Fogerty | donderdag 14 november 2002 @ 02:01 |
Ik vind dat namelijk heel interessant. Ik begin: Stockholm Syndroom Het verschijnsel dat mensen zich onder bepaalde omstandigheden hechten aan de personen die hen ernstig onrecht aandoen De naam komt voort uit 1973 waar in Stockholm. (en toen brak de tekst op de website af) Een groep bankrovers hield daar zes dagen lang vier gijzelaars vast en dezen bleken na afloop van de gijzeling erg op de bankrovers gesteld te zijn geraakt. Bovendien was bij hen het idee ontstaan dat de bankrovers de goed partij was en de politie de slechte partij was. Dit kan begrepen worden als een overlevingstrategie Zonder de verteking zou de situatie niet uit te houden zijn geweest. Voorwaarde voor het optreden van het stockholm syndroom zijn dat de situatie als levensbedreigend kan worden ervaren,dat het slachtoffer (overlever) het gevoel heeft niet te kunnen ontsnappen. Dat het slachtoffer geen of weinig contact heeft met derden en dat de agressor zich soms ook van zijn vriendelijk kant laat zien. Het Stockholm syndroom kan ook optreden bij vrouwen,die door hun man worden mishandeld,incestslachtoffers (overlevers) Politieke gevangenen,sekteleden enz enz. | |
Batuwu_Griekgriek | donderdag 14 november 2002 @ 02:05 |
Fascinerend verhaal over Stockholm-syndroom-lijder Patty Hearst: http://www.crimelibrary.com/classics4/hearst/index.htm. (Weet je ook gelijk waar ik al mijn Raad-Je-Plaatjes vandaan haal.) | |
Fogerty | donderdag 14 november 2002 @ 02:12 |
Ik wist dat ik op je kon rekenen! In dit artikel wordt ook (met enige slagen om de arm) aan onze jongens in Srebrenica het Stockholmsyndroom toegeschreven | |
Fogerty | donderdag 14 november 2002 @ 02:14 |
En zelfs bij de bespreking van Bondfilms komt mijn favoriete syndroom weer om de hoek kijken: "Bij Bond begin ik steeds meer op bijzaken te letten. Wat ziet Denise Richards er appetijtelijk uit in wet t-shirt. Wat kleurt die das van Bond leuk bij dat Armani pak. Waarom ziet dat leuke (infrarood?) brilletje wel door kleding, maar niet door ondergoed. Wat is Sophie Marcaeu een knap Stockholm syndroom lijdertje. En bovenal: hoe lang duurt deze film nog?" ( http://www.vwlepaulski.com/2world.html ) | |
Loedertje | donderdag 14 november 2002 @ 02:18 |
Het is ook zo veilig en vertrouwd hè ? | |
Batuwu_Griekgriek | donderdag 14 november 2002 @ 02:21 |
quote:Altijd, Fogerty. quote:Ik zal het lezen. Volgens mij mist er trouwens nog een element in de 'officiële' verklaring voor het Stockholm-syndroom, namelijk de angst voor agressie. De meeste mensen kunnen totaal niet met agressie omgaan, zeker niet in een extreme vorm als bij een gijzeling. Je wilt het liefst dat de agressor jou aardig gaat vinden en je niet meer bedreigt. Dus ga je juist heel aardig en begrijpend tegen hem doen om zijn sympathie te winnen. En om de daaruit voortvloeiende cognitieve dissonantie op te heffen overtuig je jezelf ervan dat je écht aan dezelfde kant staat als de agressor. Voilà: het Stockholm-syndroom. Of is dit te eenvoudig gedacht? | |
APK | donderdag 14 november 2002 @ 02:22 |
quote:Komt het eigenlijk ook voor bij mannen met een uiterst dominante vrouw? Ik heb de term Stockholm Syndrome eigenlijk nooit in dat verband horen vallen.... Of noemen we die mannen gewoon sukkels? | |
Loedertje | donderdag 14 november 2002 @ 02:58 |
[edit] | |
Batuwu_Griekgriek | vrijdag 15 november 2002 @ 02:21 |
Ik heb het door Fogerty gelinkte artikel gelezen. In dit stukje lijkt mijn hierboven geponeerde theorie min of meer te worden onderschreven: De tegendraadse opinie onder Dutchbat-militairen over de Serviërs is voer voor legerpsychologen. Is hier sprake van het Stockholm-syndroom, vernoemd naar een bankoverval in de Zweedse hoofdstad waarbij gijzelaars sympathie koesterden voor de gangsters, van wie ze volledig afhankelijk waren? In het vakjargon spreekt men van identificatie met de agressor. Luitenant-kolonel P.M.P. Venhovens, een van de psychologen die in het weekend met een groot deel van de ruim driehonderd blauwhelmen hebben gesproken, kan op dit moment moeilijk beoordelen in hoeverre de militairen van Dutchbat 3 zich al te sterk hebben geïdentificeerd met de Servische bezetters. Dat gebeurt heel onbewust. Wie zich identificeert met zijn agressor, voelt zich minder bedreigd. Zo'n houding zorgt ervoor dat je je minder gespannen voelt, waardoor het mogelijk is dat je nog meer sympathie voor de agressor krijgt. Je bent dan bezig met het bezweren van je angst. Enfin, interessante shit, dat Stockholm-syndroom! | |
thoth | zaterdag 16 november 2002 @ 11:41 |
quote:Er zijn geloof ik zo´n viertal condities met betrekking tot het Stockholmsymdroom: * Er moet sprake zijn van een bedreiging en het geloof dat de onderdrukker(s) de bedreiging ten uitvoer zou(den) kunnen brengen * De onderdrukker toont ook zijn/haar aardige kant maar heel soms en in kleine mate * Het slachtoffer is volledig ge-isolleerd van andere indrukken naast die van de onderdrukker(s) * Het slachtoffer verkeert in de veronderstelling dat ontsnappen aan de situatie onmogelijk is Dus ja, mannen kunnen wel degelijk het slachtoffer zijn maar in een één op één relatie komt het waarschijnlijk een stuk minder vaak voor. |