OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Oh idd, dat je je zo bewust bent van wat er gezegd wordt ja!
"Doe eens normaal" vind ik ook zo'n opmerking. Want wat is normaal? En wie ben jij om te bepalen wat normaal is? Laat staan dat een kind weet wat van hem verwacht wordt bij 'normaal'. Benoem gewoon concreet wat je van je kind wil.
Hoewel ik dit dan ook weer lastig vind bij krokodillentranen bijvoorbeeld. Dan ben ik toch geneigd tot iets als 'je hoeft niet te huilen'.
"Doe eens normaal" vind ik ook zo'n opmerking. Want wat is normaal? En wie ben jij om te bepalen wat normaal is? Laat staan dat een kind weet wat van hem verwacht wordt bij 'normaal'. Benoem gewoon concreet wat je van je kind wil.
Hoewel ik dit dan ook weer lastig vind bij krokodillentranen bijvoorbeeld. Dan ben ik toch geneigd tot iets als 'je hoeft niet te huilen'.
"Niet huilen, zo erg was het niet."quote:Op donderdag 4 juni 2015 11:28 schreef WupWup het volgende:
Nee, de situatie waarin kind valt, gaat huilen van schrik of pijn en dat de volwassene dan zegt: "ach joh, opstaan, niks aan de hand." Geen erkenning voor de situatie of de emotie van het kind.
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Verschil van inzicht hier. Ik hoor vaak moeders die dan overbozorgd gaan vragen waar het zeer diet en zo (waarschijnlijk onbewust) gaan benadrukken hoe verschrikkelijk de situatie is. Gevolg: kind gaat nog veel harder huilen. Dáár word ik echt een beetje naar van, want je ziet zo'n kind in de loop der tijd steeds kleinzeriger worden.quote:
Nee, de situatie waarin kind valt, gaat huilen van schrik of pijn en dat de volwassene dan zegt: "ach joh, opstaan, niks aan de hand." Geen erkenning voor de situatie of de emotie van het kind.
Geheel wegwuiven is niet goed (ontkennen wat t kind voelt), maar benadrukken is zeker ook niet goed.
Professioneel gifmenger.
"Ben je gevallen? Heb je pijn of ben je geschrokken? Meisje, wat vervelend voor je." Verschil van inzicht: het is niet aan mij om te bepalen hoe groot of hoe klein het verdriet van een ander moet zijn.quote:Op donderdag 4 juni 2015 11:32 schreef Buurpoes het volgende:
[..]
Verschil van inzicht hier. Ik hoor vaak moeders die dan overbozorgd gaan vragen waar het zeer diet en zo (waarschijnlijk onbewust) gaan benadrukken hoe verschrikkelijk de situatie is. Gevolg: kind gaat nog veel harder huilen. Dáár word ik echt een beetje naar van, want je ziet zo'n kind in de loop der tijd steeds kleinzeriger worden.
Geheel wegwuiven is niet goed (ontkennen wat t kind voelt), maar benadrukken is zeker ook niet goed.
Sil doet de laatste tijd vaak alsof hij pijn heeft, of hij laat zich expres op zijn knieën vallen en gaat dan nep huilen (overduidelijk "uhuhuhuhhhh" met een bold and the beautiful pruillip).
Hoewel ik dan nooit geërgerd "stel je niet aan" zou zeggen, zeg ik dan wel "kom op schat, er was niets aan de hand. Als je een kus of een knuffel wil mag je die ook gewoon vragen, daar hoef je niet voor te vallen".
Zo staat het er alsnog vrij hard vind ik. Maar ik zeg dat dan dus heel luchtig en geef dan een kus of knuffel en dan gaan we wat doen,leid ik m af.
Hoewel ik dan nooit geërgerd "stel je niet aan" zou zeggen, zeg ik dan wel "kom op schat, er was niets aan de hand. Als je een kus of een knuffel wil mag je die ook gewoon vragen, daar hoef je niet voor te vallen".
Zo staat het er alsnog vrij hard vind ik. Maar ik zeg dat dan dus heel luchtig en geef dan een kus of knuffel en dan gaan we wat doen,leid ik m af.
Ik ga dus echt nooit vragen of hij pijn heeft. Echt nirt. Hij mag wel op schoot (tenzij hij huilt omdat we geen patat eten of omdat z'n vader de omslagen uit zijn broek heeft gehaald), maar als hij niet begint over pijn, ga ik hem ook niet op die gedachte brengen.quote:
[..]
"Ben je gevallen? Heb je pijn of ben je geschrokken? Meisje, wat vervelend voor je." Verschil van inzicht: het is niet aan mij om te bepalen hoe groot of hoe klein het verdriet van een ander moet zijn.
En gezien dat ik hem aan het opvoeden ben, mag ik hem best laten inzien dat je stoten minder erg is dan twee knieen stukvallen. Maar dat hoeft niet met harde hand.
Professioneel gifmenger.
Geen idee! Ik zou zeggen een meisje, maar ik dacht jarenlang dat Wicky de Viking een meisje was en Nijntje een jongen, dus ik ben niet de betrouwbaarste geslachts-inschatter.quote:
Even iets heel anders tussendoor, en maar half ontopic, maar Musty he. Is dat nou eigenlijk een jongen of een meisje?
Oh, écht huilen zou ik niet negeren, ook al is het om een zoom in zn broek. Blijkbaar is zoiets in zn hoofd dan heel erg en dan krijgt ie wel een knuffel en uitleg. Ik zou het gesprek overigens wel luchtig houden.quote:
[..]
Ik ga dus echt nooit vragen of hij pijn heeft. Echt nirt. Hij mag wel op schoot (tenzij hij huilt omdat we geen patat eten of omdat z'n vader de omslagen uit zijn broek heeft gehaald), maar als hij niet begint over pijn, ga ik hem ook niet op die gedachte brengen.
En gezien dat ik hem aan het opvoeden ben, mag ik hem best laten inzien dat je stoten minder erg is dan twee knieen stukvallen. Maar dat hoeft niet met harde hand.
Vragen of hij pijn heeft vind ik wél nuttig juist. Zo kan ik hem helpen om te kunnen benoemen wat er aan de hand is. Ik vraag bij een val of harde klap of wat dan ook als hij huilt altijd: heb je pijn of ben je vooral een beetje geschrokken? En hij kiest dan niet altijd hetzelfde antwoord dus die vraag vind ik dan wel nuttig. Het lucht hem ook op om dat te kunnen zeggen.
Volgens de website een jongen:quote:
Even iets heel anders tussendoor, en maar half ontopic, maar Musty he. Is dat nou eigenlijk een jongen of een meisje?
http://www.musti.be/#/nl/musti en zijn vrienden
Jij vindt dat minder erg. Maar misschien doet dat stoten om een of andere reden dit keer meer pijn dan t andere.quote:
[..]
Ik ga dus echt nooit vragen of hij pijn heeft. Echt nirt. Hij mag wel op schoot (tenzij hij huilt omdat we geen patat eten of omdat z'n vader de omslagen uit zijn broek heeft gehaald), maar als hij niet begint over pijn, ga ik hem ook niet op die gedachte brengen.
En gezien dat ik hem aan het opvoeden ben, mag ik hem best laten inzien dat je stoten minder erg is dan twee knieen stukvallen. Maar dat hoeft niet met harde hand.
Bovendien mag mijn kind ook gewoon huilen van schrik. Of van verdriet omdat iets niet lukte. Of weet ik veel waarom. Das iets anders dan jammeren om aandacht er het verschil is ook hier vrij duidelijk.
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Mijn schoonmoeder roept direct, half hysterisch "Over! Niks aan de hand. Over!"quote:
Uh, dat kun jij helemaal niet voelen of weten. (En kindlief blijkt naderhand een megabuil te hebben).Ik snap die angst niet dat ze kleinzerig worden als je benoemt/ erkent dat iets pijn doet. Het is fijn voor het kind als het zich begrepen voelt en het leert ook om zich te verwoorden. Er is natuurlijk wel een verschil tussen neutraal benoemen en troosten en koetsjiekoetsjie oh wat ben je vreselijk zielig. Ik denk eigenlijk dat wanneer een kind zich onbegrepen voelt het ook júist zieliger kan gaan doen omdat het eigenlijk roept om erkenning, om gezien te worden.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Musty is een jongen. In de filmpjes zeggen ze 'hij'. Ik heb zelf jarenlang gedacht dat hij een meisje was...quote:
Even iets heel anders tussendoor, en maar half ontopic, maar Musty he. Is dat nou eigenlijk een jongen of een meisje?
Home is where the O+ is...
Mee eens, zowel de schoonmoeder als het troosten.quote:
[..]
Mijn schoonmoeder roept direct, half hysterisch "Over! Niks aan de hand. Over!"
Ik snap die angst niet dat ze kleinzerig worden als je benoemt/ erkent dat iets pijn doet. Het is fijn voor het kind als het zich begrepen voelt en het leert ook om zich te verwoorden. Er is natuurlijk wel een verschil tussen neutraal benoemen en troosten en koetsjiekoetsjie oh wat ben je vreselijk zielig. Ik denk eigenlijk dat wanneer een kind zich onbegrepen voelt het ook júist zieliger kan gaan doen omdat het eigenlijk roept om erkenning, om gezien te worden.
Mijn 21-maander kan al prima uitleggen wat er is als ze huilt, maar ik versta er geen snars van. Dus ga ik een heel rijtje vragen af en ze zegt gewoon ja of nee bij wel/geen pijn. Daarmee houden we de communicatie juist helder.
Ik kan me idd nog herinneren dat ik als kind zijnde 'me niet zo moest aanstellen', maar ik was enorm snel overprikkeld en dan waren dingen echt zo erg. Natuurlijk, alleen in m'n hoofd, maar voor mij was het echt.
Home is where the O+ is...
Wauw wat een goede, dat heb je pijn of ben je vooral geschrokken, zou ik nooit opgekomen zijn 
.
V is namelijk wel een beetje een snel piepend mannetje, daarom zeg ik ook heel snel dat het wel goed ging en niet zo'n pijn deed, maar dit vind ik een veel betere oplossing. Dank jullie wel
.V is namelijk wel een beetje een snel piepend mannetje, daarom zeg ik ook heel snel dat het wel goed ging en niet zo'n pijn deed, maar dit vind ik een veel betere oplossing. Dank jullie wel
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Die ga ik onthouden. (Heb je pijn of ben je vooral geschrokken)
Dat 'niet huilen, zo erg was niet' probeer ik altijd op te letten. Maar als iemand het zegt tegen zijn/haar kind heb ik echt niet altijd het idee dat het komt omdat de volwassene de gevoelens van het kind niet erkent. Vaak schrik je als volwassene ook en is het echt als poging om te troosten bedoeld.
Dat 'niet huilen, zo erg was niet' probeer ik altijd op te letten. Maar als iemand het zegt tegen zijn/haar kind heb ik echt niet altijd het idee dat het komt omdat de volwassene de gevoelens van het kind niet erkent. Vaak schrik je als volwassene ook en is het echt als poging om te troosten bedoeld.
Ik denk niet dat mensen het zo bedoelen maar het is wel wat je doet.
Wie zijn wij als volwassenen om te beoordelen of het wel of niet het gajank, of de pijn of de schrik waard is.
Wie zijn wij als volwassenen om te beoordelen of het wel of niet het gajank, of de pijn of de schrik waard is.
Toen onze mop een mopje was,
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Dat was idd wat ik bedoelde met simplistische voorbeelden. Misschien ligt het aan mijn kind, maar dat werkt hier echt niet voldoende.quote:
[..]
How2talk2kids had een gratis e-book online gezet en hoewel ik de theorie erg goed vind en graag zou gaan toepassen vind ik sommige voorbeelden toch wat utopisch.
Er stond een stripje in van een kindje dat hagelslag wilde, maar die was op en het was zo getekend dat als je zou zeggen: "Ik hoor dat je hagelslag wilt" het kind dat vrolijk zou beamen en dat als je dan reageert met "Ik zou willen dat ik hagelslag voor je had" het kind zou zeggen "Nou, dan neem ik maar vlokken".
Op de een of andere manier denk ik toch niet dat dat zo werkt... Ja, erkennen en benoemen van gevoelens vind ik echt erg goed en het is goed om je te realiseren dat je soms uit automatische dingen wegwuift, maar of het zo snel werkt?... Of misschien ben ik gewoon te allergisch voor van die trainings-uitspraken die beginnen met 'Ik hoor'
Wat wel een keer werkte: peuter wilde in een speeltuin bij een wegrestaurant, maar die was dicht. Helemaal over de zeik, snap ik. Toen hebben we een hypothetisch gesprek gehad: wat zou het leuk zijn geweest hè, in de speeltuin. Wat zou je dan gedaan hebben? Toen hebben we het over glijbanen en schommels gehad en klimrekjes. En toen was het goed en begon hij zelf over iets anders.
[ Bericht 0% gewijzigd door Phaidra op 04-06-2015 13:54:01 ]
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik denk ook niet dat die voorbeelden zijn om te werken maar om de denkwijze van ouders te veranderen. Ik snap precies wat ze bedoelen met de tekst maar pax kan 1400000 artikelen er over lezen en snapt het gewoon nog niet.. h2t2k plaatjes maken het voor hem een stuk duidelijker.
Toen onze mop een mopje was,
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
Ik kan weer niet quoten, maar dat vind ik idd een fijne oplossing Phaidra! Zo las ik hier iemand ook ooit die heel fijn reageerde op een kindje dat een ijsjeszaak zag en vervolgens (logischerwijs) IJS! riep. Ipv te zeggen dat hij/zij geen ijs kreeg, omdat whatever, zei ze: Ja, lekker he, ijs! Welke smaak vind jij het lekkerst?
Vond ik ook echt een mooi voorbeeld
Vond ik ook echt een mooi voorbeeld
God ik had ook zulke ouders, moest naar mn kamer terwijl later bleek dat ik mn arm had gebrokenquote:
[..]
Mee eens, zowel de schoonmoeder als het troosten.
Mijn 21-maander kan al prima uitleggen wat er is als ze huilt, maar ik versta er geen snars van. Dus ga ik een heel rijtje vragen af en ze zegt gewoon ja of nee bij wel/geen pijn. Daarmee houden we de communicatie juist helder.
Ik kan me idd nog herinneren dat ik als kind zijnde 'me niet zo moest aanstellen', maar ik was enorm snel overprikkeld en dan waren dingen echt zo erg. Natuurlijk, alleen in m'n hoofd, maar voor mij was het echt.
En dan nog, sommige kinderen hebben gewoon een lagere pijngrens of meer comfort nodig dan andere kinderen. Je hoeft het niet te voeden, maar je kind serious nemen met zijn/haar pijn lijkt me ook niet verkeerd. Isa zegt heel duidelijk dat ze pijn heeft, wijst de plek aan ("kijk mama Isa bloep!"
) en krijgt er dan een kus op (of een pleister, afhankelijk van de au). 9 van de 10 keer is het dan ook meteen goed en gaat ze iets anders doen.
Sarcasme. Herken het.
Interessant, wanneer troosten wanneer niet of nou ja, wanneer veel aandacht eraan besteden en knuffelen en wanneer luchtig doen. Kleinzerig worden is bij mijn opvoeding gebeurd en bang worden ook. Moeilijk hoe ik mijn angst moet onder drukken en toch het kind zie en ondersteun... Ik denk dat ik dat ook wil gaan doen, vragen of het pijn of schrik is. Dat spreekt me wel aan.
In ouders van nu stond ook iets over straffen. Ook zo interessant.
Oh Franny, hoe reageerde je bij het op de grond liggen gillen en hoofd bonken?
[ Bericht 17% gewijzigd door Hilmo op 04-06-2015 15:11:49 ]
In ouders van nu stond ook iets over straffen. Ook zo interessant.
Oh Franny, hoe reageerde je bij het op de grond liggen gillen en hoofd bonken?
[ Bericht 17% gewijzigd door Hilmo op 04-06-2015 15:11:49 ]
is dat gratis e-book ergens te vinden?quote:
[..]
How2talk2kids had een gratis e-book online gezet en hoewel ik de theorie erg goed vind en graag zou gaan toepassen vind ik sommige voorbeelden toch wat utopisch.
ben wel benieuwd. merk nu bij dit topic al dat bepaalde reacties bij mij een behoorlijke weerstand oproepen. bij mijn ouders was het ook altijd "kusje erop klaar" waarbij klaar betekend dat het over is en niet meer over wordt gesproken. of wanneer ik huilen/overstuur vertelde wat er was gebeurd "als je jankt kan ik je niet verstaan".
zelfs nu als volwassenen kan ik nog steeds niet met ze spreken over pijn/ziekte, dat wordt direct afgekapt.
ik kan me wel vinden in wel erkenning geven maar niet doorschieten in het betuttelen. lijkt me lastig om die juiste balans te vinden.
