Het OUD Estafette topic deel 17

FOK!forum / Ouder(s) / Het OUD Estafette topic deel 17

Radyhyn	dinsdag 18 augustus 2015 @ 21:49
	quote: Op donderdag 22 januari 2009 14:47 schreef Faja-Lobi het volgende: Ik zag in het krantje van de creche een estafette staan waarin 1 ouder een aantal vragen krijgt voorgeschoteld en deze kan dan de estafette door spelen aan een andere ouder, een die je zelf kiest. Het leek mij een leuk idee om hier op FOK ook zo een estafette te beginnen. Vertel iets over je zelf, wie je bent, waar je (ongeveer) vandaan komt, wat je zoal doet in het dagelijkse leven, wat zijn je hobbies, je grootste passies, welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel, welke film is je-van-het, voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken, wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc) etc etc en last but not least, stel een (persoonlijke) vraag aan de volgende van de estafette. Mensen die hun verhaal al deden: SPOILER _Bar_ _Ingrid_ _NIKKI_ amaranta appelsap Asyniur AwayTL Basboussa Bass-Miss Becky27 Beessie-Jen Belana bix Bla_Bla_Bla Brighteyes Butterflower cattie chan Chanty Chell Crumpette Cwen Cygne danic DaviniaHR debuurvrouw DevilsAndDust Diaan73 Digger DJMO draculletje droomvrouwtje Elamanilo Estrys ET evenstar Faja-lobi Ferrari_rood Five_Horizons Flower-Ti-Amo flugeltje freecell Fruppel Fuente gewoonmezelf87 gr8w8 Grijs Guuzewuus Hilzillah Huup Icicle Igraine Incantrix Innepin Ireth jeetjejom Jelief jessie Jojogirl Joshua. JufMariska just me Juup© k_i_m Kersjes kleurdoos (dakota) knorretje KP Kwakz0r Kyara L-E LadyBlack Leonieke Lijnloos Lily Linda2205 Lishe livelink Loena-tik- Lois Loj LovelyLady Luchtbel m@x Macka Madelieve Maffemuts MaJo Malteser Maneki.neko Marie Marlinde McLaura mefke79 Memmel MeNicole mijsje Miss_Sly Moonah Moussy Mrien oeke Omentielvo Orea Owlet Oxymoron p_iglet Pandora73 phluphy pinquit PM-girl Poppejans Pvoesss Radyhyn Raissa Razztwizzle Reinhilde relain Rewimo Rockabella Roomsnoes Rottdog -sabine- Saffier seilram shmoopy Sjak Sjeen Slaapmeisje snoopy soempie sologratia sonnetje85 Sorbootje Sparkling Spuuglokje Ssserpente Stormqueen Stout Sugar Swets Tan Tazz Tessie Texelonia The_Tankgirl Ticootje Troel twentemeisje Vicky Vivi Vlindur XcUZ_Me Ymme Ynske Yvonne Zweefvliegje [ Bericht 0% gewijzigd door Kyara op 19-08-2015 00:07:05 ]
Mabawa.	dinsdag 18 augustus 2015 @ 21:54
	Pff Chanty, jeetje. Dapper dat je dat zo deelt.
kwakz0r	dinsdag 18 augustus 2015 @ 21:54
	Oh vergeet ik bijna op Chanty te reageren. Wat heb je je heftige verhaal mooi opgeschreven. heel veel kudos voor jou en hoe je je leven op orde hebt gekregen.
MaJo	dinsdag 18 augustus 2015 @ 22:00
	Jeetje chanty, ik heb echt met ingehouden adem je verhaal gelezen. Wat ben jij een ontzettend sterke vrouw, hoe jij de dingen nu ziet en beredeneerd, echt petje af! Bedankt dat je je verhaal hebt gedeeld
Chanty	woensdag 19 augustus 2015 @ 14:55
	Jullie zijn lief quote: Op dinsdag 18 augustus 2015 17:48 schreef Hilzillah het volgende: Dude! Bij deze ben jij mijn held! Dat treiteren... Je zou ze kunnen vermoorden nu! En hoe je jezelf uit de knoop hebt gewikkeld en het gevecht... WAAUW! Altijd al iemands held willen zijn Mijn vragen voor Twinkle: Ik weet al dat je geen fijne jeugd hebt gehad thuis. Hoe beïnvloedt dit je nu als moeder? Welke dingen ben je zelf scherp op dat je ze niet doet? En zijn er dingen die positief waren in je jeugd, die je juist wel over hebt genomen? Verder ben je heel erg druk met je studie en werken (zei het al vaker maar enorm veel respect hoe je dat allemaal doet), maar ben je ook wel eens bang dat je kinderen dit als negatief ervaren?
Kyara	woensdag 19 augustus 2015 @ 14:59
	Wow Chanty, dit verhaal had ik niet achter je gezocht. Je bent zo mooi en je komt zo sterk en zelfverzekerd over. En dat ben je nu waarschijnlijk ook wel, maar je moest blijkbaar wel van ver komen. voor jou. En benieuwd naar het verhaal van Twinkle.
Chanty	woensdag 19 augustus 2015 @ 15:22
	quote: Op woensdag 19 augustus 2015 14:59 schreef Kyara het volgende: Wow Chanty, dit verhaal had ik niet achter je gezocht. Je bent zo mooi en je komt zo sterk en zelfverzekerd over. En dat ben je nu waarschijnlijk ook wel, maar je moest blijkbaar wel van ver komen. voor jou. En benieuwd naar het verhaal van Twinkle. Ik ben niet altijd zo zelfverzekerd als ik over kom. Het is echt een beschermingsmechanisme dat ik mezelf heb aangeleerd naar vreemden toe om me niet kwetsbaar of onzeker op te stellen (laat je angst zien en ze pakken je immers daarop). Gaat volautomatisch tegenwoordig. Daarom ben ik ook altijd bang dat ik met een meet arrogant overkom omdat ik het eigenlijk heel eng vind en me wat afscherm. "Grappig" genoeg zijn het altijd de mensen die ik vertrouw, die me uiteindelijk pijn doen
Kyara	woensdag 19 augustus 2015 @ 15:31
	Ja, dat moet echt heel naar zijn Ja, zo'n houding kan intimiderend werken. Zeker gecombineerd met je knappe vertoning (want dat ben je nu eenmaal). Zo zie je ook maar weer hoe fijn het is om achtergronden te kennen. Denk dat niemand je nu arrogant zal vinden. En ik vind het daarom ook extra knap dat je je nu met je verhaal zo kwetsbaar durft op te stellen!
Phaidra	woensdag 19 augustus 2015 @ 16:33
	Chanty wat dapper dat je je hele verhaal hebt gedeeld met ons. En wie zegt dat de gebeurtenissen je eigen schuld zijn, die is niet goed wijs. Dit hoort niet en zou gewoon niet moeten gebeuren. Ik ben onwijs blij voor je dat je er nu op terug kan kijken als een afgesloten periode. En dat alles nu beter is .
Twinkle20	woensdag 19 augustus 2015 @ 19:23
	Ik heb even goed nagedacht hoe ik het verhaal omtrent mijn leventje ga vormgeven. Zet ik slechts een deel op papier of ga ik toch voor het hele verhaal zodat jullie echt een compleet beeld van mij krijgen? Ik kies voor het laatste. Daardoor is het wel een rete lang verhaal geworden. Sorry! Wellicht werkt het ook een beetje therapeutisch om het weer eens een keer voor mezelf uit te schrijven. Ik heb het hele gebeuren een plekje gegeven en ik zal vast dingen vergeten zijn te beschrijven. dus mocht je vragen hebben, dan mag je die best stellen via dit topic of dm/pm. No problem :-) Ik ben me ervan bewust dat sommige mensen andermans leed heel erg aantrekken, bewust of onbewust. Ik wil hen zelf de keuze hierin geven. Dus voor de drama en het complete verhaal klik je op de eerste spoiler EN de tweede spoiler EN de derde spoiler. SPOILER Ik ben Monique, 30 jaar en kom uit het Noorden van Limburg. Met enige regelmaat wordt mij de vraag gesteld of ik hier echt wel vandaan kom, want ik heb geen typisch Limburgs accent, eerder gezellig Brabants :-D. Dan moet ik de mensen toch vertellen dat ik hier al mijn hele leven woon, ondanks dat mijn ouders wel allebei Limburgs praten. Daar gaat ie dan. Periode 1985 – 1998 Ik kom uit een gezin wat bestaat uit vader, moeder, oudere zus (33), ikzelf (30) en jongere zus (27). Om maar met de deur in huis te vallen: ik heb een jeugd gekend van veel verbale en lichamelijke agressie. Ik vind het af en toe wat lastig om over mijn lippen te krijgen omdat ik niet als slachtoffer wil worden gezien, maar je mag hierbij rustig spreken van zeer zware mishandeling. Mijn vader is zelf ook slachtoffer van zeer zware mishandeling in zijn jeugd. Misschien dat dat mede mijn lot bepaald heeft? Dat je het gedrag van mijn ouders kon bestempelen als mishandeling, ben ik mij lange tijd niet echt bewust van geweest. Zo was gewoon mijn leven. Mijn moeder schreeuwde altijd tegen ons, ze kon ‘gewoon’ niet rustig tegen ons praten. Als ze haar sleutels kwijt was, dan hadden wij het gedaan en was ze boos. Als de computer stuk was, dan hadden wij het gedaan en was ze boos. Ze was altijd boos en aan het schreeuwen. Helaas kan ik niet mee praten over idyllische momentjes waarbij het hele gezin op een winteravond aan tafel zit te Mens-Erger-Je-Nieten. Mijn moeder hield het gezin soort van draaiende, mijn vader was internationaal vrachtwagenchauffeur en doordeweeks sowieso nooit thuis. En als hij thuis was in het weekend, dan was hij er niet voor ons. Of hij sloeg ons naar boven. Hij keek niet naar ons om. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit een keer heb gevoetbald met mijn vader, of dat we samen gestoeid hadden. Of dat hij ons mee nam voor een boswandeling om ons te vertellen over de natuur. Dingen die vaders van vriendinnen wel geregeld deden. Ik was vanbinnen dan soms jaloers omdat ik zo’n vader niet had. Mijn vader deed ons alleen maar fysiek pijn, als we volgens mijn moeder weer eens niet luisterden of weer iets stuk of kwijt hadden gemaakt of rottigheid uithaalden. Ik kan mij herinneren dat mijn moeder, rond de geboorte van mijn zusje, de diagnose Fybromyalgie had, een vorm van reuma. Hierdoor kwam er een gezinsverzorger in huis. Voor mijn gevoel was diegene er iedere dag in de ochtend, maar ik weet niet meer of het ook echt iedere dag was. In ieder geval wel vaak. De gezinsverzorger (tegenwoordig heet dat denk ik thuiszorg) maakte het huis schoon en in mijn beleving was ze altijd bezig met stofzuigen, dweilen, strijken, wassen en bedden opmaken. Dat waren de momenten dat mijn moeder iets rustiger was. Soms had ze dan wel een uitspatting qua schreeuwen, maar meestal hield ze zich in. Dit wisten ik en mijn zusjes dondersgoed. Als de gezinsverzorgster dan weg was en wij ‘s middags thuis kwamen van school, dan werd het dubbel en dwars door mijn moeder ingehaald. Mijn oudste zus was anders dan andere kinderen. Ze kwam niet altijd even goed mee met de rest van de klas op het basisonderwijs. Ik kan mij herinneren dat mijn moeder heeft geprobeerd om mijn oudste zus naar het speciaal onderwijs te krijgen, maar dit is niet gelukt. Als ik mijn moeder mag geloven, heeft mijn zus op het basisonderwijs altijd op haar tenen moeten lopen. Er was volgens mijn moeder wel meer aan de hand met mijn zus. Ik kan mij uit die tijd herinneren dat mijn zus regelmatig met mijn moeder naar een of andere dokter (psycholoog, orthopedagoog, ik vermoed dat soort mensen) moest voor een of andere diagnose/sticker. Nu ik volwassen ben en er van een afstandje naar kan kijken, denk ik eerder dat het naar Munchhausen by proxy neigde. Ik zat in groep 7. Ik bleef na schooltijd vaak zo lang mogelijk hangen, om de plantjes water te geven, het schoolbord te vegen, na te kijken met de leerkracht, you name it. Alles om maar zo lang mogelijk weg te kunnen blijven van huis. Mijn leerkracht werd even weg geroepen en kwam weer terug. Hij vroeg mij te gaan zitten. En hij zei, ik weet het nog goed, dat als ik dadelijk thuis zou komen, dat mijn zus er dan niet meer zou zijn. Zij werd, op het moment dat ik daar bij de leerkracht zat, een soort van afgevoerd naar een pleeggezin. Schijnbaar was het thuis zo geescaleerd dat mijn moeder een of ander crisisnummer had gebeld. Dat was het eerste moment dat ik brak en ik mijn hart uitstortte bij iemand over wat er zich bij ons thuis allemaal afspeelde. Vanaf dat moment kwam mijn oudste zus nooit meer thuis te wonen. Van de crisisopvang ging ze naar een instelling, en weer instelling, en nog een instelling. Allemaal dankzij mijn moeder die perse wilde dat er allemaal etiketjes op mijn oudste zus werden geplakt waardoor ze de indicatie kreeg om uit huis weg te blijven omdat ze zogenaamd niet handelbaar was. Op de basisschool had ik niet echt vriendjes. Ik was echt het buitenbeentje van de klas en werd met enige regelmaat buitengesloten. Je kent dat misschien wel, dat meisje wat bij de gym altijd als laatste werd uitgekozen. Hoewel ik altijd bloedfanatiek was en mij op school voor 300% gaf en daar ook naar scoorde! Ik heb nooit echt begrepen waarom ik altijd buitengesloten werd. Ik zonderde mij daarom ook regelmatig af van de rest, want ik hoorde er toch niet bij. Ik probeerde mijn leerkracht te pleasen door goede cijfers te halen en echt mijn best te doen, wat resulteerde in een HAVO-advies. Periode 1998 - 2001 In de brugklas op de HAVO ging het al snel mis. Ik haalde de ene onvoldoende na de andere. Ik denk, achteraf gezien, zeker dat dit te maken had met de thuissituatie. Het werd gewoon allemaal teveel denk ik waardoor ik niet langer meer zo goed kon presteren. Ook hier kreeg ik maar moeilijk contact met anderen en werd ik gepest. Ik had hele lange haren, tot aan mijn billen. Dat was echt mijn trots. Een klasgenootje wat achter mij zat heeft een keer de helft van mijn staart gepakt en dit afgeknipt. Op dat moment liet ik het niet merken en was ik vanbinnen zo enorm boos. Eenmaal thuis heb ik heel erg gehuild. Waarom ik? Wat doe ik verkeerd? Waarom vindt niemand mij aardig? Of dat mijn klasgenoten in een kringetje om mij heen gingen staan en mij begonnen te duwen. Doordat ik mijn balans niet goed kon houden door al dat geduw, werd ik dan naar de andere kant van de kring geduwd. En die duwden mij dan weer naar weer een andere kant van de kring. Allemaal van dat soort flauwe dingen die echt nergens op slaan. Tot op de dag van vandaag begrijp ik niet waarom kinderen dit elkaar aandoen. Of kauwgom in mijn haar wrijven. Of een ei op mijn hoofd kapot slaan. Allemaal van dat soort flauwe, ronduit belachelijke dingen. Na het 1e jaar ging ik vanwege tegenvallende resultaten naar dezelfde school als mijn oudere zus. We werden daar soort van herenigd, hoewel zij iedere dag terug ging naar de instelling en ik naar huis. Daar volgde ik het (toentertijd nog) VBO op het hoogste niveau. Ik focuste mij op het schoolwerk want meer had ik niet om handen, wat resulteerde in achten, negens en tienen. Ik was het stuudje van de klas, maar het kostte me weinig moeite. Ook op deze school en in deze klassen hoorde ik er niet echt bij, maar ik werd wel steeds een beetje sterker. De pesterijen deden me steeds minder en ik had steeds vaker een weerwoord. Dat hielp. Op deze school had ik mijn eerste echte jeugdliefde. Hem heb ik ook een klein beetje verteld wat er aan de hand was thuis. Hij kon mij niet helpen, maar bood me wel een luisterend oor. Ik voelde me heel fijn bij hem en we brachten vooral in het 3e en 4e leerjaar veel tijd met elkaar door. Helaas is dat contact direct na het behalen van mijn middelbare school diploma verwaterd. Tijdens deze periode gingen mijn ouders scheiden omdat mijn vader voor de tweede maal vreemd ging met de vrouw van de broer van mijn moeder (volgen jullie het nog?). Ik moest tegen haar ‘tante’ zeggen in ieder geval. Voor mij veranderde er niet heel veel want ik zag mijn vader toch nooit. En als ik hem zag werd ik toch alleen maar in elkaar geslagen dus ik vond het eigenlijk wel prima. We kregen een andere woning toegewezen waar ik samen met mijn moeder en jongere zusje kwam te wonen, in een achterstandswijk. Als ik al thuis was, dan zat ik op mijn kamer met de deur op slot, muziek te luisteren of aan school te werken. Dan kon mijn moeder mij niet bereiken, niet slaan, niet tegen me schreeuwen, etc. Ze zette wel geregeld de stroom af zodat ik geen muziek had, niet op de computer mijn schoolwerk kon maken of tv kon kijken. Ik kon zodra het donker werd dus ook geen huiswerk maken of lezen. Gewoon om te treiteren. Tijdens het omkleden voor een gymles, ik meen in het 3e jaar, is het mij niet gelukt om een flinke blauwe plek op mijn schouder te maskeren voor mijn klasgenoten. Dat was het volgende moment waarop ik brak en waarop ik, al huilend, de hele thuissituatie uit de doeken heb gedaan tegenover een paar klasgenoten. Ik kon het niet meer voor mij houden, ik moest het gewoon kwijt. Ik had voortaan het besef dat het echt niet normaal was wat er bij ons thuis allemaal gebeurde. Dat het niet normaal is als je vader je met enige regelmaat alle hoeken van de kamer laat zien en je als boksbal gebruikt. Dat het niet normaal is als je moeder je bij je haren pakt en je het hele huis door sleurt. Dat het niet normaal is als de oorbellen bij je zusje zo hard naar beneden werden getrokken dat haar oorlellen scheurden. Dat je door een glazen deur gegooid wordt. Dat je gedwongen wordt om je hand tussen de deur te houden waarna deze vervolgens keihard wordt dicht gegooid waarna je een paar vingers gebroken had en vandaag de dag al mijn vingers nog altijd scheef staan. Dat het niet normaal is dat je aan je haren wordt vastgepakt en met je kop keihard tegen de douchebak wordt gebeukt. Dat het niet normaal is dat er keihard in je oren geschreeuwd wordt WAAROM JE GODVERDOMME NOOIT LUISTERT. Dat het niet normaal is dat je vader je zo hard in je buik/maag slaat dat je geen stap meer kan verzetten en bloed ophoest. Dat het niet normaal is als je moeder je met messen en scharen achterna zit en roept dat ze je neer gaat steken. Dat het niet normaal is dat je moeder je aan je haren uit het raam van je slaapkamer trekt om je het raam uit te gooien. Ik kon niet meer. Ik kon het niet langer meer voor me houden. Door aanmoediging van een klasgenoot ben ik naar de decaan gestapt om om hulp te vragen. Ik heb hiermee een aantal gesprekken gehad. Maar er was altijd dat stemmetje in mijn hoofd dat zei: ‘ze geloven je toch niet, ze geloven nooit dat dit thuis gebeurt, ze denken toch dat je dit allemaal verzint.’ De decaan regelde een maatschappelijk werker. De beste man was wel aardig, maar bagataliseerde het allemaal een beetje. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat hij mij niet geloofde en dat ik er geen zak mee op schoot om mijn verhaal te doen. Toen ondervond ik aan den lijve wat de kinderbescherming in Nederland voorstelt .. Voor mijn gevoel werkelijk geen zak (sorry voor de mensen die hierin werkzaam zijn). De maatschappelijk werker stelde voor om, samen met mijn moeder, in gesprek te gaan. Great .. net wat ik niet nodig had. Ik wist van tevoren al dat mijn moeder alles van begin tot einde zou ontkennen. Inmiddels was ik er ook achter hoe goed mijn moeder de boel kon manipuleren en ik voelde de bui al aankomen dat ze dat ook zou gaan doen bij dit gesprek. En zo geschiedde. Daarmee was voor de maatschappelijk werker ook de kous afgedaan en ik mocht het weer verder in mijn eentje uitzoeken. Zodra hij het huis verliet na zo’n gesprek, was het huis vervolgens echt te klein en kon ik maar beter maken dat ik weer op mijn afgesloten kamer kwam. 1 Keer heeft mijn moeder het voor elkaar gekregen om de deur te ontgrendelen en ben ik het raam uitgesprongen, omdat ze daar weer met een mes stond. Ik heb zelf op mijn 17e nog een keer contact proberen te zoeken met Bureau Jeugdzorg. Aangemeld, aangehoord ... En toen kreeg ik de mededeling dat ze er niks meer mee konden doen aangezien ik binnenkort meerderjarig zou zijn. Sindsdien heb ik 0,0 niks vertrouwen in de Jeugdzorg en aanverwante instanties. Ik kon het lekker zelf uitzoeken. Toen ik net een paar dagen 18 was kwam het absolute dieptepunt waardoor ik haar meer dan ooit haat. Na de zoveelste ruzie/confrontatie/hoe je het ook wil noemen heeft ze de politie opgebeld met de mededeling dat ik huisvredebreuk pleegde. WTF ik woonde daar gewoon! Maar ja, 18 en meerderjarig he … De politie kwam. Ze gaven mij de kans om gauw wat spullen bij elkaar te pakken. En daarna kon ik of zelf het huis uit lopen of ze zouden me oppakken. In dat laatste geval had ik een strafblad aan mijn broek hangen en dat was wel het laatste wat ik kon gebruiken. Daarna heb ik 3 dagen/nachten rondgezworven in mijn woonplaats, want ik kon voor mijn gevoel bij niemand terecht. Uiteindelijk heb ik gewacht bij het huis van mijn vader, op goed geluk dat hij een keer thuis zou komen. Daar heb ik nog een korte periode gebivakkeerd. Ik kan mij herinneren dat ik vanaf mijn 14e regelmatig aan zelfmoord dacht. Pillen, polsen doorsnijden, mezelf ophangen. Maar ik durfde niet. En ik bleef altijd hoop houden. Altijd was er dat lichtpuntje aan het einde van die hele lange tunnel die mij overeind hield. Altijd kwamen er toch mensen in mij op die mij zouden gaan missen misschien. Ik geloofde erin dat het op een dag allemaal beter zou worden, en dat mijn tijd nog wel zou komen. In die periode ontwikkelde ik, achteraf gezien, mijn paniekstoornis. Thuis ging het niet goed en met mijzelf ook allerminst. Ik ontwikkelde een eetprobleem, dat was het enige waar ik echt controle over had. Ik at niet meer en wilde zo dun mogelijk zijn. Op een gegeven moment viel ik, nadat ik mijn nagel had gescheurd en een beetje bloedde, flauw in de klas. Schijnbaar ben ik bijna een half uur buiten westen geweest en heb ik liggen shaken op de grond. Want een van de eerste vragen die ik kreeg toen ik wakker was, was of ik bekend was met epilepsie. Nee dus. Vanaf dat moment was en ben ik tot op heden, doodsbang om flauw te vallen. Ik ben naar de dokter gegaan om te bekijken hoe het er lichamelijk voor stond en die constateerde ijzergebrek waar ik ijzertabletten voor voorgeschreven kreeg. Die slikte ik trouw, maar het uithongeren bleef en zou nog lang problematisch blijven. Na het succesvol behalen van mijn middelbare schooldiploma ben ik de opleiding onderwijsassistent gaan doen. Ook deze opleiding ging mij goed af en ik haalde alleen maar hoge cijfers. Op school hoorde ik er nog steeds niet bij en was een echte einzelganger. Ik was erg gehard en dat straalde ik ook uit naar de buitenwereld. Ik had door de jaren heen een enorme muur om mezelf heen gebouwd waar niemand doorheen kwam. Omdat leergierige ikke nog niet het gevoel had klaar te zijn met leren en omdat ik altijd al een soort van droom had om voor de klas te gaan staan, was het een logisch vervolg dat ik verder ging op de PABO. Heb je geen zin in drama maar wil je wel weten hoe het tegenwoordig met me gaat? Klik dan alleen op de tweede spoiler EN de derde spoiler. SPOILER Periode 2004 – 2007 Mijn vader hertrouwde op mijn 18e met de vrouw waarmee hij een paar jaar eerder vreemd ging en wat de reden was van de scheiding tussen mijn ouders. Daarmee werd ook het huis verkocht dat hij aanhield na de scheiding, en waarin ik een groot aantal jaren van mijn jonge leven ben opgegroeid. Zijn nieuwe vrouw was echt een heks van een vrouw waar ik totaal niet mee door 1 deur kon. Ook zij was uiterst manipulatief en stookte mijn vader tegen mij op. Ze deed alles om haar zin te krijgen en zij gebruikte mijn vader alleen maar voor haar eigen financiele positie. Dat zag ik vanaf een afstandje. Maar mijn vader was verliefd en helemaal hotel de botel en zag dat nooit in. Korte tijd heb ik noodgedwongen bij hen moeten wonen, anders had ik geen dak boven mijn hoofd. Het uithongeren bleef, afvallen was echt een obsessie voor me. In die tijd ben ik nog een keer afgevoerd naar de EHBO omdat ik ‘out’ ging. Op het dieptepunt woog ik 50 kilo. Er werd toen ook boezemdefibrilatie vastgesteld. Met enige regelmaat, vooral in perioden van stress, heb ik daar tot op de dag van vandaag last van. Ik weet niet precies wat de oorzaak hiervan is, of dat bijvoorbeeld een gevolg is van mijn eetprobleem. In die periode van wat ik mijn ‘oude leven’ noem (dus die tot mijn 18e/2004), snakte ik wel naar liefde en aandacht. De aandacht kreeg ik wel van jongens. Ik pakte ze gewoon in. De liefde minder. Altijd bleef ik met een leeg gevoel achter. Het waren geen serieuze liefdes/relaties en ik voelde me regelmatig gebruikt. Maar ik trapte er toch iedere keer in en had, achteraf gezien, weinig zelfrespect. Toen kwam er een dag, ergens in december 2003, dat mijn leven drastisch zou veranderen in de positieve zin van het woord. Ik kreeg ergens een bijbaantje en Shandaly (:-)) werd mijn leidinggevende. Dat bijbaantje heeft ervoor gezorgd dat ik een begin kon maken aan het opbouwen van een nieuwe toekomst, mijn nieuwe leven. Op een gegeven moment had ik eindelijk een potje geld bij elkaar waarmee ik op mezelf kon. Ik wist niet hoe snel ik daar het huis uit moest. Ik kreeg vanuit de woningstichting een perfect appartementje toegewezen en voelde me de koning te rijk. Nu was het mijn tijd! De jaren die volgden waren soms financieel gezien niet makkelijk. Ik moest het doen van mijn bijbaantje en de studiefinanciering en een flinke studielening. Maar ik was onafhankelijk en voelde me onaantastbaar. Ik verbrak het contact met mijn ouders grotendeels. Echter de vrouw van mijn vader bleef maar aan mij trekken. Dat kostte me veel energie. Eigenlijk wilde ik haar ook uit mijn leven, maar ze kon zo manipuleren en het naar de buitenwereld brengen dat het allemaal aan mij lag. Want ze bedoelde het toch allemaal goed? Ik wist van haar stiekeme gedrag, maar naar de buitenwereld speelde ze altijd mooi weer. Ik heb mij daar heel vaak aan geergerd en soms had ik wel naar mensen willen schreeuwen: TRAP ER NIET IN! Naast mijn bijbaantje waar ik mij prima op mijn plekje voelde (dansen met Diddle .. he Shandaly ;-)), studeerde ik dus aan de PABO. Ik haalde goede cijfers, totdat de studie drastisch anders werd ingericht middels competentiegericht leren. Ik kon daar weinig mee. Wonder boven wonder, vraag me niet hoe, haalde ik 6 van de 7 competenties in no time binnen. Maar die 7e … daar bleef ik in hangen. Ik deed een jaartje extra, haalde ondertussen mijn minor bewegingsonderwijs. Maar die 7e competentie bleef als een molensteen om mijn nek hangen. Anderhalf jaar heb ik er hard voor gewerkt en geknokt zonder ook maar een stap verder te komen. Toen kreeg ik van mijn bijbaanwerkgever ‘an offer you can’t refuse’. Hoe moeilijk ik het ook vond, het voelde enorm als falen en daar heb ik zo’n hekel aan!, besloot ik om de PABO te laten voor het was. Zeker ook omdat er binnen het onderwijs bijna geen banen waren in mijn regio. En bij mijn bijbaanwerkgever kon ik zo aan de slag! Ik heb deze kans met beide handen gegrepen. Ik bouwde tijdens die periode een heuse vriendenkring op. Voorheen wist ik niet wat dit was. Iedereen had het altijd maar over ‘hun vriendengroep’. En ik vroeg me telkens maar af hoe zoiets dan werkte. Maar uiteindelijk kwam hij er. In die groep was 1 wel heel speciaal persoon. Met hem kreeg ik mijn eerste echte serieuze relatie. Ik bloeide enorm op en voelde mezelf sterker en zekerder worden. Er kwam een enorme rust over me heen. Hij zat nog in een andere relatie, ik stond op het punt om op vakantie te gaan. Ik zei tegen hem dat ik niks meer van hem wilde horen tijdens mijn vakantie en dat hij er maar over na moest denken wat hij wilde. Toen ik terug kwam van vakantie, bleek dat hij zijn andere relatie had uitgemaakt en graag met mij verder wilde. Dat assertieve, standvastige, daadkrachtige wat ik inmiddels in me had, dat beviel hem volgens mij wel. Helaas strandde de relatie een jaar later, vanuit zijn kant. Kapot was ik ervan. Eindelijk had ik een serieuze liefde die me niet gebruikte, en dan peert ie hem er nog tussenuit. Ik heb echt een heel jaar lang verdriet gehad. Ik ontwikkelde een flinke terugval in mijn paniekstoornis. Ik durfde het huis niet meer uit. Toen ben ik op zoek gegaan naar professionele hulp. Dit gebeurde in de laatste periode dat ik nog op de PABO zat. Mijn studie had ik voor onbepaalde tijd stop gezet want ik kon niet meer. Ik zat hele dagen op de bank doelloos voor me uit te staren, of tv kijken, of lezen. Uitrusten. En daarnaast werkte ik dan nog een paar uurtjes om het financieel draaiende te houden. Ik denk dat het een uiting was van alle stress die ik de afgelopen jaren had gehad. Na een klein jaar heb ik mijn studie weer opgepakt, niet wetende dat ik niet lang daarna toch de handdoek in de ring zou gooien. Periode vanaf 2007 In het laatste jaar dat ik zo hard aan het knokken was op de PABO, werd ik soort van noodgedwongen door mijn vriendinnen meegesleurd naar de kroeg. Ik had er zo geen zin in, zat nog vol in mijn verdriet door het kapot gaan van die ene relatie. Het werd uiteindelijk de avond van mijn leven en ik ben mijn vriendinnen nog altijd dankbaar dat ze mij meegesleurd hebben die avond omdat ze mijn verdriet niet langer aan konden zien. Want daar was HIJ! Hij waarmee ik mijn leven zou gaan delen, waar ik kinderen mee zou gaan krijgen, waarmee ik een huis ging kopen, waar ik mee zou gaan trouwen, waar ik eindelijk echt gelukkig mee mocht zijn, die wel bij me zou blijven en me niet zou gebruiken, die me altijd zou steunen in alle keuzes die ik maakte. Uiteraard wist ik dat op dat moment nog niet. Maar dat HIJ goed voelde, dat was 1 ding wat zeker was! Hij was daar vanwege het vrijgezellenfeest van zijn broer. Al snel raakte mijn groep aan de praat met zijn groep. Er gingen de wildste geruchten over hem. Hij zou al 12 jaar een relatie hebben, hij zou een kind hebben. Maar ondertussen konden wij onze ogen niet van elkaar af houden. Maar dat hij een relatie zou hebben en een kind, daar wilde ik mijn vingers niet aan branden. Daar had ik geen zin in. Toevallig had hij op dat moment dezelfde mobiele telefoon als ik. Dus zette ik mijn telefoonnummer in zijn telefoon, want ik wist hoe deze werkte. En ik zei tegen hem, dat als dit iets zou kunnen worden, dat hij dan de eerste aanzet zou moeten geven. Ladderzat en met een buik vol vlinders ging ik naar huis. We bleven maar smsen, er was geen houden aan. Die relatie, dat was wel waar. Dat kind niet, dus hoe die roddel in de wereld was geholpen? Een paar dagen later, op een dinsdag besloten we wat af te spreken op een plek achteraf. Vul zelf maar in wat daar allemaal is gebeurd. Twee dagen later spraken we wederom op die plek af. De zaterdag erop kwam hij naar mij en gingen we naar de kermis in mijn dorp (hij kwam van een ander dorp 20 minuten verderop). Ik voelde me helemaal zijn prinses. Maar ik wist dat het fout was, omdat hij een relatie had. HIJ was het gewoon voor me! Ik heb toen tegen hem gezegd dat dit de laatste keer was. Dat ik hem niet meer wilde zien. Tenzij hij duidelijk voor mij zou kiezen. Ik wilde niet dat hij van twee walletjes zou eten. Radiostilte. Ik werd gek! Op dinsdag hield ik het niet meer. Ik stuurde een vrij lullig smsje wat erop neer kwam dat ik helemaal klaar met hem was en dat ik niet meer aan het lijntje gehouden wilde worden. Ik kreeg er vrij snel eentje terug met de tekst: ‘Ik ben aan het werken aan onze toekomst’. Wat bedoelde hij hier nu weer mee? Ik wist het niet. Ik wist wel dat ik een warm gevoel kreeg in mijn buik, dat ik wist dat het goed zat, dat ik geduld moest hebben. Achteraf blijkt (echt super lullig dit), dat hij die dinsdagmorgen met zijn inmiddels ex-vriendin naar een koophuis was wezen kijken. ‘s Middags is hij met haar om de tafel gaan zitten om de relatie te beeindigen. ‘s Avonds was hij bij mij. En hij is nooit meer weg gegaan. Ik groeide door binnen het bedrijf waar ik ooit mijn bijbaantje was begonnen. Ik had een super toffe relatie met de man van mijn leven. We gingen al een half jaar na onze relatie kijken naar een koophuis. We kenden elkaar net 2 jaar toen we gingen trouwen. Het ging allemaal zo snel. Maar het voelde zo goed. Ik wist gewoon dat het goed zat. Op een gegeven moment begint het een beetje te knagen. Je hebt alles goed voor elkaar, het is misschien tijd voor een volgende stap: kinderen. Geen idee wat ons te wachten stond, geen idee of we het wel aan konden. Maar we zijn het avontuur aan gegaan met zijn tweeen. Ik was al heel snel zwanger. Ik had trouw ruim 10 jaar de pil doorgeslikt en ik was zo’n nitwit en ik had de ballen verstand van cyclussen en de weg naar zwanger worden. Ik had me er ook totaal niet in verdiept. Ik dacht altijd dat als ik onbeschermd seks zou hebben ook direct zwanger zou kunnen zijn. Wist ik veel. Het was gewoon kappen met de pil en we zien wel waar het schip strandt. Ik werd niet ongesteld. Het was Carnaval in ons dorp. Alle winkels dicht. @#$& nergens een test te krijgen! En we zouden die dag ook nog eens een midweekje weg gaan met mijn schoonfamilie. Die zenuwen waren killing. Ik had nog geen bevestiging en ik durfde er bijna niet op te hopen. Maar ik zei tegen mijn inmiddels man dat hij er maar vast rekening mee moest houden dat ie over 9 maanden vader zou worden. De volgende morgen zijn we, op onze vakantiebestemming waar ze gelukkig geen Carnaval kenden (!), direct om 9 uur naar de Kruidvat gegaan om een test te halen. Voor die dag stond op de planning om naar de dierentuin te gaan. Er was echt geen gelegenheid om in ons huisje die test te doen. Wat the fuck, dan maar in de dierentuin! Tussen het bekijken van de leeuwen, apen en giraffen zat ik in de dierentuin op de wc de test te doen. Al heel snel kwam het kruisje van ‘zwanger’ tevoorschijn. WAAAAAAAAAAAHHHH!!! Zo zat ik op de wc. Ik schaamde me kapot toen ik er vanaf kwam want mensen keken me echt heel raar aan. Ik belde mijn man op om te vragen waar ie was en ik rende naar hem toe. Ik kan me nog goed herinneren dat al die mensen me echt raar aankeken en waarschijnlijk dachten: WTF?! Het kon me niks schelen. Ik ben mijn man om de nek gesprongen, mijn schoonmoeder stond een stukje achter hem en die wist genoeg. We hebben vaak aan twee woorden genoeg. We hebben veel voorpret gehad bij het verzinnen van een koosnaampje, de echte naam voor het kindje, en de bekendmaking van de zwangerschap. Ik was onbezorgd, was totaal niet op de hoogte van al die dingen die fout zouden kunnen gaan. Op FOK! schreef ik mee en van jullie ervaringsdeskundigen leerde ik dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is. Dat ik in mijn handjes mocht knijpen dat het allemaal zo voor de wind leek te gaan. Toen kwam er die 20-weken echo. Ik zat tot op dat moment gewoon bij de verloskundige. Maar vanwege mijn medische verleden en boezemdefibrilatie wilde ze toch dat we deze echo bij Radboud zouden laten maken. Daar bleek dat Djenna verschillende VSD’tjes in haar hartje had, gaatjes in het tussenschot van de linker en rechter hartkamer. Dat was echt schrikken. Een week later moesten we terugkomen voor een uitgebreide hartecho bij buikbaby, waarbij de kindercardioloog en kinderarts ook aanwezig waren. Er werd een plan van aanpak gemaakt om buikbaby zo gezond mogelijk ter wereld te laten komen. Er werd me aangeraden tijdelijk te stoppen met mijn baan, in het belang van buikbaby. Op dat moment liep het allemaal niet lekker op het werk. Ik had net een paar weken eerder een nieuwe manager gekregen en het klikte niet echt. Met lood in mijn schoenen heb ik hem dit nieuws verteld en het advies van Radboud. Om een lang verhaal kort te maken: het mondde uit in een heel heftig arbeidsconflict. Een stressvolle tijd brak aan.Die periode heeft me, achteraf gezien, wel heel veel sterker gemaakt. Ik heb er veel van geleerd en het heeft me gemaakt tot de persoon die ik nu ben en waar ik (meestal) wel blij mee ben. Ik laat me niet meer gek maken door anderen. Ik zet mezelf, mijn man en mijn gezin op nummer 1. En al dat andere? I really don’t care. YOLO is my middle name. Als ik iets niet okay vind, dan draai ik er niet meer omheen maar zeg waar het op staat. Ik heb gemerkt dat mensen dit wel aan me waarderen, die eerlijkheid. Totdat het naar hen gericht is. Dan geven ze ineens niet meer thuis. Soms vind ik dat lastig. Maar ik sta achter de woorden die ik zeg. Want ik wil niet meer gebruikt worden en ik wil niet meer voor de gek worden gehouden. En mensen hoeven dat ook niet meer bij me te proberen. Ik heb een fijn clubje van mensen om me heen waarvan ik de energie terug krijg die ik in hen stop. Soms vallen er mensen af, soms komen er mensen bij. Iedereen is welkom. Mijn man deelt die visie en we liggen bijna altijd samen op 1 lijn. Nadat het arbeidsconflict beeindigd was, ben ik weer op zoek gegaan naar een andere baan. Die heb ik gevonden en ik werk er nog steeds. Maar de toekomst is hier heel erg onzeker voor iedereen vanwege een reorganisatie. Dat heeft mij doen besluiten om weer fulltime naar school terug te gaan. Van vroeger uit was ik al erg geinteresseerd in cijfertjes. Dat hongergevoel is altijd gebleven. Momenteel ben ik dan ook in opleiding tot boekhouder. Hierna wil ik nog een opleiding Fiscaal Recht & Economie doen. Ik ben daar alleen nog een beetje onzeker over. Want als ik de PABO niet eens kon afmaken, waarom deze studie dan wel? Aan de andere kant ben ik nu super gemotiveerd, ik heb wat meer levenservaring en relevante werkervaring. Dus ik ga het zeker een kans geven en keihard mijn best doen en er het beste van proberen te maken, voor de toekomst van mij en mijn gezinnetje. Toen Djenna nog net geen jaar was, besloten we voor een tweede kindje te gaan. Ook dit keer raakte ik heel snel zwanger. Ik probeerde echt van de zwangerschap en het geschop in mijn buik te genieten. Maar dat werd soms best overschaduwd doordat ik ischias kreeg en flinke bekkenpijn. Ik had veel pijn met lopen en werd vanaf een week of 32 al regelmatig getrakteerd op voorweeen. Dat vrat veel energie. Hoewel ik dus ook genoot, was ik opgelucht dat het Radboud mee wilde werken aan strippogingen en inleiden op mijn verzoek want ik kon echt niet meer. En vorig jaar begin augustus werd Boaz geboren. We are one big happy family en ik geniet er op en top van . Met mijn moeder heb ik 2 jaar geleden het contact definitief verbroken. Altijd heb ik de hoop gehouden dat ze een zou veranderen, dat ze zou gaan inzien dat haar gedrag niet okay is. Keer op keer deed ze me pijn doordat ik de spreekwoordelijke deksel op mijn neus kreeg. Ik raakte meer en meer afgestomd. En op een gegeven moment was het gewoon helemaal klaar en over. En het deed me …. helemaal niks. Ik heb er geen gevoel meer bij. Ik heb een moeder die hier ergens op de aardbol rond loopt. Maar ze betekent helemaal niks meer voor me. Ze loopt al zo lang als ik me kan herinneren bij een psycholoog. Maar wat ze daar bij elkaar liegt en bespreekt, ik weet het niet. Maar ze schiet er geen mieter mee op. Altijd heeft de hele wereld het gedaan en nooit zoekt ze eens de oorzaak bij zichzelf. Dat soort energievretende mensen die me helemaal leeg zuigen hoef ik niet meer in mijn leven. Met mijn vader heb ik altijd sporadisch contact gehouden. Hij is inmiddels al een aantal jaren van zijn tweede vrouw gescheiden. Zijn beide ex-vrouwen beheerden altijd de financieen. Hier heeft hij weinig kaas van gegeten. Ik zag hem dan ook na zijn tweede scheiding compleet afglijden. Ik heb hem toen, vlak voordat het te laat was, voorgesteld om hem te helpen bij het op orde houden van zijn financieen en sindsdien gaat het weer goed. Buiten die gesprekken heb ik niet veel contact met mijn vader. Ja en hoe staat het leven er nu voor? Ik ben zielsgelukkig met mijn man, met mijn kindjes. Ik heb het voor mijn gevoel dik voor elkaar en ben positief en enthousiast over het avontuur wat nog komen gaat. Een leuke baan (die helaas wel op zijn einde is vanwege die reorganisatie, ooit), een leuke studie waar ik mijzelf 300% voor geef en waarbij het toekomstperspectief er heel goed uit ziet. Een fijn clubje mensen om me heen. Heerlijk genieten van alle dingen. We zijn een heel impulsief stel en doen waar we zin in hebben en genieten ons suf! Meer kan ik er niet over zeggen. Het gaat gewoon goed met me. Mijn eetprobleem heb ik aardig onder controle. Eten zal altijd een ding blijven. Ik ben niet tevreden met mijn maatje 38 en wil dat het liefst veranderen naar een maatje 36 en heb enorm veel moeite gehad met de zwangerschapskilo’s. Maar ik laat het niet meer zo ver komen dat ik met moeite 50 kg weeg. Met mijn paniekstoornis gaat het ook goed en heb ik prima onder controle. Ik denk dat dat komt omdat ik, vooral sinds ik mijn man ken, niet of nauwelijks nog stress heb gekend en gewoon vooral gelukkig ben en het mezelf gun om gelukkig te zijn. In de omgang ben ik een perfectionist, een streber, heb ik altijd een plan a/b/c EN d klaar voor de ‘je weet maar nooit’ gevallen, bereid ik me graag goed voor, ben ik soms (te) direct en kan ik wat lomp overkomen in mijn uitspraken. Maar ook goedlachs, enthousiast en probeer ik van iedere dag weer een feestje te maken en vooral veel te genieten. Mijn grootste hobby is toch wel lezen. Boekenkasten vol had ik. Sinds de kinderen er zijn staat dat op een veel lager pitje. Maar tijdens de spaarzame vrije minuutjes zit ik toch weer lekker met mijn neus in de boeken. Ik heb nauwelijks contact met mijn eigen familie, eigenlijk alleen nog met mijn vader en jongere zusje. Mijn oudste zusje staat te veel onder invloed van mijn moeder, en die negatieve energie wil ik zogezegd niet meer in mijn leven. In het begin was dat moeilijk. Maar nu voelt het goed want het brengt veel rust. Ik ben ontzettend blij met mijn schoonouders, waar ik me welkom voel en waar we altijd terecht kunnen. Ze zijn gek op hun kleinkinderen. Verder heeft mijn man ook een best fijne familie (op een paar mensen na, maar dat zul je altijd hebben denk ik). Maar ook dat is okay en hee, wie weet verandert dat in de toekomst ook wel weer. Ik leef met de dag. En het antwoord op Chanty’s vraag vind je onder de derde spoiler: SPOILER Mijn vragen voor Twinkle: Ik weet al dat je geen fijne jeugd hebt gehad thuis. Hoe beïnvloedt dit je nu als moeder? Welke dingen ben je zelf scherp op dat je ze niet doet? En zijn er dingen die positief waren in je jeugd, die je juist wel over hebt genomen? Verder ben je heel erg druk met je studie en werken (zei het al vaker maar enorm veel respect hoe je dat allemaal doet), maar ben je ook wel eens bang dat je kinderen dit als negatief ervaren? Vooral sinds dat ik Patrick heb leren kennen, kreeg ik het gevoel dat ik ooit heel graag moeder wilde worden. Maar ik was toch ook wel een beetje bang. Zoals aan het begin van het verhaal beschreven, is mijn vader in zijn jeugd ook zeer ernstig mishandeld en gekweld. Ik weet slechts een heel klein deel hiervan, maar er zijn echt heel erge dingen gebeurd. Het is geen vrijbrief voor het gedrag van mijn vader van vroeger, maar ergens kan ik het ook wel ‘begrijpen’. Je wordt toch op een bepaalde manier opgevoed en je weet niet beter dan dat. Ik heb het, voordat ik zwanger was, heel vaak met Patrick erover gehad dat ik absoluut niet wil dat ik hetzelfde word als mijn ouders. Dat ik niet sla en schreeuw, en mijn kinderen keer op keer volledig de grond in trap. En dat ik ergens wel bang was dat er een punt zou komen dat dat toch zou gebeuren. En dat het misschien daarom beter was om niet voor kinderen te gaan, want dan wist ik zeker dat het nooit zou gebeuren. Sinds mijn ‘nieuwe’ leven, en zeker sinds ik Patrick heb leren kennen, ben ik persoonlijk enorm gegroeid en sterker geworden. Met hem durfde ik het wel aan. Ik heb ten tijde van de zwangerschap van Djenna als soort van ‘achterwacht’ hulp gekregen van de wijkverpleegkundige en ook in het Radboud kon ik over alles praten, ook al had dat niets te maken met buikbaby. Dit had ook deels te maken met mijn paniekstoornis. Ik kan niet echt zeggen dat mijn ouders mij goede dingen mee hebben gegeven. Meer dat ik mezelf een soort van heb opgevoed naar maatschappelijk verantwoord gedrag. Ik heb wel enorm veel doorzettingsvermogen en ik ga net zo lang door tot het me lukt. Ik ben echt een strebertje en wil het altijd dik voor elkaar hebben voor mezelf (en nu ook voor mijn gezinnetje/vrienden/etc.). Dat probeer ik Djenna en Boaz ook mee te geven. Plaar maar aan, zie hoe ver je komt voordat je om hulp vraagt. Daar leer je, in mijn optiek, vaak veel meer van dan dat andere mensen/je ouders het ‘voorkauwen’. Uiteraard binnen bepaalde grenzen ;-). En ik hoop dat ze later net als ik de zaakjes goed voor elkaar hebben en geen afwachtende houding aannemen totdat iemand anders het wel voor ze geregeld heeft. Dat ze beseffen dat ze verantwoordelijk zijn voor hun eigen geluk. Dat je je eigen geluk, grotendeels, zelf kan maken. Bij Djenna had ik het ‘geluk’ dat ik de eerste 7 maanden lang met haar thuis zat. Ik heb daar door de stress van het arbeidsconflict niet altijd evenveel van genoten. Soms voel ik me daar weleens schuldig over. Ik was blij om weer aan het werk te gaan. Ik ben een enorm bezig bijtje, dat zit gewoon in mijn karakter. Hoewel ik enorm geniet van de momentjes die ik met ze heb, denk ik dat ik een gelukkigere moeder ben wanneer ik mijn leergierigheid kwijt kan in een fulltime baan. En de tijd die ik daarna nog met mijn gezinnetje heb maximaal benutten. Dan geniet ik op en top. Momenteel doe ik inderdaad een voltijd studie en dit combineer ik met een soort van fulltime baan. Deze baan heb ik nu zo’n 2,5 jaar. Maar er zou een reorganisatie komen en mijn toekomst was erg onzeker. In eerste instantie hoefde ik na mijn verlof van Boaz niet meer terug te komen. Ik heb het diploma onderwijsassistent en een bijna afgemaakte HBO. En wat werkervaring. Daarmee is het heel lastig werk vinden. Dus, zoals ik al aangaf heb ik mijn zaakjes graag goed voor elkaar, besloot ik een andere opleiding te gaan doen die ook zeer mijn interesse had, van vroeger uit al: boekhouder. Het gaat me tot nog toe helemaal voor de wind en ik denk dat dat vooral komt omdat ik super gemotiveerd bent. Ik vind het super interessant, en ik doe het voor een betere toekomst voor mij en mijn gezin. Echter, ik had nog contact met mijn inmiddels oud-collega’s en ik hoorde steeds vaker geluiden dat ze het maar moeizaam redden zonder mij. In eerste instantie kwam ik terug voor de periode jan/feb 2015. Dat werd verlengd naar maa/apr 2015. En in mei kwam mijn werkgever naar me toe en zei tegen me: Ik zeg niks meer, want ik weet niet hoe lang alles nog gaat duren. Dus tot op heden zit ik er nog steeds en elke dag is er weer 1 en dat betekent pegels. Pegels die we niet direct perse nodig hebben, want anders was ik nooit aan die voltijd opleiding begonnen. Maar wel pegels die het mogelijk maken om tal van leuke dingen te ondernemen. Soms is dat wel heftig. Ik ging ook al naar school toen Boaz slechts 4 weken oud was. In het begin was dat even slikken. Maar al snel voelde het voor mij, voor ons, goed. Ik heb hier heel veel commentaar op gehad en iedereen had er wel een mening over. Maar, en ook dat wijt ik aan mijn nu veel sterkere persoonlijkheid, het kan me weinig boeien. Ik/wij weten waar we het voor doen en wat ons toekomstbeeld hierdoor is. Het is even tanden op elkaar, maar het gaat goed komen. Als mijn opleiding is afgerond en ik vind een toffe baan, komen er nog veel meer pegels binnen. Nog meer geld om te toffe dingen van te kunnen doen! Alles gaat rechtstreeks naar mijn gezin. De kinderen zijn nog heel klein en weten momenteel niet beter. Ze hebben het super naar hun zin bij de gastouders. Dus ik kan ze daar met een gerust hart heen brengen. En ik hoop dadelijk mijn eigen bedrijf te hebben waardoor ik het mezelf kan permitteren om ’s middags als ze uit school komen klaar te zitten met een kop thee en koekjes en hen te helpen met hun huiswerk. En ’s avonds als ze in bed liggen, dan ga ik weer aan het werk. Vooral die baan maakt het soms even heftig, ook huishoudelijk gezien. Maar dan wordt de was maar een dag later gedaan of zijn de bedden maar een keer niet opgemaakt. So be it. Je moet nu even prioriteiten stellen. En als ik dan kan kiezen tussen een middagje kinderboerderij met de kindjes of een brandschoon huis, dan kies ik voor dat eerste ;-). We komen er wel!
BlueEyes	woensdag 19 augustus 2015 @ 19:26
	quote: Op woensdag 19 augustus 2015 15:22 schreef Chanty het volgende: [..] Ik ben niet altijd zo zelfverzekerd als ik over kom. Het is echt een beschermingsmechanisme dat ik mezelf heb aangeleerd naar vreemden toe om me niet kwetsbaar of onzeker op te stellen (laat je angst zien en ze pakken je immers daarop). Gaat volautomatisch tegenwoordig. Daarom ben ik ook altijd bang dat ik met een meet arrogant overkom omdat ik het eigenlijk heel eng vind en me wat afscherm. "Grappig" genoeg zijn het altijd de mensen die ik vertrouw, die me uiteindelijk pijn doen Jij en arrogant op een meet? Neejoh mafkikkert, je bent lief en benaderbaar
Cwen	woensdag 19 augustus 2015 @ 19:55
	quote: Op woensdag 19 augustus 2015 19:26 schreef BlueEyes het volgende: [..] Jij en arrogant op een meet? Neejoh mafkikkert, je bent lief en benaderbaar Ja, dit! Ik vond het hartstikke leuk om je te ontmoeten! Wat een heftig verhaal weer trouwens. Je bent een mooi mens Twinkle, jij ook al zulke heftigheid. Kan niet anders dan m'n pet afnemen voor je veerkracht. Jij komt er zeker wel, voor zover je er niet al bent Maar weet je wat ik me dan afvraag? Waarom neemt iemand als je moeder (of je vader) dan kinderen?
Omentielvo	woensdag 19 augustus 2015 @ 20:04
	Jeetje Twinkle, wat een sterke vrouw ben jij. Ook al zo'n heftige jeugd. Maar wat een doorzettingsvermogen.
_NIKKI_	woensdag 19 augustus 2015 @ 20:35
	Jemig Tinkle wat een heftige jeugd heb jij gehad. Ontzettend knap dat je zonder enige hulp toch zover bent gekomen. Petje af!
Twinkle20	woensdag 19 augustus 2015 @ 20:37
	quote: Op woensdag 19 augustus 2015 19:55 schreef Cwen het volgende: [..] Maar weet je wat ik me dan afvraag? Waarom neemt iemand als je moeder (of je vader) dan kinderen? Ja goeie ... Geen idee wat they were thinking ... Het antwoord ga ik ook nooit krijgen denk ik. En dat hoeft ook niet .. tis goed zo
Franny_G	woensdag 19 augustus 2015 @ 20:54
	Wow, Twinkle, jeetjemina. Veerkracht is nog echt een understatement. Ik vind het zo ongelooflijk dat je zo weinig kunt meekrijgen van thuis, aan liefde, opvoeding, normen en waarden, en zelfwaarde en dat het je dan toch lukt om het zo voor elkaar te hebben, zoveel te bereiken, zowel op persoonlijk vlak als in je werk. Daar moet een enorme hoeveelheid aan kracht en ook levenslust achter zitten. En gelukkig ook een paar heel goede mensen om je heen. .
klumsy	woensdag 19 augustus 2015 @ 20:54
	Twinkle wat een heftige jeugd En wat fijn dat je voor je eigen geluk gekozen hebt ipv in het verleden blijven hangen
NotTheSame	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:00
	Twinkle, wat een ontzettend heftig verhaal! Fijn dat je emotioneel en sociaal nu in het rustige vaarwater zit. Nu nog dat felbegeerde diploma halen, maar dat gaat je zeker lukken meadje !
Roomsnoes	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:12
	Man, Twink, wat een verhaal. Je komt over als iemand die weet wat ze wil. Sterk, en liefdevol. Verder moest ik hard lachen om je zwangerschapstest in de dierentuin
Sunshine1982	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:12
	Twinkle, ik zat echt aan mijn beeldscherm gekluisterd, wat een verhaal. En alle respect voor jou, het was allemaal echt niet niks! Waar ik wel benieuwd naar ben: hoe is het afgelopen met je oudere zus?
Cassandra87	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:15
	Chanty je bent een tof mens ik heb je verhaal in een ruk uitgelezen. En je schrijft zo leuk ondanks de heftigheid en emotie in je verhaal. Twinkle wat een herkenbaarheid op sommige vlakken (al heb jij het vele malen heftiger meegemaakt..) ik lees alle verhalen, pesten, weinig zelfvertrouwen, etc. maar een stabiele thuisbasis. En ik vroeg me al af of ik de enige was die geen veilige thuishaven had. Ademloos zitten lezen. Respect dat je dat zo open en bloot durft te schrijven.
Shandaly	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:17
	Jemig Twinkle... ik ben bijna in staat om naar je toe te rijden om je een ontzettend stevige knuffel te geven... Wat een verhaal!! En wat heb je dat ontzettend goed voor de buitenwereld verborgen gehouden!! Goed, in 2004 was ik zelf ook nog zo'n gup... weliswaar wel (assistent)bedrijfsleider, maar zo groen als gras, vreselijk naïef en goedgelovig (je herinnert je vast het akkefietje met P. nog wel ). Ik vond je geweldig toen! Mooi, slank (in tegenstelling tot mezelf) en dat haar van je idd... /jaloers! Ik ben in ieder geval ontzettend blij dat ik je heb mogen leren kennen. 2004 was een geweldig jaar (zeker Sinterklaas ) en ik ben zo ontzettend blij dat jij P. hebt leren kennen. Zo'n geweldige vent verdien je ook!
Twinkle20	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:23
	Mijn oudere zus kwam in een instelling voor mensen met een beperking. Daar is ze de 'pienterste' van het stel als ik het zo mag noemen. In de loop der jaren is ze steeds een beetje losser gelaten door de leiding.. in hele kleine stapjes met hier en daar een terugval. Nu is de situatie al een aantal jaren zo dat ze op zichzelf woont met begeleiding vanuit die instelling. Haar financieen worden daar beheerd en ze krijgt wekelijks zakgeld voor de boodschappen. Allemaal heel beschermd en afgedekt met weinig risico. Ze woont vlak bij mijn moeder, in hetzelfde dorp waar ik woon. Dus we komen elkaar nog wel eens tegen maar dan doe ik net of ze niet bestaan. En zij ook. Ik had laatst een feestje waar mijn moeder ook was. Ik had een beetje schrik dat mijn moeder naar ons toe zou komen en zou zeggen: djennnaaaa booooaz oma hier! Maar dat gebeurde gelukkig niet. Van mensen die we allebei kennen hoor ik soms de wildste verhalen (die kennen het verhaal niet zoals hierboven beschreven) en tegen hen zegt mijn moeder 'dat ze geeeeen idee heeft waarom ze haar kleinkinderen nooit ziet'. Think twice .. nee sorry geen tweede kans meer. Ze heeft er al honderden gehad.
Kyara	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:23
	Jeetje Twinkle, ik ben echt oprecht verdrietig van jouw verhaal. En wil je ook heel graag een (virtuele) knuffel geven. En je mag echt trots zijn op wat je hebt bereikt. En die studie... dat ga je ook gewoon redden En moest ook wel lachen om je testverhaal. Ik wist niet meer dat jij dat was. Maar was in de dierentuin bij mij in de stad toch?
Twinkle20	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:24
	Uhh ja dat klopt Kyara
Kyara	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:25
	Heeft wel indruk gemaakt
Zoë23	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:33
	Twinkle ik had al veel respect voor jou maar echt..Wat ben jij een sterke vrouw! En een fantastische moeder Krijg echt kippenvel als ik je verhaal lees..bizar en verdrietig dat je dit hebt meegemaakt..
Phaidra	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:44
	Twinkle, sprakeloos. Ergens weet je wel dat dit soort gezinnen bestaat, maar toch schokt het me. Dat het kan en dat er geen hulp voor is. In- en intriest . En ergens wel intrigerend wat jij zegt. Je vader werd mishandeld, wat je half als een soort van excuus ziet voor zijn gedrag. Maar zelf kan je nu toch ook je kinderen liefdevol opvoeden? Wat maakt dan dat verschil? Ik ben gewoon hardop aan het denken hoor, ik verwacht niet echt een antwoord . Ook na jouw verhaal kan ik bepaalde dingen wat beter plaatsen. Je paniekstoornis waar je destijds in Z&G wel eens over praatte bijvoorbeeld. Je onzekerheid toen Djenna nog klein was. Maar je doet het super en wat klink je nu heerlijk gelukkig met je eigen gezin . Je positieve test in de dierentuin kan ik me nog wel herinneren .
klumsy	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:45
	Ik vraag me altijd af hoe zo een moeder als die van jou, zichzelf als moeder ziet? Mijn moeder heeft BV echt het idee dat ze er altijd voor ons was terwijl iemand zoals zij eigenlijk nooit kinderen had mogen krijgen... Ik kan me zeker nu ik zelf kids heb gewoon niet begrijpen dat mensen hun kinderen zo behandelen
MaJo	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:52
	Jeetje wat een verhaal twinkle. Ik kan er gewoon niet bij dat zulke mensen kinderen op de wereld te zetten Wat fijn dat je leven nu zo gelukkig is met je gezinnetje en de goede vooruitzichten!
MevrouwCactus	woensdag 19 augustus 2015 @ 21:57
	Goffer, Twinkle, wat een verhaal. Ik vind het ongelofelijk dat mensen hun kinderen zoiets aandoen. Wat ben ik blij dat jij jouw kinderen liefde en warmte kunt geven ondanks je verleden.
Radyhyn	woensdag 19 augustus 2015 @ 23:42
	Twink! Heb je verhaal gelezen met veel 'wtf' en 'omg' galmend in mijn hoofd. Ongelooflijk. Wat een verschrikkelijke tijden heb je gehad. En wat heb je je er goed doorheen gevochten en wat klinkt je blij en compleet als je je leven van nu beschrijft. YOLO
Skoap	donderdag 20 augustus 2015 @ 00:07
	Jeetje Twinkle wat een verhaal Sterke vrouw ben je!!
Twinkle20	donderdag 20 augustus 2015 @ 08:00
	Shandaly, die me een kans gaf die vervolgens deuren voor me openden die anders voor mij gesloten bleven, gaat het stokje van me overnemen. Zet hem op chick! En de vraag: Wat voor plaatje had je van het moederschap voordat je daadwerkelijk moeder werd? En wat is daarvan tot op heden terecht gekomen of totaal anders?
Chanty	donderdag 20 augustus 2015 @ 08:19
	Twink ik ben er gewoon stil van. Als je denkt hier alles te hebben gelezen, komt er een verhaal waar je nekharen weer van overeind gaan staan We hebben een paar jaar samen op scouting gezeten toen. Ik snapte destijds weinig van je. Je was in mijn ogen iemand die altijd het laatste woord had en waar ik eigenlijk toch wat bang voor was. Had ik maar geweten wie je echt was en wat er zich in je leven afspeelde Ik kan niet anders dan enorm veel respect voor je hebben. Wat heb jij een vechtlust en doorzettingsvermogen. Volgens mij kun jij alles waar je je zinnen op zet, dus ook die andere opleiding. Knap ook dat je je vader toch helpt met dingen. En ontzettend fijn dat je de liefde van je leven hebt gevonden, dat verdien je ook echt
Malteser	donderdag 20 augustus 2015 @ 08:32
	Twink, stil ben ik van je verhaal geworden. De wereld waarin we leven is er een die oorlogen kent in landen wat verder hier vandaan, waar we uren- dagen- en wekenlang discussiëren over geld naar andere landen, waar vluchtelingen letterlijk aanspoelen, enz. Maar wat is er een hoop leed te vinden in ons eigen land, binnen onze eigen regio, binnen onze eigen families/vrienden/kennissen en hier op Fok. Ik neem mijn pet af voor hoe jij je gered hebt en geknokt hebt voor jouw geluk en dat van je gezin.
Shandaly	donderdag 20 augustus 2015 @ 09:32
	quote: Op donderdag 20 augustus 2015 08:00 schreef Twinkle20 het volgende: Shandaly, die me een kans gaf die vervolgens deuren voor me openden die anders voor mij gesloten bleven, gaat het stokje van me overnemen. Zet hem op chick! En de vraag: Wat voor plaatje had je van het moederschap voordat je daadwerkelijk moeder werd? En wat is daarvan tot op heden terecht gekomen of totaal anders? Ik switch al tijden tussen hoop en vrees dat ik het stokje zal krijgen... En heb ik mijn hoofd mijn verhaal al een paar keer 'opgeschreven', maar ik zal mijn best doen het nu ook eens echt op papier te krijgen. Dank je wel lieverd
LadyBlack	donderdag 20 augustus 2015 @ 09:39
	Ik zat al ademloos te lezen, maar heb echt moeten huilen bij je opsomming van walgelijke acties van je ouders Twinkle Echt héél erg.... Maar ook jij hebt er zo'n goede draai aan weten te geven! Ontzettend knap hoe je daar uit bent gestapt. Al dat geluk heb je keihard verdiend!
Butterflower	donderdag 20 augustus 2015 @ 09:50
	Bij mij liepen ook de tranen over mijn wangen bij je opsomming van walgelijke acties van je ouders. Hoe kunnen ouders dit doen bij hun kinderen?? Wat een ellende heb je meegemaakt, maar wat ben je goed terecht gekomen! Ik wens je alle geluk van de wereld met de liefde van je leven en je kindjes, dat verdien je!
.Sparkling.	donderdag 20 augustus 2015 @ 11:27
	Jezus Twinkle, ik ben stil van jouw verhaal. Wat hebben jouw ouders verschrikkelijke dingen gedaan, wat heb jij een verdrietig leven gehad hoe mooi dat je de liefde van je leven nu hebt gevonden en twee fantastische kinderen hebt. Wat mag jij trots op jezelf zijn! Chanty, ik zei het al eens eerder maar jij bent mijn voorbeeld over hoe ERS kan genezen. Je hebt hard moeten knokken om te komen waar je nu bent en ook jij mag ongelooflijk trots zijn!
Hilzillah	donderdag 20 augustus 2015 @ 11:35
	Twinkle, dude!!! Je ouders Dat zulke mensen bestaansrecht hebben. Je bent een keihardknokwijf!!
MaJo	donderdag 20 augustus 2015 @ 23:16
	quote: Op donderdag 20 augustus 2015 11:27 schreef .Sparkling. het volgende: Jezus Twinkle, ik ben stil van jouw verhaal. Wat hebben jouw ouders verschrikkelijke dingen gedaan, wat heb jij een verdrietig leven gehad hoe mooi dat je de liefde van je leven nu hebt gevonden en twee fantastische kinderen hebt. Wat mag jij trots op jezelf zijn! Chanty, ik zei het al eens eerder maar jij bent mijn voorbeeld over hoe ERS kan genezen. Je hebt hard moeten knokken om te komen waar je nu bent en ook jij mag ongelooflijk trots zijn! Wat is ERS?
Sunshine1982	donderdag 20 augustus 2015 @ 23:17
	Dat vroeg ik me ook al af.
zeefje	donderdag 20 augustus 2015 @ 23:21
	quote: Op donderdag 20 augustus 2015 23:16 schreef MaJo het volgende: [..] Wat is ERS? quote: Op donderdag 20 augustus 2015 23:17 schreef Sunshine1982 het volgende: Dat vroeg ik me ook al af. //onlurkt// EmotieRegulatieStoornis
MaJo	donderdag 20 augustus 2015 @ 23:22
	quote: Op donderdag 20 augustus 2015 23:21 schreef zeefje het volgende: [..] [..] //onlurkt// EmotieRegulatieStoornis In de volksmond beter bekend als borderline of kun je dat niet zo stellen?
zeefje	donderdag 20 augustus 2015 @ 23:24
	quote: Op donderdag 20 augustus 2015 23:22 schreef MaJo het volgende: [..] In de volksmond beter bekend als borderline of kun je dat niet zo stellen? Yup. Staat ook zo in haar verhaal .
.Sparkling.	vrijdag 21 augustus 2015 @ 04:18
	quote: Op donderdag 20 augustus 2015 23:22 schreef MaJo het volgende: [..] In de volksmond beter bekend als borderline of kun je dat niet zo stellen? Precies het staat ook gewoon in haar verhaal hoor
elamanilo	vrijdag 21 augustus 2015 @ 10:42
	Twinkle, een steen in mijn maag... Ik kan werkelijk niet begrijpen dat mensen zo naar elkaar, laat staan naar hun kinderen kunnen zijn Ik vind het bewonderenswaardig dat je zelf kindjes hebt durven krijgen, ik denk dat ik dat in jouw plaats nooit gedurfd zou hebben. Geniet van je gezin
Chanty	vrijdag 21 augustus 2015 @ 12:19
	quote: Op donderdag 20 augustus 2015 23:22 schreef MaJo het volgende: [..] In de volksmond beter bekend als borderline of kun je dat niet zo stellen? Ja alleen heeft borderline zo'n negatief stereotiep beeld dat ik die term liever niet gebruik. ERS dekt sowieso veel beter de lading.
.Sparkling.	vrijdag 21 augustus 2015 @ 12:52
	quote: Op vrijdag 21 augustus 2015 12:19 schreef Chanty het volgende: [..] Ja alleen heeft borderline zo'n negatief stereotiep beeld dat ik die term liever niet gebruik. ERS dekt sowieso veel beter de lading. Eens
Shandaly	zaterdag 22 augustus 2015 @ 16:42
	quote: Op donderdag 20 augustus 2015 08:00 schreef Twinkle20 het volgende: Shandaly, die me een kans gaf die vervolgens deuren voor me openden die anders voor mij gesloten bleven, gaat het stokje van me overnemen. Zet hem op chick! En de vraag: Wat voor plaatje had je van het moederschap voordat je daadwerkelijk moeder werd? En wat is daarvan tot op heden terecht gekomen of totaal anders? Ik volgde deze serie al bij de opleving in 2012, en hoopte toen al dat ik het stokje eens zou krijgen. En eerlijk gezegd heb ik wel eens gedacht "Zie je wel, iemand is geïnteresseerd in mij, waarom zouden ze mij dat stokje geven". Inmiddels heb ik dat stokje, en nu vind ik het toch eigenlijk best wel eng... SPOILER Estafetteverhaal van Shandaly
livelink	zaterdag 22 augustus 2015 @ 17:31
	Mooi verhaal Shandaly. Ik herken het losgaan op de universiteit heel goed. Dat gevoel om met een schone lei te kunnen beginnen en al je onzekerheden (tijdelijk) uit de weg ruimen.
Cygne	zaterdag 22 augustus 2015 @ 17:31
	Shandaly.
NotTheSame	zaterdag 22 augustus 2015 @ 18:00
	Shandaly, mooi verhaal .
Kursor	zaterdag 22 augustus 2015 @ 18:09
	Shandaly, door jaren meelezen (oudsten zijn nagenoeg even oud, rond dezelfde tijd een miskraam en daarna mee blijven lezen ) kende ik je eigenlijk al wel aardig. Fijn om nu het beeld verder in te kunnen kleuren. Je doet het goed Twinkle, hoe ontzettend heftig zeg! Jemig! Knap dat je het op hebt kunnen schrijven. En vooral dat je je lis hebt weten te maken en zelf vanuit 'het niets' een mooie toekomst bouwt met je gezin.
Omentielvo	zaterdag 22 augustus 2015 @ 18:28
	Shandaly, in een adem uitgelezen. Mooi geschreven
.Sparkling.	zaterdag 22 augustus 2015 @ 19:04
	Shandaly, mooi geschreven. Ik wist natuurlijk al best wat van je maar vind het fijn het eens op een rijtje gelezen te hebben. Ik hoop oprecht dat er een tijd komt dat je de lat voor jezelf minder hoog legt, dat zou je zo verdienen!
LadyBlack	zaterdag 22 augustus 2015 @ 19:59
	Jeetje Shandaly, wat een tegenstellingen..... en je laatste zin is zó waar! En je 'kennismaking' met S! _{Ben nu als mede-tukkerse wel een beetje benieuwd in welke wijk en op welke school ik je moet plaatsen}
MaJo	zaterdag 22 augustus 2015 @ 20:13
	Shandaly wat omschrijf je dat goed hoe binnenkant en buitenkant kunnen verschillen. Dat vind ik ook zo mooi van deze verhalen, ze geven een mooi inkijkje in de persoonlijkheden. Je klinkt als een tof mens!
elamanilo	zaterdag 22 augustus 2015 @ 20:41
	Shandaly, ik herken veel in je zelfbeeld ten tijde van je middelbareschool periode. Het idee dat je vriendinnen je vooral aan hun zijde wilden hebben om daar zelf goed naast af te steken, of zelf de jongens inpikten omdat ze zichzelf veel toffer en knapper vonden (alhoewel ik zelf nooit zo jongensbelust was als mijn beste vriendin destijds, dus ze hoefde weinig in te pikken, ze mocht ze van mij allemaal hebben ). Je omschrijft zelf dat je vindt dat je door je kinderen een stuk assertiever bent geworden, maar op fok lees ik toch ook nog best vaak (tussen de regels door) onzekerheid over jezelf als moeder. Hopelijk ga je nóg meer de rust vinden die je daarin toch nog ergens lijkt te zoeken
Kyara	zaterdag 22 augustus 2015 @ 21:37
	Shandaly. raak geschreven. En toch ook weer heftig om het zo bij elkaar te zien. Zo naar dat pesten zo ontzettend veel schade kan aanbrengen. Dat blijkt sowieso wel uit deze reeks.
Chanty	zaterdag 22 augustus 2015 @ 21:47
	Shandaly wat ontzettend knap dat je na alle slechte ervaringen op basis en middelbare school zo het roer hebt omgegooid op de uni En mooi dat de liefde van je leven zo lang voor je neus kan staan zonder dat zelf direct te zien
Phaidra	zaterdag 22 augustus 2015 @ 22:34
	Shandaly Ik heb genoten van je verhaal. Het gevoel van nergens bijhoren vind ik wel herkenbaar. Altijd ergens een stemmetje dat iemand vast alleen aardig doet om... [vul maar in]. Heb je tegenwoordig het gevoel dat je echte vrienden hebt?
Cwen	zondag 23 augustus 2015 @ 08:29
	Shandaly, jouw verhaal wilde ik ook graag lezen! Je onzekerheid herken ik wel, en ook weer een pestverleden... . Maar ook dat je pas op de uni écht je weg vond . Hopelijk kun je in de toekomst nog zekerder worden van jezelf .
caroro	zondag 23 augustus 2015 @ 09:03
	Wat heb ik weer een prachtige,ontroerende verhalen gelezen. Kippenvel op sommige momenten! En wat een veerkracht! Bedankt meiden
aapieannie	zondag 23 augustus 2015 @ 09:27
	Wat een gaaf topic is dit! Had het nog niet eerder geopend. Wat tof dat we een kijkje in jullie levens mogen nemen op deze manier!
_NIKKI_	zondag 23 augustus 2015 @ 13:48
	Shandaly, wat ben jij een sterke vrouw. Onzeker of niet, je gaat gewoon na de middelbare school even in je eentje in Eindhoven wonen. Sterke vrouw. Hopelijk ga je jezelf snel nog zekerder voelen, want zoals ik je hier van Fok ken heb je helemaal geen reden om onzeker te zijn. Je bent volgens mij een heel fijn mens om mee om te gaan.
Shandaly	zondag 23 augustus 2015 @ 16:37
	Jullie zijn lief! quote: Op zaterdag 22 augustus 2015 20:41 schreef elamanilo het volgende: Shandaly, ik herken veel in je zelfbeeld ten tijde van je middelbareschool periode. Het idee dat je vriendinnen je vooral aan hun zijde wilden hebben om daar zelf goed naast af te steken, of zelf de jongens inpikten omdat ze zichzelf veel toffer en knapper vonden (alhoewel ik zelf nooit zo jongensbelust was als mijn beste vriendin destijds, dus ze hoefde weinig in te pikken, ze mocht ze van mij allemaal hebben ). Je omschrijft zelf dat je vindt dat je door je kinderen een stuk assertiever bent geworden, maar op fok lees ik toch ook nog best vaak (tussen de regels door) onzekerheid over jezelf als moeder. Hopelijk ga je nóg meer de rust vinden die je daarin toch nog ergens lijkt te zoeken Ik bedoelde daarmee vooral assertiever naar de buitenwereld. In de speeltuin een jochie aanspreken omdat ie mijn kindjes dwarszit, in een winkel iemand van repliek dienen omdat ie opmerkingen maakt over mijn kindjes etc... Over het opvoeden zelf ben ik idd nog wel eens onzeker. Doe ik het wel goed? En mijn grootste angst: zullen mijn kindjes niet gepest worden op school? Of nog erger: gepest worden met hun gekke mama op het schoolplein? quote: Op zaterdag 22 augustus 2015 19:59 schreef LadyBlack het volgende: Jeetje Shandaly, wat een tegenstellingen..... en je laatste zin is zó waar! En je 'kennismaking' met S! _{Ben nu als mede-tukkerse wel een beetje benieuwd in welke wijk en op welke school ik je moet plaatsen} Inmiddels via dm erachter gekomen dat wij gewoon op dezelfde middelbare school gezeten hebben! quote: Op zaterdag 22 augustus 2015 22:34 schreef Phaidra het volgende: Shandaly Ik heb genoten van je verhaal. Het gevoel van nergens bijhoren vind ik wel herkenbaar. Altijd ergens een stemmetje dat iemand vast alleen aardig doet om... [vul maar in]. Heb je tegenwoordig het gevoel dat je echte vrienden hebt? Hmm... dat ligt denk ik aan wat je definitie van 'echte vrienden' is. Ik heb een stuk of 3 vriendinnen uit mijn universiteitstijd, maar die zie ik niet zo vaak; één, hooguit 2 keer per jaar. Verder een hoop kennisjes/collega's/medemoeders van school enzo, voor koffiemomentjes... En stiekem noem ik een aantal Fok-meiden van hier "vriendin". Overigens denk ik ook echt dat het hier meeschrijven, mensen leren kennen en verhalen uitwisselen, mij wel degelijk geholpen hebben - of nog helpen - in het meer durven geven van mijn mening en enigszins voor mezelf opkomen. Tien jaar geleden durfde ik nog geen woord te zeggen op een forum, en moet je me nu zien! Ik organiseer zelfs meets! En ergens is dat ook een soort overlevingmechanisme misschien, mijn 'organisatietalent', regelneefmentaliteit. Onder het mom "Als ik het zelf organiseer, ben ik er in ieder geval bij, dan sta ik niet alleen". quote: Op zondag 23 augustus 2015 13:48 schreef _NIKKI_ het volgende: Shandaly, wat ben jij een sterke vrouw. Onzeker of niet, je gaat gewoon na de middelbare school even in je eentje in Eindhoven wonen. Sterke vrouw. Hopelijk ga je jezelf snel nog zekerder voelen, want zoals ik je hier van Fok ken heb je helemaal geen reden om onzeker te zijn. Je bent volgens mij een heel fijn mens om mee om te gaan. Gek eigenlijk he? Maar over dat die stap om naar Eindhoven te verhuizen, op mezelf te gaan wonen, te gaan studeren en werken in een vreemde stad best een grote stap is heb ik eigenlijk nooit zo nagedacht. Dat ging ik gewoon doen, punt. Heb er heel 6VWO naar uitgekeken, heb toen ook nergens meer een punt van gemaakt. Bij alles dacht ik "Ach, whatever.. ik ga hier toch weg! " Ik ga nog eens nadenken aan wie ik het stokje door kan geven...
aapieannie	zondag 23 augustus 2015 @ 17:13
	Maar je hebt het toch maar wel gedaan! Ik had het je niet nagedaan in iedergeval haha!
krijgerrtje	maandag 24 augustus 2015 @ 07:55
	Och twinkle, wat een verleden ik werd er verdrietig van. Dat dat soort mensen gewoon kinderen kunnen krijgen snap ik niet. Maar wat doe je het zelf nu goed! Shandaly, volgens mij heb ik je nooit eerder gesproken, dus vind het bijzonder om jouw verhaal te lezen het gebrek aan zelfvertrouwen komt me heel bekend voor, en ik vind het zo knap van je dat je op de universiteit de touwtjes in eigen haden nam. Fake it, until you make it, dat is nog steeds mijn motto
JufMariska	maandag 24 augustus 2015 @ 08:32
	Twinkle, wát een verhaal... Vreselijk heftig wat je is overkomen, en zó knap dat je het zover schopt in de liefde en als moeder van je kindjes! Shandaly ook al zo'n verhaal met haken en ogen.. Ik gun je dat het zelfvertrouwen dat je uitstraalt als mama nog meer een plek mag krijgen op andere vlakken!
Hilzillah	maandag 24 augustus 2015 @ 08:35
	Shandaly Je binnen zelf en je buiten zelf... Zoooo herkenbaar!
Phaidra	maandag 24 augustus 2015 @ 10:16
	quote: Op zondag 23 augustus 2015 16:37 schreef Shandaly het volgende: [..] Hmm... dat ligt denk ik aan wat je definitie van 'echte vrienden' is. Ik heb een stuk of 3 vriendinnen uit mijn universiteitstijd, maar die zie ik niet zo vaak; één, hooguit 2 keer per jaar. Verder een hoop kennisjes/collega's/medemoeders van school enzo, voor koffiemomentjes... En stiekem noem ik een aantal Fok-meiden van hier "vriendin". Overigens denk ik ook echt dat het hier meeschrijven, mensen leren kennen en verhalen uitwisselen, mij wel degelijk geholpen hebben - of nog helpen - in het meer durven geven van mijn mening en enigszins voor mezelf opkomen. Tien jaar geleden durfde ik nog geen woord te zeggen op een forum, en moet je me nu zien! Ik organiseer zelfs meets! En ergens is dat ook een soort overlevingmechanisme misschien, mijn 'organisatietalent', regelneefmentaliteit. Onder het mom "Als ik het zelf organiseer, ben ik er in ieder geval bij, dan sta ik niet alleen". Oh ik noem een aantal mama's van fok of die ik via fb-groepjes heb leren kennen ook wel vriendinnen . En weer herkenbaar allemaal. Ik heb wel een stuk of 3 vriendinnen inderdaad, maar zij wonen niet echt (meer) in de buurt en ik zie ze veel minder dan ik zou willen. En ik ben slecht in bellen e.d. dus heel close word je dan niet. Ik mis soms wel eens zo'n echte hartsvriendin, die je van binnen en buiten kent en die je altijd mag bellen, ook al is het midden in de nacht. Als ik probeer te bedenken wie mijn 'beste' vriendin is, weet ik bijna zeker dat ik sowieso niet de beste vriendin van diegene ben (snap je?). Dat steekt wel eens. Maar ik heb gelukkig een goede band met mijn zussen en ik heb fijne collega's. En via internet heb ik onwijs toffe mensen leren kennen .
Shandaly	maandag 24 augustus 2015 @ 10:42
	quote: Op maandag 24 augustus 2015 10:16 schreef Phaidra het volgende: [..] Oh ik noem een aantal mama's van fok of die ik via fb-groepjes heb leren kennen ook wel vriendinnen . En weer herkenbaar allemaal. Ik heb wel een stuk of 3 vriendinnen inderdaad, maar zij wonen niet echt (meer) in de buurt en ik zie ze veel minder dan ik zou willen. En ik ben slecht in bellen e.d. dus heel close word je dan niet. Ik mis soms wel eens zo'n echte hartsvriendin, die je van binnen en buiten kent en die je altijd mag bellen, ook al is het midden in de nacht. Als ik probeer te bedenken wie mijn 'beste' vriendin is, weet ik bijna zeker dat ik sowieso niet de beste vriendin van diegene ben (snap je?). Dat steekt wel eens. Maar ik heb gelukkig een goede band met mijn zussen en ik heb fijne collega's. En via internet heb ik onwijs toffe mensen leren kennen . Ja, dat dus... en als er dus midden in de nacht iets is, beland ik op Fok
Twinkle20	maandag 24 augustus 2015 @ 21:56
	Het doet me goed mijn verhaal eens een keer op te hebben geschreven . Nooit echt gedaan .. wel soms deels verteld. Maar de echt 'harde' dingen liet ik dan altijd weg. Wilde mensen niet shockeren .. omdat mensen dit nooit achter me zochten. Zelfs Shandaly dus blijkbaar niet. Die me toch aardig heeft leren kennen. Jullie reacties doen me ook goed . Dat was toen en nu is nu. 'Toen' ligt heel ver achter me. Het is tijd om te leven en al hetgeen wat ik 'toen' niet had of kon ben ik nu dubbel en dwars aan het inhalen. Shandaly ik kende je verhaal deels natuurlijk al. Maar ook jij hebt geheimen voor mij dame ! Ik vind het echt knap dat je echt in the middle of nowhere compleet opnieuw gestart bent met alles. Als het dan een keertje tegen zit kun je met goed gevoel daar weer op terug kijken en hopelijk doet dat je dan ook weer beseffen dat je echt wel een powerlady bent
Shandaly	maandag 24 augustus 2015 @ 23:18
	Twinkle Ik heb mijn opvolgster gevonden! Skoap gaat het stokje overnemen. Ik ben erg benieuwd naar haar verhaal als sterke vrouw in een mannenwereld... En de vraag waar je over na mag denken : Als tijdmachines zouden bestaan, zou je dan naar een bepaald moment terug willen gaan om iets anders te doen? Maw, heb je ergens spijt van? Mensen vragen mij dat wel eens ivm mijn niet-afgemaakte studies. Maar als ik de tijd terug kon draaien zou ik waarschijnlijk gewoon weer voor natuurkunde kiezen enzo. Dat was gewoon op dat moment de beste keuze. En anders had ik natuurlijk S. ook nooit ontmoet
Kyara	maandag 24 augustus 2015 @ 23:27
	Leuk! Ben benieuwd!
Skoap	maandag 24 augustus 2015 @ 23:51
	Jeetje zeg, het verhaal is genant lang geworden... Ik weet ook echt niet hoe ik het in moet korten. Ik hoop dat jullie niet in slaap vallen tijdens het lezen De vraag van Shandaly denk ik nog even over na en beantwoord ik zo in deze post! Ik heb alle verhalen van alle meiden gelezen, maar ik ben niet zo goed met woorden, dus ik wist gewoon soms niet wat ik moest schrijven als reactie. Wat een heftige en indrukwekkende verhalen! En wat zijn jullie 1 voor 1 sterke vrouwen waarvoor ik heel veel respect heb SPOILER https://docs.google.com/d(...)pjU/edit?usp=sharing De vraag van Shandaly: Als tijdmachines zouden bestaan, zou je dan naar een bepaald moment terug willen gaan om iets anders te doen? Maw, heb je ergens spijt van? SPOILER Ja, ik zou willen dat ik door had gestudeerd. Mijn moeder zei nog, ga nou naar de HTS, maar ik dacht het allemaal beter te weten en wilde gaan werken. Ik heb hier super veel geleerd hoor en ben prima opgeklommen en heb nu echt wel een baan op HBO niveau, maar ik werk al wel fulltime vanaf mijn 19de en achteraf gezien is dat best wel jammer. Ik had beter nog even een aantal jaar kunnen genieten van het student zijn. ik ben nu 35 en over 4 jaar werk ik gewoon al 20 jaar [ Bericht 25% gewijzigd door Skoap op 25-08-2015 00:05:24 ]
Lijnloos	dinsdag 25 augustus 2015 @ 00:08
	quote: Op maandag 24 augustus 2015 23:51 schreef Skoap het volgende: Jeetje zeg, het verhaal is genant lang geworden... Ik weet ook echt niet hoe ik het in moet korten. Ik hoop dat jullie niet in slaap vallen tijdens het lezen De vraag van Shandaly denk ik nog even over na en beantwoord ik zo in deze post! Ik heb alle verhalen van alle meiden gelezen, maar ik ben niet zo goed met woorden, dus ik wist gewoon soms niet wat ik moest schrijven als reactie. Wat een heftige en indrukwekkende verhalen! En wat zijn jullie 1 voor 1 sterke vrouwen waarvoor ik heel veel respect heb SPOILER https://docs.google.com/d(...)pjU/edit?usp=sharing De vraag van Shandaly: Als tijdmachines zouden bestaan, zou je dan naar een bepaald moment terug willen gaan om iets anders te doen? Maw, heb je ergens spijt van? SPOILER Ja, ik zou willen dat ik door had gestudeerd. Mijn moeder zei nog, ga nou naar de HTS, maar ik dacht het allemaal beter te weten en wilde gaan werken. Ik heb hier super veel geleerd hoor en ben prima opgeklommen en heb nu echt wel een baan op HBO niveau, maar ik werk al wel fulltime vanaf mijn 19de en achteraf gezien is dat best wel jammer. Ik had beter nog even een aantal jaar kunnen genieten van het student zijn. ik ben nu 35 en over 4 jaar werk ik gewoon al 20 jaar Ik wist het al wel maar wat ben je toch een tof wijf! Een rollercoaster zo te lezen maar je bent wel vreselijk sterk als ik het lees.
droomvrouwtje	dinsdag 25 augustus 2015 @ 06:21
	Zo alle verhalen gelezen, teveel om iedereen persoonlijk te benoemen. Ik werd erg verdrietig van alle meiden die zo gepest zijn, zelfs als volwassenen en door volwassenen, ongelofelijk hoe lelijk mensen kunnen zijn. Maar mooi hoe sterk jullie er uit zijn gekomen. Shandaly wow! Ik vind het super stoer dat je zomaar aan de andere kant van NL ging wonen en je eigen leventje daar opbouwde Skoap top wijf ben je! Dat wist ik al, en ik wist al hier en daar wat dingen over je. Maar mooi om je hele verhaal te lezen
Adnap	dinsdag 25 augustus 2015 @ 06:28
	Een mede nop-er !! Hier wel een emmeloorder. Dank je voor het kijkje in je leven. Ik herken stukjes (ook een ouder als docent gehad) en heb in tegen stelling tot jou wel door geleerd maar naast mijn studie werkte ik 32 uur. Resultaat is net als jou. ..mijn arbeidsverleden is nu 24 jaar. Kom je nog wel eens in de nop ?
klumsy	dinsdag 25 augustus 2015 @ 07:31
	wie had dat ooit gedacht dat we na die eerste ontmoeting al best snel hele goede vriendinnen zouden worden en na 15 (???) jaar nog steeds zijn! Jij en ik die beide niks met vrouwen hadden
Skoap	dinsdag 25 augustus 2015 @ 08:12
	quote: Op dinsdag 25 augustus 2015 06:28 schreef Adnap het volgende: Een mede nop-er !! Hier wel een emmeloorder. Dank je voor het kijkje in je leven. Ik herken stukjes (ook een ouder als docent gehad) en heb in tegen stelling tot jou wel door geleerd maar naast mijn studie werkte ik 32 uur. Resultaat is net als jou. ..mijn arbeidsverleden is nu 24 jaar. Kom je nog wel eens in de nop ? Jazeker, mijn ouders wonen er nog steeds. Nog steeds op de boerderij maar ze hebben het land verkocht aan natuurmonumenten. Dus het land achter is nu een natuurgebied & ze laten het helemaal verwilderen, mooi om te zien! Ik kom er nog steeds erg graag, grap altijd als ik over de Ketelbrug rij dat ik weer thuis ben
Omentielvo	dinsdag 25 augustus 2015 @ 09:11
	Skoap, wat een rollercoaster. En wat een verhaal. Las echt heerlijk weg. En hoe je A ontmoet hebt en je eerste gedachten over hem En je vriendschap met Klumsy
Adnap	dinsdag 25 augustus 2015 @ 12:18
	quote: Op dinsdag 25 augustus 2015 08:12 schreef Skoap het volgende: [..] Jazeker, mijn ouders wonen er nog steeds. Nog steeds op de boerderij maar ze hebben het land verkocht aan natuurmonumenten. Dus het land achter is nu een natuurgebied & ze laten het helemaal verwilderen, mooi om te zien! Ik kom er nog steeds erg graag, grap altijd als ik over de Ketelbrug rij dat ik weer thuis ben Oh ja zo herkenbaar!! Mag ik je dm -en?
Appelientje	dinsdag 25 augustus 2015 @ 14:36
	Hier nog 1 uit de NOP! Hoe klein is de wereld dan ineens! Verder respect voor deze verhalen! Kippenvel!
laiveneertiekje	dinsdag 25 augustus 2015 @ 15:42
	Ik ben ook opgegroeid in de NOP. En ik maar denken dat daar niemand vandaan komt..
Skoap	dinsdag 25 augustus 2015 @ 15:59
	hahah ik denk dat inderdaad ook altijd
Cassandra87	dinsdag 25 augustus 2015 @ 16:50
	Wat leuk en bijzonder, die vriendschap met klumsy en je ontmoeting met A
Phaidra	dinsdag 25 augustus 2015 @ 22:19
	Skoap, ik kende delen al, maar de heftige kanten zijn toch redelijk nieuw. De grote financiële problemen en bedreigingen (denk ik?), jouw depressies... . Ik had het niet achter jouw posts uit die tijd gezocht. Gelukkig hebben jullie je er samen doorheen geslagen. En wat verdrietig, het overlijden van je neef en de zelfmoord van je zwager. En dan ook nog ruziën boven zijn graf, dat is zo zonde . [ Bericht 20% gewijzigd door Phaidra op 25-08-2015 22:24:53 ]
Skoap	woensdag 26 augustus 2015 @ 18:34
	Mijn opvolgster is Klumsy! Mijn vraag aan jou: hoe ervaar je moeder zijn? Wat is je meegevallen en zijn er ook dingen die je tegenvallen?
Twinkle20	woensdag 26 augustus 2015 @ 20:47
	Skoap ik vond het zo lastig kiezen toen ik het stokje door ging geven .. want ik was ook heel erg benieuwd naar jouw verhaal! Daar heb ik dankzij Shandaly niet lang op hoeven wachten Ik weet niet of het het juiste woord is .. maar op mij kom je heerlijk nuchter over. Je dealt met de situatie zoals die is en maakt daar het beste van .. maar zorgt dat je er uiteindelijk toch beter uit komt. Knap! Die periode in Odessa kan ik me nog goed voor de geest halen. Echt eng! En nu nr 2 onderweg! Wie had dat gedacht. Vind het ook tof dat je al zo lang bevriend bent met Klumsy. Is zij via jou op Fok! gekomen?
Chanty	woensdag 26 augustus 2015 @ 20:48
	Skoap wat een verhaal Je hebt zo te lezen wel wat zware en bizarre dingen meegemaakt zeg. Wel vet dat jij nu de baas van je man bent _{zo hoort het}
_NIKKI_	woensdag 26 augustus 2015 @ 21:14
	Skoap wat een verhaal. Heel tof dat je nu de baas van je man bent en bovenal dat jullie samen zo gelukkig zijn.
Skoap	woensdag 26 augustus 2015 @ 22:04
	Wat een lieve reacties, dank jullie wel @Twinkle, ik ben inderdaad vrij nuchter ingesteld, het komt zoals het komt en dan moet ik er maar weer het beste van proberen te maken. (Al heb ik soms ook wel mijn "boehoeoeo het komt nooit meer goed" momentjes ) Ik denk haast wel dat Klumsy FOK heeft ontdekt door mij, maar ik weet het niet 100% zeker.
Kyara	woensdag 26 augustus 2015 @ 22:08
	Wat een rollercoaster Skoap. En wat een heftige dingen hebben jullie samen meegemaakt in jullie prille relatie. Benieuwd naar Klumsy's verhaal. Hoopte er al een beetje op
klumsy	donderdag 27 augustus 2015 @ 09:11
	Geen idee of ik het door jou heb ontdekt, of door R. Het was iig wel in de periode dat ik jou leerde kennen alleen toen zat ik nog onder een andere naam op fok... Ik ga kijken of het het weekend lukt m'n verhaal te posten!
klumsy	maandag 7 september 2015 @ 20:02
	Ik ben het niet vergeten hoor, ben inmiddels begonnen, maar M had tussendoor een spoedoperatie voor het verwijderen van z'n amandelen, dus het was een beetje chaos hier
Shandaly	vrijdag 18 september 2015 @ 11:35
	quote: Op maandag 7 september 2015 20:02 schreef klumsy het volgende: Ik ben het niet vergeten hoor, ben inmiddels begonnen, maar M had tussendoor een spoedoperatie voor het verwijderen van z'n amandelen, dus het was een beetje chaos hier /schop! Is de chaos al een beetje over, klums?
klumsy	zondag 20 september 2015 @ 16:31
	Zo het is af! Zal het zo posten nu alleen nog antwoord op de vraag van Skoap en iemand bedenken om me op te volgen mocht er iemand zijn die graag haar verhaal zou willen vertellen, dan mag je me een pb sturen, zal zelf ook even gaan kijken wie er nog niet geweest is, maar die lijst word steeds korter
klumsy	zondag 20 september 2015 @ 16:57
	Hopelijk is het een beetje weg te lezen, want ben duidelijk geen schrijfster Vind het ook best lastig te kiezen wat te schrijven omdat het anders zo een mega verhaal zou worden... Maar hier is het dan SPOILER https://drive.google.com/(...)k93/view?usp=sharing
lunapuella	zondag 20 september 2015 @ 17:08
	Wat een heftige start klumsy, maar wat heerlijk dat je nu een fijn gezinnetje hebt met je kindjes.
droomvrouwtje	zondag 20 september 2015 @ 17:34
	Klums Een heftige start met een super mooi einde
Omentielvo	zondag 20 september 2015 @ 22:08
	Klumsy, wat een heftig verhaal. En wat een heel mooie einde
.Sparkling.	zondag 20 september 2015 @ 22:08
	Mooi klumsy wat heb je een zware jeugd gehad. Ik vind het prachtig hoe jullie R en S eren door van het leven een feestje te maken, waar dat kan. En je einde, zoveel liefde
Cassandra87	zondag 20 september 2015 @ 22:37
	Inderdaad een waardeloze start maar hoe je er uit gekomen bent met je mooie gezin Er zijn een heleboel al geweest maar het laatste jaar hebben zich volgens mij ook een heleboel lurkers aangemeld, zeker in wohts en de rammelaars
Kyara	zondag 20 september 2015 @ 23:00
	Wow Klumsy, wat een heftige start zeg. Wat fijn dat je zo'n goede band met je stiefmoeder op hebt kunnen bouwen. Ik vind het ook heel mooi hoe jullie de geboorte van R & S vieren. Ik denk nog regelmatig aan ze. L & J hebben een broer en een zus die over de waken.
Adnap	maandag 21 september 2015 @ 07:34
	Klumsy wat vreselijk wat je als kind door moest maken. Wat ben jij een sterke vrouw en mama !
Malteser	maandag 21 september 2015 @ 07:44
	Klumsy, tussen de regels door natuurlijk al veel opgepikt, zeker over R. en S. Maar wat een verhaal! Diepe bewondering is alles wat ik erover kan zeggen.
Franny_G	maandag 21 september 2015 @ 15:40
	Ohoh, wat kan ik me toch boos maken over hoe sommige mensen met kinderen omgaan. . Wat geweldig dat je zo'n fijn leven hebt opgebouwd en dat je het verdriet een plek hebt kunnen geven, heel mooi.
Chanty	maandag 21 september 2015 @ 16:52
	Klumsy wat een vreselijke thuissituatie Ik kan en wil me daar niks bij voorstellen; ik snap je moeder echt niet. Maar gelukkig heb je nu een fijne vent naast je en een stel prachtige kindjes Ik vind het mooi hoe je met het verlies van R. en S. omgaat. Inderdaad lekker genieten van de mooie dingen in het leven!
Twinkle20	maandag 21 september 2015 @ 18:03
	Pfff Klumsy wat een drama in jouw jeugd zeg ... verschrikkelijk. Wat zal jij bang zijn geweest. Ik heb het verhaal van R&S in de loop van de tijd stukje bij beetje mee gekregen en ik vind het mooi hoe je iedere keer hun leven weer viert. Zo zijn ze er altijd toch een beetje bij ... En ik geloof ook zeker dat ze over L & J waken . Ik voel veel liefde en warmte!
_NIKKI_	maandag 21 september 2015 @ 20:58
	Klums wat een heftig verhaal. Fijn dat je nu je geluk hebt gevonden samen met je man en kinderen.
Chanty	woensdag 7 oktober 2015 @ 12:18
	Klein schopje! Is er al een opvolger?
Cwen	woensdag 7 oktober 2015 @ 13:08
	quote: Op woensdag 7 oktober 2015 12:18 schreef Chanty het volgende: Klein schopje! Is er al een opvolger? Heeeel toevallig, zo'n schop in SS tijd
Chanty	woensdag 7 oktober 2015 @ 13:11
	quote: Op woensdag 7 oktober 2015 13:08 schreef Cwen het volgende: [..] Heeeel toevallig, zo'n schop in SS tijd Haha daar had ik niet eens bij stil gestaan. Heb dit topic niet nodig om alles van mijn lootje te weten vind het gewoon zonde dat het zo afzakt.
Cwen	woensdag 7 oktober 2015 @ 14:22
	quote: Op woensdag 7 oktober 2015 13:11 schreef Chanty het volgende: [..] Haha daar had ik niet eens bij stil gestaan. Heb dit topic niet nodig om alles van mijn lootje te weten vind het gewoon zonde dat het zo afzakt. Intrigerend...
Chanty	woensdag 7 oktober 2015 @ 14:35
	quote: Op woensdag 7 oktober 2015 14:22 schreef Cwen het volgende: [..] Intrigerend... Ik weet toch al alles van je
klumsy	woensdag 7 oktober 2015 @ 19:22
	Een opvolgster vinden was nog niet erg makkelijk, maar Phaidra neem het stokje van me over, ben erg benieuwd naar je verhaal Ben nu op vakantie, maar zodra ik terug ben zorg ik dat ik een vraag voor je heb!
Cyntiaa	maandag 19 oktober 2015 @ 11:52
	Is er al weer een stuk geschreven?
lunapuella	maandag 19 oktober 2015 @ 12:10
	Ik ben ook benieuwd!
Phaidra	maandag 19 oktober 2015 @ 19:48
	Ik ben nog niet aan schrijven toegekomen wegens druk, zieke kindjes en zelf ook niet fit. Maar ik ben het zeker niet vergeten .
Kyara	maandag 19 oktober 2015 @ 19:55
	Ben benieuwd naar jouw verhaal Phaidra!
staaktuwwildgePhaidraas	woensdag 21 oktober 2015 @ 09:58
	quote: Op maandag 19 oktober 2015 19:48 schreef Phaidra het volgende: Ik ben nog niet aan schrijven toegekomen wegens druk, zieke kindjes en zelf ook niet fit. Maar ik ben het zeker niet vergeten . Sint wacht ook met smart op je verhaal Maar denk nu eerst aan je kindjes en jezelf Straks horen we het vast allemaal En kan Sint aan de slag als een ware Kerstelf
Phaidra	woensdag 28 oktober 2015 @ 13:15
	quote: Op woensdag 21 oktober 2015 09:58 schreef staaktuwwildgePhaidraas het volgende: [..] Sint wacht ook met smart op je verhaal Maar denk nu eerst aan je kindjes en jezelf Straks horen we het vast allemaal En kan Sint aan de slag als een ware Kerstelf Ik heb een paar avonden zitten schrijven (met onderbrekeningen want baby's slapen natuurlijk nooit), zit al op 3 pagina's maar nog lang niet klaar . En ik wacht nog op de vraag van Klumsy.
Kyara	zaterdag 31 oktober 2015 @ 21:58
	Is ie al klaar inmiddels?
Phaidra	maandag 2 november 2015 @ 08:34
	quote: Op zaterdag 31 oktober 2015 21:58 schreef Kyara het volgende: Is ie al klaar inmiddels? Ik had het gisteravond bijna af, maar toen werden beide kindjes wakker. Ze zitten momenteel in een waarom-slapen-als-je-ook-wakker-kan-zijn-periode, dus als ik 30 min per dag voor mezelf heb, is het veel . HetiseenfaseHetiseenfaseHetiseenfaseHetiseenfaseHetiseenfaseHetiseenfaseHetiseenfase......
klumsy	maandag 2 november 2015 @ 21:01
	Hier ook druk met de kids, weinig slaap, weinig energie en dus weinig ook online... Daarom ook mijn vraag aan jouw: hoe vond de je overgang van 1 naar 2 kindjes? Was het wat je er van had verwacht? Ben benieuwd naar je verhaal
Phaidra	dinsdag 3 november 2015 @ 20:39
	quote: Op maandag 2 november 2015 21:01 schreef klumsy het volgende: Hier ook druk met de kids, weinig slaap, weinig energie en dus weinig ook online... Daarom ook mijn vraag aan jouw: hoe vond de je overgang van 1 naar 2 kindjes? Was het wat je er van had verwacht? Ben benieuwd naar je verhaal Het is me eindelijk gelukt om mijn verhaal af te maken _{Eng, eng, eng!} SPOILER https://docs.google.com/d(...)Ccs/edit?usp=sharing Jouw vraag heb ik gaandeweg al wel beantwoord denk ik. De verzorging van baby in combinatie met peuter vond ik super meevallen. Waar ik bij de oudste mezelf gek maakte om mijn dag rond hem te plannen, gaat A. moeiteloos mee in ons bestaande ritme. Ik draag hem veel, dus ik heb mijn handen vrij en baby slaapt als hij moe is. 2 luiers en doekjes in de tas en gáán. Baby is ook veel makkelijker, dat scheelt. Peuter had en heeft het er wel moeilijk mee, opeens een baby in huis, aandacht delen, baby wel lief vinden maar er nog niks mee kunnen/mogen (nee, bovenop een baby van een paar weken gaan liggen omdat je zo graag wil knuffelen mag écht niet ), Dat uit zich in soms mega-driftbuien, opstandig gedrag (expres in A's handje bijten omdat mama zich even omdraait, baldadig op de grond spugen of daarmee dreigen, etc). Door vermoeidheid reageren wij daar niet altijd lekker op, wat het niet beter maakt . Maar dat lijkt nu wel iets soepeler te gaan, met véél aandacht (automatisch weinig tijd voor internet of huishouden) als dat maar even kan. Zoals gezegd slaapt A. momenteel heel onrustig, dus ook 's avonds heb ik weinig mijn handen vrij. Dan heb ik het idee dat ik echt de hele dag alleen maar werk/zorg/eet/beetje stom tv-kijk/af en toe wat huishouden. Dat breekt me wel op momenteel. Maar dat gaat vast ook snel beter (ja toch??? ).
DaviniaHR	dinsdag 3 november 2015 @ 20:51
	Mooi phaidra Dank voor het delen
Kyara	dinsdag 3 november 2015 @ 20:59
	Mooi Phaidra, ik heb een traantje weggepinkt. Wat een heftige tijden heb je gekend. En wat een toffe studie heb je gedaan! Dank je wel voor het delen. en ik vind je echt een hartstikke leuke meid
DevilsAndDust	dinsdag 3 november 2015 @ 21:03
	Phaidra, wat heb je dat mooi geschreven. .
Franny_G	dinsdag 3 november 2015 @ 21:05
	Leuk om te lezen, Phaidra. Op sommige punten herkenbaar ook; zoals het nakomertje zijn, de liefde voor oude dingen/geschiedenis.. Heftige tijden met je ouders meegemaakt zeg. Veel geluk met je gezin!
LuDann	dinsdag 3 november 2015 @ 21:08
	Mooi Phaidra, goed geschreven! Vooral dat stukje waar je schrijft over dat jullie je eigen geschiedenis gaan schrijven. En wat een heftige aanloop naar het overlijden van je beide ouders. Dat lijkt me erg zwaar.
caroro	dinsdag 3 november 2015 @ 21:15
	Mooi geschreven, heel ontroerend!!
kwakz0r	dinsdag 3 november 2015 @ 21:16
	Wst mooi geschreven Phaidra, en eens met Kyara, je bebt zo'n tof mens! Ik vind het fijn dat ik je al een paar keer heb mogen ontmoeten.
L-E	dinsdag 3 november 2015 @ 21:16
	Phaidra Wat schrijf je fijn! En wat mooi zeg, hoe je beschrijft hoe jullie als gezin bij elkaar horen. Heel herkenbaar
Lamb29	dinsdag 3 november 2015 @ 21:37
	Wat mooi geschreven idd! Wat heb je zware tijden gehad met de zorg voor je ouders zeg! En wat klinkt jou studie ontzettend gaaf! Peru Prachtig land
Omentielvo	dinsdag 3 november 2015 @ 21:42
	Wat mooi geschreven. En wat een heftige tijden heb je meegemaakt zeg
Chanty	dinsdag 3 november 2015 @ 21:45
	Wat heftig met je zieke ouders lijkt me moeilijk om ze zo jong al te moeten verliezen.
Phaidra	dinsdag 3 november 2015 @ 21:53
	Wat een lieve woorden! Ik word er stil van. Ik vond de beschrijving van het overlijden van mijn ouders best heftig. Zo intens als ik het nu heb beschreven, vertel ik het irl eigenlijk nooit. Het is te intiem, als dat enig hout snijdt.
Kyara	dinsdag 3 november 2015 @ 21:59
	Ik begrijp je wel, Maar het is zo eerlijk en oprecht geschreven. Mooi beschreven. En het voelt daarom ook een beetje...verbonden? Alsof je dichter bij iemand komt door een verhaal te lezen. Zeker als het iemand is die je irl ook kent of iig een paar keer ontmoet hebt.
Skoap	dinsdag 3 november 2015 @ 22:11
	Wauw Phaidra wat schijf je dat mooi en oprecht Bedankt voor het delen. Het overlijden van beide ouders, jeetje wat afschuwelijk en heftig
Loj	dinsdag 3 november 2015 @ 22:12
	Mooi geschreven Phaidra! En toffe studie natuurlijk
Shandaly	dinsdag 3 november 2015 @ 22:50
	Alweer zo'n tof mens... Phaidra
NotTheSame	woensdag 4 november 2015 @ 06:46
	Phaidra, mooi geschreven meis .
Malteser	woensdag 4 november 2015 @ 07:41
	Phaidra, mooi geschreven
AwayTL	woensdag 4 november 2015 @ 08:53
	Mooi mens ben je Phaidra en diep respect voor wat jullie voor je moeder hebben kunnen betekenen.
Susie	woensdag 4 november 2015 @ 09:09
	Mooi om te lezen Phaidra Herkenbaar ook, hoe je het allemaal hebt combineren. De automatische piloot.
Selvaria	woensdag 4 november 2015 @ 09:11
	Wat mooi geschreven Phaidra. Je klinkt zo enorm liefdevol en wat heb je veel meegemaakt met je ouders.
Cwen	woensdag 4 november 2015 @ 09:23
	Phaidra, wat een prachtig verhaal! We kenden elkaar al van die toffie studie . Wat heb je veel meegemaakt, en wat klinkt het verlies van je ouders heftig. Maar wat je zegt is zeker waar: jullie maken je eigen geschiedenis .
Kersjes	donderdag 5 november 2015 @ 10:48
	Phaidra Een aantal dingen wist ik al, maar raakte toch weer ontroerd bij het lezen. Zo heftig, om allebei je ouders te moeten missen.... En oh ja, we moeten nog steeds afspreken
klumsy	donderdag 5 november 2015 @ 11:50
	Wat een mooi een heftig verhaal En kan je jezelf goed verwoorden, las het in 1 adem uit
.Sparkling.	donderdag 5 november 2015 @ 12:23
	Wauw Phaidra, in 1 ruk uitgelezen met een brok in mijn keel. Wat heb jij veel voor je kiezen gehad
2L	dinsdag 10 november 2015 @ 20:43
	phaidra
Radyhyn	donderdag 12 november 2015 @ 14:19
	Phaidra wat een aangrijpend verhaal. Heel mooi beschreven en wat ontzettend knap van het zorgen voor je moeder. Nu heerlijk genieten samen met je 3 mannen
Cassandra87	woensdag 9 december 2015 @ 08:56
	December schop who's next?
Amsel	woensdag 9 december 2015 @ 10:05
	Goeie schop!
Phaidra	woensdag 9 december 2015 @ 21:46
	Oh jongens!! Ik moet echt op zoek naar een opvolger . On it. Echt.
Cassandra87	dinsdag 5 januari 2016 @ 09:32
	Nieuwjaarskick
Phaidra	woensdag 6 januari 2016 @ 14:28
	Ik heb een opvolger gevonden!! Faptist neemt het stokje van mij over . Mijn vraag aan haar: quote: Kan je vertellen wat er in het moederschap anders is uitgepakt dan je van tevoren had gedacht? Heb je het beeld dat je ervan had moeten bijstellen? Heb je in jezelf kanten ontdekt die je verbazen? (dit zijn eigenlijk 3 vragen he? Maar ze zijn zo met elkaar verweven, dat ik het lekker zo laat! ).
Cassandra87	woensdag 6 januari 2016 @ 15:19
	quote: Op woensdag 6 januari 2016 14:28 schreef Phaidra het volgende: Ik heb een opvolger gevonden!! Faptist neemt het stokje van mij over . Mijn vraag aan haar: [..] oh Fap is ben heel nieuwsgierig
faptist	woensdag 6 januari 2016 @ 18:46
	Ik ben gelijk begonnen nadat je het vroeg, maar moet er even over nadenken of ik het zwarte stuk wel durf. Ik heb er al een nachtje over geslapen dus als ro zo naar bed gaat hoop ik de laatste puntjes op de i te zetten en de knoop door te hakken.
Phaidra	woensdag 6 januari 2016 @ 19:03
	Wauw wat ben je snel!
LuDann	woensdag 6 januari 2016 @ 19:03
	Fap.
Selvaria	woensdag 6 januari 2016 @ 19:10
	Ik ben heel benieuwd naar je verhaal Fap.
faptist	woensdag 6 januari 2016 @ 20:46
	Oh Lord give me strength. SPOILER I will leave my heart at the door I won't say a word They've all been said before, you know So why don't we just play pretend Like we're not scared of what is coming next Or scared of having nothing left Look, don't get me wrong I know there is no tomorrow All I ask is If this is my last night with you Hold me like I'm more than just a friend Give me a memory I can use Take me by the hand while we do what lovers do It matters how this ends Cause what if I never love again? Adele - All I ask Momenteel het nummer dat ik mee krijs in de auto. Vooral omdat het refrein me zo grijpt. Zoek het eens op zou ik zeggen. Verder hoop ik dat dit niets verandert. En sorry als ' de vraag' nog niet beantwoord is. Ik kom er vast nog eens op terug. https://docs.google.com/d(...)UvQ/edit?usp=sharing
faptist	woensdag 6 januari 2016 @ 20:46
	Jezus. Wat is dit ENG!
L-E	woensdag 6 januari 2016 @ 20:59
	Oh faptist, wat ben je een prachtig indrukwekkend mens
Jagärtrut	woensdag 6 januari 2016 @ 20:59
	sjeesis Faptist. Ik heb hier nog nooit gereageerd, maar allen maar gelurkt. Nu toch. Wat ben jij een mooie, sterke, dappere vrouw. Wat heb je een boel meegemaakt zeg. En wat klink je ontzettend gelukkig met je man en dochter...En wat kun je goed schrijven!
snoenk	woensdag 6 januari 2016 @ 21:01
	Fap weet niet goed te omschrijven wat ik wil zeggen dus een En wat ben jij een dappere vrouw!
Shandaly	woensdag 6 januari 2016 @ 21:02
	Jemig Faptist... Wat een verhaal! Ben er helemaal stil van...
Cassandra87	woensdag 6 januari 2016 @ 21:04
	Fap wat een ellende heb je meegemaakt. Kippenvel en tranen tijdens t lezen. Maar wat ben je er sterk uit gekomen, en ik vind je oprecht een supertof en prachtig mens
Stroopwafelmeisje	woensdag 6 januari 2016 @ 21:05
	Jeetje Fantast,wat een verhaal... ook ik ben er stil van. Maar wat klink je nu tevreden en gelukkig, zeg!
Skittles	woensdag 6 januari 2016 @ 21:05
	Jeetje Fap, wat een verhaal. Je bent een tof, sterk mens en mag zo blij zijn met wie je bent
.Sparkling.	woensdag 6 januari 2016 @ 21:08
	Wat heb jij veel ellende meegemaakt faptist.. ik ben sprakeloos van je verhaal. Je bent zo ontzettend sterk!
kwakz0r	woensdag 6 januari 2016 @ 21:09
	quote: Op woensdag 6 januari 2016 20:46 schreef faptist het volgende: Jezus. Wat is dit ENG! Ik heb ademloos gelezen faptist, en met je meegehuild. Wat heb jij vreselijk veel ellende meegemaakt en wat klink je nu krachtig en liefdevol.
Mariposas	woensdag 6 januari 2016 @ 21:11
	Ik reageer hier eigenlijk nooit omdat ik nooit zo goed weet wat ik moet zeggen op al die heftige verhalen. Maar faptist, wat dapper dat je je heftige verhaal deelde. Je bent een tof en mooi mens. Ro heeft mazzel met zulke lieve ouders!
Butterflower	woensdag 6 januari 2016 @ 21:12
	Jeetje faptist, ik heb niks meer toe te voegen aan de reacties boven mij. In 1 adem uitgelezen, af en toe een traan gelaten en ik ben blij voor je dat je nu zo gelukkig bent met je man en je mooie meisje!
DevilsAndDust	woensdag 6 januari 2016 @ 21:13
	Fap, wat een dapper verhaal. Diepe bewondering voor je. .
Mariposas	woensdag 6 januari 2016 @ 21:13
	quote: Op woensdag 6 januari 2016 21:05 schreef Stroopwafelmeisje het volgende: Jeetje Fantast,wat een verhaal... ook ik ben er stil van. Maar wat klink je nu tevreden en gelukkig, zeg! Nou nou, dat is ook wel een beschuldiging!
groofskendezoveelste	woensdag 6 januari 2016 @ 21:14
	Heel mooi, Faptist. Waarom moeten (sommige) mensen toch zoveel meemaken. Je eindigt je verhaal heel mooi, vind ik. Dank voor je verhaal.
MaJo	woensdag 6 januari 2016 @ 21:14
	Jeetje fap wat schrijf je goed! Vreselijk dat je zulke verdrietige dingen mee hebt moeten maken En dat bepaalde opmerkingen op jonge leeftijd zoveel impact kunnen hebben Je klinkt ondanks alles behoorlijk positief, knap hoor! Volgens mij ben je een hartstikke toffe vrouw en mogen je man en dochter blij zijn met zo'n topwijf
Krisvc	woensdag 6 januari 2016 @ 21:15
	Net als de dames hierboven, ik lees hier (al sinds het begin) alles mee maar reageer nooit, maar lieve lieve Fap ik huil met je mee. Ik gun je alle zonnestralen
Omentielvo	woensdag 6 januari 2016 @ 21:15
	Ik ben het eens met alle reacties hierboven.
Kiwisoep	woensdag 6 januari 2016 @ 21:15
	Faptist, wat een verhaal. In tranen. Wat ben je sterk en een mooi mens!
Lamb29	woensdag 6 januari 2016 @ 21:18
	Zo pff Faptist wat een heftig indrukwekkend verhaal. Wat ben je er enorm sterk uit gekomen!
_NIKKI_	woensdag 6 januari 2016 @ 21:20
	Jemig Fap wat een heftig verhaal. En wat klink je nu gelukkig.
danic	woensdag 6 januari 2016 @ 21:20
	Jemig Faptist...ik zit echt met een brok in mijn keel. Wat heb jij veel meegemaakt. Wat een verdriet. En wat zijn er veel mensen over je grenzen heen gegaan. Maar wat een respect heb ik voor je dat je dit hebt kunnen en willen delen met ons. Wat eindig je ontzettend sterk en vol zelfvertrouwen. Petje af dame
AwayTL	woensdag 6 januari 2016 @ 21:20
	Wauw fap, wat heb jij veel voor je kiezen gekregen. Ik wil veel zeggen, maar heb geen idee wat. Voor wat het waard is, ik vind je tof . En Ro kan geen betere moeder hebben!
faptist	woensdag 6 januari 2016 @ 21:21
	quote: Op woensdag 6 januari 2016 21:05 schreef Stroopwafelmeisje het volgende: Jeetje Fantast,wat een verhaal... ook ik ben er stil van. Maar wat klink je nu tevreden en gelukkig, zeg! Oh dankjewel. Ik kon door mijn tranen heen even lachen. Lief die berichtjes. Ik merk dat ik niet zo goed weet hoe ik er mee om moet gaan. De tranen rollen even, maar dat mag. Ro slaapt voor het eerst in weken door. alsof ze het aanvoelt.. Mn man is vanavond weg. Vandaar dat ik het vandaag aandurfde. Hier staat Adele even keihard aan. Eet ik -met rust in het hoofd- een stuk appeltaart en is het goed zo. Alleen wie pakt het stokje over he?
Bloesem.	woensdag 6 januari 2016 @ 21:27
	Jeetje fap, wat een ongelofelijk heftig verhaal.. En wat een kracht spreekt er uit je beschrijving van het nu
caroro	woensdag 6 januari 2016 @ 21:30
	Faptist, alles wat ik zou kunnen zeggen schiet te kort! Respect
Selvaria	woensdag 6 januari 2016 @ 21:31
	Fap, ik vond je al een geweldig leuk mens, maar ik heb nu nog zoveel meer respect voor je. Alle geluk van de wereld is je gegund.
Franny_G	woensdag 6 januari 2016 @ 21:37
	Wat bijzonder dat je jouw verhaal hebt willen en durven delen. Ik vind het ontroerend. .
Roomsnoes	woensdag 6 januari 2016 @ 21:39
	Fap Ik zit ook even mee te huilen. Zowel om de liefde die er uit je verhaal spreekt, voor je eerste vriend, man, je dochter, je ouders, maar ook uit verdriet. Wat bestaan er toch een nare mensen. Ro boft met zo'n sterke, liefdevolle moeder <3
#ANONIEM	woensdag 6 januari 2016 @ 21:43
	Het raakt me dat je dit wilde delen Fap. Ik zit met je verhaal mee te huilen en krijg kippevel bij het eind. Wat heb je veel meegemaakt. Wat ben je een mooi mens en geweldige moeder.
SQ	woensdag 6 januari 2016 @ 21:43
	Jezus faptist. Wat een verhaal zeg. Wat ontzettend moedig van je om het te delen. Ik ben er helemaal stil van.
amaranta	woensdag 6 januari 2016 @ 21:44
	Jeetje Fap....
Cholula	woensdag 6 januari 2016 @ 21:49
	Lieve Fap ik ben pas aan het einde van je basisschool en je pijn is zo tastbaar. Edit: Wat zijn mensen toch ontzettend gemeen! Ik heb er even geen woorden voor Ik vind je zo'n ontzettend mooi en geweldig mens! [ Bericht 16% gewijzigd door Cholula op 06-01-2016 22:01:57 ]
Moonah	woensdag 6 januari 2016 @ 21:56
	Ontroerend... En schokkend, die acties van enkele van je leraren.
MevrouwCactus	woensdag 6 januari 2016 @ 22:21
	Goffer Fap, wat een ontzettend verhaal. Hier ook tranen om je verleden, maar eigenlijk nog meer om je laatste alinea, je geluk met Ro. Dikke knuffel
Fazz	woensdag 6 januari 2016 @ 22:43
	Wat moedig om dit allemaal te vertellen Fap Ik ben er stil van.
Mabawa.	woensdag 6 januari 2016 @ 22:43
	Jezus Faptist.. Wat dapper dat je dit deelt. Echt!
droomvrouwtje	woensdag 6 januari 2016 @ 22:52
	Faptist ik ben helemaal stil van je verhaal. Moedig om alles zo op te schrijven
Phaidra	woensdag 6 januari 2016 @ 22:56
	quote: Op woensdag 6 januari 2016 20:46 schreef faptist het volgende: Jezus. Wat is dit ENG! Wat heb jij veel voor je kiezen gehad... Wat een kracht heb je in je, dat je ondanks alles door bent gegaan en nu rust en geluk hebt gevonden. Tof wijf!! Dank voor het delen
Skoap	woensdag 6 januari 2016 @ 23:13
	Jeetje Fap. Wat heb jij afschuwelijke dingen mee gemaakt. Bij je laatste alinea schoot ik vol. Wat ben jij een geweldige sterke vrouw & een super lieve moeder
Kyara	woensdag 6 januari 2016 @ 23:45
	Jeetje Faptist. Ook ik ben er stil van. Wat ben jij hier sterk uitgekomen en dat een tof mens ben je!
MissBliss	donderdag 7 januari 2016 @ 00:02
	Poeh faptist, wat een verhaal! Ik vind je dapper en supertof
Cygne	donderdag 7 januari 2016 @ 00:09
	Faptist, ademloos gelezen. Je mag er zijn.
LuDann	donderdag 7 januari 2016 @ 00:20
	Fap, ik weet ook niet zo goed wat te zeggen. Ik heb erg veel bewondering en respect voor je. En je kunt geweldig schrijven!
gewoonmezelf87	donderdag 7 januari 2016 @ 00:43
	Respect Fap, wat een oersterk wijf ben jij!
Susie	donderdag 7 januari 2016 @ 08:46
	Zojuist je verhaal gelezen en wat een verhaal. Heftig.
kazy	donderdag 7 januari 2016 @ 08:50
	Faptist Wat heb je veel meegemaakt en hoe gelukkig klink je nu! Je lijkt me een fantastisch mens én een geweldige moeder (En wat schrijf je fantastisch!)
Dot.	donderdag 7 januari 2016 @ 09:02
	quote: Op woensdag 6 januari 2016 22:21 schreef MevrouwCactus het volgende: Goffer Fap, wat een ontzettend verhaal. Hier ook tranen om je verleden, maar eigenlijk nog meer om je laatste alinea, je geluk met Ro. Dikke knuffel +1 En wat is dat geluk je gegund!
lunapuella	donderdag 7 januari 2016 @ 09:41
	Jezus, wat heftig allemaal. Fap. Als ik kijk wat een bak ellende sommige mensen over zich uitgestort krijgen, vind ik het leven echt niet eerlijk. Maar wat een liefde en kracht lees ik nu bij je. Zo mooi hoe je die ellende hebt ontworsteld en gelukkig bent. Het is je gegund. (en inderdaad, wat schrijf je fijn!)
Peacefulll	donderdag 7 januari 2016 @ 09:49
	Ohw wow Faptist. Met kippenvel en een brok in mijn keel jouw verhaal gelezen. Je bent een hele sterke vrouw en uit het laatste deel van jouw verhaal spreekt alleen maar kracht en liefde. Super stoer van je dat je dit durfde te delen met vele (on)bekende mensen. Ondanks de vele reacties op de heftige verhalen, vind ik het ook heel erg tof om een inkijkje te krijgen in de minder heftige verhalen. Zo bijzonder hoe het leven zich voor ieder mens anders kan ontwikkelen.
klaprooss	donderdag 7 januari 2016 @ 09:51
	Fap! Wat ben je een dappere vrouw! Sterk! En je laatste zin! Wat mooi dat je zo gelukkig bent met R en jullie mini .
JufMariska	donderdag 7 januari 2016 @ 10:00
	Jeeee Fap, wat een hobbelige weg.. Moedig om het zo op te schrijven en wat fijn dat je nu met lief en mini zo veel beter in je vel zit
ymme	donderdag 7 januari 2016 @ 10:25
	Even uit lurk stand.. Fab, wat een prachtmens ben jij! En sterk....
elamanilo	donderdag 7 januari 2016 @ 10:46
	Faptist SPOILER Wat ik allemaal niet op durf te schrijven over mezelf, schrijf jij wel. Ik herken heel (heel) erg veel.. Gelukkig voel je je nu gelukkig! Je verdient dat!
Malteser	donderdag 7 januari 2016 @ 10:48
	Fap, tranen over mijn wangen. Weer iemand die 'het voor mij onzegbare' heeft meegemaakt. Waarom kan een mens een mens zoveel pijn doen? En dan je schooltijd, je strijd tegen het leven, het verlies van je vriend. Maar dan lees ik de laatste alinea. Dan lees ik liefde, dan lees ik trots! Terecht! Je hebt een prachtig gezin en ik ben ongelooflijk blij te lezen wat dat met je doet. Dikke kus voor jou!
NotTheSame	donderdag 7 januari 2016 @ 10:52
	Fap, ik heb gewoon mee zitten huilen met je verhaal. God-non-deju zeg, wat heb jij veel bergen verzet om te zijn wie je nu bent! Je bent een sterke vrouw !
Lijnloos	donderdag 7 januari 2016 @ 18:56
	Holy smack Fap... Kippevel, rillingen en tranen komen boven bij het lezen van je verhaal... Ik wil je knuffelen, NU en VEEEEEL. Meis wat een ellende maar wat ben je daar knap bovenop gekomen met jouw R en R
Arja	donderdag 7 januari 2016 @ 19:01
	Faptist ik heb je verhaal ook ademloos gelezen en heb bewondering voor je veerkracht. Ik vraag me af hoe het contact met je zus, die van de hete thee, nu is? En ben je nu zwanger geworden zonder ooit een cyclus gehad te hebben? Heb je nu na de zwangerschap een cyclus gekregen?
faptist	donderdag 7 januari 2016 @ 22:25
	Door alle reacties vind ik het dus super moeilijk om aan iemand te vragen of ze willen schrijven. Alsof het niet leuk is om een verhaal te lezen van iemand met wie het altijd goed gegaan is. Dat ik een grote schaduw in mijn leven heb betekent niet dat iemand zonder deze &^%& geen ellende heeft meegemaakt of minder de moeite waard is om haar verhaal te lezen. Wat ik bedoel te zeggen.. Er is een lijstje aan het begin van het topic (had ik dat maar gelezen ipv de toevallige verhalen die ik door de topics heen heb aangeklikt en van soortgelijk kaliber waren). Ik zou het heerlijk vinden om te horen hoe tof het is om populair te zijn. Het ideale lichaam te hebben. 'George Clooney' in je bed te hebben gehad. of gewoon tevreden bent met je 9 tot 17:00 baan, De prius en een maine coon. Ennieweejs Nieuw lijstje met gegadigden dus wie er ook na mij komt.. doe er ook je voordeel mee SPOILER Lunapuella (heb ik gevraagd. wachten op antwoord) Bloesem. gevalletje silliegirl Cassandra87 [ Bericht 0% gewijzigd door faptist op 07-01-2016 22:36:01 ]
faptist	donderdag 7 januari 2016 @ 22:35
	Arja, Het contact met mijn zus is heel oppervlakkig. Wanneer ik haar spreek gaat het alleen om haar (verdriet). Ik heb dat jaren geleden geaccepteerd en kan daardoor met haar omgaan. Ik denk dat ik dezelfde band met haar heb als dat je met een oom of tante hebt die je soms op de verjaardag van je vader ziet. En ik ben zwanger geworden door -denk ik- de combinatie van de Primolut kuur (kreeg namelijk een menstruatie), teunisbloemolie, foliumzuur en vitamine d te slikken. Door de primolut kon ik voor het eerst een beetje gokken op wanneer ik een ei sprong zou hebben. Om vervolgens seks te hebben rond die dagen. _{Heb ook heel veel gebeden dus wellicht bestaat hij echt En zo niet.. is het in ieder geval al heel fijn om af en toe eens uit te spreken waar je dankbaar voor bent.. wat je wensen zijn.. etc..} Maar om heel eerlijk te zijn.. ik heb gewoon ENOOOOOORM veel geluk gehad
faptist	donderdag 7 januari 2016 @ 22:39
	En er is een nieuwe deelnemer.. Dames, mag ik u voorstellen aan lunapuella! *Moet alleen nog even nadenken over 'de vraag'.
lunapuella	donderdag 7 januari 2016 @ 22:40
	Heuj! Nou eens na gaan denken wat ik wil vertellen en hoe.
Phaidra	donderdag 7 januari 2016 @ 22:42
	quote: Op donderdag 7 januari 2016 22:39 schreef faptist het volgende: En er is een nieuwe deelnemer.. Dames, mag ik u voorstellen aan lunapuella! *Moet alleen nog even nadenken over 'de vraag'. Mijn santa!!
faptist	donderdag 7 januari 2016 @ 22:55
	quote: Op donderdag 7 januari 2016 22:40 schreef lunapuella het volgende: Heuj! Nou eens na gaan denken wat ik wil vertellen en hoe. Tof, tof! Heel veel succes! Oke. Mijn vraag. Kinderen nemen onbewust heel veel mee en over van ons als ouders. Naarmate je ouder wordt, komt dat besef steeds meer in je bewustzijn (conditionering). Datgene waar je je als kind altijd tegen hebt verzet doe je dan vaak zelf ook. Welke bekende patronen heb jij overgenomen van jouw ouders, waarvan je vroeger wellicht dacht dit nooit zo te gaan doen? En welke patronen hoop jij dat jouw kind zal overnemen (of juist niet?)
Stroopwafelmeisje	vrijdag 8 januari 2016 @ 11:11
	quote: Op woensdag 6 januari 2016 21:13 schreef Mariposas het volgende: [..] Nou nou, dat is ook wel een beschuldiging! autocorrectfaal
Limone	vrijdag 8 januari 2016 @ 15:15
	Faptist, ik heb een paar dagen geleden je verhaal gelezen en het laat me al een paar dagen niet los. Wat een rare, stomme leraren. Ik was zo boos toen ik dat las. En na verder lezen wilde ik kleine fapje ( waar komt je usernaam vandaan?!) alleen maar heel stevig vasthouden en over haar bolletje aaien. Dapper dat je het allemaal hebt durven te vertellen. En van wat ik hier in OUD van je lees vind ik je geweldig! _{Ik reageer bijna niet op estafetteverhalen. Dat komt onder andere omdat ik het heel confronterend vind. Ik doe mijn best om mijn kindjes te beschermen, maar zo'n lul van een leraar (bijvoorbeeld). Goffer he.}
faptist	woensdag 13 januari 2016 @ 23:38
	Ja die leraren he.. Ik denk wel dat ik dankzij hen voor de klas sta. To make a change. En ik denk dat het wel goed lukt. Neem altijd de tijd voor m'n leerlingen. Neem ze serieus en probeer ze niet te veroordelen of ergens zo maar vanuit te gaan. Kost gruwelijk veel tijd en energie, maar het blijft het waard ! Luna, Hoe gaat het met jouw aandeel? Ben zo benieuwd!
Phaidra	donderdag 14 januari 2016 @ 08:48
	quote: Op vrijdag 8 januari 2016 15:15 schreef Limone het volgende: Faptist, ik heb een paar dagen geleden je verhaal gelezen en het laat me al een paar dagen niet los. Wat een rare, stomme leraren. Ik was zo boos toen ik dat las. En na verder lezen wilde ik kleine fapje ( waar komt je usernaam vandaan?!) alleen maar heel stevig vasthouden en over haar bolletje aaien. Dapper dat je het allemaal hebt durven te vertellen. En van wat ik hier in OUD van je lees vind ik je geweldig! _{Ik reageer bijna niet op estafetteverhalen. Dat komt onder andere omdat ik het heel confronterend vind. Ik doe mijn best om mijn kindjes te beschermen, maar zo'n lul van een leraar (bijvoorbeeld). Goffer he.} Ja, herkenbaar. Ik vind dat ook erg moeilijk.
lunapuella	donderdag 14 januari 2016 @ 10:03
	Slechte leraren, grrrrr. Ik heb er ook wel gehad. Ik ben gisteren begonnen met schrijven! Maar ben nog wel even bezig denk ik.
Amsel	maandag 25 januari 2016 @ 18:02
	Subtiel kickje Ben benieuwd naar je verhaal Luna!
lunapuella	maandag 25 januari 2016 @ 18:35
	Ik ben bezig met schrijven! En het is niet eens heel ingewikkeld, maar gewoon druk met andere zaken.
Hilmo	maandag 25 januari 2016 @ 20:05
	Wow faptist! Heftig! En wat fijn dat het nu zo goed gaat
lunapuella	zondag 6 maart 2016 @ 19:10
	Ik ben het niet vergeten, eerlijk waar. Ik wilde net de puntjes op de i gaan zetten maar net nu doet de Drive-app het natuurlijk niet.
lunapuella	zondag 6 maart 2016 @ 22:15
	Ha, ik moest de app gewoon updaten. Oké, dit is het verhaal dan. Ik weet niet of het echt een goede weergave is van mijn leven, maar ja, zie ruim 28 jaar maar eens in een paar alinea's te vangen. Ik hoor het wel als er nog vragen zijn. SPOILER https://docs.google.com/d(...)dit?usp=docslist_api ik hoop dat deze link werkt...
Omentielvo	zondag 6 maart 2016 @ 22:46
	Lunapuella, moeilijke jeugd met een happy ending. En op het podium met je favoriet singer-songwriter. Wat gaaf. Hoeveel boeken lees je nu per jaar? Of denk je te halen? Bij mij is lezen pas eind 2015 weer een beetje gaan lukken
Dot.	maandag 7 maart 2016 @ 06:48
	Luna, volgens mij heb je een erg sterke persoonlijkheid, mooi! En ik ben erg benieuwd wat je precies gestudeerd hebt. Hier ook een Utrecht alpha, maar van een grotere studie
SaskiaR	maandag 7 maart 2016 @ 08:18
	Dit klinkt heel bekend Luna! Altijd overal buitenvallen omdat je andere interesses hebt... Met dat verchil dat ik dan een vriendengroep buiten school/studie had, maar niet online. En ook hier een Utrecht alfa
lunapuella	maandag 7 maart 2016 @ 08:26
	quote: Op zondag 6 maart 2016 22:46 schreef Omentielvo het volgende: Lunapuella, moeilijke jeugd met een happy ending. En op het podium met je favoriet singer-songwriter. Wat gaaf. Hoeveel boeken lees je nu per jaar? Of denk je te halen? Bij mij is lezen pas eind 2015 weer een beetje gaan lukken Vorig jaar haalde ik ondanks zwangerschap en baby toch nog 36. Dit jaar is mijn doel 40 boeken, maar daar loop ik nu al een beetje op achter. quote: Op maandag 7 maart 2016 06:48 schreef Dot. het volgende: Luna, volgens mij heb je een erg sterke persoonlijkheid, mooi! En ik ben erg benieuwd wat je precies gestudeerd hebt. Hier ook een Utrecht alpha, maar van een grotere studie SPOILER Literatuurwetenschap. Met de grootste lichting die ze in jaren gehad hadden, haha, met 25 studenten ofzo. Andere jaren hadden ze er ongeveer 12.
Selvaria	maandag 7 maart 2016 @ 08:28
	Luna, ik vind je leuk.
lunapuella	maandag 7 maart 2016 @ 08:31
	quote: Op maandag 7 maart 2016 08:28 schreef Selvaria het volgende: Luna, ik vind je leuk.
Bloesem.	maandag 7 maart 2016 @ 08:56
	quote: Op maandag 7 maart 2016 08:26 schreef lunapuella het volgende: [..] Vorig jaar haalde ik ondanks zwangerschap en baby toch nog 36. Dit jaar is mijn doel 40 boeken, maar daar loop ik nu al een beetje op achter. Hoe kan dat nou? Fijn hoe alles op z'n pootjes terecht is gekomen met je viking en je bink
Lamb29	maandag 7 maart 2016 @ 08:57
	Wauw wat klink je sterk ondanks zo'n pestverleden! En ontzettend veel herkenning! Dorpje onder de rook van E op mijn geboortekaartje, broertje, school, hoe internet je wereld kan verrijken en Utrecht!
Malteser	maandag 7 maart 2016 @ 09:26
	Luna
Dot.	maandag 7 maart 2016 @ 10:24
	quote: Op maandag 7 maart 2016 08:26 schreef lunapuella het volgende: [..] Vorig jaar haalde ik ondanks zwangerschap en baby toch nog 36. Dit jaar is mijn doel 40 boeken, maar daar loop ik nu al een beetje op achter. [..] SPOILER Literatuurwetenschap. Met de grootste lichting die ze in jaren gehad hadden, haha, met 25 studenten ofzo. Andere jaren hadden ze er ongeveer 12. Oh leuk! Ik heb Engels gestudeerd (en kom ook uit een dorpje onder de rook van de lampenstad ).
lunapuella	maandag 7 maart 2016 @ 14:38
	Brabantse Utrechters unite Mijn opvolger is ook bekend! Bloesem heeft toegezegd het stokje van mij over te nemen.
LuDann	maandag 7 maart 2016 @ 14:59
	Wat mooi geschreven Luna!
Bloesem.	dinsdag 8 maart 2016 @ 21:28
	quote: Op maandag 7 maart 2016 14:38 schreef lunapuella het volgende: Brabantse Utrechters unite Mijn opvolger is ook bekend! Bloesem heeft toegezegd het stokje van mij over te nemen. Nu al eng Heb je eigenlijk al een vraag of ben ik dan te vrijpostig?
lunapuella	dinsdag 8 maart 2016 @ 21:40
	Oh ja, dat moest ook nog. Gewoon glad vergeten. Ik ga erover nadenken!
kwakz0r	dinsdag 8 maart 2016 @ 21:49
	quote: Op dinsdag 8 maart 2016 21:40 schreef lunapuella het volgende: Oh ja, dat moest ook nog. Gewoon glad vergeten. Ik ga erover nadenken! Wat mooi geschreven Luna! En leuk om te lezen hoe je J hebt ontmoet doe m nog maar eens te groeten en dat ie een fijne vent is (ik had ook niet anders van hem verwacht).
Limone	dinsdag 8 maart 2016 @ 21:58
	Luna, van jouw don't give a fuck mentaliteit kan ik nog wel wat leren. Dat je gewoon in de binnenstad ging spelen!
Franny_G	woensdag 9 maart 2016 @ 16:03
	Luna, ik vond het erg leuk om te lezen, al is het niet allemaal even leuk wat je hebt meegemaakt. Maar je positiviteit en ook je onverstoorbaarheid schijnen er duidelijk door heen. Wat een kracht ook. En wat kan een studie en onder gelijkgestemden zijn toch veel schelen he. Ik vind het wel grappig dat je de hoeveelheid boeken die je leest bijhoudt. Dat doet mijn vriend ook. . Heb je ook een soort leesdagboek waarin je bijhoudt wat je van een boek vond, en mooie citaten in overschrijft? Heb ik een tijdje gedaan, ik geloof in het jaar voor ik I kreeg. Daarna ben ik er merkwaardig genoeg mee gestopt. . . .
MaJo	woensdag 9 maart 2016 @ 23:38
	Luna wat ben je cool! Hier ook een leesverslaving, heerlijk wegdromen in een boek Gave studie lijkt me dat ook! Heb je ook werk in dat vakgebied gevonden?
Adrian4	donderdag 10 maart 2016 @ 08:31
	Wat klink je onverstoorbaar Luna, ik denk dat ik veel van je kan leren! En zo herkenbaar, ik bloeide op tijdens mijn studie omdat daar gelijkgestemde waren. Ben nu ook heel nieuwsgierig. Ik woon nu weer in een dorp in de omgeving 040
Phaidra	donderdag 10 maart 2016 @ 08:37
	quote: Op dinsdag 8 maart 2016 21:58 schreef Limone het volgende: Luna, van jouw don't give a fuck mentaliteit kan ik nog wel wat leren. Dat je gewoon in de binnenstad ging spelen! Dat ^^. Ik vind je onwijs stoer en tof!! En wat fijn hè, bij een studie in een warm bad terecht komen. Heel herkenbaar.
Bloesem.	vrijdag 18 maart 2016 @ 22:34
	Nou, het is eigenlijk al af. Ik durf het niet zo goed te plaatsen en precies daarom ga ik het nu doen. SPOILER Tijdens het schrijven merkte ik dat er verschillende dingen door elkaar heen gingen lopen. Ik heb ze uit elkaar gehaald en er een aanloop naar de afgelopen vijf jaar van gemaakt. Niet per se makkelijker leesbaar of handig chronologisch, maar wel overzichtelijker. Ik heb zoveel weggelaten uit mijn geschiedenis, maar toch is het een erg uitgebreid verhaal geworden. was niet per se de bedoeling, maar er kwamen steeds recente stukjes omhoog die ik toch belangrijk vond. Stel vragen waar je meer over wilt weten en sla gerust over wat je over wilt slaan, ik kan het niet goed korter krijgen. Hier vind je mijn verhaal. En de vraag van Lydia: ik ken je als een nogal vrije geest - vind je het belangrijk dat door te geven aan je kindje? En hoe? Nou, zoals je inmiddels hebt gelezen ben ik lang niet zo vrij als op het eerste gezicht lijkt, maar ik denk dat dat niet is waar jij op doelt. Ik gok dat je met vrije geest doelt op een bepaalde blik op de wereld. En als dat is waar je op doelt, vind ik het heel belangrijk om dat door te geven aan mini. Zo graag geef ik haar mee dat er geen zwart/wit bestaat, dat alles zijn eigen kleur heeft, zijn eigen nuance. Dat in de grootste donkerte een lichtje is en in het felste licht een stukje zwart. Dat het dag wordt en weer nacht, en weer dag en dan weer nacht. En dat het lente wordt en zomer en herfst en winter en dan toch ook weer lente etcetera. Graag zou ik haar hetzelfde vertrouwen willen laten voelen als dat ik voel ten opzichte van de wereld, haar die liefde leren. Want ik geloof dat zij opgroeit in een wereld waarin dat nodig is, maar ook opgroeit in een wereld waarin ze dat verdient. Ik wil dat ze trots is op wie ze is en wat ze uitstraalt, om het even wat dat is. Maar niet zo trots dat ze zich afsluit voor de andere kant van het verhaal. Gewoon dat ze is en dat dat goed is, dat ze op haar plek is. Maar hoe.. Moeilijk om uit te leggen. In ieder geval door haar altijd te laten weten dat ze er mag zijn. Als ze blij is, als ze boos is, als ze wat dan ook is. En ik wil haar meenemen de wereld in. Dan kan ze zien hoe dingen gaan en hoe bijzonder dat is. En ik wil haar meenemen in de gang van de dag, van het jaar en van het leven. Haar laten zien hoe planten groeien, hoe dieren leven. Hoe alles ruikt en voelt en klinkt en proeft en eruit ziet. Als het bij haar past, ik wil het niet opdringen, zal ik haar altijd stimuleren om nieuwsgierig te zijn en vragen te stellen, zodat ze open blijft voor de wereld om haar heen. En ik zal haar proberen te wapenen tegen wat ze moet dragen. Want (en hiermee wil ik mezelf niet over de borst strijken, maar hier spreek ik uit mijn eigen ervaring) iemand die zo open staat, wordt wel eens (regelmatig) overdonderd en teleurgesteld.
Bloesem.	vrijdag 18 maart 2016 @ 22:35
	Ik deed van schrik mijn ogen dicht toen ik op invoeren klikte
L-E	vrijdag 18 maart 2016 @ 22:45
	Oh Bloesem jank _{Wat doe je me aan mezelf denken op sommige vlakken zeg}
lunapuella	vrijdag 18 maart 2016 @ 22:52
	Bloesem. Zoveel heftigheid, had je dat graag bespaard gezien, maar ook zoveel moois - en zo mooi beschreven. Niks dat mijn vrije beeld van jou heeft aangetast hoor. Ik vind je een prachtmens, je grote kleine boft maar met jou als mama.
Kyara	vrijdag 18 maart 2016 @ 23:16
	Bloesem, ik vind je leuk. En ik zou in sommige opzichten graag wat meer zoals jij zijn. Geldt trouwens ook voor Luna, lees jouw verhaal net pas. voor jullie. Bedankt voor het delen. Het is ook wel verhelderend, Luna, jij was op jouw lagere school denk ik mijn tegenpool. Ik was het redelijk populaire meisje met veel vriendinnen maar die zich ook steeds weer minderwaardig voelde tov slimmere kinderen, vooral degenen die dat ook uitdroegen. Goed om ook de andere kant te lezen.
Cassandra87	zaterdag 19 maart 2016 @ 06:43
	Luna wat heb jij een geweldige instelling. Kan ik wat van leren. En bloesem wat ben jij een geweldig lieve meid je open blik en hoe je in het leven staat vind ik super En inderdaad, N. Heeft gebofd met jou als mama. En je aanstaande ook met jou als vrouw
Omentielvo	zaterdag 19 maart 2016 @ 07:22
	Bloesem, wauw
#ANONIEM	zaterdag 19 maart 2016 @ 07:27
	Wat mooi opgeschreven Bloesem. Je kunt heel scherp verwoorden hoe je in elkaar zit, dat vind ik knap. Dank voor het delen!
Lamb29	zaterdag 19 maart 2016 @ 08:16
	Wat razz zegt! Wat kun jij jezelf ontzettend goed omschrijven! Bijzonder mooi om te lezen! En jullie 3 echt voor elkaar gemaakt!
Bloesem.	zaterdag 19 maart 2016 @ 08:41
	Oh Jullie zijn lief
Selvaria	zaterdag 19 maart 2016 @ 08:47
	Bloesem, wat schrijf je treffend inderdaad. Ik vind je tof en je komt altijd zo liefdevol over. Ik gun het je zo dat je snel in alle opzichten heel erg gelukkig bent!
Malteser	zaterdag 19 maart 2016 @ 12:08
	Bloesem Mooi geschreven!
LuDann	zaterdag 19 maart 2016 @ 12:54
	Bloesem. Supertof geschreven, je gaat helemaal de diepte in, moeilijk lijkt me dat.
Franny_G	zaterdag 19 maart 2016 @ 13:28
	Heel mooi om te lezen, Bloesem! SPOILER Vooral het stukje over de dood van je tante en hoe je haar hebt helpen verzorgen, vond ik mooi. Het deed me aan mijn vader denken. Die is tot zijn 58e tuinder geweest, maar ik voelde altijd aan dat hij helemaal niet gelukkig was in dat werk. Nadat hij op z'n 58e gedwongen werd het bedrijf te verkopen, is hij bij een begrafenisondernemer gaan werken. En hij bloeide helemaal op; dit was inderdaad zijn 'roeping'. Hij heeft nog tot z'n 80e gewerkt, is twee jaar geleden eindelijk officieel gestopt met werken. Het heeft mij een belangrijke les geleerd: dat het nooit te laat is om jezelf opnieuw uit te vinden. Veel succes met alles! .
Aerenia	zaterdag 19 maart 2016 @ 13:44
	Heel mooi Bloesem!
Bloesem.	zaterdag 19 maart 2016 @ 22:23
	Jullie
Bloesem.	zondag 20 maart 2016 @ 20:47
	Ik ga een opvolgster vragen, maar wil heel even nadenken over de vraag Edit: ik zit al twee dagen op mijn handen. Ik heb zo'n essentieel stuk niet opgeschreven en dat kan ook niet ivm herkenbaarheid. Gek dat het dan zo incompleet blijft voelen, een deel van het verhaal ontbreekt. Goed, dat moest ik even kwijt [ Bericht 51% gewijzigd door Bloesem. op 20-03-2016 20:53:05 ]
Chanty	zondag 20 maart 2016 @ 20:51
	Bloesem in een adem uitgelezen qua persoonlijkheid veel herkenning
Malteser	zondag 20 maart 2016 @ 20:54
	Bloesem voor je incomplete gevoel.
Cholula	zondag 20 maart 2016 @ 23:24
	Bloesem! ik vind je zo'n krachtige vrouw. Ik hoop dat je dat zelf ook zo zal voelen.
Kursor	woensdag 23 maart 2016 @ 11:19
	Bloesem, ik denk al een tijd na over een passende reactie. Hoop dat ik daar de goede woorden voor heb. Wat ken jij jezelf al ontzettend goed, wat knap dat je het zo onder woorden kunt brengen. Respect voor jou. Geen makkelijke weg, maar zoals je schrijft heb ik er zeker wel idee in dat je komt waar je heen wilt. En wat ontzettend naar dat jouw toekomstbeeld zo vermorzeld moest worden door de schematherapeut (wat een walgelijke opmerking). Knap van je dat je hebt doorgezet. Heeft deze therapievorm je trouwens verder geholpen? (mag in PM of als het te persoonlijk is, reageer gerust niet. Mij heeft het alleen maar meer bewustwording gegeven, maar er is helaas geen verandering in gang gekomen.)
elamanilo	woensdag 23 maart 2016 @ 13:32
	Bloesem ❤
JufMariska	woensdag 23 maart 2016 @ 14:50
	Eindelijk gelezen Bloesem, wat een verhaal ook weer Mooi hoe je uiteindelijk de liefde hebt gevonden
kazy	woensdag 23 maart 2016 @ 19:33
	Bloesem wat heb je jouw verhaal prachtig verwoord en wat heb ook jij weer veel meegemaakt
Bloesem.	woensdag 23 maart 2016 @ 20:59
	quote: Op woensdag 23 maart 2016 11:19 schreef Kursor het volgende: Bloesem, ik denk al een tijd na over een passende reactie. Hoop dat ik daar de goede woorden voor heb. Wat ken jij jezelf al ontzettend goed, wat knap dat je het zo onder woorden kunt brengen. Respect voor jou. Geen makkelijke weg, maar zoals je schrijft heb ik er zeker wel idee in dat je komt waar je heen wilt. En wat ontzettend naar dat jouw toekomstbeeld zo vermorzeld moest worden door de schematherapeut (wat een walgelijke opmerking). Knap van je dat je hebt doorgezet. Heeft deze therapievorm je trouwens verder geholpen? (mag in PM of als het te persoonlijk is, reageer gerust niet. Mij heeft het alleen maar meer bewustwording gegeven, maar er is helaas geen verandering in gang gekomen.) Lief, jouw reactie Al jullie reacties eigenlijk. Therapeutische opleiding hè, dan moet je de confrontatie aan SPOILER Walgelijk is wel de goede omschrijving. Want zelfs al zou het waar zijn, wat bereik je met het uitspreken op deze manier? Of uberhaupt het uitspreken? Hier eigenlijk dezelfde ervaring met schematherapie. De bewustwording is er zeker, maar de verandering blijft uit. Het zorgt bij mij gek genoeg voor alleen maar meer zelfveroordelende gedachten (Je snapt toch wat hier gebeurt! Waarom doe je er dan niks aan!) Dus het beoogde effect heeft het helaas niet. Toch volg ik het nog steeds, ook omdat het me wel de mogelijkheid geeft om situaties door te spreken. Ik heb een opvolger gevraagd en wacht op antwoord
Phaidra	woensdag 23 maart 2016 @ 21:41
	Bloesem, wat ben je een mooi mens . Wat rot dat je zo in de knoop hebt gezeten en soms nog zit. Maar dat stukje over hoe alles samen kwam toen je zwanger werd... Kippenvel!
silliegirl	donderdag 24 maart 2016 @ 13:22
	Bloesem: . En voor jou. Je bent een mooi mens en een super mama
faptist	dinsdag 29 maart 2016 @ 21:56
	Luna, Ik lees nu pas jouw verhaal. Stom he. Zat er zolang op te wachten, maar nu .. zo na de belastingaangifte en dingen die ik probeer te ontwijken dacht ik dit topic maar weer eens op te zoeken. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb! Ik kan echt veel van je leren. Wat heb jij al vroeg in je leven besloten dat je je niet anders hoeft voor te doen dan dat je bent. Ik vind dat zo mooi. Hebben jouw ouders je dat aangeleerd of is dat iets dat vanuit jezelf kwam? Ik vind je verhaal vooral heel veel positieve kracht uitstralen. En ik word zo gelukkig van je keteltje en je lange man. Heerlijk. Wat fijn dat jullie elkaar gevonden hebben <3 <3 Bloesem, Wat herken ik mezelf in jou ! Ik ben er gewoon even stil van. Ik kom er nog weleens op terug, goed? Als ik mijn gedachten weer de baas ben.
Bloesem.	woensdag 30 maart 2016 @ 22:21
	Ik vond het doodeng en een hele ervaring, zou graag eens met jullie allemaal om de tafel met een kop thee voor een real life estafette, maar voor nu geef ik het stokje door aan gevalletje!
Gevalletje	woensdag 30 maart 2016 @ 22:29
	Dank je Nou maar eens echt beginnen met typen, eens bedenken hoe ik alles wil neerzetten. Jij en anderen verwoorden alles zo mooi en dat lukt mij nooit Best spannend toch dit!
Selvaria	woensdag 30 maart 2016 @ 22:40
	Succes met schrijven Gevalletje, ik ben benieuwd naar je verhaal.
Cassandra87	dinsdag 19 april 2016 @ 19:56
	Skupje
Cassandra87	vrijdag 3 juni 2016 @ 13:26
	quote: Op woensdag 30 maart 2016 22:29 schreef Gevalletje het volgende: Dank je Nou maar eens echt beginnen met typen, eens bedenken hoe ik alles wil neerzetten. Jij en anderen verwoorden alles zo mooi en dat lukt mij nooit Best spannend toch dit! lokquote
Cyntiaa	woensdag 28 september 2016 @ 13:29
	?
Shandaly	woensdag 28 september 2016 @ 13:37
	SS-kick?
Amsel	woensdag 12 oktober 2016 @ 13:32
	kick Ik vind dit altijd zo'n bijzonder topic Mocht er een reden zijn dat Gevalletje haar verhaal niet meer kan of wil posten, dan zijn er misschien anderen die wel willen?
twist02	woensdag 12 oktober 2016 @ 18:16
	Goeie kick! Ik vergeet dit topic eigenlijk altijd maar heb net in de trein weer ademloos zitten lezen. Ik verbaas me er elke keer weer over wat voor fantastische mensen er achter al die nicknames hier zitten Helaas geeft het ook aan hoeveel -vaak onzichtbaar- leed er in de wereld is maar hoe idioot knap is het dat elk van jullie toch steeds de 'silver lining' nog weet te benoemen!
Gevalletje	vrijdag 14 oktober 2016 @ 22:46
	Ehm ja, ik blokkeerde ineens enorm Dus als iemand tussendoor wil, is dat goed hoor! Misschien lukt het me zonder druk beter wat te typen. (Hoopte dat ik eindelijk weer eens wat af zou krijgen, maar nee, echt iets wat vaak voor komt helaas Ook zooo vaak bedacht hoe ik het zou typen en dan vond ik het de volgende dag weer niet goed genoeg ) Was er nog iemand die graag zou willen? (En sorry, ik was het niet vergeten.. Eerdere locks zijn me wel ontgaan )
MaJo	zaterdag 15 oktober 2016 @ 00:11
	quote: Op vrijdag 14 oktober 2016 22:46 schreef Gevalletje het volgende: Ehm ja, ik blokkeerde ineens enorm Dus als iemand tussendoor wil, is dat goed hoor! Misschien lukt het me zonder druk beter wat te typen. (Hoopte dat ik eindelijk weer eens wat af zou krijgen, maar nee, echt iets wat vaak voor komt helaas Ook zooo vaak bedacht hoe ik het zou typen en dan vond ik het de volgende dag weer niet goed genoeg ) Was er nog iemand die graag zou willen? (En sorry, ik was het niet vergeten.. Eerdere locks zijn me wel ontgaan ) misschien het handigst om iemand aan te wijzen? Ik denk dat niemand zich zelf aan zal bieden en dan loopt het weer vertraging op
Cassandra87	zaterdag 29 oktober 2016 @ 08:36
	Skup..