(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 37

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:10 schreef Troel het volgende:
Ik merk dat vooral IK het moeilijk vind om te zien dat alle jongens uit de klas uitgenodigd zijn voor een feestje, behalve die van mij.

Zelfs heeft hij het gelukkig niet echt door (dat komt woensdag pas, als het feestje is en er voor hem dus niemand te spelen is )

Of dat je na twee jaar nog nooit uitgenodigd bent op een feestje (gelukkig heeft ook hij het niet door).

Herkenbaar... ze heeft dan 1 vriendje die haar uitnodigt en verder is het afwachten.
Heel heel heel af en toe is er iemand die haar ook vraagt, maar dat is echt een zeldzaamheid (2 feestjes (incl die van haar vriendje) per schooljaar is veel...
En bij de jongste gaat het dan zo "vanzelf", dat vind ik wel een groot contrast en soms ook wel lastig.

quote:

Overigens ben ik wel van mening dat Passend Onderwijs echt bullshit is. Ondanks de zorgen die al in groep 1 zijn uitgesproken over de jongste en de bouwstenen die ingevuld zouden worden, zitten we nu in eind groep 2 en is er nog he-le-maal niets ingevuld of geregeld.

Wat waardeloos Troel...
Dat er zo weinig gedaan wordt ondanks het aangeven, het delen van je zorgen.
Wat voor indicatie hebben jullie, voor wat? Hopelijk gaat dat wat verandering geven!

Ik heb bij ons op school het idee dat ze wel iets doen. In elk geval al een paar keer een handelingsplan onder ogen gehad en ze zijn ook wel bezig met wat daarin staat. Overigens niet alleen gericht op de ass, maar ook op het bieden van meer uitdaging.

Maar dat hele passende onderwijs, ik vermoed dat ze het van bovenaf heel mooi bedacht hebben, maar er weer eens niet verder over hebben nagedacht ofzo.
Hoe moet je in hemelsnaam in een klas van 30 kinderen, waarbij je bij de standaard kinderen al heel veel verschillende niveau's heb en waar je dus een plan voor moet hebben, ook nog de kinderen die op andere manieren extra begeleiding nodig hebben moet begeleiden en er een hele papier winkel voor in moet vullen.
Scholen krijgen moeten met minder budget steeds meer doen, volgens mij niet reeël

En dan denk ik dat wij toch nog mazzel hebben met een grote school (afgezien van de grote klassen), maar wel wat meer extra handen dan op een kleine school denk ik. Alhoewel we voor het volgende jaar maar weer moeten afwachten... ook qua leerkracht.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:14 schreef Troel het volgende:
En ja, daar ben ik gefrustreerd over. Ik vind het echt heel moeilijk om te zien hoe hij echt in zijn eigen wereld leeft.

Gelukkig hebben we eindelijk een indicatie rond en ik hoop dat ik snel kan juichen dat ik verandering zie, maar zie voornamelijk de pijn als zijn klasgenootjes niet willen spelen

Het lijkt me razend moeilijk om je kind zo buiten de groep te zien vallen, Troel.

Kun je niet ergens heen met je klachten over de school? Eigenlijk gewoon rechtstreeks naar de inspectie?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:14 schreef Troel het volgende:
En ja, daar ben ik gefrustreerd over. Ik vind het echt heel moeilijk om te zien hoe hij echt in zijn eigen wereld leeft.

Gelukkig hebben we eindelijk een indicatie rond en ik hoop dat ik snel kan juichen dat ik verandering zie, maar zie voornamelijk de pijn als zijn klasgenootjes niet willen spelen

Maar dat jij het moeilijk vindt hoeft nog niet te zeggen dat je kind het ervaart als iets vervelends? Toch?
(jij kent je kind natuurlijk het beste, dus misschien intepreteer ik je post wel verkeerd.)

Als Jennifer in zichzelf gekeerd is dan heeft dat altijd een reden en doet ze dat uit zelfbescherming. Jennifer ervaart het in zichzelf keren niet als vervelend.

Nu is het hier wel heel anders, want we hebben een Jennifer die gewoon heel leuk mee kan doen met een groep als ze zich goed en fijn voelt en we hebben een Jennifer die niet in een groep functioneert als het te veel is. Maar haar vriendinnen laten haar daarin, als je meedoet is dat leuk, sluit je je af is dat ook prima. Maar de volgende keer mag ze gewoon weer meedoen. Er is hier (nog?) geen sprake van "jij doet raar, met jou willen we niet meer spelen".

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 11:09 schreef Troel het volgende:
Het grote voordeel is dat ik precies weet hoe ze zich voelen en daarom wellicht meer tot steun kan zijn voor de jongens.
voor mij haalt het natuurlijk ook weer oud zeer naar boven...

Ik heb me heel erg verkeken op het onderwijs en al aardig wat instanties gesproken, maar dat gaat niets oplossen ben ik bang.

Kinderen die te goed zijn voor speciaal onderwijs en eigenlijk niet goed genoeg zijn voor gewoon onderwijs zijn nog steeds de pineut. Tja en thuishouden is ook geen optie.

Ik zat laatst met een moeder te praten, die had een zoon die al een jaar thuis zat... Kan niet naar normaal onderwijs, maar speciaal onderwijs niet de juiste indicatie ed ed...

En dan zit een kind dus thuis. Ik vraag me af hoeveel gevallen daar nu van zijn. Want dat passend onderwijs is wel iets heel nieuws en ik denk dat er genoeg kinderen dus tussen wal en schip vallen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:11 schreef Troel het volgende:

[..]

Hier met vijf toch al echt een gigantisch verschil

Dat je gewoon ziet dat je kind van bijna zes sociaal emotioneel minder ver is dan een kind dat in juni voor het eerst naar school gaat en net vier is en er totaal geen aandacht aan wordt besteed door school, ondanks dat je daar al regelmatig om gevraagd hebt

Nee ik ga niet al je posts quoten, maar deze toch al laatste.

Ik zeg gekscherend wel hoe ouder hoe gekker. Maar daar bedoel ik mee, hoe ouder ze worden hoe duidelijker wordt dat je kind afwijkt van "normaal".

Inderdaad kinderen van 2 - 3 - 4 spelen toch niet samen dus je merkt nog helemaal niet dat die sociale omgang niet goed gaat. Je gaat pas later merken dat ze vriendschappen lastig kunnen onderhouden omdat ze anders reageren. Als je nou echt niet snapt dat een ander verdriet heeft en je daarom gaat zitten lachen dan is dat voor een vriend natuurlijk heel raar.

Of dat je een drukke zaal binnenstapt en je kind gaat zitten wiegen om rustig te worden. Dat soort dingen gaan later pas opvallen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:11 schreef Troel het volgende:

[..]

Hier met vijf toch al echt een gigantisch verschil

Dat je gewoon ziet dat je kind van bijna zes sociaal emotioneel minder ver is dan een kind dat in juni voor het eerst naar school gaat en net vier is en er totaal geen aandacht aan wordt besteed door school, ondanks dat je daar al regelmatig om gevraagd hebt

Daar zou ik ook gefrustreerd van zijn.
Begrijp ik goed dat voor hem geen andere opties zijn omdat ie te goed is voor een plek waar ze wel weten hoe ze hem ook daarmee kunnen helpen?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 11:09 schreef Troel het volgende:
Het grote voordeel is dat ik precies weet hoe ze zich voelen en daarom wellicht meer tot steun kan zijn voor de jongens.
voor mij haalt het natuurlijk ook weer oud zeer naar boven...

Hoewel ongetwijfeld veel herkenbaar zal zijn, pas je wel op dat je niet gaat projecteren?

quote:

Ik heb me heel erg verkeken op het onderwijs en al aardig wat instanties gesproken, maar dat gaat niets oplossen ben ik bang.

Kinderen die te goed zijn voor speciaal onderwijs en eigenlijk niet goed genoeg zijn voor gewoon onderwijs zijn nog steeds de pineut.

Ik vrees dat je daar gelijk in hebt Troel. Heel triest is dat.
Heeft de IB'er je kinderen wel in het ZAT/OT besproken (multidisciplinair overleg waarin scholen handvatten krijgen en adviezen voor begeleiding)?

Oh, Troel wat moet het frustrerend zijn als je kind zo tussen wal en schip lijkt te vallen.Kan me voorstellen dat dat heel veel met je doet.

Ik heb deze week een gesprek gehad met de onderwijsinspectie over passend onderwijs. Daarin heb ik mijn zorgen geuit. Voelde wel fijn om dat te kunnen doen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 14:01 schreef livelink het volgende:
Ik heb deze week een gesprek gehad met de onderwijsinspectie over passend onderwijs. Daarin heb ik mijn zorgen geuit. Voelde wel fijn om dat te kunnen doen.

Wat goed. Omdat ze bij J op school waren?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 13:40 schreef Troel het volgende:
En verder weet ik dat ze het heel ver kunnen schoppen hoor. Ruben wordt ongetwijfeld Nobelprijswinnaar omdat hij een of ander getal ontdekt en Jochem vast iers van dierenarts die de meest bijzondere dieren kan begandelen in zijn praktijk. Maar eerst die basisschool.......

Die basisschool vormt ze ook. Doordat ze nu steeds overal buitenvallen krijgen ze een behoorlijk negatief zelfbeeld.

Ik vind het echt zaak dat de school dat ook ziet, basisschool gaat verder dan alleen de leerstof op doen. Op deze manier zou je bijna zeggen dat normaal onderwijs een kind meer kwaad dan goed doet.

Nee, ik zit in de ondersteuningsplanraad van het samenwerkingsverband. Daar bezet ik de zetel voor het speciaal onderwijs. Heb ik in ieder geval het idee dat ik nog iets kan doen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 13:38 schreef Troel het volgende:

[..]

Nee, ondanks veelvuldig verzoek van mijn kant. Ik wacht nog steeds op de ingevulde eerste bouwsteen...

Dat klinkt toch wel kwalijk... Ziet school de behoeften van je kinderen? Erkennen ze de diagnose?

quote:

Het projecteren probeer ik zo min mogelijk te doen maar is niet altijd te voorkomen. Ik snap hoe vervelend het is als niemand wil spelen, maar het is zijn verdriet als hij in zak en as huilend van het schoolplein loopt en niet het mijne. Was het maar enkel mijn verdriet

Sneu... Een leerkacht kan geen vriendschappen afdwingen. Maar het sturen en stimuleren van contacten hoort er wel bij. In mijn groep is de norm dat er niemand wordt buitengesloten. Het is ons aller verantwoordelijkheid dat iedereen in de groep zich prettig en veilig voelt. Helaas weet ik dat niet iedere leerkracht dit onderschrijft of kan bewerkstelligen.

Ik weet zo even niet welke stappen je zou kunnen maken. Ik denk na (en zal vlg week onze IB'er eens bevragen).

Spelen is bij ons ook wel een issue, maar eigenlijk gaat het bij ons zoals ook Ticootje het beschrijft. Als Job in een slechte periode is waarbij hij agressief en boos is, dan blijven de vriendjes uit zijn buurt. Zodra hij weer in een betere periode zit komen ze vanzelf weer langs. Nu zit hij in een goede periode en nu is er woensdag een vriendje komen spelen en in het weekend waren er ook vriendjes. Dat doet hem wel heel veel goed, dat moet ik toegeven.

Feestjes is geen issue. Hij vindt het niet erg dat hij niet wordt uitgenodigd. Feestjes zijn meer een bron van stress dan dat het plezier oplevert.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 14:49 schreef Troel het volgende:
Dat snap ik livelink

Hier wel daarmee gesproken, maar op een of andere manier valt er weinig aan te doen denk ik?

In eerste instantie zul je toch bij school moeten zijn, daar valt niet aan te ontkomen. Er zijn, neem ik aan, handelingsplannen en/of een OPP? Daar heb je invloed op en daarmee moet school aangeven wat zij (gaan) doen om te ondersteunen of om extra ondersteuning aan te vragen.