Het peutertopic (2-4 jaar) deel 161

Ik heb respect voor hoe bijvoorbeeld ela of Le het doen thuis, maar het staat zo ver van mij af. Ik vind mijn werk heerlijk en ik breng de kinderen wel eens een dag naar het kdv of nso om even een dagje niet te moederen. Ik geniet van die dagen. Enorm. Ik heb die dagen ook echt nodig om op dr rest van de dagen een leuke moeder te zijn.

Ik heb juist, met name als mijn huis vol zit met kinderen, een whatwouldkyarado-momentje

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 21:55 schreef L-E het volgende:
Ik heb juist, met name als mijn huis vol zit met kinderen, een whatwouldkyarado-momentje

keep breathing

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 21:55 schreef kaatjejannie het volgende:
Ik heb respect voor hoe bijvoorbeeld ela of Le het doen thuis, maar het staat zo ver van mij af. Ik vind mijn werk heerlijk en ik breng de kinderen wel eens een dag naar het kdv of nso om even een dagje niet te moederen. Ik geniet van die dagen. Enorm. Ik heb die dagen ook echt nodig om op dr rest van de dagen een leuke moeder te zijn.

Dit! Ik heb Eva twee jaar lang iedere dag de hele dag om mij heen gehad en dat benauwde me soms ontzettend. Nu gaat ze sinds een aantal maanden naar een gastouder omdat ik in therapie ging en ik merk echt dat die twee momenten per week mij heel veel rust brengen.
Ik weet niet of het komt door mijn therapie of omdat Eva naar de opvang gaat of, en dat lijkt mij waarschijnlijk, een combinatie van beide, maar ik geniet zoveel meer van Eva dan ik in de afgelopen twee jaar gedaan heb.
Ik heb tijd om ook eens echt aan mezelf te denken en me even niet om Eva te hoeven bekommeren. En daar word ik oprecht een leukere moeder met meer geduld van.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 21:55 schreef L-E het volgende:
Ik heb juist, met name als mijn huis vol zit met kinderen, een whatwouldkyarado-momentje

Grappig hoe vaak iemand van hier gedurende de dag eens door je gedachten gaat. Hier vliegt er ook met enige regelmaat iemand door mijn hoofd

Ik had zelf juist een bepaald beeld bij opvoeden. Ik zou vrij streng zijn en mijn kind zou naar mij luisteren en al dat overleggen kreeg ik altijd zo die kriebels van.... (ik ben zelf dus opgevoegd als bovenstaand dus weet eigenlijk niet beter) En als Luc een driftbui had zou hij een timeout krijgen... Zoiets had ik in mijn hoofd.

En toen had ik een kind dat hier helemaal niet mee om kan gaan. De eerste de beste driftbui die hij had en ik hem in de hoek zette, maakte hij een geluid als een gewond dier. Dus ik had zo het vermoeden dat dat niet ging werken . Ik had bijna elke dag "ruzie" met Luc, tussen de 11-15 maand heb ik echt gedacht dat ik professionele hulp nodig had, zo erg was het. Ik zag echt op tegen de vrijdag, de enige dag dat ik alleen met Luc was... Ik had zo'n gefrustreerd kind. Pfff.

Ik wist wel dat het zo niet door kon gaan en ben gaan lezen op internet.
Via/via kwam ik bij dit boek uit: http://www.bol.com/nl/p/t(...)en/9200000026145564/

Ik heb het boek in 1 ruk uitgelezen en herkende alles van Luc, maar erger was, ook uit mijn eigen jeugd. De manier waarop mijn ouders met mij omgingen had niet slechter kunnen zijn en verklaart ook alle ruzies en ellende die ik heb gehad tussen mijn 9de en 17de (Sinds ik uit huis ben gaat het weer prima) Jeetje wat heb ik zitten janken tijdens het lezen van dit boek. Het was zo confronterend.

Ik ben gelijk tips uit dit boek gaan toepassen maar het is een hele andere manier van opvoeden dan dat ik ooit had gedacht dat ik nog eens zou doen. Maar jeetje het werkt! En ik voel me er uiteindelijk ook heel erg prettig bij, al voelde het in het begin toch heel onnatuurlijk.

Maar natuurlijk zijn er dagen dat mijn geduld ook op is. En het niet gaat zoals het eigenlijk "hoort" En ik gewoon tegen Luc zeg "waarom? omdat ik het zeg!" Je bent toch ook maar een mens? Niemand is 100% perfect en we zijn allemaal wel eens moe en verliezen ons geduld. Lijkt me ook een wijze les voor je kind uiteindelijk. En als het mis gaat, praat ik, zodra we beide weer happy zijn, er nog eens over om het uit te leggen.

Verder werk ik ook 36 uur (4 dagen) en ik zou dit niet anders willen. Ik zou echt een K moeder worden dan en diep ongelukkig zijn. Ik ben gewoon niet gemaakt om thuis te zitten. Ik ben juist wel eens "jaloers" op moeders die daar wel gelukkig van worden!

Ik denk dat je bij de manier van opvoeden ook vooral moet kijken naar wat bij je kind & jezelf past.
Ieder kind is anders! Het is nog maar afwachten bij nummer 2 straks hoe dat zal gaan.

Jemig, wat zijn jullie toch allemaal lief.

Ik weet ook wel dat ik best wel iets goed doe, Lars bijvoorbeeld is prima gelukt so far al zeg ik het zelf, maar ik ben gewoon niet snel tevreden met mijzelf. En dat kan ik soms beter verbergen dan op andere momenten

Ik ben eigenlijk gewoon de moeder die ik dacht te worden. Ik bak regelmatig koekjes met ze. We zijn ontzettend vaak aan het knutselen met zn 3tjes. Ik heb ze ontzettend graag dichtbij me. En die 2 dagen werk heb ik nodig om uit te rusten maar zou ik niet meer werken vind ik het ook heerlijk (dat had ik niet verwacht). Ik kan niet wachten tot de dag om is en weer naar huis kan om spelletjes te spelen, te koken of om ruzie te maken met ze
En uiteraard verlies ik ook wel eens mijn geduld maar ik had ook niet anders verwacht. En achteraf heb ik spijt, bied ik mijn excuus aan en knuffelen we lekker alles van ons af. En ik ben ook wel eens onzeker of ik het goed doe maar als ik naar die smoeltjes kijk denk ik: kiek tan dat kan toch bijna niet anders

Ze slapen bij ons in bed Meer knuffeltijd. En tijd voor mezelf komt ooit wel weer wanneer ze me zat zijn
Als andere dan weer eens roepen dat ze dat niet zouden kunnen of afkeurend roepen: DAT DOE JE TOCH NIET, roep ik altijd dat ik het heerlijk vind en in het nieuwe huis er gewoon een 2 persoonsbed naast zet zodat ze kunnen blijven tot ze 100 zijn Ik vind het heerlijk dat ze graag bij me willen zijn. Ik vind het heerlijk dat ik ze de eerste 4 jaar bijna dagelijks thuis heb. En ik vind het heerlijk om te helpen op school Zo'n moeder ben ik gewoon en heb daar vrede mee.

Ook al kan ik ze wel eend achter het behang plakken

Oh de momenten dat Luc naast mij ligt in bed en ook heerlijk tegen mij aan kruipt. Smelt
Ik heb echt een kleine knuffel koning gebakken en ik vind het heerlijk. Hij zit ook heel vaak bij mij op schoot. En hij heeft een rare tik, hij wil altijd mijn wenkbrauwen aaien als hij moe is
Nu hij kan praten vraagt hij er ook om Maar hij doet het "aaien" al sinds hij een paar maand oud is.

Koken doen wij ook veel samen hij vindt het geweldig.
Ik heb afgelopen jaar pepernoten gebakken samen dat was echt geen succes
Binnenkort maar weer eens wat proberen te bakken samen hij is nu een stukje ouder.

Skoap, was het Luc nou die vorig jaar op de meet in Utrecht in januari mijn hart veroverde met zijn wijze praatjes? Ik ben steeds aan het denken wie het nou ook alweer was..

Tally, wat klink je verliefd!

Nee, volgens mij was hij het toch niet. Ik weet het niet meer

Uhm ik denk het niet. Ik ben 1x op een meet geweest, maar toen was Luc nog niet echt aan het praten.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 22:32 schreef .Sparkling. het volgende:
Skoap, was het Luc nou die vorig jaar op de meet in Utrecht in januari mijn hart veroverde met zijn wijze praatjes? Ik ben steeds aan het denken wie het nou ook alweer was..

Tally, wat klink je verliefd!

Mijnes was toen 1 van de oudsten volgens mij? Maar eerlijk gezegd weet ik niet meer zo goed hoeveel hij toen al praatte . Hij was toen 1,5 iig. En gefascineerd door die enorme kippen!

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 22:26 schreef Skoap het volgende:
Oh de momenten dat Luc naast mij ligt in bed en ook heerlijk tegen mij aan kruipt. Smelt
Ik heb echt een kleine knuffel koning gebakken en ik vind het heerlijk. Hij zit ook heel vaak bij mij op schoot. En hij heeft een rare tik, hij wil altijd mijn wenkbrauwen aaien als hij moe is
Nu hij kan praten vraagt hij er ook om Maar hij doet het "aaien" al sinds hij een paar maand oud is.

Koken doen wij ook veel samen hij vindt het geweldig.
Ik heb afgelopen jaar pepernoten gebakken samen dat was echt geen succes
Binnenkort maar weer eens wat proberen te bakken samen hij is nu een stukje ouder.

Ach de jongste propt alles in dr mond en vind ze het niet lekker smeert ze het in dr haar, gooit ze het op de grond of neemt ze het (zonder dat ik het zie) de huiskamer in om het over mn bank uit te smeren
Even tot 10 tellen. Boos worden. En opruimen. En de volgende keer doet ze het weer Er zijn van die kleine zekerheden en dit is er één van

De jongste is een enorme knuffelkont de hele dag door. De oudste als er iets is of in de avond

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 22:43 schreef Phaidra het volgende:

[..]

Mijnes was toen 1 van de oudsten volgens mij? Maar eerlijk gezegd weet ik niet meer zo goed hoeveel hij toen al praatte . Hij was toen 1,5 iig. En gefascineerd door die enorme kippen!

Ja! Jij zette later op Facebook nog een filmpje dat hij het hele huis doorstuiterde? Hij was zo ongelooflijk enthousiast bezig daar, echt geweldig

Ik ben foto's terug gaan kijken en hij droeg een blauwe trui met play in rode letters erop die dag

Weet je,
Ik heb echt respect en bewondering voor jullie allemaal, hoe jullie opvoeden enzo...

Ik kom ff niet zo goed uit m'n woorden.. Maar toch gewoon..

Kan ik nog wat van leren

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 22:58 schreef .Sparkling. het volgende:

[..]

Ja! Jij zette later op Facebook nog een filmpje dat hij het hele huis doorstuiterde? Hij was zo ongelooflijk enthousiast bezig daar, echt geweldig

Hahaha ja dat was I. Ten voeten uit Trui klopt ook idd.

Wat lief om over mijn kind te zeggen joh .

Sowieso een fijne discussie ook! Jullie verwoorden het mooi en ik kan bij minstens de helft plus-éénen .

Ik denk dat het bij een deel gewoon onzekerheid is. We zijn druk, bezig en vliegen van hot naar her. Dan zien we hoe mensen de wereld stil zetten voor hun kind. Dat is zo anders, dat lijkt dan ideaal. Maar wat L-E zegt: niemand is perfect en nergens gaat alles altijd zen.

Dat hoeven we toch ook niet te verwachten? Ik vind dat we teveel vergelijken. We doen allemaal enorm ons best met en voor onze kinderen.

Ik heb 1,5 jaar thuisgezeten omdat ik fysiek en mentaal naar de knoppen was en dat was leuk maar ook enorm zwaar. Nu werk ik vanuit huis en hoewel ik van 7.00 tot 23.00 bezig ben, geniet ik van die paar uurtjes werk per dag. En als Ellie straks naar de psz gaat, komen daar nog wat heerlijke uurtjes bij.
Ik ben geen oermoeder, heb geen engelengeduld en schiet soms uit m'n slof om niets. Maar ze houdt heus wel van me, incl al die 'foutjes'. Daar ben ik van overtuigd.

Mooie woorden Cwen
We doen allemaal ons best, we maken allemaal fouten en we zijn allemaal de beste moeder voor onze kinderen.
Zover ik weet is er hier geen moeder die haar kind met opzet iets aan doet en zorgen we allemaal dat we naar ons beste kunnen opvoeden.
En als ik altijd allemaal foto's voorbij zie komen van kinderen van hier zie ik kinderen met een lach en kinderen die gelukkig zijn. En dat is waar het om draait! Niet of we dagelijks met ze kleien, koekjes bakken of naar de speeltuin gaan.

Dit gaat een lange ochtend worden Eva was 6 uur wakker en huilt om alles! Dadelijk maar even een stukje fietsen om te kijken of ik het een beetje kan doorbreken.

Het is (hier iig) al wel ontzettend lekker weer, Sparks, dus een eindje fietsen zal heerlijk zijn

Dank je wel voor alle lieve woorden; ik heb net het hele topic nog eens herlezen en jullie zijn echt allemaal schatten
Wat jij zegt, Cwen, deels onzekerheid... ik vrees dat dat hier best een groot aandeel heeft idd. Onzekerheid gecombineerd met perfectionisme, killing!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maar Shandaly, doe het dan eens een keertje gewoon niet? Als jij steeds alles zelf doet, zal nooit iemand iets van je overnemen of hulp aanbieden. Want je rooit het zelf altijd wel.

Ik ben ook een perfectionist, dus ik herken het goed, maar tegelijk verbaas ik mezelf dagelijks met mijn luiheid Er zijn echt maar een paar dingen die moeten. En wat er verder gebeurt op een dag is mooi meegenomen.

Het zou het voor jezelf zoveel makkelijker maken als je niet meer zoveel van jezelf moet

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 07:49 schreef Cwen het volgende:
Ik denk dat het bij een deel gewoon onzekerheid is. We zijn druk, bezig en vliegen van hot naar her. Dan zien we hoe mensen de wereld stil zetten voor hun kind. Dat is zo anders, dat lijkt dan ideaal. Maar wat L-E zegt: niemand is perfect en nergens gaat alles altijd zen.

Dat hoeven we toch ook niet te verwachten? Ik vind dat we teveel vergelijken. We doen allemaal enorm ons best met en voor onze kinderen.

Ik heb 1,5 jaar thuisgezeten omdat ik fysiek en mentaal naar de knoppen was en dat was leuk maar ook enorm zwaar. Nu werk ik vanuit huis en hoewel ik van 7.00 tot 23.00 bezig ben, geniet ik van die paar uurtjes werk per dag. En als Ellie straks naar de psz gaat, komen daar nog wat heerlijke uurtjes bij.
Ik ben geen oermoeder, heb geen engelengeduld en schiet soms uit m'n slof om niets. Maar ze houdt heus wel van me, incl al die 'foutjes'. Daar ben ik van overtuigd.

Dit dus!

En ik geloof dat iedereen hier op zijn manier de beste moeder is voor haar kind!

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 07:49 schreef Cwen het volgende:
Ik denk dat het bij een deel gewoon onzekerheid is. We zijn druk, bezig en vliegen van hot naar her. Dan zien we hoe mensen de wereld stil zetten voor hun kind. Dat is zo anders, dat lijkt dan ideaal. Maar wat L-E zegt: niemand is perfect en nergens gaat alles altijd zen. Dat hoeven we toch ook niet te verwachten? Ik vind dat we teveel vergelijken. We doen allemaal enorm ons best met en voor onze kinderen. Ik heb 1,5 jaar thuisgezeten omdat ik fysiek en mentaal naar de knoppen was en dat was leuk maar ook enorm zwaar. Nu werk ik vanuit huis en hoewel ik van 7.00 tot 23.00 bezig ben, geniet ik van die paar uurtjes werk per dag. En als Ellie straks naar de psz gaat, komen daar nog wat heerlijke uurtjes bij. Ik ben geen oermoeder, heb geen engelengeduld en schiet soms uit m'n slof om niets. Maar ze houdt heus wel van me, incl al die 'foutjes'. Daar ben ik van overtuigd.

Ik sluit me verder helemaal hierbij aan. Niet vergelijken, iedereen heeft een ander leven met andere verplichtingen, keuzes en mogelijkheden.

En niemand heeft unlimited geduld, die illusie heb ik zeker niet. Een post hier is ook maar net wat iemand opschrijft. De een deelt zijn opvoedvisie, de ander gebruikt het als praatpaal om frustraties weg te schrijven, een derde beschrijft de happy happy joy joy geluksmomenten.

Haal er gewoon uit waar je wat mee kan ipv het als meetlat voor jezelf te gebruiken.

Perfectionisme gepaard met onzekerheid ken ik ook. Met mijn huishouden is zo'n voorbeeld. Ik wil het zo graag perfect doen en dat lukt me niet en dan doe ik dus alleen maar het minimale en voel ik me daar schuldig over.

Cwen, hele mooie woorden

Spark

Shandaly

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 21:07 schreef Shandaly het volgende:

[..]

Een beetje wel ja, maar eigenlijk ben ik meer bang dat ik als te 'hard' word gezien... Alsof ik niet genoeg van mijn kinderen zou houden als ik op dinsdagochtend stiekum hartstikke blij ben dat ik ze op school/kdv kan achterlaten en heerlijk naar kantoor kan. Of dat ik ze als baby wel eens heb laten huilen. Of als ik soms de neiging heb Femke van een afstandje in haar bed te mikken als ze me weer eens helemaal lens schopt tijdens het verschonen...

En ik ben ook bang dat ik zelf soms nog iets te onzeker ben van mezelf voor hier. Dat ik graag wat meer zoals L-E en Ela zou willen zijn, maar op sommige momenten als een viswijf sta te schreeuwen. En dan denk ik aan Fok, en schaam ik me dood...
Dat ik wegzwijmel bij de verjaardagsfoto's van N. van Ela, zo'n sprookjesachtige sfeer, dat krijg ik hier nooit voor elkaar.

Franny, wat omschrijf je dat mooi. (zit je bij Korein? )

Nog zoiets wat ik mis bij mezelf. Woorden om precies uit te drukken wat ik bedoel...

En de 10 punten voor herkenbaarheid gaan naaaaaaar: Shandaly!
Even zwart-wit gezien zijn sommige hier van die sprookjes/goede feeën moeders en ik de boze stiefmoeder ofzo.
Ik doe ontzettend mijn best maar er zijn echt dagen dat het gewoon niet zo geduldig gaat. Dat ligt aan mij want ik ben soms een ongeduldige, temperamentvolle trut.
Dat was ook mijn grootste valkuil toen Aiden zich aankondigde. Ik kan ook uit mijn vel schieten om niks en dan komt zo'n bui pas goed wanneer Aiden zijn middagdutje doet. Dan heb ik rust.
Ik vind zulke dagen een gigantische opgave en dan is het gauw teveel.
Aiden is wel echt dol op me. Een beetje verliefd denk ik weleens.
Dus ik doe wel iets goed.

Dus ik wil je de hand schudden.
Ik snap niet waar mensen de kalmte en het geduld vandaan halen.

Ik heb trouwens een 2e baan! Een avondje of 2 extra in de week naast mijn andere parttime baan.

Shandaly, weet je, je eigen temperament en dat van je kinderen kun je niet wezenlijk veranderen. Maar dat wat er op je bord ligt en hoe je daarmee omgaat voor een deel wel. Dat betekent niet dat je ontslag moet nemen om huismoeder te worden, maar het verlichten van de druk zit hem vaak in hele kleine dingen. Een uur later thuiskomen of twee avonden in een week met afspraken zijn bij mij al dingen die me het gevoel kunnen geven dat ik enorm overloop, terwijl ik met een uurtje eerder thuis volkomen ontspannen ben. Zit er bij jou niet ruimte om de druk wat omlaag te brengen? Eén keer in de week afhaaleten, de boodschappen thuis bezorgen, een avond niet de kinderen naar bed brengen maar languit op de bank liggen, zulke oplossingen? En ik heb het al eens eerder gevraagd, maar heb je wel eens tijd voor jezelf? Gewoon een middag doen waar jij zin in hebt? Dan kun je misschien ook wat meer met afstand naar jezelf kijken. Ik probeer een avond in de week te yogaën en ik probeer dan bewust na te denken over de dingen waarvan ik vind dat ze niet lekker lopen en ze tijdens de meditatie van me af te laten glijden.

Enne, je hóeft niet alles op te pakken wat een ander niet doet he? Hoe bot het ook klinkt, feitelijk ben je nergens echt onmisbaar: op je werk niet, op vrijwilligerswerk niet, voor de afwas niet, nergens, behalve bij je kinderen. Ze hebben maar één mama De rest van de wereld draait ook door als jij er met de pet naar gooit.

Omen, tegenover wie voel je je schuldig dan? Heb jij als volwassen vrouw tegenover iemand verantwoording af te leggen wat ze met haar huishouden doet? Schuldgevoelens zijn zo zinloos en nemen zoveel ruimte in je hoofd in die je veel leuker kunt besteden. Als je er iets aan kunt en wilt veranderen: doe het dan. Kun je dat niet, dan is het dus blijkbaar goed zoals het is.

Phaidra, ik ging nog even +1-en op je zinloze 'waarom-vragen', de herkenning "Mama, waarom is die auto blauw?" Wat moet ik daar nou op zeggen In de categorie slimme vragen vroeg M mij gisteren in de winkel om de amandelmelk die op was aan te wijzen. En hij werd oprecht boos toen ik hem het lege schap wees. "Waar is de amandelmelk dan mama, laat hem zien!"

Oh en Skoap, ik heb het boek ook al tijden in mijn nachtkastje liggen maar nog niet aan toegekomen om te lezen (te druk ) Maar ik vond haar blog al het feest der herkenning en ik herken er ook het één en ander van mezelf in (*kuch* ) Herinner ik me nou goed dat je ook naar één van haar workshops was geweest? Vond je dat de moeite waard? Ik overweeg dat ook tijden, maar daar komt die drukte weer om de hoek kijken en nu staat er niets meer gepland zie ik op de site.

Misschien is ze dit jaar weer op het kiind festival? kan je iig kijken of het iets voor je is.

Clubsoda, ik voel me schuldig tegenover mezelf. Dus meer als falen zie ik het dat ik,het huishouden niet zo onder controle heb als ik zou willen. Soms heb ik was te vouwen van meerdere weken en haal ik wat ik nodig heb uit de wasmand. Terwijl ik dan maar 15 tot 20 minuten bezig zou zijn met het vouwen.

Ik heb gisteren een fragmentje gelezen uit dat boek. Echt herkenning ook.

En even een leuk momentje nog. Gisteren was ik met Riley buiten en daar was een meisje van 8 en die ''moederde" over Riley. Hield haar handje vast bij de glijbaan, tilde haar. En Riley vond het allemaal best. Die liet zich gewoon helemaal in de watten leggen

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 12:56 schreef Omentielvo het volgende:
En even een leuk momentje nog. Gisteren was ik met Riley buiten en daar was een meisje van 8 en die ''moederde" over Riley. Hield haar handje vast bij de glijbaan, tilde haar. En Riley vond het allemaal best. Die liet zich gewoon helemaal in de watten leggen

Dat doet mijn jongste bij mijn oudste. En ook als ze huilt gaat ze er heen en roept: Kom maar... Kom maar bij Mama Niene

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 12:36 schreef Clubsoda het volgende:
Phaidra, ik ging nog even +1-en op je zinloze 'waarom-vragen', de herkenning "Mama, waarom is die auto blauw?" Wat moet ik daar nou op zeggen In de categorie slimme vragen vroeg M mij gisteren in de winkel om de amandelmelk die op was aan te wijzen. En hij werd oprecht boos toen ik hem het lege schap wees. "Waar is de amandelmelk dan mama, laat hem zien!"

!

Mijn antwoord: omdat de meneer of mevrouw van wie die auto is, dat een mooie kleur vond, misschien (daar volgt 99% zeker ook weer een waarom?? op, maar dat is sowieso bijna altijd zo. Iets met laatste woord willen ).

Of, als ik minder in de stemming ben: omdat hij niet rood is!

Maar jongens, zijn wij niet allemaal oermoeders? Ik weet niet hoor, maar zodra ik hoor dat Isa echt verdriet heeft, laat ik alles vallen om naar haar toe te rennen en NIEMAND kan haar troosten zoals ik. Niemand voelt tot in haar diepste wezen wat ze nodig heeft en niemand hoeft er ook maar aan te denken om mijn kind 1 haar te krenken want ik vreet ze op met huid en haar

De verdere invulling... heeft dat met oermoederschap te maken? Of heeft dat te maken met levensvisie (ipadm, suiker), persoonlijkheid (geduld, temperament) en omgeving en je kind zelf?

Afgelopen weekend kwamen vrienden langs met hun zoontje die 5 maanden jonger is dan Isa. Dat kind kon niet praten, niet lopen, moeders had nog nooit met hem gekleurd, hij wist niet hoe hij een potlood vast moest houden en het enige wat hij deed was dingen op de grond gooien. Maar dat geeft niet, want hij was awesome. En zijn ouders waren stapelgek op hem. Kan ik er wat aan doen dat Isa een tank is? Ondernemend, recht door zee, leergierig, etc. Daar speel je als ouder op in en dat past bij elkaar. En het vormt elkaar en het groeit samen tot wat het is. Ik zou gillend gek worden als ik Ela was, want ik ben haar niet en dat past voor geen meter bij me. Ik vind het leuk om samen met mijn kind popcorn uit de magnetron te eten en Aladin te kijken op de bank. Ik vind het heerlijk dat ze zichzelf kan vermaken met de ipad, voor mijn part de hele ochtend omdat ik te gaar ben om iets met haar te doen. Ik ben mezelf en Isa is zichzelf en juist daarom is zij mijn dochter en past het zo goed

CS, jij tikt precies wat ik wilde zeggen maar waar ik vanmorgen niet het geduld en de tijd voor had of wilde nemen Dat van dat uur later thuis of twee avonden weg en dan al overlopen herken ik trouwens erg ja.

Shandaly, ik hoop zo dat je de onvrede over jezelf wat kunt wegnemen door wat simpele veranderingen, en je daardoor wat beter in je vel komt te zitten! Besteed (voor mijn part op je werk) eens een uurtje aan opschrijven waarover je tevreden bent, en waarover niet, en schrijf er achter wat een mogelijke oplossing zou kunnen zijn. Maak het helder voor jezelf en ga ermee aan de slag. Sommige dingen kosten meer moeite dan andere, dus begin met iets makkelijks.

Bijvoorbeeld:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En voel je niet meteen schuldig over een berg wasgoed die er nog ligt, als je dan toch eens met koffie op de bank zit. Die was loopt niet weg, en na tien minuten aan is een shirt toch weer gekreukt. Tuurlijk is het fijn als het opgevouwen en netjes in de kast ligt, maar even rustig op de bank zitten is ook heel wat waard. Bedenk eens hoe erg het is als iets niet gedaan wordt? Wat is het ergste dat kan gebeuren?

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 10:09 schreef vencodark het volgende:

[..]

En de 10 punten voor herkenbaarheid gaan naaaaaaar: Shandaly!
Even zwart-wit gezien zijn sommige hier van die sprookjes/goede feeën moeders en ik de boze stiefmoeder ofzo.
Ik doe ontzettend mijn best maar er zijn echt dagen dat het gewoon niet zo geduldig gaat. Dat ligt aan mij want ik ben soms een ongeduldige, temperamentvolle trut.
Dat was ook mijn grootste valkuil toen Aiden zich aankondigde. Ik kan ook uit mijn vel schieten om niks en dan komt zo'n bui pas goed wanneer Aiden zijn middagdutje doet. Dan heb ik rust.
Ik vind zulke dagen een gigantische opgave en dan is het gauw teveel.
Aiden is wel echt dol op me. Een beetje verliefd denk ik weleens.
Dus ik doe wel iets goed.

Dus ik wil je de hand schudden.
Ik snap niet waar mensen de kalmte en het geduld vandaan halen.

Ik heb trouwens een 2e baan! Een avondje of 2 extra in de week naast mijn andere parttime baan.

Yay van je baan! goed zeg!

En verder: dat vetgedrukte, dat is wat telt. Je bent helemaal geen boze stiefmoeder, je bent de allerleukste en liefste moeder voor A. Dat is toch waar het om draait? Wat wil je nog meer bereiken!

En ik denk dat heel veel mensen je frustraties herkennen. Ik ook. Het helpt mij erg om te bedenken dat de boog niet altijd gespannen kan zijn. Ik ben nu eenmaal niet altijd lief en aardig en geduldig, maar ook wel eens moe, kortaf, boos en geïrriteerd. Sorry omgeving, als je daar dan de pineut van bent, maar that's the way the cookie crumbles. Morgen is weer een dag en dan doe ik een nieuwe poging

Ik heb er nog eens over nagedacht maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen, is dat als je altijd maar probeert om een ander te zijn, je nooit gelukkig kunt zijn met jezelf. Dat proef ik soms een beetje hier.

Spirit jouw stukje is helemaal waar. Eigenlijk zijn we allemaal oermoeders. Want bij elke moeder hier merk je gewoon dat ze ontzettend haar best doet.

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 13:39 schreef Spirit82 het volgende:
Ik heb er nog eens over nagedacht maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen, is dat als je altijd maar probeert om een ander te zijn, je nooit gelukkig kunt zijn met jezelf. Dat proef ik soms een beetje hier.

Spijker ende kop, goed verwoord! Ik ging me echt een beetje misplaatst opgelaten voelen omdat mijn naam steeds werd genoemd, maar het gaat niet om mij, of om ela, of anderen, het gaat om jezelf (en dan niet jij Spirit, maar alle mensen die zo opkijken tegen anderen ), echt helemaal. Ik las gisteren iets als 'Als je te druk bent met bekijken hoe het gras bij anderen groener is, vergeet je je eigen gras water te geven' en ik moest meteen aan dit topic denken

[ Bericht 23% gewijzigd door L-E op 04-06-2015 21:32:05 ]

Jullie hebben gelijk natuurlijk, maar ik wil het wel een beetje nuanceren... 'als je nooit kijkt naar hoe de buren hun gras verzorgen om het zo mooi groen te krijgen, zul je ook niet leren hoe je eigen gras moet verzorgen'... of zoiets... Alleen maar gefocust zijn op anderen is niet goed, alleen op jezelf natuurlijk ook niet. Van af en toe een "what-would-kyara-do"-momentje kan je ook groeien.

En verder had ik vandaag een topdag! Heerlijke ochtendspits waarbij bij alles op rolletjes liep (was alleen weer eens vergeten de kindjes in te smeren met zonnebrandcreme voordat ik ze naar school/kdv bracht... daar ben ik echt zó slecht in!) Lekker gewerkt, allemaal kleine probeempjes weten op te lossen, fijn opgeschoten met het grote project. En natuurlijk heerlijk weer, dus lekker gewandeld in de lunchpauze en de fietstochtjes naar en van werk waren ook een feestje. En als klap op de vuurpijl heerlijk gegeten (heel fout frietjes met spinazie ), een vrolijke peuter naar bed gebracht en zometeen de kleuter nog voorlezen. En aangezien ik gisteravond de droger vergeten ben, kan ik nog niet strijken vanavond, dus ga ik straksjes fijn bezig met mijn borduurwerkje
[/einde dagboek]

Ik heb niet eens buren, als het gaat om je zen-heid vergroten kan ik dat iedereen aanraden

Ik ben vandaag heerlijk met Luuk naar de Julianatoren geweest (nanatowen volgens Luuk). Hij vondt t er weer geweldig. Heeft een boel attracties gedaan. En naar de voorstelling van Fien en Teun geweest. Hij ging zowaar los van me zitten en is de hele voorstelling blijven zitten. Speeltuin was ook helemaal te gek. Hoger mamma, hoger!!!!

Jemigdepemig KJ, wat is hij niet normaal groot al! Ik vind dat zo mooi om te zien, die verandering van baby naar dreumes naar peuter etc. Dat het gewoon echte mensjes worden

Shandaly hebben ze bij jouw kdv geen zonnebrandcreme? Ik breng altijd een schone Isa heen en aan het einde van de dag krijg ik een plakkerig, doodmoe, maar gelukkig snotkind terug

En ik bedoelde niet te zeggen dat je niet naar andere mag kijken, maar pik op wat bij jou past en hou vast aan jezelf en je eigen stijl en zie daar ook de positieve kanten van in in plaats van te focussen op de negatieve kanten.

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 20:25 schreef Spirit82 het volgende:
Shandaly hebben ze bij jouw kdv geen zonnebrandcreme? Ik breng altijd een schone Isa heen en aan het einde van de dag krijg ik een plakkerig, doodmoe, maar gelukkig snotkind terug

Jawel, maar het is eigenlijk de bedoeling dat je ze ingesmeerd brengt, en dan smeren zij na het middagdutje nog een keertje. Maar ik had er wel aan gedacht om het te melden, dus ze hebben haar daar idd gewoon ingesmeerd.
Krijg je 's avonds zo'n kindje mee dat ruikt naar een combinatie van zonnebrandcreme en zandbak... heerlijk geurtje!

Belachelijk groot hè? En dat zonder te eten. Eten is zo overrated.

Hier smeert t kdv ook, maar dan wel met factor 30. Ik heb dus zelf een fles 50 in Luuk zn bakkie gedaan. Sofie kwam uit school ook met een glimmend koppie, die hadden ook gesmeerd voor t buiten spelen. Zo fijn!

Dat is geen peuter meer maar een kleuter KJ!
Klinkt als een hele leuke dag!

Shandaly, je bent een topmoeder!
En alle andere mama's zijn ook toppers!

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 09:40 schreef Mineola het volgende:
Een post hier is ook maar net wat iemand opschrijft. De een deelt zijn opvoedvisie, de ander gebruikt het als praatpaal om frustraties weg te schrijven, een derde beschrijft de happy happy joy joy geluksmomenten.

Dit is denk ik heel belangrijk!

Ik kom hier vaak vertellen hoeveel pit er in E zit, dat ze zo enorm driftig kan worden, of dat ik haar nooit dr kleren aan krijg..... en dat ik zo van mezelf baal als ik daar dan inderdaad heel boos en ruw door word Maar dat springt er zo uit omdat de rest van de tijd het echt een supermakkelijk, rustig en lief kind is, waar we mee kunnen lachen, knuffelen, aankeutelen en tegenwoordig ook opruimen

Als ik dat allemaal weg zou laten zouden jullie ook heus denken dat ik Le Zen had hoor

Nee grapje, maar wat al heel vaak is gezegd is de pure waarheid: iedereen doet hoe t goed voelt, en zo niet dan kun je iets aan de tips (of herkenning) hier hebben, maar leg niet de lat buiten bereik!

Ik heb S ook wel eens op bed gesmeten, en wel eens boze nare dingen tegen haar gezegd. Terwijl ik absoluut in natuurlijk ouderschap geloof.
Niet menselijks is ons moeders (en vaders) vreemd.

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 20:25 schreef Spirit82 het volgende:
Shandaly hebben ze bij jouw kdv geen zonnebrandcreme? Ik breng altijd een schone Isa heen en aan het einde van de dag krijg ik een plakkerig, doodmoe, maar gelukkig snotkind terug

+1

Oh en ik vond t zo lief: gisteren haalde ik E op, en kwam ik binnen al haar leidster tegen. We keken naar de tuin, en daar klom E net bovenop de glijbaan. De leidster keek gespannen toe, en toen E naar beneden gleed juichte ze dat ze zo trots op dr was, want dat had ze vandaag met haar geoefend!!

Iemand die zooooooveel kindjes ziet en begeleidt, en die dan nog zo gelukkig kan worden van de mijne

Ja, die zonnebrandcreme...vooral in haar haren. Die wassen we normaal maar eens in de week ofzo, of nog minder. Ze houdt niet van haren wassen.
Maar als het zo plakt en vol met zand zit...tja, dan moet het soms wel extra gebeuren.

Tof is dat hè LB. Ik kreeg pas op mn donder van een van de juffen van het kdv. Luuk gaat op verschillende dagen. Hoe ik het durfde m niet op haar dag te brengen die week. Ze mistte m