar toch langzaam valt voor de charmes van de knappe en onzekere kassajuffrouw, en de volgende keer een blonde advocaat die zijn vorige liefde, etc.
Er is al zeker 50 jaar niets nieuws meer geschreven, dus probeer dat dan ook niet.
Tip 12
Literatuur is therapie voor intelligente mensen die in een existentiële crisis zitten. Erken dat je troost zoekt in literatuur, maar ook gelijkgestemden en formuleringen die vormgeven aan onbestemde gedachten in je hoofd. Een boek kan pas troost geven als het boek net wat slimmer is dan je zelf bent. Probeer slimme teksten te schrijven die recht doen aan je eigen cognitieve capaciteiten, hoop dat je lezers net wat dommer zijn dan jij.
Graag op anoniem
Misschien is er al 2000 jaar niks nieuws geschreven. Het is maar zoals je het bekijkt natuurlijk.quote:
[..]
Je hebt gelijk, maar je conclusie is te defaitistisch.
The End Times are wild
Ik wil even een tekst met jullie delen en dan graag ook het oordeel van de expert. Vandaag ontving ik een boete in mijn brievenbus: ik scheen ooit zonder licht te hebben gefietst. Aldus luidde mijn beroepsschrift.
Geachte officier van justitie,
Hierbij ga ik in beroep tegen de beschikking met CJIB-nummer 6062 5421 9197 4803. Ik dien dit
beroep in via het Digitaal Loket. In deze brief staan de gegevens die ik daar heb ingevuld.
Ik heb (nog) een andere reden om in beroep te gaan
Hallo! Goed, laat me u vertellen wat er is gebeurd. Die nacht (het gebeuren vond plaats in de
nacht van vrijdag 17 op zaterdag 18 juli) had ik juist bij een snackbar aan de Grote Markt een
broodje kipcorn met mayonaise besteld, toen mijn oog viel op een agent die daar voor de
snackbar de boel in de gaten aan het houden was. 'Jeetjemina!', dacht ik, 'wat een knappe
jongen!' (Zie, ik ben homoseksueel). Klaarblijkelijk was hij dat niet! Dat niet alleen, je zou welhaast
zelfs durven stellen dat het een homofoob was. Ik stapte namelijk op hem af en vroeg hem:
'Zullen we een keer iets gaan drinken?' Dat vond hij geen normale vraag. Hij zei namelijk: 'Vind je
dat een normale vraag?' 'Ja, waarom niet?', zei ik. 'Dat is geen normale vraag!', snauwde hij mij
toe, waarbij hij mij ook een zeer vervelende, onnodige duw tegen het borstbeen gaf. U kunt wel
begrijpen dat mij dat zeer verdroot. Goed! Luttele momenten later was mijn bestelling bij de
snackbar gereed, dus ik liep weer even naar binnen om dat broodje op te halen. Daarna nam ik
het naar buiten, waar ik het broodje in alle rust, staande, opat. Nu had de snackbaruitbuiter er
nogal véél mayonaise opgedaan, zodoende dat het eraf droop en mijn handen helemaal onder
zaten. Vies, inderdaad, dus ik likte de mayonaise van mijn vingers af. Of beter gezegd: ik zoog het
eraf, want het zat voornamelijk op het uiteinde van mijn vingers. Daarbij maakte ik, zonder daar
enige bedoelingen mee te hebben gehad, oogcontact met de agent waarmee ik iets eerder dus die
vervelende aanvaring had gehad. Waarschijnlijk vatte hij dat zuigen op die vingers van mij anders
op dan ik dat had bedoeld, want zie: hij liep werkelijk rood aan. Dat zal van de opwinding zijn
geweest. In ieder geval, ik zag in dat dat weleens verkeerd af zou kunnen lopen, dus ik dacht er
verstandig aan te doen om maar weg te gaan. Ik pakte mijn fiets en liep, laat me dat benadrukken,
liep vanaf de Grote Markt de Schoolstraat in. Normaal gesproken zou ik de andere kant op zijn
gegaan, maar zie, omdat ik dan langs die agent had moeten lopen, deed ik dat maar niet. Nou, ik
was nog niet de hoek om of ik werd klemgereden door twee van zijn collega's! Wat een vertoon!
Het leek net een actiefilm! Ze vroegen mij: 'Heb je je idee bij je?' Die vraag begreep ik niet zo
goed. 'Daarna vroegen ze mij of het licht op mijn fiets wel deed.' Ook daar had ik geen antwoord
op, want ik was werkelijk van mijn apropot door dit hele gedoetje. 'Kom maar even mee!', zeiden
ze. Ik werd gesommeerd mijn fiets achter te laten en werd achterin hun auto mee genomen naar
het politiebureau aan de Jan Hendrikstraat. Wonderlijk, trouwens, dat dat achterin die auto moest,
want vanaf daar is het nog geen anderhalve minuut lopen. Met de auto deden we er langer over!
Aldaar nam men vingerafdrukken van mij af, maakte men een foto van me. Dat werd nogal rap
afgehandeld want, zo zei de agent die de foto's nam (weer een hele andere, trouwens), dat er
'iemand vervelend aan het doen was'. Dat genoot blijkbaar een stuk hogere prioriteit. Ik moest
hem of haar maar dankbaar zijn, dat'ie vervelend ging doen, want anders had ik er nu misschien
nog steeds gezeten! Goed, in ieder geval, enkele weken later, de negende september om precies
te zijn, viel uw beschikking in mijn brievenbus met de bewering dat ik mijzelf schuldig zou hebben
gemaakt aan het geen voortdurende zichtbaar wit/geel a.d. voorzijde en/of rood licht, etc. etc. Dat
lijkt mij voor een voetganger niet noodzakelijk! Vandaar dat ik ook niet van plan ben om op uw
voorstel in te gaan, want zie, ik heb die overtreding niet begaan. Integendeel, ik meen de hele
zaak niets anders dan homofoob burgertje pesten. Dat heeft mij al allemaal genoeg verdriet
gebracht! Ik was toch zeker niet van plan om daar ook nog tweeënzestig euro aan uit te geven. In
afwachting van uw reactie, verblijf ik!
Ik neem aan dat ik u hiermee voldoende heb geïnformeerd.
etc. etc.
Is dit nu een goede tekst, of niet?
Geachte officier van justitie,
Hierbij ga ik in beroep tegen de beschikking met CJIB-nummer 6062 5421 9197 4803. Ik dien dit
beroep in via het Digitaal Loket. In deze brief staan de gegevens die ik daar heb ingevuld.
Ik heb (nog) een andere reden om in beroep te gaan
Hallo! Goed, laat me u vertellen wat er is gebeurd. Die nacht (het gebeuren vond plaats in de
nacht van vrijdag 17 op zaterdag 18 juli) had ik juist bij een snackbar aan de Grote Markt een
broodje kipcorn met mayonaise besteld, toen mijn oog viel op een agent die daar voor de
snackbar de boel in de gaten aan het houden was. 'Jeetjemina!', dacht ik, 'wat een knappe
jongen!' (Zie, ik ben homoseksueel). Klaarblijkelijk was hij dat niet! Dat niet alleen, je zou welhaast
zelfs durven stellen dat het een homofoob was. Ik stapte namelijk op hem af en vroeg hem:
'Zullen we een keer iets gaan drinken?' Dat vond hij geen normale vraag. Hij zei namelijk: 'Vind je
dat een normale vraag?' 'Ja, waarom niet?', zei ik. 'Dat is geen normale vraag!', snauwde hij mij
toe, waarbij hij mij ook een zeer vervelende, onnodige duw tegen het borstbeen gaf. U kunt wel
begrijpen dat mij dat zeer verdroot. Goed! Luttele momenten later was mijn bestelling bij de
snackbar gereed, dus ik liep weer even naar binnen om dat broodje op te halen. Daarna nam ik
het naar buiten, waar ik het broodje in alle rust, staande, opat. Nu had de snackbaruitbuiter er
nogal véél mayonaise opgedaan, zodoende dat het eraf droop en mijn handen helemaal onder
zaten. Vies, inderdaad, dus ik likte de mayonaise van mijn vingers af. Of beter gezegd: ik zoog het
eraf, want het zat voornamelijk op het uiteinde van mijn vingers. Daarbij maakte ik, zonder daar
enige bedoelingen mee te hebben gehad, oogcontact met de agent waarmee ik iets eerder dus die
vervelende aanvaring had gehad. Waarschijnlijk vatte hij dat zuigen op die vingers van mij anders
op dan ik dat had bedoeld, want zie: hij liep werkelijk rood aan. Dat zal van de opwinding zijn
geweest. In ieder geval, ik zag in dat dat weleens verkeerd af zou kunnen lopen, dus ik dacht er
verstandig aan te doen om maar weg te gaan. Ik pakte mijn fiets en liep, laat me dat benadrukken,
liep vanaf de Grote Markt de Schoolstraat in. Normaal gesproken zou ik de andere kant op zijn
gegaan, maar zie, omdat ik dan langs die agent had moeten lopen, deed ik dat maar niet. Nou, ik
was nog niet de hoek om of ik werd klemgereden door twee van zijn collega's! Wat een vertoon!
Het leek net een actiefilm! Ze vroegen mij: 'Heb je je idee bij je?' Die vraag begreep ik niet zo
goed. 'Daarna vroegen ze mij of het licht op mijn fiets wel deed.' Ook daar had ik geen antwoord
op, want ik was werkelijk van mijn apropot door dit hele gedoetje. 'Kom maar even mee!', zeiden
ze. Ik werd gesommeerd mijn fiets achter te laten en werd achterin hun auto mee genomen naar
het politiebureau aan de Jan Hendrikstraat. Wonderlijk, trouwens, dat dat achterin die auto moest,
want vanaf daar is het nog geen anderhalve minuut lopen. Met de auto deden we er langer over!
Aldaar nam men vingerafdrukken van mij af, maakte men een foto van me. Dat werd nogal rap
afgehandeld want, zo zei de agent die de foto's nam (weer een hele andere, trouwens), dat er
'iemand vervelend aan het doen was'. Dat genoot blijkbaar een stuk hogere prioriteit. Ik moest
hem of haar maar dankbaar zijn, dat'ie vervelend ging doen, want anders had ik er nu misschien
nog steeds gezeten! Goed, in ieder geval, enkele weken later, de negende september om precies
te zijn, viel uw beschikking in mijn brievenbus met de bewering dat ik mijzelf schuldig zou hebben
gemaakt aan het geen voortdurende zichtbaar wit/geel a.d. voorzijde en/of rood licht, etc. etc. Dat
lijkt mij voor een voetganger niet noodzakelijk! Vandaar dat ik ook niet van plan ben om op uw
voorstel in te gaan, want zie, ik heb die overtreding niet begaan. Integendeel, ik meen de hele
zaak niets anders dan homofoob burgertje pesten. Dat heeft mij al allemaal genoeg verdriet
gebracht! Ik was toch zeker niet van plan om daar ook nog tweeënzestig euro aan uit te geven. In
afwachting van uw reactie, verblijf ik!
Ik neem aan dat ik u hiermee voldoende heb geïnformeerd.
etc. etc.
Is dit nu een goede tekst, of niet?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Bij dezen wil ik de andere schrijvers mededelen geen teksten te plaatsen, daar is dit topic niet voor bedoeld, behalve Pete, want hij is de enige op dit forum die het goede voorbeeld kan geven. De redenen dat dit een uitstekende tekst is (en ik bovenal altijd meer van hem wil lezen) zijn de volgende:quote:
Ik wil even een tekst met jullie delen en dan graag ook het oordeel van de expert. Vandaag ontving ik een boete in mijn brievenbus: ik scheen ooit zonder licht te hebben gefietst. Aldus luidde mijn beroepsschrift.
(...)
etc. etc.
Is dit nu een goede tekst, of niet?
- Humor in tekst is slechts weinigen gegeven, zonder humor kun je er eigenlijk wel mee ophouden. Pete stelt niet teleur.
- Het is waarachtig, ik zou niet kunnen zeggen of dit (of welke delen) echt gebeurd zijn of niet. Dat is een belangrijk punt! Bij de meeste verhaaltjes weet je, zodra je de eerste drie regels hebt gehad, dat je een verzinseltje aan het lezen bent. Tip 13: probeer een tekst te schrijven waarbij een vriend niet weet of het je daadwerkelijk overkomen is.
- Elke zin telt, heeft een functie, elk detail spreekt tot de verbeelding. Dat geeft het gevoel dat je geen tijd aan het verspillen bent en het geeft de al eerder genoemde cadans.
- De verontwaardiging is oprecht, deze tekst heeft wat te vertellen, het gaat ergens over. Tip 14: onderschat de urgentie (modewoord) van je tekst niet, als je geen boodschap hebt, waarom schrijf je dan en waarom zou een ander het lezen? Omdat het zulke mooie zinnen zijn?
- Pete heeft een kenmerkende eigen stijl, stem, wat dan ook, waardoor je weet wat je kunt verwachten en uitziet naar nieuwe kopij. Tip 15: Zorg dat jouw stijl aanspreekt tot je doelgroep en wees consistent daarin.
Graag op anoniem
Dat is geheel afhankelijk van het effect dat je met deze tekst wil bereiken. Als het gewenste effect is dat die boete komt te vervallen dan denk ik van niet. Wil je er de bovengemiddelde FOK!-lezer enigszins mee vermaken, dan denk ik van wel.quote:
Ik wil even een tekst met jullie delen en dan graag ook het oordeel van de expert. Vandaag ontving ik een boete in mijn brievenbus: ik scheen ooit zonder licht te hebben gefietst. Aldus luidde mijn beroepsschrift.
[...]
Is dit nu een goede tekst, of niet?
The End Times are wild
|
|
