Vuelta 2015 #5 - Zonder Nibali verder

Thijs is onze witte ridder vechtend tegen het kwaad in de grote boze wielrenwereld

Zonneveld krijgt het in ieder geval voor elkaar dat Tinkov een keer serieus reageert op Twitter

THIJSIE THIJSIE THIJSIE!

quote:

Nibali: "Caleb Ewan did a crazy move but he's still in the race. He was lucky that I didn't meet him."

Nibali naar huis gestuurd.

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 11:04 schreef TargaFlorio het volgende:
Nibali naar huis gestuurd.

En terecht.


Verwacht wel dat de cameraman een brief van Vino krijgt.

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 10:55 schreef Marcoss het volgende:

[..]

Die stond in de Ronde van Polen ook al aan de basis van een zware valpartij, dus verbaast me niets.

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 11:11 schreef Steven184 het volgende:

[..]

En terecht.

Verwacht wel dat de cameraman een brief van Vino krijgt.

Terecht inderdaad.

En er zullen inderdaad veel renners hetzelfde doen en vrijuit gaan omdat ze niet door een camera of jurylid gezien worden maar dat is geen reden om Nibali niet te straffen.

Etappe 4 en 5 kansen voor Dumoulin voor de Rode trui die 1e categorie berg vandaag is voor hem te zwaar...

Niemiec en Pelucchi al eruit Flopshow

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 11:04 schreef TargaFlorio het volgende:
Nibali naar huis gestuurd.

Meer dan terecht.

Tjallingi is mee in de ontsnapping

quote:

After 9 kilometres, a group of 8 riders enjoy a 50 seconds lead over the peloton :

-Sylvain Chavanel (IAM Cycling)
-Maarten Tjallingii (LottoNL-Jumbo)
-Walter Pedraza (Team Colombia)
-Martin Velits (Etixx-Quick Step)
-Alexis Gougeard (AG2R - La Mondiale)
-Omar Fraile (Caja Rural - Seguros RGA)
-Natnael Berhane (MTN-Qhubeka)
-Ilia Koshevoy (Lampre-Merida)

Pedraza of Berhane #Dilemmaandag.

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 14:11 schreef Ajacied422 het volgende:
Pedraza of Berhane #Dilemmaandag.

Omar Fraile.

Etappe 3: Mijas - Málaga, 158,4 km

We zijn pas twee ritten onderweg en er is al genoeg gebeurd. Normaal is het alleen chaos in de Tour, maar ook in de Vuelta kunnen ze er tegenwoordig wat van. Massale valpartij op zo'n gevaarlijke rechte weg. Nibali als een van de grootste slachtoffers, die zich maar even naar voren liet rijden aan de auto. Dat gebeurt wel vaker, maar het is zelden zo duidelijk in beeld. Pech voor hem dat er een helikopter in zijn buurt was, maar ontzettend terecht dat hij uit koers wordt gehaald. Het is ook de enige optie als je op zo'n manier betrapt wordt. Nibali gun je het eigenlijk wel, met zijn uitspraken over andere renners. Hoewel de situaties niet helemaal te vergelijken zijn is dit toch wel lekker. Ook nog een beetje een goedmakertje voor het WK van 2013. Vooraan gebeurden er ook wel verrassende dingen. Quintana ging vroeg in de aanval en de andere favorieten reageerden niet. De reactie van kwam renners van de tweede rij. Tom Dumoulin liet zien goed hersteld te zijn na zijn vervelende val in de Tour. Er was helaas voor hem alleen een Colombiaantje in de buurt die niet kort genoeg is gehouden. De overwinning was voor Johan Esteban Chaves, een ontzettend blij en sympathiek Colombiaantje. Als je dan toch moet verliezen, liever van hem dan van een Nibali. Quintana bleek ondertussen minder sterk dan gedacht. Als je vooraf had gezegd dat hij Roche, Chaves en Dumoulin niet kon volgen hadden ze je opgesloten. De andere favorieten lieten niet veel zien, dus op dat gebied is er nog maar weinig duidelijk. Er zal tijdens de derde rit niet veel meer duidelijk worden, dit moet een etappe worden voor de sprinters. Hoewel het toch niet helemaal vlak is.




Na een dagje in het binnenland van Andalusië vertoefd te hebben zitten we nu ineens weer aan de Costa del Sol. In Mijas, als je de organisatie van de Vuelta mag geloven. Dit klopt uiteraard weer totaal niet. Net zoals er tijdens de vorige etappe geen finish op Caminito del Rey is, starten we nu helemaal niet in Mijas. We starten in La Cala de Mijas, een stad met 24.000 inwoners, zonder historie in de Vuelta. Het is een pueblo blanco, een wit dorp, met een Arabische indeling. Die invloeden zijn duidelijk aanwezig. Door de ligging tussen bergen en zee is het een ideale locatie voor toeristen. La Cala de Mijas heeft een lang en groot strand, maar je kan ook bijna direct de bergen in. Voor ieder wat wils, zeker als je bedenkt dat dit een oud vissersdorpje is. De overblijfselen daarvan zijn nog te zien en je kan hier ongetwijfeld prima vis eten. Voor zo'n beetje iedere sport kan je hier in de directe omgeving terecht, van paragliding tot golf. Daarnaast is er nog een mooi torentje te vinden, ook een overblijfsel van vervlogen tijden.



Je zou langs de kust door kunnen blijven fietsen, richting het oosten. Dan kom je al vrij snel in Málaga uit. Dat doen we niet, de organisatie gaat er toch nog voor zorgen dat we in Mijas zelf uit gaan komen. Dat is een stad die een stukje noordelijker ligt, in de bergen. Om in Mijas te komen moet er dus geklommen worden. De eerste acht kilometer is het vlak richting Fuengirola, maar daarna moet er zes kilometer geklommen worden richting Mijas. In die zes kilometer moeten de renners meer dan 400 hoogtemeters overwinnen. Nog best een pittig klimmetje dus, procentje of zes zou je dan aan kunnen denken. Eenmaal boven op de Alto de Mijas bereiken de renners weer een nieuw pueblo blanco. Dit is dan toch echt Mijas, 14 kilometer later dan de organisatie ons wil doen laten geloven. La Cala de Mijas hoort wel bij dezelfde gemeente, maar het is toch echt een andere stad. Mijas is wel mooi, vooral de locatie is prima. Vrij hoog, met op de achtergrond nog meer bergen. Je kan een tourtje door de stad doen met behulp van een ezeltaxi. Dat is dus een ezel met een karretje erachter. Was wel wat geweest voor Betancur, die heeft een voorliefde voor ezels. Helaas voor hem is hij er niet bij. Misschien dat Marzio Bruseghin hierdoor spontaan weer zin krijgt om te fietsen dan. Hoeveel ezels zou hij ondertussen hebben? In ieder geval, Mijas dus. Niks mis mee.



Vrij snel na het passeren van Mijas mogen de renners af gaan dalen. Er wordt een stuk door het binnenland van Andalucía gefietst en dat stuk is na de afdaling behoorlijk vlak. Als er mensen al in de problemen zijn gekomen op de klim naar Mijas krijgen ze nu behoorlijk lang de tijd om terug te keren. Meer dan 40 kilometer, om precies te zijn. Na een kilometer of 57 passeren de renners voor het eerst Málaga. Ze fietsen door een buitenwijk, op weg naar de tweede klim van de dag. Vrij snel na het verlaten van Málaga begint de Puerto del Leon, een beklimming van de eerste categorie. Een lange beklimming, 16 kilometer is toch best pittig te noemen. Gemiddeld 5,2%, met een hoogste stijgingspercentage van 15%. Wel een behoorlijk regelmatige klim, kilometers lang stijgt het aan een procent of 5, afgewisseld met kilometers aan 6 of 7%. Er zijn ook een paar makkelijkere kilometers, maar richting de top wordt het wat lastiger. Nog even een kilometer aan 9%. De laatste kilometer is dan wel weer wat makkelijker. Toch wel een redelijk lastige klim, maar omdat het zo ver van de streep ligt verwacht ik niet dat er veel gaat gebeuren.




In de omgeving van Málaga heb je alleen maar bergen, daarom is het logisch dat er een flinke klim in deze etappe zit. Het is minder logisch dat dit meteen de laatste van de etappe is. Er worden geen andere bergen meer aangedaan, de renners mogen nu af gaan dalen richting de Costa del Sol om langs de kust richting Málaga te fietsen. Dat afdalen gaat niet in een keer gebeuren, er komen ook nog een paar stukken waar het omhoog loopt. Richting Santopitar zit een van die stukken. Gaat het toch weer even een paar kilometer omhoog. Voorbij Santopitar gaat het weer naar beneden, maar geheel ongevaarlijk is dat niet. Er wil nog wel eens wat loslopend wild oversteken. Verder lijkt het me niet de gevaarlijkste afdaling. Wel redelijk wat bochten, maar in principe allemaal vrij overzichtelijk.



In de afdaling komen de renners drie stroken tegen waar het nog omhoog loopt. Een van die stroken is heel kort en verwaarloosbaar, de tweede is wat langer en de derde is nog even kort en steil, in de buurt van Comares. De renners komen hier bovendien op een wat smallere weg terecht die in een minder goede staat is. Eenmaal boven op dit derde stukje omhoog is dat probleem ook weer weg, dan is de straat een stuk breder en ook in een betere staat. Voor Comares zelf begint het laatste deel van de afdaling, richting Benamargosa. Dit laatste deel van de afdaling heeft nog wat haarspeldbochten, maar zou verder ook prima te doen moeten zijn. Na 104 kilometer komen de renners uit in Benamargosa. Vanaf dit moment is het vlak, tot een paar kilometer van de streep. De renners zitten nog steeds ergens in het binnenland en gaan nu weer op weg naar de kust. Via Vélez-Málaga komen ze na 121 kilometer door Torre del Mar, waar de tussensprint van de dag is.



In Torre del Mar bereiken we de Costa del Sol weer en langs die kust blijft men nu een tijdje fietsen. Badplaatsen als Benajarafe en Rincón de la Victoria worden gepasseerd, om er maar een paar te noemen. Het is hier bijna helemaal volgebouwd, als toerist heb je genoeg keuze. Na een kilometer of 25 langs de kust duiken de renners toch nog even wat meer het binnenland in. Over de snelweg richting Málaga, altijd leuk. Dit stuk over de snelweg is nog een beetje lastig omdat het nog even omhoog loopt. Op een kilometer of 10 van de streep moet er nog 1,5 kilometer geklommen worden. Stelt niet heel veel voor, in principe hoeft niemand hier in de problemen te komen. Je weet alleen maar nooit, er is al een zware klim geweest eerder op de dag. Misschien zijn er renners die nogal veel moeite hebben moeten doen om terug te keren die hier dan definitief ontploffen. Ik verwacht ook nog wel een aanval, daar is dit dan wel weer ideaal voor. Een kansloze aanval waarschijnlijk, maar dat maakt niet uit.



De laatste kilometers is het vlak, met op een kilometer of zes van de streep nog een korte afdaling, van de snelweg af Málaga in. Een makkelijke afdaling over een brede weg. De renners moeten nog wel even door een tunneltje. Op vijf kilometer van de streep wordt het weer vlak en gaat het grote positioneren echt beginnen. Op vier kilometer van de streep zit er een bocht naar links, die nog wel gevaarlijk is. Van een heel brede weg komen de renners nu op een minder brede weg terecht. Nog steeds breed, maar minder breed. Belangrijke plek om goed te zitten in ieder geval. De renners passeren nu La Rosaleda, het stadion van Málaga CF. Na het passeren van dit stadion is er een bocht naar rechts, over de rivier Guadalmedina. Bijna meteen na het oversteken van de rivier is er een bocht naar links. Na deze bocht gaat het echter twee kilometer volledig rechtdoor. Toch is het niet geheel risicoloos, want op iets meer dan een kilometer van de streep krijgen de renners weer te maken van een versmalling. Van twee banen gaan ze naar één baan. Dat is maar voor een paar meter, maar toch. Ze komen in een tunneltje terecht, waar het weer wat breder wordt. Na het verlaten van dit tunneltje wordt het ineens weer helemaal breed. De renners krijgen nu nog een lange, lopende bocht voor hun kiezen, voor ze in de slotkilometer terechtkomen. Deze slotkilometer gaat wel bijna volledig rechtdoor. De streep ligt op een brede weg, de Paseo Parque. Door de versmalling voor de slotkilometer en een stukje door een tunnel toch nog best een rare finale, als je het mij vraagt.




Zo zie je de versmalling en het tunneltje op de achtergrond. De tunnel is zeker wel een paar honderd meter lang. Dan zijn we de renners dus even kwijt en is het maar afwachten hoe ze uit de tunnel gaan komen. Het is een wat andere finale dan de vorige rit die eindigde in Málaga. De laatste keer dat de Vuelta hier aankwam was in 2010. Gekozen werd toen voor een aankomst op een muurtje, een klimmetje naar Castillo de Gibralfaro. Philippe Gilbert was toen de sterkste, voor Joaquim Rodriguez en Igor Antón. Een dag later zou er een rit vertrekken uit Málaga, richting Valdepeñas de Jaén. Daar was Antón dan weer Rodriguez en Gilbert te snel af. Málaga heeft best een grote historie in de Vuelta. In 2006 vertrok de Vuelta hier. De ronde begon met een ploegentijdrit, die werd gewonnen door Team CSC. Twee jaar eerder eindigde een rit met vertrek in El Ejido in Málaga. Deze rit werd gewonnen door Alessandro Petacchi. Zo wint er meestal een sprinter in Málaga, in 2002 ging de overwinning naar Cipollini. In 2000 vertrok de Vuelta ook in Málaga, die ronde begon toen met een korte proloog. Die proloog werd gewonnen door Alex Zülle. In 1997 en 1996 was het weer voor de sprinters, Marcel Wüst en Fabio Baldato respectievelijk. In de recente historie is men dus redelijk vaak in Málaga geweest, voor die tijd kwam Málaga eigenlijk minder vaak voor. In 1984 nog wel een keer, toen won de Belg Noël Dejonckheere. 1984 was de Vuelta van de Belgen, van de 20 ritten wonnen ze er liefst 10. Onder andere Michel Pollentier en Roger De Vlaeminck pakten ook hun ritje mee. Hoogtijdagen voor de Belgen, zal bij Sporza vast nog wel aan bod komen. Ook in 1975 won er een Belg in Málaga, Wilfried Wesemael. Wie kent hem niet.



Málaga is de op een na grootste stad van Andalusië en de op vijf na grootste stad van Spanje. Er wonen meer dan 550.000 mensen in Málaga. Door de ligging aan de Middellandse Zee is het een populaire bestemming voor toeristen. Málaga is een stad met verschillende invloeden, er zijn hier nogal wat volkeren geweest. De Carthagers, Romeinen, Visigoten, Moren, ga zo maar door. Het is vooral een havenstad, de haven zorgt voor de belangrijkste bron van inkomsten. Toch kan je hier ook prima aan het strand liggen, hoewel de meeste mensen dat dan liever doen bij andere steden in de buurt, zoals Torremolinos. Málaga is economisch gezien een van de belangrijkste steden van Spanje. Een van de weinige steden in Spanje waar het nog wel een beetje goed gaat. Málaga is de stad van Pablo Picasso, hij werd hier geboren. Daar is zo'n stad natuurlijk altijd heel trots op, derhalve is er ook een Picassomuseum te vinden in Málaga. Het is een prima stad om te vertoeven, met genoeg mooie gebouwen. Het kasteel bijvoorbeeld, waar een rit in 2010 aankwam. Ook het Alcazaba, een Moors fort, mag er zijn. Het centrum mag er ook wel zijn, prima.



Het is zo'n beetje 31 graden in Málaga. Weer best warm, maar aan de kust waait het nog wel een beetje. Iets hardere wind dan gisteren, maar niet zodanig dat het een rol gaat spelen. Absoluut geen kans op neerslag, beetje hetzelfde weer als gisteren. Wel warm, maar niet extreem. De renners zijn om 13:49 vertrokken uit Mijas. Tussen 15:35 en 15:45 worden ze boven op de Puerto del Leon verwacht, dat gaan we dus missen. Sporza zal er pas rond 4 uur bij zijn. De finish in Málaga wordt verwacht tussen 17:30 en 17:52. Op het moment dat de uitzending begint zullen de renners in de afdaling zitten, wel een origineel moment om in te schakelen.

De laatste keer in Málaga ging de overwinning naar Philippe Gilbert, maar dat was een totaal andere finish. Normaal gesproken wint er een sprinter in Málaga en die kans is nu ook heel groot. Er zit wel een redelijk zware klim in de etappe, maar die is nogal ver van de finish. Na de top van de Puerto del Leon moet er nog twee uur gekoerst worden. In principe genoeg tijd voor iedereen om terug te kunnen keren. Ligt er ook aan hoe er gekoerst wordt in het overgebleven peloton, maar daar zal vermoedelijk niet volle bak gereden worden. In principe moet dit dus een rit voor de sprinters worden, hoewel dat laatste bultje in de slotfase misschien nog wat sprinters kan verrassen. Verwacht ik eigenlijk niet, zo'n beetje alle sprinters zouden hier nog wel bij moeten zijn. In ieder geval de Bouhanni's en Degenkolbjes van deze wereld.
1. Degenkolb. De Vuelta is zijn ronde, als hij aan de start staat wint hij ook meteen belachelijik veel etappes. Zoveel kansen krijgt hij nu niet, dus hij moet er meteen staan. Grote voordeel voor Degenkolb is dat er nu minder concurrentie is. De sprinters die nu aan de start staan heeft hij allemaal al wel eens verslagen.
2. Bouhanni. Lag gisteren alweer op z'n plaat, dus het is even afwachten of hij daar nog last van heeft, maar normaal moet hij wel in staat zijn om voor de overwinning te sprinten. Kan ook zomaar winnen, maar Degenkolb lijkt me normaal nog net iets sterker. Zeker omdat de rit niet helemaal vlak is.
3. Sagan. Stond ook al bij de valpartij, maar dat zal hem vast niet deren. Dit is een mooie kans om weer een nieuwe ereplaats te verzamelen. Ondanks het feit dat er nu minder concurrentie is zal hij het vast weer voor elkaar krijgen om niet te winnen.
4. Ewan. De kleine Australiër die graag massale valpartijen mag veroorzaken. Is 'm nu in korte tijd al twee keer overkomen. Als hij het voor elkaar krijgt om nu wel op zijn fiets te blijven zitten kan hij best kort sprinten. Enorm rap is hij in ieder geval wel en hij komt ook altijd redelijk makkelijk over wat heuveltjes.
5. Barbero. Caja Rural, een enorme baas dus. Is meer in zijn element in een sprint bergop, maar aangezien er nu niet zoveel sprinters aanwezig zijn kan hij zich ook mengen in de vlakke sprinten. Zal dan niet winnen, daarvoor ontbreekt dan nog de pure snelheid.

Wederom voorbeschouwingen, wat een GENOT en service.

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 14:32 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:

[..]

Omar Fraile.

Zeker omdat het een Bask is.

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 14:34 schreef Ajacied422 het volgende:

[..]

Zeker omdat het een Bask is.

Uiteraard.

Maar hij heeft sowieso een sterk jaar, kijk zijn uitslagen er maar op na.

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 14:35 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:

[..]

Uiteraard.

Maar hij heeft sowieso een sterk jaar, kijk zijn uitslagen er maar op na.

De bergtrui in het Baskenland pakken, is dat knap?

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 14:38 schreef Ajacied422 het volgende:

[..]

De bergtrui in het Baskenland pakken, is dat knap?

Ja, dat is ontzettend knap, dan versla je dus Txurruka. Etappe in de Ronde van Duinkerken gewonnen, waar hij onze eigen Maurits Lammertink te snel af was. De Ronde van de Apennijnen gewonnen voor TUTTI PAZZI PER PIRAZZI.

Dan kan je wel wat hoor.